Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ciska wat verschrikkelijk dat jullie dochter geen medicatie of behandeling wil. Denk aan jullie dikke 
verder geen worden voor...
Heeft er al een ervaringsdeskundige met haar gesproken?
Geen behandeling willen. Kan het ook zo zijn dat ze niet wil, omdat het niet mag. Ik heb samengewerkt met iemand die heel veel niet mocht (van stemmen), niet gezond eten, geen boodschappen voor hemzelf doen, niet onder de douche en ga zo maar door. Hij kreeg hulp om deze patstelling te doorbreken.
Is er een moment dat er toch crisismaatregel genomen mag/moet worden (door rechter of burgemeester) en dat ze wel behandeling krijgt. Want hoe vrij zijn nu haar keuzes?
Labyrinth schreef op 11-05-2023 om 21:31:
Geen behandeling willen. Kan het ook zo zijn dat ze niet wil, omdat het niet mag. Ik heb samengewerkt met iemand die heel veel niet mocht (van stemmen), niet gezond eten, geen boodschappen voor hemzelf doen, niet onder de douche en ga zo maar door. Hij kreeg hulp om deze patstelling te doorbreken.
Is er een moment dat er toch crisismaatregel genomen mag/moet worden (door rechter of burgemeester) en dat ze wel behandeling krijgt. Want hoe vrij zijn nu haar keuzes?
Ik vind dat een heel erg goede vraag om bij stil te staan. Ik ben heel erg voorstander van vrijheid en autonomie in de psychiatrie, maar soms moet je mensen kunnen dwingen/forceren om hun echte vrijheid (weer) te leren opeisen.
Labyrinth schreef op 11-05-2023 om 21:31:
Geen behandeling willen. Kan het ook zo zijn dat ze niet wil, omdat het niet mag. Ik heb samengewerkt met iemand die heel veel niet mocht (van stemmen), niet gezond eten, geen boodschappen voor hemzelf doen, niet onder de douche en ga zo maar door. Hij kreeg hulp om deze patstelling te doorbreken.
Is er een moment dat er toch crisismaatregel genomen mag/moet worden (door rechter of burgemeester) en dat ze wel behandeling krijgt. Want hoe vrij zijn nu haar keuzes?
Dit vraag ik mij in dit geval al heel lang af. Want in feite is dit meisje zo instabiel en ontoerekeningsvatbaar dat ze helemaal niet in staat is om logische, goede en gezonde keuzes te maken. Ze wordt geleefd door de stemmen, die hebben het overgenomen.
Die keuzes zijn geen eigen, vrije keuzes. En dat is voor de iedereen in de omgeving wel vrij duidelijk.
Want laten we wel wezen; een gezond, weldenkend mens kiest niet voor een leven geleid door stemmen in het hoofd. Als dat wel zo lijkt te zijn, is dat overduidelijk een teken dat het niet goed gaat met iemand en dat diegene hulp nodig heeft.
Ik lees nog steeds mee maar weet nooit de juiste woorden te vinden. Ik hoop echt dat ze toch ergens een ingang vinden bij je dochter waardoor ze therapie gaat accepteren.
Heel veel sterkte
De ervaringsdeskundige is ook al zo’n langdurig lopend verhaal, maar daar lijkt nu eindelijk schot in te komen. Woensdag heeft ze een gesprek om te inventariseren wat ze allemaal wil bespreken en dan volgt daarna het gesprek met de ervaringsdeskundige.
Ze wil/mag inderdaad niet behandelt worden, van de stemmen/zichzelf, maar het ingewikkelde is dat je niet zomaar iemand kan dwingen tot behandeling. Want hoe zie je dat voor je, iets waar wij ook al lang over nadenken hoor.
wie heeft er een tip, dochter is zondag jarig en we hebben een kaartje, maar ik heb echt geen flauw idee wat ik erin moet schrijven, iemand ideeën?
Dat jullie van haar houden. Ik zou er denk ik geen wensen of wat dan ook in zetten, dan kan het geen kortsluiting geven omdat het niet overeen komt met wat ze zelf wil.
Of misschien een fijne herinnering aan iets leuks wat jullie gedaan hebben? Een paar foto's erbij eventueel?
Moeilijk hoor. Ik weet al nooit wat ik aan jou moet schrijven.
Dat lijkt me ook erg lastig Ciska. Iets 'simpels' als "Love you to the moon and back"?
Ciska78 schreef op 12-05-2023 om 11:27:
wie heeft er een tip, dochter is zondag jarig en we hebben een kaartje, maar ik heb echt geen flauw idee wat ik erin moet schrijven, iemand ideeën?
Ik heb onlangs voor dochter haar verjaardag in een kaart geschreven hoe trots ik op haar ben, dat ik de momenten die we samen hebben koester, en ik zielsveel van haar hou.
Ik weet niet of dit “teveel” is voor jouw dochter, niet dat ze zich schuldig gaat voelen tov jullie.
Poeh Ciska. Ik weet normaal wel iets te zeggen, maar jullie zorgen zijn zo groot en voelen zo terecht.
Over dat kaartje; je kunt niet inschatten hoe iets bij haar valt. Een toverspreuk kan het ook niet zijn, waarmee alles ineens goed is.
Misschien kun je het houden bij wat jij wil zeggen en het verder luchtig houden? Iets als we denken aan je en sturen je een dikke kus. Je brood hebben we afgegeven, we hopen je snel weer te spreken. Kunnen we je iets vertellen over hoe de tuin er nu bijstaat/de gezondheid van de kat/het nieuwe verkeersbord in het dorp/je vaders nieuwe auto . In elk geval iets wat niet over haar ziekte gaat, en de druk van ‘volgende keer spreken’ misschien wat minder groot maakt?
Ach, ik heb eigenlijk geen enkel goed id want mijn IADH kind is morgen jarig en ook ik zit naar een lege kaart te staren.
Wat vind je hiervan? Een babyfoto meesturen en schrijven: 16 jaar geleden werden we de ouders van deze prachtige baby, en we zijn steeds meer van je gaan houden/we houden nog steeds oneindig veel van jou.
Ciska78 schreef op 12-05-2023 om 08:27:
De ervaringsdeskundige is ook al zo’n langdurig lopend verhaal, maar daar lijkt nu eindelijk schot in te komen. Woensdag heeft ze een gesprek om te inventariseren wat ze allemaal wil bespreken en dan volgt daarna het gesprek met de ervaringsdeskundige.
Ze wil/mag inderdaad niet behandelt worden, van de stemmen/zichzelf, maar het ingewikkelde is dat je niet zomaar iemand kan dwingen tot behandeling. Want hoe zie je dat voor je, iets waar wij ook al lang over nadenken hoor.
Daar hebben ze toch gedwongen behandeling voor bedacht? Ik vind echt dat in het geval van jullie dochter gedwongen medicatie een serieuze optie zou moeten zijn. Alleen geen idee hoe en bij wie je dat moet regelen.
