Dochter neemt mijn spullen ongevraagd mee naar huis van mijn ex
Gek word ik er van. Mijn dochter van 15 pakt ongevraagd allemaal spullen (laders, snoertjes, powerbanks, kleding, serviesgoed, ...) van mij en neemt die dan mee naar mijn ex. Omdat ze het niet vertelt kan ik mijn rot zoeken. Ik heb namelijk erg last van vergeetachtigheid.
Als ik haar dan een appje stuur met de vraag of ze dat voorwerp meegenomen heeft, dan zal ze dat nooit toegeven, omdat ze bang is voor de reactie. Ik heb haar al meerdere keren verteld dat ik het verwacht dat ze meldt als ze spullen meeneemt en dat ik niet boos word, omdat ik al blij ben dat ik niet meer verder hoef te zoeken. Dat werkt helaas maar beperkt, omdat ze bij haar moeder gewend is dat die erg scherp uit de hoek komt als ze zich niet aan de regels houdt.
Ik ben inmiddels ten einde raad, omdat mijn spullen maar blijven verdwijnen en ik maar blijf zoeken naar spullen die er niet meer zijn.
Wat raden jullie mij aan?
MamaE schreef op 16-08-2023 om 23:14:
[..]
Natuurlijk zal mijn kind ook wel eens haar kont tegen de krib gooien en iets doen wat niet mag. Doet ze nu ook al hoor.
Maar gedrag heeft consequenties, leuk of niet. En ik denk dat op een gegeven moment bij de meesten het kwartje wel gaat vallen als ze er vaak genoeg zelf een negatief gevolg van ervaren. Als je ongevraagd van alles leent en kwijt maakt, dan doet dat iets met mijn vertrouwen. Als ik een halve dag heb lopen zoeken naar mijn spullen, heb ik geen tijd om je naar een feestje te brengen want mijn werk/de was/de strijk/de afwas ben ik daardoor nog niet aan toegekomen. Als je alles wat nieuw gekocht moet worden van je zakgeld moet betalen, heb je minder geld voor leuke dingen.
Het gaat om prioriteiten en jezelf en je eigen belangen boven die van een ander stellen. Daar kun je voor kiezen, maar dat heeft dan wel consequenties.
Als jouw gedrag alleen voor anderen vervelend is zonder dat het voor jou consequenties heeft, waarom zou je er dan iets aan veranderen?
Dit is echt iets waar ik heel streng in ben en zal zijn. Het voelt als bestolen worden in je eigen huis en dat ondermijnt mijn eigen houvast, structuur en veiligheid.
Ik hoop voor je dan dat jouw dochter straks die neiging niet zo heeft. (Het verschilt echt per kind)
Hoe dan ook helpt het nooit zo goed het zo groot en zwaar te framen, welk gedrag dan ook van je kinderen.
Het valt me ook op dat het steeds groter gemaakt wordt, het gaat nu om ‘constant kwijtraken’. Waar is dat aan de orde? Het gaat bij ts om een kind met gescheiden ouders, neemt spullen mee vanuit het ene naar het andere gezin. Ik zou dat niet snel bestempelen als alles kwijtraken.
Ik kan me zelf niet echt heugen dat mijn kinderen iets kwijt maakten. Zeker niet vaker dan ik zelf iig en niets belangrijks.
Vooral zo houden Pinokio. Ik moet ook niet mijn eigen ervaringen hier neerzetten, want daar word ik heel zuur van. Maar mijn jongvolwassen -niet meer puber- was vorige week hier en voor ik haar wegbracht heb ik nog fijn wat dingen van mij uit haar tas gevist. Geen belangrijke dingen, maar wel MIJN oorbellen en MIJN haarclip. Inmiddels reageer ik neutraal, omdat emoties toch alleen mezelf maar om zeep helpen. Ze weet het dondersgoed, alleen interesseert het haar kennelijk niet (genoeg) wat je moeder ergens iets bij voelt.
Bij het afrekenen in de supermarkt (ik stond mijn eigen spullen af te rekenen) werd ze gecontroleerd en jawel, 3 items niet gescand die al wel in haar tas zaten en dan zo'n ongeinteresseerde houding van ohja, whatever.
Het is echt erg verschillend hoe mensen (dus pubers) opdrogen. Maar begin vooral niet met het te bagatelliseren. Vanaf een bepaalde leeftijd zouden ze door herhalen, herhalen en herhalen (en zelf consequenties laten dragen) beter moeten weten. Werkt dat niet, dan reageer je op een dag als ik.
Ysenda schreef op 16-08-2023 om 23:05:
[..]
Nou de vergeet-en-niet-nadenken-fase zit meestal voor de je-mag-alleen-een-motorvoertuig-besturen-fase.
De eerste is zo rond 17 wel over, en met 18 mogen ze pas zelfstandig los met een motorvoertuig.
En natuurlijk blijf je steeds bijsturen maar je bent er niet constant bij.
Ze mogen met 16.5 jaar al autorijles volgen. Geloof mij, in veel gevallen gaat het in de auto zo zoals ik lees hier op het forum en dat is echt heel onveilig. Het punt is dat wanneer een puber thuis niet leert dat bepaalde acties consequenties hebben omdat het nu eenmaal een fase is, dat ze erg moeilijk te corrigeren zijn in het verkeer. In het verkeer is er namelijk geen tijd voor ja maar ik vind zus en zo, en waarom moet dat?
Het is echt waar de laatste pakweg 10/15 jaar is er een hele andere generatie pubers ontstaan die vaak pas voor het eerst echt horen dat ze iets niet kunnen of anders moeten doen of beter moeten luisteren en dat hun mening gewoonweg niet altijd de juiste is. En dat merk je heel goed terug in de auto. Ik heb geen idee waar het aan ligt maar als ik hier lees dat ze er nu eenmaal niks aan kunnen doen en het gaat vanzelf over dan snap ik het wel een beetje.
Maak ze verantwoordelijk voor hun daden. Spullen kwijt? Jammer dan, dan koop je van je eigen geld nieuwe spullen lijkt mij iets wat doodnormaal zou moeten zijn. Dan ben je echt niet zo bizar streng hoor in mijn ogen. En daar leren ze heel goed van.
Miraval schreef op 17-08-2023 om 04:34:
[..]
Ze mogen met 16.5 jaar al autorijles volgen. Geloof mij, in veel gevallen gaat het in de auto zo zoals ik lees hier op het forum en dat is echt heel onveilig. Het punt is dat wanneer een puber thuis niet leert dat bepaalde acties consequenties hebben omdat het nu eenmaal een fase is, dat ze erg moeilijk te corrigeren zijn in het verkeer. In het verkeer is er namelijk geen tijd voor ja maar ik vind zus en zo, en waarom moet dat?
Het is echt waar de laatste pakweg 10/15 jaar is er een hele andere generatie pubers ontstaan die vaak pas voor het eerst echt horen dat ze iets niet kunnen of anders moeten doen of beter moeten luisteren en dat hun mening gewoonweg niet altijd de juiste is. En dat merk je heel goed terug in de auto. Ik heb geen idee waar het aan ligt maar als ik hier lees dat ze er nu eenmaal niks aan kunnen doen en het gaat vanzelf over dan snap ik het wel een beetje.
Heb je een autorijschool of iets dergelijks, dat je hier ervaring mee hebt?
ToetieToover schreef op 17-08-2023 om 06:01:
[..]
Heb je een autorijschool of iets dergelijks, dat je hier ervaring mee hebt?
Ik geef autorijles inderdaad. Vandaar mijn bevindingen. Maakt mij geen expert natuurlijk maar het is wel iets wat je vrij duidelijk terugziet.
Miraval schreef op 17-08-2023 om 04:34:
[..]
Ze mogen met 16.5 jaar al autorijles volgen. Geloof mij, in veel gevallen gaat het in de auto zo zoals ik lees hier op het forum en dat is echt heel onveilig. Het punt is dat wanneer een puber thuis niet leert dat bepaalde acties consequenties hebben omdat het nu eenmaal een fase is, dat ze erg moeilijk te corrigeren zijn in het verkeer. In het verkeer is er namelijk geen tijd voor ja maar ik vind zus en zo, en waarom moet dat?
Het is echt waar de laatste pakweg 10/15 jaar is er een hele andere generatie pubers ontstaan die vaak pas voor het eerst echt horen dat ze iets niet kunnen of anders moeten doen of beter moeten luisteren en dat hun mening gewoonweg niet altijd de juiste is. En dat merk je heel goed terug in de auto. Ik heb geen idee waar het aan ligt maar als ik hier lees dat ze er nu eenmaal niks aan kunnen doen en het gaat vanzelf over dan snap ik het wel een beetje.
Maak ze verantwoordelijk voor hun daden. Spullen kwijt? Jammer dan, dan koop je van je eigen geld nieuwe spullen lijkt mij iets wat doodnormaal zou moeten zijn. Dan ben je echt niet zo bizar streng hoor in mijn ogen. En daar leren ze heel goed van.
Met 16,5 rijles volgen, dan zit er een instructeur naast en tussen 17 en 18 moet er een coach naast zitten. Dus alleen rijden zit er voor het 18e niet in.
Maar het klopt wel wat je zegt, alleen is het ook niet op te lossen.
Ysenda schreef op 17-08-2023 om 07:48:
[..]
Met 16,5 rijles volgen, dan zit er een instructeur naast en tussen 17 en 18 moet er een coach naast zitten. Dus alleen rijden zit er voor het 18e niet in.
Maar het klopt wel wat je zegt, alleen is het ook niet op te lossen.
Wat ze doen wanneer ze hun rijbewijs eenmaal hebben dat weet ik niet natuurlijk. En dat jongeren meer ongelukken hebben dan ouderen dat is ook al een hele lange tijd zo en de redenen zijn duidelijk echter je kunt daar idd weinig aan doen.
Maar ik bedoel echt gedrag tijdens de rijlessen. De gemakzucht waarmee afgemeld wordt vaak op het laatste moment. De les doorbetalen maakt vaak niet uit omdat de ouders betalen die het dan weer onzin vinden dat er 24 uur vantevoren afgebeld moet worden. Maar ook in verkeerssituaties de schuld eerst bij een ander proberen te leggen voordat ze lijken naar hun eigen gedrag. Onverschillig reageren op aanwijzingen tot ronduit geïrriteerd worden na een ingreep/correctie. Dat zijn dingen die echt wel erger geworden zijn de afgelopen pakweg 10 jaar en ook steeds erger worden.
Wanneer je van je kind weet dat die dus nog zo reageert op situaties, dan is die er duidelijk nog niet klaar voor om te gaan autorijden. En nogmaals het is niet bij iedere puber, gelukkig de meesten niet. Maar de "uitwassen" worden erger. Geen idee waar dat door komt eigenlijk?
nu gaan we weer richting uitwassen terwijl TO ern gewone 15 jarige heeft.
Ysenda schreef op 17-08-2023 om 08:59:
nu gaan we weer richting uitwassen terwijl TO ern gewone 15 jarige heeft.
hij zal vast een gewone 15 jarige hebben, maar:
Ik heb haar al meerdere keren verteld dat ik het verwacht dat ze meldt als ze spullen meeneemt en dat ik niet boos word (...) Ik ben inmiddels ten einde raad, omdat mijn spullen maar blijven verdwijnen
Het is geen gewoon gedrag om schijt te hebben aan je ouders als ze bij herhaling na tekst en uitleg blijven negeren hoe vervelend een ouder dat vindt. Zo rond 15 jaar moet je dat echt wel door beginnen te krijgen dat het zeer ongewenst en ronduit asociaal is om dit te blijven negeren.
Dus in mijn beleving is het wel een uitwas van precies dat asociale gedrag dat Miraval beschrijft en voor mij als ouder zeer herkenbaar. Het ego puberbrein heeft er de afgelopen tien jaar nog een extra sausje egoisme overheen gekregen als je het mij vraagt en er zijn meer ouders bijgekomen die dat maar wegpoetsen. Dus nee, mij zal je niet zien bij de groep die het normaal geaccepteerd gedrag vindt.
Diyer schreef op 17-08-2023 om 10:28:
[..]
hij zal vast een gewone 15 jarige hebben, maar:
Ik heb haar al meerdere keren verteld dat ik het verwacht dat ze meldt als ze spullen meeneemt en dat ik niet boos word (...) Ik ben inmiddels ten einde raad, omdat mijn spullen maar blijven verdwijnenHet is geen gewoon gedrag om schijt te hebben aan je ouders als ze bij herhaling na tekst en uitleg blijven negeren hoe vervelend een ouder dat vindt. Zo rond 15 jaar moet je dat echt wel door beginnen te krijgen dat het zeer ongewenst en ronduit asociaal is om dit te blijven negeren.
Dus in mijn beleving is het wel een uitwas van precies dat asociale gedrag dat Miraval beschrijft en voor mij als ouder zeer herkenbaar. Het ego puberbrein heeft er de afgelopen tien jaar nog een extra sausje egoisme overheen gekregen als je het mij vraagt en er zijn meer ouders bijgekomen die dat maar wegpoetsen. Dus nee, mij zal je niet zien bij de groep die het normaal geaccepteerd gedrag vindt.
Nee, dat is juist de leeftijd dat het het ergst is dat ze in hun eigen wereld leven. Met 16-17 begint dat bij te trekken en met 18-19 zijn ze die fase weer uit. En dan heb je heel leuk opgedroogde jongvolwassenen in huis die in eens uit zichzelf even opruimen, stofzuigen of je op een andere manier verrassen.
Diyer schreef op 17-08-2023 om 10:28:
[..]
hij zal vast een gewone 15 jarige hebben, maar:
Ik heb haar al meerdere keren verteld dat ik het verwacht dat ze meldt als ze spullen meeneemt en dat ik niet boos word (...) Ik ben inmiddels ten einde raad, omdat mijn spullen maar blijven verdwijnenHet is geen gewoon gedrag om schijt te hebben aan je ouders als ze bij herhaling na tekst en uitleg blijven negeren hoe vervelend een ouder dat vindt. Zo rond 15 jaar moet je dat echt wel door beginnen te krijgen dat het zeer ongewenst en ronduit asociaal is om dit te blijven negeren.
Dus in mijn beleving is het wel een uitwas van precies dat asociale gedrag dat Miraval beschrijft en voor mij als ouder zeer herkenbaar. Het ego puberbrein heeft er de afgelopen tien jaar nog een extra sausje egoisme overheen gekregen als je het mij vraagt en er zijn meer ouders bijgekomen die dat maar wegpoetsen. Dus nee, mij zal je niet zien bij de groep die het normaal geaccepteerd gedrag vindt.
Diyer ik snap je oprecht niet. Zo te horen ben jij een ouder die niet graag ‘wegpoetst’. Toch heeft het niet het gewenste resultaat gehad bij jou. Waarom dan toch die overtuiging dat je er zoveel vat op hebt?
(natuurlijk zijn er kinderen waar je als ouder veel vat op lijkt te hebben. Maar dat zijn imho vaak kinderen die ook weinig vat nodig hebben 
Gedeeltelijk is pubertijd natuurlijk biologie en ontwikkelen de breinen zich nog volop. Anderzijds is veel ook culturele context - ik denk echt dat de 15jarigen in bijvoorbeeld (ik noem lukraak wat landen) Japan/China/India/Gambia toch echt niet persé dezelfde luxe hebben om zich onverantwoordelijk en asociaal te gedragen. Die hebben ook onvolgroeide hersenen maar zitten in een strakker kader hetzij door cultuur of traditie of hetzij door bittere noodzaak. Nederlandse pubers zijn dus ook erg gepriviligeerd wat dat betreft (er was ooit een mooie uitzending van Metropolis over de pubertijd). Een beetje sturing en kaders rondom die niet-helemaal-affe breinen lijkt me niet verkeerd.
Pinokkio schreef op 17-08-2023 om 11:23:
[..]
Diyer ik snap je oprecht niet. Zo te horen ben jij een ouder die niet graag ‘wegpoetst’. Toch heeft het niet het gewenste resultaat gehad bij jou. Waarom dan toch die overtuiging dat je er zoveel vat op hebt?
(natuurlijk zijn er kinderen waar je als ouder veel vat op lijkt te hebben. Maar dat zijn imho vaak kinderen die ook weinig vat nodig hebben
Dat vind ik wel een goed punt, Pinokkio, wat je maakt. Dat ik een beetje om hun gedrag heen laveerde, zonder een hele harde strijd aan te gaan en straf te geven, wil niet zeggen dat ik het acceptabel gedrag vond. En ik zei er ook wat van. Dat is geen ‘wegpoetsen’ dus. Maar met het idee in mijn achterhoofd dat het om onkunde ging, verbond ik er geen consequenties aan. Want dat had net zomin geholpen, wist ik uit ervaring. Dan blijf ik niet ‘straffen’.
Consequenties zijn in mijn ogen een logisch gevolg van bepaald gedrag of van een bepaalde situatie. Als volwassene krijg je daar net zo goed mee te maken. Dus als je slordig bent met spullen, dan heb je meer kosten aan steeds nieuwe kopen. Als je laks bent met spullen van anderen, vertrouwen mensen je minder. Net als wanneer je heel vaak je afspraken niet na komt. Er zijn mensen die daar moeite mee blijven houden. Dat is vervelend, maar dat is niet de verantwoordelijkheid van de samenleving. Ooit gelezen dat iemand dat de 'adhd-boete' noemde omdat ze vaak kosten maakte voor vergeten afspraken en heel vaak dingen nieuw moest kopen omdat het kwijt raakte. Die vond dat daar meer begrip vanuit de samenleving voor moest komen met zelfs een extra toeslag daarvoor. Schiet mij maar lek hoor, maar dan leg je de volledige verantwoordelijkheid voor jouw probleem bij anderen neer.
Mijn zus heeft wel een beetje zo'n fase gehad waarin ze heel laks was met de belangen van anderen. Dat ze een vest van mij leende (gevraagd) maar dat bij een vriendin liet liggen en dan zei 'oh ja, komt wel een keer terug'. Mijn ouders stuurden haar de volgende dag terug om het op te halen. Een rokje van mij geleend wat kapot ging en dan zeggen 'ja boeiend, je hebt er toch twaalf of zo'. Rekening van de tandarts pas na drie maanden betalen omdat die man 'toch geld zat heeft'. Mijn ouders waren daar wel heel fel op. Ik vermoed dat wanneer zij dit gedrag hadden vergoelijkt dat het dan veel erger was geworden.
Ik vind dat we best fundamenteel vragen mogen stellen bij wat we van onze jongeren kunnen, mogen en zouden moeten kunnen verwachten. In heel veel landen hebben kinderen al heel veel eerder heel veel meer verantwoordelijkheden. Hier vroeger ook. Mijn opa was op zijn dertiende kostwinner voor een gezin met zeven kinderen. Dat was geen keuze, dat was ook verre van wenselijk, maar hier gaan we er vanuit dat een vijftienjarige niet in staat is om te bedenken dat iemand anders er last van heeft als je ongevraagd allerlei spullen van diegene wegneemt. Ik vind dat we in het algemeen veel te weinig van kinderen verwachten en ze heel veel voordoen wat ze prima zelf kunnen.
MamaE schreef op 17-08-2023 om 12:30:
Consequenties zijn in mijn ogen een logisch gevolg van bepaald gedrag of van een bepaalde situatie. Als volwassene krijg je daar net zo goed mee te maken. Dus als je slordig bent met spullen, dan heb je meer kosten aan steeds nieuwe kopen. Als je laks bent met spullen van anderen, vertrouwen mensen je minder. Net als wanneer je heel vaak je afspraken niet na komt. Er zijn mensen die daar moeite mee blijven houden. Dat is vervelend, maar dat is niet de verantwoordelijkheid van de samenleving. Ooit gelezen dat iemand dat de 'adhd-boete' noemde omdat ze vaak kosten maakte voor vergeten afspraken en heel vaak dingen nieuw moest kopen omdat het kwijt raakte. Die vond dat daar meer begrip vanuit de samenleving voor moest komen met zelfs een extra toeslag daarvoor. Schiet mij maar lek hoor, maar dan leg je de volledige verantwoordelijkheid voor jouw probleem bij anderen neer.
Mijn zus heeft wel een beetje zo'n fase gehad waarin ze heel laks was met de belangen van anderen. Dat ze een vest van mij leende (gevraagd) maar dat bij een vriendin liet liggen en dan zei 'oh ja, komt wel een keer terug'. Mijn ouders stuurden haar de volgende dag terug om het op te halen. Een rokje van mij geleend wat kapot ging en dan zeggen 'ja boeiend, je hebt er toch twaalf of zo'. Rekening van de tandarts pas na drie maanden betalen omdat die man 'toch geld zat heeft'. Mijn ouders waren daar wel heel fel op. Ik vermoed dat wanneer zij dit gedrag hadden vergoelijkt dat het dan veel erger was geworden.
Ik vind dat we best fundamenteel vragen mogen stellen bij wat we van onze jongeren kunnen, mogen en zouden moeten kunnen verwachten. In heel veel landen hebben kinderen al heel veel eerder heel veel meer verantwoordelijkheden. Hier vroeger ook. Mijn opa was op zijn dertiende kostwinner voor een gezin met zeven kinderen. Dat was geen keuze, dat was ook verre van wenselijk, maar hier gaan we er vanuit dat een vijftienjarige niet in staat is om te bedenken dat iemand anders er last van heeft als je ongevraagd allerlei spullen van diegene wegneemt. Ik vind dat we in het algemeen veel te weinig van kinderen verwachten en ze heel veel voordoen wat ze prima zelf kunnen.
Je hoeft de logica niet uit te leggen, ik denk dat iedereen die wel ziet. Waar het omgaat (en waar het misgaat) is de logica succesvol toepassen op de situatie. Je een mening van een papieren werkelijkheid vormen betekent niets als die niet toepasbaar is in de praktijk. In dit geval zeggen mensen met pubers jou dat. Dat is kennelijk lastig uit te leggen en is iets, denk ik, dat je pas bij het ondervinden zal bevatten.
