puber wil geen contact
Hi allen,
Ik ga proberen om de situatie zo helder mogelijk op te schrijven. Ik zit echt met mijn handen in het haar mbt mijn stiefzoon.
Mijn stiefzoon is 13 en is volgens de omgangsregeling elke woensdag bij ons en om het weekend. Wij wonen in een andere stad dan zijn moeder (ongeveer 30 min autorijden). Dit is niet ideaal natuurlijk, want zijn vriendjes wonen in de stad bij zijn moeder. Hier klaagt hij dan ook wel eens over, maar verder had hij het altijd heel erg naar zin hier. De relatie tussen mijn vriend en zijn zoon was goed. Totdat hij begon te puberen. Bij zijn moeder ontstonden er relatieproblemen met haar nieuwe partner en het viel ons op dat hij extreem loyaal werd naar zijn moeder. Ik zeg extreem, want hij keerde zich ineens helemaal tegen zijn stiefvader. Ook viel het ons op dat hij echt heel veel privé informatie over de relatie van zijn moeder en zijn stiefvader wist. Zijn moeder besprak dus haar persoonlijke problemen met hem.
Dat alles resulteerde erin dat mijn stiefzoon zich erg veel zorgen ging maken om zijn moeder en dat ook bij ons uitte. Als wij hem probeerden uit te leggen dat elk verhaal twee kanten heeft en dat hij ook altijd goed met zijn stiefvader door één deur had gekund, dan reageerde hij daar heel fel op. Hij zag alles als kritiek op zijn moeder.
Na de zomervakantie begonnen eigenlijk de problemen hier. In de vakantie had zijn moeder het weer goedgemaakt met zijn stiefvader. Hier zat hij niet goed van in zijn vel. Hij begon te spijbelen, haalde slechte cijfers en begon zich enorm af te zetten tegen ons. Wij woonden in een andere stad en daar had hij nooit om gevraagd (true in de kern is dat ook helemaal waar) en hij haatte het (ineens) bij ons. We zagen dit als heftig pubergedrag maar meer ook niet. In de herfstvakantie zouden we op vakantie gaan met z'n 3en, maar in de week ervoor reageerde mijn stiefzoon al op geen enkel bericht. Toen mijn vriend hem vervolgens wilde ophalen, bleek hij niet mee te willen op vakantie. Het zou vreselijk zijn om met ons op vakantie te moeten. Vervolgens verhief mijn vriend zijn stem (hij vloekte niet, hij zei niets beledigend) tegen zijn ex. Hij vond namelijk dat zij hem had moeten stimuleren om mee op vakantie gaan. Dat schoot schijnbaar bij mijn stiefzoon in het verkeerde keelgat en hij heeft mijn vriend met zijn vuist op zijn gezicht geslagen. Er is in ons gezin nooit geweld, dus mijn vriend schrok hier enorm van.
En dat is helaas de laatste keer dat mijn vriend hem gezien of gesproken heeft. Hij reageert nergens op. Niet op zijn berichten, niet op die van mij of een ander familielid. Zelfs niet op zijn opa (de vader van mijn vriend). Het is ondertussen al 2 maanden geleden en er is helemaal niets ondernomen van zijn kant of zijn moeders kant om het goed te krijgen. Mijn vriend heeft met zijn ex gebeld, maar zij stelt zich op het standpunt dat hij gewoon een koppige puber is die echt wel vanzelf bijdraait en dat mijn vriend gewoon wat meer geduld moet hebben. Verder wil ze hem niet dwingen, want dat doet ze überhaupt nooit, ze is van mening dat een kind zelf moet bepalen wat hij wil. Dat geldt dus voor een vakantie, maar ook in dit geval.
Ik heb persoonlijk het gevoel dat hij vast zit. Dat hij niet weet hoe hij het goed moet maken en dat hij zich ook enorm schaamt of schuldig voelt, maar dat allemaal wegdrukt. Mijn vriend heeft zelf ook best een vermijdende persoonlijkheid en ik zie dit wel terug in zijn zoon. Maar wat moet er nu nog gebeuren om dit goed te krijgen? En moeten we idd geduldig afwachten, hem lieve berichtjes sturen en hopen dat er dag komt dat hij ons weer wil zien? Of moeten we meer het heft in eigen hand nemen en contact forceren, hulp inschakelen (en zo ja wat voor hulp dan, moeder wil volgens mij nergens aan meewerken) of op een andere manier hem laten inzien dat wat hij doet echt niet goed is.
Ik weet echt niet meer wat te doen. De kerst komt eraan en we missen gewoon één iemand aan tafel. Ik heb hem gevraagd of ik een kerstcadeautje naar zijn moeders huis kan opsturen (geen reactie), dus ik stuur nu maar een kerstkaart met geld erin.
En het ergste is dat ik eigenlijk ook heel boos op hem ben, dat hij dit ons allemaal aandoet. En waarom? Maar ik kan nergens met die woede terecht, want het is een puber en die zijn onredelijk en gemeen bij vlagen.
AnnaPollewop schreef op 22-12-2023 om 17:21:
Een vriendje van mijn jongste zoon, toen 12, was altijd positief over zijn stiefvader als ik naar dingen vroeg. Toch vertrouwde ik dat nooit helemaal, omdat ik wel wat red flags zag waar ik helaas niks mee kon (bv naar een verjaardag gestuurd worden met een gebroken pols, want volgens stiefvader viel het wel mee - maar achteraf bleek het dus wel gebroken) en mijn zoontje vertelde ook wel eens wat maar ook niet genoeg om actie op te zetten (en ik hoopte ook dat zijn eigen vader hem wat zou kunnen beschermen). Vorig jaar sprak mijn zoon hem weer en die stiefvader was dus inderdaad nog steeds een naar stuk vreten, agressief naar hem en ook naar de kleine broertjes al waren die wel zijn eigen kinderen. Best stressend als je stiefvader dreigt de baby, je halfbroertje, door de kamer te smijten. Maar die vuile was hang je niet buiten tenzij je in een dronken bui een oude vriend treft.
Bij het hele verhaal van Radeloze vraag ik me toch wel af er is voorgevallen met die vriend van zijn moeder, dat de jongen zo fel reageert op stemverheffing tegen zijn moeder, geweld gebruikt alsof er opgekropte woede uit moet en verder zich ook heel ongelukkig toont maar niks wil zeggen. Ik vind het maar verdacht.
Maar als hij volwassen is vertelt hij er misschien wel over tegen een vriend.
Ik ben het met je eens dat er mogelijk iets naars speelt wat moeder verzwijgt.
Of het nu de stiefvader is (waar TO goed contact mee heeft, of heb ik dat niet goed gelezen?) of ruzie tussen moeder en zoon over de reden van de scheiding, wat moeder ook niet graag zal toegeven, er is iets aan de hand en zolang moeder niet meewerkt zal het niet opgelost worden tot zoon oud en zelfstandig genoeg is om zelf te beslissen dat hij antwoorden wil/wil delen waar hij mee zit.
Vader kan natuurlijk ook zijn excuses bij moeder gaan aanbieden voor het verheffen van zijn stem naar haar toe.
Ik vind het wel voor de hand liggen dat die jongen toch al flink baalde van de situatie zoals die nu is en dit er bovenop kwam.
Zonne2017 schreef op 22-12-2023 om 17:28:
[..]
Ik ben het met je eens dat er mogelijk iets naars speelt wat moeder verzwijgt.
Of het nu de stiefvader is (waar TO goed contact mee heeft, of heb ik dat niet goed gelezen?) of ruzie tussen moeder en zoon over de reden van de scheiding, wat moeder ook niet graag zal toegeven, er is iets aan de hand en zolang moeder niet meewerkt zal het niet opgelost worden tot zoon oud en zelfstandig genoeg is om zelf te beslissen dat hij antwoorden wil/wil delen waar hij mee zit.
Of iets interne psygische problematiek, want de switch in gedrag is toch wel opmerkelijk, inclusief het slaan
TO: hoe is de scheiding tussen ouders tot stand gekomen? Is moeder bedrogen en is dit gezin daardoor uit elkaar gevallen? Speelt er nog woede mee over de scheiding bij zoon?
Verder lees ik over cadeautjes toesturen namens jou ouders en jezelf? Hoe lief en goed bedoeld ook, dit kan voor moeder als een inbreuk voelen en ook te bedreigend. Ook al geloof ik meteen dat de intentie erachter gewoon aardigheid is vanuit jullie kant. Het kan helaas ook als heel pijnlijk ervaren worden door moeder,omdat ze met haar neus op de realiteit gedrukt wordt, dat haar gezin er niet meer is in de kern. Het kan voelen als een inbreuk van haar 'peroonlijke' ruimte, waarin ze niet geconfronteerd wil worden met die realiteit.
Na alles nogmaals gelezen te hebben gaan er bij mij wat rode vlaggen op.
Als jullie als (bio / stief) ouders je zo"n zorgen maken en een duidelijk vermoeden hebben dat er meer speelt ,wat houdt de bio ouder(s) tegen om contact te zoeken met school?
Die jongen heeft toch een mentor, ga daar gesprek mee aan !
Stel vragen , uit jullie zorgen . De school maakt hem ook mee, zien en horen meer san jullie wss.
Dit hoeft niet achter zoon zijn rug om. Dit kan hem verteld worden.
Er zijn echt nog wel stappen te maken .
Al dan niet samen met moeder .
Maak alleen niet de fout om de jongen buiten te sluiten van de stappen die genomen worden. Dat krijg je vroeg of laat keihard terug ...
Roos55 schreef op 22-12-2023 om 13:31:
[..]
Je schrijft dit
Dus waarom niet face to face heen en overleggen
Maar goed ik val in herhaling
Wat bedoel je? Ineens voor de neus staan van zoon terwijl hij aangeeft niet te willen lijkt me juist geen goed idee. Ik denk dat het dan alleen maar meer escaleert.
Als je met moeder bedoelt is het wat anders.
Ik zou doorgeven dat de deur altijd open staat voor hem en dat je hem mist en dan aangeven dat je hem respecteert en hem daarom ruimte en tijd geeft. En dan het iniatief bij hem laten voor minstens 2 maanden.
Als gezaghebbende ouder zou ik wel aan blijven sluiten bij gesprekken op school oid (maar als die met zoon zijn dan wel weer in overleg denk ik). Het is zoon moeilijke situatie. Heel veel sterkte. Ik begrijp dat je hiermee opstaat en naar bed gaat. Misschien ook maar professionele ondersteuning zoeken. Al is het maar bij het ondersteunen van jullie nu het zo loopt. Een klankbord
Roos55 schreef op 21-12-2023 om 18:30:
dus kom op
Vader ga naar moeder en overleg hoe verder . Hoe dit aan te pakken.
Face to face
Maar vader heeft last van vermijding
Of angst?
Wat doet vader daar aan ? Heeft hij hulp gezocht?
Roos55 schreef op 23-12-2023 om 10:32:
Maar vader heeft last van vermijding
Of angst?
Wat doet vader daar aan ? Heeft hij hulp gezocht?
De vader in dit verhaal klinkt even disfunctioneel als de moeder.
Nick90 schreef op 23-12-2023 om 11:25:
[..]
De vader in dit verhaal klinkt even disfunctioneel als de moeder.
En dan hebben we het functioneren van moeder ook nog ' van horen zeggen'.
Poezie schreef op 23-12-2023 om 11:26:
[..]
En dan hebben we het functioneren van moeder ook nog ' van horen zeggen'.
Dat wordt er gaandeweg heel subtiel doorheen gevlochten naar mijn idee. Ik denk ook dat TO iets teveel boven op ex en zoon zit.
Nick90 schreef op 23-12-2023 om 11:28:
[..]
Dat wordt er gaandeweg heel subtiel doorheen gevlochten naar mijn idee. Ik denk ook dat TO iets teveel boven op ex en zoon zit.
Als TO vader net zo disfunctioneel vindt als wij dat vinden (want ik deel je mening Nick) dan snap ik dat ze er bovenop zit. Vader lijkt mij iemand die regelmatig een duwtje nodig heeft.
Maar mijn zorgen zitten meer bij die nieuwe relatie van moeder, want daar heeft de zoon mee te dealen en daar lijkt het gedonder toch mee samen te hangen.
AnnaPollewop schreef op 24-12-2023 om 19:48:
[..]
Als TO vader net zo disfunctioneel vindt als wij dat vinden (want ik deel je mening Nick) dan snap ik dat ze er bovenop zit. Vader lijkt mij iemand die regelmatig een duwtje nodig heeft.
Maar mijn zorgen zitten meer bij die nieuwe relatie van moeder, want daar heeft de zoon mee te dealen en daar lijkt het gedonder toch mee samen te hangen.
Volgens TO heeft zij goed contact met hem en heeft zoon altijd goed met hem gekund, vader is mischien iemand die af en toe een zetje de goede richting op nodig heeft maar dat betekent niet dat ex dat ook nodig heeft en daarnaast klinkt het allemaal nogal bemoeizuchtig en opdringerig, zoals haar ouders die cadeaus voor kerst opsturen naar de jongen zijn huis, ik zou ook eerder denken dat de zoon iets weet wat hij eerder niet wist.
Het is niet z'n moeder met wie hij het contact op een lager pitje heeft gezet en TO wil maar al te graag geloven dat het probleem niet bij hun zit maar vooral bij de moeder ligt. Terwijl ik je ex afblaffen in haar eigen huis ook niet echt chic vind. Plus het haten op ex en TO die zegt dat ze echt proberen om niet slecht te spreken over moeder. (Ja onze baby is weer eens wakker dus laat-vroege reactie)
Nick90 schreef op 23-12-2023 om 11:28:
[..]
Dat wordt er gaandeweg heel subtiel doorheen gevlochten naar mijn idee. Ik denk ook dat TO iets teveel boven op ex en zoon zit.
Eens.
Denk dat TO beter een paar stappen terug kan nemen.
De manier waarop er opeens over in plaats van met TO wordt ‘gepraat’ vind ik niet zo prettig overkomen. Ik vind dat TO in het topic ook kritisch naar haar eigen gedrag kijkt en openstaat voor feedback en daardoor begrijp ik die neiging niet zo. Triggert het wellicht emoties dat dit gedaan wordt?
Het appje van de zoon is niet in lijn met een zoon die overstuur op bed ligt en een moeder die zegt dat hij niet meer mee wil.
Een zoon die met zijn vader en andere familieleden opeens geen contact meer heeft en een moeder die het bagatelliseert komt zorgelijk op me over.
Ik zou daarin iets doorbroken willen zien. Ik ben geen stiefmoeder. Die ervaring heb ik dus niet. Maar ik zou ook willen dat dit gedoe doorbroken wordt want vader lijdt hieronder en ik vind het aannemelijk dat de zoon er ook onder lijdt. Dan kan het qua rol wellicht niet aan jou zijn @to om het op te lossen, maar kan me indenken dat er iemand is die het toch moet aanzwengelen.
Ik zou denken aan huisarts, school, (een mediator t.b.v. ) een gesprek met moeder , een adviesgesprek met veilig thuis (niet een melding maar een hoe kan ik het beste interveniëren), een neutrale naaste van moeder, etc. Ik zou nadrukkelijo niet alle voorbeelden benaderen, maar 1 die het meest zinnig lijkt. En liefst niet door jou to, maar door je partner aangezien het zijn zoon is.
Niet voor een gevecht, maar voor het doorbreken van de huidige impasse. Ik zou willen weten of mijn zorgen terecht zijn.
