Mijn stiefzoon heeft geen empathie
Hallo, we zijn een nieuw samengesteld gezin. Mijn vriend heeft 1 zoon uit een vorige relatie.
Ikzelf heb een dochter van 12 uit een vorige relatie. Samen hebben we een zoontje van 2 en een pleegzoon van 14.
De kids zijn het meeste bij ons, gaan om de 2 weekenden naar de ex.
Wij hebben het leuk samen.... als mijn stiefzoon er niet is.
Nu is hij het meeste bij ons via de rechtbank bepaald. Terwijl hij liever bij z'n mama zou wonen..Maar door het verleden klachten van school en ook zijn gedrag heeft de rechtbank beslist hij bij ons moet wonen.
Ik hou echt heel veel van kinderen en heb er altijd een goede band mee....enkel bij mijn stiefzoon lukt dit niet.
Hij is een heel egoïstische puber, heeft geen empathie in andere mensen. Doet geen enkele moeite om samen te leven met mensen en zeker niet met ons.
Dit is al van begin onze relatie, In het begin dacht ik hij het misschien moeilijk had er iemand nieuws in papa zijn leven kwam. Had er toen veel begrip voor, en zo zijn mijn dochter en ik altijd naar mijn vriend gekomen om hem te leren kennen. Nooit heeft hij es naar ons huisje gekomen. Maar als we bij z'n papa waren deed hij niet moeilijk alleen was hij ongeïnteresseerd in ons. En dit is na een baby en pleegzoon later nog altijd zo.
Ook de band met zijn papa is enkel van zijn papa zijn kant. Heb al dikwijls erover willen praten met hem, volgens hem is er niets aan de hand. Als ik dan zeg hij geen enkele band heeft met zijn papa zegt hij moet ik dit? ik heb niets te zeggen tegen hem.
Ook op school heeft hij geen vrienden, maar dit is volgens hem zijn keuze.
Ik heb met z'n mama een goede band, en ook bij haar is dit juist hetzelfde.
Ze hebben van school uit hem laten testen op autisme en had 1 punt tekort om autisme vast te stellen bij hem.
Hij gaat in de zomervakantie 2 maanden naar zijn oma die veel verder woont. Maar dan horen we 2 maanden niets van hem. Enkel als hij iets van geld wil.
Raar om te zeggen maar als het vakantie is dan hebben wij het als gezin echt leuk. Maar als hij terug is zijn er spanningen. Mijn vriend doet ook anders als hij er is, durft niet de leuke grappige papa te zijn die hij echt wel is. Altijd als hij een opmerking maakt is het sarcastisch. Als er iets verlangd wordt van hem reageert hij en als ik dat niet doe...
Je kunt hem nergens in betrekken omdat hij niet geïnteresseerd is.
Dit is nu al een paar jaar en begint echt wel te wegen op ons gezin.
Jammer om te zeggen maar het is gewoon veel leuker hij er niet is.
Volgens hem is het zijn plicht wij zorgen voor hem en vind hij alles vanzelfsprekend.
Toont nergens iets van emotie.
Ben echt einde raad omdat er niets blijkt te helpen.
Vind het ook jammer voor hemzelf omdat hij een heel eenzaam leven tegemoet gaat. Als ik vraag waar hij geïnteresseerd in is zegt hij duidelijk in mezelf.
Heb bang voor z'n toekomst, zeker omdat niemand iets voor hem.betekent. Als er iets gebeurt waar hij schuldig aan is, is dit nooit zijn fout. Is altijd een ander die gemaakt heeft hij dit doet. Liegt ook over onbenullige dingen, is ook neerbuigend over anderen..
Kben echt ten einde raad.....
klinkt als een gewone puber maar uiteraard is een scheiding iets wat impact heeft op een kind dus zal zeker meespelen... ik zou in gesprek gaan met hem, en mss eerst eerst zijn vader, even samen met zn 2 zijn, iets leuks doen en een goed gesprek hebben. Vaak is dit ook een schreeuw om aandacht dus zou dat eerst proberen.
Je bent zijn moeder niet, en toch loop je te drammen. Want volgens jou moet hij anders zijn dan hij nu is. Daar zou ik als puber ook echt niet goed van worden.
Uit je schrijven blijkt duidelijk dat je hem liever kwijt dan rijk bent: zonder hem is immers alles leuker.
Ik heb vooral medelijden met hem: hij is niet goed genoeg voor 'jouw' gezin.
Ik heb best wel medelijden met het pleegkind. Het is niet eenvoudig om in een pleeggezin te zitten laat staan een samengesteld gezin met ook nog eens een groot leeftijdsverschil en een kind met issues.
Kwam het pleegkind mee met je vriend? Hoe lang is het pleegkind al bij jullie?
Ik snap ook niet dat als je van twee gezinnen 1 gezin maakt waarin de leeftijdsverschillen groot zijn en 1 kind issues heeft (al dan niet gerechtvaardigd) er ook nog een pleegkind betrokken is bij het gezin.
Wat verwacht je dan van hem? Hij heeft niet gevraagd om de scheiding, om een halfzus, pleegkind èn nog een klein kind erbij. Ik zou van minder van de leg raken. Zijn wereld staat op de kop. Het is jullie en vooral zijn vaders taak om structuur en veiligheid in zijn leven te brengen.
Een kind laten testen op autisme door experts om het vervolgens beter te 'weten'? Het geeft te denken!
Ik krijg nou niet meteen de indruk dat TO laat merken aan stiefzoon dat ze liever heeft dat hij er niet is.
Maar om hier een vraag te stellen, moet je natuurlijk wel met voorbeelden komen. Ze heeft denk ik echt wel van alles geprobeerd in de tijd dat ze een samengesteld gezin zijn.
Ze schrijft: "Je kunt hem nergens in betrekken omdat hij niet geïnteresseerd is" dus ze heeft dat wel geprobeerd. Verder zegt ze "Vind het ook jammer voor hemzelf omdat hij een heel eenzaam leven tegemoet gaat. Als ik vraag waar hij geïnteresseerd in is zegt hij duidelijk in mezelf."
Uiteraard is het zielig voor die jongen, hij zit overduidelijk niet lekker in zijn vel, maar hoe moet het gezin hiermee omgaan? Het lijkt misschien toch wel een beetje op een persoonlijkheidstoornis. Want om nou echt niemand leuk te vinden, en nergens aansluiting te vinden, dat is best heftig en ook wel apart.
Zou vader, samen met zoon dingen kunnen gaan ondernemen? Bijv. samen karten, boomklimmen, of een keer kamperen? Grote kans dat zoon, vooraf, aangeeft dat hij dat niet wil, maar misschien, als ze toch samen op pad gaan, kan het toch heel leuk zijn. Of samen een weekend weg naar een grote stad, Parijs ofzo, even qualitytime voor hem, misschien leren ze elkaar dan toch beter kennen.
Een totaal andere oplossing zou zijn om naar een soort therapie te gaan, in eerste instantie vader en zoon, later eventueel kan jij ook een keer komen meepraten.
Nog een andere vraag, wat doet zoon de hele dag, naast het naar school gaan? Dat kan een aanknopingspunt zijn, als het bijv. het spelen van computerspellen is, dan zou vader ook dat spel kunnen leren spelen, zodat ze wat gesprekstof hebben?
Sommigen mensen hebben weinig tot geen empathie. Daarmee omgaan is lastig omdat zij zo op zichzelf gericht zijn. Hierbij heb ik het niet over puberaal gedrag of negatief gedrag door bepaalde omstandigheden maar om een persoonlijkheidsstoornis.
Wat TO het beste kan doen hangt af van de mate van weinig/geen empathie en de oorzaak hiervan.
Realiseer je je dat je je best wel negatief uitlaat over je stiefzoon? Is een egoïstische puber, heeft geen empathie, wil niks. Het is leuk met het gezin als hij er niet is en hij moet van de rechter bij ons wonen....
Deze jongen is misschien wel aan het overleven. Zich staande aan het houden in een gezin dat hem er liever niet bij heeft, maar waar hij wel moet wonen. Ik zou ook wel drie keer uitkijken voor ik iets van mezelf deel of betrokken raak. Of als ik anders moest zijn om goed genoeg bevonden te worden. Waar er testen gedaan worden met me, omdat er haast wel iets mis zal zijn met me. Het is een kínd hè!
Weg met die voorwaardelijke liefde! Laat hem gewoon zijn, benader hem positief! En zn vader moet aan de bak idd! Hem laten weten hoe ontzettend waardevol en gewenst zijn zoon voor hem is en ook helemaal niks minder.
En het is voor jullie natuurlijk ook niet makkelijk, zeker als je al zoveel hebt geprobeerd en het gewoon niet meer weet. Mag ik je aanraden je te verdiepen in de methode 'geweldloos verzet'? Mogelijk helpt het.
Ik zou ook graag willen weten hoe oud hij is en waarom de zoon van de rechter bij jullie moet wonen, terwijl hij liever bij zijn moeder is. Valt daar geen winst te behalen, door hem meer tijd bij moeder te laten zijn? Ik kan me namelijk ontzettend goed voorstellen dat als je veel autistische trekken hebt, het verblijf in een samengesteld gezin met een stiefzus, halfbroertje en pleegbroer gewoon echt niet te doen is. Hij is dus het grootste deel van de tijd in een veel te prikkelrijke omgeving. Daar wordt niemand vrolijk van, en zeker een autist niet. Ik kan me dus ook heel goed voorstellen dat hij helemaal opbloeit in de vakanties bij oma, heerlijk 1 op 1 contact! En pubers en autisten zijn nu eenmaal ook niet de meest attente mensen, dus dat hij niks van zich laat horen past ook in dat plaatje. Ook dus dat hij nooit uit zichzelf naar jou toe is gekomen. Dat zit gewoon niet in hem. Als je dat kunt accepteren, en het niet persoonlijk neemt, als je dat ook niet van hem verwacht kan dat een hoop schelen in jouw frustratie.
En hoe is de relatie tussen vader en zoon? Ik denk dat ik als het mijn kind was meer 1-op-1 tijd met hem zou maken. Zoals _Anoniem_ ook zegt. Samen op stap, om de relatie te verbeteren. Maar dan dus niet iets gaan doen dat vader leuk vindt, maar dat vader zich verdiept in de belevingswereld van zijn zoon.
Verder zou ik kijken of er iets van psycho-educatie mogelijk is voor vader, moeder en zoon op het gebied van autisme. Als hij op 1 punt na (?) autistisch te noemen is vertoont hij daar dus heel veel trekken van. Neem dat als uitgangspunt. Voor veel mensen is rust, regelmaat, voorspelbaarheid erg prettig. Gun hem dat.
Zet deze jongen voorlopig eens op de eerste plek. Laat hem voelen dat hij belangrijk is voor jullie. Ik denk dat hij dat nodig heeft. Hij zal zich nu overal teveel voelen.
Jonagold schreef op 19-09-2022 om 11:37:
...
En hoe is de relatie tussen vader en zoon? Ik denk dat ik als het mijn kind was meer 1-op-1 tijd met hem zou maken. Zoals _Anoniem_ ook zegt. Samen op stap, om de relatie te verbeteren. Maar dan dus niet iets gaan doen dat vader leuk vindt, maar dat vader zich verdiept in de belevingswereld van zijn zoon.
Verder zou ik kijken of er iets van psycho-educatie mogelijk is voor vader, moeder en zoon op het gebied van autisme. Als hij op 1 punt na (?) autistisch te noemen is vertoont hij daar dus heel veel trekken van. Neem dat als uitgangspunt. Voor veel mensen is rust, regelmaat, voorspelbaarheid erg prettig. Gun hem dat.
Zet deze jongen voorlopig eens op de eerste plek. Laat hem voelen dat hij belangrijk is voor jullie. Ik denk dat hij dat nodig heeft. Hij zal zich nu overal teveel voelen.
Dit is een aanname (dus laat TO gerust corrigeren): maar als je als puber aangeeft liever bij de moeder te wonen en je wordt dan gedwongen om te wonen bij je vader, stiefmoeder, twee andere pubers en een tweede leg; dan kan ik mij voorstellen dat die relatie niet zo goed zit.
Blijft mijn vraag hoe oud deze zoon is en waarom er geen gehoor is gegeven aan zijn wens om bij zijn moeder te wonen.
@To:
Als je stiefzoon inderdaad neigt naar het autistisch spectrum, kan ik mij goed voorstellen dat jullie woonsituatie voor hem gewoon te druk is, dat hij zich terugtrekt en weinig interesse heeft om zijn leven te delen met zijn stiefmoeder.
Hoelang ben je al in beeld, heeft hij een eigen ruimte in jullie woning?
Ik mis een beetje dat iemand het eens bekijkt vanuit zijn perspectief. Het lijkt alsof hij helemaal moet veranderen wie hij is om in het totaalplaatje te passen. Maar hij is natuurlijk gewoon een jong iemand, die zichzelf moet kunnen zijn om zichzelf te ontwikkelen op zijn tempo. Misschien kan zijn vader wat meer investeren in de relatie 1-op-1 om te kijken waar deze jongen behoefte aan heeft. Sommige mensen zijn nu eenmaal meer op zichzelf gericht en hebben minder nood aan sociale contacten dan anderen. Als er dan constant aan je getrokken wordt om maar gezellig te doen, trek je je dan vanzelf nog meer in je schulp. Vraag eens aan oma hoe zij dat doet en hoe zij er wel in slaagt om een goede connectie met hem te krijgen.
Poekewiki schreef op 19-09-2022 om 12:27:
Ik mis een beetje dat iemand het eens bekijkt vanuit zijn perspectief. Het lijkt alsof hij helemaal moet veranderen wie hij is om in het totaalplaatje te passen. Maar hij is natuurlijk gewoon een jong iemand, die zichzelf moet kunnen zijn om zichzelf te ontwikkelen op zijn tempo. Misschien kan zijn vader wat meer investeren in de relatie 1-op-1 om te kijken waar deze jongen behoefte aan heeft. Sommige mensen zijn nu eenmaal meer op zichzelf gericht en hebben minder nood aan sociale contacten dan anderen. Als er dan constant aan je getrokken wordt om maar gezellig te doen, trek je je dan vanzelf nog meer in je schulp. Vraag eens aan oma hoe zij dat doet en hoe zij er wel in slaagt om een goede connectie met hem te krijgen.
?? Ik zie juist vooral reacties (waaronder de mijne) om het vanuit zijn perspectief te bekijken.
Poekewiki schreef op 19-09-2022 om 12:27:
Ik mis een beetje dat iemand het eens bekijkt vanuit zijn perspectief. Het lijkt alsof hij helemaal moet veranderen wie hij is om in het totaalplaatje te passen. Maar hij is natuurlijk gewoon een jong iemand, die zichzelf moet kunnen zijn om zichzelf te ontwikkelen op zijn tempo. Misschien kan zijn vader wat meer investeren in de relatie 1-op-1 om te kijken waar deze jongen behoefte aan heeft. Sommige mensen zijn nu eenmaal meer op zichzelf gericht en hebben minder nood aan sociale contacten dan anderen. Als er dan constant aan je getrokken wordt om maar gezellig te doen, trek je je dan vanzelf nog meer in je schulp. Vraag eens aan oma hoe zij dat doet en hoe zij er wel in slaagt om een goede connectie met hem te krijgen.
lees t draadje even
" Ik zou ook graag willen weten hoe oud hij is en waarom de zoon van de rechter bij jullie moet wonen, terwijl hij liever bij zijn moeder is."
Dat is nuttige info, en daarnaast ook wanneer dat dan door de rechter is besloten. Juist bij dit soort dingen is het heel gebruikelijk om de discussie te heropenen als de omstandigheden veranderen.
