non-binair het nieuwe punk?
.... en dus een fase of een voorbijgaande trend? Ik vraag het mij af omdat het aantal non-binaire kinderen (geboren als meisjes) in mijn omgeving explosief lijkt toe te nemen. Alleen al bij mij in de straat wonen er tegenwoordig 3, bij de sportclubs van mijn kinderen zijn er meerdere en ook op de scholen waar ik kom zit er in elke klas minstens één (verschilt per school en opleiding, in creatieve sectoren komt het meer voor).
Tot zover opvallend maar prima verder, alhoewel ik het mij erg (onnodig?) gecompliceerd lijkt voor de betreffende kinderen. Vooral omdat zij nogal eens hun naam veranderen en sommigen diep gekwetst zijn als je ze toch aanspreekt bij een vorige naam of alsnog aanziet voor een meisje of jongen. Met name de meisjes die hun naam veranderen in iets Engelstaligs wat verwijst naar de elementen, kleuren of de natuur, zoals Grey, Dusk of Feather, komen mij eerder over als getroubleerde kinderen dan als genderdysfore mensen (vooral omdat ze als kind nog meisje-meisje waren). Eigenlijk precies als de emo's, goths, alto's en punkers uit eerdere generaties. Veel weltschmerz, vaak kinderen uit gebroken/samengestelde gezinnen en ik durf zelfs te beweren hoogopgeleide ouders. Maar dat laatste kan toeval zijn.
Ik sprak laatst met mensen die in het noorden van het land wonen en zeggen daar nog helemaal geen non-binaire jongeren tegen te komen. Is men daar nog niet 'uit de kast' of toch een beetje stadse fratsen?
wolkewitje schreef op 21-09-2022 om 23:40:
[..]
Ik weet niet hoe dat voelt “vrouw zijn”. Ik ben een vrouw, en ik heb niet heel sterk het gevoel dat ik eigenlijk een man ben. Is dat voldoende om je vrouw te voelen?
Precies dit denk ik ook. Wat maakt je geestelijk een vrouw? Ik denk dat je er niet over nadenkt als je je comfortabel voelt met je geslacht.
ik was vroeger ook geen vrouwelijk meisje en nu, als moeder van zes kinderen, ben ik nog steeds niet heel vrouwelijk. Ik wilde vroeger wel liever een jongen zijn, niet om het lichamelijke aspect, maar omdat ik altijd het idee had dat die het makkelijker hadden. Nu noemen dit soort kinderen zich non-binair. Ik was ‘s avonds nogal bang op de fiets in Amsterdam en moest vier keer per week naar sport fietsen in het donker in de winter en dat leek me veiliger als jongen.
Arjen Lubach had gisteren een item over transgenders en daar werd genoemd dat 0,6-0,8% van de bevolking transgender is. Ik weet niet of non-binairen daar onder vallen, want ik dacht dat trans betekent dat je echt oversteekt naar het andere geslacht en dat doen zij toch niet?
Zolang vrouwen nog op veel plekken als minderwaardig en lustobject worden gezien, begrijp ik dat meisjes zich als non-binair willen identificeren.
Ik ken enkele non-binairen. Zonder uitzondering zijn die psychisch zeer instabiel.
Nou kun je vast zeggen dat dat wellicht het gevolg is van als non-binair in een genderconstruct te worden gedwongen, maar ik denk eerder dat non-binair zijn hen (tijdelijk) een bepaalde validatie geeft.
Derhalve denk ik dat het vooral een tijdelijk fenomeen is.
En meer on a side note: er moet veel meer geïnvesteerd worden in geestelijke gezondheidszorg. Die bezuinigingen leiden echt tot schrijnende situaties.
Mooi om te zien dat dit onderwerp respectvol besproken/bediscussieerd wordt in dit topic.
Ik kan me er wel in vinden dat non-binair het nieuwe punk is. Heel eerlijk lijkt het me vreselijk vermoeiend dat de pubers van nu zich óók nog eens "zorgen" moeten maken om hun gender. Er is al zoveel onzekerheid en te ontdekken op die leeftijd, als dan ook je biologische zijn nog ter discussie staat... Ik moet er niet aan denken.
Tatemae schreef op 21-09-2022 om 22:10:
als ik nu puber zou zijn, zou ik zowel non-binair zijn als woke.
Ik vond het vreselijk dat ik geseksualiseerd werd, door volwassen mannen en leeftijdsgenoten. Ineens deed mijn innerlijk en daden er niet meer toe, maar wel mijn vrouw zijn.
Hoewel ik me nu vrouwelijk kleed en ook voel, ben ik een rasechte feminist.
Wat is dat volgens jou, een rasechte feminist?
Mija schreef op 21-09-2022 om 23:55:
Wij wonen in een gat in Brabant maar ook hier non-binaire kids op de school van mijn kinderen. Ik denk ook dat non-binair iets van het nieuwe punk is. En er zit heus een grond van waarheid in maar ik verwacht evengoed dat de meeste pubers het over tien jaar grotendeels achter zich hebben gelaten. Niet allemaal maar een heel aantal wel. Geeft verder niks. Ik vind het vaak leuke jonge mensen, die op het LGBTQ-spectrum. Je hebt er leuke gesprekken mee en als je ze gewoon en met respect behandelt bijten ze je kop er niet af. Er wordt misschien wel eens wat geprovoceerd maar ach, daar til ik bij pubers ook nog niet zo zwaar aan. Al met al zie je wel dat het vaak bij anderen veel irritatie oproept. Dat vind ik dan eigenlijk net zo interessant als het opvallende gedrag van de non-binairen. Waarom winden mensen zich daar nou eigenlijk zo over op? Ik bedoel niet iemand hier nu hoor, maar in zijn algemeenheid. Ik word er wel eens moe van als er weer eens iemand begint te fulmineren tegen voornaamwoorden terwijl dat probleem waarschijnlijk 0,000001% van zijn/haar leven uitmaakt. Als je het gewoon oprecht probeert, doet het het minst pijn, denk ik dan.
Mijn probleem met de voornaamwoorden is niet de voornaamwoorden. Daar hou ik natuurlijk rekening mee. Maar waar ik wel een probleem mee heb is het verongelijkte als je een fout maakt.
En dat komt, mijns inziens, weer door radicale elementen in de lgbTQi+ beweging. Het voelt gewoon alsof wij (ik ben zelf een b) het paard van Troje binnen hebben gehaald in de club. En niets ten nadele van heel veel transmensen die allesbehalve radicaal zijn. Maar met name in die hoek doet zich iets naars voor.
Als homo- of biseksuele man mag je niet meer echt meepraten, want blanke mannen moeten nu even stil zijn. En nog erger is de terreur van transvrouwen die niet volledig getransformeerd zijn en menen dat het weigeren van seks met hen door lesbische vrouwen transfoob is. En die deze volstrekt belachelijke gedachtengang gebruiken om seks af te dwingen. Dat is sexuele intimidatie en leidt ook tot seksueel misbruik (ik heb daar al horrorverhalen van vernomen).
En dat maakt mij zo kwaad dat deze vrouwen niet in bescherming worden genomen. Het begint echt flink te schuren.
Derhalve heb ik echt jeuk van de meer radicale opvatting. Ik vertrouw zo iemand niet.
Krisper2 schreef op 22-09-2022 om 00:11:
Het is natuurlijk afzetten tegen de norm. Ik hoop eerlijk gezegd dat deze trend nog lang doorzet zodat er maatschappijbreed verandering ontstaat. Ik ben het ook zo zat dat wordt bepaald wat een vrouw of meisje wil. Mijn dochter van vier merkt het verschil al op tussen wat een jongen en een meisje is volgens de hele wereld om haar heen. 'Jongens zijn wild en stoer en meisjes zijn lief'. Maar mijn dochter stoeit graag en zei laatst dat ze zich dan een jongen voelt. Ze loopt meestal in broeken maar met het warme weer afgelopen zomer had ze een jurk aan. Ze kreeg de opmerking dat ze nu een echt meisje was. Onlangs zagen we een gave sportauto en ze vroeg zich af van wie die was en dat het vast een man was want mannen houden van stoere dingen. Dat zij de auto ook gaaf vond en een meisje is klikte niet. Zo zijn er talloze voorbeelden en ze is pas vier. Het is echt geen wonder dat zoveel meiden zich niet thuisvoelen in hun gender.
Had mijn oudste dochter ook. En toen heb ik daar een goed gesprek over gehad en haar zelf laten ontdekken hoeveel stoeren meiden en vrouwen zij wel niet kent. Dat gaf veel ontspanning bij haar dat ze gewoon ook een stoere meid kon zijn als ze dat wil.
Ik gebruik de termen stoer en lief ook altijd door elkaar voor mijn meiden.
Gender mag dan wel gewoon binair zijn, niemand is absoluut. Iedereen heeft kenmerken in zich die we (door ervaring) als vrouwelijk of mannelijk zien. Wat mij betreft is het zo simpel.
Wat mij vooral opvalt is de enorme toename in relatief korte tijd van dit verschijnsel (dat zagen we bij homo-acceptatie eerder niet) en dat activistische, het idee dat er overal rekening mee moet worden gehouden/de chronische gekwetstheid bij bijvoorbeeld een verkeerde aanspreekvorm of voornaamwoord of dat je bij een wc of kleedkamer moet kiezen tussen man of vrouw. Het lijkt me erg vermoeiend om de hele dag met je genderidentiteit bezig te moeten zijn. Ik ben wel een vrouw en zo voel ik me ook (ik heb in ieder geval geenszins de wens om man te zijn en ook niet om dingen aan mijn lichaam aan te passen), maar ik ben niet de hele dag bezig met met vrouw te voelen, ik heb wel wat beters te doen.
Ik begrijp ook niet wat er transfoob is aan lesbiennes die niet met een transvrouw met een piemel naar bed willen. Ze zijn toch niet voor niks lesbisch? En daarbij hoef je ook niet met iedereen het bed te delen. Gewoon een 'nee' is genoeg. Ik val dan wel op mannen, maar ik wil ook niet met elke man naar bed.
Wat wel een verschil is met punk of andere groepen uit het verleden is dat deze groep veel meer van de overheid en de samenleving verwacht. Vroeger kocht je ruige kleding en maakte je een hanenkam, je gedroeg je conform de normen van jouw clubje maar je hoefde geen andere naam, aanspreekvormen, voornaamwoorden, andere letter in je paspoort, speciale kleedkamer, aanpassing van wetgeving of dat soort dingen.
En de geografische/sociale clustering valt ook op. Als je het hebt over bijvoorbeeld homo's, die heb je overal wel een paar. In minder tolerante dorpen wellicht wat minder en in ruimdenkende steden wat meer, maar niet dusdanig dat er op de ene school in elke klas een stuk of zeven zitten en op de andere school in dezelfde plaats een handvol op de hele school.
Dat percentage van 0,7 procent transgenders, dat geloof ik wel. Non-binair valt daar niet onder, dat zou 4% zijn. Maar dat betekent dat in mijn dorpje van 1000 inwoners al 40 mensen non-binair zouden zijn. Ik ken er geen enkele.
En daarbij, als dit fenomeen een reactie is op een vrouwonvriendelijk en objectiverend discours, dan lijkt het me eerder zaak om daar iets aan te doen dan om een hokje erbij te bouwen en dit te faciliteren. Want daar mee los je het probleem van hoe vrouwen gezien en geframed worden niet op. Niet dat mensen van mij niet non-binair mogen zijn, maar als het een reactie is op beeldvorming, dan is het geen oplossing maar symptoombestrijding.
MamaE schreef op 22-09-2022 om 10:11:
Ik begrijp ook niet wat er transfoob is aan lesbiennes die niet met een transvrouw met een piemel naar bed willen. Ze zijn toch niet voor niks lesbisch? En daarbij hoef je ook niet met iedereen het bed te delen. Gewoon een 'nee' is genoeg. Ik val dan wel op mannen, maar ik wil ook niet met elke man naar bed.
Dit is de redenatie:
https://mobile.twitter.com/sportisaright/status/1178619997704327168
MamaE schreef op 22-09-2022 om 10:11:
Dat percentage van 0,7 procent transgenders, dat geloof ik wel. Non-binair valt daar niet onder, dat zou 4% zijn. Maar dat betekent dat in mijn dorpje van 1000 inwoners al 40 mensen non-binair zouden zijn. Ik ken er geen enkele.
Dat laatste zegt natuurlijk niet veel, omdat jij ze niet kent wil niet zeggen dat ze er niet zijn. En het blijven natuurlijk gemiddelden.
Gingergirl schreef op 22-09-2022 om 10:53:
[..]
Dat laatste zegt natuurlijk niet veel, omdat jij ze niet kent wil niet zeggen dat ze er niet zijn. En het blijven natuurlijk gemiddelden.
Dat snap ik wel, maar als het statistisch gezien 4% is, is de kans dat je er geen kent heel klein. Zeker als geografische spreiding ongeveer gelijk zou moeten zijn.
Ik denk overigens dat zeker de helft van mijn dorp niet eens weet wat non-binair is.
Gingergirl schreef op 22-09-2022 om 10:53:
[..]
Dat laatste zegt natuurlijk niet veel, omdat jij ze niet kent wil niet zeggen dat ze er niet zijn. En het blijven natuurlijk gemiddelden.
Als je in het gemiddelde dames voetbal- of lacrosseteam kijkt, kom je flink hoger uit dan 4%. Ik ken in ieder geval meerdere personen die non-binair zijn. Plus een heleboel vrouwen die ook niet het standaard vrouw-plaatje representeren maar gewoon hun leven leven zonder zich heel bewust te zijn van hun gender (lesbisch, tuinbroek, groot rijbewijs e.d.).
Dit zeg ik ook al tijden! Het is van alle generaties om iets te willen zijn wat schuurt met de maatschappij. Ooit was het de vrije liefde, de krakers, gabbers en nu is het gender. Ik verwacht dat het over een jaar of 20 weer voorbij is. Het maakt het pad voor mensen die echt problemen hebben met hun gender makkelijker, zoals eerdere generaties ook meer ruimte voor emancipatie hebben gecreëerd. Maar het is voor de meesten een fase. Ook al zullen ze dat hand en tand ontkennen. Juist dat fundamentele laat zien dat het meer met het principe dan met iets werkelijke te maken heeft in mijn opinie iig.
Hier in een niet grote niet randstedelijke stad hoorde ik laatst van de dochter van vrienden de in haar 2e klas vwo nog 2 meisjes waren die niet bi of non-binair zijn. Tja, dat klinkt mij toch echt als een mode-gril.
MMcGonagall schreef op 22-09-2022 om 11:00:
[..]
Als je in het gemiddelde dames voetbal- of lacrosseteam kijkt, kom je flink hoger uit dan 4%. Ik ken in ieder geval meerdere personen die non-binair zijn. Plus een heleboel vrouwen die ook niet het standaard vrouw-plaatje representeren maar gewoon hun leven leven zonder zich heel bewust te zijn van hun gender (lesbisch, tuinbroek, groot rijbewijs e.d.).
Tuurlijk, maar zoals gezegd het zijn gemiddelden en het ligt er ook maar net aan wie je kent of niet.
