Kind met narcisme? Ik weet het niet meer...
Ik moet dit echt even van me afschrijven en misschien hebben jullie ook wel tips etc. Ik voel me als moeder (samen met mijn man erbij) erg eenzaam en alleen erin staan. Ik heb namelijk een narcistische schoonmoeder die bij de geboorte van mijn dochter dacht dat ze recht had op haar eerste kleinkind. ( Inmiddels is zij bijna 14) Schoonmoeder kreeg het voor elkaar om hulpinstanties te bellen voor mij , ze had de pesthekel aan me want ja ik was niet gelovig en zij wel. Ze haatte me en uitte dit in beschuldigingen en dat kleindochter beter bij haar af was. Iedereen geloofde haar ,want ze ging trouw naar de kerk en niemand denkt dat een gelovige vrouw liegt. Ze overtuigde mijn man er bijna van om mij te dumpen, zodat zij voor onze dochter kon zorgen. Gelukkig zag hij ook in hoe zijn moeder uiteindelijk was. Maar ze kreeg het dus voor elkaar om mijn dochter eens per week een hele dag te mogen hebben vanaf de geboorte.
Toen mijn dochter ouder werd kreeg ze veel cadeautjes van oma en werd erg geprezen en hoefde ze van haar niks te eten wat ze niet lekker vond van schoonmoeder. Ze ging totaal tegen de opvoeding in. Mijn man kwam er achter dat ze mij bij mijn dochter compleet zwart maakte . " Mama is niet goed voor je" ," mama is slecht, je moet niet naar mama luisteren" ," geef mama maar overal de schuld van " " die blauwe plek op je knie is van mama he". Ik wilde alle contact verbreken, maar mijn man zag nog niet in dat ze zwaar narcistisch is dus hij was nog welkom met de kids (later toen er nog 2 kwamen) maar ik niet. Ik wist te veel hoe ze was en ik was niet welkom
Eenmaal op school gingen juffen doorvragen toen ze blauwe plekken op haar benen had en je raad het al ze zei dat ik de schuldige ervan was. Daarna gingen de juffen op dezelfde tour als oma door te zeggen , " die blauwe plek is van mama he" en ze zei gelijk overal ja op. Oma had contacten met mensen van school ( was christelijke school en ze konden elkaar van de kerk) Mijn (ons) leven was kapot.. 4 jaar lang heb ik maar enkele ( zeg maar letterlijk 2) juffen in vertrouwen kunnen nemen die ons wel geloofden.
Oma trok haar in alles voor geen cadeautjes voor de rest , alleen voor haar. Zij mocht overal mee naartoe, de rest niet. Op verjaardagen liet ze haar gedrag niet merken en hing ze de lieve gastvrouw uit. Ze had alleen tussen neus en lippen door flauwe opmerkingen naar mij ( niemand zou het horen) , maar in voelde me wel rot.
Schoonmoeder was ook al opgenomen in een rusthuis , omdat ze het te druk vond thuis. Ze had 2 thuiswonende kinderen. Regel was daar toen dat ze daarna wekelijks bij ons op de koffie zou gaan en zou praten met ons om contact te behouden. Die mensen wisten dat ze narcistisch was. Maar ze hield zich niet aan de regel. Alleen mijn man en oudste dochter waren welkom.
Wij hebben echt heel veel voor haar gedaan. Ik heb haar huis schoongemaakt toen ze in dat rusthuis zat. We hebben mijn mans broertje en zusje in huis genomen zodat ze daar geen omkijken naar had. We zijn met haar mee geweest naar de kerk omdat ze zich alleen voelde , waar ze ons bijna paar weken later letterlijk verplichtte om daar belijdenis te doen te trouwen en zo snel mogelijk te dopen. Ookal moest dat zonder mijn toestemming zei ze , ze zou het voor elkaar krijgen.
Paar jaar terug hebben we uiteindelijk de knoop doorgehakt en alle contact verbroken na een paar jaar knipperlicht relatie tussen schoonmoeder en ons en stalkingen van haar kant Ze zette zelfs haar andere kinderen in om ons in de gaten te houden. Ze moest en zou alles weten Het was niet meer te doen. In mijn ogen veel te laat ,maar ik wilde liever dat mijn man het zelf inzag. En dat zag die. Hij herkende alle symptomen van een narcist in haar. Zelfs met zijn jeugd . Ook zijn we nu gestopt met geloof.
Enige punt waar we nu mee zitten is onze bijna 14 jarige dochter.. jarenlang (sinds haar 7de) hulpverlening gehad en we weten niet wat er met haar is...
-Ze liegt tegen school over haar thuis situatie. Ze spreekt het uit tegen vriendin en die zegt het tegen haar mentor. Wij hebben met school dit ook allemaal besproken. Ze geloofd haar eigen leugens en speelt alles mee
- Ze slaat schopt en knijpt ons en schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar. Ze gaf me zelfs de karatetrap in mijn rug toen ik 35 weken zwanger was van de 3 de. Ze schreeuwt letterlijk tegen iedereen ook tegen de jongste van 1,5. Vorige hulp zegt dat ze ODD heeft maar ze zeiden dat ze er niet op konden testen. En dochter heeft de vorige hulp de deur gewezen dus niet meer terug gekomen. We hebben nu zelf weer aan de bel getrokken en hopen dat ze nu ook echt geholpen wordt. Zelf denken we dat ze de vorige testen heeft gemanipuleerd... Er kwam maar weinig tot niks uit. Ze laat haar agressief gedrag ook alleen thuis zien. Als we zeggen dat we filmpjes hebben willen haar hulpverlening en school er niks van weten ,want ze willen haar herinneren hoe ze bij hun is. We hebben nu net weer spoedhulp omdat ze erg schreeuwt en kwaad is naar ons , wij hebben er alleen een hard hoofd in dat dit gaat helpen, want eenmaal als de hulp er is zegt ze geen woord , zelfs niet als ze alleen met hun is. Ze heeft echt 0,0 geen empathie voor ons. Alleen op school wil ze haarzelf van haar goede kan t laten zien en als de hulp er is.Dit kost haar veel energie waardoor ze thuis flipt. Ze schiet ook gelijk naar rood. Ze laat ook kenmerken zien van narcisme, maar of dat mogelijk is bij een 14 jarige?? Ik weet het allemaal niet meer. Zoveel tips gehad voor opvoeding etc niks lijkt te helpen. Ze is nog maar een 14 jarige horen we steeds. Hulp heeft haar nog nooit echt op haar gedrag aangesproken, want ze is nog maar 14...
Ik voel me een waardeloze moeder en sommige mensen lijken niet te weten waar je het over hebt. Ze zien alleen het lieve meisje ... Wij houden veel van haar maar het is niet uit te houden met dat gedrag. Eenmaal per week praten met iemand en daarbuiten weerr helemaal flippen op ons gezin lijkt mij ook geen goede hulp meer.
Sorry als het er erg slordig staat allemaal. Met smartphone en dikke vingers en een vol hoofd is het niet makkelijk je verhaal kwijt te kunnen.
omdat je haar gedrag niet kan veranderen moet je jouw gedrag veranderen. Bij externe hulp weigeren dat ze contact met oma opnemen. Dat heb je laatst al goed gedaan. Verhuizen is een goede tip van iemand hier maar niet zo makkelijk denk ik vanwege werk en een huis vinden.
daarnaast op zoek gaan naar de juiste hulp voor je dochters gedragsproblemen. Veel sterkte
Raar verhaal allemaal, maar wat doet die schoonmoeder ertoe. Uiteindelijk ben jij degene die grenzen moet stellen. En je bent van plan dat in de vorm van een test te doen en terug te kijken naar je schoonmoeder. Nou succes ermee.
Hoe is de relatie tussen je man en dochter?
Heeft jouw man invloed op haar? En heeft hij ouderlijk gezag over haar?
Je vertelde dat je man werkelijk is gaan inzien hoe zijn moeder is. Heeft hij ook echt begrepen wat het gedrag van schoonmoeder heeft veroorzaakt?
Zowel bij je dochter, bij jou als bij hem?
Is hij er kwaad over? Boos over? Emoties komen als dingen werkelijk goed doordringen en gaan landen.
Mij lijkt dat pa een ingang zal hebben bij dochter. Maar alleen als hij opstaat, gaat veranderen en leert om geen asociaal gedrag meer van dochter te accepteren en gaat staan voor de persoon die hij in principe moet worden, nl een echte vader. Een vader die staat voor oprechtheid, authentiek is en goede normen en waarden heeft. Vader die leiding en sturing geeft aan zijn kind nu hij heeft doorzien en begrepen wat het ziekelijke gedrag van zijn moeder heeft gedaan.
Hij accepteert schoppen, slaan, knijpen en schreeuwen niet.
Net zo min als liegen, asociaal gedrag.
Hij zal het niet tolereren als zijn dochter probeert tussen hem en zijn vrouw in te komen. Puur omdat hij, samen met zijn vrouw een zelfde uniforme aanpak naar dochter hebben en dezelfde houding, nl eentje van grenzen, duidelijkheid en stabiliteit.
Dit vergt veel veranderen en leren van jullie kant. Voor jullie beide. Maar ook van je mans kant. Hij kan cursussen gaan doen over ouderlijk gezag, hoe leren voor jezelf op te komen, niet over je heen laten lopen, een goede ouder worden, wat hebben kinderen/ tieners nodig, hoe ben ik een goede echtgenoot.
En wellicht ook lotgenotengroep zoeken voor kinderen van narcistische ouders. Daar wordt vaak veel steun gegeven, en waardevolle ideeen, tips.
Jij zou ook een cursus kunnen gaan doen in assertiviteitstraining
Je kind is dus woedend op jou. Of ze is woedend op een ander maar reageert dat af op jou. Omdat jij weinig terug kan doen en het te riskant is om zich boos te tonen op de mensen waar ze wel kwaad op is want die zetten haar dan uit de groep. Veel mensen doen dat. Zelfs dieren doen dat. Als een dier een uitbrander krijgt van een ranghogere bijt deze in de nek van de dichtstbijzijnde andere groepsgenoot. Deze bijt dan weer naar een ander die nog lager in rang is. En zo is alles weer duidelijk.
Dus dit verschijnsel bestaat. Of dit bij jullie het geval is weet ik niet. Hondsellendig om je thuis niet op je gemak te voelen doordat je eigen kind je aanvalt. Ik zou hulp blijven inroepen. Als het niet helpt vraag je een andere.
Moeilijke situatie zeg.
Wat betreft je schoonmoeder. Narcisten moet je voor de volle 100% uit je leven bannen. Geen enkele aandacht schenken en geen invloed op je leven laten hebben. Het klinkt alsof je schoonmoeder een flinke vinger inde pap heeft in jullie omgeving en netwerk. Persoonlijk zou ik verhuizen. Dit zal het gezin veel rust gaan geven.
Wat betreft je dochter. Wij kunnen natuurlijk niet zeggen of ze narcistisch is. Ze klinkt ergens als een rebellerende puber die hele duidelijke grenzen nodig heeft. In plaats van hulp voor je dochter, het is inmiddels duidelijk dat dat niet werkt, zou ik aan jezelf gaan werken. Zorg dat je met je man op 1 lijn komt qua opvoeding en grenzen. Volg een cursus grenzen stellen en maak je dochter heel duidelijk wat de afspraken zijn in het gezin en hoe jullie met elkaar omgaan.
Ik lees in elk geval genoeg basis om flinke hechtingsproblematiek te ontwikkelen. Is die kant al aan gedacht?
Even voor de duidelijkheid, wij hebben goede grenzen en consequenties. Alle hulpinstanties waren het erover eens dat dit voldoende zou moeten zijn. De testen zijn bedoeld om haar juist te helpen, omdat ze zelf ook nauwelijks iets zegt als je met haar praat. Mijn man en ik zitten ook op 1 lijn , alleen ze luistert nergens naar en word elke keer agressief als ze nee hoort van ons. Niet alleen agressief naar ons maar ook naar de andere kinderen en ze gooit met spullen in huis. Volgens Veilig Thuis is zij degene die nu echt hulp moet krijgen, aangezien wijzelf al veel hulp gehad hebben. Zij zegt alleen nooit iets als hulp er is en ze laat ook nooit haar gedrag zien. Ze kan ook binnen 1 minuut omschakelen tussen boos en blij als de hulp weer binnenkomt. Niemand mag haar van de kwade kant zien.
Verhuizen is gewoon geen optie. We wonen al in een dorp met stadsrechten. Ik laat me ook niet wegjagen door schoonmoeder.
Slaan en schoppen zijn wel een erg primitieve manier om je gevoelens duidelijk te maken. Kennelijk kan ze het met woorden toch niet goed. Als je jong bent heb je vaak tegengestelde gevoelens en die stormen door je hoofd. Je weet ook niet zoveel. En je hebt dan maar beperkte keus in je manieren om te reageren. Wel zouden bepaalde manieren van reageren taboe moeten zijn. De andere ouder hoort de opvoeder te versterken maar ik heb het idee dat je man dat niet doet. Het wordt niet duidelijk uit jouw post waarom jullie niet samen één sterk front vormen. Dit is geen tijd voor hem om te aarzelen. Hij zou erg verontwaardigd moeten zijn en vóór jou moeten gaan staan: mijn vrouw wordt hier niet geslagen.
PhilDunphy schreef op 14-06-2024 om 07:48:
Ik lees in elk geval genoeg basis om flinke hechtingsproblematiek te ontwikkelen. Is die kant al aan gedacht?
Ze is er ook op getest ,maar er kwam een hele lichte vorm van uit. Verder is er niet meer over gepraat. De rest van de testen willen ze nu nog weer overdoen. Ze was toen 8 , nu 14 dus misschien dat ze nu meer ermee kunnen. Ik weet het niet wat ermee mogelijk is.
MamaZwaan schreef op 14-06-2024 om 06:22:
[..]
Ze is al een paar keer ertussen gekomen, want ze wilde ons graag uit elkaar trekken. Gescheiden ouders waren leuker volgens haar, dat hoorde ze van een klasgenoot. Dan krijg je 2 kamers , 2 huizen etc.. nu heeft ze een vriendin die in een pleeggezin woont en nu wilt ze dus zelf ook in een pleeggezin wonen. Ik weet niet wat ze denkt of doet. We willen haar sowieso laten testen weer, want we kunnen haar zo niet helpen. We hebben idd veel geleerd in de tijd met al die narigheid van schoonmoeder.
Tja, gras bij de overburen is groener..
Als puber heb ik vaak klaar gestaan voor mijn moeder die antidepressiva slikte. Ik was zo boos op mijn vader die stond ‘toe te kijken’, maar ik zorgde wel dat er dan op die dagen eten op tafel stond. Mijn vriendin had vaak bonje met haar alleenstaande moeder en is een keer uit zichzelf naar een kinderopvangtehuis gegaan. Ik vond dat zo dapper dat ik bedacht dat ook te gaan doen als de situatie met mijn moeder voor mij onhoudbaar werd. Ik had er een te roze beeld van, ergens net als je dochter. Maar ze is ook nog jong en onwetend, ziet de rust in het pleeggezin wrs als iets dat ze ook wilt. Ze ziet dan niet in dat ze met haar agressie de veroorzaker is van de gespannen sfeer in huis.
Bespreek met je man de zero- agressie regel in huis. Dat niemand een ander mag slaan, want je andere kinderen moeten ook veilig zijn. Dus slaat ze, volgen er consequenties.
Je kan aan de moeder van dat pleeggezin vragen hoe zij en haar man omgaan met moeilijk gedrag als er een nieuw pleegkind in het gezin komt die de grenzen aan het uitproberen is.
Jullie hebben hulp gehad; valt gezinstherapie daar ook onder? Zodat ze leert dat ze deel maakt uit een gezin en dat ze ook rekening heeft te houden met anderen in het huis ipv ik ik ik.
Succes met je dochter, veranderingen gaan nu eenmaal traag.
als ze gewelddadig is tegen jouw, wordt het tijd voor een school voor moeilijk opvoedbare kinderen.
Kan je kind niet in een instelling of wat er ook bestaat plaatsen tijdelijk voor moeilijk opvoedbare pubers? Ik zou het vreselijk vinden als de sfeer en de andere kinderen er zo onder lijden. Een trap in mijn rug als ik zwanger ben.... dat gaat alle perken te buiten. Stel je was van de trap gevallen en je baby verloren. Stuur haar op zomerkamp iig komende zomer. Wat afstand en op bezoek komen en dan fatsoenlijk met elkaar om leren gaan. Misschien mist ze jullie dan ipv jullie aan te vallen.
opname in een kinderpsychiatrische instelling een idee?
Goede diagnose hoop ik en dan evt behandeling.
En rust voor de 2 jongsten. Hoe gaat het daarmee?
PhilDunphy schreef op 14-06-2024 om 07:48:
Ik lees in elk geval genoeg basis om flinke hechtingsproblematiek te ontwikkelen. Is die kant al aan gedacht?
Hechting gebeurt de eerste twee jaar van een leven. Hechtingsproblematiek ook. Dat kan je niet meer ontwikkelen op je 14e dat heb je of niet. Blijkbaar hier in lichte vorm. Als ze dat zwaar zou hebben zou dat kunnen wijzen naar cluster b perssoonlijkheidsstoornis (narcisme, borderline, histrionisch etc) Maar sowieso wordt diagnosestelling voor cluster b persoonlijkheidsstoornissen voor 18e jaar niet gedaan.
to: heeft zij enige mate van trauma opgelopen? Ik herken dit gedrag van soms geadopteerde kinderen of van een meisje dat veel te vroeg geboren is.
MRI schreef op 14-06-2024 om 10:08:
[..]
Hechting gebeurt de eerste twee jaar van een leven. Hechtingsproblematiek ook. Dat kan je niet meer ontwikkelen op je 14e dat heb je of niet. Blijkbaar hier in lichte vorm. Als ze dat zwaar zou hebben zou dat kunnen wijzen naar cluster b perssoonlijkheidsstoornis (narcisme, borderline, histrionisch etc) Maar sowieso wordt diagnosestelling voor cluster b persoonlijkheidsstoornissen voor 18e jaar niet gedaan.
to: heeft zij enige mate van trauma opgelopen? Ik herken dit gedrag van soms geadopteerde kinderen of van een meisje dat veel te vroeg geboren is.
Ik weet niet wat voor trauma's je dan bedoelt. Achteraf gezien huilde ze erg veel als baby. Ze is zelfs 2 weken te laat geboren. Ze werd alleen maar stil voor de aquarium of voor de tv. Ik heb moeder kind cursus moeten doen en die was prima in orde.
