Advies gevraagd vriendinnen ruzie en ouders

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 08:44:

En ik durf zeker te zeggen dat mijn dochter nooit iemand heeft uitgelachen, heb ik zelf ook nooit gedaan. 

Zou je nu al niet een aanvraag indienen om je dochter heilig te laten verklaren?

Hemeltje, hoe jij over je dochter doet! Ik zou wel eens met die vriendin en haar ouders willen spreken om hùn verhaal te horen.

Brrrrrr.....Laat het los! Je zit er veel te dicht bovenop. Je dochter moet leren haar eigen boontjes te doppen. Je was er niet bij, dus je weet niet exact hoe het is gegaan. Geef je dochter de ruimte om haar eigen sores op te lossen en haar eigen fouten te maken.

Je hebt je er al veel te veel en te lang mee bemoeid door die vriendschap te stimuleren omdat jij bevriend bent met de ouders, terwijl je dochter misschien al lang klaar was met dat meisje. Als je toen je je dochter toen de vrijheid had gegeven om die vriendschap, die niet als een vriendschap klinkt, af te kappen was het nu waarschijnlijk allemaal niet zo hoog opgelopen. Eigenlijk heb jij je dochter zelf opgezadeld met deze 'slechte' vriendin. Als ik je dochter was zou ik me uit die toxische sfeer onttrekken en lekker alleen gaan fietsen. Als ze echt zo geliefd en sociaal is sluiten er vanzelf wel weer mensen bij haar aan. 

En op die verjaardag zou ik me neutraal gedragen tegen die vriendin, en als die ouders er over beginnen zou ik zeggen dat ze op die leeftijd nou eenmaal hun eigen pad gaan volgen of iets dergelijks en er zeker niet te veel woorden aan vuil maken.

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 08:44:

nogmaals vriendin is hier zelf al weet ik hoe vaak aan de deur geweest om excuses te maken, dus dan is het toch de waarheid dat ze zelf toegeeft dat ze fout zit. En ik durf zeker te zeggen dat mijn dochter nooit iemand heeft uitgelachen, heb ik zelf ook nooit gedaan. Moet dat normaal zijn dan?Dochter wilt ook nooit ruzie met iemand en ik ook niet. Tja als ik me hier moet gaan verdedigen weet ik het ook niet. En ik heb over geen een vriendin van haar iets te zeggen. Nogmaals ik zou echt wel toegeven als mijn dochter iets verkeerd doet. Mijn man/ moeder heeft ook weleens iets niet zo fijn gedaan, dan zeg ik dat ook hoor, geen probleem.

Hou toch op met je dochter zo te verheerlijken! Ben je zo naïef of zit je te trollen? Je dochter is een puber en die doen wel eens dingen die niet iedereen leuk vind. Ik geloof oprecht niet dat ze nog nooit ook maar iets gedaan heeft dat niet kwetsend is. Iedereen heeft wel een gelachen om iets wat misschien niet netjes is. We zijn nl allemaal mensen. Mijn dochter is ook een lief, schattig en empathisch meisje maar ze heeft heus wel eens iets gedaan of gezegd dat niet hoort. Ze is een mens, geen heilige engel. 

Die excuses kan ze ook maken omdat ze het graag weer goed wil hebben. Dat is niet meteen een schuld bekentenis. Blijkbaar is jouw dochter dan degene die het niet goed wil hebben gezien ze dus deze excuses niet accepteerd. Dat kan maar daar zitten dan ook gevolgen aan. Waar twee vechten hebben meestal twee schuld. Je dochter is geen engeltje. 

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 10:30:

ik ben juist heel blij met het advies en weet nu ook hoe ik erin ga staan. Het enigste wat ik me aantrek is dat er gezegd werd, jou dochter is vast ook mede schuldig.
Ik ga me er zeker niet meer mee bemoeien en ben het met jullie eens dat ik dat teveel heb gedaan omdat we vrienden zijn. Daarbij zou ik het juist net fijn vinden als ze weer vrienden zouden zijn, juist net dat, maar dochter heeft last van de jaloezie, verder zou ze anders ook zeker nog vriendschap willen. Vriendin heeft ook gezegd te jaloers te zijn op dochter maar het gevoel niet weg krijgt.

Tja dan trek je je dat maar aan. Misschien wel goed voor je dat je er op gewezen wordt dat je kind heus ook niet heilig is. Ik snap ook niet dat je zelf compleet niet in wil zien dat ook zij wel eens schuldig kan zijn. 

Ik vind het wel een interessante kwestie. Vriendelijk (blijven) doen naar iemand die zich naar je misdraagt omdat ze vreselijk jaloers op je is? Of (al dan niet tijdelijk) gepaste afstand nemen?

Met het eerste wakker je naar alle waarschijnlijkheid de jaloezie en misdragingen alleen maar aan en met het tweede pacificeer je én stel je grenzen ten aanzien van wangedrag.

Als ik jouw dochter was, zou ik het geloof ik wel weten!

Ga naar die verjaardag en doe vriendelijk maar ga er niet inhoudelijk op in.

Niet gaan zorgt voor olie op het vuur 
Wel gaan en je op de vlakte houden zal het vuurtje niet verder dien op laten laaien.

Vervolgens laat je - wanneer de gemoederen gekalmeerd zijn - de vriendschap met de ouders doodbloeden.

Als de dochter er voor kiest om de vriendschap aan te houden, is dat prima. Mocht ze het te beklemmend vinden en er voor kiezen geen contact meer te hebben of samen naar school te fietsen, is dat ook haar  keus. Stuur het niet in de richting die jou goed uitkomt, leg de keus bij je dochter.

Ik heb een vriendin en onze twee meiden waren vriendinnen met elkaar. Er is geen ruzie geweest alleen mijn dochter vond de andere dochter gewoon niet leuk meer, ze deed overdreven, had een soort diva-gedrag en dingen zoals op facebook gaan en dan een maand later officieel mededelen dat ze vanaf nu van social media af zou gaan, om dan een week later weer te verschijnen. (en dat af en aan) 
De vriendschap is op een gegeven moment doodgebloed maar wij als moeders zijn nog steeds vriendinnen, we hebben het nooit over deze meiden irritaties gehad, laat ze het zelf maar uitzoeken. Als jullie een goede band als ouders hebben, dan komt dat wel weer goed en is het misschien zelfs beter als de meiden beiden hun eigen weg gaan. Later, als ze ouder zijn zullen ze elkaar heus wel weer pruimen, of in ieder geval een beleefd gesprekje kunnen voeren.
Ik ga nu naar deze vrienden en de dochters zijn daar op dat moment niet eens (zijn beiden al uit huis) maar ook toen ze nog thuis woonden, ging mijn dochter allang niet meer mee naar de feestjes van de ouders. Dus dan lost het sowieso al alles op.

Kleinduimpje schreef op 04-10-2022 om 08:44:

nogmaals vriendin is hier zelf al weet ik hoe vaak aan de deur geweest om excuses te maken, dus dan is het toch de waarheid dat ze zelf toegeeft dat ze fout zit. En ik durf zeker te zeggen dat mijn dochter nooit iemand heeft uitgelachen, heb ik zelf ook nooit gedaan. Moet dat normaal zijn dan?Dochter wilt ook nooit ruzie met iemand en ik ook niet. Tja als ik me hier moet gaan verdedigen weet ik het ook niet. En ik heb over geen een vriendin van haar iets te zeggen. Nogmaals ik zou echt wel toegeven als mijn dochter iets verkeerd doet. Mijn man/ moeder heeft ook weleens iets niet zo fijn gedaan, dan zeg ik dat ook hoor, geen probleem.

Maar jij hoeft je niet te verdedigen, het is jouw ruzie niet. Laat dochter het zelf oplossen en luister als ze haar ei kwijt wil. Je hoeft niet voor te kauwen hoe jij het zou doen, ze moet zelf een richting opzoeken naar een oplossing. Je kunt haar hooguit vragen hoe ze het wil zien en hoe ze dat gaat bewerkstelligen. 

Ik zou adviseren die verjaardag een keer over te slaan.
Volgens mij heeft u geen zin om de ouders te zien.