Aantal lachende pubers uit onze buurt

Omfietsen

Jij voelt je er niet prettig bij, genoeg reden om een andere route te nemen lijkt mij.

Nou ...

Vergeten naar alle waarschijnlijk niet, maar in ieder geval wèl gewoon verder gaan met het dagdagelijkse leven!

Misschien is een antipiekercursus iets voor je? Of - wellicht nog beter? - een lachcursus?

Rode krullenbol

Het weer vergeten.

Nee, als ik uitgelachen wordt dan ben ik dat niet gelijk vergeten. Maar het beheerst niet "de komende maanden" mijn leven. Na verschillende tips hier zegt jouw gevoel nog steeds dat je liever een andere route gaat fietsen.
Prima toch, dan doe je dat.

Uitgelachen?

Dat is nog maar de vraag.

Rode krullenbol

Zeker is het nog maar de vraag of het echt uitlachen is, maar goed, Kiki voelt het wel zo.

rust

Ze even niet tegenkomen kan je wat rust geven. Dan wordt het een minder groot ding.
Ik zou dit ook heel vervelend vinden. Heb zoiets wel aan de hand gehad een paar jaar geleden, maar ze deden naar tegen mij vanwege mijn zoon. Ik zag dit dus wel los can mijzelf. Na een paar keer hield het vanzelf op.
Geen aandacht geven helpt. En als je omfietst geef je ze ook geen aandacht

Rare vergelijking

Onze hond kan nog weleens met een verkeerde instelling de straat opgaan. Meteen gaat hij in de alarmstand. Ik moet blaffen, grommen, want er is IETS. Geen idee wat iets is en het is daarna ook erg grappig om te zien hoe die boodschap indaalt. Hij kan het amper geloven, maar gaat dan over naar een aanstellerig anticlimax geluidje.

Jij doet me, op het aanstellerige na, een beetje hieraan denken. En ik geloof dat ik je echt goed begrijp. Ik was en ben ook te onzeker. Ik begin wel het voordeel van mijn 50+ (nog een half jaar 😱) leeftijd te voelen, waardoor ik meer van me af kan laten glijden.

Je gaat de deur al uit met "ik zet me schrap, wánt..." Wat ik met de hond doe, is hem stil laten staan, uit zijn opgefokte speurstand halen en de omgeving tot hem door laten dringen. Het werkt niet altíjd, maar soms wel. Misschien helpt het als jij ook even afstapt en goed te oordelen over wat er gaande is. Ben je onveilig? Hoe kijken ze? Wat zijn ze nu helemaal? Het zou kunnen helpen om jouw stijgende emoties te doorbreken. Je bouwt het steeds meer op naar iets wat groter wordt dan het is.

Ik zeg eerlijk dat ik in het donker niet zo zou handelen. Ik zie geen pukkel en kan dus niets overzien.

Als kind moest ik langs kroegen om thuis te kunnen komen. Ook tijdens de kermis dus. Nou dat heb ik geen tweede keer gedaan! Dronken kerels die aan mijn bagagedrager zaten. Dat vond ik een goede reden om om te rijden.

Kikki, De mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest.

Het is lastig dat het zo werkt voor je, ik begrijp het ook volledig, maar wat gebeurt is dat veel in jouw hersens afspeelt en niet per se écht. Oké hij kent en roept je naam. Daar zou ik misschien bij de eerste keer door blokkeren. Doet hij het nog een keer dan kun je (láchend!) roepen "én hoe heet jij, wel zo gezellig om te weten. " En blijf vooral lachend naar hem kijken. Niet verdrietig worden als de poging mislukt. Hij is dan de hork.

Ik heb een training van 30 jaar op dit gebied. Het valt voor onzekere types, zoals ik zelf, gewoon niet altijd mee om nonchalant en ad rem te reageren, maar hoe meer rust je in je hoofd hebt en zelfvertrouwen probeert te krijgen, hoe minder je overal mee blijft zitten en daardoor soepeler reageert. Ik klink nu vast als oma weet raad, maar ik merk nu dat het zo zonde is dat ik dit soort inzichten vroeger nog niet had.

misschien is het wel heel anders dan je denkt

De jongen die jouw naam roept die heeft misschien een crush op je. Voor sommige jongens is een vrouw in de moederleeftijd een heel veilig persoon om een beetje verliefdheid op te oefenen. Ik neem aan dat je bekend bent met de uitdrukking milf.
Lach hem gewoon eens lief toe en geniet er van.

voor het geval de uitdrukking milf niet bekend is

afkorting van Mother I like to fuck.

Net als Molletje,

Als één van hen je bij de naam noemt, niet reageren met hoi maar reageren met ‘dag Naam’ of ‘dag Namen‘. Net als een docent. Dan is de lol er snel van af omdat je niet meer reageert als een leeftijdsgenoot maar als een volwassene. ( Niet dat je dat laatste niet bent, hoor.)

De volgende keer iets roepen als: 'binnenkort mag je weer hele dagen naar school, fijn he' 😀

Of vragen

"hebben wij ooit samen geknikkerd en wil je dat weer?" Huh huh, nee hoezo?? "Vraag maar aan je ouders wat dat betekent."

Vermijden

Hier vermijd ik tijdens het middaguur en rond 15:30 de route langs een scholengemeenschap. Niet vanwege naroepen maar vanwege hinderlijk op het aangrenzende fietspad staan zodat je steeds moet bellen en ze dan vlak voor je wiel weg stappen. Super irritant, een goede reden om een andere route te pakken.
Voorkomen is beter dan koppig zijn terwijl je je er juist zo aan ergert.

Kikkie

Eigenlijk gaat die uitdrukking om u en jij. Als iemand, ongevraagd gaat jij'en en jou'en, zou de ander dit kunnen zeggen. Je bent geen oude vrienden, die ooit in het verleden al mee elkaar gespeeld hebben en daarom mogen tutoyeren ( jij en de voornaam zeggen). Dus een jongere die zomaar ongevraagd je voornaam roept, zou je "brutaal" kunnen vinden, eerst maar eens met u beginnen en ja vragen staat wel vrij. "Mag ik Marie/Karel zeggen?"

Ik weet eigenlijk niet of ik er echt een punt van zou maken. Alles staat of valt met de houding van zo'n jongen of die groep. Een aardige knul die mijn naam blijkt te kennen, zou ik mogelijk verbaasd vragen " weet je hoe ik heet??" Ja. "Oké, goed opgelet!" Een knul die duidelijk zit te stangen zou de knikkers kunnen krijgen.

@ Kaaskopje

Voor de generaties die na jou zijn gekomen heeft "samen knikkeren" een hele andere betekenis.

Aduh!

In een onduidelijke situatie met vage metaforen komen aanzetten? Beter klare taal gebruiken, zou ik zeggen. In dit geval zou het kunnen volstaan om op vriendelijke toon op de man af te vragen of je wordt uitgelachen.

Rode krullenbol

Oh echt? Vertel! Maar oké knikkeren is dus ouderwets, dan zeg ik toch: "hebben wij samen een tankje lachgas gedeeld??"

Vreemd

Kaaskopje, ze gaan je pas écht uitlachen als je over knikkeren begint. Ze knikkeren niet, ze kennen de uitdrukking niet (of althans niet zoals jij hem kent) en ook de boodschap erachter is een beetje bezijden het punt lijkt me, alsof het erom gaat dat je vindt dat je met u moet worden aangesproken. Kortom, een vreemd advies aan Kikki.

Ik zou ze, misschien ook vreemd in andermans ogen, eventjes vermijden. Niet stoer, maar wel zo prettig.

Zandbak

Mijn kinderen kennen die uitdrukking wel, maar dan met de zandbak. Waarbij het grappig is dat zij ondanks hun jeugdige leeftijd wel met mij in de zandbak hebben gespeeld, maar dan hoeven ze me nog niet aan te spreken of ik hun vriendinnetje ben.

"arm paard"

Zeiden pubers eens (met een bulderende lach erachteraan) toen ik een paard aan het aaien was. Ik reed er elke dag langs en stapte die x af.
Ik ben het nooit meer vergeten en heb er eigenlijk nóg last van.

Precies

Gewoon creatief moderniseren die knikkers 😉

Anja

Waarom heb je er nog last van? Echt uit belangstelling ☺️.