Ik herken mijn dochter niet meer!
Ik ben een moeder van een net 15 jarige dochter en een zoon van net 12. Ik zit met mijn handen in het haar. Mijn dochter is sinds 2 weken verliefd op een jongen en is sinds een week volop aan het snap chatten en appen met haar "vriendje". Nou zijn mijn man en ik best makkelijke ouders. We vinden onze dochter over het algemeen erg slim en betrouwbaar en hebben eigenlijk nooit problemen. Het enige waar we echt op hameren is haar huiswerk. Ze zit in 4 HAVO en we weten uit ervaring dat dit een lastig jaar is dus houden we de cijfers redelijk in de gaten.
Sinds ze met deze jongen omgaat reageert ze boos en geïrriteerd naar ons. Ik weet dat het niet goed is maar ik heb obv haar gedrag haar WhatsApp gelezen. Ik ben mij dood geschrokken. In deze berichtjes verteld ze dat ik een vreselijke moeder ben die haar geregeld slaat en haar het leven zuur maakt. Ze schetst scenario's waarin ze zich zou moeten verstoppen onder haar bed omdat ik haar anders zou slaan....zelf doodmaken wordt genoemd. Mijn dochterlief ligt in bed en heb ik nog niet gezien maar ondertussen heb ik de hele ochtend gehuild. Ik heb haar uiteraard nog nooit met een vinger aangeraakt en ik doe alles voor haar.
Verder lees ik dat ze vrienden waar ze blijkbaar nu geen vrienden meer mee is het leven zuur maakt. Ze stuurt nare appjes (pestgedrag) en reacties dat ze zichzelf een plezier moeten doen en maar van de erasmusbrug moeten springen of zichzelf moeten ophangen. Ik ben vroeger gepest en heb hier altijd mijn kinderen voor gewaarschuwd dat ze dit nooit bij andere moeten doen. Wat dit voor gevolgen kan hebben.....mijn hart huilt nu ik dit lees.
Het liefst wil ik mijn dochter meenemen naar de persoon die ze heeft geappt en haar haar excuus aan laten bieden. Ik wil haar duidelijk maken wat de consequenties kunnen zijn van haar gedrag. Wat als die persoon echt iets zou doen. Daar moet ik niet aan denken. Dan is zij mede schuldig...en ik eigenlijk ook. Ik wil haar vertellen hoeveel verdriet ik heb van wat zij over mij schrijft. Ik wil haar nogmaals de gevaren benoemen van haar gedrag. Wat als haar leugens naar buiten komen. Ik werk met kinderen, ik heb een eigen zaak! Ik zou nooit meer vertrouwd worden in de gemeente waar wij wonen.
Ik snap dat ik haar berichten niet had moeten lezen dat ze ook recht op privacy heeft maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb en ik nu kan lezen dat ze niet goed bezig is....maar nu? Mijn gevoel zegt dat ik haar moet confronteren. Mijn man zegt dat we dat nu nog niet moeten doen maar hij is het er wel mee eens dat we dit moeten monitoren en de berichten moeten volgen. Hij is bang dat wanneer ik haar confronteer alles in het geheim zal gebeuren.
Kortom ik weer niet meer wat ik moet doen.
Ik zou heel graag advies willen.
Pinokkio schreef op 15-10-2023 om 22:25:
[..]
Het gaat niet over welk probleem het grootst is oid maar om voorleven.
Weet niet wat je met dat laatste woord bedoelt
Lijkt mij dat verruit het grootste probleem is dat de dochter dergelijke dingen tegen mensen zegt.
@snappy: dat is ‘bespreken met’, niet ‘aanspreken op’.
Egel. schreef op 15-10-2023 om 16:11:
Poeh, Pino. Klinkt meer of er ook kans is dat die jongen beschermd mag worden tegen dit meisje zoals ze nu is. De moeder schrijft dat dochter diverse anderen (vroegere vriendinnen) de ergste dingen toewenst, en nu moet er gekeken worden of het misschien aan haar vriendje ligt.
Zou je dat nou ook schrijven als een zoon op zijn 15e/16e rottig online gedrag vertoont: misschien ligt het wel aan zijn vriendin, ik zou dan contact opnemen met de wijkagent of er iets mis is met zijn vriendin?
(…)
Vermoedelijk niet want loverboy praktijken treffen doorgaans meisjes en geen jongens. Het punt dat je aanhaalt is evengoed een onderdeel van isoleren. TO schrijft dat haar dochter sinds 2 weken een vriendje heeft en haar sindsdien niet meer herkent. Dan is het verstandig om dit te onderzoeken. Verdiep je in loverboy praktijken zou ik zeggen. En Egel, jij ook - dan herken je het in de toekomst hopelijk. Je hoort mij niet zeggen dat dit hier zeker aan de hand is, maar ik lees wel rode vlaggen. Ik adviseer TO om dit te onderzoeken.
Ik heb eerlijk gezegd zo snel geen idee hoe ik dat doel zou moeten bereiken in deze situatie, maar mijn doel zou allereerst in ieder geval zijn om te achterhalen waarom dochter dit doet. Daar moet toch iets achter zitten? Voordat je weet wat dat is, gaat het ook moeilijk zijn om er iets effectiefs tegen te ondernemen denk ik.
to, heb je dochter nog gesproken?
kerstbeer schreef op 15-10-2023 om 23:49:
[..]
Weet niet wat je met dat laatste woord bedoelt
Lijkt mij dat verruit het grootste probleem is dat de dochter dergelijke dingen tegen mensen zegt.
Voorleven is dat je als ouder in gedrag laat zien wat je je kinderen wilt leren. Zeg maar; je belangrijkste taak en het meest belangrijke middel daarvoor.
Als je je kinderen wilt aanspreken op stiekem gedrag, maar je doet zelf vanalles achter hun rug, of bv je wilt niet dat je kind anderen uitscheld, maar je doet het zelf de ganse dag, dan leef je niet voor wat je graag wilt zien. Practice what you preach zou je het ook kunnen noemen.
Tuurlijk is voorleven belangrijk in je opvoeding, maar als iemand zich opeens heel gek gaat gedragen, lijkt het me niet gek om daar onderzoek naar te doen.
En daarbij is opvoeden ook grenzen stellen aan gedrag en het hebben over wat dingen met een ander doen, wat de gevolgen van gedrag zijn of kunnen zijn.
Dat ze met haar gelieg jullie vertrouwen schaadt, maar ook jouw bedrijf en jullie gezin kan schaden. Dat ze met die berichten naar haar vrienden het vertrouwen en de waardigheid van haar vrienden ondermijnt en haar vriendschappen om zeep helpt.
Dat zijn geen dingen die je met een simpele sorry weer rechtzet.
In dit geval lijkt meer autonomie me juist helemaal niet passend, want alle verantwoordelijkheden die ze had verkwanselt ze en ze laat zien dat helemaal niet aan te kunnen.
Er zijn simpelweg situaties die zo grensoverschrijdend zijn dat het even op een harde manier moet.
Oeh dit geeft wel zorgen.
Ik denk dat ik zou gaan voor leugentje voor eigen bestwil: vanavond telefoon in laten leveren en aangeven dat je direct haar WhatsApp gaat lezen omdat je zorgen om haar hebt, vanwege ander gedrag. En dan hopen dat ze nog niets gewist heeft van de eerdere berichten die je al hebt gelezen.
Vanuit daar het gesprek aangaan. Niet boos en verongelijkt omdat ze negatief over je als moeder spreekt, maar vanuit zorgen. Wat zit er achter dat dochter dit soort dingen typt, waarom vriendinnen deze berichten sturen, wat is daaraan vooraf gegaan.
Deze acties van haar hebben ook gevolgen, dus samen in gesprek met die vriendin en samen eens verdiepen in jeugdzorg. Waar kom je daadwerkelijk terecht wanneer je thuis mishandeld wordt en dus uit huis geplaatst wordt. Niet bij haar vriendje thuis, maar in die vreselijke mallemolen van een jeugdzorg.
TO: heb je iets aan onze reacties en heb je voor jezelf helder welke stappen je kan ondernemen?
Je man wilde het nog aankijken, maar ik zie het meer als geen tijd te verliezen en actie....daarvoor zijn de leugens en de gevolgen te groot. Het maakt je kwetsbaar.
Hoop dat je nog wat laat weten. Ik zou thuis eerst orde op zaken stellen en dochter thuishouden en jezelf hier nu op focussen.
Heb je al contact opgenomen met school om te vragen of daar dingen opvallen? Je hoeft niet te zeggen wat je hebt gevonden, alleen dat je je zorgen maakt over het plotseling zo veranderde gedrag van je dochter.
AlisonH schreef op 16-10-2023 om 14:17:
Heb je al contact opgenomen met school om te vragen of daar dingen opvallen? Je hoeft niet te zeggen wat je hebt gevonden, alleen dat je je zorgen maakt over het plotseling zo veranderde gedrag van je dochter.
Goed advies. Je kan ook gesprek aanvragen met vertrouwrnsfiguur op school
BritgetJones007 schreef op 16-10-2023 om 14:29:
[..]
Goed advies. Je kan ook gesprek aanvragen met vertrouwrnsfiguur op school
Op de school van mijn dochter van ze niet meer in gesprek met ouders zonder dat het kind erbij zit. Lijkt me ook terecht trouwens. Met je dochter praten lijkt me stap 1.
Kimdekim schreef op 16-10-2023 om 14:34:
[..]
Op de school van mijn dochter van ze niet meer in gesprek met ouders zonder dat het kind erbij zit. Lijkt me ook terecht trouwens. Met je dochter praten lijkt me stap 1.
Zeer terecht, behalve als je met kinderen te maken hebt waarbij er grote zorgen zijn, maar niet mee willen op gesprek. En die tegen zichzelf en hun keuzes beschermd moeten worden.
Stel dat kind elke dag na school door loverboy wordt benaderd en waar school wel zicht op kan hebben door conciërge op schoolplein te zetten, maar waar ouders niet eens van op de hoogte zijn,maar thuis wel zeer zorgelijk gedrag zien...ik noem maar een voorbeeld. Dan moeten alle ouders bericht krijgen, want dat heeft consequenties voor meerdere meisjes.
Kimdekim schreef op 16-10-2023 om 14:34:
[..]
Op de school van mijn dochter van ze niet meer in gesprek met ouders zonder dat het kind erbij zit. Lijkt me ook terecht trouwens. Met je dochter praten lijkt me stap 1.
Wij doen het als school ook liever niet, maar soms moet het toch. Omdat een kind iets vertelt waarbij de veiligheid van het kind zelf in het geding is, of die van andere leerlingen. Omdat ouders melding willen maken van iets zorgelijks. School heeft een informatieplicht naar ouders.
Ik zou de school er voor nu even buiten houden; eerst samen met man en dochter praten over hetgeen ze naar buiten appt, het waarom en de gevolgen in kader van vertrouwen en vriendschap.
Als ik het zo lees, hoeft de jongen geen loverboy te zijn maar vrees ik wel een negatieve invloed op haar want dochter vertoont het gedrag van iemand die erg stoer en tegelijk populair wilt zijn. Dat zijn vaak de heel kwetsbaren onder de pubers; ze zijn niet vanuit de basis ‘slecht’ maar willen ze graag bij horen.
Als één van mijn kinderen zo de mist in ging, had ik wrs aangegeven dat ze die verkering moest uitmaken omdat ik zou aangeven dat hij een slechte invloed op haar had. Dan wist ze hoe wij over hem en haar gedrag dachten.
