Aantal lachende pubers uit onze buurt
Ik heb eigenlijk iets waarvan ik denk ik wel overdrijf, maar het maakt me onzeker. Ik sta er ook van te kijken dat het me zo onzeker maakt.
Mijn dochter heeft met 2 jongens (straatjongens) op de lagere school gezeten, van die stoere pubers. De laatste tijd kom ik ze tegen met een groepje en dan noemt een van de jongens mijn naam of roepen ze hoi....en gaan ze heel hard lachen. In eerste instantie kon ik er wel om lachen. Maar het is nu al een aantal keren gebeurd en ik merk dat ik er super onzeker van wordt. Waarom ze dat doen. Ook hebben ze tegen mijn dochter mijn naam geroepen. Ik wil nu eigenlijk al een andere route gaan fietsen om de kans kleiner te maken dat ik ze tegen kom. Ik wil ze er ook niet op aanspreken, dan maak ik het misschien alleen erger. Hoe moet ik nu reageren en overdrijf ik dat ik het niet fijn vindt?
Echt een rotopmerking
Kan me voorstellen dat die blijft hangen 
Vandaag
Ze weer tegen gekomen met dochter. Mijn naam roepen, dochters naam en een woord omdat mijn dochter dat woord blijkbaar niet goed uitspreekt bv. Lamp. Daar heeft mijn dochter zelf een keer omgelachen in de klas en nu moeten ze daar om lachen
Hele dag voel ik me rot eronder en ben echt aan het denken waarom, ik snap echt niet dat ik me daar die jongelui gek laat maken. Ze roepen alleen mijn naam, wat is daar nou erg aan? Mijn dochter is een leuke meid om te zien, daar ligt het niet aan. Pas heeft een vd jongens achterop haar fiets gesprongen en heeft ze geroepen , rot op k kind. Vond ik knap van haar, ze zegt namelijk nooit zoiets...
Gek genoeg zag ik 2 meiden ook puberleeftijd en gingen ineens mijn dochters naam roepen tegen mij. Zij staan los van die jongens....
Ik heb echt geen zin om mijn humeur hierdoor te laten verpesten. Gek dat ik dat wel doen....
Om fietsen kan wel, maar vandaag kwam ik ze heel ergens anders tegen. Ik heb naar ze gezwaaid, maar volgende keer zullen ze het weer doen ....het is wel alleen het roepen van onze namen en dat woord.
jullie zijn leuk waarschijnlijk
Pubers kunnen nog niet zo goed op de juiste manier contact maken maar ze willen contact met jou en je dochter denk ik.
Als jij er uit zou zien zoals ik dan zou er niet geroepen worden, ik ga helemaal op in de omgeving en ben onzitchtbaar. Maar naar mijn leuke dochters werd wel geroepen en omdat ze onhandig zijn roepen ze maar de gekste dingen om toch maar alsjeblieft gezien te worden.
Hoe
Bedoel je dat, als je eruit zou zien zoals ik.
Heb er echt de stress van. Vannacht niet van kunnen slapen, echt om.moeten huilen. Waar ik zo bang voor ben is dat het niet ophoudt, dat ik iedere keer om me heen moet kijken of ik ze zie. Dochter kan er op school ook nog veel last van gaan krijgen als ze bezig blijven. Ik zeg er tegen haar maar niet teveel over. Maar zij gaat ook naar de bios of wil misschien een keer naar de waterplas en stel dat zij daar dan zijn...
Ik ga nu in ieder geval omfietsen heb ik besloten, want ik maak mezelf wel gek ermee.
Misschien overdrijf ik enorm, maar ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ze zullen echt niet zomaar ophouden.
Goed plan
Goed plan, dat omrijden. Het houdt vast vanzelf op.
En wel gewoon lekker slapen hè. Omfietsen en verder uit je hoofd zetten.
geen aandacht geven
Je geeft het te veel aandacht. Gewoon je ding blijven doen en ze negeren, ook niet zwaaien.
Dan is er geen lol aan en houden ze vanzelf op.
Op het moment dat het fysiek wordt doe je aangifte.
Ik zal het doen.
Maar zit ook wel met mijn dochter. De hele tijd 1 woord naar haar roepen, ze zegt er nu niet veel van alleen dat ze ze irritant vindt. Ik ben zo bang dat ze haar op school zo gaan treiteren. Ik weet ook niet waarom, mijn dochter is nog nooit getreiterd ofzo. Maar het lijkt me zo'n nachtmerrie als ze het op je kind hebben gemunt.
Groep wordt ook steeds groter en dat maakt me een beetje bang, ze trekken de andere mee. Ik ben bang dat dochter een keer alleen is en ze tegen komt, ik wil eigenlijk ook niet tegen haar zeggen dat ze een andere route moet fietsen..
Moet zeggen dat ik mezelf ook wel een beetje schaam hoe ik ermee omga, dat ik me zo gek laat maken, en waarom snap ik ook niet, heb me nog nooit zo gevoelt, omdat ikndit ook nog nooit gehad hebt. Ik ben ook super onzeker omdat ik ook niet zo goed weet of het treiteren is of de aandacht vragen v dochter.
inderdaad
Helemaal niks doen. Negeren. Niet zwaaien of terugroepen. Je dochter ook niet. Negeren is echt het beste
Dus
Ook geen hallo zeggen?
Wat vinden jullie er nu van, denken jullie dat stelt toch niks voor of zouden jullie het ook erg vinden?
Omfietsen
Als jij er zo gigantisch mee zit dan zien ze dat en dat maak het leuk om het te blijven herhalen. Dikke kans dat het nu steeds erger is geworden wat helemaal niet had gehoeven. Niemand ziet dat jij of je dochter omfietst maar dat zou ik dan nu maar wel gaan doen want jij kan er duidelijk niet mee omgaan en nu zijn de gevolgen voor je dochter helaas.
Laat toch niks merken dat ik er zo mee zit, dat zien ze echt niet. Heb hallo geroepen en gezwaaid.
Hulp zoeken?
Kikki, ik zou in jouw geval geloof ik toch eens met iemand praten. Gewoon omdat het je zo dwars zit en je er zelfs niet van kunt slapen. Dat lijkt me niet fijn. En de situatie zoals jij die beschrijft lijkt hiervoor eerlijk gezegd niet ernstig genoeg.
Herken je dit gedrag van jezelf? Ben je erg gevoelig voor de manier waarop andere mensen jou benaderen? Onzeker over jezelf? Erg angstig over wat er met je dochter kan gebeuren?
Natuurlijk kun je omfietsen en daarmee deze groep vermijden. Maar je angst is daarmee niet weg. En wellicht ben je in een toekomstige situatie weer zo enorm van slag.
Naar voor je! Ik wens je veel succes.
Nee
Ik herken het niet, omdat ik nog nooit uitgelachen ofzo ben, mijn onzekerheid herken ik wel...
Maar
Jij zou je er niet druk om kunnen maken , ook niet bij je kinderen?
zelfde aanpak
Ik zou mijn dochter ook adviseren, gewoon negeren, en zoals die van jou reageerde toen ze achterop sprongen was een prima reactie.
Meer zou ik echt niet doen.
Kikkie
Wat jij vertelt, begint een beetje te lijken op een situatie die wij aan de hand gehad hebben, maar ik kan niet inschatten of het echt net zo ernstig is.
Alweer zo'n 18-19 jaar geleden was hier een meisje met minder prettig gedrag. Kennelijk trok ze daarmee ook meisjes en jongens aan die dat wel leuk vonden, zo ook een jongen net dat soort gedrag. . We kwamen erachter dat je dat meisje niet tegen je moest hebben, dus ook niet als er iets met iemand uit haar fanclub speelde. Mijn dochter had gezien dat die ene jongen brand gesticht had in een papiercontainer. Dat heeft ze braaf gezegd tegen de politie. Nou dat heeft ze geweten. Ze had hem verraden! Dit was de eerste situatie waarin wij heel direct hebben gemerkt dat onze dochters elkaar steunen en helpen, dat vond ik een hele mooie bijkomstigheid. Maar goed jongste kwam huilend naar huis gerend met de boodschap dat oudste te grazen genomen werd en wij mee moesten. Mijn man is later achter haar aan gegaan, naar haar ouders. Het kwam niet verder dan een "nou en?!" Lang verhaal kort.. vanaf daar durfden ze nier neer naar buiten als dat meisje gesignaleerd was. Later bleek er echt iets aan de hand te zijn met haar. Ze zat op speciaal onderwijs, maar daar ook niet te handhaven. Moeder had haar niet in de hand. Ze werd uit huis geplaatst. Ondertussen heeft ze wel heel lang de wijk kunnen terroriseren.
Naar jou terug... als het hier op lijkt, is mijn advies: ontwijken, niet het probleem opzoeken, niet op reageren, met een wijkagent/wijkcoördinator praten.
Is het niet van deze aard, oefen dan thuis eens op gevatte reacties. Wat had je achteraf eigenlijk willen zeggen? Ken je haar naam? Gebruik die dan óók, "hé X alles goed?"of "hé X komen we elkaar wéér tegen!". Hou het luchtig en kijk wat je terug krijgt als antwoord. Doet ze vervelend, probeer dan wat autoriteit in je houding te leggen, maar nog wel vriendelijk. "Hé X zo kan ie wel weer!". Hoe doe je tegen je eigen kind als je gedrag zat bent? Ben je ook bang voor je eigen kind? Waarom dan wel voor een ander kind? Wat zorgt voor dat onveilige gevoel of die verwachting?
Nee
Gevatte reacties zijn nu echt te laat, het is al groter geworden dan dat het was. Nu maar omfietsen en hopen dat het uitdooft.
Hoezo
Is het groter geworden dan dat het was?
Het is iedere keer hetzelfde, gewoon onze namen roepen, anders is het nog niet geweest.
Kaaskopje het lijkt niet echt op jouw verhaal. Tenminste, mijn dochter heeft nooit wat gedaan. Ze roepen alleen haar en mijn naam...
Nou ...
Dat komt op mij over als joviaal gedrag. Wat is precies de aanleiding om te veronderstellen dat er kwade bedoelingen aan ten grondslag liggen?
Rode krullenbol
Omdat
Ze een paar keer onze naam noemen en dan lachen samen.
En ze ook dus dat woord noemen bv lamp omdat dochter een letter niet goed uitspreekt (doet ze wel gewoon goed, maar heeft ze zelf een keer lacherig verteld)
Niks terugzeggen
Ik denk ook dat je niet nu nog met gevatte opmerkingen moet proberen te komen. Proberen zeg ik expres, want als je zo bang bent komen die opmerkingen vast ook niet zo gevat je mond uit als je had gewild. Omfietsen dus. En als je de groep toch ziet, negeren. En verder richt je je op andere dingen in het leven.
Ach zo!
Je bedoelt zoals met grappen over het niet goed kunnen uitspreken van de letter 'r' door Chinezen of mensen met een Chinese achtergrond?
Rode krullenbol
Weet zelf niet eens wat de bedoelingen erachter zijn, want alleen namen noemen is dat zo lachen?
1 jongen appte pas dochter omdat andere jongen haar nummer wilde. Maar heeft ze niet op gereageerd.
Ik weet het zelf niet zo goed, maar ik voel me enorm klein worden op dat moment, zij zijn met een grote groep, dochter fietst met moeder (ik dus), ik voel me dan zo naar, het voelt alsof ze ons keihard uitlachen. Maar ik zou dus niet weten waarom. Ik zou eerder denken dat ze op mijn dochter zouden vallen omdat ze een mooie meid is. Maar ja, ik weet ook niet of uiterlijk iets zegt. Ik ben zelf wel super onzeker.
Verliefd.
Één van die jongens vindt je dochter erg leuk, de groep probeert haar aandacht te trekken. Beetje onhandige, lacherige, zenuwachtige pubers.
Gevat kan prima
Als je het ontspannen kunt brengen. Beter laat dan nooit het ijs breken. Het probleem lijkt mij nu dat Kikkie totaal verkrampt is geraakt door de situatie. Dat moet stoppen. Ik ga eens rondvragen voor tips.
Advies
Toch ook nadrukkelijk de naam noemen en "mijn naam roepen blijft grappig?". En als ze ja zeggen: " ik ga het ook eens proberen!" Big smile. En ook echt doen. Elke ontmoeting direct "hoi X!".
Dat zou misschien wel een goeie zijn, maar ik ben daar denk ik niet heel goed in om dat zelfverzekerd over te brengen en al helemaal niet al ze met 10 man zijn.
Ik ben echt benieuwd naar als ze alleen zijn, ik weet bijna zeker dat ze dan niks zeggen.
