Hoeveel helpen jullie met huiswerk
Mijn dochter zit in vwo 2. Ik heb het gevoel dat ik haar veel help en dat ze meer zelf zou moeten doen. Zij vindt dat (uiteraard) niet. Ik zit vaak bij haar terwijl zij huiswerk maakt, ik doe dan niet zoveel, ben meer sparring partner, help af en toe met een vraag en overhoor bij toetsen. Maar toch zit ik elke avond 1-2 uur bij haar. Volgens mijn man moet ze het ook zelf kunnen. Zit ik er niet, dan doet ze vaak niks. Of ze denkt, ik snap deze niet dus ga ik niks doen. Soms doet ze meer zelf, maar na elke vakantie moet ze weer op gang komen ofzo. Dus is mijn vraag, wat doen jullie qua helpen en hoeveel tijd kost jullie dat?
Ik vind dat ook moeilijk hoor....hier een kind in vwo 3 die gewoon niet gemotiveerd is. Alles aan school stom vindt (behalve zijn klas en vriendengroep) en als hij een uurtje wat doet denkt hij dat hij echt heel hard gewerkt heeft en 3 dagen bij moet komen 
Ik ben zelf docent op het VO en desondanks zit ik met mijn handen in het haar met hem. Want aan de ene kant denk ik: zoek het uit, als jij geen zin hebt dan moet je maar op de blaren zitten als je blijft zitten; maar aan de andere kant mist deze cohort wel echt enorm veel (studie)vaardigheden vanwege de lockdowns, online lessen, al 2 jaar soepelere overgangsnormen etc. Ze zijn gewoon ook niet gewend zich ergens in vast te bijten, door te zetten, toets,-en leervaardigheden te ontwikkelen, want tijdens de online lessen waren er geen toetsen en mijn kind leert niet als er geen toetsdruk is. En dat zal voor heel veel kinderen gelden. Ze hebben gewoon echt een achterstand op dat gebied.
Ik vul de planagenda in , met heel concreet aangegeven wat hij moet doen: dus niet paragraaf 1 leren, maar: leer paragraaf 1 en maak die en die opgave, check op de die blz of je de aangegven leerdoelen beheerst; check dit door dit en dit te doen.....etc etc etc. Zelf heeft hij geen idee ander wat hij moet doen (of doet alsof omdat het wel makkelijk is als mama dit doet). Ik heb voor PWW1 3 weken lang 1,5 uur per dag met hem gezeten (samen opgaven maken, samen leren) want er moest feitelijk een heel trimester ingehaald worden. Resultaat: van 6 onvoldoendes voor PWW 1, naar 1 onvoldoende na PWW1 met heel veel zevens, achtens en zelfs negens.En dan denk ik; de capaciteiten heb je dus wel, maar ergens gaat er toch iets mis als je dit niet zonder mij kan. In maart is PWW2 maar we hebben nu gezegd dat hij meer zelf moet doen en de stof ook beter bij moet houden gedureden het trimester; ik plan nog steeds, maar ga niet meer 1,5 uur per dag met hem zitten. En dat is soms moeilijk hoor want ik zie gewoon dat het weer minder gaat (alweer 2 diepe onvoldoendes terug)
Dus: ik snap je dilemma en je vraag! Ik worstel er ook mee!
Het is inmiddels al wat jaren geleden maar ik heb weinig geholpen met school, havo, wel in de 2e tot de herfstvakantie helpen plannen met het huiswerk. Het was in dit geval ook een gevalletje leren om een planning maken voor het leerwerk.
Weinig. Kind 1 had het niet nodig en kind 2 hield en houdt hulp zoveel mogelijk af. Het blijft dus bij incidenteel iets nalezen of meeknutselen aan een opdracht.
grasspriet1980 schreef op 29-01-2022 om 08:44:
Ik vind dat ook moeilijk hoor....hier een kind in vwo 3 die gewoon niet gemotiveerd is. Alles aan school stom vindt (behalve zijn klas en vriendengroep) en als hij een uurtje wat doet denkt hij dat hij echt heel hard gewerkt heeft en 3 dagen bij moet komen
Ik ben zelf docent op het VO en desondanks zit ik met mijn handen in het haar met hem. Want aan de ene kant denk ik: zoek het uit, als jij geen zin hebt dan moet je maar op de blaren zitten als je blijft zitten; maar aan de andere kant mist deze cohort wel echt enorm veel (studie)vaardigheden vanwege de lockdowns, online lessen, al 2 jaar soepelere overgangsnormen etc. Ze zijn gewoon ook niet gewend zich ergens in vast te bijten, door te zetten, toets,-en leervaardigheden te ontwikkelen, want tijdens de online lessen waren er geen toetsen en mijn kind leert niet als er geen toetsdruk is. En dat zal voor heel veel kinderen gelden. Ze hebben gewoon echt een achterstand op dat gebied.
Ik vul de planagenda in , met heel concreet aangegeven wat hij moet doen: dus niet paragraaf 1 leren, maar: leer paragraaf 1 en maak die en die opgave, check op de die blz of je de aangegven leerdoelen beheerst; check dit door dit en dit te doen.....etc etc etc. Zelf heeft hij geen idee ander wat hij moet doen (of doet alsof omdat het wel makkelijk is als mama dit doet). Ik heb voor PWW1 3 weken lang 1,5 uur per dag met hem gezeten (samen opgaven maken, samen leren) want er moest feitelijk een heel trimester ingehaald worden. Resultaat: van 6 onvoldoendes voor PWW 1, naar 1 onvoldoende na PWW1 met heel veel zevens, achtens en zelfs negens.En dan denk ik; de capaciteiten heb je dus wel, maar ergens gaat er toch iets mis als je dit niet zonder mij kan. In maart is PWW2 maar we hebben nu gezegd dat hij meer zelf moet doen en de stof ook beter bij moet houden gedureden het trimester; ik plan nog steeds, maar ga niet meer 1,5 uur per dag met hem zitten. En dat is soms moeilijk hoor want ik zie gewoon dat het weer minder gaat (alweer 2 diepe onvoldoendes terug)
Dus: ik snap je dilemma en je vraag! Ik worstel er ook mee!
Ja, ik zie het ook op school. Mijn zoon was ook gewoon stronteigenwijs hierin. Is ook lastig als creatieve HB’er om in dit onderwijssysteem te moeten zitten. Zijn sterke punten zijn hier ondergeschoven kindjes in het onderwijs. Op kunstacademie zou ie het fantastisch doen.
grasspriet1980 schreef op 29-01-2022 om 08:44:
Ik vind dat ook moeilijk hoor....hier een kind in vwo 3 die gewoon niet gemotiveerd is. Alles aan school stom vindt (behalve zijn klas en vriendengroep) en als hij een uurtje wat doet denkt hij dat hij echt heel hard gewerkt heeft en 3 dagen bij moet komen
Ik ben zelf docent op het VO en desondanks zit ik met mijn handen in het haar met hem. Want aan de ene kant denk ik: zoek het uit, als jij geen zin hebt dan moet je maar op de blaren zitten als je blijft zitten; maar aan de andere kant mist deze cohort wel echt enorm veel (studie)vaardigheden vanwege de lockdowns, online lessen, al 2 jaar soepelere overgangsnormen etc. Ze zijn gewoon ook niet gewend zich ergens in vast te bijten, door te zetten, toets,-en leervaardigheden te ontwikkelen, want tijdens de online lessen waren er geen toetsen en mijn kind leert niet als er geen toetsdruk is. En dat zal voor heel veel kinderen gelden. Ze hebben gewoon echt een achterstand op dat gebied.
Ik vul de planagenda in , met heel concreet aangegeven wat hij moet doen: dus niet paragraaf 1 leren, maar: leer paragraaf 1 en maak die en die opgave, check op de die blz of je de aangegven leerdoelen beheerst; check dit door dit en dit te doen.....etc etc etc. Zelf heeft hij geen idee ander wat hij moet doen (of doet alsof omdat het wel makkelijk is als mama dit doet). Ik heb voor PWW1 3 weken lang 1,5 uur per dag met hem gezeten (samen opgaven maken, samen leren) want er moest feitelijk een heel trimester ingehaald worden. Resultaat: van 6 onvoldoendes voor PWW 1, naar 1 onvoldoende na PWW1 met heel veel zevens, achtens en zelfs negens.En dan denk ik; de capaciteiten heb je dus wel, maar ergens gaat er toch iets mis als je dit niet zonder mij kan. In maart is PWW2 maar we hebben nu gezegd dat hij meer zelf moet doen en de stof ook beter bij moet houden gedureden het trimester; ik plan nog steeds, maar ga niet meer 1,5 uur per dag met hem zitten. En dat is soms moeilijk hoor want ik zie gewoon dat het weer minder gaat (alweer 2 diepe onvoldoendes terug)
Dus: ik snap je dilemma en je vraag! Ik worstel er ook mee!
Maar toch bekruipt mij het gevoel dat een kind met mindere intelligentie en een dagelijkse bijlesjuf altijd wel VWO kan halen. De vraag is toch, heeft kind de capaciteiten (en daar hoort ook zelfstandigheid bij) om het zelf te doen?
Om die reden ben ik ook zo tegen PO's die thuis gemaakt worden. Je wilt niet weten hoeveel vaders en moeders hele werkstukken voor hun kinderen schrijven. Geldt ook voor het PWS: ik denk dat het in de helft van de gevallen door ouders wordt gemaakt.
Terug naar TO: oudste was heel onzeker en heb ik veel geholpen. Is van VWO naar HAVO gegaan. Had op dat moment de VWO capaciteiten niet (heeft niets met intelligentie te maken, maar met schoolrijpheid) maar wil na zijn examens dit jaar weer terug naar VWO.
Jongste nu in 1VWO doet niks thuis (wel veel op school) maar hij wil ook niet geholpen worden. Geen bemoeizucht van zijn moeder . Staat er prima voor dus ik laat het maar zo. Ik heb ook van oudste geleerd dat veel helpen je op de lange termijn niks brengt.
Mijn ouders konden ons vroeger helemaal niet helpen met huiswerk. Alleen in de onderbouw met wiskunde/natuurkunde kon mijn vader wel nog wat helpen. Ik denk dat hij daar in al die tijd misschien in totaal twee uur aan besteed heeft.
Daarnaast zou ik gillend gek zijn geworden als mijn ouders constant ernaast en erbovenop hadden gezeten.
Niet alle ouders kunnen hun kinderen ondersteunen met schoolwerk en daar zit ook een deel van de ongelijkheid in. Als je als ouder werkstukken, boekverslagen, huiswerk, presentaties etc. voor je kinderen gaat maken ben je naar mijn idee echt verkeerd bezig. Je kind leert er niks van, ook niet voor de toekomst. Het beeld dat school van je kind heeft is vertekend want het geeft niet weer wat je kind kan.
Je kind helpen met plannen en aan de planning houden is wat anders, daar leert je kind wel van en heeft het de rest van zijn leven profijt van.
Verschillende ervaringen hier. Een kind dat alles zelfstandig doet (nu 4VWO), een kind dat het op zich prima zelfstandig kan maar graag af en toe wat feedback heeft in de vorm van overhoringen of een aanmoediging (ook 4VWO) en een kind waar we heel veel tijd in steken (vaak dagelijks) qua huiswerkbegeleiding (VMBO Kader.) Dat zullen we voorlopig ook wel blijven doen, ook straks op het MBO zal hij nog steeds ondersteuning nodig hebben. Deels omdat hij het echt moeilijk vind en deels omdat de motivatie soms ook lastig te vinden is.
oh en het kind wat alles nu zelfstandig doet heeft wel een poos huiswerkbegeleiding gehad in de brugklas. Dat vond ze niet echt leuk maar het werkte voor haar goed. Ze vond het lastig om te plannen en overzicht te hebben over alle vakken. Bovendien deed ze het vaak gewoon niet (huiswerk maken.) Huiswerk begeleiding werkte heel goed en nu allang niet meer nodig.
Ik heb eigenlijk nooit geholpen met huiswerk en mijn man ook niet. Zo heel veel tijd heeft mijn zoon er zelf ook niet aan besteed maar hij haalde wel goede punten.
Ik help niet veel en laat het initiatief om te helpen vooral bij de kinderen. Ik ben beschikbaar, zij vragen mij als ze graag hulp willen hebben. Bij het ene kind help ik vooral met wiskunde en economie. Hier is zij echt niet goed in. Het andere kind vraagt vooral hulp bij het schrijven van verslagen, dit is niet haar ding. Maar dit is zeker niet dagelijks, eerder 1 keer in de 1 of 2 weken even een uurtje. De jongste vraagt niet om hulp. Hem overhoor ik soms. Hij is heel makkelijk en weinig gemotiveerd om echt te leren. Huiswerk maken vind ik zijn eigen verantwoordelijkheid maar als ik weet dat hij een proefwerk heeft, zeker voor een vak waar hij niet zo goed voor staat, dan stimuleer ik hem wel om te leren en overhoor ik hem om te checken hoeveel hij weet en hem te helpen met leren natuurlijk.
Het samen met de kinderen huiswerk checken in Magister, een planning maken, echt helpen met het maken van huiswerk, structureel overhoren voor proefwerken etc. deed ik alleen de eerste maanden dat ze op de Middelbare school zaten. Hadden ze mijn hulp daarbij wel blijvend willen krijgen dan had dat natuur wel gekund maar dat is hier niet aan de orde gelukkig. Al had het er wel voor kunnen zorgen dat de jongste bijvoorbeeld havo zou kunnen doen in plaats van mavo maar zoveel inspanning van een ouder terwijl kind zelf niet gemotiveerd is, daar ga ik niet aan beginnen. Is die motivatie bij het kind er wel dan is het wat anders natuurlijk.
Mijn oudste heeft een vwo diploma gehaald op een school waar vrij veel creatieve verwerkingen gemaakt moesten worden. Vaak teveel tegelijkertijd in te weinig tijd. Een strip voor Frans, een kwartetspel voor geschiedenisen en een filmpje voor biologie allemaal in te leveren binnen 2 weken nadat de opdracht was gegeven was eerder regel dan uitzondering.
Voor dit soort projecten heb ik veel hand en span diensten geleverd. Materialen halen, 8 jaar digitale foto's doorzoeken om de 3 foto's te vinden waarvan dochter wist dat ze bestonden maar niet in haar eigen archief had, netjes uitknippen en vastplakken wat dochter had ontworpen. Nalezen van verslagen omdat er soms gewoon teveel tegelijkertijd moest gebeuren.
Inmiddels studeert ze een is ze zo gewend aan mijn doorleeshulp dat ze dat af en toe nog vraagt.
Ik zie het probleem er niet zo in. Waarom zou dit niet ‘normaal’ zijn en je kind naar huiswerkbegeleiding sturen (wat echt veel gebeurt) wel? Wat ik wel zou doen is samen met je kind bespreken wat haar zou helpen om zelfstandiger te worden. Misschien komt ze zelf ook wel met goede ideeën.
MamaE schreef op 29-01-2022 om 12:40:
Mijn ouders konden ons vroeger helemaal niet helpen met huiswerk. Alleen in de onderbouw met wiskunde/natuurkunde kon mijn vader wel nog wat helpen. Ik denk dat hij daar in al die tijd misschien in totaal twee uur aan besteed heeft.
Daarnaast zou ik gillend gek zijn geworden als mijn ouders constant ernaast en erbovenop hadden gezeten.
Niet alle ouders kunnen hun kinderen ondersteunen met schoolwerk en daar zit ook een deel van de ongelijkheid in. Als je als ouder werkstukken, boekverslagen, huiswerk, presentaties etc. voor je kinderen gaat maken ben je naar mijn idee echt verkeerd bezig. Je kind leert er niks van, ook niet voor de toekomst. Het beeld dat school van je kind heeft is vertekend want het geeft niet weer wat je kind kan.
Je kind helpen met plannen en aan de planning houden is wat anders, daar leert je kind wel van en heeft het de rest van zijn leven profijt van.
TO zit er toch gewoon naast? Is toch niet hele werkstukken aan het typen?
Daarnaast ken ik echt wel kinderen die, wegens wat voor reden dan ook, door school heen zijn begeleid, door ouders, school en/of externen en/of bijzondere examenregelingen hadden. Dat kan allemaal gewoon.
Patatflip schreef op 29-01-2022 om 14:35:
Ik zie het probleem er niet zo in. Waarom zou dit niet ‘normaal’ zijn en je kind naar huiswerkbegeleiding sturen (wat echt veel gebeurt) wel? Wat ik wel zou doen is samen met je kind bespreken wat haar zou helpen om zelfstandiger te worden. Misschien komt ze zelf ook wel met goede ideeën.
Exact, en in het kader van ongelijkheid is er zelf naast zitten wellicht nog gelijker te trekken dan een huiswerkinstituut en bijles voor veel geld regelen.
@Netherfield:
Volgens mij besteed jij enorm veel tijd aan het huiswerk van je dochter en is dit eigenlijk niet gepast. Mij is altijd voor gehouden dat kinderen in staat moeten zijn om hun huiswerk zelf te maken en dat anders het niveau te hoog ligt voor hen.
Mijn stiefzoon is negen, heel ander niveau natuurlijk, maar hem geef ik gewoon zijn huiswerk en laat ik het hem maken. Natuurlijk ben ik er om uitleg te geven als hij een opdracht niet begrijpt, maar ik ga heus geen fouten in zijn oefeningen verbeteren net omdat het mij goed lijkt dat ook de leerkracht deze fouten ziet.
