Kind met narcisme? Ik weet het niet meer...
Ik moet dit echt even van me afschrijven en misschien hebben jullie ook wel tips etc. Ik voel me als moeder (samen met mijn man erbij) erg eenzaam en alleen erin staan. Ik heb namelijk een narcistische schoonmoeder die bij de geboorte van mijn dochter dacht dat ze recht had op haar eerste kleinkind. ( Inmiddels is zij bijna 14) Schoonmoeder kreeg het voor elkaar om hulpinstanties te bellen voor mij , ze had de pesthekel aan me want ja ik was niet gelovig en zij wel. Ze haatte me en uitte dit in beschuldigingen en dat kleindochter beter bij haar af was. Iedereen geloofde haar ,want ze ging trouw naar de kerk en niemand denkt dat een gelovige vrouw liegt. Ze overtuigde mijn man er bijna van om mij te dumpen, zodat zij voor onze dochter kon zorgen. Gelukkig zag hij ook in hoe zijn moeder uiteindelijk was. Maar ze kreeg het dus voor elkaar om mijn dochter eens per week een hele dag te mogen hebben vanaf de geboorte.
Toen mijn dochter ouder werd kreeg ze veel cadeautjes van oma en werd erg geprezen en hoefde ze van haar niks te eten wat ze niet lekker vond van schoonmoeder. Ze ging totaal tegen de opvoeding in. Mijn man kwam er achter dat ze mij bij mijn dochter compleet zwart maakte . " Mama is niet goed voor je" ," mama is slecht, je moet niet naar mama luisteren" ," geef mama maar overal de schuld van " " die blauwe plek op je knie is van mama he". Ik wilde alle contact verbreken, maar mijn man zag nog niet in dat ze zwaar narcistisch is dus hij was nog welkom met de kids (later toen er nog 2 kwamen) maar ik niet. Ik wist te veel hoe ze was en ik was niet welkom
Eenmaal op school gingen juffen doorvragen toen ze blauwe plekken op haar benen had en je raad het al ze zei dat ik de schuldige ervan was. Daarna gingen de juffen op dezelfde tour als oma door te zeggen , " die blauwe plek is van mama he" en ze zei gelijk overal ja op. Oma had contacten met mensen van school ( was christelijke school en ze konden elkaar van de kerk) Mijn (ons) leven was kapot.. 4 jaar lang heb ik maar enkele ( zeg maar letterlijk 2) juffen in vertrouwen kunnen nemen die ons wel geloofden.
Oma trok haar in alles voor geen cadeautjes voor de rest , alleen voor haar. Zij mocht overal mee naartoe, de rest niet. Op verjaardagen liet ze haar gedrag niet merken en hing ze de lieve gastvrouw uit. Ze had alleen tussen neus en lippen door flauwe opmerkingen naar mij ( niemand zou het horen) , maar in voelde me wel rot.
Schoonmoeder was ook al opgenomen in een rusthuis , omdat ze het te druk vond thuis. Ze had 2 thuiswonende kinderen. Regel was daar toen dat ze daarna wekelijks bij ons op de koffie zou gaan en zou praten met ons om contact te behouden. Die mensen wisten dat ze narcistisch was. Maar ze hield zich niet aan de regel. Alleen mijn man en oudste dochter waren welkom.
Wij hebben echt heel veel voor haar gedaan. Ik heb haar huis schoongemaakt toen ze in dat rusthuis zat. We hebben mijn mans broertje en zusje in huis genomen zodat ze daar geen omkijken naar had. We zijn met haar mee geweest naar de kerk omdat ze zich alleen voelde , waar ze ons bijna paar weken later letterlijk verplichtte om daar belijdenis te doen te trouwen en zo snel mogelijk te dopen. Ookal moest dat zonder mijn toestemming zei ze , ze zou het voor elkaar krijgen.
Paar jaar terug hebben we uiteindelijk de knoop doorgehakt en alle contact verbroken na een paar jaar knipperlicht relatie tussen schoonmoeder en ons en stalkingen van haar kant Ze zette zelfs haar andere kinderen in om ons in de gaten te houden. Ze moest en zou alles weten Het was niet meer te doen. In mijn ogen veel te laat ,maar ik wilde liever dat mijn man het zelf inzag. En dat zag die. Hij herkende alle symptomen van een narcist in haar. Zelfs met zijn jeugd . Ook zijn we nu gestopt met geloof.
Enige punt waar we nu mee zitten is onze bijna 14 jarige dochter.. jarenlang (sinds haar 7de) hulpverlening gehad en we weten niet wat er met haar is...
-Ze liegt tegen school over haar thuis situatie. Ze spreekt het uit tegen vriendin en die zegt het tegen haar mentor. Wij hebben met school dit ook allemaal besproken. Ze geloofd haar eigen leugens en speelt alles mee
- Ze slaat schopt en knijpt ons en schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar. Ze gaf me zelfs de karatetrap in mijn rug toen ik 35 weken zwanger was van de 3 de. Ze schreeuwt letterlijk tegen iedereen ook tegen de jongste van 1,5. Vorige hulp zegt dat ze ODD heeft maar ze zeiden dat ze er niet op konden testen. En dochter heeft de vorige hulp de deur gewezen dus niet meer terug gekomen. We hebben nu zelf weer aan de bel getrokken en hopen dat ze nu ook echt geholpen wordt. Zelf denken we dat ze de vorige testen heeft gemanipuleerd... Er kwam maar weinig tot niks uit. Ze laat haar agressief gedrag ook alleen thuis zien. Als we zeggen dat we filmpjes hebben willen haar hulpverlening en school er niks van weten ,want ze willen haar herinneren hoe ze bij hun is. We hebben nu net weer spoedhulp omdat ze erg schreeuwt en kwaad is naar ons , wij hebben er alleen een hard hoofd in dat dit gaat helpen, want eenmaal als de hulp er is zegt ze geen woord , zelfs niet als ze alleen met hun is. Ze heeft echt 0,0 geen empathie voor ons. Alleen op school wil ze haarzelf van haar goede kan t laten zien en als de hulp er is.Dit kost haar veel energie waardoor ze thuis flipt. Ze schiet ook gelijk naar rood. Ze laat ook kenmerken zien van narcisme, maar of dat mogelijk is bij een 14 jarige?? Ik weet het allemaal niet meer. Zoveel tips gehad voor opvoeding etc niks lijkt te helpen. Ze is nog maar een 14 jarige horen we steeds. Hulp heeft haar nog nooit echt op haar gedrag aangesproken, want ze is nog maar 14...
Ik voel me een waardeloze moeder en sommige mensen lijken niet te weten waar je het over hebt. Ze zien alleen het lieve meisje ... Wij houden veel van haar maar het is niet uit te houden met dat gedrag. Eenmaal per week praten met iemand en daarbuiten weerr helemaal flippen op ons gezin lijkt mij ook geen goede hulp meer.
Sorry als het er erg slordig staat allemaal. Met smartphone en dikke vingers en een vol hoofd is het niet makkelijk je verhaal kwijt te kunnen.
MamaZwaan schreef op 14-06-2024 om 07:57:
Even voor de duidelijkheid, wij hebben goede grenzen en consequenties. Alle hulpinstanties waren het erover eens dat dit voldoende zou moeten zijn. De testen zijn bedoeld om haar juist te helpen, omdat ze zelf ook nauwelijks iets zegt als je met haar praat. Mijn man en ik zitten ook op 1 lijn , alleen ze luistert nergens naar en word elke keer agressief als ze nee hoort van ons. Niet alleen agressief naar ons maar ook naar de andere kinderen en ze gooit met spullen in huis. Volgens Veilig Thuis is zij degene die nu echt hulp moet krijgen, aangezien wijzelf al veel hulp gehad hebben. Zij zegt alleen nooit iets als hulp er is en ze laat ook nooit haar gedrag zien. Ze kan ook binnen 1 minuut omschakelen tussen boos en blij als de hulp weer binnenkomt. Niemand mag haar van de kwade kant zien.
Verhuizen is gewoon geen optie. We wonen al in een dorp met stadsrechten. Ik laat me ook niet wegjagen door schoonmoeder.
Je moet gewoon standvastig blijven. Kennelijk is er een tijd geweest dat dit soort gedrag beloond werd met wegkijken. Ze geeft niet zomaar op natuurlijk. Maar goed als je liever in de weer blijft met al die instanties. Ook goed, kan je dochter wel wat mee.
MamaZwaan schreef op 14-06-2024 om 10:40:
[..]
Ik weet niet wat voor trauma's je dan bedoelt. Achteraf gezien huilde ze erg veel als baby. Ze is zelfs 2 weken te laat geboren. Ze werd alleen maar stil voor de aquarium of voor de tv. Ik heb moeder kind cursus moeten doen en die was prima in orde.
Nou narcisme ontstaat door trauma's: dat kan jarenlange (emotionele) mishandeling zijn, of juist te veel op een voetstuk gezet worden (dan wordt je ook niet echt gezien als kind) maar een hechtingsstoornis kan ook vroeger plaatsvinden: doordat je als kind van negen maanden bij je biologische moeder weg wordt gehaald of dat je met 29 weken geboren wordt en maandenlang in veel lawaai en licht in een couveuse moet liggen met weinig tot geen lichamelijk contact.
Carian schreef op 14-06-2024 om 10:51:
[..]
Je moet gewoon standvastig blijven. Kennelijk is er een tijd geweest dat dit soort gedrag beloond werd met wegkijken. Ze geeft niet zomaar op natuurlijk. Maar goed als je liever in de weer blijft met al die instanties. Ook goed, kan je dochter wel wat mee.
Heb jij wel eens te maken gehad met iemand met een behoorlijke perssoonlijkheidsstoornis? Maar al te makkelijk valt in de buitenwereld (en ook bij hulpverlening) het woord 'gewoon'. Alsmede een houding dat het gedrag komt door de buitenwereld en te beïnvloeden is door de buitenwereld. Stel to-dochter heeft een ps, dan is dat echt niet recht te trekken door 'gewoon' even dit of dat te doen hoor.
Moederkareltje schreef op 14-06-2024 om 09:32:
Kan je kind niet in een instelling of wat er ook bestaat plaatsen tijdelijk voor moeilijk opvoedbare pubers? Ik zou het vreselijk vinden als de sfeer en de andere kinderen er zo onder lijden. Een trap in mijn rug als ik zwanger ben.... dat gaat alle perken te buiten. Stel je was van de trap gevallen en je baby verloren. Stuur haar op zomerkamp iig komende zomer. Wat afstand en op bezoek komen en dan fatsoenlijk met elkaar om leren gaan. Misschien mist ze jullie dan ipv jullie aan te vallen.
Opvang hebben we besproken met Veilig Thuis, maar ze zeiden dat het te schadelijk is voor het kind om het weg te halen uit veilige omgeving, terwijl het voor ons niet meer zo veilig is. Sinds deze week is er weer spoedhulp gestart en ze houdt zich in nu. Maar we merken dat het haar irriteert dat we weer aan de bel hebben getrokken. ik vrees voor de vakantie. De spoedhulp duurt 28 dagen daarna kom je gewoon weer op een wachtlijst... Gelukkig kunnen wij het goed vinden met het pleeggezin waar haar vriendin woont, de moeder heeft veel tips , maar ze zei ook dat onze dochter echt veel te slim is en makkelijk leugen verhaaltjes kan vertellen en het dan ook echt te laten lijken. Ze vertelt het namelijk aan haar vriendin en zij vertelt het aan haar pleegmoeder. En zij vertelt het dan weer aan ons. Ook zij zegt dat onze dochter waarschijnlijk testen heeft gemanipuleerd. De school waar ze nu op zit staat ook compleet achter ons en vinden het zorgelijk dat ze hier de boel op stelten zet in de ochtend en met een big smile bij hun binnen stapt alsof ze de gelukkigste op aarde is.
Maar opname gaan we nog wel eens bespreken, want ze laat zo nooit haar gedrag zien. Ze speelt letterlijk met de hulp , maar die zien het zelf niet in lijkt wel.
Wat pittig voor jullie! Een puber die zo sterk aanwezig is zal de hele sfeer bederven thuis.
Maar, ze heeft ook nogal wat meegemaakt zo te lezen. Grote kans dat er ergens een error is ontstaan door het ziekelijke gedrag van haar oma.
Is daar wel eens over gesproken met haar? Je zal er maar tussen staan als kind. Een oma die je de hemel in prijst en je moeder zwart maakt. Terwijl je ook loyaal bent aan je moeder en er eigenlijk niks mis met haar is. En daarna het stoppen van het contact met haar oma. Ik kan me voorstellen dat dat alles sporen bij haar heeft na gelaten.
Niettemin zitten jullie er wel mee. Hoe is je sociale netwerk? Zou ze af en toe een paar dagen kunnen logeren ergens zodat jullie op adem kunnen komen? Buurt gezinnen desnoods?
Soms is het ook zoeken naar goede hulpverlening. Het moet klikken en het is fijn als het wat oplevert. Een kind wat daar gezellig gaat doen, levert niks op.
Krijgen jullie iemand toegewezen? Zoek je in bepaalde specialisaties? Is het een coach of een therapeut?
Tegelijkertijd wil je niet teveel mensen langs sturen bij haar, want dat breekt het broze vertrouwen (als dat er al is) weer snel af.
Evaluna schreef op 14-06-2024 om 10:59:
Wat pittig voor jullie! Een puber die zo sterk aanwezig is zal de hele sfeer bederven thuis.
Maar, ze heeft ook nogal wat meegemaakt zo te lezen. Grote kans dat er ergens een error is ontstaan door het ziekelijke gedrag van haar oma.
Is daar wel eens over gesproken met haar? Je zal er maar tussen staan als kind. Een oma die je de hemel in prijst en je moeder zwart maakt. Terwijl je ook loyaal bent aan je moeder en er eigenlijk niks mis met haar is. En daarna het stoppen van het contact met haar oma. Ik kan me voorstellen dat dat alles sporen bij haar heeft na gelaten.
Niettemin zitten jullie er wel mee. Hoe is je sociale netwerk? Zou ze af en toe een paar dagen kunnen logeren ergens zodat jullie op adem kunnen komen? Buurt gezinnen desnoods?
Haar oma heeft haar letterlijk vervangen toen haar eigen dochter kinderen kreeg. Mijn kind was niet goed genoeg voor haar meer. En dat heeft ze letterlijk gezegd tegen onze dochter. Ze zegt zelf dat ze last heeft gehad van oma s gedrag. Ze vond het toen die tijd oneerlijk dat zij de hele hemel kreeg en haar broertje niet.. de jongste 2 hebben hun oma niet gekend. Met een narcist valt niet te leven. Oma beheerst onze sociale netwerk. Zo bepaalt zij wie er contact met ons heeft en wie niet.. haar kinderen worden bij ons weggehouden ( 2 wonen nog thuis zijn in de 20) , maar niemand durft tegen haar in opstand te komen en geloven haar. Eerst contact met haar dan de rest van de familie pas.. dus mijn man heeft alle contacten verbroken. Iedereen is welkom om verhaal te halen bij ons, maar niemand wil weten hoe het echt zit.
Familie van mijn kant is alleen mijn moeder , zij heeft mij zelf de deur gewezen en nu nog wil ze geen contact.
Verhuizen lijkt me een goede manier om voor jullie zelf te kiezen. Zie het niet als je laten wegjaren door schoonmoeder. Zie het als de gezonde keuze voor een gelukkige toekomst.
Daarmee is de problematiek van jullie dochter niet opgelost, maar kunnen jullie wel weer een eigen en functioneel sociaal netwerk opbouwen.
Evaluna schreef op 14-06-2024 om 11:03:
Soms is het ook zoeken naar goede hulpverlening. Het moet klikken en het is fijn als het wat oplevert. Een kind wat daar gezellig gaat doen, levert niks op.
Krijgen jullie iemand toegewezen? Zoek je in bepaalde specialisaties? Is het een coach of een therapeut?
Tegelijkertijd wil je niet teveel mensen langs sturen bij haar, want dat breekt het broze vertrouwen (als dat er al is) weer snel af.
Via het CJG krijgen we de hulp.. verschillende hulp gehad. Pmt , gezinshulp met hulp voor haar, testen toen ze 8 was. Die willen ze nu weer overnieuw doen. Meedraaien in het gezin ,Ze heeft al die jaren nooit haar gedrag laten zien en zit leuk thee te leuten met ze. Volgende week neemt de spoedhulp haar mee naar de McDonalds, ze willen haar vertrouwen zo winnen , maar onze dochter doet net of al die hulp vriendinnen van haar zijn totdat ze over haar gedrag beginnen dan zegt ze niks meer. We hebben trouwens ook filmpjes van dat gekrijs etc.. maar niemand wil er echt naar kijken. Ze willen het live zien.. maar dat krijgen ze niet te zien. Hebben we ook al aangegeven.
MamaZwaan schreef op 14-06-2024 om 06:46:
Via de kerk is schoonmoeder in een rusthuis beland.. daar herkenden ze de kenmerken van narcisme. Ze hebben gesprek gehad met alle kinderen toen. Helaas bepaald schoonmoeder ook als wij geen contact meer hebben met haar dan de rest van de familie ook niet. De rest geloofd haar maar gewoon. Ze willen niet tegen haar in gaan Testen wil zo iemand niet , ze denkt dat er niks mis is met der en dat ons gezin het probleem van alles is.
Ga alsjeblieft verhuizen uit die omgeving.
Verhuizen lukt niet ivm sociale huur en lange wachttijden.
Roos55 schreef op 14-06-2024 om 09:52:
opname in een kinderpsychiatrische instelling een idee?
Goede diagnose hoop ik en dan evt behandeling.
En rust voor de 2 jongsten. Hoe gaat het daarmee?
?
MamaZwaan schreef op 14-06-2024 om 12:23:
Verhuizen lukt niet ivm sociale huur en lange wachttijden. Zo'n klein dorp is dit ook niet met
En toch zitten de school, de huisarts en allerlei andere mensen jullie allemaal op je kop omdat ze haar kennen.
Ik heb wel eens in een kleiner 'dorp' gewoond (gewoon een stad) en daar had je veel meer keuze aan huisartsen, scholen etc dan jullie lijken te hebben.
Zou wel even het inwoneraantal weghalen van jullie gemeente (heb het daarom ook niet gequote), want dat maakt jullie wel herkenbaar.
Zoveel steden van ongeveer dat aantal zijn er niet in dit land.
Misschien klonken mijn woorden eerder erg kritisch. Maar waar ik op probeerde te doelen is, je dochter is veel bij oma geweest terwijl je man erbij was en ook kontakt stimuleerde. Je man was erbij toen je schoonmoeder je zwart maakte voor de ogen van je dochter.
En je man zal toendertijd weinig hebben opgestaan en het opgenomen hebben voor jou in het bijzijn van je dochter, waarschijnlijk om de vrede te bewaren bij je schoonmoeder.
Maar…..ondertussen heeft jouw dochter meegekregen dat het ok is om zo over een ander te praten. Ze heeft het al van oma geleerd en daarna leerde ze in samenzijn van vader en oma dat het ok is om zo over een ander te praten (haar moeder, jij dus). Want….vader stond niet op en zei: ik accepteer niet dat je zo over mijn vrouw praat. Dit is niet goed!
Ouders zijn de rolmodellen voor kinderen. Zoals ouders zijn, zo zien kinderen de wereld en zij gaan op deze voet verder.
Als dochter heeft geleerd dat andere mensen niet met respekt worden behandeld, zal zij dit natuurlijk overnemen.
En eerlijk is eerlijk, de eerste jaren werd er over jou heengewalst en werd er niet naar jou geluisterd door je man. Jouw dochter neemt dit feilloos in d’r op.
Mijn inziens kan jouw man verschil gaan maken naar dochter toe. Juist omdat hij eerder veel heeft toegelaten. Als hij dat ineens niet meer doet zal dat een indruk op haar achterlaten. En als hij door blijft gaan op deze opbouwende manier zal dat dochter bereiken op een goede manier en nog meer en nog meer.
Als hij anders naar jouw dochter gaat staan en dit laat zien zal jouw dochter hierop reageren.
Om anders naar haar te gaan staan kan hij, als hij daarvoor openstaat, naar lotgenotengroepen gaan voor mensen met narcistische familie. Zo kan hij in korte tijd veel leren en bespreken en tips krijgen etc. En veel groeien en zijn dochter helpen. En wellicht andere cursussen volgen in het verlengde hiervan. Filmpjes kijken online over dit onderwerp en in relatie naar opvoeden kinderen.
Want wat je al zegt, je dochter is slim en berekenend naar hulp organisaties en therapeuten.
Haar ouders hebben wel ingang. Je man is haar rolmodel en nu hebben jullie nog invloed. Maar dat wel op de juiste manier.
Roos55 schreef op 14-06-2024 om 12:32:
[..]
?
Nu de hulp er is gaat het weer even prima, maar de jongsten zijn bang voor haar. Instellingen en verdere opvang gaan we eind van de maand bespreekbaar maken. Eerder hebben ze geen tijd voor ons CjG bedoel ik dan hiermee. Zij moeten er verplicht bij zitten wegen financiële middelen. Ik hoop dat er dan meer opties boven komen qua opvang.
