Nichtje te zwaar
Dochter van mans broer is te zwaar. Meisje is onder de 10 maar bmi is veel te hoog. Dit wordt bevestigd volgens jeugd en gezin die haar hierdoor ook in de gaten houden. Maar zwager en schoonzus lijken hier echt een blinde vlek voor te hebben. Ze weten dat ze te zwaar is, maar vinden dat ze helemaal niet gek eet. Zeggen dat het gewoon haar bouw is etc. Ze zijn zelf ook te zwaar, maar waar bij hun andere kinderen het babyvet verdween toen ze groter werden is dat bij de jongste niet het geval.
Wij denken anders over de eetgewoontes. Als we ergens zijn met alle kinderen, is er een die toch altijd als eerste komt met ik heb honger en die op verjaardagen ook gewoon meer pakt dan de rest. Etc. Allemaal van die kleine voorbeelden. (We brengen veel tijd met ze door, dus dit is niet een bezoekje per maand zeg maar)
Ik vind het ook gewoon sneu voor het meisje. Je jeugd lijkt me de het moment om de basis voor een gezonde toekomst te leggen. Maar het is natuurlijk een gevoelig onderwerp. Op school wordt ze ook wel eens dikzak genoemd, maar weet niet precies hoe ze hierop reageert
Zouden jullie hier iets mee doen(over zeggen) of het laten gaan want niet je eigen kinderen?
Ik vind dit dus een lastig iets.
ik heb mijn hele leven al drang naar eten. Op mijn 15 e gingen mijn vriendinnen en ik regelmatig naar de jamin, ik nam een hele zak, vriendinnen niks of een klein snoepjes. Ik lust alle soorten koek/snoep. Ik ben ook altijd met mijn gedachte bij snoep/koek. Ik heb ook geen leuke avond zonder veel snoep/ koek. Op mijn werk heeft niemand hier last van,ik vraag ze daar ook naar. Zijn ook allemaal even dun. Nu ben ik over de 50 en krijg echt lichamelijke klachten van mijn overgewicht. Ik word er wel vaak verdrietig van, vind dat ik een enorme strijd moet lijden tegen het eten.Mijn broers/zussen hebben er ook zoveel moeite mee. Hoe je zoiets doorbreekt geen idee. Het is trouwens niet zo dat we vanalles maar te eten krijgen vroeger.
Kikki39 schreef op 02-03-2025 om 21:16:
ik heb mijn hele leven al drang naar eten. Op mijn 15 e gingen mijn vriendinnen en ik regelmatig naar de jamin, ik nam een hele zak, vriendinnen niks of een klein snoepjes. Ik lust alle soorten koek/snoep. Ik ben ook altijd met mijn gedachte bij snoep/koek. Ik heb ook geen leuke avond zonder veel snoep/ koek. Op mijn werk heeft niemand hier last van,ik vraag ze daar ook naar. Zijn ook allemaal even dun. Nu ben ik over de 50 en krijg echt lichamelijke klachten van mijn overgewicht. Ik word er wel vaak verdrietig van, vind dat ik een enorme strijd moet lijden tegen het eten.Mijn broers/zussen hebben er ook zoveel moeite mee. Hoe je zoiets doorbreekt geen idee. Het is trouwens niet zo dat we vanalles maar te eten krijgen vroeger.
Uiteraard niet lullig bedoeld maar zoals je het schrijft klinkt het als een verslaving. Net als wanneer een alcoholist altijd met drank bezig is en het alleen leuk kan hebben met drank of een drugsverslaafde altijd bezig is met de volgende snuif of shot. Misschien eens met je huisarts overleggen of dit wellicht bij jou het geval kan zijn; het gaat dan niet alleen om afvallen/ leefstijl veranderen maar om van de " verslaving " af te komen. Daar zijn ook speciale trajecten voor. Maar een huisarts kan ook kijken of er andere invloeden zijn die mee spelen bij jou, misschien speelt bv stress een rol met snoepen als coping mechanisme.
Eten is een primair instinct. Dus echt heel lastig om daarmee om te gaan. Bovendien versterkt voedsel je ego: door lekker te eten krijg je het gevoel dat je dat je je portie toch maar mooi bereikt hebt! Terwijl honger jou het gevoel geeft een sloeber te zijn.
Maar tegelijkertijd weet ons verstand dat je 20-50% meer kans op zeer ernstige medische problemen krijgt. De lijst aandoeningen is heel lang.
Je lichaam dat willen besparen is eigenlijk niet meer dan een besluit; de rest is strategie. Je bestudeert je behoeften en gewoonten en probeert dan van uur tot uur uit te vinden hoe je maximaal resultaat bereikt terwijl je jezelf minimaal pijn doet daarmee. Je probeert ook heel veel. Het ene werkt een beetje, het andere helemaal niet, en zo weet je steeds meer wapentjes te verzamelen.
Maar het werkt dus echt totaal niet om iemand anders motivatie te gaan opleggen. Eigenlijk heel logisch. Veronderstel dat ik jou ga opleggen voortaan naar motorraces te gaan. Daar krijg je dan alleen maar nog meer een hekel aan, als je dat al had.
Ik zou er alleen iets mee doen als ze het zelf ter sprake brengen, dus geen ongevraagd advies geven.
Bijvoorbeeld:
Ouders: "De GGD heeft weer gezegd dat ze te zwaar is, maar ze eet helemaal niet te veel"
Jouw antwoord: "wat gek he? Zou er misschien een andere/medische oorzaak kunnen zijn? Misschien is het een idee een afspraak met een diëtist te maken. Die kan meekijken of haar eetpatroon ongezond is. En als die haar eetpatroon normaal vindt, is het misschien nodig om te kijken of er een andere oorzaak is. Het kan natuurlijk wel een gevaar voor de gezondheid zijn als ze echt te zwaar is."
Zoiets?
Ik denk dat je vooral de nadruk moet leggen op de gezondheid, dus niet op het uiterlijke aspect van "te dik" zijn.
Kikki39 schreef op 02-03-2025 om 21:16:
ik heb mijn hele leven al drang naar eten. Op mijn 15 e gingen mijn vriendinnen en ik regelmatig naar de jamin, ik nam een hele zak, vriendinnen niks of een klein snoepjes. Ik lust alle soorten koek/snoep. Ik ben ook altijd met mijn gedachte bij snoep/koek. Ik heb ook geen leuke avond zonder veel snoep/ koek. Op mijn werk heeft niemand hier last van,ik vraag ze daar ook naar. Zijn ook allemaal even dun. Nu ben ik over de 50 en krijg echt lichamelijke klachten van mijn overgewicht. Ik word er wel vaak verdrietig van, vind dat ik een enorme strijd moet lijden tegen het eten.Mijn broers/zussen hebben er ook zoveel moeite mee. Hoe je zoiets doorbreekt geen idee. Het is trouwens niet zo dat we vanalles maar te eten krijgen vroeger.
Ach, Kikki, wat moeilijk voor je. Zou je in therapie kunnen leren om anders met eten om te gaan, zoals Gingergirl schrijft? Dus niet de focus op gewichtsverlies, dat komt daarna wel, maar eerst de focus op jouw relatie met eten?
Ik snap dat het moeilijk is om minder te eten. Met roken of alcohol stoppen is makkelijker, omdat je dat niet nodig hebt. Maar eten moet je, en dan zijn die vijfde en zesde koekjes zo gepakt.
Een collega van me spuit nu Ozempic en is al 10 kilo afgevallen. Doordat Ozempic de eetlust remt, leert ze nu dat ze ook met minder eten functioneert. Het is dus een combinatie van een goed eetpatroon aanleren en afvallen.
Ik zou het laten want wat wil je ermee bereiken?
Zelf was ik als jong meisje ook altijd te zwaar en ik kan me nog goed de flauwe opmerkingen en steken onder water van familie herinneren.
Mijn moeder ging ook met mij naar een dietist en dan kreeg ik een hongerdieet en werd ik heel erg dun om vervolgens weer in oude gewoontes terug te vallen en weer te zwaar te worden.
Toen ik 16 jaar was werd ik wat meer ijdel en ben aan mezelf gaan werken en verloor ik flink wat gewicht, achteraf gezien was ik helemaal niet meer zo zwaar toen ik 16 jaar was. Ik zou nu een moord doen voor dat gewicht van toen.
Ik woog 72 kilo bij een lengte van 176 en uiteindelijk woog ik nog maar 60 kilo, ook weer veel te licht achteraf gezien.
Ik zou het laten voor wat het is, is een ruzie echt niet waard.
Annaniem2023 schreef op 04-03-2025 om 15:27:
[..]
Ach, Kikki, wat moeilijk voor je. Zou je in therapie kunnen leren om anders met eten om te gaan, zoals Gingergirl schrijft? Dus niet de focus op gewichtsverlies, dat komt daarna wel, maar eerst de focus op jouw relatie met eten?
Ik snap dat het moeilijk is om minder te eten. Met roken of alcohol stoppen is makkelijker, omdat je dat niet nodig hebt. Maar eten moet je, en dan zijn die vijfde en zesde koekjes zo gepakt.
Een collega van me spuit nu Ozempic en is al 10 kilo afgevallen. Doordat Ozempic de eetlust remt, leert ze nu dat ze ook met minder eten functioneert. Het is dus een combinatie van een goed eetpatroon aanleren en afvallen.
Ik denk dat iedereen zo zijn zwakke punten heeft. Alcohol en snoep kan ik makkelijk laten staan, terwijl ik er echt wel een liefhebber van ben, maar met roken lukt dat niet. Dan voel ik me echt een stuk minder blij en zelfs na 7 maanden gestopt te zijn was dat nog niet over. Zit natuurlijk tussen de oren, maar die knop gaat niet om. Wat op zich jammer is, want al het goede met sporten en de hoeveelheden groenvoer die ik naar binnen werk, worden ruimschoots in het negatieve gecompenseerd door te roken. Tja.
Dat stoppen met drinken of roken makkelijker is dan gezond eten is natuurlijk pure onzin. Ik heb dit zovaak horen zeggen door dikke mensen. Het is sowieso persoonlijk en kijk eens even naar de dopaminpieks die ieder middel je geeft. Die hamburger staat onderaan hoor.
Moederkareltje schreef op 05-03-2025 om 07:27:
Dat stoppen met drinken of roken makkelijker is dan gezond eten is natuurlijk pure onzin. Ik heb dit zovaak horen zeggen door dikke mensen. Het is sowieso persoonlijk en kijk eens even naar de dopaminpieks die ieder middel je geeft. Die hamburger staat onderaan hoor.
Wat iemand eerder al opmerkte is dat je zonder alcohol en sigaretten niet doodgaat maar zonder eten wel dus je kunt er nooit van afkicken. Wat gezond eten is en hoeveel, daar veranderen de inzichten ook nog steeds over
Bolmieke schreef op 05-03-2025 om 07:31:
[..]
Wat iemand eerder al opmerkte is dat je zonder alcohol en sigaretten niet doodgaat maar zonder eten wel dus je kunt er nooit van afkicken. Wat gezond eten is en hoeveel, daar veranderen de inzichten ook nog steeds over
Je kunt prima zonder koek chips taart snoep frituur. Maar ik begrijp de beredenering, ik zeg alleen het is niet inbegrepen met de beloning die een glas wijn of sigaret geeft laat staan cocaïne of heroïne geeft. Die zijn veel hoger. Plus je slaat een andere verslaving plat want jij hebt het zwaarder. Met drank stop je toch gewoon. Ik moet eten blablabla
Annaniem2023 schreef op 02-03-2025 om 19:26:
[..]
Dat is een denkfout. Ze aten niet hetzelfde. Slanke mensen stoppen op tijd met eten, dikke mensen eten door. Daarom hebben ze het figuur dat ze hebben.
Het ligt wel echt gecompliceerder dan dat:
https://amp.cnn.com/cnn/2019/01/25/health/thinness-and-obesity-due-to-genes-study-intl
Ik ben zo iemand die als kind / tiener makkelijk 6 boterhammen met chocopasta en een zak chips kon eten en nog steeds extreem dun bleef. Ook mijn dochter is een mager latje terwijl ze graag eet. Haar vriendinnetje houdt helemaal niet van snoepen, en haar ouders zijn heel erg van gezond en biologisch eten, maar het kind is toch altijd mollig geweest.
Moederkareltje schreef op 05-03-2025 om 07:57:
[..]
Je kunt prima zonder koek chips taart snoep frituur. Maar ik begrijp de beredenering, ik zeg alleen het is niet inbegrepen met de beloning die een glas wijn of sigaret geeft laat staan cocaïne of heroïne geeft. Die zijn veel hoger. Plus je slaat een andere verslaving plat want jij hebt het zwaarder. Met drank stop je toch gewoon. Ik moet eten blablabla
Kijk de oplossing voor de obesitas epidemie . Eet geen koek chips taart snoep.
Dat ze dat nog niet eerder hebben bedacht.😳
Roos57 schreef op 05-03-2025 om 08:43:
[..]
Kijk de oplossing voor de obesitas epidemie . Eet geen koek chips taart snoep.
Dat ze dat nog niet eerder hebben bedacht.😳
De oplossing van alle verslavingen, stop gewoon je middelengebruik, alcohol of sigaret want die heb je niet nodig om in leven te blijven tadaaa. Dat ze dat nog niet eerder hadden bedacht.
Moederkareltje schreef op 05-03-2025 om 08:45:
[..]
De oplossing van alle verslavingen, stop gewoon je middelengebruik, alcohol of sigaret want die heb je niet nodig om in leven te blijven tadaaa. Dat ze dat nog niet eerder hadden bedacht.
Nou 😂😂😂😂😂😂😂
Roos57 schreef op 05-03-2025 om 08:43:
[..]
Kijk de oplossing voor de obesitas epidemie . Eet geen koek chips taart snoep.
Dat ze dat nog niet eerder hebben bedacht.😳
Kan je wel cynisch gaan doen, maar mensen die minder calorieën eten dan ze verbruiken vallen af. En mensen die veel meer calorieën eten dan ze verbruiken komen aan. Zo simpel is het. Hoeveel dikke mensen zijn er in concentratiekampen?
