Mijn zoon is uit de kast
ik weet niet goed wat ik moet doen accepteren of over praten. Ik weet het echt niet!. Mijn zoon kwam naar mij toe en ik moest samen zitten zij hij .en toen vertelde hij het ik heb wat tips nodig en hij vertelde dat hij ook bepaalde dingen heeft gedaan bij een andere j.en daar ben een beetje van geschonken. Hoe ga ik hier mee om?.
Due-scimmie schreef op 27-01-2023 om 11:44:
[..]
Ik ben benieuwd wat je zou willen bespreken.
In mijn ogen zit er geen verschil tussen relatie met man of vrouw qua voorlichting etc. En tegen tijd dat ze puber zijn is dit toch vaak al een onderwerp geweest.
Hoe het voor hem is (geweest)? Het is hoe dan ook een totaal ander proces of je als homo uit de kast moet komen. Ik denk dat je onderschat wat het sociaal betekent om homoseksueel te zijn, zeker in de puberteit. Het kan veel eenzaamheid meebrengen. Ik zou wel willen horen van mijn kind hoe dat is geweest voor hem, om zover te komen. Als hij dat wil delen natuurlijk! Niet dat het moet. Ik zou gewoon willen laten merken dat ik zijn verhaal wil horen, omdat ik van hem hou en omdat het ertoe doet wat hij meemaakt en hoe hij zich voelt.
En er is wel een verschil tussen homo- en heteroseks qua voorlichting. De manier waarop er met seksualiteit wordt omgegaan is in het algemeen anders tussen m/v, m/m, v/v. Maar als hetero ouder ben je daar helemaal niet in thuis. Ik denk dat ze daar beter voor bij (net iets oudere) peers terecht kunnen, zoals bij Jong en Out. Als hetero ouder weet je te weinig en heb je teveel vooroordelen. Je kind weet waarschijnlijk al veel meer dan jijzelf.
Maar goed, de leeftijd vind ik in dit verband erg veel uitmaken. Het is een heel groot verschil of een kind 13 of 17 is, voor welke rol ik als ouder zou pakken.
Waar ik dan meer van schrik, als het bericht van TO klopt, dat er ouders zijn die zich nog afvragen of ze "het moeten accepteren". Dan ben je je kinderen onwaardig wat mij betreft.
Ongelofelijk stoer dat je zoon het heeft verteld. Helemaal als jij geschrokken ben (wellicht zag hij dat al aankomen... maar heeft het toch verteld).
Hij heeft natuurlijk ook wel door dat je geschrokken bent...
Accepteren of praten? Allebei, zou ik zeggen!
Proberen het te accepteren (ook als dat voor je moeilijk is) en op een goed moment onmiddelijk weer om de tafel om verder te praten. Wellicht heb jij nu zelfs meer behoefte aan een gesprek dan je zoon zelf...
Wat ik wel een beetje gek vind is dat Raymy een tijdje terug zelf een topic opende waarin hij schreef dat hij een man is en getrouwd is met een man. In dat licht snap ik de vraag over acceptatie nog minder.
Ik kan me voorstellen dat je voor je kind had gehoopt dat hij hetero zou zijn. Omdat dat sociaal gezien toch net wat makkelijker is in het leven of de maatschappij. Maar dat is iets anders dan twijfelen over wel/niet accepteren.
MamaE schreef op 27-01-2023 om 12:59:
Wat ik wel een beetje gek vind is dat Raymy een tijdje terug zelf een topic opende waarin hij schreef dat hij een man is en getrouwd is met een man. In dat licht snap ik de vraag over acceptatie nog minder.
Ik kan me voorstellen dat je voor je kind had gehoopt dat hij hetero zou zijn. Omdat dat sociaal gezien toch net wat makkelijker is in het leven of de maatschappij. Maar dat is iets anders dan twijfelen over wel/niet accepteren.
Misschien twijfelt TO of zoon wel echt op jongens valt ???
Mija schreef op 27-01-2023 om 12:11:
[..]
Hoe het voor hem is (geweest)? Het is hoe dan ook een totaal ander proces of je als homo uit de kast moet komen. Ik denk dat je onderschat wat het sociaal betekent om homoseksueel te zijn, zeker in de puberteit. Het kan veel eenzaamheid meebrengen. Ik zou wel willen horen van mijn kind hoe dat is geweest voor hem, om zover te komen. Als hij dat wil delen natuurlijk! Niet dat het moet. Ik zou gewoon willen laten merken dat ik zijn verhaal wil horen, omdat ik van hem hou en omdat het ertoe doet wat hij meemaakt en hoe hij zich voelt.
En er is wel een verschil tussen homo- en heteroseks qua voorlichting. De manier waarop er met seksualiteit wordt omgegaan is in het algemeen anders tussen m/v, m/m, v/v. Maar als hetero ouder ben je daar helemaal niet in thuis. Ik denk dat ze daar beter voor bij (net iets oudere) peers terecht kunnen, zoals bij Jong en Out. Als hetero ouder weet je te weinig en heb je teveel vooroordelen. Je kind weet waarschijnlijk al veel meer dan jijzelf.
Maar goed, de leeftijd vind ik in dit verband erg veel uitmaken. Het is een heel groot verschil of een kind 13 of 17 is, voor welke rol ik als ouder zou pakken.
Ik hoop mijn kinderen toch mee te geven dat op hetzelfde geslacht vallen even normaal is als op een ander geslacht. Dus dat ik het wel zie waar ze mee thuiskomen. Als hetero kondig je dat tenslotte ook niet aan. Ik vind uit de kast komen eigenlijk een gek fenomeen.
Net als dat ik vind dat seksuele voorlichting zowel de homo als heteroseks kant moet worden belicht. Onze kinderen zijn nog klein maar wil wel alle kanten belichten.
Due-scimmie schreef op 27-01-2023 om 14:07:
[..]
Ik hoop mijn kinderen toch mee te geven dat op hetzelfde geslacht vallen even normaal is als op een ander geslacht. Dus dat ik het wel zie waar ze mee thuiskomen. Als hetero kondig je dat tenslotte ook niet aan. Ik vind uit de kast komen eigenlijk een gek fenomeen.
Net als dat ik vind dat seksuele voorlichting zowel de homo als heteroseks kant moet worden belicht. Onze kinderen zijn nog klein maar wil wel alle kanten belichten.
Je mag dat allemaal vinden, maar realiseer je wel dat je daarmee de worsteling die een kind heeft, geen recht doet. Lees ook Confetti eens, van Splinter Chabot.
MamaE schreef op 27-01-2023 om 12:59:
Wat ik wel een beetje gek vind is dat Raymy een tijdje terug zelf een topic opende waarin hij schreef dat hij een man is en getrouwd is met een man. In dat licht snap ik de vraag over acceptatie nog minder.
Ik kan me voorstellen dat je voor je kind had gehoopt dat hij hetero zou zijn. Omdat dat sociaal gezien toch net wat makkelijker is in het leven of de maatschappij. Maar dat is iets anders dan twijfelen over wel/niet accepteren.
Dat bericht vind ik niet terug. Wel een topic van augustus waarin het over zijn/ haar vrouw gaat en een bericht van september waarin hij/zij schrijft met een man in Duitsland te wonen.
Ook lees ik ergens dat ze bij zijn dat zoon eindelijk een vriendin heeft. Uit de woordkeuze lijkt dat wel belangrijk te zijn.
Due-scimmie schreef op 27-01-2023 om 11:44:
[..]
Ik ben benieuwd wat je zou willen bespreken.
In mijn ogen zit er geen verschil tussen relatie met man of vrouw qua voorlichting etc. En tegen tijd dat ze puber zijn is dit toch vaak al een onderwerp geweest.
Ik kan me voorstellen dat de ouder wat zorgen heeft over de toekomst, bijvoorbeeld. Geweld/discriminatie tegen homoseksuelen etc.
Triest dat jongeren/mensen zich nog genoodzaakt voelen om 'uit de kast' te komen. Alsof je iets moet opbiechten ofzo. Gewoon thuisgekomen met jongen/meisje/X zou al gewoon moeten zijn.
Wat fijn dat je zoon uit de kast is gekomen.
Accepteren en hem vertellen dat het zo fijn is dat hij het jou heeft verteld.
Ik zou er nu niet met hem over praten, maar van de week ofzo.
Geen haar op mijn hoofd dat ik in jouw situatie erover zou moeten praten met mijn kind (op wat seksuele voorlichting na) Zou het super vinden dat hij er zo open en eerlijk over zou zijn tegenover mij.
Ik neem aan dat het voor jou een herkenbare situatie is en juist jij als vader dit moet begrijpen en kan weten hoe hij zich voel. Waarom vind je dit dan toch lastig?
Je bent zelf ook getrouwd met een man, dus eigenlijk ben je het beste voorbeeld dat hij kan hebben.
Accepteren én erover praten.
Je zult misschien even moeten schakelen, maar je zoon is nog steeds dezelfde leuke jongen als vorige week.
Dat hij jou vertelt over iets wat hij had/heeft met een andere jongen is een compliment voor jou. Hij heeft zoveel vertrouwd in je, dat hij dit met je wilt delen.
Due-scimmie schreef op 27-01-2023 om 14:07:
[..]
Ik hoop mijn kinderen toch mee te geven dat op hetzelfde geslacht vallen even normaal is als op een ander geslacht. Dus dat ik het wel zie waar ze mee thuiskomen. Als hetero kondig je dat tenslotte ook niet aan. Ik vind uit de kast komen eigenlijk een gek fenomeen.
Net als dat ik vind dat seksuele voorlichting zowel de homo als heteroseks kant moet worden belicht. Onze kinderen zijn nog klein maar wil wel alle kanten belichten.
Jij kunt het wel normaal vinden en ik vind dat ook maar in de buitenwereld is dat echt niet in alle gevallen zo. Mijn dochter is tegen mij ook niet op een specifiek moment uit de kast gekomen. Het is gewoon geleidelijk duidelijk geworden dat ze ook op meisjes viel en op een gegeven moment had ze een vriendinnetje. Maar we hebben het best vaak gehad over bijvoorbeeld gebeurtenissen op school of op ‘het internet’ waardoor ze echt wel eens van slag was. Er is veel gedoe rond woke/anti-woke en die discussies zijn best vaak krenkend voor iemand die zijn/haar seksualiteit net aan het ontdekken is. Dat raakt soms ook echt wel aan pestgedrag. En dan reacties van docenten dat de aandacht overdreven is omdat het normaal MOET zijn terwijl het dat gezien de reacties voor veel mensen overduidelijk niet is. Dat is ook nogal verwarrend en kwetsbaar. Voor mijn dochter was Jong & Out daardoor een warm bad; eindelijk normaal! LGBTQ wordt toch echt nog wel ‘anders’ gevonden en het uitdragen van dat deel van je identiteit wordt al gauw te demonstratief gevonden. Terwijl mijn dochter echt helemaal geen schreeuwerige, ongenuanceerde activist is. Maar mensen, en zeker pubers, hebben nou eenmaal behoefte om uit te dragen wie ze zijn. En er wordt ook op dit terrein flink gepolariseerd. Vergis je niet hoe moeilijk het kan zijn om als puber tussen leeftijdsgenoten je draai te vinden als je ‘anders’ bent en ongenuanceerde, kwetsende diskwalificaties aan te horen. Zeker de kinderen met genderdysforie horen de meest verschrikkelijke dingen. Je moet dat wel een beetje kunnen en durven overschreeuwen om daarmee naar buiten te kunnen komen. Ik ken dus ook twee jongeren die juist wel met hun ouders praten maar absoluut niet uit de kast zijn op school omdat de vijandigheid te groot is. En de kinderen die er wel mee naar buiten komen, komen dus vaak juist heel fors uit de hoek en krijgen het dan nog meer voor hun kiezen. Ik vind echt: iedere school heeft een GSA nodig (Gender and Sexuality Alliance) als veilige plek. Want de school als geheel is dat heel vaak niet! En je puberkind leeft nou eenmaal veel meer in een wereld van leeftijdgenoten dan in de wereld van volwassenen.
Index224 schreef op 27-01-2023 om 15:26:
Triest dat jongeren/mensen zich nog genoodzaakt voelen om 'uit de kast' te komen. Alsof je iets moet opbiechten ofzo. Gewoon thuisgekomen met jongen/meisje/X zou al gewoon moeten zijn.
Ja precies. Gewoon je nieuwe partner meenemen zonder allerlei zware gesprekken vooraf / uit de kast komen. Doe je als je hetero bent ook niet.
