16 jaar en zwanger

Oma

Triva, als je zoiets niet wil moet je het niet doen. Dat kan ook jouw keuze zijn. Het kan zijn dat er dan wel mogelijkheden zijn bij de ouders van vriend. Of tijdelijk in een huis voor jonge moeders. Of andere opvang (maar dan heb je wel direct alle instanties erbij). Jij steunt je kind voor zover jouw stok reikt.

Tsjor

Zo erg

Zo erg is dat toch niet, een baby in huis? Ik zou mij verre van beïnvloeding houden maar wel aangeven dat de moeder in principe hoofdverantwoordelijke is voor haar eigen kind. Ik ben de beroerdste niet om regelmatig op te passen, maar ik heb ook gewoon een leven en werk. Ook zou ik niet zitten wachten op een fulltime inwonende schoonzoon.
Ik ken gelukkig een aantal tienermoeders die hun leven prima op orde hebben gekregen. Het is niet iets waar je op zit te wachten, maar ik denk niet dat de wereld vergaat.

Tja.

Ik ben het in principe met je eens kaaskopje, natuurlijk. Maar als ik aan een gemiddelde 16 jarige denk, dan denk ik aan een puber met een nog niet helemaal uitontwikkelde prefrontale cortex. waarvoor een schoolproject met een deadline over 3 maanden al iets wazigs in een verre toekomst lijkt, dat nu niet echt aandacht vereist. Die het nog niet eens op kan brengen haar vuile vaat vanuit haar kamer in de vaatwasser te droppen, en het de normaalste zaak van de wereld vindt ( of het niet eens doorhebben) dat haar ouders in het kader van ‘pick your battles’ dat dan toch maar zonder al te veel gezucht voor haar doen.

Ik vraag me af of zo’n gemiddelde 16 jarige echt in staat is te overzien waar ze voor kiest. En zich te realiseren dat haar keuzes de eerste jaren ook een grote impact hebben op het leven van haar ouders, broers, zussen, etc. Want je zwangere puber de straat op schuiven, dat die je ook niet. En ik vind wel dat puber zich dat moet realiseren voor er een keuze wordt gemaakt. Waarbij de vraag dus is OF je puber dat kan, zich dat echt realiseren. Het feit dat ze zwanger is verandert haar mentaal niet opeens in een volwassenere versie vsn zichzelf volgens mij. Die prefrontale cortex rijpt er echt niet sneller door. En daarom denk ik dat je als ouder in zekere zin wel mee mag/moet helpen in de besluitvorming.

Ingrid

IngridT

Misschien overziet een 16-jarige het in nóg mindere mate dan een 18 plusser, maar de gevolgen van een opgedrongen beslissing heeft net zo goed levenslange gevolgen. Ik wist op mijn 27ste ook nog niet écht wat er voor mij zou veranderen.

Je mag wel hélpen bij de besluitvorming, maar niet meer dan dat. Ik heb vroeger vriendinnen gehad die op jonge leeftijd het huis uit gegaan zijn en wonderwel volwassen gedrag lieten zien. Je móet wel als het nodig is. Hoe fijn is het als je nog wel een warme band met je ouders hebt, die wat lucht kunnen geven door bij te springen als het nodig is.

zwangerschap

Ik kan me erg goed vinden in Jippox en Ingrid. Ik moet er niet aan denken om eerlijk te zijn om een baby van mijn 16 jarige dochter in huis te hebben en al helemaal niet mijn 16 jarige schoonzoon.

Het verbaast me eigenlijk dat de meeste hier het eigenlijk een keze van de as ouders vinden en dat er niet fanatieker gereageerd wordt! Volgens mij kan een kind van die leeftijd echt niet overzien dat het iets is wat je hele leven blijft en waar je verschrikkelijk veel voor moet doen en laten en dat hun leven dus heel erg gaat veranderen.

Ik zeg eerlijk, ik moet er niet aan denken en zou zeker aansturen op een abortus. Een baby heeft zo'n inpact op het hele leven van zowel de ouders als de opa en oma en ik ben juist zo blij dat er weer vrijheid is nu dochter ouder is.
Als dochter hier ouder en uit huis zou zijn, zou ik best af en toe willen oppassen, maar niet dagelijks zoals hier nu wel de bedoeling zou zijn.

Daarom lijkt het me ook te makkelijk om de beslissing volledig in handen te geven van een 16 jarig stel....

Ruimte

Het hangt ook af van de beschikbare ruimte; zo ken ik een vrouw wiens zus zwanger werd terwijl de zussen de slaapkamer deelden en allebei in een opleiding zaten. Het huis was te klein voor een baby erbij. Maar het was anders verlopen als het ouderlijke huis wel ruimte te over had. Dan had de moeder, vader, tante en oma etc. de zorg zo kunnen afstemmen dat abortus niet nodig was geweest.

Zo ken ik ook een vrouw die op haar 16de zwanger raakte. Ze had alles buiten haar ouders om geregeld; ze is met baby bij haar grote zus ingetrokken.

De zus(20) in relaas 1, die besloot tot abortus, heeft altijd last van gehad van de gemaakte keuze. De 16-jarige heeft geen moment spijt van haar keuze gehad. Ze stond er anders in, ondanks haar jonge leeftijd.

16 jaar en volwassen

Tuurlijk zijn pubers van 16 nog lang niet volwassen. Maar toch is het denk ik niet helemaal terecht om in deze situatie uit te gaan van de grillen van een "gewone" puber.

Zwangerschap is een ingrijpende gebeurtenis, die je in versneld tempo vormt. Althans, dat was mijn ervaring toen ik (rijkelijk na mijn 16e) zwanger werd. Ik was eerlijk gezegd blij dat het negen maanden duurde. Zo zal het ook met deze puber gaan. En nee, dan is ze nog niet volwassen, maar ook niet meer te vergelijken met haar leeftijdsgenoten.

Ik vergelijk het een beetje met het versneld volwassen worden bij een levensbedreigende ziekte. Ook dan merk je dat kinderen en pubers veel volwassener zijn dan hun leeftijdsgenoten. Simpelweg omdat ze voor veel volwassener vragen komen te staan.

Franmi, ik wens je veel succes toe voor de komende tijd. Met jouw instelling hebben je dochter en haar kindje in elk geval een heel fijne basis om op terug te vallen.

Rutiel

Dat herken ik heel erg. Hier in het gezin vorig jaar een kind ziek gehad met een levensbedreigend iets. Kind zelf is versneld volwassen geworden maar ook zijn zus is nu in veel opzichten volwassener dan leeftijdgenoten.
Het zijn nog echt de pubers die een spoor trekken door het huis als ze thuis komen van uitgetrokken jas op de gangkast en schoenen onder de tafel maar geestelijk zijn ze zoveel verder dan de andere pubers die ik wel eens spreek.
Zulke dingen meemaken in een gezin heeft effect op het hele gezin.

Je moet beslissingen nemen op een heel ander niveau dan je klasgenoten, beslissingen die effect zullen hebben op de rest van je leven. Waar de doorsnee puber zich druk maakt over nieuwe (te) dure sneakers die volgend jaar weer worden afgedankt beslissen zieke/zwangere pubers over dingen die een heel verder leven mee moeten. Dat vormt deze pubers maar ook de andere pubers in het gezin.

Phryne

Ik vind dat wel heel erg, een baby in huis. Ik ben nooit een babymoeder geweest en ik vind dat er nu geen ruimte is voor een baby. Zowel in huis als in mijn hoofd. Ik denk dat je er veel te makkelijk over denkt. Als baby onder schooltijd de verantwoordelijkheid is van de ouders ( dus kinderopvang of de andere oma) helpt al wat maar ik zie het gewoon dat ik onder het huiswerk of die spprt met baby zit en daar pas ik voor. Mijn kind het huis uitzetten zou ik niet doen maar het komt maar zelden voor dat de vader en de andere opa en oma het 50-50 verdelen. Al was het maar omdat veel jongens zich terugtrekken uit de relatie etc.

Overigens

Keer op keer voorbeelden geven van mensen die 'hun hele leven spijt hadden' etc. Vind ik wel heel makkelijk. Spijt hebben van je kind zal men niet snel toegeven en al die vrouwen die een morning after of iets anders vroeg in de zwangerschap hebben gedaan hoor je niet, die hebben het stil gehouden.

Keuze

Wat een reacties ineens op het feit dat wij ze de keuze hebben gelaten. Voor de duidelijkheid we hebben ze alle voor en tegens uitgelegd. Ze zijn echt niet over een nacht ijs gegaan. Wij en de andere ouders hebben er bewust voor gekozen om ze zelf de keuze te laten maken. En nee natuurlijk overzien ze het krijgen van een kindje niet, maat die zag ik destijds ook niet.

Een baby is huis is voor ons geen probleem. 2 Broers van haar gaan studeren dus er komen 2 kamers leeg. Dit met haar eigen kamer maakt dat ze 3 kamers hebben. Dit is voor hun fijn en hoeven dus ook niet altijd bij ons in de woonkamer te blijven. Ook bij hem wordt een babykamertje gemaakt zodat ze ook daar heen kunnen.

Ieder moet zelf in zo'n situatie kiezen wat voor hun het beste voelt en dit voelt voor ons allen het beste. Moet er in alle eerlijkheid bij zeggen dat we het ons ook kunnen veroorloven. We zullen heus nog obstakels krijgen maar dat zien we dan wel.

Het belangrijkste is dat dit kindje heel veel liefde gaat krijgen van zijn ouders, opa's en oma's en ooms en tantes

Triva

Vrouwen die gekozen hebben voor bijvoorbeeld de morningafterpil, hebben dat in zo'n vroeg stadium gedaan dat ze niet eens weten of er wel een zwangerschap ís. Het is een voor de zekerheid middel. Bij abortus is die vaagheid er niet, het is zeker. Je krijgt een kind. En ik schat zo in dat die wetenschap heel anders doorwerkt naar hoe je daarmee je leven voortzet dan de morningafterpil.

Franmi

Ik zou het net zo doen, dus fijn dat dat kan.

In zekere zin praat ik ook vanuit een "luxe"-positie. Ik heb alle tijd. Dat ligt voor veel mensen anders. Maar "geen tijd", vind ik persoonlijk een belabberde reden voor abortus. Veroorloven in de zin van financieel, vind ik ook niet een reden om een zwangerschap af te breken. Tenminste... In Nederland, waar genoeg mogelijkheden zijn voor opvang en je altijd aanspraak kunt maken op de bijstand. Niet dat ik dat nou zou aanmoedigen, zeker niet, maar er is een vangnet voor als het even niet zelf lukt. Ook met weinig armslag, kom je een eind. Je dochter en hopelijk samen met "schoonzoon", zal uiteindelijk vast wel genoeg inkomen hebben hun kindje alles te geven wat nodig is.

En mij verbaast het dan weer

dat mensen denken dat het echt de ouders kunnen zijn, die kunnen beslissen voor hun 16-jarige. Bij de baas-in-eigen-buik- demonstraties die ik meemaakte was geen leeftijdsgrens.
Of ze wel of niet bij de opa en oma gaan wonen, dat is een beslissing die mede ook aan de opa en oma is. Daar kun je iets over zeggen, natuurlijk. Je kunt altijd een zwangere dochter op straat zetten natuurlijk.
De dochter van Franmi heeft gewoon geluk, dat de ouders de wil en de mogelijkheden hebben om hen onderdak te bieden.

Tsjor

Tsjor

Voor de duidelijkheid, ik zeg niet dat ik de beslissing kan nemen en ik zeg al helemaal niet dat ik mijn kind op straat zou zetten maar ik heb dan ook niet drie slaapkamers over en ik sta al helemaal niet open voor een inwonende schoonzoon.

Het is de keus aan de moeder en ik zie ook wel dat deze 16jarige er anders in staat dan diegene van dat andere voorbeeld (oh leuk een baby maar dan wel een meisje, dan kun je zo leuk tutten met die haartjes) als ik zo'n dochter had (kan het me niet voorstellen want zo zou ik mijn dochter nooit opgevoed hebben) dan is het toch een ander verhaal.

kaaskopje

Je hebt ook morning after spiraaltjes (die kunnen tot 5 dagen na de seks geplaatst worden).

Mijn punt is dat heel veel vrouwen het geheim houden en dan weet je dus helemaal niet of ze er echt spijt van hebben of niet en nogmaals: er zijn weinig mensen die openlijk zeggen dat ze spijt hebben van hun kind. Ik kan me voorstellen dat het erg zwaar wordt als je vader zich er niet mee bemoeit en dat weet je vaak pas later. Na de beslissing. Dan moet je het alleen doen met 1 opa/oma en dat lijkt mij als oma behoorlijk zwaar.

Opgevoed

Het zou mij enorm zwaar vallen en ik zou me afvragen waar ik wat heb laten liggen in de opvoeding als mijn dochter jong ongepland zwanger zou raken. Aan de andere kant zijn ongelukjes mij niet vreemd, dus eigenlijk valt zo’n 16-jarige niet meer te verwijten dan een volwassene. Het is hier wel eens ter sprake gekomen tijdens het lesje voortplanting, en beide dochters bleken enorm pro abortus. Zo heb ik ze dan weer niet opgevoed (meer als pro choice als het echt niet anders kan), dus dat was wel apart.
(Voor Triva, opvoeding geeft niet altijd het resultaat wat je voor ogen hebt).

Verantwoordelijkheid

De verantwoordelijkheid van de beslissing ligt natuurlijk bij het meisje. Als ouder zou ik daar geen dwingende rol in willen spelen. Je kan natuurlijk wel alle opties doorspreken samen.
Bij oma en opa wonen hoeft niet maar aan de andere kant heb je als ouder natuurlijk wel een verantwoordelijkheid tegenover je kind. Dat hoeft niet perse in huis nemen te zijn. Je kan ook proberen een eigen woonruimte te regelen bijvoorbeeld.

Ik snap best dat mensen niet zitten te wachten op schoonkinderen in huis. Toen mijn zoon en zijn vriendin een kind kregen en hun leven nog zeker niet op orde hadden (ze waren wel meerderjarig) heeft zijn vriendin ook 3 jaar bij ons in huis gewoond tot dat ze een eigen woonruimte hadden. Wij wonen groot dus dat kon wel maar alsnog vond ik het geen zegen. Als ik van te voren had geweten dat het bijna 3 jaar zou duren had ik vast nee gezegd. Ik dacht echter dat het voor ongeveer 6-12 maanden zou zijn. In elk geval was ik bijzonder blij toen ze een een eigen huis kregen. Overigens niet vanwege kleindochter. Van haar aanwezigheid had ik veel minder last. Inmiddels zijn ze trouwens gescheiden en woont zoon tijdelijk weer bij ons. Wat ook geen onverdeelde zegen is. Opruimen is hij nog steeds niet bijzonder sterk in en hij is echt al lang volwassen.

@Triva

Koester niet te zeer de illusie dat kinderen alleen dingen doen 'zoals je ze hebt opgevoed'. Zo eenvoudig ligt het bepaald niet. Ik neem aan dat je dat gaat ontdekken, net als veel, veel andere ouders.

En ideeën hebben over een schoonzoon die voor jou alleen hypothetisch bestaat, dat is wat te abstract. Ik weet niet of je kinderen relaties hebben, maar als hun geliefde veel over de vloer komt, is een theoretische beschouwing niet (meer) aan de orde.

Te laat

Wat mij opvalt is dat Franmi niet direct in alarmstand ging toen haar dochter meldde dat ze een pil gemist had.

Geen idee of ik nu zo panisch ben, maar jonge meiden zijn extreem vruchtbaar. Dus 1 gemiste pil is aanleiding voor een morning afterpil ( afhankelijk van het moment in de cyclus en wanneer de laatste keer seks plaatsvond) of minimaal een zwangerschapstest. Op die manier kun je tenminste snel een overtijdbehandeling starten. Dat heeft niet de zwaarte die aan abortus kleeft.

Dat is nu allemaal zinloos voor Franmi, want blijkbaar is haar dochter nu al meer dan 3 maanden. Op dat moment is de tijd al heel snel op

Je moet dus daarvoor zitten. Ver daarvoor.

Precies Tihama.

Maar dat keuzemoment is voor dit meiske al lang een gepasseerd station. Volgens mij was Franmi eigenlijk ook op zoek naar ervaringsverhalen vsn mensen in soortgelijke situaties. Waar een tienerdochter idd een kind kreeg.

Toch ben ik wel heel objectief nieuwsgierig franmi......wannneer ontdekte je dochter dat ze zwanger was? En hoe snel heeft ze het jou verteld? Was een overtijdbehandeling toen nog een optie? Of was het daar toen al te laat voor?

En je vertelde volgens mij ook ergens dat je wist dat dochter een pil vergeten was? En dat jij en dochter eigenlijk dachten dat het zo’n vaart niet zou lopen? Heeft dat invloed gehad op de besluitvorming? Ik kan me zo voorstellen dat als je er zelf ( achteraf misschien iets te) laconiek over bent geweest dat het ook veel lastiger is om achteraf te roepen dat de zwangerschap afbreken ook een hele reële optie is. Zowel voor je dochter als voor jezelf. Dat je eigenlijk door het op zijn beloop te laten al een soort van keuze hebt gemaakt. Geen morning-afterpil genomen? Dan ook maar leven met de evt consequenties. Zoiets?

Gewoon nieuwsgierig. Echt niet als kritiek bedoeld....ik heb een dochter van ongeveer die leeftijd. Ze is aan de pil. Heeft een vriendje. En ik moet er werkelijk NIET aan denken.......

Ingrid

Blij dat ik zonen heb

Hoewel... Ik ken een gezin waarvan de zoon op z'n 16e vader werd. De moeder wilde niet veel meer van hem weten. Ook niet bepaald een prettige situatie...

Phryne en wilgenkatje

"(Voor Triva, opvoeding geeft niet altijd het resultaat wat je voor ogen hebt)."

Even voor de duidelijkheid, ik had het niet over de dochter van Franmi maar over de moeder die hier laatst postte omdat haar dochter zo graag na haar vmbo examen zwanger wilde worden omdat ze een baby zo leuk vond en dat het dan een meisje moest zijn vanwege de haren.

Als ik zo'n dochter zou hebben dan neem ik het mij zelf kwalijk dat ik iets fout heb gedaan in de opvoeding ja.

Wilgenkatje, ja mijn oudste heeft al bijna 2 jaar een relatie en daarvoor bijna 1 jaar. Ik vind dat ik mijn privacy kwijt ben als ze logeren maar dat kan ik best handelen voor een paar dagen (ook een week mee vakantie gehad) maar permanent inwonen is voor mij een nogo, dan moet ik een dermate groot huis hebben dat ze ook enigszins op zichzelf kunnen wonen. Ik vind het gewoon niet gezond voor de relatie tussen mij, mijn kind, mijn schoonkind en de baby. Ik ben ook geen voorstander om, als mijn kind volwassen is en een baby krijgt samen te wonen.

Triva

Ach, wie weet, kijk je er later vol voldoening op terug. When life gives you lemons...

Ingrid T

Mijn dochter was de pil in haar vruchtbaarste week vergeten. Tijdens onze vakantie is ze hem een keer vergeten. Haar vriend was niet mee op vakantie, maar was 20 km verderop met zijn gezin op vakantie. Ze hebben elkaar die week 1 keer gezien en volgens mijn dochter hadden ze toen geen sexy gehad.

Doordat ze de pil gewoon door is gaan slikken werd ze toch ongesteld dachten we. Ze was ziekjes en anders dan anders en toen kwam het hoge woord eruit. Ze hadden wel sex gehad.

Test gekocht die positief was en gelijk naar de huisarts. Ze bleek 8 weken zwanger te zijn. Dat klopte precies met de vergete pil.

Ik ben te naïef geweest om te geloven dat ze geen sex hadden gehad , maar dit heeft niets met de uiteindelijke keuze te maken gehad.

Jeetje franmi.

Ik dacht al zoiets. Dan word je dus wel soort van een voldongen feit gesteld. De laagdrempelige opties (morning after pil, overtijdbehandeling) zijn dan natuurlijk al een gepasseerd station. Ik kan me voorstellen dat dat invloed heeft op de besluitvorming....

Ingrid

Ik had er ook niet aan moeten denken

toen mijn dochter zo jong was... En nu nog eigenlijk niet, met 22. Laten die jonge mensen eerst maar eens hun leven op orde hebben, dat hoop ik tenminste.

Overigens hamer ik (ook nu) ook altijd op condooms, ook als het meisje de pil slikt. Er is meer onder de zon dan zwangerschap, hoewel het aantal soa's lijkt te stabiliseren weet ik eigenlijk niet hoe dat zit onder jongeren...

Als puntje bij paaltje komt

wil niemand denk ik dat een meisje al zo jong zwanger wordt. Ik denk dat we het daar allemaal over eens zijn. Dus aandringen en opvoeden met dat anticonceptie gebruikt moet worden, ja uiteraard. Ik denk ook dat iedereen het erover eens is dat een inwonend stel nou niet bepaald een ideaalbeeld is. En ook dat je als ouders, dus de opa en oma, niet droomt van een baby in huis als je zelf in een volgende fase zit. Maar dan? Voor mij is dat nooit een vraag geweest. Natúúrlijk sta ik dan klaar voor mijn dochter plús kindje, het gaat dan even niet om mij. Ik heb heel erge cliche-motto's: je kunt meer aan dan je denkt en voor het meeste is een oplossing.

Ik voel bij een aantal reacties op de situatie van Franmi vooral dat ik begrip moet hebben. Iedereen mag er anders in staan. Maar gevoelsmatig kan ik er niet bij dat ouders van een meisje die zwanger is hun kind min of meer onder druk zetten om abortus te laten plegen. Ik heb het nu niet over kinderen van 12 (mijn hemel, het idee!), maar met 16 jaar ligt de keus wat mij betreft volledig bij het meisje.

Keuze bij het meisje

Maar een meisje van 16 kan de consequenties helemaal niet overzien. En zeker niet de impact die het ook heeft op haar ouders. Dwingen tot abortus kan niet, maar ik zou mijn dochter het wel aanraden.
Ik heb ook een abortus gehad toen ik ongeveer 20 was en ik denk er nooit aan. Ik weet zelfs niet eens meer wanneer precies. Het was nog geen kind, ik wilde geen kind toen. Ik wilde studeren.