Advies gevraagd vriendinnen ruzie en ouders

Kleinduimpje schreef op 05-10-2022 om 07:46:

eppos heeft wel gelijk en dat weet ik van andere keren.Maar dat wordt veel te veel om allemaal te plaatsen. Er is al meer gebeurd.

Of ze nu boos zijn weet ik niet.

Werkelijk... en daarom zit jij je nu de hele tijd op te winden, dat het zo oneerlijk is dat ze nu boos zijn en een verkeerd beeld van je dochter hebben, terwijl dat misschien helemaal niet zo is!

Waarom doe je jezelf dit allemaal aan? Laat het meidengedoe bij de meiden, in hemelsnaam. 

Kleinduimpje schreef op 05-10-2022 om 07:46:

eppos heeft wel gelijk en dat weet ik van andere keren.Maar dat wordt veel te veel om allemaal te plaatsen. Er is al meer gebeurd.

Of ze nu boos zijn weet ik niet.

Ben jij je dochter? Want ook jij laat  een vriendschap bestaan terwijl er al heel veel dingen gebeurd zijn. Je geeft haar zelf blijkbaar het voorbeeld hoe je mensen die je (verondersteld) van alles aandoen toch vrienden noemt. 

En je weet niet of ze boos zijn, dat was inderdaad wat ik nog een keer benoemde.  Iedereen geeft je advies alsof ze zich al bij je gemeld hebben, terwijl jij het niet weet. Ik hoop zo dat deze mensen wel zien dat het meiden venijn is; erg verdrietig voor de dames zelf maar het is niet nodig voor de ouders om erin mee gesleept te worden  

Je wereld wordt  een stuk lichter als je minder invult voor een ander en problemen daar laat liggen waar ze horen. Coachen van je dochter, door haar zelf een oplossing te laten bedenken, is prima. Maar erin meegesleept worden en je eigen vriendschappen er voor op het spel zetten: dat is echt niet nodig. Heb wat meer vertrouwen in je dochter dat ze zelf dit soort zaken kan oplossen. 

Ik begrijp het gevoel van KD, maar vind de adviezen hier ook waardevol. 
Vorige week had ik precies dat stukje om handen. Ik kreeg ook berichten om handen waaruit duidelijk een ouder boos was. Ik zat het wel trillend te lezen.
En ik vond er ook wat van. Zo onnodig. 
mMaar voor ik uit emotie terug ging reageren heb ik advies gevraagd aan iemand. 
Die ouder was boos, ongelofelijk ongeduldig en reageerde als een klein kind. En het was echt onvoorstelbaar. Uiteindelijk heb ik me eruit gered maar ook alleen toen nog aandacht gegeven en daarna niet meer. 
En nu zegt hun kind op school leugentjes om bestwil. Ik laat het er bij. Ik kan alleen mijn eigen kind waarschuwen. Ze hebben het uitgepraat. Dus klaar. 
Dit volgende week niet weer. 
Denk als KD zegt dat ouders nu boos zijn dat wel zo is. De meeste emoties voel je prima aan. En daarom sla je er ook op aan. Tenminste dat is bij mij ook zo. Ik vond dat bericht vorige week echt een blijk van ondankbaarheid. Zelf kon ik nog denken misschien zou ik dit gevoel ook hebben maar dan nog zou ik het niet laten merken en dus zo schrijven naar ouders van anderen.
Heeft echt met rechtvaardigheid te maken. Als het andersom was had ik waarschijnlijk het heel anders aangepakt. En dat weet je echt wel van jezelf 

Eppos schreef op 05-10-2022 om 09:33:

Ik begrijp het gevoel van KD, maar vind de adviezen hier ook waardevol.
Vorige week had ik precies dat stukje om handen. Ik kreeg ook berichten om handen waaruit duidelijk een ouder boos was. Ik zat het wel trillend te lezen.
En ik vond er ook wat van. Zo onnodig.
mMaar voor ik uit emotie terug ging reageren heb ik advies gevraagd aan iemand.
Die ouder was boos, ongelofelijk ongeduldig en reageerde als een klein kind. En het was echt onvoorstelbaar. Uiteindelijk heb ik me eruit gered maar ook alleen toen nog aandacht gegeven en daarna niet meer.
En nu zegt hun kind op school leugentjes om bestwil. Ik laat het er bij. Ik kan alleen mijn eigen kind waarschuwen. Ze hebben het uitgepraat. Dus klaar.
Dit volgende week niet weer.
Denk als KD zegt dat ouders nu boos zijn dat wel zo is. De meeste emoties voel je prima aan. En daarom sla je er ook op aan. Tenminste dat is bij mij ook zo. Ik vond dat bericht vorige week echt een blijk van ondankbaarheid. Zelf kon ik nog denken misschien zou ik dit gevoel ook hebben maar dan nog zou ik het niet laten merken en dus zo schrijven naar ouders van anderen.
Heeft echt met rechtvaardigheid te maken. Als het andersom was had ik waarschijnlijk het heel anders aangepakt. En dat weet je echt wel van jezelf

De ouders van die vriendin doen dat waarschijnlijk ook 

RodeKrullenbol schreef op 04-10-2022 om 22:23:

[..]

Vergt het te veel empathie van je, CocoCharlie, om in te schatten dat Kleinduimpje de hele situatie heel vervelend en lastig vindt en aan dit forum heeft voorgelegd, mede vanwege haar rol als moeder? Je zal het maar meemaken: heb je je kind weten op te voeden tot vriendelijk persoon en krijgt ze dit aan haar klomp hangen!

Sinds wanneer hoeft een jongen niet meer hoffelijk om te gaan met een 'nee, dank je' en mogen vriendinnen zich straffeloos ontpoppen tot ontrouwhartige verraders?

Het is inderdaad vrij duidelijk dat de moeder de situatie heel vervelend en lastig vindt, maar dat betekent niet dat we er allemaal maar in mee moeten gaan in hoe verschrikkelijk dat andere meisje wel niet is. Ze komt hier voor advies en er zijn hier best goede dingen gezegd volgens mij. 

En je maakt het allemaal wel heel dramatisch met 'vriendinnen die zich straffeloos ontpoppen tot ontrouwhartige verraders'. Het zijn pubers en op die leeftijd flikken ze elkaar dingen die de schoonheidsprijs niet verdienen, en dat kan heel kwetsend, teleurstellend en vervelend zijn, maar daar is weinig tegen te doen. Is dat rechtvaardig? Nee, absoluut niet. Maar ze zullen er mee moeten leren dealen.

Aan het jaloerse gedrag van de vriendin, treft je dochter geen schuld. Het maakt deel uit van het karakter van dat meisje en het zal blijven de kop opsteken.
Het is nu wel de taak van je dochter om haar vriendschappen eens te bestuderen. Waarom stapt ze keer na keer terug in het verhaal? Hoe komt het dat ze met iemand die eigenlijk niet bij haar past toch zoveel contact blijft houden, tot hobby's en vrije tijd delen toe?
Bij het vriendengroepje 'met jongens' stel ik mij ook de nodige vragen (een jaloerse vriendin, een jongen die het niet kan verdragen dat hij afgewezen is en de rest die amper iets opmerkt omdat ze zo op hun mobieltjes bezig zijn, klinkt niet echt geweldig). Waarom wil ze daar bij blijven? Is er een bepaalde jongen waar ze verliefd op is dan kan ze daar apart mee proberen af te spreken. Of gaat het eerder om aandacht krijgen van jongens in het algemeen?
Persoonlijk zou ik haar aan het nadenken zetten als ze nog eens bij jou komt klagen. Waarom zoekt ze niet het gezelschap op van enkele leuke ongecompliceerde meiden? Waarom blijft ze haar energie steken in situaties die blijven gedoe opleveren?

Ik snap werkelijk niet dat je je nu al dagenlang bezig houdt met pubergezeik en er zelfs een forumtopic over opent.
Ik heb zelf ook twee tienermeiden en merk heus wel dat dan de ene en dan de andere vriendin in of uit de gratie is, maar dat is toch echt iets tussen hun.
Laat het ze lekker zelf uitzoeken en mocht die vrienden van je erover beginnen dan zeg ze hetzelfde, laat die meiden het zelf uitzoeken.

Eppos schreef op 05-10-2022 om 09:33:

Ik begrijp het gevoel van KD, maar vind de adviezen hier ook waardevol.
Vorige week had ik precies dat stukje om handen. Ik kreeg ook berichten om handen waaruit duidelijk een ouder boos was. Ik zat het wel trillend te lezen.
En ik vond er ook wat van. Zo onnodig.
mMaar voor ik uit emotie terug ging reageren heb ik advies gevraagd aan iemand.
Die ouder was boos, ongelofelijk ongeduldig en reageerde als een klein kind. En het was echt onvoorstelbaar. Uiteindelijk heb ik me eruit gered maar ook alleen toen nog aandacht gegeven en daarna niet meer.
En nu zegt hun kind op school leugentjes om bestwil. Ik laat het er bij. Ik kan alleen mijn eigen kind waarschuwen. Ze hebben het uitgepraat. Dus klaar.
Dit volgende week niet weer.
Denk als KD zegt dat ouders nu boos zijn dat wel zo is. De meeste emoties voel je prima aan. En daarom sla je er ook op aan. Tenminste dat is bij mij ook zo. Ik vond dat bericht vorige week echt een blijk van ondankbaarheid. Zelf kon ik nog denken misschien zou ik dit gevoel ook hebben maar dan nog zou ik het niet laten merken en dus zo schrijven naar ouders van anderen.
Heeft echt met rechtvaardigheid te maken. Als het andersom was had ik waarschijnlijk het heel anders aangepakt. En dat weet je echt wel van jezelf

Als je weet dat de ander boos is, omdat ze je dat vertelt, kun je vragen wat maakt dat ze boos is, proberen haar te begrijpen en dan kijken of je jouw kant van het verhaal kunt vertellen. Overigens is dat niet hetzelfde als dat anderen vertellen dat x boos is. Dat is schoolpleinachtig opjutten.

Maar wat hier gebeurd is dat zij denkt dat die anderen boos zijn. Dat zullen die anderen (in jouw redenering) dan ook weten. En zo is iedereen boos op elkaar over iets waar ze zich aan het begin al niet mee hadden moeten bemoeien. Kun je dat echt niet loslaten dan houd je de eer aan jezelf en ga je niet naar het feestje. Zijn de mensen waardevol voor je en ben je volwassen, dan bel je vanavond met de vráag of het klopt dat ze boos zijn. 

Maar eigenlijk is dat allemaal veel te veel gedoe voor meidenvenijn. Laat het de meiden zelf oplossen. Ben een voorbeeld hoe je juist boven al dat gekonkel en geroddel kunt staan door je niet mee te laten slepen. Rechtvaardigheid en respect worden te vaak gebruikt als synoniem voor ‘ik wil mijn gelijk krijgen en dat jij dat bevestigt’. 

Ja pubers zitten in de fase om van alles uit te proberen. En kleine kinderen ook. En volwassenen die het niet hebben geleerd ook. 
Ik woon hier met een stel om me heen zeg. Die ouders die weten heus wel dat het geen lieverdjes zijn. Sommige ouders geven ook dat voorbeeld. Toen ik dat zelf om handen kreeg met een ouder die me bedreigde was eigenlijk de een na de ander die nog veel erger met dat gezin te dealen had. 
En nee mijn kinderen willen zelf niet met ze spelen. Het grappigste is dat die pubers allemaal zich anders opstellen dan wat ik hoor en zelf zie als ze niet doorhebben dat jij het ziet. Ben blij dat ze hier nooit komen.
Een van mijn kinderen wil dan op zich wel met een van dat erge gezin spelen. De ouders letten nooit op. Kind gooide tijd geleden nog een steen van 5 hoog en er is geen buurtgenoot die durft er iets van te zeggen. Ze zijn al zo vaak gemeld maar enige gevolg voor mij persoonlijk is gewoon doen alsof ze lucht zijn. Leg de kinderen gewoon uit dat die familie gevaarlijk is. Ik daar niet mee in gesprek kan als ze ruzie krijgen. Dus spelen, nee liever niet. En zeker niet in hun huis of de mijne. 

Over een compleet normaal fenomeen (pubers die ruzie maken, pubers die uit mekaar groeien, moeders die partij kiezen voor hùn kind, ..., ...) zijn er hier al 5 bladzijden volgeluld.
Misschien is dit al gezegd geworden, geen reacties gelezen en slechts hier en daar een inzending van TO verticaal overlopen. 

Ik vind alle mensen die blijven reageren op TO bewonderenswaardig geduldig!

Pfff ik vind het vermoeiend allemaal. Bottom line: vriendschappen
moeten leuk zijn. Als het enkele negativiteit wordt, dan hak je de
knoop door en ga je door met je leven met mensen die je wel leuk vindt.

Maar jullie zijn toch geen siamese tweeling hé. Dochter maakt haar
afwegingen over haar vrienden en jij doet hetzelfde met jouw vrienden.
Ik snap werkelijk niet hoe het pubergedoe daartussen zou kunnen komen en
waarom haar ding jou zo extreem bezig houdt.