puber wil geen contact

Ninoea schreef op 25-12-2023 om 21:22:

De manier waarop er opeens over in plaats van met TO wordt ‘gepraat’ vind ik niet zo prettig overkomen. Ik vind dat TO in het topic ook kritisch naar haar eigen gedrag kijkt en openstaat voor feedback en daardoor begrijp ik die neiging niet zo. Triggert het wellicht emoties dat dit gedaan wordt?

Het appje van de zoon is niet in lijn met een zoon die overstuur op bed ligt en een moeder die zegt dat hij niet meer mee wil.

Een zoon die met zijn vader en andere familieleden opeens geen contact meer heeft en een moeder die het bagatelliseert komt zorgelijk op me over.

Ik zou daarin iets doorbroken willen zien. Ik ben geen stiefmoeder. Die ervaring heb ik dus niet. Maar ik zou ook willen dat dit gedoe doorbroken wordt want vader lijdt hieronder en ik vind het aannemelijk dat de zoon er ook onder lijdt. Dan kan het qua rol wellicht niet aan jou zijn @to om het op te lossen, maar kan me indenken dat er iemand is die het toch moet aanzwengelen.

Ik zou denken aan huisarts, school, (een mediator t.b.v. ) een gesprek met moeder , een adviesgesprek met veilig thuis (niet een melding maar een hoe kan ik het beste interveniëren), een neutrale naaste van moeder, etc. Ik zou nadrukkelijo niet alle voorbeelden benaderen, maar 1 die het meest zinnig lijkt. En liefst niet door jou to, maar door je partner aangezien het zijn zoon is.

Niet voor een gevecht, maar voor het doorbreken van de huidige impasse. Ik zou willen weten of mijn zorgen terecht zijn.

ja ik ben het met je zorgen eens. Ik begrijp dat mensen ineens de situatie willen omdraaien en mijn vriend als disfunctioneel willen betitelen en mij al bemoeizuchtig. En weet je idd mijn vriend heeft af en toe een duwtje nodig, maar hij is wel een goede vader die super zorgzaam en betrokken is. En ja ik kan misschien soms beter een stapje terug doen en dat probeer ik ook, maar ook mijn gedrag is enkel liefdevol en komt uit een goed hart.

Dus ja het is heel zorgelijk. We moeten idd kijken of er ergens hulp bij gehaald kan worden, want mijn stiefzoon moet hier ook vreselijk onder lijden. Zoals ik hem ken is hij een heel gevoelig jongetje, die volgens mij nu vast zit in schuld en schaamte gevoelens. Hij weet dat wat hij gedaan heeft niet goed is, maar hij heeft angst om het goed te maken en dan de confrontatie aan te moeten gaan. Terwijl wij natuurlijk helemaal niet boos op hem zijn.

Verder kan ik me niet vinden in alle aannames van andere mensen op dit forum. Ik snap het hoor dat je dingen invult. En al helemaal als iemand een paar dagen niet reageert, maar het klopt niet. Ik ben een heel redelijk persoon. Mijn vriend en ik zijn misschien niet perfect, maar we hebben altijd mijn stiefzoon een zo stabiel mogelijk leven proberen te geven. En ik kan wel zeggen dat het hier goed heeft. Dus daar ligt het niet aan. 

Valeria schreef op 31-12-2023 om 21:36:

[..]

Lees je openingspost eens terug?

"En het ergste is dat ik eigenlijk ook heel boos op hem ben, dat hij dit ons allemaal aandoet. En waarom? Maar ik kan nergens met die woede terecht,"

Ja dit klinkt idd een beetje dubbel. Ik moet zeggen dat mijn boosheid wel is weggeëbd na het lezen van jullie verhalen. Ik ben erover nagaan denken en ik snap nu meer dat hij er zelf eigenlijk ook niet zo veel aan kan doen. Dat hij gewoon vast zit in de situatie. 

Rode-panda schreef op 01-01-2024 om 05:52:

Moeder kan en mag haar eigen mening en ideeen hebben maar dat mag vader ook. Jullie zijn bezorgd en zoals ik het lees , verbeter me als ik het fout heb, stiefvader ook .
Als beide ouders 50% zeggenschap hebben , dan kan vader echt wel contact zoeken met bv. school . Moeder mag dan struisvogelen wat ze wil maar vader heeft wel degelijk ook zeggenschap met alles wat daarbij komt kijken ! Wat zou dan juist averechts kunnen uitpakken denk je , ben je bang voor?

Ookal heeft de jongen een kort verjaardagsberichtje gestuurd , hij heeft het gedaan .
Vergeet niet dat hij in de puberteit zit ,waardoor hij zelf ook zit te stoeien met zichzelf!

Je doet het goed , het valt niet mee om (stief/pleeg/bonus)ouders te zijn . Zeker niet als ze in de puberteit komen en met meerdere volwassenen te maken hebben die allemaal toch net iets anders denken en willen . Waar je met zn alle uit moeten zien te komen voor kind(eren). Die zelf ook een eigen mening en gevoelens hebben.

Bedankt voor je bericht. Ik denk dat mijn vriend bang is dat als hij school benadert en dat komt bij zijn zoon en ex terecht, dat zijn ex dat gelijk gaat zien als "waar bemoei je je mee. Er is niets aan de hand. Je maakt het alleen maar erger". En dat dan de situatie tussen zoon en vriend nog verder verstoord wordt. 

 Moeder heeft altijd zichzelf als belangrijkste ouder gezien. Vader moet vooral doen wat moeder zegt en niet teveel zelf input geven over het ouderschap. Dus zij zal het echt niet accepteren als mijn vriend met school gaat praten en dat waarschijnlijk tegen hem gebruiken. Aan de andere kant ben ik het ook met je eens dat de situatie zorgelijk is en dat er iets zou moeten gebeuren. 

tsjor schreef op 01-01-2024 om 13:19:

Mee eens. En ik denk dat het belangrijk is dat vader en zoon nu samen zelf even het tempo gaan bepalen. Dus meer in de sfeer van actie-reactie.
Zoon heeft genoeg problemen zo te lezen. Hij wil zijn moeder beschermen, dat zal wellicht zeker ook geactiveerd zijn door de conflicten met stiefvader; en dan komt vader nog een keer met stemverheffing. Vader trekt in bij nieuwe vriendin, wat de fysieke afstand tussen vader en zoon heeft vergroot. Nieuwe vriendin (en haar familie?) gat zich intensief en liefdevol met hem bemoeien, wat extra ballast kan zijn, omdat hij nu niet alleen zijn verhouding tot moeder, stiefvader en vader moet bepalen, maar ook nog tegenover de liefdevolle vriendin.
Je schrijft zelf steeds dat je het allemaal goed bedoelt 'ook mijn gedrag is enkel liefdevol en komt uit een goed hart', maar soms is dat ook erg lastig, omdat het ook bepaalt hoe een ander daarop moet reageren (dankbaar, blij etc.). Het kan ook als opdringerig worden ervaren. Dus mijn advies zou zijn: hou je een beetje op de achtergrond, laat vader en zoon het tempo en de wijze waarop bepalen. Bedenk dat zoon zijn relatie met veel volwassenen vorm moet geven en dat hij de enige is die dat kan doen. Gun hem tijd en geduld.

Tsjor

Er is idd een hoop gebeurd en dat zal zeker effect hebben op mijn stiefzoon en dit alles. Mijn vriend en ik wonen wel al bijna 5 jaar samen, dus het is niet zo dat dit recent veranderd is voor mijn stiefzoon. Maar sinds de puberteit ging hij wel meer van balen van het feit dat we in een andere stad wonen (wat ik snap). 

Ik neem je advies mee en probeer ook vanaf nu afstand te bewaren. Ik hoop dat het mijn stiefzoon lukt om over zijn koppigheid (en daaronder schuld en schaamte) heen te stappen en het contact weer te herstellen, maar merk wel dat mijn vriend die onzekerheid (wanneer komt het weer goed?) heel lastig vindt. Hij voelt zich heel down en eenzaam zonder zijn zoon en dat doet mij weer heel veel verdriet. En ik wil altijd graag dingen oplossen, dus het wordt voor mij ook op mijn handen zitten en niets doen. 

Kataravrouw schreef op 31-12-2023 om 22:36:

Helaas herken ik heel veel van wat jullie nu mee maken. Alleen is dat al wel wat jaren geleden. Hier ook een stiefzoon die als klankbord diende voor alle misere die zijn moeder door maakt[e] Ook als jongetje van 12/13 jaar. Koos de kant van zijn moeder. Zijn vader heeft van alles geprobeerd aan hulp inschakelen. Maar moeder werkte nooit mee. En als er dan iemand hier kwam van Centrumjeugd en gezin om met hem te praten, mocht de jongen niet naar hier komen. Toen zoon 16/17 was, mocht vader niet meer bij ouderavonden enz meer zijn. Dat in het kader van de wet op privacy. Vader stond gewoon altijd met zijn rug tegen de muur. Hij heeft het los moeten laten. Soms kwam hij nog op bezoek, soms maanden niet. Nu 10 jaar later is er weer goed contact, maar zoon zegt zelf dat hij mentaal helemaal kapot is gemaakt door zijn moeder. Hij zit vast....muurvast. Wil niets. Is depressief. Wil niet werken, wil niet studeren. En het is zo n lief jong. Heb zo met hem te doen.

Wat ontzettend verdrietig. En je man kon niet praten met z'n ex? Zij stimuleerde ook geen contact tussen vader en zoon?