Ik herken mijn dochter niet meer!
Ik ben een moeder van een net 15 jarige dochter en een zoon van net 12. Ik zit met mijn handen in het haar. Mijn dochter is sinds 2 weken verliefd op een jongen en is sinds een week volop aan het snap chatten en appen met haar "vriendje". Nou zijn mijn man en ik best makkelijke ouders. We vinden onze dochter over het algemeen erg slim en betrouwbaar en hebben eigenlijk nooit problemen. Het enige waar we echt op hameren is haar huiswerk. Ze zit in 4 HAVO en we weten uit ervaring dat dit een lastig jaar is dus houden we de cijfers redelijk in de gaten.
Sinds ze met deze jongen omgaat reageert ze boos en geïrriteerd naar ons. Ik weet dat het niet goed is maar ik heb obv haar gedrag haar WhatsApp gelezen. Ik ben mij dood geschrokken. In deze berichtjes verteld ze dat ik een vreselijke moeder ben die haar geregeld slaat en haar het leven zuur maakt. Ze schetst scenario's waarin ze zich zou moeten verstoppen onder haar bed omdat ik haar anders zou slaan....zelf doodmaken wordt genoemd. Mijn dochterlief ligt in bed en heb ik nog niet gezien maar ondertussen heb ik de hele ochtend gehuild. Ik heb haar uiteraard nog nooit met een vinger aangeraakt en ik doe alles voor haar.
Verder lees ik dat ze vrienden waar ze blijkbaar nu geen vrienden meer mee is het leven zuur maakt. Ze stuurt nare appjes (pestgedrag) en reacties dat ze zichzelf een plezier moeten doen en maar van de erasmusbrug moeten springen of zichzelf moeten ophangen. Ik ben vroeger gepest en heb hier altijd mijn kinderen voor gewaarschuwd dat ze dit nooit bij andere moeten doen. Wat dit voor gevolgen kan hebben.....mijn hart huilt nu ik dit lees.
Het liefst wil ik mijn dochter meenemen naar de persoon die ze heeft geappt en haar haar excuus aan laten bieden. Ik wil haar duidelijk maken wat de consequenties kunnen zijn van haar gedrag. Wat als die persoon echt iets zou doen. Daar moet ik niet aan denken. Dan is zij mede schuldig...en ik eigenlijk ook. Ik wil haar vertellen hoeveel verdriet ik heb van wat zij over mij schrijft. Ik wil haar nogmaals de gevaren benoemen van haar gedrag. Wat als haar leugens naar buiten komen. Ik werk met kinderen, ik heb een eigen zaak! Ik zou nooit meer vertrouwd worden in de gemeente waar wij wonen.
Ik snap dat ik haar berichten niet had moeten lezen dat ze ook recht op privacy heeft maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb en ik nu kan lezen dat ze niet goed bezig is....maar nu? Mijn gevoel zegt dat ik haar moet confronteren. Mijn man zegt dat we dat nu nog niet moeten doen maar hij is het er wel mee eens dat we dit moeten monitoren en de berichten moeten volgen. Hij is bang dat wanneer ik haar confronteer alles in het geheim zal gebeuren.
Kortom ik weer niet meer wat ik moet doen.
Ik zou heel graag advies willen.
Flanagan schreef op 16-10-2023 om 15:26:
Ik zou de school er voor nu even buiten houden; eerst samen met man en dochter praten over hetgeen ze naar buiten appt, het waarom en de gevolgen in kader van vertrouwen en vriendschap.
Als ik het zo lees, hoeft de jongen geen loverboy te zijn maar vrees ik wel een negatieve invloed op haar want dochter vertoont het gedrag van iemand die erg stoer en tegelijk populair wilt zijn. Dat zijn vaak de heel kwetsbaren onder de pubers; ze zijn niet vanuit de basis ‘slecht’ maar willen ze graag bij horen.
Als één van mijn kinderen zo de mist in ging, had ik wrs aangegeven dat ze die verkering moest uitmaken omdat ik zou aangeven dat hij een slechte invloed op haar had. Dan wist ze hoe wij over hem en haar gedrag dachten.
Ik vind liegen over mishandeling dan wel even net wat meer dan "Stoer doen/populair willen zijn" eerlijk gezegd. Ik was ook zo'n typische puber die alles deed voor wat aandacht en het heerlijk vond als mensen die hem gaven. Maar ik moet eerlijk bekennen dat mishandeling door een ouder nooit door mijn hoofd is gespookt.
Het probleem is natuurlijk wel: Hoe begin je hier in hemelsnaam over, bij een puber die blijkbaar even het pad compleet bijster is. Aangeven dat je in haar telefoon hebt zitten snoepen is denk ik direct lekker ingrediënt voor een ramp. Zeggen dat je vindt dat ze de verkering uit moet maken, lijkt me ook redelijk averechts te werken.
Ik zou allereerst maar eens een goed gesprek met haar voeren over het hoe en wat: Aangeven dat je vindt dat ze zich de afgelopen tijd anders gedraagt en misschien een leugentje om bestwil: Aangeven dat je signalen gekregen hebt dat ze erg vervelend doet tegenover een aantal vriendinnen en daar op inhaken: Wat heeft haar daar toen bewegen?
Ik denk dat op tafel leggen wat je weet, heel erg averechts gaat werken.
Ja, ik denk dat dit aanpakken met leugens (want dat zijn 'leugentjes om bestwil': Leugens met een strik er omheen) wel goed gaat uitpakken 
En de eerdere tip om haar te sommeren het uit te maken met haar vriendje... Echt, hoe bedenk je het? Hoe groot acht je de kans dat dochter daar naar gaat luisteren? 
Lieveheersbeest schreef op 16-10-2023 om 16:12:
Ja, ik denk dat dit aanpakken met leugens (want dat zijn 'leugentjes om bestwil': Leugens met een strik er omheen) wel goed gaat uitpakken
En de eerdere tip om haar te sommeren het uit te maken met haar vriendje... Echt, hoe bedenk je het? Hoe groot acht je de kans dat dochter daar naar gaat luisteren?
Ik zie niet zo goed in hoe je anders die informatie zonder 3e wereldoorlog op tafel wil krijgen. Je kunt moeilijk gaan aangeven: Joh, ik vind dat je je anders gedraagt, dus ik ben even in je telefoon gaan kijken. Nee, ik denk dat er dan een heel open gesprek gaat volgen met dochter en ze helemaal niet boos wordt.
nou over dat je in haar telefoon heb gekeken hoef je helemaal niet moeilijk over te doen. Als ze daar boos over is helemaal prima. Maar dat zou in geen verhouding staan met hoe ontiegelijk boos ik zou zijn over haar leugens en online gedrag. Echt ik kijk nooit in telefoon van mijn kinderen maar als er aanleiding zou zijn doe ik het direct. Daar mogen ze gerust op vertrouwen.
Ik kijk ook niet in de telefoon van mijn partner of hij in mijn telefoon maar als hij of ik aanleiding geef dat het nodig is, dan zal de discussie erna niet gaan over dat je in een telefoon heb gekeken
serieus vergelijk het maar met dat je in je mans telefoon kijkt en ziet dat hij vreemdgaat. Zou het gesprek dan daarna gaan over dat je in zijn telefoon heb gekeken? Ja doei
@Elpisto: Waarom mag er geen ruimte zijn voor dochter om boos te worden om het wangedrag van haar moeder?
@absor: Van een puber zou ik dit soort gedrag verwachten. Maak dan afspraken over monitoren van berichten, vooraf. In plaats van dat stiekeme gedoe. En als dat om welke reden dan ook niet gaat, neem dan in ieder geval de verantwoordelijkheid voor je eigen daden. In plaats van de relatie zelf te saboteren met nog meer leugens. Dat haar boosheid niet in verhouding zou staan met jouw boosheid lijkt me redelijk. Maar dan begrijp ik nog niet waarom dat TO het recht zou geven om te liegen.
De vergelijking met een vreemdgaande partner gaat hier voor mij niet op, dat is een andere relatie met andere afspraken.
Lieveheersbeest schreef op 16-10-2023 om 16:12:
En de eerdere tip om haar te sommeren het uit te maken met haar vriendje... Echt, hoe bedenk je het? Hoe groot acht je de kans dat dochter daar naar gaat luisteren?
Fiftyfifty, 15 jarigen kunnen best inzien hoe de zaken ervoor staan. Zo kende ik een puber die als ze een bepaald vriendje bleef zien, ze van haar moeder zelf haar kleren mocht wassen. De verkering was snel uit.
( Nee, ik was niet die puber of die moeder.)
Lieveheersbeest schreef op 16-10-2023 om 16:29:
@Elpisto: Waarom mag er geen ruimte zijn voor dochter om boos te worden om het wangedrag van haar moeder?
@absor: Van een puber zou ik dit soort gedrag verwachten. Maak dan afspraken over monitoren van berichten, vooraf. In plaats van dat stiekeme gedoe. En als dat om welke reden dan ook niet gaat, neem dan in ieder geval de verantwoordelijkheid voor je eigen daden. In plaats van de relatie zelf te saboteren met nog meer leugens. Dat haar boosheid niet in verhouding zou staan met jouw boosheid lijkt me redelijk. Maar dan begrijp ik nog niet waarom dat TO het recht zou geven om te liegen.
De vergelijking met een vreemdgaande partner gaat hier voor mij niet op, dat is een andere relatie met andere afspraken.
Dit dikgedrukte vindt ik dan wat grappig: Dat is namelijk je ogen dicht laten drukken, aangezien er LEGIO manieren zijn om onder die monitoring uit te komen en dat kun je met 2 keer googelen vinden.
Het is wel heel makkelijk om suggesties allemaal te verwerpen en een oordeel te vellen over iedereen die met suggesties komt, en dan zelf vooral niks aandragen.
Da's een nieuwe vorm van manipulatie, die heb ik nog niet eerder gehoord.
Elpisto schreef op 16-10-2023 om 16:38:
[..]
Het is wel heel makkelijk om suggesties allemaal te verwerpen en een oordeel te vellen over iedereen die met suggesties komt, en dan zelf vooral niks aandragen.
Het zou je sieren als je de moeite neemt om berichten eens goed door te lezen, voordat je met zo'n onterechte kutopmerking komt.
Lieveheersbeest schreef op 16-10-2023 om 16:38:
Da's een nieuwe vorm van manipulatie, die heb ik nog niet eerder gehoord.
En, hoe zou jij het aanpakken?
Oh, mijn post kruiste je reactie op Elpisto. Laat de vraag maar zitten als we grof gaan worden.
Lieveheersbeest schreef op 16-10-2023 om 16:29:
@Elpisto: Waarom mag er geen ruimte zijn voor dochter om boos te worden om het wangedrag van haar moeder?
@absor: Van een puber zou ik dit soort gedrag verwachten. Maak dan afspraken over monitoren van berichten, vooraf. In plaats van dat stiekeme gedoe. En als dat om welke reden dan ook niet gaat, neem dan in ieder geval de verantwoordelijkheid voor je eigen daden. In plaats van de relatie zelf te saboteren met nog meer leugens. Dat haar boosheid niet in verhouding zou staan met jouw boosheid lijkt me redelijk. Maar dan begrijp ik nog niet waarom dat TO het recht zou geven om te liegen.
De vergelijking met een vreemdgaande partner gaat hier voor mij niet op, dat is een andere relatie met andere afspraken.
Ik zou niet liegen hoor. Waar zou ik over moeten liegen?
mijn kinderen zijn al flink in en sommige voorbij de puberteit maar afspraak was altijd tot en met groep 8 lees ik alles en daarna heb je privacy behalve als er aanleiding is tot wat anders. Dat weten ze heel goed. Dus ik zou in deze situatie helemaal niet hoeven liegen.
@Flanagan:
- Eigen verwachtingen bijstellen. TO geeft aan dat best makkelijke ouders zijn. Maar het leest alsof dochter zich tot dusver heel netjes gedragen heeft (slim, betrouwbaar, nooit problemen). Nu doet zich het eerste puberprobleem voor en blijkt dat TO misschien helemaal niet zo’n makkelijke ouder is als ze zelf denkt. Dus, terug naar de tekentafel en ook stukje zelfinzicht aanpassen: Hoe reageer ik hierop? Waarom? Wat vind ik écht belangrijk wat dochter wel/niet mag doen? Waarom? Hoe ga ik dat overbrengen?
- Die 1 op 1 relatie tussen problemen en het nieuwe vriendje loslaten. Ze heeft het hele jong nog nooit ontmoet. Tot die tijd kan je niet zelf de conclusie trekken dat hij de veroorzaker van het probleem is. Spreek met dochter af wanneer hij zich voor komt stellen, zodat je ook beter afspraken kunt maken over wat wel/niet mag (langsgaan, langskomen, blijven slapen)
- Twee opties tov Whatsapp (aangezien ze toch al gelezen heeft): Of doen alsof je neus bloedt en dochter nergens op aanspreken, of het gesprek/de confrontatie eerlijk ingaan/aangaan. Niét liegen, zo’n relatie wil je niet. Het is terecht dat TO vreselijk boos is om onterechte beschuldigingen van misbruik, is ze helemaal gek geworden? Als ze open kaart wil spelen zou ik daar ook consequenties aan hangen (verhaal rechtzetten daar waar ze het opgehangen heeft en een gepaste straf).
- TO kan haar vragen naar vriendinnen, maar het is aan dochter om dit gesprek wel/niet aan te gaan. Moeder staat buiten deze relaties en dochter is te oud voor bemoeienis op dit vlak. Als dochter het gesprek aan wil gaan, zou ik nieuwsgierig zijn naar wat er aan die appjes (dood verwensingen) vooraf is gegaan. Je wenst je vriendinnen niet zomaar dood. Is het not done om zulke berichten te sturen? Natuurlijk. Maar dat heeft TO niet meer in de hand. Nu is het via Whatsapp, maar het kan ook irl of via Snap. En dan kan TO ook niet ingrijpen. Hoewel ik hier absoluut niet blij mee zou zijn, zou ik hier dus niet van op m’n kop gaan staan (want het haalt niks uit). Zulk gedrag gaat dochter sowieso consequenties opleveren (bijv. vriendin kwijtraken). Wenst TO haar dat toe? Nee, natuurlijk niet. Maar het is niet meer aan TO om de vriendschappen van haar kind te reguleren. Haar eigen trauma’s mbt pesten staan hier los van.
absor schreef op 16-10-2023 om 16:52:
[..]
Ik zou niet liegen hoor. Waar zou ik over moeten liegen?
mijn kinderen zijn al flink in en sommige voorbij de puberteit maar afspraak was altijd tot en met groep 8 lees ik alles en daarna heb je privacy behalve als er aanleiding is tot wat anders. Dat weten ze heel goed. Dus ik zou in deze situatie helemaal niet hoeven liegen.
Dan zitten we op één lijn.
@Lieveheersbeest, dank voor je reactie. Ligt in lijn met een eerdere reactie op pag2?, waarin ik aangaf dat eerlijkheid leidend is.
Mocht een eerlijke benadering, waarin toelichting van dochter gewenst wordt, niet goed vallen, dan kan TO en man zich gaan buigen over stap 2. Maar zo ver is het nog niet.
Daar ben ik het helemaal mee eens: Eerlijkheid is leidend. Anders is het ook de pot die de ketel verwijt dat 'ie zwart ziet, toch?
Ik zou alleen haar gedrag niet 1 op 1 in relatie brengen met dit nieuwe vriendje. Dan denkt dochter dat TO hem sowieso al afgeschreven heeft en is er grote kans dat dochter haar hakken in het zand zet. Houd het bij wat je weet: Ze laat ineens ander gedrag zien en daar maak je je zorgen over. Wie weet speelt er wel iets heel anders, bijvoorbeeld met/door die vriendin(nen). Maar daar zou ik me, als dochter dat niet wil, dus niet teveel mee bemoeien. Je hoeft het er niet mee eens te zijn (lijkt me ook logisch), maar dat is dochter haar pakkie an, niet van TO.
Het mishandelen/dood maken/misbruik thuis, dààr zou ik op aanslaan.
