16 jaar en zwanger

voorbeelden

Altijd die voorbeelden van vrouwen die abortus als vorm van anticonceptie gebruiken. Alsof het merendeel van de vrouwen die een abortus laat plegen er zo over denkt. En ja ik kende ook iemand die paar maal een abortus heeft gehad en het waarschijnlijk als vorm meest effectieve vorm van anticonceptie beschouwde. De pil vergat ze namelijk nogal eens als gevolg van alcohol- en drugsgebruik. (zij heeft zich uiteindelijk door huisarts laten overtuigen tot het nemen van de prikpil)
Verder ben ik het Marijne eens dat een kind van 16 nauwelijks de gevolgen van het ouderschap kan overzien en al helemaal niet de impact die het heeft op de grootouders.

Alkes

Uiteraard is abortus als een soort after-anticonceptie maar één reden om daarvoor te kiezen. Ik ga ervan uit dat er vaker een andere reden voor is.

Een meisje van 16 kan vermoed ik inderdaad niet 100 procent overzien wat de gevolgen zijn, maar dat heeft een vrouw van 39 ook niet. Je weet het nooit volledig. Maar bij een meisje van 16 spelen misschien wel andere zaken mee die van grote invloed zullen zijn op haar toekomst. Lukt het nog om een opleiding te doen? Hoe staat de vader erin? Willen de ouders helpen? Kan ze accepteren dat ze een ander leven leidt dan haar leeftijdsgenoten? Ik vergeet ongetwijfeld nog veel. Er kunnen allerlei redenen zijn om te beslissen dat het het verkeerde moment is om een kindje te krijgen. Maar ik vind dat de impact die het op de grootouders heeft nóóit een reden mag zijn voor abortus.

Kaaskopje

Tuurlijk weet je het nooit volledig wat het is om een kind te krijgen. Maar in het algemeen of laat ik in ieder geval voor mijzelf spreken heeft een 39-jarige vrouw een stuk meer ervaring dan een 16-jarige. Mijn voornaamste zorgen op 16-jarige leeftijd waren of ik een voldoende voor wiskunde zou halen op mijn overgangsrapport, of ik wel of niet een zaterdagbaantje zou nemen om meer geld te hebben voor uitgaan en kleding en of die jongen uit 4b nu wel of niet de moeite waard was om mee uit te gaan. Voor het overige was ik me weinig bewust van de verantwoordelijkheden die een volwassen leven met zich mee zou brengen.

Dat is ook precies het verschil voor de ouders van een zwangere. Als je dochter 39 (of 29) is ga je er toch vanuit dat ze in staat is om het kind zelf op te voeden. Sterker dat wil die dochter ook doorgaans heel graag. Natuurlijk ben je best bereid om af en toe op te passen, maar de impact op je leven is toch tamelijk gering. Dat is echt anders als je 16-jarige die zelf nog een kind is in jouw huis met vriend en baby woont.

Kaaskopje

Jij: " Maar ik vind dat de impact die het op de grootouders heeft nóóit een reden mag zijn voor abortus."

ik vind van wel. Een 16-jarige kan zichzelf niet onderhouden en is dus voor geld afhankelijk van haar ouders.

Marijne

Dan is dat een meningsverschil . Voor het meeste is een oplossing. Het kind hoeft niet levenslang door opa en oma onderhouden te worden toch?

te snel

De dochter is gewoon de financiële verantwoordelijkheid van de ouders, met of zonder baby. De baby kan zo duur gemaakt worden als je er zelf van maakt. Luiers en eventuele flesvoeding zijn vrij kostbaar, dat is zo, maar dochter krijgt kindertoeslag, dus dat kan gebruikt worden voor dat soort zaken.

Ik vind ook van wel.

Niet alleen vanwege het geld maar ook vanwege de niet materiële impact op het gezinsleven van de pubermoeder en haar ouders. Zie eerdere reacties van diverse mensen...de gemiddelde puber heeft geen idee van de verantwoordelijkheden en de ( lange termijn) impact die een keuze voor een baby met zich meebrengen. Zelfs als je als ouder van een zwangere puber probeert om dat duidelijk te maken betwijfel ik of dat echt landt. En dus...tenzij je als (groot) ouders echt bereid bent om jarenlang alle verantwoordelijkheden en taken op je te nemen die pubermoeder heel waarschijnlijk niet aankan heb je naar mijn idee het recht (en misschien zelfs wel de plicht) om daar een mening over te hebben en die ook duidelijk uit te dragen. En op die manier de besluitvorming idd te beïnvloeden.

Ingrid

Constatering

Misschien moet ik constateren, dat ik dan toch een afwijkende mening heb. Ik zou zélfs bereid zijn om het volledig over te nemen. Wat dat ook voor mezelf zou betekenen. Als de wens van de dochter is om het te houden, dan zij dat zo. Wil ze zélf abortus, dan zij dat óók zo. Geen haar op mijn hoofd die dochter een onvrijwillig gekozen abortus in zou praten.

goedkope baby?

" De baby kan zo duur gemaakt worden als je er zelf van maakt. Luiers en eventuele flesvoeding zijn vrij kostbaar, dat is zo, maar dochter krijgt kindertoeslag, dus dat kan gebruikt worden voor dat soort zaken."

Maar het blijft geen baby. Voordat de moeder van de baby een opleiding heeft afgerond waar ze iets aan heeft, zit die baby zelf op school en moet hij naar kinderfeestjes en zwemles.

Dat is waar

De baby blijft geen baby.

En de tienermoeder blijft geen tiener.

Natuurlijk zal een gemiddelde 16 jarige veel hulp nodig hebben. En natuurlijk hoop ik dat onze dochter een tienerzwangerschap bespaard blijft.

Voor mij zou ook gelden dat ik dochter onvoorwaardelijk zou steunen. En het zelfs tijdelijk over zou nemen als dit mogelijk is. Zij moet verder met de keuzes die ze maakt. Ik zou haar echt geen richting op willen sturen. Beroepsmatig ontmoet ik veel zwangeren. Ik kom regelmatig tegen dat vrouwen spijt hebben van eerdere abortus. Het is onomkeerbaar. Beide keuzes hebben gevolgen.

Als de jonge moeder steun en hulp krijgt , zelf uit een stabiel nest komt. Grootouders mee willen helpen de eerste jaren komt t kindcecgt wel groot.

Misschien in een eenoudergezin. Dat zijn er zoveel op het moment. Misschien in een financieel minder riante positie eerste jaren. Niks mis mee.

Prioriteit zou voor mij zijn dat dochter haar studie af kan maken. En dat ik daar dan een paar jaar flink voor bij moet springen is dan niet anders.

Ik hoop echt niet dat een dergelijke beslissing door dochter bepaalt wordt door zorg voor haar ouders.

Ik zie in m n naaste omgeving dat t uiteindelijk goed komt.

Buurmeisje

Was net 17 en zwanger van haar vakantie vriendje. Kindje gehouden, haar ouders hebben gezorgd dat ze school kon afmaken, kindje werd verzorgd door oma/opa of tante als ze naar school was. Inmiddels is ze getrouwd en heeft ze nog 2 kinderen.

Persoonlijk vind ik het ook aan de ouders van de baby-to-be. Ik weet niet hoe ik het gevonden zou hebben als ze mij daar toe verplicht zouden hebben als ik zo'n tienermoeder was geweest.

Financiën pubermoeders.

Daar zijn allerlei regelingen voor. Kinderopvangtoeslag, ook tijdens studie en regelingen vanuit gemeentes. Tuurlijk is het geen vetpot, maar dat telt ook voor bijstandmoeders enz. Voor mij zeker geen reden om abortus op te dringen.

Haar keuze

Ik zou absoluut niet willen dat mijn dochter mee zou laten tellen wat ik zou willen. Ik zou niet willen dat ze jaren later spijt heeft van een abortus die ze eigenlijk alleen heeft laten doen omdat wij geen of weinig steun wilden bieden. Ik wil ook niet dat ze een kind laat komen dat ze eigenlijk niet wil omdat wij als ouders tegen abortus zijn. Dat lijkt me ook niet goed. Een kind wel of niet krijgen is een moeilijke keuze. Geen keuze die makkelijk is. Zeker niet voor een 16 jarige. Maar het is wel haar keuze. En ze zal die zelf moeten maken. Ik zou daarom mijn mening en keuze (wel of geen abortus) niet centraal stellen in het beslissingsproces. Eerst haar keuze maken en mocht ze kiezen om het kind te houden dan hebben we het wel over de praktische indeling van de zaken.

Kaaskopje

"Ik zou zélfs bereid zijn om het volledig over te nemen. "

Fijn voor je maar niet iedereen is daartoe bereid of kan dat ook. Genoeg mensen die gewoon werken of andere zaken aan hun hoofd hebben. Je hebt ook als ouder geen idee hoe jouw dochter hier straks mee om gaat. Hoe nodig die het vindt om haar pubertijd nog te gebruiken voor uitgaan etc. In dit geval gaat het om een sport. Ik word echt niet blij van meer dan 1 dag per week met een kleinkind zitten. Jij mag dat allemaal 24/7 willen overnemen maar dat kan en wil niet iedereen.

Ik zeg niet dat de tienermoeder niet het laatste woord heeft maar ik vind dat er te makkelijk over wordt gedacht (ach voor alles is een oplossing). Het gaat niet om oplossingen, je kunt ook veel problemen voorkomen. Het kind komt er, prima, maar als dit meisje gewoon eerlijk was geweest, zich als een volwassene had gedragen (doe je aan seks dan gedraag je je als een volwassene mbt soa's en zwangerschap) dan had je niet over oplossingen hoeven te beginnen.

Toevallig komt het hier goed uit (een huis met zomaar 3 slaapkamers over) en een oma en oma die het blijkbaar prima vinden om voortaan ook een 16 jarige schoonzoon er bij op te voeden. Maar respecteer dat dat niet overal zo is.

en dan nog

is de kans statistisch enorm groot dat deze relatie geen stand houdt... wat ik overigens dan weer absoluut geen reden vindt om te adviseren (phryne) om het kind de achternaam van de vader te geven.

Zelfbeschikking

Het doel van de strijd om ethische vraagstukken als abortus en euthanasie was zelfbeschikking. Als een verworven recht een plicht wordt dan ben je mijns inziens bijna weer terug bij af. En wat als het zelfgekozen levenseinde er door komt, Is het dan legitiem om je bejaarde ouder proberen te overtuigen dat hun leven voltooid toch wel voltooid is als de mantelzorg een te grote belasting wordt? Ik zou waken voor beïnvloeding.
Misschien zou ik nog wel liever een paar jaar mee willen zorgen voor een kleinkind dan dat de relatie met mijn eigen kind blijvend vertroebelt.

Triva

Ik zei al dat ik constateerde dat ik misschien een afwijkende meningen heb. Ik heb ook in de gaten dat dat mee lijkt te vallen. Mijn mening is niet afwijkend, maar een andere mening dan o.a. de jouwe. Er zijn mensen die net als ik denken. Ik respecteer andere meningen hierover in zoverre, dat ik weet dat ik er niets over te zeggen heb. Het is ieders goed recht om een eigen mening te hebben en wel of niet voor abortus te kiezen. Respecteer jij mijn mening ook? Zou jij de mening van je kind ook respecteren? Of heb je er een breuk met je kind voor over als die toch voor het kind zou kiezen? Want met jouw stellige houding, lijkt me dat geen ondenkbaar scenario.

Ik hoor jou alleen maar zeggen dat jij er niet aan moet denken. Goed, jouw recht op een eigen mening. Het komt niet prettig op mij over dat je niet verder komt dan tot alleen wat jij wilt, je denkbeeldige dochter doet kennelijk totaal niet mee.

Ik ga ervan uit dat ik het kan. Als ik het 30 jaar geleden kon, kan ik het nu ook en nog met meer ervaring ook nog. Het enige verschil met vroeger is dat ik nu alles lopend en met de bus moet doen en daar zou (stel dat) mijn dochter dus rekening mee moeten houden. Dus wil ze een andere school dan de wijkscholen, dan zou ze dat zelf moeten doen.

Trivia

Begrijp dat je vind dat wij er te makkelijk over denken. Dat is zeker niet het geval.

Maar wat heeft het voor zin om te blijven hangen in: waren ze maar eerlijk geweest, hadden ze maar zus of zo....

Het feit is er en daar moeten we op een goede manier uit zien te komen en ja overal is dan wel een oplossing voor.

Dit kindje is uit liefde (hetzij puberliefde)gemaakt en zal in liefde opgroeien. Zoals ik al eerder zei, wij hebben de middelen en ja 3 kamers "over".

Wij hebben 11 jaar geleden mijn neef in ons gezin gekregen door het overlijden van zijn ouders. Hij is voor ons een zoon geworden. Als je zoiets meemaakt ga je anders tegen bepaalde dingen aankijken

onvrijwillige abortus

Nee, ik zou ook niemand dwingen tot een abortus. Alleen het gemak waarmee ervan uit wordt gegaan dat ouders van tienermoeder er ook zijn om het kind op te voeden staat mij ook tegen. En dat heeft niks te maken met financiele middelen of een kamer over. Dat zou voor mij geen enkel punt zijn. Maar in tegenstelling tot jullie zou het mij wel aan energie ontbreken om weer een baby in huis te hebben.
En sorry franmi - hoezeer ik respecteer wat jullie doen voor toekomstig kleinkind - zo'n zin "het kind is in liefde gemaakt en zal in liefde opgroeien" zegt mij helemaal niks. Was je er niet voor je dochter en baby geweest als ze zwanger was geworden van een one night stand? Of als de relatie tussen je dochter en vriend stukloopt is dat dan ook over?

inderdaad

Het gemak Alkes, en daardoor voel je je als 'oma' heel snel schuldig als je dit niet aan kan.

Ook vind ik de manier van benaderen niet prettig met woorden als: "Er zijn vrouwen die hun ogen uit hun hoofd huilen als ze dat 'klompje cellen' verliezen door een miskraam. In hun hoofd was het geen klompje cellen maar hun kindje. Hoe reageer je daarop: ach... het was nog maar een klompje... volgende keer beter?"

Daar gaat het hier helemaal niet om en dat maakt de discussie niet helderder. Ik vind het ook jammer dat de discussie hier is ontstaan en niet los van Franmi. Ik wilde het wat algemener houden maar dat gaat niet hier (logisch).

Ook: " Het is ieders goed recht om een eigen mening te hebben en wel of niet voor abortus te kiezen. Respecteer jij mijn mening ook? Zou jij de mening van je kind ook respecteren? Of heb je er een breuk met je kind voor over als die toch voor het kind zou kiezen? Want met jouw stellige houding, lijkt me dat geen ondenkbaar scenario."

Dit komt zo hard aan, ik heb niet gezegd dat ik mijn kind het huis uit zou zetten en dat iemand hier durft te suggeren dat ik er een breuk met mijn kind voor over zou hebben vind ik echt te ver gaan. Ik ben stellig hier omdat dat blijkbaar moet tegen de prolifes hier want je komt er niet door. Ik denk dat dit geen goede zaak is en ik vindt het niet op respect duiden richting de beslissing van een ander terwijl gevraagd wordt om respect. Ik zal nooit mijn kind dwingen tot een abortus maar ik zal ook niet meteen van alles beloven en regelen als ze nog in de beslissingsfase zit. Dat maakt het allemaal te makkelijk. Bedenk zelf even hoe we dit gaan oplossen en bespreek met de andere opa en oma wat die kunnen doen.

Wat ook lastig is, is de leeftijd, het is een glijdende schaal maar wanneer staat de schaal zo scheef dat jullie wel richting abortus kijken? Bij 15, bij 14? Mijn zus werkt op een basisschool en heeft een meisje op school die tot twee keer toe dacht dat ze zwanger was (seks gehad met jongen van 14). Gelukkig beide keren niet zwanger.

En als je een bepaalde leeftijd in je hoofd hebt, houd je dan ook nog rekening met de psychische leeftijd van het meisje? Zoals waar ik al meermaals naar toe verwees? Ga je ook fulltime voor je kleinzoon zorgen als je dochter 'gewoon graag een baby wil en het liefst een meisje omdat je dan zo leuk met die haren kunt werken'?

En inderdaad uit liefde gemaakt, ik zie dat ook niet zo. Ik zie meer dat het door een leugen is misgegaan (en ja dat vind ik hard om te zeggen maar ik zie dat zo). Natuurlijk komt het goed en zal het in liefde opgroeien maar een meisje van 16 heeft werkelijk geen idee hoe zwaar het zal zijn (ook al heb je 3 slaapkamers en je lief bij je). Men zal later niet zeggen dat je spijt hebt dat je je kindje hebt laten komen en je hoort niemand zeggen dat ze absoluut geen spijt hebben van de abortus maar laat dat soort dingen je keuze niet beïnvloeden (en dit zeg ik ook voor als iemand in de toekomst dit draadje leest).

Impertinenete vraag

'Was je er niet voor je dochter en baby geweest als ze zwanger was geworden van een one night stand?' Wat als, ik vind dat eigenlijk een impertinente vraag. Alsof Franmi zich nu moet verantwoorden in het hele ethische debat over alle mogelijke -wat als- situaties rond onverwachte zwangerschappen.
Kenfan heeft groot gelijk: 'Het doel van de strijd om ethische vraagstukken als abortus en euthanasie was zelfbeschikking. Als een verworven recht een plicht wordt dan ben je mijns inziens bijna weer terug bij af.'
Met andere woorden: de mogelijkheid om een zwangerschap te beëindigen is bedoeld als een mogelijkheid om in je eigen, typische, persoonlijke situatie een keuze te maken, en dat je daarbij goede medische zorg kon krijgen van artsen, zonder dat die het risico liepen in de gevangenis gegooid te worden (wat daarvoor wel zo was).
Als je in jouw persoonlijke, typische, situatie een keuze maakt, wil dat niet zeggen dat je vervolgens verplicht bent om verantwoording af te leggen over alle mogelijke hypothetische en abstracte situaties en opvattingen. Als je in jouw persoonlijke situatie een keuze maakt (bijvoorbeeld om je eigen kind te steunen als zij de zwangerschap door wil zetten), dan wil dat niet zeggen dat je daarmee een algemeen standpunt hebt over tienerzwangerschappen.

Tsjor

Ook impertinent

'Wat ook lastig is, is de leeftijd, het is een glijdende schaal maar wanneer staat de schaal zo scheef dat jullie wel richting abortus kijken? '
Ik zou zeggen: als de vader een zoon van Alkes of Triva is. Voordat iemand dit verkeerd begrijpt: daarmee wil ik vooral laten zien hoe impertinent dergelijke vragen zijn, want in de praktijk moet het concreet worden opgelost en dan spelen er heel veel factoren een rol, factoren die niet algemeen te maken zijn.
Er zijn vrouwen van 40 die een abortus overwegen, er zijn hele discussies gevoerd over zwangerschappen en mensen met een verstandelijke beperking, er zijn meisjes van 12 die een kind krijgen, alles kan. Er is alleen één ding wat niet kan en dat is dat je een ander mens (hoe jong ook) gedwongen een abortus laat ondergaan. Het recht wordt geen plicht.

Tsjor

Verdraaien

Alkes: 'Alleen het gemak waarmee ervan uit wordt gegaan dat ouders van tienermoeder er ook zijn om het kind op te voeden staat mij ook tegen.' Franmi heeft het volgens mij niet over opvoeden van kleinkind, maar over onderdak bieden aan dochter, vriend en baby. En ze geeft aan dat ze haar dochter in alle liefde verder zal laten opgroeien. Dat is dan vanaf nu inclusief vriendje/vader en kleinkind.
Je hoeft het niet zo te doen. Als kind toch geen abortus laat uitvoeren en jij wil kind met kleinkind en vriendje niet in huis, dan zijn er ook andere mogelijkheden. Er zijn tehuizen voor opvang van jonge moeders, er zijn gezinshuizen etc.

Tsjor

Tsjor

en daarom is het jammer dat de discussie in dit draadje is ontstaan. Als het in een algemeen draadje stond was er niets impertinents aan. Jij maakt het vele malen persoonlijker en eigenlijk is dat niet netjes. Jongens zitten vaak sowieso in een machteloze positie als ze een meisje treffen die niet eerlijk is. Ja die condoom beschermt je als jongen prima maar geen 100%. Daarom; als je volwassen genoeg bent voor seks ben je ook volwassen genoeg voor de consequenties en dan gedraag je je daarnaar. Er wordt niet gelogen en je denkt na over gevolgen. Gelukkig heb ik dat als moeder van zonen mijn jongens geleerd.

Overigens was al eerder ter sprake gekomen dat je bij een bepaalde jongere leeftijd eerder naar abortus neigt als zijnde een dringendere optie of gewoon de enige mogelijkheid. Er is altijd een situatie waar jij als moeder van de zwangere sterker aandringt richting abortus en er is altijd een situatie waar jij die beslissing neemt. Als iedereen dat in zijn achterhoofd houdt zal de discussie respectvoller verlopen.

Nog meer

In dit draadje ging het om een persoonlijke situatie. Je hebt gelijk: in het algemeen kun je er heel veel meer van zeggen. Maar concrete situaties zijn nooit algemeen.
In het algemeen kun je ethische principes uitpluizen. Maar in concrete situaties moet je keuzes maken, keuzes tussen vaak tegenstrijdige opties en tegenstrijdige ethische principes.

Er zal overigens nog meer in je achterhoofd moeten zitten.
Bijvoorbeeld de gedachte dat je met een goede opvoeding zulke moeilijke situaties kunt voorkomen. Denk nooit dat jij het met jouw opvoeding allemaal kunt voorkomen.
Of de wetenschap dat er nooit een situatie is, waarin jij voor een ander een beslissing kunt nemen als het gaat om abortus. Zie de hele moeizame discussie rond relaties en mensen met een verstandelijke beperking, waarin alle uiterste grenzen wel zijn beproefd.
Of de gedachte dat een eenmaal ingenomen ethisch standpunt zich lijnrecht laat vertalen naar handelen in een concrete situatie.
In het achterhoofd mag ook het besef zitten, dat wetten bescherming bieden aan mensen, die in concrete situaties moeilijke afwegingen moeten maken. Ik ben geen voorstander van abortus, maar ik ben blij dat er een wet is die ervoor zorgt dat vrouwen die een dergelijke moeilijke beslissing moeten nemen goede medische zorg krijgen. Ik ben geen voorstander van euthanasie, maar ik ben blij dat er een wet is die ervoor zorgt, dat artsen die met hun rug tegen de muur staan en geen andere uitweg weten om onafwendbaar lijden te voorkomen, dat die niet de gevangenis in hoeven voor moord. Ik ben het overigens volstrekt niet eens met mensen die dergelijke wetten interpreteren als waren het wetten die gaan over het recht van mensen op zelfbeschikking. Het gaat niet om liberale vrijheid, maar om respect voor moeilijke afwegingen in menselijke levens.
Dat respect zou hier ook mogen zijn voor de afwegingen van Franmi.

Tsjor

De keuze zou

aan mijn dochter zijn uiteraard. Maar ik zou niet de vader in huis nemen. Ik heb ook geen kamers over. Ik zou de kamers van de eerstejaars studenten ook niet meteen afstaan (als ik die zou hebben). Zelf had ik de eerste jaren van mijn studie nog een kamer thuis en dat vond ik heel fijn. Dat zou ik de jongens ook gunnen. De logeerkamer kon ze wel krijgen, als ik die had. En als de jongens het aan zouden bieden, zou het vanzelfsprekend ook goed zijn. Ik moet gewoon werken, dus die dagen zou ze zelf voor opvang moeten zorgen. Ik zou ook niet automatisch de oppas zijn. 's Avonds ben ik meestal thuis en dan wil ik best oppassen, maar ik ga niet vragen of ik weg kan. Het zou aan haar zijn om te vragen of zij weg kan. Dat zou ook voor de weekenden gelden.

Zo hard

Wow, ik vind sommige reacties zo hard, bijna bestraffend voor de zwangere dochter. Niet extra willen helpen, geen moeite doen, vooral geen last willen hebben, geen ongemak accepteren.
En die preken over voorbehoedsmiddel gebruiken, dat is achteraf gepraat. De situatie is er nu. En de situatie is lifechanging.

Ik sta er anders in, ik trek me zeker niet terug maar zou een team vormen met dochter. Als mijn minderjarige dochter zou besluiten (haar beslissing) om kind te houden, dan zou ik er alles aan doen om moeder en kind thuis te laten wonen. Dan schikken we tijdelijk met zijn allen in (geen grote woning). En omgangsregeling met de vader.
Uiteindelijk is dochter verantwoordelijk, maar wat mij betreft maken we samen afspraken over het nieuwe, andere leven met baby. Bespreken we wat kan wel wat kan niet. Prioriteiten wat mij betreft: school, studie en opvoeding baby. En ik zal zeker oppassen, helpen, steunen. En er mag ook ruimte zijn voor een puberleven, met uitgaan. Daar passen we een mouw aan.
Man en ik werken allebei, dus ook voor opvang moet iets geregeld worden. Ook daar ligt het initiatief bij dochter en help ik haar bij het bedenken en regelen van de beste oplossing.
Eén ding heb ik wel geleerd door het hebben van kinderen: alles is uiteindelijk maar tijdelijk: de babytijd, het niet doorslapen, etc. Ook dochter wordt ouder, en dan zijn er weer andere mogelijkheden en oplossingen. Voor mijn 16-jarige zwangere dochter ben ik er. Zolang ze dat nodig heeft.

tsjor en anderen

sorry hoor dat ik impertinente vragen stel maar ik word wat weeig van termen als kind is in liefde gemaakt en zal in liefde worden opgevoed. En even voor alle duidelijkheid, ik zou mijn dochter ook niet overhalen tot abortus als zij dat niet wil. Alleen ik zie mijn 16-jarige niet een kind opvoeden. Ik zou er zelf ook niet toe in staat zijn geweest toen ik 16 was. Dus enige dat ik zeg, is dat er bij zo'n tienerzwangerschap - hier in dit huis- voor mij een rol als ouder van kleinkind bij komt. En ik begrijp dat jullie 16-jarigen een stuk ouder, wijzer en verantwoordelijker zijn.maar hier zou dat echt anders liggen.
En misschien ben ik ook wat minder enthousiast omdat ik enige tijd terug in mijn omgeving heb gezien dat het voor een 16-jarige echt niet makkelijk is om verder te gaan met leven (school, uitgaan etc) als je een kind hebt. Je klasgenoten, je vriendinnen, de meeste mensen in je omgeving gaan je anders behandelen, je bent niet langer een puber van 16 maar een moeder. En dat is best lastig te handelen

Alkes

Het speelt zeker een rol hoe een 16-jarige is. Maar heel erg in het algemeen houden wij in onze cultuur kinderen heel lang klein en afhankelijk, terwijl ze best meer kunnen als dat zou moeten.Mijn persoonlijke ervaring is in elk geval dat een kind meer kan dan je als ouder voor mogelijk houdt.
Ook in jouw situatie zou het dus best kunnen zijn dat je zoon of je dochter je zou verrassen, in de zin van dat ze in hun eigen weg zouden kunnen gaan, zonder jouw hulp, als ze merken dat jij het niet trekt om hen bij te staan.
Zo kan een kind van 16 al echte liefde voelen voor een ander. En is de kans groter dat een kind van 16 met liefde aan een eventueel kindje denkt, dan dat het geïnteresseerd is in haartjes kammen.
Dat je vanaf het moment van de zwangerschap geen puber meer bent, maar een moeder, en dan wel een hele jonge moeder, dat is duidelijk en dat dat een grote overgang is ook. Vandaar dat de kwestie van het sporten nu ook belangrijk is: dat is het eerste aan de hand waarvan heel concreet wordt dat er een andere levensfase is gestart.
Maar wees eens eerlijk, niemand van ons kon toch echt overzien wat er allemaal ging veranderen met de geboorte van je eerste kind.

Tsjor