16 jaar en zwanger

Sport; wacht het eerst even af..

Ik sportte ook graag, het kostte dan wel geen 15 uur per week, maar toch.
Bij vier maanden zwanger zei het lichaam :’En tot hier!’ na de geboorte taande mijn hoofd niet naar het sporten zoals vroeger. Wacht het eerst maar even af.

Ik snap het wel

het belang van die sport. Het is op dit moment in hun leefwereld het allerbelangrijkste wat er is. en aan de hand daarvan kun je goed duidelijk maken dat er iets gaat gebeuren, wat dat allerbelangrijkste naar de achtergrond duwt, omdat er iets is wat het allerallerbelangrijkste is.

Van een tienermoeder die inmiddels moeder van een tiener was leerde ik 3 dingen toen mijn pleegdochter zwanger bleek te zijn (17 jaar):
- wees blij voor ze; zij vond het een gemis, dat iedereen zorgelijk was en niemand blij;
- als het later zwaar blijkt te zijn, ga dan nooit verwijten maken in de zin van: ik had je toch gezegd; of: dit wilde je toch..... ook een tienermoeder mag zware momenten meemaken.
- gedraag je als een oma en niet als een moeder.

Wat dat laatste betreft: het is echt westers en misschien zelfs wel stads Hollands om te denken dat kinderen alleen maar bij vader en moer groot kunnen worden. Hele hordes groeiden op met opa en oma in het achterhuis, of zelfs alleen bij opa en oma, terwijl vader/moeder ver weg was. Lijkt mij dat het wel kan. Of je moet hele volkeren psychisch beschadigd verklaren. Ik heb er zelfs ooit wel eens voor gepleit: waarom niet ouders die op het beste moment van hun leven zijn de kans geven zich maatschappelijk te ontwikkelen en in te zetten, terwijl gootouders dan al iets rustiger aan willen doen en wellicht meer tijd in kleinkinderen kunnen en willen stoppen. Dus geen ouderschapsverlof, maar grootouderschapsverlof of zelfs grootouderschapspre-pensioen. (lang leve de leterwaarde)

Tsjor

Inderdaad Floria

"Bij iemand die 26 of 36 is en een baan heeft wordt ook niet meteen geroepen dat het maar moet stoppen. Die gaat ook als vanzelf naar wat minder als dat nodig is."
Zo is het maar net. We moeten allemaal schipperen als we kinderen krijgen, en dat kan ook best. Het betekent niet dat er niets meer kan.

Drukte om zorgen

Met afwachten doel ik op de verwachtingen. TS verwacht dat haar dochter na de bevalling weer gaat sporten omdat ze al jaren intensief sport. De dochter, die al jaren sport zal waarschijnlijk ook wel verwachten de draad weer op te pakken. Maar soms kan het anders verlopen, mede door de hormonen, mede door de vermoeidheid of tegenslagen, mede door dat mooie schepseltje in je armen.

We hebben de kinderwens uitgesteld want we wilden ook nog andere dingen doen. Toen de oudste geboren was en in de armen van mijn man lag, snapte mijn man niet wat er zo wonderlijker was, wat de moeite waard was voor uitstel. Soms besef je dat wanneer de baby in de armen ligt. Het kan je verwachtingen 180 graden draaien. Vandaag wil je het zus, morgen voel je andere prioriteiten.

Ik hoop dat de dochter alle ruimte krijgt om van de verwachtingen ( ook die van haarzelf) af te wijken. Eerst maar even wennen aan het idee moeder te worden.

Anne j

Tienermoedergroep ook ik had een heel netwerk aan familie en vrienden die er voor me en mijn dochter waren. Je kan bij de moedergroep ook veel gezelligheid hebben omdat je nog een tiener bent maar ook moeder er zijn daar tieners die in het zelfde schuitje zitten namelijk tiener zijn maar ook moeder. Dus is niet per definitie een slecht iets hoor een tienermoedergroep

heel duidelijk over je eigen bereidheid / grenzen

Je moet niet alles gaan regelen voor je kind. Het kind moet eerst maar eens zelf bedenken wat het wil. Maar je moet wel heel erg duidelijk maken waar je toe bereid bent, en waartoe niet. Zeggen dat je "alles doet wat je kunt" is te vaag.

Mag kindmoeder thuis blijven wonen?
Mag het vriendje bij jullie intrekken of niet?

Willen jullie structureel oppassen, en op welke dagen en tijden dan, en ten behoeve van welke redenen (school, werk, sport, uitgaan, "geen reden", etc.)?
Willen jullie incidenteel oppassen, en hoeveer uur per week ongeveer, en ten behoeve van welke redenen, en hoe lang van te voren moet kindmoeder dit aan jullie vragen?
Willen jullie "by default" oppassen, dwz jullie zijn altijd beschikbaar en kindmoeder hoeft niet van te voren aan jullie te vragen of jullie wel kunnen/willen oppassen. (En als je zo'n situatie niet wilt, geef dat dan ook expliciet aan!)

Moet kindmoeder kostgeld betalen? Moet het vriendje (als die bij jullie mag intrekken) kostgeld betalen? Wat betalen jullie wel en niet voor kindmoeder (eten, kleren, eigen bijdrage kraamzorg, vervoer, etc.) Wat betalen jullie voor kleinkind (luiers, kleertjes, etc).

Mag vriendje langskomen als kindmoeder niet thuis is? Mag dat ongepland of alleen gepland?

Wat zijn alle dingen waarvan jullie verwachten dat ze hetzelfde blijven als ze thuis blijft wonen (naar school gaan, samen eten 's avonds, meehelpen met het huishouden etc.). Je dochter wordt straks waarschijnlijk meerderjarig verklaard, die kan daar een heel ander beeld bij hebben dan jullie, dus het is goed jullie verwachtingen voor thuiswonen uit te spreken.

Als dochter op zichzelf wil gaan wonen, wat zouden jullie in die situatie bijdragen? Zowel qua oppassen als financieel? Als dochter met vriend zelfstandig gaat wonen, wat zou dan jullie bijdrage zijn? Zijn daar voorwaarden aan verbonden vwb de bijdrage van vriendje?

teen mom

Mijn dochter was vroeger verslaafd aan het programma Teen mom en wat ze daarvan heeft geleerd is dat de verkering van zo'n jong stel meestal geen stand houdt. Ze heeft zelf een vriendin nog van de basisschool die op haar 17e een kind heeft gekregen en de vader van die baby is vertrokken om te gaan studeren terwijl het meisje met de baby bij haar ouders zit. Eerst kwam hij in het weekend nog thuis, maar dat doet hij allang niet meer. Zijn ouders waren al niet blij dat de baby er kwam en willen financieel niet bijdragen. Hijzelf leek eerst wel betrokken, maar toen hij erachter kwam dat hij niet meer kon chillen met zijn vrienden was dat snel over. Het meisje begon naar zijn idee 'te zeuren' en daar had hij geen zin in. Hij was ook pas 17 en totaal nog niet volwassen.
Zelf was ik geen tienermoeder maar ik heb mijn kind wel alleen opgevoed en dat was zwaar, hoe welkom ze ook was. Ik moet er echt niet aan denken dat er nu een baby in mijn huis zou wonen en al helemaal niet met een tienermoeder die geen idee heeft wat ze zich op de hals heeft gehaald.
Ik vind jullie allemaal erg optimistisch. Een meisje van 16 is echt nog een puber met als het tegenzit weinig verantwoordelijkheidsgevoel. Mijn dochter maakte op die leeftijd nog een heel drama als ze de tafel moest dekken, want dan gebruikte ik haar als slaaf. Als zij een baby zou hebben gekregen dan weet ik wel hoe dat zou zijn gegaan: dochter met slaande deuren weg onder hysterisch geschreeuw dat ik haar 'helemaal niks gunde' en ik met een baby waar ik geen zin in had maar die je natuurlijk ook niet in de steek kunt laten. En dan die arme baby die eigenlijk niet welkom was, maar die geboren was uit een romantisch idee van dochter dat ze er zo lekker mee kon tutten.
Ik denk serieus dat ik zou hebben aangedrongen op abortus. Vinden jullie dat hard?

Tijdig dan

Dat zijn ook zaken die je beter tijdig kunt bespreken als ze jonger zijn. Dochter wil hier per se nog geen kind zolang ze nog op school zit en heeft mij gevraagd om haar te 'dwingen' tot een abortus mochten de hormonen haar week maken.
Nou, dat zien we dan wel weer. Voorlopig is het ijzersterke discipline met haar en zijn voorbehoedmiddelen. Voor de zekerheid een zwangerschapstest in huis bij twijfel en anders snel naar de huisarts.

Keuze

Ik zou toch bij de keuze van mijn dochter blijven, zij gaat er over. En ook al wil ik zelf beslist geen kinderen meer ik zou mijn dochter wel bijstaan in haar keuze en zelf bijdragen.

ja, maar...

Het was niet mijn keuze om mijn dochter alleen op te voeden, maar omdat ze er was heb ik 18 jaar alles op alles gezet om een leuke moeder te zijn en haar alle kansen te geven die ze verdiende. Dat is ten koste van mezelf gegaan, vooral financieel. Ik zou het echt niet meer kunnen opbrengen om dat nog een keer te doen, daar ben ik heel eerlijk in. Gelukkig gaat Franmi er wel helemaal voor. Die baby boft.

Eigen beslissing

We hebben hun bewust hun eigen keuze laten maken, maar wel duidelijk de voor- en nadelen geschetst.
We willen niet later horen dat het onze schuld is dat ze voor een abortus hebben gekozen of wat nu het geval is, het kindje houden.

Tuurlijk zijn het nog 2 pubers, maar door hun sport waar ze veel voor hebben moeten laten om op dit niveau te komen zijn ze ook wel weer volwassen. Natuurlijk gaan ze graag op zaterdagavond chillen en wordt daarbij ook wel eens teveel gedronken zoals pubers doen.

Wij hebben het volste vertrouwen dat ze dit kunnen met hulp van ons en zijn ouders.

Ze is gelijk na de zomervakantie uitgerekend en dan zullen we zien hoe alles loopt. Als alles dus goed gaat kan ze haar schooljaar afmaken. Ze hebben deze week al de opvang geregeld en mij en zijn moeder gevraagd als oppas omdat ze zo snel mogelijk weer naar school wil. Ik vind het knap dat ze hier zelf het initiatief in nemen en ben ondanks alles mega trots op ze.

Ze hebben zelf al heel veel uitgezocht en waar ze niet uitkomen hebben ze bij ons neergelegd.

Morgen de eerste stap van onze dochter. Voorlopig haar laatste wedstrijd.......

Gefeliciteerd

Wat een schrik, met dit bericht staat je leven even op z n kop.
Je had ze vast een andere start gegund.

Ik heb deze situatie van dichtbij meegemaakt. Meisje was 15 toen ze zwanger raakte. Vriend een jaar ouder. Meisje bleef met dochter thuis wonen, vriend ook thuis bij ouders. Weekenden geloof ik wel samen bij haar thuis. Focus lag op school. Kinderopvang geregeld voor 4 schooldagen . Natuurlijk sprongen grootouders bij. Dochter is inmiddels 9 jaar. Stel is nog samen, wonen op zichzelf. Studies afgemaakt en inmiddels nog een kindje gekregen.

Het is goed verlopen, mede namens inzet grootouders. Ik heb het hier wel eens met dochter over ; het is niet zoals je het tevoren bedenkt maar er komt altijd een oplossing voor een praktisch probleem. Laat een baby nooit een ' ongelukje' zijn , zie het maar als een " gelukje" ook al had je het misschien anders voor ogen .

Ik feliciteer je Franmi omdat er een kind op komst is en ik mij werkelijk niet voor kan stellen dat dat geen vreugde gaat geven . Het klinkt dat deze baby in een warme omgeving komt. En ik hoop dat jullie - ondanks zorgen en praktische hobbels- ook een mooie tijd tegemoet gaan . Je dochter wordt maar 1x voor de eerste keer moeder!

School

Heb je kontakt met school hierover? Mijn ervaring is namelijk dat het nogal eens voorkomt, dat andere meisjes van dezelfde leeftijd dan ook zwanger worden. Als er één schaap over de dam is volgen er meer. Het lijkt aantrekkelijk, spannend, midden in de belangstelling staan, bijzonder etc. en dat willen meer meisjes (vooral meisjes) blijkbaar. Je houdt er alleen wel een kind aan over. Ik weet niet of het speelt, maar wellicht is het belangrijk voor school dat ze het weten en kunnen bedenken of en hoe ze daar in het brede geheel van 16-jarigen aandacht aan willen besteden. Het gaat dus niet om speciale aandacht voor je dochter.

Tsjor

Niet meer naar school

Ik ken alleen maar scholen die zwangeren de toegang weigeren vanwege het "besmettingsgevaar".

Tsjor

Je hebt wel een punt, die belangstelling en aandacht. Dat geldt ook voor benen en armen in het gips en rolstoelen enzo. Toen mijn zoon in die toestand kwam waren er een aantal meisjes die letterlijk zeiden: ooooo dat wil ik ook zo graag

Gisteren haar laatste wedstrijd gespeeld. Ze had het moeilijk, maar blijft nog wel doortrainen zolang het kan.

Deze week gesprek op school. Vriendje zit op dezelfde school (mbo) dus ook zijn ouders gaan mee.

De meeste medeleerlingen zijn al op de hoogte, tja zo'n nieuwtje gaat snel. Onze dochter en haar vriend hebben al duidelijk gemaakt dat ze graag gewoon behandeld willen worden door hun medeleerlingen. Dit gebeurt nu nog niet, maar dit zal het begin zijn. Onze dochter is vanwege stage en haar sport status maar 2 dagen op school en hij 3 dagen. Dit scheelt denk ik wel.

Veel tips van jullie gekregen waar we zeker veel aan hebben. Bedankt hiervoor

Wens

Ik hoop dat het een goede tijd wordt voor haar, het vriendje en jullie. Mooi dat jullie samen kunnen optrekken, ook met de ouders van de jongen. Het beste.
Tsjor

molliewollie

Ik ben het erg eens met jou. Was het mijn kind dan zou ik zeker in eerste instantie heel duidelijk uitstralen dat er maar 1 reëele optie is, namelijk een abortus. Een kind past niet in het leven van een kind, vind ik.
Ik lees hier wel verhalen waarbij een 16 jarige wel naar een concert/uitje/buitenlandse reis etc. mag mits het kind een gedegen plan heeft en aan alle mogelijke problemen heeft gedacht en daar vast oplossingen voor verzonnen.
Ik verbaas mij in dat licht over het gemak waarmee hier wordt besloten dat het 'de keuze van het kind is' . Terwijl tegelijk wordt gezegd dat het kind nu niet heel veel verder ziet dan de gevolgen voor de sport.
Terwijl dit toch wel een zeer ingrijpend iets is in het leven van velen. Ik ben ook wel benieuwd wat erop tegen is om aan te dringen op het beëindigen van deze ongeplande zwangerschap.

Jippox

Ik denk dat je kind het haar leven lang blijft nadragen dat je haar min of meer tot abortus hebt gedwongen. Plus dat het onethisch is, en onwettig omdat zo’n beslissing in vrijheid genomen moet worden. Plus dat een 16-jarige voor medische zaken wordt behandeld als volwassene.

nja

Onethisch en onwettig? Dat is het niet tenzij je iemand daadwerkelijk dwingt. Aandringen is wat anders dan dwingen. Maar ik denk wel dat het anders uitpakt als je begint met "dat gaan we dus niet doen", dan wanneer het startpunt is: "oh dat is helemaal jullie keuze".

Nogmaals ik verbaas mij over het verschil: De ene 16 jarige mag pas naar een concert als 'ie in 3-voud een uitgewerkt plan kan overleggen, de andere mag zonder al te veel discussie gewoon een kind krijgen.

Jippox

Omdat het op een heel ander niveau staat. Als ik mijn kind verbied mee te gaan naar een concert met vrienden en achteraf blijkt dat een verkeerde inschatting want het was wel heel erg leuk en de problemen die ik zag bleken niet te bestaan dan is dat vervelend voor mijn kind maar nou niet echt fundamenteel. Ik denk niet dat mijn kind de rest van zijn/haar leven dit als een keerpunt in zijn leven zou zien. Over dit soort onnozelheden kun je eens een beslissing nemen, die al dan niet verkeerd kan uitvallen.

Dit is letterlijk een zaak van leven en dood en dat is een beslissing die je niet voor je kind kan nemen. Je kan uiteraard advies geven, je kan je mening geven en je kan verschillende gezichtspunten aandragen maar je kan die beslissing niet afdwingen.

Het is een hele zware beslissing voor een 16 jarige maar dat zou het voor iedereen zijn. Uiteindelijk is zij degene die hier verder mee moet leven en dus moet de keuze bij haar liggen.

dus

neem je in het ene geval een 16 jarige niet zo heel serieus, en in het andere geval laat je een 16 jarige zonder al te veel invloed van jezelf over life-changing events beslissen.

Ik zou zelf proberen om zeker in de eerste instantie hier neutraal op te reageren. Om vooral de ruimte te geven aan mijn kind en haar overwegingen hier in. Uiteraard wil ik best mijn mening geven uiteindelijk maar zeker niet gelijk en niet te overheersend.
Op mijn werk heb ik wel eens gesprekken hierover met iets oudere meisjes (18-19) die in dezelfde situatie zitten en ik merk dat het zo belangrijk is om neutraal te reageren. Vaak zijn ze bang om hier thuis over te spreken omdat ze weten dat hun ouders al met hun mening klaar zitten (welke kant dat ook opgaat) en dat er weinig ruimte zal zijn voor hun wensen en inbreng. Ik probeer in die gesprekken dan ook vooral zelf niet te veel aanwezig te zijn maar hun de gelegenheid te geven om hun gezichtspunt vorm te geven.

In hetzelfde schuitje

Jippox, ik zou dat ook zo doen.
Tegelijkertijd heb ik mijn kinderen altijd voorgehouden dat zwanger thuis komen het minste probleem is als gevolg van onveilige seks. Liever dat dan aids of onvrijwillige seks.
Ik bedoel, we zouden er samen wel uit komen, zo'n baby. Zo'n ramp hoeft dat nu ook weer niet te zijn. Maar natuurlijk alleen als de ouders van die 16 jarige net zoveel verantwoordelijkheid nemen.
Als ouders van een zwanger kind zit je met dat kind in hetzelfde schuitje.

Ik schrik daar toch een beetje van

Een kind richting abortus stimuleren zou ik nooit doen. Ik zou helpen bij afwegingen maken en aangeven dat ik in alle situaties mijn steun zou geven.

Een zus van een vriendin is door hun moeder gedwongen om abortus te laten plegen. Eenmaal in de 20 en een zoontje rijker, heeft ze met terugwerkende kracht veel moeite gehad met dit feit en het haar moeder zéér kwalijk genomen. Ik had daar eigenlijk wel begrip voor.

Het is natuurlijk niet alleen een life changing event .......

Voor het meisje in kwestie, maar ook voor de ouders. Ik vind dat niet iets om zo maar over heen te stappen. Haar besluit, maar jemig, ook iets wat jouw leven als moeder ( oma!) behoorlijk op zijn kop zet lijkt me. De komende jaren een baby in huis. Dat gaat een 16 jarige niet zelfstandig redden.
Om die sport ( waar het steeds over gaat) er dan maar even op een andere manier bij te halen..,een kind dat een topsportcarriere ambieert heeft ouders nodig die daar ook voor willen gaan. Die daar bovengemiddeld veel tijd en geld in willen investeren. Sommige ouder willen dat. Andere willen ( of kunnen) dat niet opbrengen. Daar kunnen allerlei legitieme redenen voor zijn. Kan een kind het nog zo graag willen, maar dan gebeurt het niet. Jammer maar helaas. Tuurlijk, dit gaat om een leven. Dat is iets anders. Dat realiseer ik me. Maar ook dit is een keuze die niet alleen veel vraagt van het pubermeisje in kwestie, maar ook een zware claim legt op haar ouders. Jarenlang. Ik vind wel dat je dat op tafel mag leggen, en dat dat je ook in zekere mate het recht geeft om ook iets van een stem in de besluitvorming te hebben.

Ik ben blij dat ik niet in jullie schoenen sta.

Hoelang weten jullie dit trouwens al? Je hebt het over een baby die net na de zomervakantie komt. September? Dan is je dochter dus al een maand of 4 zwanger. En zijn de besluiten naar ik aanneem al maanden geleden genomen.

@jippox

De voorbeelden over een reis of uitje zijn dingen die je vooraf bespreekt met je kind. En je kan het nog zo goed voorbereiden maar ondanks voorbereiding en waaarschuwingen... er kan iets ernstig mis gaan en dan moet het kind er met hulp van ouders mee om gaan. Een 16-jarig kind wat zijn been verliest tijdens een ongeluk omdat hij toch op die opgevoerde brommer van de buurjongen reed, zal ook nieuwe levenskeuzes moeten maken. En dat grotendeels ook zelf moeten doen en de consequenties van roekeloosheid en naïviteit moeten ervaren voor de rest van het leven. Franmi zal haar dochter ook voorlichting hebben gegeven, net als de ouders van de jongeman. Maar soms gaat het dan toch mis. Het krijgen van een kind is levensveranderend, maar abortus of adoptie ook. Dus ik denk dat voors en tegens moet worden afgewogen, de ouders van de tienerouders duidelijk aangeven wat, waar en hoe ze steunen maar dat de beslissing bij beide tieners ligt.

Tja

"Uiteindelijk is zij degene die hier verder mee moet leven en dus moet de keuze bij haar liggen."

Klopt maar als ik zie hoe het leven van oma verandert? Mijn hemel ik moet er even niet aan denken hoor: weer een baby in huis, en dan ook nog de vader? Dat zie ik echt niet zitten. Ik zou minstens eisen dat ze de na de eerste maand voortaan elke maand ofzo wisselt en ook bij hem gaat wonen. Mijn leven staat ook op z'n kop. Zeker als het gaat om zo'n meisje als wat ik laatst hier las: leuk een baby en dan graag een meisje, leuk om de haren te doen...ik geloof niet dat ik dat zou trekken.

Toch had een morning afterpil zoveel problemen voorkomen én niet dat drama met de sport....

Van kind naar kwesties voor volwassenen

'Dus neem je in het ene geval een 16 jarige niet zo heel serieus, en in het andere geval laat je een 16 jarige zonder al te veel invloed van jezelf over life-changing events beslissen.'

Als je 'invloed' beperkt tot 'je kind de richting insturen die jij wil' dan heb je gelijk. Zwangerschap, een kind krijgen, dat zijn te grote life-changing events om te laten bepalen dor anderen. Letterlijk kan het niet, je kunt een mens niet dwingen een bepaalde medische handeling te ondergaan. Gelukkig. Bovendien is het niet alleen het kind van je dochter, maar ook van de vriend.
Maar 'invloed' is meer dan dat. Precies wat Jaina aangeeft: door neutraal te reageren geef je een kind de ruimte om het in elk geval te vertellen en de mogelijkheden bespreekbaar te maken. Dat is ook invloed. Daarmee wordt een 16-jarige plotseling iemand die volwassen keuzes moet maken. Dat is zo. Welke keuze het ook wordt.
Met andere woorden: de grootste knop zit in het hoofd van jou als je denkt dat je een 16-jarige die zwanger is nog kunt behandelen als een 16-jarige die een avondje wil gaan stappen. Er staan andere beslissingen op het spel.
Het is prettig als de 16-jarige nog geen grotere kwesties heeft dan 'van mijn vrienden mag het wel'. Maar grotere kwesties kunnen ze (de meeste 16-jarigen) ook wel aan. Ook al is de eerste en grootste consequentie die direct vooraan ligt (sport) in de ogen van volwassenen wel het minst relevante probleem. Het is wel de eerste en meest voor de hand liggende kwestie aan de hand waarvan duidelijk wordt wat de impact is van keuzes die gemaakt worden. En je dat realiseren is al één van de grote stappen die gemaakt moeten worden in de omslag van kind naar volwassene. Op 16-jarige leeftijd, inderdaad.

Tsjor