Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
we hebben zware weken achter de rug, dochter heeft het echt zwaar. De stemmen zijn erg aanwezig, evenals de doodwens.
Ook hier op de groep merken we dat begeleiding haar overschat en niet door haar masker heen kan prikken.
Het kleine positieve iets is dat dochter niet meer elke dag huilend aan de lijn hangt, maar nog steeds wel elke dag belt.
Dochter zou eigenlijk een aantal maanden 1 op 1 krijgen voordat er een nieuwe bewoonsters erbij zou komen, maar vorige week is er besloten dat er al wel iemand erbij zou komen, meerdere redenen waarom ze deze keuze hebben gemaakt, maar voor ons voelt het niet fijn dat ze dit nu al doen. En het voelt alsof dit al lang in het verschiet lag en dat voelt niet eerlijk.
Maar we hebben het er maar mee te doen helaas en hopen dat dit goed uitpakt voor dochter.
Wat heftig Ciska. Voor jullie en voor je dochter. Verhuizen is een life event en in deze setting nog wel even meer. Iedereen moet elkaar leren kennen en aan elkaar wennen. Dat is wat het is helaas. Gun het met zijn allen ook die tijd, hoe zwaar en moeilijk ook. Een hele dikke knuffel.
Ik lees je 
Wat ik zo schrijnend vind om te lezen, is dat er weinig vooruitgang is geboekt wb het ziek zijn van dochter. Ook niet met medicatie of zorgaanbod of een andere locatie. Ik vind je berichten altijd heel heftig om te lezen. Ook omdat je als ouders zijnde ook iets nodig hebt om je staande te kunnen houden: een lichtpuntje aan de horizon. Iets om naartoe te werken. Je toch steeds staande weten te houden in deze situatie. Dat is toch je moederhart waarop je het volhoudt. Hoop dat ze zich wat beter gaat voelen.
Het zijn ook megagrote veranderingen telkens. Een verhuizing, nieuwe begeleiders en nu weer de aankondiging van een nieuwe medebewoonster. Daar zou ieder mens van slag van raken en voor jullie dochter is het extra moeilijk. Hopelijk houdt ze vol en komt er ergens binnenkort toch weer een lichtpuntje.
♥️
Wat vervelend dat ze ook daar eigenlijk niet kunnen bieden wat dochter op dit moment nodig heeft of niet genoeg inzien wat er nodig is (haar aan de hand nemen, niet teveel zelf laten besluiten).
Het kan natuurlijk zomaar zo zijn dat een extra persoon erbij net de dynamiek zo veranderd dat het allemaal wat beter loopt. Laten we dat maar hopen! Maar voor nu, voor jullie een hele dikke knuffel, het is niet gemakkelijk allemaal.
🙏
Ellori schreef op 09-10-2024 om 12:21:
Het kan natuurlijk zomaar zo zijn dat een extra persoon erbij net de dynamiek zo veranderd dat het allemaal wat beter loopt. Laten we dat maar hopen!
En hopelijk dit
Afgelopen vrijdag spoed overleg gehad met behandelcoördinator en teammanager, gezinsvoogd en orthopedagoog, we zien de spanning oplopen en ook de suicide gedachten. Dus een plan gemaakt voor de komende dagen. Waarbij heel duidelijk is besproken, laat dochter zo min mogelijk alleen. Ga regelmatig bij haar checken als ze boven is. Gisteren een dag bij de orthopedagoog geweest om zo hopelijk haar spanning naar beneden te halen.
Vandaag op de groep 1 nieuwe begeleider en 1 begeleider die er net een week werkt.
Dochter zou gaan kijken bij handbal, was t elaat en op verkeerde plek.
Hierdoor was haar spanning nog hoger, ze vraagt aan begeleiding om alleen een rondje te wandelen, en dit mag ze gewoon.
Met als resultaat dat we nu op de SEH zitten ivm een overdosis.
En ik ben echt pis link, we hebben vrijdag niet voor niets aan de bel getrokken, onze grote zorgen geuit en dan dit
Hè bah, wat naar om te lezen dit Ciska. Wat is de taak van begeleiding als ze haar alleen laten wandelen terwijl ze weten dat jullie dochter erg suïcidaal is op het moment?
Wat doet deze begeleiding met en voor haar?
Jeetje, wat heftig zeg! En wat vreselijk slecht van de begeleiding. Logisch dat je woedend bent. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Ach nee, wat ontzettend.
Nee toch Ciska! Vreselijk!
vreselijk Ciska, hoe is het nu met je dochter?
