puber wil geen contact
Hi allen,
Ik ga proberen om de situatie zo helder mogelijk op te schrijven. Ik zit echt met mijn handen in het haar mbt mijn stiefzoon.
Mijn stiefzoon is 13 en is volgens de omgangsregeling elke woensdag bij ons en om het weekend. Wij wonen in een andere stad dan zijn moeder (ongeveer 30 min autorijden). Dit is niet ideaal natuurlijk, want zijn vriendjes wonen in de stad bij zijn moeder. Hier klaagt hij dan ook wel eens over, maar verder had hij het altijd heel erg naar zin hier. De relatie tussen mijn vriend en zijn zoon was goed. Totdat hij begon te puberen. Bij zijn moeder ontstonden er relatieproblemen met haar nieuwe partner en het viel ons op dat hij extreem loyaal werd naar zijn moeder. Ik zeg extreem, want hij keerde zich ineens helemaal tegen zijn stiefvader. Ook viel het ons op dat hij echt heel veel privé informatie over de relatie van zijn moeder en zijn stiefvader wist. Zijn moeder besprak dus haar persoonlijke problemen met hem.
Dat alles resulteerde erin dat mijn stiefzoon zich erg veel zorgen ging maken om zijn moeder en dat ook bij ons uitte. Als wij hem probeerden uit te leggen dat elk verhaal twee kanten heeft en dat hij ook altijd goed met zijn stiefvader door één deur had gekund, dan reageerde hij daar heel fel op. Hij zag alles als kritiek op zijn moeder.
Na de zomervakantie begonnen eigenlijk de problemen hier. In de vakantie had zijn moeder het weer goedgemaakt met zijn stiefvader. Hier zat hij niet goed van in zijn vel. Hij begon te spijbelen, haalde slechte cijfers en begon zich enorm af te zetten tegen ons. Wij woonden in een andere stad en daar had hij nooit om gevraagd (true in de kern is dat ook helemaal waar) en hij haatte het (ineens) bij ons. We zagen dit als heftig pubergedrag maar meer ook niet. In de herfstvakantie zouden we op vakantie gaan met z'n 3en, maar in de week ervoor reageerde mijn stiefzoon al op geen enkel bericht. Toen mijn vriend hem vervolgens wilde ophalen, bleek hij niet mee te willen op vakantie. Het zou vreselijk zijn om met ons op vakantie te moeten. Vervolgens verhief mijn vriend zijn stem (hij vloekte niet, hij zei niets beledigend) tegen zijn ex. Hij vond namelijk dat zij hem had moeten stimuleren om mee op vakantie gaan. Dat schoot schijnbaar bij mijn stiefzoon in het verkeerde keelgat en hij heeft mijn vriend met zijn vuist op zijn gezicht geslagen. Er is in ons gezin nooit geweld, dus mijn vriend schrok hier enorm van.
En dat is helaas de laatste keer dat mijn vriend hem gezien of gesproken heeft. Hij reageert nergens op. Niet op zijn berichten, niet op die van mij of een ander familielid. Zelfs niet op zijn opa (de vader van mijn vriend). Het is ondertussen al 2 maanden geleden en er is helemaal niets ondernomen van zijn kant of zijn moeders kant om het goed te krijgen. Mijn vriend heeft met zijn ex gebeld, maar zij stelt zich op het standpunt dat hij gewoon een koppige puber is die echt wel vanzelf bijdraait en dat mijn vriend gewoon wat meer geduld moet hebben. Verder wil ze hem niet dwingen, want dat doet ze überhaupt nooit, ze is van mening dat een kind zelf moet bepalen wat hij wil. Dat geldt dus voor een vakantie, maar ook in dit geval.
Ik heb persoonlijk het gevoel dat hij vast zit. Dat hij niet weet hoe hij het goed moet maken en dat hij zich ook enorm schaamt of schuldig voelt, maar dat allemaal wegdrukt. Mijn vriend heeft zelf ook best een vermijdende persoonlijkheid en ik zie dit wel terug in zijn zoon. Maar wat moet er nu nog gebeuren om dit goed te krijgen? En moeten we idd geduldig afwachten, hem lieve berichtjes sturen en hopen dat er dag komt dat hij ons weer wil zien? Of moeten we meer het heft in eigen hand nemen en contact forceren, hulp inschakelen (en zo ja wat voor hulp dan, moeder wil volgens mij nergens aan meewerken) of op een andere manier hem laten inzien dat wat hij doet echt niet goed is.
Ik weet echt niet meer wat te doen. De kerst komt eraan en we missen gewoon één iemand aan tafel. Ik heb hem gevraagd of ik een kerstcadeautje naar zijn moeders huis kan opsturen (geen reactie), dus ik stuur nu maar een kerstkaart met geld erin.
En het ergste is dat ik eigenlijk ook heel boos op hem ben, dat hij dit ons allemaal aandoet. En waarom? Maar ik kan nergens met die woede terecht, want het is een puber en die zijn onredelijk en gemeen bij vlagen.
Roos55 schreef op 22-12-2023 om 12:29:
En dat laat je als vader gebeuren?
En ga je 2 maanden geen face to face contact meer aan
Terwijl het contact tussen vader en moeder goed is ???
Contact tussen vader en moeder is dus niet goed.
Radeloze schreef op 22-12-2023 om 12:26:
[..]
Ik zal niet ontkennen dat ik ben een aanwezig persoon ben, die zich misschien soms teveel met dingen bemoeit. Ik ben zeker niet perfect, maar alles komt wel uit een goed hart. Wel probeer ik vaak juist contact tussen vader en zoon te stimuleren. Mijn vriend is een stuk minder proactief dan ik, maar ik regel dan wel dat ze samen een weekendje weg gaan. Of zoals nu staat er dus een vakantie voor 2 in de meivakantie gepland naar Rome. Daar ben ik dus niet bij. En ik ben zelf ook vaak de hort op, dus het is niet dat er weinig tijd is met alleen vader en zoon.
Laat het los. Als je vriend niets doet, dan doet hij maar niets. Jij moet geen dingen gaan regelen als ze dat zelf blijkbaar niet willen.
En als de zoon niet mee wil naar Rome, dan ga je toch met je vriend?
Valeria schreef op 22-12-2023 om 13:06:
[..]
Laat het los. Als je vriend niets doet, dan doet hij maar niets. Jij moet geen dingen gaan regelen als ze dat zelf blijkbaar niet willen.
En als de zoon niet mee wil naar Rome, dan ga je toch met je vriend
Ze willen wel (of naja mijn vriend wil wel graag), maar vind het moeilijk om de actiemodus te komen. En ik vind het leuk om vakanties uit te vogelen. Ik ga overigens niet met hem, ik ben dan zelf al op vakantie. Maar dat terzijde. Hopelijk gaat mijn stiefzoon mee en anders helaas niet.
Radeloze schreef op 22-12-2023 om 13:10:
[..]
Ze willen wel (of naja mijn vriend wil wel graag), maar vind het moeilijk om de actiemodus te komen. En ik vind het leuk om vakanties uit te vogelen.
Hij is volwassen. Je mag van een man met een kind wel verwachten dat hij zelfstandig in de actiemodus kan komen als hij dat wil. Laat hem zelf dit soort dingen uitzoeken en initiëren, zeker nu.
Ja, dan ben je even minder 'nodig'.
Zijn hersens zijn nog niet volgroeid op die leeftijd dus wat geduld en het komt in orde. Ooit gaat hij verschillende scenario's overdenken.
Heb ik ook meegemaakt hoor. Het ene moment was pa de toffe peer en ma de heks en het volgende moment had ma weer alles gedaan en was pa dan de goede engel. Een puber moet je wel serieus nemen, maar het is natuurlijk geen gelijke.
Ze hebben nog niet veel gecompliceerde relaties gehad, ze hebben nog geen gezin hoeven besturen enz.
Radeloze schreef op 22-12-2023 om 10:51:
Ik wil er overigens wel aan toevoegen dat de relatie tussen vader en moeder al wel echt aanzienlijk verbeterd was in de afgelopen jaren. Ze gaan samen naar ouderavonden, hebben samen de Open Dag van de middelbare school bezocht en het eindfeest van groep 8. En in de periode dat moeder problemen had met haar man belde ze mijn vriend ook best regelmatig. Maar ik denk wel dat bij beide ouders onderliggend nog veel trauma zit. Ik merk dat mijn vriend ontzettend kwaad kan worden op zijn ex en haar ook vaak de schuld geeft van veel dingen. Hij is het ook met veel dingen in de opvoeding niet eens (en sommige dingen zijn ook echt niet goed gegaan denk ik,
Je schrijft dit
Dus waarom niet face to face heen en overleggen
Maar goed ik val in herhaling
Sorry hoor, maar ik kan er geen touw aan vast knopen. Zoon geeft eerst aan graag mee te willen, maar eenmaal aan de deur krijgt je partner te horen van moeder dat hij niet meer mee wil. Hij ligt te huilen op zijn bed en stormt uiteindelijk naar beneden en geeft zijn vader een klap? Wat heeft zich dan in die tussentijd afgespeeld? Heeft je partner iets geappt naar zoon dat zo'n trigger reactie veroorzaakte? Of heeft moeder iets gezegd tegen zoon, waardoor hij heel boos is geworden op vader? Ik heb het idee dat wij iets van informatie missen. Of hebben jullie zelf geen enkel idee? Ik zou in dat geval dan toch eens met ex gaan praten.
Duizendpoot schreef op 22-12-2023 om 13:41:
Sorry hoor, maar ik kan er geen touw aan vast knopen. Zoon geeft eerst aan graag mee te willen, maar eenmaal aan de deur krijgt je partner te horen van moeder dat hij niet meer mee wil. Hij ligt te huilen op zijn bed en stormt uiteindelijk naar beneden en geeft zijn vader een klap? Wat heeft zich dan in die tussentijd afgespeeld? Heeft je partner iets geappt naar zoon dat zo'n trigger reactie veroorzaakte? Of heeft moeder iets gezegd tegen zoon, waardoor hij heel boos is geworden op vader? Ik heb het idee dat wij iets van informatie missen. Of hebben jullie zelf geen enkel idee? Ik zou in dat geval dan toch eens met ex gaan praten.
We kunnen er zelf ook geen touw aan vastknopen. Voor ons is het ook super raar dat dit gebeurd is.
Maar antwoord op je vraag: nee mijn partner heeft niets geappt. We hebben zelf ook werkelijk geen idee wat er nou gebeurd is. En mijn vriend heeft met zijn ex geprobeerd te praten, maar ook zij zegt dat ze geen idee heeft wat er nou aan de hand is. Of dat echt waar, geen idee. Feit is wel dat mijn stiefzoon heel gesloten is en dat het dus al een tijdje niet zo lekker met hem ging.
Als ik in de schoenen van je vriend stond, was ik allang naar zoon toegereden, en met hem inderdaad face to face gesproken. Want er moet wel iets spelen, waar hij het zelf erg moeilijk mee heeft. Wat dat is, dat weet je, kan je alleen invullen.
Maar als mijn kind (van 13) huilend op zijn bed ligt, en opeens uithaalt, dan wil je weten wat er speelt. Dan zou ik mij niet laten wegwimpelen bij een deur. Desnoods hem na school of sport proberen te spreken. Niet dat kind dan alles verteld, maar hem wel laten weten dat je er voor hem bent, en hem een dikke knuffel geven.
Labyrinth schreef op 22-12-2023 om 14:08:
Als ik in de schoenen van je vriend stond, was ik allang naar zoon toegereden, en met hem inderdaad face to face gesproken. Want er moet wel iets spelen, waar hij het zelf erg moeilijk mee heeft. Wat dat is, dat weet je, kan je alleen invullen.
Maar als mijn kind (van 13) huilend op zijn bed ligt, en opeens uithaalt, dan wil je weten wat er speelt. Dan zou ik mij niet laten wegwimpelen bij een deur. Desnoods hem na school of sport proberen te spreken. Niet dat kind dan alles verteld, maar hem wel laten weten dat je er voor hem bent, en hem een dikke knuffel geven.
Ja dat ben ik met je eens. Er speelt zeker wat en al een tijd. We probeerden in een eerder stadium dat ook al uit hem te trekken (want het ging niet goed op school, etc), maar hij was super gesloten daarover. Hij begon dan wel te huilen en dan zei hij ik zit niet goed in mijn vel, maar verder niet.
De reden van de klap was denk ik wel dat mijn vriend zijn stem verhief naar zijn ex. Ik denk dat het stukje loyaliteit wat al eerder werd benoemd wel echt een punt is dat speelt bij hem. Ik vind het verder heel moeilijk om te bedenken wat te doen. De een zegt geef hem rust, de ander weer ga met hem praten. Ik denk persoonlijk dat contact forceren door hem na school ergens "op te wachten" niet gaat werken. Dat dat super averechts uitpakt, maar zeker weten doe ik het ook niet natuurlijk. De hele situatie is in zijn algemeenheid al heel erg raar.
Radeloze schreef op 22-12-2023 om 16:22:
[..]
Ik vind het verder heel moeilijk om te bedenken wat te doen.
Dat hoef jij ook niet; dat is helemaal aan je vriend.
De dochter van een vriend van mij werd door haar moeder tegen haar vader opgezet. Toen ze een jaar of 14 was, stopte het contact. Na een aantal pogingen tot contact werden zijn berichtjes niet meer gelezen. Hij bleef haar daarna een paar keer per jaar een kaart sturen en voor het geval dat die onderschept zou worden, stortte hij op haar verjaardag een bedrag op haar rekening met felicitaties en "mijn deur staat altijd voor je open". Verder niets. Toen ze 17 was, kwam er ineens een bedankje van de dochter en inmiddels gaan ze af en toe samen eten. Dit is precies wat hij had gehoopt, dat ze na verloop van tijd zelf zou gaan nadenken en dan zelf contact zou zoeken.
Ik weet niet in hoeverre de situatie vergelijkbaar is, misschien heb je er wat aan.
Nee, niet bij school of sport opwachten, dan overval je hem ermee en je handelt daarmee ook niet zuiver. Als met rust laten niet goed voelt voor je vriend, wat ik me wel kan voorstellen hoewel ik denk dat maximaal een maandje geen kwaad kan, dan is de enige weg in mijn ogen via zijn ex. Zoals anderen ook zeggen is het wellicht zijn beste optie om contact met haar te zoeken en haar te vertellen dat het hem helemaal niet lekker zit en dat hij zich zorgen maakt om zijn zoon. Ze kunnen hopelijk samen overleggen hoe ze hun zoon met zijn problemen kunnen helpen. Dit is sowieso nodig want spijbelen en slechte cijfers wijzen er echt wel op dat er iets aan de hand is en je hebt idealiter beide ouders nodig die op 1 lijn zitten om problemen te kunnen tackelen.
Ik denk dat er echt iets is voorgevallen tussen het appje en het ophaalmoment aan de deur. Dat weet alleen de moeder en het is jammer dat zij daarover zwijgt. Misschien was er een ruzie tussen die twee en heeft moeder zich iets laten ontvallen dat zoon nog niet wist wat hem erg heeft geraakt. Ik vind de reeks gebeurtenissen namelijk opmerkelijk. Eerst een ontspannen appje, vervolgens een huilende zoon die niet mee wil en zijn vader een klap geeft (mogelijk) ter verdediging van zijn moeder.
Mag ik een brutale vraag stellen? Is het zo dat zijn vader en moeder nog getrouwd waren toen jij in de picture kwam en dat zoon dat tot voor kort nog niet wist? Dat hij er onlangs achter gekomen is? Het zou veel van het veranderde gedrag van zoon kunnen verklaren. Maar ook dat ex zo boos is en de boot afhoudt bij vader.
Als dat het geval is dan is het probleem vrees ik niet makkelijk op te lossen.
Zonne2017 schreef op 22-12-2023 om 16:55:
Nee, niet bij school of sport opwachten, dan overval je hem ermee en je handelt daarmee ook niet zuiver. Als met rust laten niet goed voelt voor je vriend, wat ik me wel kan voorstellen hoewel ik denk dat maximaal een maandje geen kwaad kan, dan is de enige weg in mijn ogen via zijn ex. Zoals anderen ook zeggen is het wellicht zijn beste optie om contact met haar te zoeken en haar te vertellen dat het hem helemaal niet lekker zit en dat hij zich zorgen maakt om zijn zoon. Ze kunnen hopelijk samen overleggen hoe ze hun zoon met zijn problemen kunnen helpen. Dit is sowieso nodig want spijbelen en slechte cijfers wijzen er echt wel op dat er iets aan de hand is en je hebt idealiter beide ouders nodig die op 1 lijn zitten om problemen te kunnen tackelen.
Ik denk dat er echt iets is voorgevallen tussen het appje en het ophaalmoment aan de deur. Dat weet alleen de moeder en het is jammer dat zij daarover zwijgt. Misschien was er een ruzie tussen die twee en heeft moeder zich iets laten ontvallen dat zoon nog niet wist wat hem erg heeft geraakt. Ik vind de reeks gebeurtenissen namelijk opmerkelijk. Eerst een ontspannen appje, vervolgens een huilende zoon die niet mee wil en zijn vader een klap geeft (mogelijk) ter verdediging van zijn moeder.
Mag ik een brutale vraag stellen? Is het zo dat zijn vader en moeder nog getrouwd waren toen jij in de picture kwam en dat zoon dat tot voor kort nog niet wist? Dat hij er onlangs achter gekomen is? Het zou veel van het veranderde gedrag van zoon kunnen verklaren. Maar ook dat ex zo boos is en de boot afhoudt bij vader.
Als dat het geval is dan is het probleem vrees ik niet makkelijk op te lossen.
Dan is het waarschijnlijk niet op te lossen.
Een vriendje van mijn jongste zoon, toen 12, was altijd positief over zijn stiefvader als ik naar dingen vroeg. Toch vertrouwde ik dat nooit helemaal, omdat ik wel wat red flags zag waar ik helaas niks mee kon (bv naar een verjaardag gestuurd worden met een gebroken pols, want volgens stiefvader viel het wel mee - maar achteraf bleek het dus wel gebroken) en mijn zoontje vertelde ook wel eens wat maar ook niet genoeg om actie op te zetten (en ik hoopte ook dat zijn eigen vader hem wat zou kunnen beschermen). Vorig jaar sprak mijn zoon hem weer en die stiefvader was dus inderdaad nog steeds een naar stuk vreten, agressief naar hem en ook naar de kleine broertjes al waren die wel zijn eigen kinderen. Best stressend als je stiefvader dreigt de baby, je halfbroertje, door de kamer te smijten. Maar die vuile was hang je niet buiten tenzij je in een dronken bui een oude vriend treft.
Bij het hele verhaal van Radeloze vraag ik me toch wel af er is voorgevallen met die vriend van zijn moeder, dat de jongen zo fel reageert op stemverheffing tegen zijn moeder, geweld gebruikt alsof er opgekropte woede uit moet en verder zich ook heel ongelukkig toont maar niks wil zeggen. Ik vind het maar verdacht.
Maar als hij volwassen is vertelt hij er misschien wel over tegen een vriend.
