Dochter heeft ingebeelde lelijkheid.
Zoals de titel aangeeft: onze dochter heeft ingebeelde lelijkheid.
Ze is in therapie voor o.a haar stress en angst stoornis.
Ze heeft al behoorlijk vooruitgang geboekt w.b.t haar angststoornis.
Ben ook echt enorm trots hoe ze het afgelopen jaar hard aan zichzelf gewerkt heeft en niet zonder resultaat!
Helaas is er (nou een behoorlijk probleem) wat tijdens de therapie nog niet echt aandacht heeft gekregen: het enorme negatieve beeld wat ze van zichzelf (haar uiterlijk) heeft.
Heb het bij de therapeut aangegeven en deze zal het bij de eerstvolgende sessie met dochter bespreken.
Mijn hart breekt als ik mijn kind zo ongelukkig zie. Terwijl het helemaal nergens voor nodig is, en zo zonde van de energie die het haar kost.
Zijn er ouders die dit ook mee hebben gemaakt / mee maken? Hoe ga je als ouder hier op een goede manier mee om?
Alvast bedankt voor het lezen.
Zilver Gray.
Geen ouder, maar ik ken wel iemand die door amc wordt behandeld.
Een ander hardnekkig probleem ( als ik het zo mag noemen) is onlangs overwonnen. Ik vroeg of na dat succes, de behandeling bij amc ook werd gestopt. Nog niet, dat gevoel is nog niet voldoende gedaald. Persoon is wel opgelucht dat het daar serieus genomen wordt.
Bedankt voor de link Flanagan! Het serieus nemen van dit probleem is ook een ding inderdaad.
Ik heb geen advies voor je maar ik wil je wel een hart onder de riem steken 🌹
Ik lees even mee. Hoe oud is je dochter? Mijn zoon is nog maar 11 en zegt ook vreselijke dingen over zichzelf. Dat
er niemand op de wereld lelijker is dan hijzelf.
Bij hem is het het gevolg van pesten. Hij is gediagnosticeerd met PTSS
en heeft EMDR gehad. Het is wel rustiger nu ( heeft ook doodswensen
gehad) maar hij vindt zichzelf nog steeds lelijk ( is ook vaak tegen hem
gezegd door oud klasgenoten).
Nu herken ik het ook enigszins bij mijzelf. Ik vond mijzelf ook altijd
heel lelijk, als ik nu de foto's van vroeger bekijk denk ik "nou dat
viel eigenlijk best wel mee" Maar ik had wel altijd vriendinnen en ben
nooit gepest.
Af en toe spuit het nog steeds naar boven... ik kan die gedachten nu
parkeren. (hoe het komt? geen idee, had lieve ouders... ik weet het
niet)
Maar ik hoop wel dat mijn zoon er over heen groeit, en ik hoop ook op tips van anderen
Mijn moeder heeft ook zo'n ingebeelde lelijkheid. Ze zei altijd over zichzelf dat ze dik was, zelfs nadat ze twintig kilo was afgevallen. Ze droeg broeken die mij te klein waren en maar blijven zeggen dat ze te dik was. Het is dat ik er als puber zelf realistisch naar kon kijken, maar het had ook gigantisch mis kunnen gaan. Alleen ziet ze dat zelf nog steeds niet.
Ik zou het wel serieus nemen. Dus goed dat je dat bij een therapeut hebt aangegeven. Nu is het wel zo dat veel pubers zichzelf niet mooi vinden, graag alle mooie dingen van anderen gecombineerd zouden willen hebben. De mooie krullen van vriendin a, de intelligentie van het slimste meisje uit de klas, het slanke lichaam van vriendin b, etc. Niemand heeft dat allemaal. En dat hoeft ook niet. Jezelf omarmen zoals je bent is een heel proces en als puber verdomd lastig.
Nose schreef op 10-08-2021 om 21:18:
Ik heb geen advies voor je maar ik wil je wel een hart onder de riem steken 🌹
Oh dankjewel Nose, dat is lief! Voel me zo machteloos.
Leene schreef op 10-08-2021 om 21:25:
Ik lees even mee. Hoe oud is je dochter? Mijn zoon is nog maar 11 en zegt ook vreselijke dingen over zichzelf. Dat
er niemand op de wereld lelijker is dan hijzelf.
Bij hem is het het gevolg van pesten. Hij is gediagnosticeerd met PTSS
en heeft EMDR gehad. Het is wel rustiger nu ( heeft ook doodswensen
gehad) maar hij vindt zichzelf nog steeds lelijk ( is ook vaak tegen hem
gezegd door oud klasgenoten).
Nu herken ik het ook enigszins bij mijzelf. Ik vond mijzelf ook altijd
heel lelijk, als ik nu de foto's van vroeger bekijk denk ik "nou dat
viel eigenlijk best wel mee" Maar ik had wel altijd vriendinnen en ben
nooit gepest.
Af en toe spuit het nog steeds naar boven... ik kan die gedachten nu
parkeren. (hoe het komt? geen idee, had lieve ouders... ik weet het
niet)
Maar ik hoop wel dat mijn zoon er over heen groeit, en ik hoop ook op tips van anderen
Leene dochter is 16, ze heeft het eigenlijk al zo lang als ze zich kan herinneren. Ook PTSS en EMDR gehad, na een heel naar voorval met klasgenoten.
Ook dochter heeft wel eens aangegeven dat ze "hier niet meer wil zijn". Dat was overigens wel heel in het begin van therapie. Nu gaat dat wel beter (durf er ook niet goed naar te vragen, zoiets wil je niet horen als ouder).
Jouw zoon is ook nog erg jong zeg! Werd hij veel gepest? Krijgt hij nog therapie?
Ik weet dat ik zelf ook wel issues had vroeger, maar lang niet zo extreem als dochter. Zij hoopte ook dat naarmate ze ouder werd het minder zou worden, helaas is dat niet het geval, eerder het tegen overgestelde..
Zilver_gray schreef op 10-08-2021 om 21:56:
[..]
Oh dankjewel Nose, dat is lief! Voel me zo machteloos.
Ik denk dat je alles al doet wat je kunt doen: een betrokken moeder zijn. ❤️
MamaE schreef op 10-08-2021 om 21:42:
Mijn moeder heeft ook zo'n ingebeelde lelijkheid. Ze zei altijd over zichzelf dat ze dik was, zelfs nadat ze twintig kilo was afgevallen. Ze droeg broeken die mij te klein waren en maar blijven zeggen dat ze te dik was. Het is dat ik er als puber zelf realistisch naar kon kijken, maar het had ook gigantisch mis kunnen gaan. Alleen ziet ze dat zelf nog steeds niet.
Ik zou het wel serieus nemen. Dus goed dat je dat bij een therapeut hebt aangegeven. Nu is het wel zo dat veel pubers zichzelf niet mooi vinden, graag alle mooie dingen van anderen gecombineerd zouden willen hebben. De mooie krullen van vriendin a, de intelligentie van het slimste meisje uit de klas, het slanke lichaam van vriendin b, etc. Niemand heeft dat allemaal. En dat hoeft ook niet. Jezelf omarmen zoals je bent is een heel proces en als puber verdomd lastig.
Dankjewel voor je bericht MamaE, ik neem het zeker serieus. Ik heb ook wel eens gedacht dat het een "puber ding" was. Maar dit is te extreem! Niet in spiegels willen kijken, overal een mondkapje dragen, haar make up kan ze niet zelf (omdat ze het niet aan kan zichzelf in de spiegel te zien) dus sta ik voor dag en douw haar op te maken. En zo nog meer voorbeelden..
Ik heb helaas geen tips voor je maar ik vind het wel heel erg voor haar/jou.. 
Vreselijk om te zien als moeder zijnde lijkt me. Verder klink je wel als een lieve en betrokken moeder, dat is al zo enorm belangrijk 💛
Tip: geen tiktok, instagram en dergelijke. Dit heeft enkel een negatieve impact.
HAHA!wait..what schreef op 10-08-2021 om 22:30:
Ik heb helaas geen tips voor je maar ik vind het wel heel erg voor haar/jou..
Vreselijk om te zien als moeder zijnde lijkt me. Verder klink je wel als een lieve en betrokken moeder, dat is al zo enorm belangrijk 💛
Dankjewel Haha! Wait.. What. Je berichtje doet me goed!
Red_Velvet schreef op 10-08-2021 om 22:34:
Tip: geen tiktok, instagram en dergelijke. Dit heeft enkel een negatieve impact.
Red_Velvet klopt ze heeft ook een behoorlijke periode "social media" geskipt. Werd niet blij van al die zogenaamd mooie en gelukkige mensen.
Ach wat rot voor je dochter, ik herken het van mijzelf van toen ik jonger was.. Ik was al erg onzeker omdat mijn thuissituatie totaal niet fijn was, en daardoor voelde ik mijzelf al niet goed genoeg (als kind,onveilige hechting) maar ook vond ik mijzelf niet mooi, niet goed genoeg maar lelijk. Terwijl ik een knap jong meisje was..
Ik voel met je mee TO en inderdaad je bent een betrokken moeder, zo dat is erg fijn voor je dochter! Ik kan het weten want mijn moeder was dat niet.
Ik zou proberen te achterhalen waardoor of waarom zij zo negatief beeld van haar zelf heeft, en met haar praten als ze daar voor openstaat. 
