Zoon glijdt af: welke hulp?
Zoon van 16 vindt zijn leven niet leuk. Hij loopt vast op school (4 VWO), niet zozeer qua resultaten (haalt vooralsnog voldoendes) maar hij is er helemaal niet meer voor gemotiveerd en komt in toenemende zijn bed niet meer uit en gaat dus steeds minder naar school. Dit heeft al een lange voorgeschiedenis van onvermogen, somberheid, frustratie, verveling, emotieregulatie, agressie etc. Het loopt nu hard op. Hij heeft ADHD en is hoogbegaafd. Op dat laatste redt hij het dus steeds net maar hij houdt het nu allemaal niet meer vol. Hij wil niks, weet niks, wil nergens praten, niet op school praten, niet zijn ADHD-coach bellen, niet naar de huisarts, niet nadenken over een andere route (bijv. havo of mbo) etc. Als ik met hem probeer te praten, wordt hij heel snel boos. Ik kap gesprekken dan af. Hij wil eigenlijk wel veel aandacht, dus ook daar is hij boos over. Hij is dan ook heel eisend en dwingend, heel manipulatief ook. Hij heeft me heel hard nodig maar ik kan het nooit goed doen.
Ernstig is ook dat hij te boos wordt en daarbij ook agressief wordt. Verbaal, maar ook fysiek. Niet vaak maar wel zodanig dat er iets mee moet. Onlangs heeft hij dochter een hele harde stomp gegeven bij een stom akkefietje en daar heeft zij bij de huisarts over verteld. Die zegt nu tegen mij: "Je moet wat doen." Makkelijker gezegd dan gedaan want de hulpverlening weet er al van. Ik heb al verschillende keren op de agenda gezet dat de situatie in ons huishouden niet veilig is, niet voor dochter en niet voor mij, maar daar wordt nogal onmachtig op gereageerd. Ik heb zelfs eens een keer de politie gebeld maar die slaan ook geen deuk in een pakje boter.
Er is nu een ADHD-coach. Die komt één keer per week. Die probeert wat op te bouwen met zoon, wat ook nodig is, maar gaat dus geen confrontaties aan. Dat begrijp ik ook want als je confrontaties aangaat, ben je de verbinding met hem kwijt. Er was een psychiater maar dat zette geen zoden aan de dijk. Die schreef ADHD-medicatie voor die zoon niet wil innemen vanwege de bijwerkingen. Maar het loopt dus gewoon hartstikke fout. Ik moet de contactpersoon bij de gemeente gaan bellen want ik voel de dreiging van Veilig Thuis vanuit de huisarts en ik kan beter nu zelf het initiatief nemen. Maar eerlijk gezegd heb ik geen idee waar ik om kan vragen. De huisarts zegt: jij hoeft dat niet zelf te verzinnen, dat moeten zij doen. Maar ten eerste is het niet mijn ervaring dat ze dat dóen. Ze hebben pijnlijk weinig gericht aanbod in portefeuille en weten ook eigenlijk niet veel van bijv. ADHD of HB. Ze adviseren niet, duiden niet, hebben geen sociale kaart, lijkt wel. Ze wíllen ook eigenlijk niet: in een eerdere fase dat het heel hoog opliep vonden ze bijvoorbeeld naast ouderbegeleiding geen hulpverlening voor zoon nodig en een psychiater inschakelen was ook niet nodig. Dat zou pas nodig zijn als hij bijvoorbeeld zijn kamer niet meer af kwam, niet meer at of suïcidaal werd. Dan moest ik nog maar eens aan de bel trekken. Dat heb ik toen niet geaccepteerd en daar is toen een psychiater en een ADHD-coach uitgerold. Maar het lijkt dus niet genoeg en ik ben bang dat we niet zomaar weer terugveren naar een redelijker niveau. Zoon gelooft daar ook niet meer in. De psychiater is inmiddels buiten beeld want die had ineens geen contract meer met de gemeente. En die reageerde trouwens ook helemaal niet als zoon herhaaldelijk zei dat hij depressief was. Meer dan ADHD-medicatie, er zijn verschillende soorten geprobeerd, waar zoon tegen haar ook veel over klaagde, had ze niet in de aanbieding.
Heeft iemand een idee om wat voor soort hulpverlening ik nu kan vragen mbt tot de agressie/emotieregulatie? Heeft iemand ervaring met een kind wat 'niks wil': hoe krijg je daar toch iets voor op gang?
Wat lastig zeg! Zou de ADHD-coach mee kunnen denken met welke hulpverlening jij kunt vragen met betrekking tot agressie/emotieregulatie? Ik kan me voorstellen dat hij weet hoe dat in de gemeente geregeld is.
Misschien niet bij de psychiater (is meer gericht op medicatie), maar eens bij een psycholoog aankloppen? Die geven je meer inzichten over jezelf. Lijkt me dat je zoon ook gefrustreerd met zichzelf moet zijn. (dat is toch bij diegene in mijn omgeving met dezelfde problematiek)
Lukt dat niet, kan je misschien de alternatieve toer op? Daarmee bedoel ik hypnose, emdr, ...
Niet gemakkelijk!
Ik vind dat de huisarts te kort schiet
Heb je contact met de ggz voor kinderen en jong volwassenen
Is een tijdelijke opname een optie ?
Zoon mag dan wel geen medicatie willen maar zo kan het niet
Heeft jullie gemeente een gebiedsteam? Het kan ook hulpteam of sociaal wijkteam oid heten. Ze helpen met het in kaart brengen van de hulpvraag en hebben zicht op wat voor soort hulp er is en mogelijk bij jullie zou kunnen passen.
Let op: je hoeft niet direct je inhoudelijke verhaal bij de telefoon te vertellen; ze wijzen een contactpersoon aan en die gaat het geheel opnemen. Het is wenselijk dat jullie zoon ook met hen praat uiteraard, maar niet noodzakelijk!
NB dit gaat op voor allerlei soorten hulp als het goed is. Ik was erg te spreken over de aandacht en was ook aangenaam verrast over het meedenken en de opties die aangedragen werden. Al staat en valt het met de persoon die je treft uiteraard.
In eerste instantie is de hulp gratis. Mocht er in het traject een lijn van deskundige zorg ingeschakeld worden, dan kan dat wel geld kosten uiteraard, maar daar word je goed over geïnformeerd.
Succes in ieder geval. Lastige situatie
clivia53 schreef op 18-03-2022 om 14:39:
Ik vind dat de huisarts te kort schiet
Heb je contact met de ggz voor kinderen en jong volwassenen
Is een tijdelijke opname een optie ?
Zoon mag dan wel geen medicatie willen maar zo kan het niet
De huisarts gaat zelf ook met de contactpersoon van de gemeente bellen omdat ik haar ook (herhaaldelijk) heb verteld hoe weinig sjoege er over het algemeen wordt gegeven. Hier heeft de gemeente veel druk op de huisartsen uitgeoefend om niet meer zelf te verwijzen en het aan de gemeente over te laten. Dat heeft natuurlijk te maken met de financiering. Huisarts zegt wel, en terecht: “Dochter heeft recht op bescherming.” En daar zal iedereen het mee eens zijn. En toch komt er geen garen op de klos als ik vertel hoe dingen hier soms uit de klauwen lopen. Ik heb dat echt al verschillende keren benoemd, heb het niet onder het tapijt geveegd. Ik denk dat ze het gewoon niet weten. Het gaat ‘niet slecht genoeg’ met zoon om fors in te grijpen maar ook niet goed genoeg om het dan maar te accepteren. Dwang ‘gaat niet zomaar’ en dus sukkelt het voort. En intensievere hulp is duur, dat is overduidelijk ook een overweging.
We zitten nu bij een particuliere praktijk, gespecialiseerd in ADHD. Die hulpverlener zou ook intern gaan overleggen dus ik hoop dat die met ideeen komen.
En inderdaad, met medicatie ging het niet heel goed maar zonder medicatie gaat het echt schrikbarend hard achteruit. En toch is zoon daar niet gevoelig voor. En ik kan hem de pillen niet door de strot duwen en hij wil ook niet naar de huisarts om erover te praten.
Wat wel zo is, tot nu toe heb ik hem gevraagd wat hij zelf denkt, wil, nodig heeft. Er komt, vrij snel een moment aan dat ik zeg: ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts en als hij zich dan maar beroerd genoeg voelt, gaat hij vast mee. Ik ben nu voor dat ik dat doe nog aan het bedenken: wat moet mijn strategie precies zijn, wie schakel ik wanneer in en en wat is dan mijn vraag? Vandaar dat ik jullie om hulp vraag, om ideeen op te doen.
In antwoord op je vragen: zolang hij nog geen 18 is, kun jij nog zaken voor hem regelen. Dus neem nú actie. De volgende vraag is dan: welke actie? Om de weg te vinden in hulpverleningsland, is elke gemeente verplicht een gratis, onafhankelijke cliëntondersteuner aan te bieden. Dat is een goed startpunt, daarmee contact op te nemen.
Bewaak ook goed je eigen grenzen en bescherm je dochter. Als dat uithuisplaatsing tot gevolg heeft, dan is dat maar zo. Dat gaat zoon niet sneller helpen, maar het zorgt er wel voor dat het voor jullie leefbaar blijft.
Jesse_1 schreef op 18-03-2022 om 14:42:
Heeft jullie gemeente een gebiedsteam? Het kan ook hulpteam of sociaal wijkteam oid heten. Ze helpen met het in kaart brengen van de hulpvraag en hebben zicht op wat voor soort hulp er is en mogelijk bij jullie zou kunnen passen.
Let op: je hoeft niet direct je inhoudelijke verhaal bij de telefoon te vertellen; ze wijzen een contactpersoon aan en die gaat het geheel opnemen. Het is wenselijk dat jullie zoon ook met hen praat uiteraard, maar niet noodzakelijk!
NB dit gaat op voor allerlei soorten hulp als het goed is. Ik was erg te spreken over de aandacht en was ook aangenaam verrast over het meedenken en de opties die aangedragen werden. Al staat en valt het met de persoon die je treft uiteraard.
In eerste instantie is de hulp gratis. Mocht er in het traject een lijn van deskundige zorg ingeschakeld worden, dan kan dat wel geld kosten uiteraard, maar daar word je goed over geïnformeerd.
Succes in ieder geval. Lastige situatie
Daar heb ik dus al 2,5 jaar mee te maken. Kennelijk zijn de mensen in jouw gemeente deskundiger dan in die van mij en/of mogen ze meer hulp toewijzen. Het is niet alleen bij ons. Ik ken twee andere gezinnen in mijn gemeente met IADH-kinderen, ook met andere contactpersonen bij de gemeente en dat zijn stuk voor stuk sympathieke mensen maar de problemen moeten heel hoog oplopen voordat er actie komt. Ze zijn ook heel passief. Al die ouders dragen zelf steeds dingen aan. Als je het aan hun overlaat, gebeurt er niet zoveel. Ouders zitten op een gegeven moment ook heel diep, wordt ook niet naar gehandeld. Aardige lui voor lichte opvoedondersteuning maar als er serieuze problemen zijn, ben je de sjaak.
Promethium schreef op 18-03-2022 om 14:01:
Wat lastig zeg! Zou de ADHD-coach mee kunnen denken met welke hulpverlening jij kunt vragen met betrekking tot agressie/emotieregulatie? Ik kan me voorstellen dat hij weet hoe dat in de gemeente geregeld is.
Ja, gaat ‘ie doen, ook binnen zijn organisatie overleggen. Ik hoop dat daar wat uitkomt. Ze zitten niet in onze gemeente dus daar weten ze niet veel van.
Je zoon geeft herhaaldelijk aan dat hij depressief is.
Mocht dit inderdaad zo zijn kan anti-depressiva een gunstig effect hebben.
Niet alleen op een eventuele depressie maar ook op emotie-regulatie en agressie.
Anti-depressiva kunnen ervoor zorgen dat prikkels minder hard binnenkomen / iemand meer prikkels kan verdragen voor het teveel wordt.
Umami schreef op 18-03-2022 om 14:09:
Misschien niet bij de psychiater (is meer gericht op medicatie), maar eens bij een psycholoog aankloppen? Die geven je meer inzichten over jezelf. Lijkt me dat je zoon ook gefrustreerd met zichzelf moet zijn. (dat is toch bij diegene in mijn omgeving met dezelfde problematiek)
Lukt dat niet, kan je misschien de alternatieve toer op? Daarmee bedoel ik hypnose, emdr, ...Niet gemakkelijk!
Gefrustreerd is ‘ie zeker. Psycholoog en cognitieve gedragstherapie, heb ik geprobeerd. Intake gehad, zag hij niet zitten. En dan kan zo’n psycholoog ook niks. Alternatieve therapeuten, met alle respect, dat vind ik toch vaak mensen voor de voor mensen die wat aan ontplooiing willen doen, niet voor iemand die op jonge leeftijd helemaal dreigt uit te vallen. EMDR valt daar natuurlijk niet onder maar ik dacht dat dat specifiek voor trauma is en dat is niet echt aan de orde. Het is meer ‘chronisch’. Waar denk jij dat EMDR voor zou kunnen worden ingezet?
RavIvaR schreef op 18-03-2022 om 15:19:
Je zoon geeft herhaaldelijk aan dat hij depressief is.
Mocht dit inderdaad zo zijn kan anti-depressieva een gunstig effect hebben.
Niet alleen op een eventuele depressie maar ook op emotie-regulatie en agressie.
Anti-depressieva kunnen ervoor zorgen dat prikkels minder hard binnenkomen / iemand meer prikkels kan verdragen voor het teveel wordt.
Is gevraagd aan de psychiater. Wilde ze niet doen. Hij moest het met ADHD meds doen. En ineens had ze geen contract meer met onze gemeente en was ze weg. Nieuwe psychiater is een idee maar dan zit je waarschijnlijk eerst met een wachtlijst. Maar goed, gaat toch op het lijstje ja.
Misschien kun je contact opnemen met Stichting Mee.
Zij helpen (gratis) mensen met allerlei problematieken.
Wasgij schreef op 18-03-2022 om 16:01:
Misschien kun je contact opnemen met Stichting Mee.
Zij helpen (gratis) mensen met allerlei problematieken.
MEE biedt onafhankelijke cliëntondersteuning, echter niet voor alle gemeenten als je geen indicatie hebt. Dus even de gemeente bellen en vragen naar deze functionaris.
https://www.mee.nl/clientondersteuning/cliëntondersteuning-in-de-wet
Pfff, heel herkenbaar. Je hebt soms zo weinig aan die instanties. Houd jouw zoon van sport? Er zijn goede therapeuten die gebruik maken van sport om allerlei problemen aan te pakken. Of bv psychomotorische therapie.
Ik heb ook een zoon met de combi adhd en hb. Geen agressie (kan wel verbaal uit zijn plaat gaan) en helemaal ingezakt door de corona crisis. Heel naar. Hij wil wel zelf hulp en ik kan goed met hem praten, maar dat helpt niet echt. Medicatie werkt bij hem niet fijn. Hij begint nu met coaching en ik hoop maar dat dat hem weer uit de dip kan halen.
Sterkte!
Zorg goed voor jezelf zeg ik helaas uit ervaring
Sterkte
