Geen prioriteit
Onze dochter van 15 heeft nu 3 maand verkering met een jongen die ze een jaar kent. 1 ste vriendje
Ons lijkt het dat de jongen haar niet als een prioriteit ziet. Hij wil maar zelden afspreken met haar. Steeds is er een uitvlucht : chiro, met vrienden op stap. Hobby….. Onze dochter is super verliefd en wil hem meer zien. Ze vertelt dit niet aan ons maar we zien dat ze hier heel erg onder lijdt. Tijdens een gesprek geeft ze aan dat het heel gewoon is om elkaar niet vaak te zien. ( smoesje ?)Heel de dag houdt ze haar gsm in het oog met de hoop dat hij haar toch even wil zien. Nooit heeft hij tijd, hoewel hii op 5 minuten van ons woont.
ze zien elkaar ongeveer 3 keer per maand in de vakantie. Ze kruipen dat steeds op haar kamer.
Hoe pakken we dit aan? We vinden het erg dat onze dochter zo afziet.
Toen ik járen geleden (en allang geen tiener meer was) was ik ook aan het daten met iemand die me echt kruimeltjes aan tijd gaf. En ik ook alles aan vriendinnen maar goedpraten. Je wilt niet overkomen als een afhankelijk iemand, of een zeurkous, dus ging er "relaxed' mee om, maar vond dat helemaal niet leuk. Toen leende een vriendin mij heel subtiel het boek "he is just not that into you" uit, toen vielen er wel wat kwartjes en was die relatie ook heel snel uit. De vriend die ik daarna kreeg, liet (en laat) duidelijk merken dat hij me graag wil zien en spreken.
Dus misschien is dat boek iets voor haar, er is ook een film van, maar ik weet niet of die de boodschap duidelijk genoeg overdraagt (heb die film nooit gezien)
Klinkt inderdaad niet als een lot uit de loterij. Normaal wil je als verliefd stel toch zoveel mogelijk samen zijn. Nu vind ik het heel goed en verstandig om ook nog tijd aan een eigen leven en vrienden te besteden, maar vrijwel nooit tijd vrij maken voor je vriendinnetje en alleen maar willen afspreken als je toevallig niks anders te doen hebt is toch wel het andere uiterste.
Ik zou deze jongen ook wel wat beter willen leren kennen. Een keertje komen eten of ook beneden wat drinken, lijkt me niet heel veel gevraagd.
Dat hij niet mee wil naar een pretpark omdat hij liever met vrienden afspreekt terwijl hij daar die week nog zes andere dagen voor heeft...nou ja, ik vind het vreemd hoor.
Klinkt niet als iemand waar ik zo'n duur cadeau voor zou kopen.
Ja, eigen geld is ook leergeld, maar ik vind het ook bij de financiële opvoeding horen om het met je kinderen te hebben over wat normale bedragen zijn om uit te geven aan bepaalde dingen. Je koopt ook niet voor al je vriendinnen een cadeau van honderd euro voor hun verjaardag neem ik aan. En zeker niet als je pas een paar maanden bevriend bent (of in dit geval een relatie hebt). Sterker nog, ik geef zo'n bedrag als volwassene nog niet eens uit voor een verjaardag. Nou ja, misschien voor mijn kind als ze wat ouder wordt of voor mijn man bij een speciale verjaardag. Maar mijn zus die in het voorjaar 40 werd heeft het met minder moeten stellen hoor (collectief medelijden is niet nodig).
De vraag is natuurlijk of dit wel een echte relatie is. Waarschijnlijk maakt dochter er echt wat anders van dan die jongen.
Maar natuurlijk ga jij de ouders van die jongen hierover niet bellen! Je kunt met je eigen kind in gesprek niet andermans puber opvoeden. Die jongen is 17. Het idee alleen al dat ouders het onderling wel even regelen. Ze zijn geen kleine kinderen meer.
Izza schreef op 19-08-2024 om 14:52:
De vraag is natuurlijk of dit wel een echte relatie is. Waarschijnlijk maakt dochter er echt wat anders van dan die jongen.
Maar natuurlijk ga jij de ouders van die jongen hierover niet bellen! Je kunt met je eigen kind in gesprek niet andermans puber opvoeden. Die jongen is 17. Het idee alleen al dat ouders het onderling wel even regelen. Ze zijn geen kleine kinderen meer.
Heel eerlijk...ik zou het juist wel op prijs stellen. Natuurlijk kan je het onderling niet zomaar even regelen, maar als deze moeder vraagtekens heeft bij zijn intenties, dan zou je daar thuis wel even over in gesprek kunnen gaan. 17 jaar betekent namelijk niet dat je alle wijsheid in pacht hebt en heel misschien nog wat sturing, al is dat indirect, kan gebruiken/nodig hebt. Kan ook gewoon onbenulligheid zijn en staat haar zoon er niet bij stil hoe hij overkomt? En wat empathie opbrengen, over hoe zijn vriendin het ervaarde, kan toch best een eye-opener zijn? Hoe ziet hij het en wat wil hij? En ja, dat kan dus ook zijn dat hij beseft, dat hij dat meisje onnodig kwetst en de relatie op een nette manier verbreekt. Of hij stopt er juist meer energie in, kan ook.
yette schreef op 19-08-2024 om 12:34:
Tsja, te eten vragen ... bij ons vertrekken de kinderen nooit meteen met vrienden (verkering of niet) naar hun kamer. Ook niet als we die vrienden allang kennen. Ze drinken eerst wat beneden en we maken een praatje. Soms blijven ze gezellig aan de keukentafel hangen. Gaat dat niet overal zo?
Eh, nee, want ik ben meestal op mijn werk als ze thuis komen.
Gezellig aan de keukentafel blijven hangen, nee, dat gaat niet want als er thuis gewerkt wordt zit ik naast die keukentafel.
Dus, nee, als ze voor het eerst komen stellen ze zich even voor en daarna gaan ze eigenlijk gelijk door naar boven.
En in het weekend zijn wij er bijna niet ivm wedstrijden van zoon.
Ysenda schreef op 18-08-2024 om 14:55:
[..]
Een kado van €100 is voor een 15 jarige gewoon buiten proportie, daar zou ik zeker ook aandringen op terug brengen.
Dat is eerder een bedrag dat je als kind van je ouders krijgt bij een speciale verjaardag 18 of 21.
Euh, ik geef mijn volwassen meer dan 100 op een normale verjaardag ook.
Niet iedereen is hetzelfde.
Summertime, is het pittig geprijste kado niet indirect een middel om zijn liefde te kopen? Liefde is niet te koop!
Ergens is het een vorm van manipulatie; iets dat je best aan je dochter kan vragen.
Mijn kinderen krijgen voor hun verjaardag ook kado boven de €100. Maar dat zijn wel mijn bloedverwanten en die zie ik volgende jaren nog aan de keukentafel, dus daar heb ik dan geen moeite mee.
yette schreef op 19-08-2024 om 12:34:
Tsja, te eten vragen ... bij ons vertrekken de kinderen nooit meteen met vrienden (verkering of niet) naar hun kamer. Ook niet als we die vrienden allang kennen. Ze drinken eerst wat beneden en we maken een praatje. Soms blijven ze gezellig aan de keukentafel hangen. Gaat dat niet overal zo?
Deze jongen komt daar volgens TO +/- 3 keer per maand. Ik neem aan, misschien onterecht, dat ze niet meteen naar boven rennen, maar eerst iets te drinken nemen. Dat moment beneden zou ik gebruiken om mijn verbazing te uiten over dat hij niet met zijn vriendin naar dat pretpark gaat. En waarom dan niet? Zij zou het ontzettend leuk vinden ... klaar.
Ja, dat was ook mijn ideaalbeeld... Maar helaas gaat dat niet altijd zo. Zeker als de onderlinge verhouding tussen ouders en kind niet ideaal is. Een vriendin vertelde dat ze alleen wist hoe de schoenen van dochters eerste vriendje eruit zagen. De jongeman had volgens dochter 'sociale angsten' en durfde zich niet voor te stellen....
Dat verhaal kennende was ik blij dat mijn eigen dochter (met wie ik ook moeizame relatie had) wel haar vriendje af en toe naar huis nam. Helaas was het met de vriend daarna totaal omgekeerd. Daarvan wist ik alleen hoe zijn auto eruit zag, waarmee hij haar 's nachts thuis afzette. Officieel hadden ze ook niets... Zo zullen er wel meer ouders verhalen hebben over 'verstopte' vriendjes/vriendinnetjes van hun kinderen.
Miepjecody schreef op 19-08-2024 om 15:54:
[..]
Euh, ik geef mijn volwassen meer dan 100 op een normale verjaardag ook.
Niet iedereen is hetzelfde.
Je kinderen misschien ja. Maar geef je ook elke tante, neef, buurvrouw of vriendin cadeaus van 100 euro? Ik niet hoor. En ik ken ook niemand die dat wel doet voor elke verjaardag.
Bovendien is dit meisje 15 en dan is 100 euro heel veel geld. Daar moet je lang voor werken en als je dat uitgeeft aan een cadeau voor je vriendje, kun je het niet uitgeven aan allerlei andere dingen. Dan moet je misschien best een hele tijd nee zeggen tegen andere dingen, ook ten koste van leuke dingen doen met vriendinnen.
yette schreef op 19-08-2024 om 12:34:
Tsja, te eten vragen ... bij ons vertrekken de kinderen nooit meteen met vrienden (verkering of niet) naar hun kamer. Ook niet als we die vrienden allang kennen. Ze drinken eerst wat beneden en we maken een praatje. Soms blijven ze gezellig aan de keukentafel hangen. Gaat dat niet overal zo?
Ja, dat was ook mijn ideaalbeeld... Maar helaas gaat dat niet altijd zo. Zeker als de onderlinge verhouding tussen ouders en kind niet ideaal is. Een vriendin vertelde dat ze alleen wist hoe de schoenen van dochters eerste vriendje eruit zagen. De jongeman had volgens dochter 'sociale angsten' en durfde zich niet voor te stellen....
Dat verhaal kennende was ik blij dat mijn eigen dochter (met wie ik ook moeizame relatie had) wel haar vriendje af en toe naar huis nam. Helaas was het met de vriend daarna totaal omgekeerd. Daarvan wist ik alleen hoe zijn auto eruit zag, waarmee hij haar 's nachts thuis afzette. Officieel hadden ze ook niets... Zo zullen er wel meer ouders verhalen hebben over 'verstopte' vriendjes/vriendinnetjes van hun kinderen.
Miepjecody schreef op 19-08-2024 om 15:54:
[..]
Euh, ik geef mijn volwassen meer dan 100 op een normale verjaardag ook.
Niet iedereen is hetzelfde.
Ook op je 15e aan je prille verkering?
Miepjecody schreef op 19-08-2024 om 15:54:
[..]
Euh, ik geef mijn volwassen meer dan 100 op een normale verjaardag ook.
Niet iedereen is hetzelfde.
Maar dit bedoel je waarschijnlijk naar je eigen kinderen.
Kinderen van 15 geven elkaar onderling over het algemeen toch geen kadootjes van €100? (Daar gaat het in dit topic over).
(Oh, ben mosterd zie ik)
BritgetJones007 schreef op 19-08-2024 om 15:25:
[..]
Heel eerlijk...ik zou het juist wel op prijs stellen. Natuurlijk kan je het onderling niet zomaar even regelen, maar als deze moeder vraagtekens heeft bij zijn intenties, dan zou je daar thuis wel even over in gesprek kunnen gaan. 17 jaar betekent namelijk niet dat je alle wijsheid in pacht hebt en heel misschien nog wat sturing, al is dat indirect, kan gebruiken/nodig hebt. Kan ook gewoon onbenulligheid zijn en staat haar zoon er niet bij stil hoe hij overkomt? En wat empathie opbrengen, over hoe zijn vriendin het ervaarde, kan toch best een eye-opener zijn? Hoe ziet hij het en wat wil hij? En ja, dat kan dus ook zijn dat hij beseft, dat hij dat meisje onnodig kwetst en de relatie op een nette manier verbreekt. Of hij stopt er juist meer energie in, kan ook.
To is de persoon die met dochter in gesprek moet. En als dochter dit wil veranderen moet ze zelf met die jongen in gesprek. Dat zijn leermomenten! Dit zijn echt geen zaken die je als ouders onderling gaat bespreken.
Izza schreef op 19-08-2024 om 18:24:
[..]
To is de persoon die met dochter in gesprek moet. En als dochter dit wil veranderen moet ze zelf met die jongen in gesprek. Dat zijn leermomenten! Dit zijn echt geen zaken die je als ouders onderling gaat bespreken.
Als ze allebei net 14 zijn en je kent de ouders toevallig zou ik het eventueel nog een kans geven om de ouders even te bellen.
Bij een 17-jarige zou ik daar toch écht niet meer aan beginnen.
Hoe kom je uberhaupt aan het telefoonnummer van die ouders? Ik gok dat kind het niet heeft en dat 17-jarige het niet gaat geven. Moet je dus al weten waar ze wonen en voor hun deur gaan posten om hen te spreken.
MamaE schreef op 19-08-2024 om 16:39:
[..]
Je kinderen misschien ja. Maar geef je ook elke tante, neef, buurvrouw of vriendin cadeaus van 100 euro? Ik niet hoor. En ik ken ook niemand die dat wel doet voor elke verjaardag.
Bovendien is dit meisje 15 en dan is 100 euro heel veel geld. Daar moet je lang voor werken en als je dat uitgeeft aan een cadeau voor je vriendje, kun je het niet uitgeven aan allerlei andere dingen. Dan moet je misschien best een hele tijd nee zeggen tegen andere dingen, ook ten koste van leuke dingen doen met vriendinnen.
Je moet even kijken waar ik op reageer
