Hoe leer ik loslaten?

Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 13:16:

[..]

Heb ik idd nog niet geprobeerd. Maar helpt dat ook voor hele oude trauma's?

Dat weet ik niet. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar ik heb wel gehoord dat het effectief kan zijn bij traumaverwerking.

Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 14:57:

[..]

Dan denk ik niet dat EMDR voor mij gaat werken. Ik was 9 maanden toen mijn moeder verongelukte. Ik kan mij daar niets van herinneren, ondanks dat het wel impact op mijn leven heeft.

Google dan eens op brainspotting. 

Misschien ook even kijken naar Emotionally Focused Therapy?

ToetieToover schreef op 09-08-2022 om 15:52:

Misschien ook even kijken naar Emotionally Focused Therapy?

Dat is toch geen traumatherapie?

wat moeilijk MS, maar goed dat je bespreekbaar maakt! Zo te lezen zijn je kinderen pubers en begrijpen zij heel goed hoe moeilijk het voor jou is en dat is fijn. Hoe dealen jij en jouw partner hiermee, ik bedoel, kunnen jullie kinderen ook terecht bij hun vader om jou te ontlasten? (Niet de juiste omschrijving, maar weet even geen ander woord)

IMI-x2 schreef op 09-08-2022 om 15:57:

[..]

Dat is toch geen traumatherapie?

Het wordt (ook) ingezet bij trauma en het richt zich dan met name op de gevolgen daarvan. Zoals TO beschrijft waar ze in het dagelijks leven last van heeft. EFT is daar heel effectief bij.

Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 16:13:

[..]

Ja ik wil uit de schaamtehoek want ik ben het een beetje zat om zo door het leven te moeten gaan. Mijn partner steunt me waar ze maar kan. (wij zijn een vrouwenstel). En daar ben ik blij mee. Maar ook voor haar is het zwaar allemaal.

Mijn ex ben ik goed bevriend mee en die is hier wel een paar keer per week alleen de kinderen kunnen niet bij hem, hij woont in een instelling voor mensen met hersenletsel. Hij heeft een naar ongeval gehad jaren geleden.

Oh excuses, ik had even gemist dat jullie een vrouwenstel zijn, sorry ☺️

Kan me heel goed voorstellen dat het ook voor haar niet makkelijk is, een angststoornis is afschuwelijk, mijn moeder heeft dit ooit ook ontwikkeld na het plotselinge overlijden van haar vader. Ik hoop dat je therapie zn vruchten gaat afwerpen en jij je snel weer beter gaat voelen. 

Heel veel succes en sterkte gewenst, want vlgs mij hoef je niet te twijfelen aan je kwaliteiten als moeder, maar dat is makkelijk gezegd vanaf de zijlijn. Voor nu dikke 

Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 14:29:

[..]

Dank je wel Jillz, het geeft mij heel veel hoop om te horen dat jij je leven terug hebt gekregen. Wat fijn! Ik hoop dat het bij mij ook gaat gebeuren. Heb jij het ook stap voor stap aangepakt? Hoelang ben jij er zoet mee geweest?

Nee niet stap voor stap. Ik heb eerst geprobeerd therapie te krijgen. Eerst bijna half jaar wachtlijst en toen bij een psycholoog met specialisatie in depressies terecht gekomen. Dat klikte niet en bovendien schoof hij mij in het hokje depressief en kwam aan met een recept voor antidepressiva. Ik durfde dat niet te nemen ivm de angst stoornis die ik had (ik durfde geen enkele medicatie in te nemen).

Na deze slechte ervaring ging het met mijn angst stoornis hard achteruit. Ik bereikte echt een dieptepunt, mijn relatie liep stuk, opleiding kon ik niet meer aan en sociaal durfde ik ook niks meer. En toen kwam het besef dat als ik bleef toegeven aan de angst ik de rest van mijn leven aan de zijlijn zou staan. Dat vond ik zo'n heftig besef dat ik dacht dan is dood gaan aan één van mijn angsten misschien zo erg nog niet.

Ik heb een ticket geboekt naar de andere kant van de wereld. En ik heb alles gedaan waar ik zo bang voor was. Ik was al bang om met de bus te gaan, dus dit was echt extreme exposure. Maar het gekke was ik was zo overtuigd dat ik er doorheen moest dat ik weinig paniek heb gehad. Ik had echt geaccepteerd dat ik liever had dat alles waar ik bang voor was mij zou overkomen, maar dat was beter dan de rest van mijn leven aan de zijlijn gaan staan. Ik had voor mijn gevoel helemaal niks meer te verliezen want die klote angst had mij alles al ontnomen.

Ik zou het niemand durven aanraden, want onbegeleide exposure kan de boel ook verergeren.

Je hebt dan wel geen herinneringen meer aan de dood van je moeder, maar wel aan de gevolgen daarvan uit je jeugd. Er zijn talloze momenten waarop je werd geconfronteerd met het niet hebben van een moeder, waarop je een moeder in je leven hebt gemist.
Ook het ongeluk van je ex zou zomaar een grotere invloed kunnen hebben dan je misschien denkt. Hij is sindsdien erg veranderd en kan niet meer zelfstandig wonen, niet meer vader zijn voor de kinderen zoals jullie dat graag zouden willen en zoals het voorheen was. Dat is levend verlies. Opnieuw een groot verlies van iemand die dichtbij staat en met grote gevolgen op jouw dagelijks leven. Ik zou zeker informeren of EMDR hierbij zou kunnen helpen.