Mijn stiefzoon heeft geen empathie
Hallo, we zijn een nieuw samengesteld gezin. Mijn vriend heeft 1 zoon uit een vorige relatie.
Ikzelf heb een dochter van 12 uit een vorige relatie. Samen hebben we een zoontje van 2 en een pleegzoon van 14.
De kids zijn het meeste bij ons, gaan om de 2 weekenden naar de ex.
Wij hebben het leuk samen.... als mijn stiefzoon er niet is.
Nu is hij het meeste bij ons via de rechtbank bepaald. Terwijl hij liever bij z'n mama zou wonen..Maar door het verleden klachten van school en ook zijn gedrag heeft de rechtbank beslist hij bij ons moet wonen.
Ik hou echt heel veel van kinderen en heb er altijd een goede band mee....enkel bij mijn stiefzoon lukt dit niet.
Hij is een heel egoïstische puber, heeft geen empathie in andere mensen. Doet geen enkele moeite om samen te leven met mensen en zeker niet met ons.
Dit is al van begin onze relatie, In het begin dacht ik hij het misschien moeilijk had er iemand nieuws in papa zijn leven kwam. Had er toen veel begrip voor, en zo zijn mijn dochter en ik altijd naar mijn vriend gekomen om hem te leren kennen. Nooit heeft hij es naar ons huisje gekomen. Maar als we bij z'n papa waren deed hij niet moeilijk alleen was hij ongeïnteresseerd in ons. En dit is na een baby en pleegzoon later nog altijd zo.
Ook de band met zijn papa is enkel van zijn papa zijn kant. Heb al dikwijls erover willen praten met hem, volgens hem is er niets aan de hand. Als ik dan zeg hij geen enkele band heeft met zijn papa zegt hij moet ik dit? ik heb niets te zeggen tegen hem.
Ook op school heeft hij geen vrienden, maar dit is volgens hem zijn keuze.
Ik heb met z'n mama een goede band, en ook bij haar is dit juist hetzelfde.
Ze hebben van school uit hem laten testen op autisme en had 1 punt tekort om autisme vast te stellen bij hem.
Hij gaat in de zomervakantie 2 maanden naar zijn oma die veel verder woont. Maar dan horen we 2 maanden niets van hem. Enkel als hij iets van geld wil.
Raar om te zeggen maar als het vakantie is dan hebben wij het als gezin echt leuk. Maar als hij terug is zijn er spanningen. Mijn vriend doet ook anders als hij er is, durft niet de leuke grappige papa te zijn die hij echt wel is. Altijd als hij een opmerking maakt is het sarcastisch. Als er iets verlangd wordt van hem reageert hij en als ik dat niet doe...
Je kunt hem nergens in betrekken omdat hij niet geïnteresseerd is.
Dit is nu al een paar jaar en begint echt wel te wegen op ons gezin.
Jammer om te zeggen maar het is gewoon veel leuker hij er niet is.
Volgens hem is het zijn plicht wij zorgen voor hem en vind hij alles vanzelfsprekend.
Toont nergens iets van emotie.
Ben echt einde raad omdat er niets blijkt te helpen.
Vind het ook jammer voor hemzelf omdat hij een heel eenzaam leven tegemoet gaat. Als ik vraag waar hij geïnteresseerd in is zegt hij duidelijk in mezelf.
Heb bang voor z'n toekomst, zeker omdat niemand iets voor hem.betekent. Als er iets gebeurt waar hij schuldig aan is, is dit nooit zijn fout. Is altijd een ander die gemaakt heeft hij dit doet. Liegt ook over onbenullige dingen, is ook neerbuigend over anderen..
Kben echt ten einde raad.....
Hetvrijewoord schreef op 19-09-2022 om 10:04:
Je bent zijn moeder niet, en toch loop je te drammen. Want volgens jou moet hij anders zijn dan hij nu is. Daar zou ik als puber ook echt niet goed van worden.
Uit je schrijven blijkt duidelijk dat je hem liever kwijt dan rijk bent: zonder hem is immers alles leuker.
Ik heb vooral medelijden met hem: hij is niet goed genoeg voor 'jouw' gezin.
Dit vind ik dus helemaal nergens op slaan...de rechter heeft besloten dat het kind bij de vader en stiefmoeder moest wonen ivm klachten van school en ook zijn gedrag.
lees de post van TO nog eens goed! Er waren dus waarschijnlijk al forse problemen. Als een kind wat liever bij de moeder wil zijn toch naar zijn vader en stiefmoeder wordt geplaatst, is er wel meer aan de hand dan alleen zweetvoeten. Daar is dus ook de school bij betrokken geweest en er waren dus al gedragsproblemen.
Wat heeft TO nu aan jouw vooringenomen reactie dat zij een drammer is die haar stiefzoon helemaal niet wil dat is wel heel heel héél kort door de bocht. Beter lezen ook!
Verder lees ik dat zij echt wel dingen heeft geprobeerd en zich ook zorgen maakt om hem, dat hij niemand heeft en nergens aansluiting vindt. Dat is echt wel een probleem dat ben ik met haar eens. Mensen leren nu eenmaal veel door sociaal contact. Blijkbaar loopt iedereen op eieren als hij er is. Lijkt mij niet gezond allemaal.
Ik wil best geloven dat dit kind ook buitengewoon ongelukkig is maar heb absoluut niet het idee dat dit alleen maar komt omdat hij wordt uitgekotst in het gezin waar hij nu leeft. Ze weten alleen totaal niet hoe ze hem moeten benaderen en helpen.
Zoals anderen ook al hebben gezegd: misschien toch naar zijn moeder, maar zeker ook hulp inschakelen al was het alleen maar voor jullie zelf..
Ik snap alleen de topictitel niet. Die gaat over gebrek aan empathie, maar dat wordt nergens echt aangehaald.
Is hij echt emotieloos en gevoelloos?
Kun je ook 5 positieve punten benoemen?
Als je iemand alleen maar benaderd nav zijn negatieve punten, dan zal dat nooit een positief gevolg hebben.
Wat kan hij goed? Heeft die jongen überhaupt het idee dat hij er toe doet.
Inderdaad Leene, het is niet het probleem van het gezin waar hij nu in zit. De problemen waren er al eerder en ook op andere gebieden. Dus waarom het steeds teruggeworpen wordt op de vragenstelster snap ik ook niet.
Tsjor
Lexus schreef op 19-09-2022 om 13:08:
[..]
lees t draadje even
Ik mis het niet hier op het forum. Ik mis het in de denkwijze van TO.
Ik wil zeker niet kort door de bocht scheren en zeggen dat TO wat fout doet - ze zal vol goede bedoelingen zitten. Maar ze kan zich misschien niet inleven in het feit dat iemand volledig tevreden zou kunnen zijn met weinig interactie. Misschien gewoon eens vragen aan de jongen om te evalueren hoe het gaat en waar hij al dan niet behoefte aan zou hebben. Niet over hem praten, maar met hem dus.
tsjor schreef op 19-09-2022 om 16:03:
Dus waarom het steeds teruggeworpen wordt op de vragenstelster snap ik ook niet.
Tsjor
Misschien omdat hier het aloude beginsel "met z'n allen tegen één; dat is gemeen" lijkt op te gaan?
Poekewiki schreef op 19-09-2022 om 16:26:
[..]
Ik mis het niet hier op het forum. Ik mis het in de denkwijze van TO.
Ik wil zeker niet kort door de bocht scheren en zeggen dat TO wat fout doet - ze zal vol goede bedoelingen zitten. Maar ze kan zich misschien niet inleven in het feit dat iemand volledig tevreden zou kunnen zijn met weinig interactie. Misschien gewoon eens vragen aan de jongen om te evalueren hoe het gaat en waar hij al dan niet behoefte aan zou hebben. Niet over hem praten, maar met hem dus.
Ik herken dit van mijn ASS dochters, ze hebben hele andere wensen. Weinig behoefte aan interactie. Dat is dan pijnlijk voor mij want ik wil méér, veel meer. Maar daar worden zij niet gelukkig van en de kunst is om zelf gelukkig te zijn in de situatie en het niet op mezelf te betrekken.
Het heet “loslaten” en bij mijn dochters betekende dat iets anders dan bij hun leeftijdsgenoten maar het is in de kern nog steeds het loslaten van je puber: ze hun eigen keuzes laten maken en daarachter staan, ook al zijn het niet jouw keuzes.
Uiteraard met minimale beleefdheidsvormen en een eerlijke klusjesverdeling omdat je nu eenmaal wel één team bent dat in één huis woont.
Ik snap dat zo'n ongewone houding je niet lekker zit en zelfs dat je je zorgen maakt. Maar waarom ben je nou ten einde raad? Zelf lijkt hij er geen last van te hebben. En je beschrijft verder ook geen heel schadelijk of naar gedrag. Alleen heel afstandelijk en koel. Op basis van wat ik hier lees zou ik denken: valt daar niet omheen te leven? Gezelligheid maak je dan met degenen die wel gezellig zijn en degene die zich distantieert (en daar kennelijk zelf voor kiest en geen problemen mee heeft) valt erbuiten. Maar je geeft duidelijk aan dat het gezinsleven onder zijn aanwezigheid lijdt. Je hebt het over spanningen. Hoe komt dat? Speelt er meer dan dat hij alleen een stille, oncommunicatieve jongen is?
Poekewiki schreef op 19-09-2022 om 16:26:
[..]
Ik mis het niet hier op het forum. Ik mis het in de denkwijze van TO.
Ik wil zeker niet kort door de bocht scheren en zeggen dat TO wat fout doet - ze zal vol goede bedoelingen zitten. Maar ze kan zich misschien niet inleven in het feit dat iemand volledig tevreden zou kunnen zijn met weinig interactie. Misschien gewoon eens vragen aan de jongen om te evalueren hoe het gaat en waar hij al dan niet behoefte aan zou hebben. Niet over hem praten, maar met hem dus.
Als het echt is zoals ze beschrijft, dat hij zich met niemand verbindt, instrumenteel met mensen omgaat en geen emoties toont, heb je toch wel te maken met een bijzondere persoonlijkheid in je huishouden. Ik kan me best voorstellen dat dat niet zo eenvoudig is en dat je er onrustig van wordt. Mensen stemmen doorgaans gevoelsmatig met elkaar af. Ze voelen hoe het met de ander is en reageren op basis daarvan. Op basis van het verhaal van TO lijkt hij niet alleen zelf niet met anderen af te stemmen maar hij biedt daarnaast ook nog eens geen mogelijkheden om met hém af te stemmen, omdat hij zo vlak is. Dat is heel tegenintuïtief en ik kan me goed voorstellen dat het niet eenvoudig is om je houding te bepalen als je zo weinig informatie krijgt. Zeker als je zelf iemand bent die graag warme banden onderhoudt met mensen. En dat is een prima eigenschap, om dat te willen en daar je best voor te doen!
Zo'n gesprek bijvoorbeeld over het contact met zijn vader. TO schrijft dat ze waarneemt dat hij geen diepe band heeft met zijn vader en dat ze er met hem over praat. Hij zegt dan niet: Ik vind het prima zo. Of: Ik heb er geen behoefte aan. Of: Mijn vader en ik hebben wel degelijk een band maar dan anders, dat zie jij gewoon verkeerd. Hij zegt: Móet ik dit? Hij heeft hem niks te zeggen dus waarom zou hij een band met zijn vader hebben? Dat is toch wel erg ongewoon, vind ik. Voor de meeste mensen, ook voor de mensen met autisme die ik ken, gaan relaties, zeker die met je ouders, niet (alleen) over wat je ze te zeggen zou hebben. Ook als er weinig overeenkomsten zijn tussen ouders en kinderen, is er een band, en bij grote verschillen is er dan vaak wrijving. Maar deze jongen reageert op een zodanig onthechte manier dat hij niet eens goed lijkt te begrijpen wat hem gevraagd wordt. Of hij provoceert. Dat kan ook. Maar ik lees niks wat op provocatie duidt in de OP.
eens met mija. Ik weet dat er ook grote verschillen zijn tussen mensen met autisme.
Maar het is echt niet zo dat mensen met autisme geen relaties onderhouden. Sterker nog het ene kind van mij wat een diagnose licht autisme heeft is meer knuffelig en meer gericht op een relatie met ons als ouders als het andere zonder autisme. Maar goed daar zit ook puberaal gedrag bij.
Ik merk dat het mij pijn doet als er te algemeen wordt gezegd dat kinderen/volwassenen met ASS geen behoefte hebben aan contact of alleen op hun manier. Dat herken ik niet..maar goed het gaat niet om mijn gevoel hierbij.
Maar goed lezend wat TO zegt is deze jongen heel erg instrumenteel in zijn contacten. Er lijken echt veel meer problemen te zijn dan alleen een dwarse puber met lichte autistische trekken die denkt ' bekijk het allemaal maar'
Het is gedrag wat al jaren speelt en waar geen enkele verandering in is gekomen. Dat is toch wel heel apart
Dit lijkt weer zo'n topic vol goedbedoelde adviezen te zijn, zonder dat TO zich nog laat zien. Is al de zoveelste in korte tijd.
Bijtje82 schreef op 19-09-2022 om 21:15:
Dit lijkt weer zo'n topic vol goedbedoelde adviezen te zijn, zonder dat TO zich nog laat zien. Is al de zoveelste in korte tijd.
In dit geval denk ik dat TO geschrokken is van de beschuldigenden reacties.
alhambra schreef op 19-09-2022 om 21:25:
[..]
In dit geval denk ik dat TO geschrokken is van de beschuldigenden reacties.
Nou dat denk ik niet. Zie je zo vaak, account wordt aangemaakt. Vervolgens een topic geopend en daarna hoor je niks meer.
Leene schreef op 19-09-2022 om 20:06:
eens met mija. Ik weet dat er ook grote verschillen zijn tussen mensen met autisme.
Maar het is echt niet zo dat mensen met autisme geen relaties onderhouden. Sterker nog het ene kind van mij wat een diagnose licht autisme heeft is meer knuffelig en meer gericht op een relatie met ons als ouders als het andere zonder autisme. Maar goed daar zit ook puberaal gedrag bij.
Ik merk dat het mij pijn doet als er te algemeen wordt gezegd dat kinderen/volwassenen met ASS geen behoefte hebben aan contact of alleen op hun manier. Dat herken ik niet..maar goed het gaat niet om mijn gevoel hierbij.
Maar goed lezend wat TO zegt is deze jongen heel erg instrumenteel in zijn contacten. Er lijken echt veel meer problemen te zijn dan alleen een dwarse puber met lichte autistische trekken die denkt ' bekijk het allemaal maar'
Het is gedrag wat al jaren speelt en waar geen enkele verandering in is gekomen. Dat is toch wel heel apart
Leene, elk mens met ASS is anders. Ik was vroeger totaal niet knuffelig, maar nu ik zelf een kind heb doe ik niets liever dan met haar knuffelen. Het beeld van totaal geen contact tenzij instrumenteel herken ik ook niet van de meeste mensen met autisme die ik ken. Wat ik wel herken van mezelf is de beslissing dat ik 'geen vrienden nodig had' omdat ik niet meer telkens afgewezen wilde worden of dat het toch niet lekker aansloot. Dat was puur zelfbescherming. Gelukkig kwam ik niet zo gek lang daarna in contact met mensen met wie het wél klikte. En uiteindelijk ben ik best aardig opgedroogd, al zeg ik het zelf. Jouw zoon lijkt - afgaande op jouw posts - behoorlijk veel op mij, mocht dat vertrouwen geven.
Jouw zoon heeft jou meer waarschijnlijk nog meer nodig als ouder dan je dochter. Dat is niet erg, maar dat zou je als functioneel kunnen zien. Tegelijkertijd zijn alle pubers op een bepaalde manier functioneel in contact met hun ouders. Mijn zus was nooit brutaal tegen mijn ouders, want zo lang ze zich gedroeg, mocht ze veel en dat wist ze dondersgoed.
Ik denk wel dat er bij de stiefzoon van TS meer speelt dan alleen autistische trekken. Het is ook voor jongeren niet normaal om zo langdurig en zo volledig uit het gezinsleven te stappen.
Bijtje82 schreef op 19-09-2022 om 21:30:
[..]
Nou dat denk ik niet. Zie je zo vaak, account wordt aangemaakt. Vervolgens een topic geopend en daarna hoor je niks meer.
Het is ook niet gemakkelijk, met een vraag binnenkomen over een moeilijk (stief)kind. Als ze niet heel zorgvuldig formuleert ligt het per definitie aan de (stief)moeder. En dit geval was zelfs nog vrij duidelijk dat er bestaande problemen waren bij het kind en kreeg TO evengoed nog de wind van voren. Ik hoop dat ze morgen nog eens voorzichtig durft te kijken. Ze verdient het om van gedachten te wisselen over haar stiefzoon. Het klinkt pittig.
Mija schreef op 19-09-2022 om 23:10:
[..]
Het is ook niet gemakkelijk, met een vraag binnenkomen over een moeilijk (stief)kind. Als ze niet heel zorgvuldig formuleert ligt het per definitie aan de (stief)moeder. En dit geval was zelfs nog vrij duidelijk dat er bestaande problemen waren bij het kind en kreeg TO evengoed nog de wind van voren. Ik hoop dat ze morgen nog eens voorzichtig durft te kijken. Ze verdient het om van gedachten te wisselen over haar stiefzoon. Het klinkt pittig.
Mooi gezegd.
Ik herken bij TO de innerlijke dialoog over de problemen en het hielp mij om met anderen van gedachten kunt wisselen zodat ik niet in mijn eigen denkkringetje bleef draaien. Een ander perspectief is helpend; om tot de kern van het probleem te komen, om je gedachten op een rijtje te krijgen, om steun te ervaren en om niet veroordeeld te worden (dat kun je meestal zelf goed genoeg).
