Advies gevraagd vriendinnen ruzie en ouders

Kleinduimpje schreef op 05-10-2022 om 11:54:

nee nee zo is het niet gegaan. Dochter heeft juist net nooit over vriendin iets tegen iemand gezegd, terwijl andere wel iets over haar zeiden. Vriendin heeft juist net tegen vrienden dingen gezegd over dochter. Ze is inderdaad onzeker en daar heeft dochter haar juist net heel veel mee geholpen. Door haar te zeggen dat ze er wel leuk uitziet enz.. en dat zij ook leuke kleding had.

En wat zegt ze dan als andere vriendinnen vragen waarom ze nog met haar omgaat? En waarom moedig jij dat geroddel thuis aan door ernaar te luisteren? Want als ik het zo lees wordt er binnen jouw gezin lustig op los geroddeld over dat meisje.

Kleinduimpje schreef op 05-10-2022 om 12:17:

er is thuis geen geen geroddel. Ze verteld de verhalen omdat ze ermee zit en heeft daar ook iets van gezegd dan is het geen geroddel. Als vriendinnen dat vragen zegt ze niks terug, ze zeggen niet letterlijk waarom ga je ermee om ,maar praten over haar dat zij haar niet leuk vinden.

Ze komt dus niet voor haar vriendin op?

Waarom laat je dochter de vriendschap niet gewoon verwateren? En waarom zeg jij dat niet gewoon tegen haar dat ze haar eigen puberdrama’s op kan lossen ipv er zo op door te gaan. Als dochter zo populair en vriendin een vervelend en jaloers kind  is mist ze er waarschijnlijk weinig aan. Wat haalt je dochter uit deze vriendschap?

Ik heb het gevoel dat je heel erg in je eigen gelijk blijft hangen en van daaruit drama blijft opzoeken: heel erg van "ja maar" en "toen dit en toen dat". 

Als de balans van de vriendschap niet positief is, kan je hem zelf beëindigen en daarvoor hoef je niet eerst bevestiging te krijgen van anderen of van de tegenpartij.  Natuurlijk doe je dat niet voor de eerste scheet,maar als je keer op keer het gevoel krijgt dat je niet uit de vriendschap kan halen wat je zoekt, dan houdt het toch op.

In een relatie of een communicatie is er niet 1 absolute waarheid. Het gaat er vaak ook om hoe iets ervaren wordt door de ander. En die ander zal dus een andere beleving hebben dan jij en dat kan allebei even waar zijn. 

Jij hebt besloten dat je gaat, dus blijkbaar is voor jou de balans nog positief.  Je dochter mag haar eigen conclusies trekken en daar hoef jij je niet voor te verantwoorden.  Ze heeft een leeftijd waarop ze dat soort dingen helemaal zelf mag weten.

Eppos schreef op 05-10-2022 om 11:41:

Soms heb ik dat ook hoor. Wat jij zegt Yette. Dan heb ik tegen iemand aardig gedaan maar dan wil je met 1 probleem helpen en dan pakken ze je hele hand. En ik vind niet dat als ikdaarover klaag dat ik geen goede kennis ben. Ik vind het gewoon lastig dat diegene zelf die grens niet ziet.

En ja als je dan zegt ik wil niet meer dat je komt ben jij fout omdat jij het gevoel hebt gegeven dat je alles vergeeft. Diegene vraagt zelf ook niet hoe gaat het met jou, is het goed dat ik langs kom?

Het zijn vaak de mensen die door een hoop anderen niet geholpen worden, of sociaal onhandig. Die ik dan graag een duwtje in de goede richting geef. Omdat ze verder niemand hebben. Maar ik vind ook dat ze zelf hun onkunde moeten aanpakken. Omdat het gros wegkijkt, geen aandacht ervoor heeft en zorgt dat ze goede excuses hebben of de confrontatie niet aangaan.
En soms kun je duidelijk zat zijn, heeft de persoon in kwestie een bord voor de kop. Negeren is het beste, want constant je energie steken in aardige uitleg vind ik dan ook niet reeel.

Ik neem ook wel eens iemand op sleeptouw waarvoor ik me dan enigzins verantwoordelijk voel. Maar ik blijf daarin wel op mijn grenzen letten. En ja, als die grenzen niet worden begrepen en ik me daardoor bijvoorbeeld geclaimd voel, dan vraag ik een vriendin of familielid die wat verder af staat om advies. Ik vind dat je persoonlijk gedoe met iemand beter niet kan bespreken binnen het sociale kringetje waar diegene ook bij hoort. Ook niet op initiatief van een andere vriend.

Verder snap ik niet zo goed wat jij bedoelt met negeren. Wat voor mij het beste werkt is wat afstand creëren. Dat hoeft niet meteen te betekenen dat je elkaar dan helemaal niet meer ziet, als het contact maar minder vaak en minder intensief wordt zodat het voor mij ook leuk blijft. Dus gewoon zelf minder energie in het contact steken en minder vaak ingaan op uitnodigingen. Maar ik heb ook wel eens iemand die ik echt wel aardig vind heel duidelijk moeten uitleggen dat ik meer afstand wilde omdat ze te veel van me vroeg. Was moeilijk om te doen, maar wel een goed gesprek.   

Mijn vrienden zijn ook niet perfect.  De ene is soms wat gierig met trakteren en de andere drukt zijn snor met verhuizen.  Maar ik kijk naar wat ze me wel brengen en waarom ik ze leuk vind om mee om te gaan.  En tegelijk bedenk ik me dat ik zelf waarschijnlijk ook niet altijd 100% leuk ben en ook wat mindere kantjes heb. 

Poekewiki schreef op 05-10-2022 om 12:39:

Mijn vrienden zijn ook niet perfect. De ene is soms wat gierig met trakteren en de andere drukt zijn snor met verhuizen. Maar ik kijk naar wat ze me wel brengen en waarom ik ze leuk vind om mee om te gaan. En tegelijk bedenk ik me dat ik zelf waarschijnlijk ook niet altijd 100% leuk ben en ook wat mindere kantjes heb.

Dit heb ik ook maar zit ook regelmatig met mensen die te ver gaan. En ik ben zelf redelijk sociaal, daar hoor ik vaak. Dat maakt me kwetsbaar. Ik ben daar heel eerlijk in. Ik wil mensen niet afwijzen maar aardig blijven en duidelijk zijn is niet altijd afdoende. Ik kan daar heel erg mee zitten. En dan komen er bij mij ook wel eens termen uit die ik liefst weglaat. 
En ik wil zelf ook aardig gevonden worden. 

Ik vind dat geen roddelen, een juicekanaal dat is roddelen. Je praat niet kwaad over de ander omdat dat plezierig voelt maar omdat diegene je dwarszit en je daar last van hebt. Er is een duidelijke oorzaak. 
Het lucht zelfs op. De oplossing is uiteindelijk doodbloeden of aankaarten. Ik vind beide lastig. Het lukt me vooral waar ik geen enkel eigen belang heb het te laten voor wat het is. Met mensen waar ik vaker mee te maken heb probeer ik het gesprek eerder te voeren met de persoon zelf. 
Soms ben ik ‘jaloers’op mensen die keihard zijn en heel duidelijk. Maar niet jaloers in de zin dat ik zo wil zijn. Ik kijk vol bewondering naar mensen die duidelijk zijn en dat goed kunnen verwoorden zonder op de man te spelen. Dat is voor mij heel leerzaam. 

Deze vraag is precies wat het te zwart wit maakt. 
Ik ben niet altijd vervelend tegen mensen die te ver zijn gegaan. Maar vast en zeker ook wel eens een keer. 
Wat je wilt horen is bevestiging of het klopt dat die ander vervelend is, zonder goede aanleiding. Volgens jou is jouw dochter nooit vervelend geweest. Daar vanuit gaand is het misschien niet iets wat aan jouw dochter ligt. In hoeverre de jaloezie vervelend is en acties die de vriendschap schaden voorkomen, als dochter zich inhoudt lijkt me niet vol te houden. 
Dat wegzetten van dochter… daar heb je helemaal geen invloed op joh. Dingen die mensen denken hoef je niet te willen verbeteren. Probeer dat daar te laten. Je vult een hoop in wat toch in hoop gevallen niet klopt. En denken ze dat helemaal niet.
Wat heb je er aan? Als hun maar weten dat jouw dochter nooit vervelend doet? Het gaat uiteindelijk om wat dochter wil. Je ermee op inhoud mee bemoeien moet je niet doen. Heeft geen enkele zin. 

Advies? Ik zou het haar verbieden. Ze is namelijk duidelijk niet goed in staat om haar grenzen aan te geven naar deze 'vrienden' en deze kunnen haar echt in gevaarlijke situaties brengen. Dus, ingrijpen!

Kleinduimpje schreef op 18-06-2023 om 11:27:

ik heb een vraag voor puberdochter en wil eigenlijk niet weer een topic openen. Misschien heeft iemand advies. Dochter gaat weekend op vakantie in Nederland. Met 6 jongeren. 1 jongen is behoorlijk depressief en regelmatig agressief. Zegt vaak een einde er aan te willen maken Kan zo op straat homo roepen tegen mensen en slaat wc's kapot in cafe enz. Heeft medicatie, gebruikt alcohol en dochter denkt ook wat drugs. En een jongen is erg negatief tegen dochter en vriendin. De 3 andere jongens maken zich nergens druk om.
Vraag 1: vannacht was jongen 1 weer van de kaart en appt dochter weer een einde aan te willen maken. Dochter durft dan niet te gaan slapen. Ze vraagt aan mij wat ze dan moet doen. Ik vind dat ook moeilijk, je wil hem helpen, maar dit zegt hij al vaker. Ik zeg zeg maar dat hij zijn ouders belt en dan moet jij het loslaten. Is dit goed? Of wat kan ik zeggen?
Vraag 2; dochter durft en wilt eigenlijk niet op vakantie. Bang dat hij op een familiecamping agressief wordt en zegt er een einde aan te maken. Ik denk zelf ook, het moet toch een fijne vakantie worden zonder zOrgen, dochter denkt dat ze zelfde avond l problemen krijgen met mensen of van camping worden gestuurd. Ik weet niet wat ik hiermee moet? Wat voor advies moet ik geven. Eigenlijk ben ik zelf ook bang, maar misschien overdrijven we. En wat moet ik voor advies geven?

Ik zou haar verbieden om te gaan. Dan kan ze jou de schuld geven en net doen alsof ze het heel erg vindt dat ze niet mag maar ja, “mijn moeder is zo belachelijk streng!” 
Ik denk dat de kans dat dit misgaat levensgroot is. Waarom heeft ze contact met die jongen? En die andere, die zo negatief is? En drie jongens die het allemaal niet uitmaakt… ik zou het echt niet goed vinden. 

Ik heb een raar beeld van de vrienden waar jouw dochter mee omgaat. Ze is pas 16, dus haar met zulke types op vakantie laten gaan zonder ouderlijk toezicht vind ik een heel slecht idee. Bijzonder ook, dat je dat zelf niet kunt bedenken.