Ik herken mijn dochter niet meer!
Ik ben een moeder van een net 15 jarige dochter en een zoon van net 12. Ik zit met mijn handen in het haar. Mijn dochter is sinds 2 weken verliefd op een jongen en is sinds een week volop aan het snap chatten en appen met haar "vriendje". Nou zijn mijn man en ik best makkelijke ouders. We vinden onze dochter over het algemeen erg slim en betrouwbaar en hebben eigenlijk nooit problemen. Het enige waar we echt op hameren is haar huiswerk. Ze zit in 4 HAVO en we weten uit ervaring dat dit een lastig jaar is dus houden we de cijfers redelijk in de gaten.
Sinds ze met deze jongen omgaat reageert ze boos en geïrriteerd naar ons. Ik weet dat het niet goed is maar ik heb obv haar gedrag haar WhatsApp gelezen. Ik ben mij dood geschrokken. In deze berichtjes verteld ze dat ik een vreselijke moeder ben die haar geregeld slaat en haar het leven zuur maakt. Ze schetst scenario's waarin ze zich zou moeten verstoppen onder haar bed omdat ik haar anders zou slaan....zelf doodmaken wordt genoemd. Mijn dochterlief ligt in bed en heb ik nog niet gezien maar ondertussen heb ik de hele ochtend gehuild. Ik heb haar uiteraard nog nooit met een vinger aangeraakt en ik doe alles voor haar.
Verder lees ik dat ze vrienden waar ze blijkbaar nu geen vrienden meer mee is het leven zuur maakt. Ze stuurt nare appjes (pestgedrag) en reacties dat ze zichzelf een plezier moeten doen en maar van de erasmusbrug moeten springen of zichzelf moeten ophangen. Ik ben vroeger gepest en heb hier altijd mijn kinderen voor gewaarschuwd dat ze dit nooit bij andere moeten doen. Wat dit voor gevolgen kan hebben.....mijn hart huilt nu ik dit lees.
Het liefst wil ik mijn dochter meenemen naar de persoon die ze heeft geappt en haar haar excuus aan laten bieden. Ik wil haar duidelijk maken wat de consequenties kunnen zijn van haar gedrag. Wat als die persoon echt iets zou doen. Daar moet ik niet aan denken. Dan is zij mede schuldig...en ik eigenlijk ook. Ik wil haar vertellen hoeveel verdriet ik heb van wat zij over mij schrijft. Ik wil haar nogmaals de gevaren benoemen van haar gedrag. Wat als haar leugens naar buiten komen. Ik werk met kinderen, ik heb een eigen zaak! Ik zou nooit meer vertrouwd worden in de gemeente waar wij wonen.
Ik snap dat ik haar berichten niet had moeten lezen dat ze ook recht op privacy heeft maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb en ik nu kan lezen dat ze niet goed bezig is....maar nu? Mijn gevoel zegt dat ik haar moet confronteren. Mijn man zegt dat we dat nu nog niet moeten doen maar hij is het er wel mee eens dat we dit moeten monitoren en de berichten moeten volgen. Hij is bang dat wanneer ik haar confronteer alles in het geheim zal gebeuren.
Kortom ik weer niet meer wat ik moet doen.
Ik zou heel graag advies willen.
vanuit oa scholen komt juist ook het advies om af en toe te controleren wat er geappt wordt en social media te controleren en desgewenst te bespreken en bij te sturen. Dat kan je ook gewoon al van jongs af aan bespreken met je kinderen en ook het waarom. Dat heeft niks met nieuwsgierigheid te maken, maar met beschermen van je kinderen tegen zaken waar ze zelf onvoldoende inzicht en in hebben en de gevolgrn zelf niet overzien. Zoals heel duidelijk in jou voorbeeld.Dus voel je over dat stukje niet schuldig. Je hebt je verantwoordelijkheid genomen als ouder. Er waren ' alarmsignalen' in gedrag en dat is gegronde rede. Dat zouden deskundigen ook adviseren.
Ik kan mij wel voorstellen dat je flink geschrokken bent van wat je hebt gelezen, zorgelijk ook en verdrietig voor jou als moeder waar dit over wordt geschreven.
Ik zou dit toch zo snel mogelijk bespreken met iemand om je zorgen en gedachten te ordenen en welke stappen je kan nemen.
Ook je andere zorgen kan ik mij indenken...gevolgen kunnen groot zijn en het staat ook nog eens zwart op wit.
Ik zou wel zo snel mogelijk stappen ondernemen. En niet afwachten.
Saga schreef op 15-10-2023 om 19:25:
[..]
Je schrijft dat je vanalles met je dochter onderneemt en dat jullie overal over kunnen praten. Waarom dan in haar telefoon kijken? Wat heeft je tegengehouden om open en eerlijk naar haar te vragen?
Dat heb ik gedaan, maar er komt niks meer uit. Er wordt sinds 2 weken alleen nog maar gelogen tegen ons. Ik moet dan van moeders van vriendinnen bepaalde zaken horen en wanneer ik mijn dochter dan om een verklaring vraag krijg ik een "bullshit " verhaal waar niks van klopt. Wanneer ik daar op reageer met de melding dat ik zelf andere dingen gehoord heb en of dat echt wel zo is gegaan krijg ik weer een mooi verhaal.
Ik heb haar deze weken op zoveel leugens betrapt dat ik ben gaan neuzen.
BritgetJones007 schreef op 15-10-2023 om 19:51:
vanuit oa scholen komt juist ook het advies om af en toe te controleren wat er geappt wordt en social media te controleren en desgewenst te bespreken en bij te sturen. Dat kan je ook gewoon al van jongs af aan bespreken met je kinderen en ook het waarom. Dat heeft niks met nieuwsgierigheid te maken, maar met beschermen van je kinderen tegen zaken waar ze zelf onvoldoende inzicht en in hebben en de gevolgrn zelf niet overzien. Zoals heel duidelijk in jou voorbeeld.Dus voel je over dat stukje niet schuldig. Je hebt je verantwoordelijkheid genomen als ouder. Er waren ' alarmsignalen' in gedrag en dat is gegronde rede. Dat zouden deskundigen ook adviseren.
Ik kan mij wel voorstellen dat je flink geschrokken bent van wat je hebt gelezen, zorgelijk ook en verdrietig voor jou als moeder waar dit over wordt geschreven.
Ik zou dit toch zo snel mogelijk bespreken met iemand om je zorgen en gedachten te ordenen en welke stappen je kan nemen.
Ook je andere zorgen kan ik mij indenken...gevolgen kunnen groot zijn en het staat ook nog eens zwart op wit.
Ik zou wel zo snel mogelijk stappen ondernemen. En niet afwachten.
Wel erg fijn dat je dit schrijft want het voelde voor mij niet goed maar ik had echt het gevoel geen andere keus hierin te hebben.
Wanneer je het hebt over bespreken met iemand waar moet ik dan aan denken? Wijkteam? Vriendinnen (heb het met één vriendin besproken) Ik weet niet zo goed waar ik moet zijn.
BritgetJones007 schreef op 15-10-2023 om 19:51:
vanuit oa scholen komt juist ook het advies om af en toe te controleren wat er geappt wordt en social media te controleren en desgewenst te bespreken en bij te sturen. Dat kan je ook gewoon al van jongs af aan bespreken met je kinderen en ook het waarom. Dat heeft niks met nieuwsgierigheid te maken, maar met beschermen van je kinderen tegen zaken waar ze zelf onvoldoende inzicht en in hebben en de gevolgrn zelf niet overzien. Zoals heel duidelijk in jou voorbeeld.Dus voel je over dat stukje niet schuldig. Je hebt je verantwoordelijkheid genomen als ouder. Er waren ' alarmsignalen' in gedrag en dat is gegronde rede. Dat zouden deskundigen ook adviseren.
Ik kan mij wel voorstellen dat je flink geschrokken bent van wat je hebt gelezen, zorgelijk ook en verdrietig voor jou als moeder waar dit over wordt geschreven.
Ik zou dit toch zo snel mogelijk bespreken met iemand om je zorgen en gedachten te ordenen en welke stappen je kan nemen.
Ook je andere zorgen kan ik mij indenken...gevolgen kunnen groot zijn en het staat ook nog eens zwart op wit.
Ik zou wel zo snel mogelijk stappen ondernemen. En niet afwachten.
Maar dan bespreek je dat liefst vooraf en niet achteraf als je het al stiekem hebt gedaan.
Gedane zaken nemen geen keer. En TO, je kunt het vanaf hier weer gewoon proberen op te pakken met je dochter. Hopelijk wil ze met je naar de stad deze week en kun je vanuit de gezelligheid weer in gesprek komen met haar.
Volgens mij kan je niet anders dan met je dochter je zorgen bespreken. En ook opbiechten dat je vanuit die zorgen en die leugens die ze je vertelde in haar telefoon hebt gekeken. Zou voor directheid gaan en de koe bij de horens vatten. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Verbinding ontstaat niet alleen maar door nu uit schuldgevoel zoete broodjes te blijven bakken. Jij als moeder bent nu toch aan zet, om haar weer op de grond te zetten. Om nu meteen een wijkteam te betrekken, dit hoort toch bij de opvoeding.
Ik vind dat hier de harde aanpak nodig is. Ik snap volkomen dat je die telefoon gecheckt hebt. Haar gedrag en gelieg is daar de aanleiding van. Ze heeft daarmee jullie vertrouwen in zeer korte tijd beschadigd. Daarmee verkwanselt ze haar vrijheden. Vrijheid, vertrouwen en verantwoordelijkheid gaan hand in hand. Ze heeft nu haar verantwoordelijkheid niet genomen.
Daarbij is haar gedrag enorm schadelijk voor andere mensen. Ze wenst andere mensen dood. Nota bene mensen waarmee ze tot een paar weken geleden nog bevriend was. Dat kan echt niet en dat moet aangepakt en rechtgezet worden. Net als leugens over jullie.
Ik zou dus niet een gezellig dagje stad en lekker lunchen gaan ondernemen als mijn kind dit soort dingen zou flikken. Stel dat jouw kind wordt dood gewenst door een klasgenoot/vriend(in), wat zou je dan van die ouders verwachten? Ik in ieder geval niet dat ze gezellig uit winkelen en lunchen gaan.
Verbinding is leuk, maar grenzen stellen is ook nodig en daar gaat ze nu met haar gedrag heel ver overheen.
Dat vriendje lijkt me trouwens ook niet zo deugen. Hackt scholen en mailaccounts, wil niet bij jullie over de vloer komen, is enkel onder de indruk van leugens? Lijkt me geen zuivere koffie.
En heel de dag ziek zijn en dan in de avond wel naar het vriendje willen, daar zou ik ook voor passen.
Ik lees hier verschillende adviezen over verbinding, gesprekken voeren, chill-momenten, ..., ...
Ik ben het daar allemaal mee eens. Maar ... ik kan mij voorstellen dat zo'n meisje ook niet dom is. Die voelt dat aankomen, zulk een charme-offensief. Als er al zoveel gelogen is - en waarschijnlijk meer dan moeder en vader zelf nu al weten - dan is zo iemand slim genoeg om zaken te counteren. Om te weten dat als ouders een gesprekje beginnen over foute mannen, over vriendje thuis vragen, en dat soort zaken, dat ze dan goed snapt waar het gesprek zal eindigen. (Of wat er zonder woorden bedoeld wordt) En op dit moment voelt ze zich gesterkt door haar vriendje en is iedereen die het niet eens is met haar, fout.
Labyrinth schreef op 15-10-2023 om 20:30:
Volgens mij kan je niet anders dan met je dochter je zorgen bespreken. En ook opbiechten dat je vanuit die zorgen en die leugens die ze je vertelde in haar telefoon hebt gekeken. Zou voor directheid gaan en de koe bij de horens vatten. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Verbinding ontstaat niet alleen maar door nu uit schuldgevoel zoete broodjes te blijven bakken. Jij als moeder bent nu toch aan zet, om haar weer op de grond te zetten. Om nu meteen een wijkteam te betrekken, dit hoort toch bij de opvoeding.
Spreekt TO ergens over schuldgevoel? Dan heb ik dat gemist. In mijn ogen is schuldgevoel nergens voor nodig. Een 'kind' van 15 mag zich toch nog wel schikken naar de regels van de ouders.
Dit is inderdaad meer dan puberen.
Volgens mij mag je niet eens dat soort dingen zeggen (mensen tot zelfmoord aanzetten). Ze zou daarmee wel eens strafbaar kunnen zijn.
Zou heel snel handelen en dat kordaat doen. Ze kan wel eens heel erg in de problemen komen met haar gedrag.
letterkoekje schreef op 15-10-2023 om 20:50:
Ik lees hier verschillende adviezen over verbinding, gesprekken voeren, chill-momenten, ..., ...
Ik ben het daar allemaal mee eens. Maar ... ik kan mij voorstellen dat zo'n meisje ook niet dom is. Die voelt dat aankomen, zulk een charme-offensief. Als er al zoveel gelogen is - en waarschijnlijk meer dan moeder en vader zelf nu al weten - dan is zo iemand slim genoeg om zaken te counteren. Om te weten dat als ouders een gesprekje beginnen over foute mannen, over vriendje thuis vragen, en dat soort zaken, dat ze dan goed snapt waar het gesprek zal eindigen. (Of wat er zonder woorden bedoeld wordt) En op dit moment voelt ze zich gesterkt door haar vriendje en is iedereen die het niet eens is met haar, fout.
Wat bedoel je hiermee?
Vanuit verbinding en interesse weer in contact komen is niet hetzelfde als alles maar ja-en-amen en grenzeloos afwachtend over je heen laten komen.
Grenzen stellen vanuit verbinding is anders dan grenzen stellen vanuit autoriteit 'omdat ik het zeg'. Je kunt dat meisje een kind noemen, zelf denkt ze er waarschijnlijk anders over.
Saga schreef op 15-10-2023 om 21:23:
[..]
Wat bedoel je hiermee?
Vanuit verbinding en interesse weer in contact komen is niet hetzelfde als alles maar ja-en-amen en grenzeloos afwachtend over je heen laten komen.
Grenzen stellen vanuit verbinding is anders dan grenzen stellen vanuit autoriteit 'omdat ik het zeg'. Je kunt dat meisje een kind noemen, zelf denkt ze er waarschijnlijk anders over.
Met charme-offensief bedoel ik dat de ouders (om hun dochter maar te bewegen tot een gesprek) terwijl ze razend kwaad zijn (terecht), toch alles uit de kast halen (vriendelijkheid, begrip, verwennerij, ...) om een dialoog met hun kind te kunnen aangaan. En ik denk dat het normaal is dat een ouder eender welke strategie probeert om contact te krijgen. En - daar heb je 100% gelijk in - grenzen stellen vanuit verbinding is inderdaad anders dan uit autoriteit. Maar dat meisje wil geen grenzen.
Ik zou nooit iets van een ander stiekem lezen, ook van de kinderen niet.
Als je wil meekijken, kondig het dan aan.
Wat mij betreft is het noodzakelijk nu aan te geven dat je de fout in bent gegaan, hier uitgebreid excuses voor te maken en te beloven dit niet meer te doen. Daarna pas de inhoud bespreken. Waarmee je geen hele slecht start maakt dan lijkt me, jullie zijn beiden fout in gegaan en wie weet maakt dat eea wat luchtiger/ gelijkwaardiger.
En probeer los van je eigen boodschappen ook wat te luisteren naar haar. Wat houdt haar bezig? Wat wil ze van jou? Je klinkt als een lieve moeder maar het lijkt nu tijd wat minder bovenop haar te gaan zitten.
Pinokkio schreef op 15-10-2023 om 21:41:
Ik zou nooit iets van een ander stiekem lezen, ook van de kinderen niet.
Als je wil meekijken, kondig het dan aan.
Wat mij betreft is het noodzakelijk nu aan te geven dat je de fout in bent gegaan, hier uitgebreid excuses voor te maken en te beloven dit niet meer te doen. Daarna pas de inhoud bespreken. Waarmee je geen hele slecht start maakt dan lijkt me, jullie zijn beiden fout in gegaan en wie weet maakt dat eea wat luchtiger/ gelijkwaardiger.
En probeer los van je eigen boodschappen ook wat te luisteren naar haar. Wat houdt haar bezig? Wat wil ze van jou? Je klinkt als een lieve moeder maar het lijkt nu tijd wat minder bovenop haar te gaan zitten.
Het lijkt me net goed om op dit moment er bovenop te gaan zitten.
Of wil je dat ze verder liegt en opstartster haar binnenkort op één of ander politie-kantoor mag ophalen?
Ze liegt zowel tegen haar ouders, als tegen haar vriendje als dat ze compleet idiote van-de-pot-gerukte berichten naar (ex-)vrienden stuurt. Niet meer dan dat er straks een (ex-)vriendin klacht neerlegt als ze zo doorgaat.
kerstbeer schreef op 15-10-2023 om 21:19:
Dit is inderdaad meer dan puberen.
Volgens mij mag je niet eens dat soort dingen zeggen (mensen tot zelfmoord aanzetten). Ze zou daarmee wel eens strafbaar kunnen zijn.Zou heel snel handelen en dat kordaat doen. Ze kan wel eens heel erg in de problemen komen met haar gedrag.
Eens. Ik denk ook dat jullie snel heel strakke grenzen moeten gaan stellen. Strakker dan je zelf normaliter zou willen, maar het is voor haar eigen bestwil.
Hoewel ze ongetwijfeld van mening is dat ze al heel volwassen is, is ze nog maar net 15. En hoewel alle pubers in meer of mindere mate domme dingen doen, hebben haar huidige acties direct nare gevolgen voor anderen. Dat zou voor mij van doorslaggevend belang zijn om hard in te grijpen.
En ja, je hebt in haar WhatsApp gekeken, maar daar gaf ze zelf aanleiding toe. Laat je daarover vooral geen schuldgevoel aanpraten.
Marty1984 schreef op 15-10-2023 om 21:45:
[..]
Het lijkt me net goed om op dit moment er bovenop te gaan zitten.
Of wil je dat ze verder liegt en opstartster haar binnenkort op één of ander politie-kantoor mag ophalen?
Ze liegt zowel tegen haar ouders, als tegen haar vriendje als dat ze compleet idiote van-de-pot-gerukte berichten naar (ex-)vrienden stuurt. Niet meer dan dat er straks een (ex-)vriendin klacht neerlegt als ze zo doorgaat.
Die dingen daar moet je natuurlijk wat mee, nu je ze gelezen hebt.
Los daarvan is dochter wellicht wat aan het losbreken. To klinkt erg betrokken: veel uitstapjes, huiswerk in de gaten houden, dochter proberen te paaien met cola en chips.
Misschien is dochter toe aan een volgende fase en wat meer ruimte/ zeggenschap.
