Advies gevraagd vriendinnen ruzie en ouders

Het lijkt me niet echt heel gezond en in evenwicht als je als puber "nooit" eens een overtogen woord tegen iemand zegt.  Als je dochter ook thuis nooit eens verkeerd uit de hoek komt zoals jij beweert, dan heeft ze nog wat stappen te zetten.  Misschien zou het zelfs goed zijn om af en toe eens over een grens te gaan en daar je excuses voor aan te bieden.  Daar groei je ook van en leer je van. Het lijkt nu dat dochter een ideaal iemand wil zijn - een pleaser.  Anderzijds: als iemand over je grenzen gaat, mag je daar ook een duidelijke conclusie aan hangen.  Dan ga je dus met zo iemand niet meer om.

Los daarvan ben je naar mijn mening te zeer verweven met de vriendschappen van je kind.  Leuk dat de ouders bevriend zijn, maar kind kan andere keuzes maken.  En dat zou los van mekaar moeten kunnen bestaan. 

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 12:01:

jawel hoor, waarom niet. Ik wil gewoon vrienden blijven.

Ik zou in jouw geval er nog even over nadenken. Je bent (of lijkt) erg boos op het moment. Het is de vraag of het dan een goed idee is om naar een feestje te gaan, zeker als het hele issue van de ruzie tussen jullie dochters je zo bezighoudt. Het zou zomaar een breekpunt in jullie vriendschap kunnen worden. Soms is het beter of de gemoederen eerst wat te laten bedaren.

letterkoekje schreef op 04-10-2022 om 09:10:

[..]

Zou je nu al niet een aanvraag indienen om je dochter heilig te laten verklaren?

Hemeltje, hoe jij over je dochter doet! Ik zou wel eens met die vriendin en haar ouders willen spreken om hùn verhaal te horen.

Inderdaad en dan ook steeds benoemen dat dochter zo mooi en lief is. Iets met een blinde vlek hebben wat je kinderen aangaat.

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 12:01:

jawel hoor, waarom niet. Ik wil gewoon vrienden blijven.

Dan is het tijd om heel bewust de vriendschap tussen de kinderen en de vriendschap tussen de ouders los van elkaar te koppelen.

Zoon had ook zo'n vriend / klasgenoot. Zijn moeder en ik hebben dat al heel snel los van elkaar gekoppeld. Inmiddels zijn ze 17 en gaan ze als het hun uitkomt (honger maar geen geld voor de Mac) best graag met hun moeders uit eten. 

Tip: stel je in zo’n puberdrama op als coach en stel onderzoekende vragen. Jij doet iets heel anders: je oordeelt (“dit is niet normaal” ofwel: niet volgens jouw norm) en je denkt te weten hoe het zit.
Doe eens iets heel anders als je met je dochter in gesprek gaat: stel je oordeel uit en stel vragen. Echte vragen: nieuwsgierige vragen, open vragen. Je kunt haar bijvoorbeeld vragen naar de feiten en/of naar hoe zij denkt om te gaan met de situatie. Luister naar haar. Luister goed en vraag door. Je hoeft de oplossing niet voor haar te bedenken.
Uiteraard heb ik ook een vraag voor jou: mag jouw dochter haar eigen oordeel vormen over welk gedrag ze wel en niet acceptabel vindt van een vriend(in)?

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 12:54:

en daarbij kan ik echt wel negatieve punten van haar benoemen. Maar gemeen tegen een ander, nee, daar zijn haar vriendinnen haar veel te lief voor.

Je hoeft geen negatieve punten over je dochter te delen, net zo min over haar vriendin. Accepteer dat in die vriendschap een verandering heeft plaatsgevonden. Accepteer dat op sociaal vlak de contacten een andere vorm gaan krijgen, anders dan je gewend bent. Stap erover heen.

Dus acht pubers hebben je dochter uitgelachen en dat is de schuld van haar vriendin? Terwijl haar vriendin helemaal geen vrienden heeft en het dus heel onwaarschijnlijk is dat die 7 pubers (die haar dus niet moeten) zo ver heeft gekregen dochter uit te lachen zonder reden.

Sorry maar ik vind het gewoon een ongeloofwaardig verhaal. Zou het niet zo kunnen zijn dat dochter iets deed waarmee ze zichzelf voor schut zetten ik noem maar iets in haar broek plaste van het lachen. Dat vervolgens iedereen haar daarom uitlachte en dat ze had verwacht dat haar vriendin het voor haar zou opnemen en zou zeggen dat het niet grappig was, maar dat vriendin gewoon mee lachte?

Het vraagstuk van de vriendengroep snap ik ook niet. Of jouw stelling klopt en niemand moet die vriendin en ze mocht alleen maar mee vanwege je dochter en dan zal ze dus nu niet meer welkom zijn en kan jouw dochter gewoon met hen om blijven gaan. Of de vriendengroep is ook bevriend met de vriendin en vind haar helemaal niet zo'n naar mens als dat jij doet voorkomen.

Volgens mij is het zo simpel als of jij en dochter hebben gelijk en dan neemt ze lekker afstand van die vriendin en focust ze op betere vrienden. Of het is wel een probleem, omdat het dochter haar volledige sociale kring kwijt raakt als ze afstand neemt van deze vriendin. Dan is het tijd om eens kritisch naar je eigen dochter te gaan kijken en te zien waarom ze geen leukere vriendinnen heeft dan deze vriendin.

Poekewiki, Gedisciplineerd en beschaafd reageren op wangedrag maakt je nog geen 'pleaser'. Eerder iemand die autonoom kan handelen. Al helemaal als je het combineert met het nemen van gepaste afstand.

RodeKrullenbol schreef op 04-10-2022 om 13:07:

Poekewiki, Gedisciplineerd en beschaafd reageren op wangedrag maakt je nog geen 'pleaser'. Eerder iemand die autonoom kan handelen. Al helemaal als je het combineert met het nemen van gepaste afstand.

Als je autonoom kan handelen niet nee.  Maar deze dochter kan dat volgens mij nog niet, mede ook omdat moeders er te veel bovenop zit.

Ik zeg: je kan beter autonoom leren zijn door desnoods maar eens iemand (vriendin of moeder?) de wacht aan te zeggen.  Door altijd iedereen te vriend willen te houden word je uiteindelijk wel een pleaser.  Juist in je pubertijd mag je daar mee oefenen en eventueel uit de bocht vliegen.  Door de nadruk van TO op het "lieve" karakter van haar dochter, lijkt me dat toch een aandachtpunt.  Te goed is ook gek zeg maar.

Dat wil niet zeggen dat je gemeen moet doen, maar je zal je wel moeten leren uitspreken.

Ik kan me toch wel de situatie van ts indenken. Maar ik zou dus niet naar die verjaardag gaan. Je eigen gevoel kan echt veel meespelen. Helaas heb ik daar vaak ook last van.
Bij een situatie tijdje geleden (ik was geen vriendin met de moeder, vond haar wel aardig in eerste instantie) is dit helemaal geëscaleerd. Ik zag ook geen andere uitweg meer.
Het meisje claimde mijn dochter, ging zelf nauwelijks naar school. Ging het duidelijk niet goed mee maar mijn dochter ging er steeds vaker aan onderdoor. En ja toen ik dus echt me ermee ging bemoeien kreeg ik van alles op mijn dak geslingerd.
Ik vroeg gewoon op te stoppen met contact zoeken en vervolgens had ik van alles gedaan. Meisje blokkeerde om de haverklap mijn dochter als ze in depressie zat en mijn dochter had er steeds verdriet van. Wat denk je, even later blokkeerde die moeder mij🫤.

Ik weet niet of ik het nu anders zou doen. Ik bedoelde het echt goed maar ik zal wel verkeerd zijn overgekomen. Bovendien kon ik me heel goed voorstellen hoe het daar ging. Maar ik moest toch ook echt een einde maken aan wat mijn dochter op dat moment zelf duidelijk niet kon handelen. 

Andere ouders waarschuwden me al dat ze liever niet hadden dat hun kind met betreffende meisje speelde.
Goed moment deblokkeerde die moeder mij en toen heb ik nogmaals gezegd, jij doet hetzelfde als je dochter. En ik was er helemaal klaar mee. Want de meisjes wilden het zelf oplossen maargoed toen ging ze mij appen met wat de bedoeling was van dat ze hier kwam. Na mijn uitleg, dat ik erbij zei alleen als wij ouders het beide goed vonden dat ze hier zouden spelen, is het afspraakje er niet meer van gekomen. 

Tja, ik had het meisje en dochter gegund maar na wat er over en weer is gezegd en gedaan tussen die moeder en mij was ik ook flabbergasted. Ik zeg het niet gauw maar ben overtuigd dat het niet normaal op te lossen was. 
Meisje probeerde nog steeds contact te leggen maar dochter negeert haar en zegt ook af en toe dat ze weer probeert contact te leggen. 

Afgelopen weken was er ook iets gebeurd met een klasgenootje. No way dat ik me met kind nog bemoei. Ik leg bepaalde dingen dan maar bij school en andere nodige partijen neer. Ik doe alleen de zakelijke kant nog 😬

Poekewiki schreef op 04-10-2022 om 13:33:

[..]

Als je autonoom kan handelen niet nee. Maar deze dochter kan dat volgens mij nog niet, mede ook omdat moeders er te veel bovenop zit.

Ik zeg: je kan beter autonoom leren zijn door desnoods maar eens iemand (vriendin of moeder?) de wacht aan te zeggen. Door altijd iedereen te vriend willen te houden word je uiteindelijk wel een pleaser. Juist in je pubertijd mag je daar mee oefenen en eventueel uit de bocht vliegen. Door de nadruk van TO op het "lieve" karakter van haar dochter, lijkt me dat toch een aandachtpunt. Te goed is ook gek zeg maar.

Dat wil niet zeggen dat je gemeen moet doen, maar je zal je wel moeten leren uitspreken.

Toestanden als deze maken een mens door schade en schande wijzer. De dochter in kwestie zou erbij gebaat zijn om tot het besef te komen dat het wenselijk is om afstand te nemen naar het betreffende meisje. Dat is overigens overduidelijk in beider belang. Desnoods ondersteunt TO haar bij het doorhakken van de knoop.

Is de dochter verplicht om de vriendin erop aan te spreken, bijvoorbeeld omdat zij er anders niets van leert? Ik vind dat zij er nog niet één woord aan vuil hoeft te maken. We kunnen er immers gevoeglijk vanuit gaan dat ook de vriendin maar al te goed weet dat het geen pas geeft om een ander voor schut te willen zetten. En anders gaat ze (nog) maar eens te rade bij haar vader of moeder. Die helpen haar hopelijk - voor de zoveelste keer - aan voortschrijdend inzicht.