Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Kijk, wij weten echt wel dat dochter nu niet in aanmerking komt voor euthanasie, want ze heeft inderdaad nog genoeg om te proberen in behandel setting.
Maar de bedoeling van meegaan in dit traject is haar rust geven in haar hoofd en hopen dat er gaande weg ruimte komt om wel het leven fijner te gaan vinden.
Inderdaad dat er aan haar uitgelegd wordt hoe zo’n traject werkt, wat is er voor nodig, een stuk geestelijke begeleiding hierbij.
Alles met eigenlijk als grootste doel, dochter gehoord te laten voelen, haar serieus te nemen.
En nee, ik wil niet dat mijn kind dood gaat, maar ik wil ook niet dat mijn kind lijdt. En als ik dan zie wat er het afgelopen anderhalf jaar is bereikt, nou dat is bar weinig. Dochter zit er eigenlijk nog net zo slecht bij als anderhalf jaar geleden.
Moeten wij dan als ouders maar tegen haar zeggen, leuk die wens van jou maar dat gaan we niet doen, daar gaan we niet in mee. Dan weet ik zeker dat ze er heel snel zelf uitstapt.
Het naast haar gaan staan is hierin zo belangrijk voor haar.
Er wordt gesproken over de psychiater, maar die heeft in het begin, toen dochter haar wens net had gezegd, al geroepen dat hij hier niets mee ging doen, hij is dus niet eens in gesprek geweest met dochter. En eerlijk, zowel wij als BC zien deze psychiater daarin ook niet als een helpend iemand.
Het enige wat de huisarts had was een papier van thuisarts.nl over de af te leggen stappen, maar die had dochter allang zelf gevonden.
Jillz verwoordt het in haar laatste stukje erg goed, perspectief geven, hopen dat er in de tussentijd wel iets aanslaat.
We begrepen dat dochter er wel redelijk bij liep. Donderdag had ze een slechte dag, ze zat erg veel in haar hoofd (wat begrijpelijk is).
Ik ben erg benieuwd hoe ze er nu bij zit.
De bedoeling is dat we dit weekend samen met haar de inschrijving gaan doen bij de levenseinde kliniek.
ik denk dat ieder verhaal anders is bij de levenseinde kliniek, ik heb het namelijk zelf van heel dichtbij meegemaakt. Ik kan niet alles vertellen, dat verhaal is veel te lang, maar uiteindelijk een goedkeuring gekregen bij psychisch lijden en echt niet alle behandelingen te hebben gehad, wel heel veel eraan proberen te doen. Dit gaat wel over een ouder iemand. Maar ik denk dat niemand hierover iets weet alleen de kliniek zelf. Maar er is een wonder gebeurd en degene is in tussentijd beter geworden, dus er is echt hoop.
Ciska,
Ik weet niet of je dit al kent of het al eerder genoemd is. Het expertisecenrum voor euthanasie.
Misschien dat ze jullie kunnen helpen met informatie /advies /hulp.
Sterkte voor jullie gezin
Grote knuffel
rode panda, dat is waar ze mee bezig zijn, dat is de levenseinde kliniek.
sorry dacht dat dat 2 verschillende waren
Maar dat komt ook dat ik eigenlijk een andere stichting zocht die ons heel fijn en goed heeft geholpen met ons kindje.
Alleen bestaat deze helaas niet meer .
Vandaag met dochter de aanmelding bij de levenseinde kliniek gedaan. Ook nog met haar gesproken over haar verwachtingen. Dat de kans zeer groot is dat haar aanvraag afgewezen gaat worden. Hoe ze daar dan instaat. Daar konden we goed samen over praten.
Ik vond het toch wel moeilijk toen het formulier verstuurd was, alsof het nu ‘echter’ is geworden dat dochter echt niet meer wil.
Wat is dit vreselijk zwaar en moeilijk voor jullie alle drie Ciska!
En je gevoel gaat alle kanten op, zo logisch, het is je kind.
Ik heb veel respect voor jullie als ouders, de manier waarop jullie er mee omgaan, ook al is het zo verdrietig en zwaar.
Jullie zijn er voor jullie kind.
Ik denk elke dag aan jullie,
Knuffel
♥️
'Maar de bedoeling van meegaan in dit traject is haar rust geven in haar hoofd en hopen dat er gaande weg ruimte komt om wel het leven fijner te gaan vinden.'
Ciska78, als ik lees dat je dochter stemmen in haar hoofd heeft, dan denk ik -maar dat is echt een invulling van mij- dat, terwijl jullie/iedereen met haar praat in haar hoofd ondertussen een radio aanstaat die steeds roept: je bent het niet waard, dis is niet goed, dit moet je niet doen, je bent dood beter af, luister niet naar hen. En die stem in het hoofd kan niet zomaar uitgezet worden. Die gaat ook niet zwijgen als er een traject richting euthanasie ligt. Die gaat haar ook niet vertellen dat het leven fijner kan zijn. Die stem zal er alles aan doen om te voorkomen dat de stem tot zwijgen wordt gebracht. Dus protesteren tegen medicatie bijvoorbeeld. Het kan zelfs zijn dat de doodswens afkomstig is van die stem en dus eigenlijk niet van je dochter.
Mijn broer heeft een tijdje een app gebruikt van de GGZ waarmee hij kon aangeven hoe vaak die stem (stemmen, kontakten noemt hij ze) aanwezig waren en hoe sterk ze waren. Hij slikte toen al wel jarenlang medicatie, waardoor de stemmen niet de overhand hadden, dus hij was min of meer de baas over de stemmen. Die app kun je zelf downloaden: https://www.parnassiagroep.nl/hoe-wij-helpen/online-hulp/temstem
Nu heeft je dochter wellicht meer problemen dan alleen stemmen horen. Maar ik zou voor haar en voor jullie willen dat die stemmen onder controle zouden zijn, zodat je weet wat dochter zelf echt wil.
Tsjor
Tsjor, het klopt wat je zegt hoor, die stemmen hebben de overhand. En die hebben over alles en iedereen een mening.
Maar wat kun je doen als dochter hier op geen enkele wijze mee geholpen wil worden?
Ik ga in ieder geval je link eens bekijken.
wat ik mij wel bedenk is dat het wel heel veel gevraagd is van haar om zo’n app zelf in te vullen. Ten eerste omdat ze haar telefoon weinig bij zich heeft en ten 2de, dan vraag je wel heel veel van haar en ze wordt al in alles overvraagd
Ciska78 schreef op 17-03-2024 om 08:21:
Tsjor, het klopt wat je zegt hoor, die stemmen hebben de overhand. En die hebben over alles en iedereen een mening.
Maar wat kun je doen als dochter hier op geen enkele wijze mee geholpen wil worden?
Ik ga in ieder geval je link eens bekijken.
Ciska ik heb hier nog niet meegeschreven maar volg je verhaal wel. Ik heb een sibling die stemmen hoort. Het enige dat helpt is medicatie. Maar omdat de persoon zelf er geen controle over heeft moet dat in eerste instantie gedwongen. En dat kan. Het is niet iets dat je wilt, maar het kan wel noodzakelijk zijn. Die gedwongen medicatie was maar een paar weken nodig, nu al vele jaren vrijwillig. Mijn sibling vond het gedwongen karakter verschrikkelijk, omdat het niet mocht van de stemmen, maar het heeft zijn leven gered. Want die stemmen werden al snel minder en daardoor was de regie weer terug.
Ik weet dat dit echt een laatste optie is, maar ik wil het toch meegeven.
Ik heb van dichtbij gezien hoe dit ouders kapot kan maken. Sterkte.
Daarom schreef ik al dat mijn broer dit pas gebruikte toen hij al jaren medicatie slikte en de stemmen op de achtergrond waren (dus hij kon zelf onderscheid maken naar welke stemmen hij wel en niet moest luisteren). Bovendien was er begeleiding van een SPV-er.
'Maar wat kun je doen als dochter hier op geen enkele wijze mee geholpen wil worden?' De enige zinvolle uitweg die ik ken is medicatie. Er zijn ook mensen die denken dat het kan met psycho-educatie (dus dat je leert over de stemmen en daardoor hiermee om kunt gaan. Er zijn zelfs mensen die denken dat je de stemmen moet omarmen (oude jaren-60-kolder).
Nu is het bekend dat 'niet geholpen willen worden' hoort bij stemmen horen, de stemmen willen namelijk niet dat iemand geholpen wordt. Daarom is er een machtiging tot gedwongen opname, dat kan ook uitgebreid worden naar gedwongen medicatie. Ik weet niet precies hoe dat loopt.
Het perspectief zonder medicatie is niet vrolijk. Er zijn blijkbaar mensen die ondertussen gewoon kunnen functioneren, maar er zijn ook de vele 'verwarde' mensen op straat, ook mensen die ernstige misdrijven begaan, of suicide plegen.
Misschien helpt het als je je dochter kunt overtuigen dat mocht ze ooit in aanmerking komen voor euthanasie, dat dan de eerste stap zal moeten zijn dat zij medicatie slikt tegen de stemmen in haar hoofd. Let wel, het is niet zo dat die medicatie onmiddellijk effectief is, vaak moet gezocht worden naar welke medicatie en weke dosering. en ook dan zwijgen de stemmen helaas niet helemaal, maar je hoopt dat ze wat naar de achtergrond gaan, zodat je ondertussen wel met de persoon zelf kunt praten en hem/haar kunt helpen om de stemmen de baas te worden.
Tsjor
tsjor schreef op 17-03-2024 om 09:06:
Daarom schreef ik al dat mijn broer dit pas gebruikte toen hij al jaren medicatie slikte en de stemmen op de achtergrond waren (dus hij kon zelf onderscheid maken naar welke stemmen hij wel en niet moest luisteren). Bovendien was er begeleiding van een SPV-er.
'Maar wat kun je doen als dochter hier op geen enkele wijze mee geholpen wil worden?' De enige zinvolle uitweg die ik ken is medicatie. Er zijn ook mensen die denken dat het kan met psycho-educatie (dus dat je leert over de stemmen en daardoor hiermee om kunt gaan. Er zijn zelfs mensen die denken dat je de stemmen moet omarmen (oude jaren-60-kolder).
Nu is het bekend dat 'niet geholpen willen worden' hoort bij stemmen horen, de stemmen willen namelijk niet dat iemand geholpen wordt. Daarom is er een machtiging tot gedwongen opname, dat kan ook uitgebreid worden naar gedwongen medicatie. Ik weet niet precies hoe dat loopt.
Het perspectief zonder medicatie is niet vrolijk. Er zijn blijkbaar mensen die ondertussen gewoon kunnen functioneren, maar er zijn ook de vele 'verwarde' mensen op straat, ook mensen die ernstige misdrijven begaan, of suicide plegen.
Misschien helpt het als je je dochter kunt overtuigen dat mocht ze ooit in aanmerking komen voor euthanasie, dat dan de eerste stap zal moeten zijn dat zij medicatie slikt tegen de stemmen in haar hoofd. Let wel, het is niet zo dat die medicatie onmiddellijk effectief is, vaak moet gezocht worden naar welke medicatie en weke dosering. en ook dan zwijgen de stemmen helaas niet helemaal, maar je hoopt dat ze wat naar de achtergrond gaan, zodat je ondertussen wel met de persoon zelf kunt praten en hem/haar kunt helpen om de stemmen de baas te worden.
Tsjor
Dit is juist ook het idee van meegaan in het euthanasietraject. Voordat ze in aanmerking komt zal ze behandeling gehad moeten hebben. Waaronder ook (naar alle waarschijnlijkheid) medicatie.
Waar ze dan op hopen is dat de behandeling (medicatie) aanslaat en dat de wens om euthanasie naar de achtergrond gaat.
Als het voor dochter duidelijk is dat de behandeling (medicatie) aangaan de enige weg is om mogelijk in aanmerking te komen voor therapie zal ze misschien wel akkoord gaan daarmee. Dochter heeft een ander doel van het aangaan van behandeling als ouders maar het kan zo zijn dat het doel van dochter wel veranderd wanneer ze in behandeling is. Als ze gaat ervaren dat het leven voor haar ook dragelijk en zelfs fijn kan zijn.
Het moeilijke is dat je niet weet wat de uitkomst gaat zijn en wat de beste weg is. Dat is per persoon anders.
Ciska78 schreef op 17-03-2024 om 08:29:
wat ik mij wel bedenk is dat het wel heel veel gevraagd is van haar om zo’n app zelf in te vullen. Ten eerste omdat ze haar telefoon weinig bij zich heeft en ten 2de, dan vraag je wel heel veel van haar en ze wordt al in alles overvraagd
Misschien kan de 1 op 1 begeleider hierin wat betekenen? Door intervalsgewijs bij haar navraag te doen naar de stemmen.
