Geen prioriteit
Onze dochter van 15 heeft nu 3 maand verkering met een jongen die ze een jaar kent. 1 ste vriendje
Ons lijkt het dat de jongen haar niet als een prioriteit ziet. Hij wil maar zelden afspreken met haar. Steeds is er een uitvlucht : chiro, met vrienden op stap. Hobby….. Onze dochter is super verliefd en wil hem meer zien. Ze vertelt dit niet aan ons maar we zien dat ze hier heel erg onder lijdt. Tijdens een gesprek geeft ze aan dat het heel gewoon is om elkaar niet vaak te zien. ( smoesje ?)Heel de dag houdt ze haar gsm in het oog met de hoop dat hij haar toch even wil zien. Nooit heeft hij tijd, hoewel hii op 5 minuten van ons woont.
ze zien elkaar ongeveer 3 keer per maand in de vakantie. Ze kruipen dat steeds op haar kamer.
Hoe pakken we dit aan? We vinden het erg dat onze dochter zo afziet.
Summertime schreef op 18-08-2024 om 10:07:
allemaal al erg bedankt voor nuttig advies. Nog een extra vraagje : we hadden tickets voor een pretpark gewonnen, ze vraagt dat hij meegaat. Hij wil niet mee want doet de laatste week van vakantie liever elke dag iets met zijn vrienden. Ondertussen heeft ze wel voor zijn verjaardag over 2 weken een cadeau van 100 euro gekocht van haat centjes. ( pet ralph lauren ). Wat doe ik hiermee?
Blij zijn dat hij niet mee wil?
En haar haar eigen fouten laten maken.
Poezie schreef op 18-08-2024 om 10:12:
[..]
Jij gaat hier niets mee doen, je dochter brengt de pet terug naar de winkel.
Ja, wat Poezie zegt. Probeer haar te overtuigen het cadeau terug te brengen naar de winkel. En tegen die tijd wat kleins van 10 euro ofzo te kopen. Haar toch proberen in te zien dat ze beter verdient dan dit
en laat haar een vriendin mee vragen naar het pretpark
Je dochter is 15 jaar, hoe oud is de jongen? Een eerste liefde die nog wat onhandig verloopt van 2 pubers. Ik zou me er niet zo druk om maken, mits dat mijn dochter geen crimineel of agressief type aan de haak heeft geslagen.
Gezellig wat over praten, ze kan haar hart bij je luchten en idd zakdoeken in huis halen. Drie maanden verkering, voorlopig gaan ze nog niet samenwonen, dat scheelt.
Oei het klinkt of ze verkering heeft met mijn zoon van bijna 17. Die zou ook nooit tijd hebben en z'n vrienden voor laten gaan (daarom heeft hij ook geen vriendin gelukkig). Maar hoe vervelend het ook is, ik ben het eens met de rest. Ze moet het echt zelf ondervinden en van leren. Hier kun je verder niet zoveel mee behalve steunen en laten uithuilen.
Watttt? Een kado(otje) van 100€? Kent ze de waarde van geld ook niet of wat? Krijgt ze zoveel zakgeld of heeft ze een zo dikbetaald jobke? Neen, dit gaat er echt over.
En inderdaad, wat voor type is die jongen? Ik zou toch maar voorzichtig polsen wat er boven op die slaapkamer gebeurt, want mij lijkt die gast voor weinig bij jouw dochter geïnteresseerd te zijn.
Wil je niet opjutten, TO, maar de verhoudingen tussen jouw dochter en haar 'verloofde' die kloppen niet hoor.
Sterkte voor jou! (wat zegt de vader van jouw kind daar allemaal over?)
Summertime schreef op 18-08-2024 om 10:07:
allemaal al erg bedankt voor nuttig advies. Nog een extra vraagje : we hadden tickets voor een pretpark gewonnen, ze vraagt dat hij meegaat. Hij wil niet mee want doet de laatste week van vakantie liever elke dag iets met zijn vrienden. Ondertussen heeft ze wel voor zijn verjaardag over 2 weken een cadeau van 100 euro gekocht van haat centjes. ( pet ralph lauren ). Wat doe ik hiermee?
Jeetje, met die pet had ik haar direct terug gestuurd - of was dat samen gaan doen! Sorry hoor, maar zo'n bedrag, zéker op die leeftijd, gaat wat mij betreft echt te ver. Ook voor een vriendje dat haar wèl alle aandacht geeft. Ze is 15 en ze hebben pas 3 maanden 'iets'!
Tijd om haar te leren dat er in vriendschappen mbt wat je aan elkaar uitgeeft, ook een balans moet zijn. Zelfde geldt andersom. Als mijn dochter op die leeftijd zulke dure cadeau's van een prille vriend zou krijgen, zou ik daar niet blij van worden.
Chrissie80 schreef op 18-08-2024 om 11:29:
Oei het klinkt of ze verkering heeft met mijn zoon van bijna 17. Die zou ook nooit tijd hebben en z'n vrienden voor laten gaan (daarom heeft hij ook geen vriendin gelukkig). Maar hoe vervelend het ook is, ik ben het eens met de rest. Ze moet het echt zelf ondervinden en van leren. Hier kun je verder niet zoveel mee behalve steunen en laten uithuilen.
Haha wie weet ! Jongen is idd 17.bedankt
Zo’n duur cadeau is op dit moment (en dan alleen al hun leeftijd en de relatie van een paar maand) buiten proportie. Dat lijkt me wel van belang voor haar om te leren.
ik lees veel dat je vooral niks erover moet zeggen en ze er zelf achter moet komen. Het is alleen best belangrijk om je dochter de zogenoemde 'red flags' te leren. En nog belangrijker; wat vind zij belangrijk in een vriendschap of een relatie? En hoe kan je je grensaangeven? Wat kan je doen als die grens overschreden wordt? Wat zou ze haar beste vriendin adviseren in zo'n geval? Wat is wederkerigheid in een relatie? Enz.
Dat soort gesprekken had ik vroeger nooit gehad. Onder hetzelfde wat hier steeds terugkomt; ze moet het zelf ondervinden, maar dat is te makkelijk gedacht. Juist dit stukje internaliseren van wat ik hierboven schreef is enorm belangrijk om bepaalde 'red flags" te leren kennen.
BritgetJones007 schreef op 18-08-2024 om 13:50:
ik lees veel dat je vooral niks erover moet zeggen en ze er zelf achter moet komen. Het is alleen best belangrijk om je dochter de zogenoemde 'red flags' te leren. En nog belangrijker; wat vind zij belangrijk in een vriendschap of een relatie? En hoe kan je je grensaangeven? Wat kan je doen als die grens overschreden wordt? Wat zou ze haar beste vriendin adviseren in zo'n geval? Wat is wederkerigheid in een relatie? Enz.
Dat soort gesprekken had ik vroeger nooit gehad. Onder hetzelfde wat hier steeds terugkomt; ze moet het zelf ondervinden, maar dat is te makkelijk gedacht. Juist dit stukje internaliseren van wat ik hierboven schreef is enorm belangrijk om bepaalde 'red flags" te leren kennen.
Zeker eens hoor, alleen vraag ik me af of ze hier op dit moment voor open zal staan. Bij mijn pubers merk ik dat ze hier eerst zelf soort van naartoe moeten groeien voordat hierover gesproken kan worden.
Mijn zoon(17) had verkering met een meisje een aantal maanden. Was helemaal dikke prima kregen we te horen, verder mochten we er niet teveel over vragen. Totdat zoon zelf naar ons toe kwam omdat het meisje erg controlerend, beperkend en verbaal agressief naar hem was. Hij vroeg zich af of dit normaal was in een relatie? Hij vond het iig niet fijn. Toen konden wij hier het gesprek over aangaan, eerder niet, toen was hij daar nog niet. Hij heeft de verkering uitgemaakt. Sindsdien kunnen we over dit onderwerp praten. Waar liggen je grenzen? Wat vind jij belangrijk in verkering/relatie? Hoe kun je op een goede manier aangeven wat je wel of niet wilt?
BritgetJones007 schreef op 18-08-2024 om 13:50:
ik lees veel dat je vooral niks erover moet zeggen en ze er zelf achter moet komen. Het is alleen best belangrijk om je dochter de zogenoemde 'red flags' te leren. En nog belangrijker; wat vind zij belangrijk in een vriendschap of een relatie? En hoe kan je je grensaangeven? Wat kan je doen als die grens overschreden wordt? Wat zou ze haar beste vriendin adviseren in zo'n geval? Wat is wederkerigheid in een relatie? Enz.
Dat soort gesprekken had ik vroeger nooit gehad. Onder hetzelfde wat hier steeds terugkomt; ze moet het zelf ondervinden, maar dat is te makkelijk gedacht. Juist dit stukje internaliseren van wat ik hierboven schreef is enorm belangrijk om bepaalde 'red flags" te leren kennen.
Ik begrijp wat je bedoelt, maar wij zijn (meestal en over het algemeen allemaal) snel om aan onze kinderen goede raad te geven, meermaals herhaald. Of dezelfde goede raad in andere bewoordingen. En - ik spreek voor mij persoonlijk - als ik ook geschreven heb dat dochter het zelf moet ondervinden, bedoel ik niet dat mama het niet 1 keer mag zeggen. Maar ergens schrijft TO al dat dochter al van ver voelt aankomen dat bepaalde dingen niet in goede aarde gaan vallen. Dus zegt dochter niks. En daar gaat het over: zeg het één keer en laat dochter dan doen. Want ... wie niet horen wil moet voelen. En dat is het wat hier wordt bedoeld: 1 ervaring is waardevoller dan 1000 waarschuwingen.
Waarom moet jij iets over die pet beslissen? Heeft die pet te maken met de gewonnen tickets voor het pretpark? Laat het allemaal los! Tenzij het jouw geld is geweest waarmee ze die pet heeft gekocht. Maar dan moet je ook dat gaan loslaten en zorgen dat ze zelf over wat geld beschikt, waar ze zelf over mag beslissen.
Kijk hoe ze ermee omgaat, hoe verwerkt ze teleurstellingen, kan ze dat zelf aan dan is dat gelukkig. Loopt het om een of andere reden uit de hand, dan moet je ingrijpen. Maar tot nu toe lees ik iets over een meisje dat dolverliefd is op een jongen die niet zo heel erg verliefd is. Kan gebeuren.
Tsjor
'Ik begrijp wat je bedoelt, maar wij zijn (meestal en over het algemeen allemaal) snel om aan onze kinderen goede raad te geven, meermaals herhaald.'Goede raad is één ding. Dan laat je nog aan iemand anders over wat hij/zij met die goede raad wil doen. Hier gaan de adviezen soms verder en moet dochter doen wat moeder goed vindt, pet terugbrengen bijvoorbeeld.
Tsjor
tsjor schreef op 18-08-2024 om 14:46:
'Ik begrijp wat je bedoelt, maar wij zijn (meestal en over het algemeen allemaal) snel om aan onze kinderen goede raad te geven, meermaals herhaald.'Goede raad is één ding. Dan laat je nog aan iemand anders over wat hij/zij met die goede raad wil doen. Hier gaan de adviezen soms verder en moet dochter doen wat moeder goed vindt, pet terugbrengen bijvoorbeeld.
Tsjor
Een kado van €100 is voor een 15 jarige gewoon buiten proportie, daar zou ik zeker ook aandringen op terug brengen.
Dat is eerder een bedrag dat je als kind van je ouders krijgt bij een speciale verjaardag 18 of 21.
