Mijn zoon is uit de kast

Er over praten en accepteren sluit elkaar natuurlijk niet uit. Hoe oud is je zoon?
Waar ben je precies van geschrokken, dat hij iets heeft gedaan met een andere jongen? Zo ja, zorg in ieder geval dat hij goede voorlichting heeft en de beschikking over voorbehoedsmiddelen. 

Accepteren ja. Je kunt niet anders, want hij kan er niks aan doen.
Ik hoop dat hij wel al voorlichting heeft gehad, maar sowieso een gesprek voeren over voorbehoedsmiddelen, veilige seks, grenzen aangeven en ook over wat je wel en niet van jezelf wil delen en met wie. Dat kan feitelijk, zonder oordeel over zijn seksualiteit. Dat gesprek hoort in mijn ogen bij de opvoeding, ook als je kind hetero is.

Geen flauw idee wat je bedoelt met je eerste zin: accepteren of erover praten. 
Stiefzoon hier is tien dus dit speelt nog niet, maar als hij later aankomt draven met een jongen ga ik eigenlijk net hetzelfde reageren als wanneer dit een meisje zou zijn. 

Door hem het gevoel te geven dat dit iets is waarover je moet praten, zou je hem net het gevoel kunnen aanpraten dat dit iets vreemds is. 

Het moet echt wel even wennen hoor, hij is er natuurlijk al veel langer mee bezig voordat hij ermee bij jou komt; en jij hoort het nu net, dus dan is eht logisch dat je wat verward bent over wat je vindt en wat je ermee moet ((nu even helemaal niks, denk ik). Het gaat echt wel inzakken. Ik moest er zelf echt erg aan wennen, was best even van streek en hoewel dat niet schijnt te mogen, heb ik daar inmiddels wel een beetje lak aan.
Leuk dat andere ouders overal bij staan te juichen op internet maar dat moeten zij weten.
Dat het rauw op je dak valt wil helemaal niet zeggen dat je je zoon niet accepteert of van hem houdt of zo, het zijn je eigen emoties en die mogen er ook zijn en dat komt allemaal wel goed op den duur als je merkt dat hij eigenlijk gewoon nog steeds je kind is en helemaal niet zoveel anders.
(laten we wel wezen, als kinderen hetero zijn dan gaan ze ook hun eigen seksleven ontwikkelen en daar heb je als ouder ook niks mee te maken en dan vraag je je ook niet af of je dat nou wel helemaal kan volgen etc. Dat is eigenlijk helemaal niet zo anders).
Uiteindelijk draait het om de liefde.
Ik heb wel eens de tip gekregen om een net "uitgekomen" kind naar het COC te verwijzen, die hebben ook jongerencafeś en dan hoef je toch minder bang te zijn dat ze ineens door een ouder iemand gegroomd worden of zo, je kan eens op de site kijken. Het is toch net iets lastiger om mensen te vinden die net als jezelf zijn, als je bij een minderheid hoort.

je opent een topic, dus je vindt het een beetje lastig. Wat vind je precies lastig? Er is niks geks aan je zoon, namelijk. Hij “doet alleen maar dingen” met jongens in plaats van met meisjes. Maar zelfs al zou hij dingen met meisjes doen, daar hoef je toch ook niks van te weten? Zolang ze maar blij zijn met elkaar?

MamaE schreef op 26-01-2023 om 22:44:

Accepteren ja. Je kunt niet anders, want hij kan er niks aan doen.
Ik hoop dat hij wel al voorlichting heeft gehad, maar sowieso een gesprek voeren over voorbehoedsmiddelen, veilige seks, grenzen aangeven en ook over wat je wel en niet van jezelf wil delen en met wie. Dat kan feitelijk, zonder oordeel over zijn seksualiteit. Dat gesprek hoort in mijn ogen bij de opvoeding, ook als je kind hetero is.

Hij kan er niks aan doen? Hij hoeft er ook helemaal niks aan te doen.

Voor heel veel mensen die uit de kast komen, is de stap om het je ouders te vertellen een van de laatste stappen. Ook bij mij wisten vrienden het al lang. Maar thuis vertellen durfde ik niet. Omdat je bang bent dat je ouders je verstoten, je thuis niet meer welkom bent enzo. Op een of andere manier is familie inlichten toch het engst in je coming out proces. Dus het feit dat je zoon het je nu verteld houd waarschijnlijk in dat hij het al langer weet en al verder is in zijn acceptatie. Dat geeft niet. Hij had eerst tijd nodig om het voor zichzelf te ontdekken en accepteren.

Stel gewoon de vragen die je hebt en stel je open als je luistert. Zwijg het niet dood als hmje hem binnenkort weer ziet. En wees idd blij dat hij je jn vertrouwen neemt. Moet je het accepteren? Ja tuurlijk, hij gaat niet opeens geen homo zijn omdat jij het lastig vind. Het is zo. Je kunt het moeilijk vinden, maar je zult het toch moeten accepteren  

Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik eigenlijk heel gelukkig zijn. Alleen al om het feit dat hij jou in vertrouwen heeft genomen en daarmee heeft laten zien dat jullie band kennelijk heel goed is. 

Hoewel ik ook wel snap dat je in eerste instantie best kan schrikken, zou ik er alleen maar voor hem willen zijn. Want hij zal het nog moeilijk genoeg krijgen op sommige momenten. Dan is 't fijn als zijn ouder er ten alle tijden onvoorwaardelijk voor hem is.

Eraan moeten wennen en het accepteren sluiten elkaar niet uit. Je kunt er best moeite mee hebben zonder je kind af te wijzen. Ik denk dat je dat ook kunt zeggen: ‘Ik moet er nog aan wennen’. Maar in feite moet je je er wel op instellen dat je het te accepteren hebt want hij is zoals hij is en hij is je kind. 
Dat hij seksueel actief is en daarover vertelt, vind je dus lastig? Het hangt een beetje af van dingen als de leeftijd en de situatie of je ‘terecht’ of ‘onterecht’ vraagtekens plaatst. Er zijn natuurlijk risicovolle seksuele activiteiten waar je als ouders wel op moet ingrijpen. Maar daar zeg je eigenlijk niks over dus dat weet ik niet, of daar sprake van is. Het kan ook zijn dat hij gewoon niet zo expliciet over seks moet praten met jou .
Ik denk dat het altijd goed is als je erover praat vanuit een accepterende, liefhebbende houding. Dat wil dus niet zeggen dat je er al helemaal mee op je gemak bent maar wel dat je dat ongemak bij jezelf houdt en niet je kind ‘fout maakt’. Ik denk als je je daarin kwetsbaar opstelt, je er prima met je kind over kan praten en dat je door de antwoorden die je krijgt je kind ook beter gaat begrijpen, waardoor zijn homoseksualiteit zijn ‘engheid’ verliest. Als het puntje bij paaltje komt is hij gewoon verliefd en voelt hij zich gewoon aangetrokken tot een ander mens, zoals iedereen, alleen is het bij hem dan iemand van zijn eigen geslacht. Dat lijkt wel heel anders naar uiteindelijk willen we gewoon allemaal verbonden zijn, liefde en seks. Dat heb je dus allemaal met hem gemeen. 
Als hij onder de 19 is, is Jong en Out misschien iets voor hem:
https://jongenout.nl/meetings

Hij is nog steeds zichzelf, hij valt alleen jongens. Wat is de reden om het niet te accepteren? Wat denk je dat een afwijzing met hem doet? 

Meestal zie je zoiets aankomen en vraag je je al langere tijd af of hij hetero is, dus dan heb je tijd om het te verwerken. Maar als je altijd hebt gedacht dat hij met een meisje zou komen aanzetten dan moet je wel plotseling je verwachtingen bijstellen. Moeilijk maar je hebt gewoon geen keus.

Maar dat dat zwaar kan zijn dat geloof ik best. Dat zou het ook wel geweest zijn als hij een vrouw in gedachten had die jij totaaaal niet zag zitten. Een vrouw van 36 met drie kinderen of een dranklustig type. Maar ook dan sta je volledig aan de kant. Hij moet zijn leven helemaal zelf doen.

Met een lieve moeder die altijd aan zijn kant staat, wát hij dan ook doet wordt zijn leven wel een stuk fijner.

Overigens goed om te lezen dat hij jou al snel in vertrouwen heeft genomen.

Gun jezelf even de tijd om aan het idee te wennen. Ga daarna pas het gesprek aan over wat je wilt bespreken.

alhambra schreef op 27-01-2023 om 08:29:

Gun jezelf even de tijd om aan het idee te wennen. Ga daarna pas het gesprek aan over wat je wilt bespreken.

Ik ben benieuwd wat je zou willen bespreken. 

In mijn ogen zit er geen verschil tussen relatie met man of vrouw qua voorlichting etc. En tegen tijd dat ze puber zijn is dit toch vaak al een onderwerp geweest.

Natuurlijk accepteren, nu ben ik heel open op dat gebied. Mijn oudste valt op jongens en meisjes, prima toch. Mijn middelste is lesbisch, ook prima. Mijn jongste is er nog niet mee bezig.
Ik heb ze altijd verteld, het maakt mij niet uit met wie je thuiskomt. Als die persoon maar goed is voor jou en jij goed bent voor die persoon.