puber wil geen contact
Hi allen,
Ik ga proberen om de situatie zo helder mogelijk op te schrijven. Ik zit echt met mijn handen in het haar mbt mijn stiefzoon.
Mijn stiefzoon is 13 en is volgens de omgangsregeling elke woensdag bij ons en om het weekend. Wij wonen in een andere stad dan zijn moeder (ongeveer 30 min autorijden). Dit is niet ideaal natuurlijk, want zijn vriendjes wonen in de stad bij zijn moeder. Hier klaagt hij dan ook wel eens over, maar verder had hij het altijd heel erg naar zin hier. De relatie tussen mijn vriend en zijn zoon was goed. Totdat hij begon te puberen. Bij zijn moeder ontstonden er relatieproblemen met haar nieuwe partner en het viel ons op dat hij extreem loyaal werd naar zijn moeder. Ik zeg extreem, want hij keerde zich ineens helemaal tegen zijn stiefvader. Ook viel het ons op dat hij echt heel veel privé informatie over de relatie van zijn moeder en zijn stiefvader wist. Zijn moeder besprak dus haar persoonlijke problemen met hem.
Dat alles resulteerde erin dat mijn stiefzoon zich erg veel zorgen ging maken om zijn moeder en dat ook bij ons uitte. Als wij hem probeerden uit te leggen dat elk verhaal twee kanten heeft en dat hij ook altijd goed met zijn stiefvader door één deur had gekund, dan reageerde hij daar heel fel op. Hij zag alles als kritiek op zijn moeder.
Na de zomervakantie begonnen eigenlijk de problemen hier. In de vakantie had zijn moeder het weer goedgemaakt met zijn stiefvader. Hier zat hij niet goed van in zijn vel. Hij begon te spijbelen, haalde slechte cijfers en begon zich enorm af te zetten tegen ons. Wij woonden in een andere stad en daar had hij nooit om gevraagd (true in de kern is dat ook helemaal waar) en hij haatte het (ineens) bij ons. We zagen dit als heftig pubergedrag maar meer ook niet. In de herfstvakantie zouden we op vakantie gaan met z'n 3en, maar in de week ervoor reageerde mijn stiefzoon al op geen enkel bericht. Toen mijn vriend hem vervolgens wilde ophalen, bleek hij niet mee te willen op vakantie. Het zou vreselijk zijn om met ons op vakantie te moeten. Vervolgens verhief mijn vriend zijn stem (hij vloekte niet, hij zei niets beledigend) tegen zijn ex. Hij vond namelijk dat zij hem had moeten stimuleren om mee op vakantie gaan. Dat schoot schijnbaar bij mijn stiefzoon in het verkeerde keelgat en hij heeft mijn vriend met zijn vuist op zijn gezicht geslagen. Er is in ons gezin nooit geweld, dus mijn vriend schrok hier enorm van.
En dat is helaas de laatste keer dat mijn vriend hem gezien of gesproken heeft. Hij reageert nergens op. Niet op zijn berichten, niet op die van mij of een ander familielid. Zelfs niet op zijn opa (de vader van mijn vriend). Het is ondertussen al 2 maanden geleden en er is helemaal niets ondernomen van zijn kant of zijn moeders kant om het goed te krijgen. Mijn vriend heeft met zijn ex gebeld, maar zij stelt zich op het standpunt dat hij gewoon een koppige puber is die echt wel vanzelf bijdraait en dat mijn vriend gewoon wat meer geduld moet hebben. Verder wil ze hem niet dwingen, want dat doet ze überhaupt nooit, ze is van mening dat een kind zelf moet bepalen wat hij wil. Dat geldt dus voor een vakantie, maar ook in dit geval.
Ik heb persoonlijk het gevoel dat hij vast zit. Dat hij niet weet hoe hij het goed moet maken en dat hij zich ook enorm schaamt of schuldig voelt, maar dat allemaal wegdrukt. Mijn vriend heeft zelf ook best een vermijdende persoonlijkheid en ik zie dit wel terug in zijn zoon. Maar wat moet er nu nog gebeuren om dit goed te krijgen? En moeten we idd geduldig afwachten, hem lieve berichtjes sturen en hopen dat er dag komt dat hij ons weer wil zien? Of moeten we meer het heft in eigen hand nemen en contact forceren, hulp inschakelen (en zo ja wat voor hulp dan, moeder wil volgens mij nergens aan meewerken) of op een andere manier hem laten inzien dat wat hij doet echt niet goed is.
Ik weet echt niet meer wat te doen. De kerst komt eraan en we missen gewoon één iemand aan tafel. Ik heb hem gevraagd of ik een kerstcadeautje naar zijn moeders huis kan opsturen (geen reactie), dus ik stuur nu maar een kerstkaart met geld erin.
En het ergste is dat ik eigenlijk ook heel boos op hem ben, dat hij dit ons allemaal aandoet. En waarom? Maar ik kan nergens met die woede terecht, want het is een puber en die zijn onredelijk en gemeen bij vlagen.
Ninoea schreef op 25-12-2023 om 21:22:
De manier waarop er opeens over in plaats van met TO wordt ‘gepraat’ vind ik niet zo prettig overkomen. Ik vind dat TO in het topic ook kritisch naar haar eigen gedrag kijkt en openstaat voor feedback en daardoor begrijp ik die neiging niet zo. Triggert het wellicht emoties dat dit gedaan wordt?
Het appje van de zoon is niet in lijn met een zoon die overstuur op bed ligt en een moeder die zegt dat hij niet meer mee wil.
Een zoon die met zijn vader en andere familieleden opeens geen contact meer heeft en een moeder die het bagatelliseert komt zorgelijk op me over.
Ik zou daarin iets doorbroken willen zien. Ik ben geen stiefmoeder. Die ervaring heb ik dus niet. Maar ik zou ook willen dat dit gedoe doorbroken wordt want vader lijdt hieronder en ik vind het aannemelijk dat de zoon er ook onder lijdt. Dan kan het qua rol wellicht niet aan jou zijn @to om het op te lossen, maar kan me indenken dat er iemand is die het toch moet aanzwengelen.
Ik zou denken aan huisarts, school, (een mediator t.b.v. ) een gesprek met moeder , een adviesgesprek met veilig thuis (niet een melding maar een hoe kan ik het beste interveniëren), een neutrale naaste van moeder, etc. Ik zou nadrukkelijo niet alle voorbeelden benaderen, maar 1 die het meest zinnig lijkt. En liefst niet door jou to, maar door je partner aangezien het zijn zoon is.
Niet voor een gevecht, maar voor het doorbreken van de huidige impasse. Ik zou willen weten of mijn zorgen terecht zijn.
Ja iets met hand in eigen boezem enzo, TO blijft ook nogal stil na de latere kritische vragen over hoe het einde van het huwelijk tot stand kwam en wat haar rol daarin was.
Nick90 schreef op 25-12-2023 om 22:48:
[..]
Ja iets met hand in eigen boezem enzo, TO blijft ook nogal stil na de latere kritische vragen over hoe het einde van het huwelijk tot stand kwam en wat haar rol daarin was.
Van mij uit is het in ieder geval niet bedoeld als kritische vraag. Die dingen gebeuren gewoon en het is goed om onder ogen te zien dat een dergelijk einde van een huwelijk niet zelden een nadelige invloed heeft op alle betrokkenen. Dat accepteren en van daar uit verder gaan is de eerste stap. Wat mij betreft in ieder geval echt zonder oordeel.
BritgetJones007 schreef op 22-12-2023 om 19:55:
TO: hoe is de scheiding tussen ouders tot stand gekomen? Is moeder bedrogen en is dit gezin daardoor uit elkaar gevallen? Speelt er nog woede mee over de scheiding bij zoon?
Verder lees ik over cadeautjes toesturen namens jou ouders en jezelf? Hoe lief en goed bedoeld ook, dit kan voor moeder als een inbreuk voelen en ook te bedreigend. Ook al geloof ik meteen dat de intentie erachter gewoon aardigheid is vanuit jullie kant. Het kan helaas ook als heel pijnlijk ervaren worden door moeder,omdat ze met haar neus op de realiteit gedrukt wordt, dat haar gezin er niet meer is in de kern. Het kan voelen als een inbreuk van haar 'peroonlijke' ruimte, waarin ze niet geconfronteerd wil worden met die realiteit.
Aanvulling hierop. Als puberzoon baalt van de situatie 'ouders gescheiden' en ' moeder door vader bedrogen' en ' vader woont nu samen met degene waarmee moeder is bedrogen' en ' daardoor is 'zijn gezin en leven uit elkaar gevallen' en ' daardoor 'moet hij in het weekend naar zijn vader' en ' daardoor kan hij niet bij zijn vrienden langsgaan' en ' daardoor wordt ' zijn leven nu ook op praktisch gebied beperkt'.....
Even een hypothetische situatie...dan kan het zijn dat een pubber jullie dat nu enorm kwalijk gaat nemen. Een kind van gescheiden ouders heeft het al moeilijk zat. Maar dan kan het zijn dat hij zich nu tegen jullie gaat verzetten. Ook, omdat hij de laatste tijd aangeeft te balen, dat jullie een half uur verderop wonen. Dat heeft consequenties voor hem en beperkt zijn leven in zijn ogen.
TO: is deze situatie op jullie van toepassing? Dan wordt het een lastig verhaal voor jullie, want alles wat 'nu' speelt is te herleiden naar 'toen'. Alles is de consequentie van toen en als jullie daar de oorzaak van zijn, dan gaat hij zich daar nu tegen afzetten.
Mwah, volgens mij hoeft het bovenstaande allemaal niet zo het geval te zijn.
Het kan ook al erg genoeg zijn dat de vriendin van je vader zich een te grote rol toe-eigent en tegelijk vindt dat je moeder jou verkeerd opvoedt: "Verder wil ze hem niet dwingen, want dat doet ze überhaupt nooit, ze is van mening dat een kind zelf moet bepalen wat hij wil" uit de beginpost. En daar zouden geen conflicten uit ontstaan als die jongen bij zijn vader is? Jongen laat zich waarschijnlijk niet zo makkelijk dwingen en de vriendin van vader vindt dat het niet hoort. Ik kan me niet voorstellen dat dat altijd heel harmonieus gaat.
En dan zijn alle wilde speculaties over hoe het bij moeder thuis gaat niet eens nodig.
Ninoea schreef op 25-12-2023 om 21:22:
De manier waarop er opeens over in plaats van met TO wordt ‘gepraat’ vind ik niet zo prettig overkomen. Ik vind dat TO in het topic ook kritisch naar haar eigen gedrag kijkt en openstaat voor feedback en daardoor begrijp ik die neiging niet zo. Triggert het wellicht emoties dat dit gedaan wordt?
Grappig, want je praat nu ook zelf over TO in plaats van tegen TO. Misschien dringt nu door hoe makkelijk dat gaat als mensen iets bespreken op een forum.
Waar heb je het nu precies over? Dat een paar mensen zeggen dat TO beter een stapje terug kan zetten? Poeh, wat erg zeg. Lijkt mij een goed advies aan TO. Dat heb ik overigens al eerder tegen TO gezegd, maar daar heb ik nooit een reactie op gezien.
Mijn motivatie daarin is dat ik niet wilde dat TO de boeman zou worden, want dat gebeurt al snel in zo'n situatie. Straks is zij de gebeten hond en ik hoop dat TO dat kan voorkomen door wat stapjes terug te zetten. Bovendien denk ik dat zij het zich erg aantrekt en wat afstand zou haar kunnen helpen.
Beetje misselijk om dan te suggereren dat mijn reactie om 'getriggerde emoties' zou gaan, terwijl ik gewoon het beste met TO voorhad. Als je het niet over mij had, dan beter misschien duidelijk maken waar je het wel over had, want je quote niemand in dit bericht en het stond vlak onder mijn bericht. Misschien even duidelijker maken tegen wie je het hebt, in plaats van praten over mensen die iets zeggen wat je niet bevalt zonder dat je aangeeft over wie je dan praat.
Wanneer de TO niet meer reageert in het eigen topic dan gaat het al heel snel óver de TO in plaats van tegen de TO. Dat is een vrij logisch gevolg.
Ninoea schreef op 25-12-2023 om 21:22:
De manier waarop er opeens over in plaats van met TO wordt ‘gepraat’ vind ik niet zo prettig overkomen. Ik vind dat TO in het topic ook kritisch naar haar eigen gedrag kijkt en openstaat voor feedback en daardoor begrijp ik die neiging niet zo. Triggert het wellicht emoties dat dit gedaan wordt?
Het appje van de zoon is niet in lijn met een zoon die overstuur op bed ligt en een moeder die zegt dat hij niet meer mee wil.
Een zoon die met zijn vader en andere familieleden opeens geen contact meer heeft en een moeder die het bagatelliseert komt zorgelijk op me over.
Ik zou daarin iets doorbroken willen zien. Ik ben geen stiefmoeder. Die ervaring heb ik dus niet. Maar ik zou ook willen dat dit gedoe doorbroken wordt want vader lijdt hieronder en ik vind het aannemelijk dat de zoon er ook onder lijdt. Dan kan het qua rol wellicht niet aan jou zijn @to om het op te lossen, maar kan me indenken dat er iemand is die het toch moet aanzwengelen.
Ik zou denken aan huisarts, school, (een mediator t.b.v. ) een gesprek met moeder , een adviesgesprek met veilig thuis (niet een melding maar een hoe kan ik het beste interveniëren), een neutrale naaste van moeder, etc. Ik zou nadrukkelijo niet alle voorbeelden benaderen, maar 1 die het meest zinnig lijkt. En liefst niet door jou to, maar door je partner aangezien het zijn zoon is.
Niet voor een gevecht, maar voor het doorbreken van de huidige impasse. Ik zou willen weten of mijn zorgen terecht zijn.
Nou echt zeg. Ben het eens met je hele post! Maar met de dikgedrukte stukken in het bijzonder. Het gaat om een 13! jarig kind.
Zonne2017 schreef op 27-12-2023 om 15:54:
Wanneer de TO niet meer reageert in het eigen topic dan gaat het al heel snel óver de TO in plaats van tegen de TO. Dat is een vrij logisch gevolg.
Eens. Vind het raar om daar over te vallen, vooral als mensen niet eens lelijke dingen zeggen. En al helemaal als de persoon die hier over klaagt ook over de TO in derde persoon praat, maar het niet eens doorheeft.
Zonne2017 schreef op 22-12-2023 om 16:55:
Nee, niet bij school of sport opwachten, dan overval je hem ermee en je handelt daarmee ook niet zuiver. Als met rust laten niet goed voelt voor je vriend, wat ik me wel kan voorstellen hoewel ik denk dat maximaal een maandje geen kwaad kan, dan is de enige weg in mijn ogen via zijn ex. Zoals anderen ook zeggen is het wellicht zijn beste optie om contact met haar te zoeken en haar te vertellen dat het hem helemaal niet lekker zit en dat hij zich zorgen maakt om zijn zoon. Ze kunnen hopelijk samen overleggen hoe ze hun zoon met zijn problemen kunnen helpen. Dit is sowieso nodig want spijbelen en slechte cijfers wijzen er echt wel op dat er iets aan de hand is en je hebt idealiter beide ouders nodig die op 1 lijn zitten om problemen te kunnen tackelen.
Ik denk dat er echt iets is voorgevallen tussen het appje en het ophaalmoment aan de deur. Dat weet alleen de moeder en het is jammer dat zij daarover zwijgt. Misschien was er een ruzie tussen die twee en heeft moeder zich iets laten ontvallen dat zoon nog niet wist wat hem erg heeft geraakt. Ik vind de reeks gebeurtenissen namelijk opmerkelijk. Eerst een ontspannen appje, vervolgens een huilende zoon die niet mee wil en zijn vader een klap geeft (mogelijk) ter verdediging van zijn moeder.
Mag ik een brutale vraag stellen? Is het zo dat zijn vader en moeder nog getrouwd waren toen jij in de picture kwam en dat zoon dat tot voor kort nog niet wist? Dat hij er onlangs achter gekomen is? Het zou veel van het veranderde gedrag van zoon kunnen verklaren. Maar ook dat ex zo boos is en de boot afhoudt bij vader.
Als dat het geval is dan is het probleem vrees ik niet makkelijk op te lossen.
Nee zij had een ander. Niet mijn vriend. Dus dat kan het niet zijn, maar ik snap je punt. Wij leerden elkaar kennen toen het al een tijdje uit was tussen mijn vriend en zijn ex
Sorry mensen het was kerst en we waren even met andere dingen bezig. Ik ben niet de oorzaak van het beëindigen van de relatie. Dat heeft er verder helemaal niets mee te maken. Ze waren al lang uit elkaar toen ik mijn vriend leerde kennen.
Rode-panda schreef op 23-12-2023 om 05:23:
Na alles nogmaals gelezen te hebben gaan er bij mij wat rode vlaggen op.
Als jullie als (bio / stief) ouders je zo"n zorgen maken en een duidelijk vermoeden hebben dat er meer speelt ,wat houdt de bio ouder(s) tegen om contact te zoeken met school?
Die jongen heeft toch een mentor, ga daar gesprek mee aan !
Stel vragen , uit jullie zorgen . De school maakt hem ook mee, zien en horen meer san jullie wss.
Dit hoeft niet achter zoon zijn rug om. Dit kan hem verteld worden.
Er zijn echt nog wel stappen te maken .
Al dan niet samen met moeder .
Maak alleen niet de fout om de jongen buiten te sluiten van de stappen die genomen worden. Dat krijg je vroeg of laat keihard terug ...
Ja maar dit is dus niet zo eenvoudig. Moeder vindt dat er niets aan de hand is met haar zoon en als mijn vriend contact zoekt met school dan wordt dan bemoeienis gezien. Dus dat kan dan alleen maar averechts werken
Valeria schreef op 26-12-2023 om 08:48:
Mwah, volgens mij hoeft het bovenstaande allemaal niet zo het geval te zijn.
Het kan ook al erg genoeg zijn dat de vriendin van je vader zich een te grote rol toe-eigent en tegelijk vindt dat je moeder jou verkeerd opvoedt: "Verder wil ze hem niet dwingen, want dat doet ze überhaupt nooit, ze is van mening dat een kind zelf moet bepalen wat hij wil" uit de beginpost. En daar zouden geen conflicten uit ontstaan als die jongen bij zijn vader is? Jongen laat zich waarschijnlijk niet zo makkelijk dwingen en de vriendin van vader vindt dat het niet hoort. Ik kan me niet voorstellen dat dat altijd heel harmonieus gaat.
En dan zijn alle wilde speculaties over hoe het bij moeder thuis gaat niet eens nodig
Ik vind niet perse dat dat niet hoort. Ik vind wel dat een kind sturing soms moet krijgen. Ik begrijp vrije opvoeding best wel, maar soms heeft een kind ook richting nodig.
Zonne2017 schreef op 27-12-2023 om 15:54:
Wanneer de TO niet meer reageert in het eigen topic dan gaat het al heel snel óver de TO in plaats van tegen de TO. Dat is een vrij logisch gevolg.
Tja schijnbaar moet je elke dag op dit forum zitten want anders ben je ineens de minnares van het gezin geweest. Maar moeder ging vreemd, niet dat dat iets met dit verhaal te maken heeft. Daar is vanuit mijn vriend helemaal geen wrok over, want de relatie was al een tijd over.
Radeloze schreef op 31-12-2023 om 20:22:
[..]
Ja maar dit is dus niet zo eenvoudig. Moeder vindt dat er niets aan de hand is met haar zoon en als mijn vriend contact zoekt met school dan wordt dan bemoeienis gezien. Dus dat kan dan alleen maar averechts werken
Door wie wordt dat als bemoeienis gezien? En waarom werkt dat averechts? Wat mensen ergens van vinden hoef je niet per se belangrijk te maken. Wat gebeurt er voor hinderlijks als hij informeert op school?
Ik denk overigens niet dat er iets geks heeft plaats gevonden tussen het moment van het appje en het ophalen. Het ging al langer niet goed met mijn stiefzoon. Waarschijnlijk baalde hij van het feit dat we op vakantie gingen, omdat er ook dingen met vriendjes waren (geen idee maar dit vind ik best aannemelijk). En ja hij stuurde een appje over hoe laat kom je me ophalen, maar daarvoor had hij al 2 weken niets laten weten. Dus we hadden hem meerdere berichten gestuurd in die periode en kregen niks terug. Toen stuurde hij "sorry pap dat ik niets liet weten, maar wil je me om 3 uur komen ophalen"
Persoonlijk denk ik dat hij toen al niet wilde gaan, maar dat niet durfde te zeggen. En toen kwam mijn vriend hem ophalen en was hij aan t huilen.
Verder was mijn vriend deze week jarig en zijn zoon heeft hem wel een berichtje gestuurd. Wel minimaal maar wel "gefeliciteerd pap." Naja het is iets.
