Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ook van mij 
Er wordt aan jullie gedacht
Hier was het de afgelopen weken, eigenlijk sinds de start van de 1 op 1 begeleiding redelijk rustig.
Afgelopen dagen merken we weer dat dochter er weer een stuk slechter bij loopt. Slaapt ook erg slecht en kan eigenlijk nergens de energie voor op brengen.
We denken zelf dat dit komt omdat ze "toegeleefd" heeft naar haar inschrijving bij het expertise centrum euthanasie en omdat dit nu gedaan is er een soort onrust is gekomen.
Maar goed, dit is onze invulling, het is altijd moeilijk te achterhalen waar terug vallen vandaan komen,
Verder wordt er met man en macht gezocht naar een geschikte vervolgplek, maar die is voorlopig nog steeds niet gevonden.
Ik merk dat mijn draagkracht de laatste tijd steeds minder word, slaap erg slecht, vroeg wakker, veel emotioneler. Het liefst zou ik een paar dagen mijn hoofd onder de dekens willen houden en slapen.
En dat er dan, als ik wakker wordt, ineens een mooie vervolgplek is en dochter open staat voor behandelingen.
Heeeel begrijpelijk dat jij je zo voelt.
Je doet het zo ontzettend goed
Nogmaals
Ach Ciska, vind het helemaal niet raar hoe jij je voelt. Dit is zo zwaar!
Ik heb wel eens in hele duistere tijden gedacht; misschien moet ik morgen maar niet meer wakker worden, ik kan dit niet meer.
Tegelijkertijd besef je dan dat kind daar helemáál niet mee geholpen is. Maar soms weet je gewoon niet meer waar je de kracht vandaan moet halen.
Wij lezen je hier en zijn er voor je
Wat is het toch een donkere periode waar jullie doorheen gaan. Zo moeilijk en zwaar. Ik denk vaak aan jullie. Hoe gaat het met je man, houdt hij het nog vol? Hebben jullie ook nog andere kinderen? Hopelijk kunnen jullie nog ergens weer kracht vinden samen om door te gaan.
Ach Ciska, wat verdrietig en zwaar. Nog steeds. En al zo lang. Ik denk aan jullie en gun jullie alle geluk in de wereld en heel veel lichtjes in de duisternis.
Kan je dit verlangen, dat dochter op een dag openstaat voor behandeling, ook bespreken met het behandelteam. Over wat voor soort behandeling gaat het dan? Is dat het innemen van medicatie? Ik weet dat in dit draadje al meerdere keren gedwongen medicatie naar voren is gekomen. En dat dit om niet nader genoemde redenen niet kan en dat dit schadelijk is voor de relatie en het onderling vertrouwen. Ik heb ook een onderzoek gelezen waar de nadelen van gedwongen medicatie staan beschreven. Ook is medicatie geen tovermiddel.
Maar ik vind het lastig om te lezen dat dochter geen behandeling wil, terwijl ook duidelijk is dat de stemmen haar dit verbieden te mogen. Wordt er dan vanuit gegaan dat ze deze stemmen door een ander soort behandeling (dan medicatie) in de toekomst het hoofd weet te bieden en ze dan wel in staat is om voor medicatie te kiezen. Of kan dit ook zonder medicatie de betere kant opgaan?
Ach Ciska, het is zo logisch dat je draagkracht minder is.
Je staat al zolang onder fikse spanning over je kind. Het is verdorie ook niet niks allemaal.
Gooi het er uit, huil, schreeuw voor mijn part, kruip even heel diep onder dat dekbed en neem even een time out, voor zover dat mogelijk is in je hoofd.
Ik twijfel er niet aan dat je je schouders er weer onder zet, dat doe je al zolang.
Je meisje, je kind wat in je hart zit....dat doet zoveel pijn.
Nogmaals respect en pak jij die time out meer even voor zover dat lukt.
Je bent een kanjer!!!
♥️
Denk aan jou Ciska! Die spanning en zorgen zijn toch ook niet vol te houden. Ik hoop dat er toch een manier voor je is zodat jezelf af en toe kunt ontladen en ontspannen. Dat heb je zo nodig. Veel sterkte en een virtuele dikke knuffel.
Sterkte Ciska ❤️
Goedemorgen Ciska, denk aan jullie
labyrinth, goede vragen, waar we eigenlijk geen antwoord op hebben, we hopen allemaal dat, door mee te gaan in het euthanasie traject, dat er meer ruimte komt bij dochter voor bijv wel medicatie.
Maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Afgelopen weekend zei dochter dat ze het euthanasie traject wel een kans wil geven, maar dat ze niet weet wat ze gaat doen als ze daar een negatief antwoord gaat krijgen.
Gisterenavond werden we gebeld door groepsleiding dat dochter er al een aantal dagen heel slecht bij loopt, de stemmen en dwanghandelingen zijn torenhoog aanwezig. Zo hoog dat dochter gisteren heeft aangegeven toch wel graag medicatie in te willen nemen. Dus gisterenavond is er spoedoverleg geweest en heeft ze voor de nacht lorazepam gehad en hopelijk kan ze vandaag bij de psychiater terecht voor een medicatie afspraak.
Dat klinkt voorzichtig positief.
Hopelijk is dit de kleine opening die nodig was en gaan de medicijnen verlichting bieden aan dochter. Ik duim voor jullie, Ciska 🤞🏼
