Nieuwe wet 2015 Bijstand help 400 minder per mnd

Tegeltje

"Hortensia, jij als jammerende Jenny van het forum werkt en leeft van onder andere KindPGB waaruit je jezelf voor een deel salaris betaalt. Dus niet suggereren dat je geen beroep doet op algemene middelen, foei."

Waarom opeens zo op de man/vrouw spelen? Waar komt die dwang vandaan dat je mij zo negatief wil neerzetten? Welke persoonlijke wrok heb je tegen mij dat je deze toon aanslaat?

Ken je mij persoonlijk? Of voel je je aangevallen door wat ik hier heb geschreven nu of in het verleden en probeer je op deze manier mij terug te pakken?

Verder gaat dit topic niet over mij of over PGB's, maar over een alleenstaande moeder die in paniek is geraakt door de verschuivingen die er aan komen.

Je zet niet mij, maar jezelf enorm voor schut door zo op de persoon te willen spelen.

Tegeltje

Heet jij Marije, dat je je zo aangesproken voelt?

Tsjor

Tegeltje speelt liever op de man/vrouw dan dat ze naar de inhoud van de antwoorden kijkt.

kijk

Iemand zit in de bijstand, mag 12 uur werken, krijgt vrijwilligerswerk wat bij haar past maar gaat dan toch zitten klagen over de uren. Sorry maar daar heb ik een probleem mee. Waarom zo stressen over werk wat je leuk vindt? Je mag van geluk spreken dat ze je geen 12 uur per week lieten werken bij de post nu: hele dag buiten, zwaar werk en gewoon de 12 uur die je moet werken. Nee, je mag binnen werk doen wat je leuk vindt maar nee dat moet op uren die jou uitkomen en op minder dagen. Als je net van 6 naar 12 uur bent gegaan kán ik me zo voorstellen dat zes periodes van 2 uur prettiger zijn dan 3 dagen van 4 uur. Ze zijn bij de gemeente namelijk bang dat dat weer teveel voor je wordt.

Het is heel normaal dat als iemand maar een beperkt aantal uren kan werken die uren verdeeld worden over de week en niet zoveel mogelijk op 1 dag gepropt worden of vind jij het logisch dat je de ene dag 8 uur vrijwilligerswerk krijgt en de volgende dag 4 en de rest van de week thuis moet bijkomen?

reactie

Nou ik vind sommige reacties van jullie ook erg op de man, terwijl ik gewoon een mening mag hebben ook al ik die anders dan die van jullie.

Ik werk bij de semi-overheid en wij hebben elke 3 jaar een reorganisatie, komend jaar weer want de kans dat wij er geld bij krijgen is natuurlijk nihil. Mocht ik de volgende reorganisatieronde niet overleven, had ik er beter aan gedaan om me 2 jaar geleden al te laten ontslaan. Nu sta ik met 13 jaar dienstverband straks met een schijntje op straat.

Verder zie ik inderdaad in mijn omgeving veel mensen (vooral in de ziektewet) die overal maling aan hebben. Ook in mijn eigen familie. Zwager zit zogenaamd ziek thuis, maar doet wel zwaar hovenierswerk??!! En de arbo arts maar om de tuin leiden.... Hij krijgt ziektegeld, maar haalt zo een stapel honderdjes uit zijn zak. Ik ken ook zat bijstandsgerechtigden die het allemaal wel best vinden zo. Lekker veel vrijheid en niks doen, maar gelukkig moeten ze er nu ook een tegenprestatie voor leveren. Dat kan ik alleen maar toejuichen. En dan klagen natuurlijk... tja, ik kan daar niet zoveel mee. Sommige zaken mogen echt wel een tandje strenger.

Iedereen bekijkt het onderwerp vanuit zijn eigen perspectief en dat mag/kan.

Tsjor

Een Tsjor, wat betreft de pensioengerechtigden. Zij zijn de rijkste groep.
Alleen hebben ze ook best een punt: er worden eerder gemaakte afspraken geschonden en ik snap die verontwaardiging daarover wel.

Maar gezien de crisis en het feit dat zij ook van de huizenmarkt hebben kunnen profiteren is het ook niet erg gepast.

marije

"Iedereen bekijkt het onderwerp vanuit zijn eigen perspectief en dat mag/kan."

dat klopt, maar dan moet je je ook realiseren dat jij een heleboel niet ziet en dat dat jouw perspectief beïnvloedt. Je wordt wantrouwend ervan en anderen voelen zich vanuit hun perspectief weer vals beschuldigd.

Denk eens na wat voor maatschappij we zouden hebben als alle solidariteit naar 0,02 wordt teruggebracht omdat de kwaden de zaak verpesten? Je moet een bepaalde mate van vertrouwen houden en daarmee krijgen soms ook mensen geld die zich inderdaad niet aan de regels houden. Maar het is echt de omgekeerde wereld dat iedereen daaronder moet lijden die wel te goeder trouw is. En iedereen die genoeg geld heeft om op de juiste partij te kiezen die het geld wil herverdelen op een andere manier.

gr Angela

Vreemde familie

heb jij Marije. Ik herken dat beeld totaal niet. Maar het kan dat het in jouw omgeving zo werkt.

Barvaux: 'Waarom zo stressen over werk wat je leuk vindt?' Is dat niet juist het probleem van Mmetje? Wellicht is post bezorgen juist minder stressvol, omdat je dan minder met mensen te maken hebt (je minder aantrekt) en meer lichamelijke activiteit9dom lichamelijkw erk doen kan de stress uit je lijf halen). Maar dan weet Mmetje zelf het beste.
In mijn donkerste periode vond ik lichamelijk werk doen juist prettig, zwaar werk, dat wel. In de wasserij, in een fabriek dozen pakken. Alleen het tempo is hoog, daar moet je dan wel aan wennen.

Tsjor

Marije

'Mocht ik de volgende reorganisatieronde niet overleven, had ik er beter aan gedaan om me 2 jaar geleden al te laten ontslaan. Nu sta ik met 13 jaar dienstverband straks met een schijntje op straat.' Ik ben blij dat je dat schijntje dan nog krijgt en als je daarna geen werk meer mocht vinden, dat er dan in elk geval een sociaal vangnet is. Voordat je het weet hoor je bij de groep mensen die gratis geld krijgen.

Tsjor

Fraude en zo

Je hebt altijd mensen die zullen frauderen maar daar gaat het hier niet om.

Ik werk met mensen met betaalproblemen en ik kom heel wat tegen. Het grootste probleem zit in situaties voordat iemand in de bijstand komt. Wat ik het meeste zie is dat vrouw niet werkt of een piepklein parttime baantje heeft (lees tussen de 200 - 400 euro in de maand en alleen 's morgens een paar uur). Er komen kinderen. Uitgaven stijgen. Dat lossen ze op door een krediet op te nemen van laten wij zeggen 40.000 euro. Die trekken ze leeg met van alles en nog wat. Maar dan verliest man zijn baan. Inkomen daalt dan direct. En dan komen ze in de problemen. Er ontstaan overal achterstanden, spaargeld is er niet en dan krijg ik ze aan de lijn.

Wat mij opvalt is hoe weinig inzicht mensen hebben in hun eigen uitgavenpatroon en hoe makkelijk mensen de verantwoordelijkheid bij een ander neerleggen. Ik maak het zelden mee dat in zo'n situatie de vrouw probeert om meer uren te gaan werken of een andere baan gaat zoeken. Dat kan niet want ......... (lees ziek/zwak/misselijk, kinderopvang is te duur, ik kies ervoor mijn kind zelf op te voeden etc.). Bezuinigen? Dat doen ze al maar op de afschriften zie je dan toch echt nog heel veel luxe uitgaven staan + abonnementen op minstens twee mobiele telefoons en een vaste lijn. Hetzelfde voor 1 of 2 auto's. Vakantie (ja, wij moesten er echt even uit hoor want het is zo zwaar geweest de laatste maanden). Snap ik allemaal. Het is ook niet leuk om te moeten bezuinigen maar als je het niet kan betalen dan moet alle luxe eruit.

En ook altijd leuk. Toeslagen. Mensen vragen overal toeslagen aan. Ook als ze daar helemaal geen recht op hebben. Maar ja, ze krijgen het toch en iedereen krijgt het toch. En daarna beledigd zijn dat ze het terug moeten betalen waardoor ze nog zwaarder in de problemen komen.

Ik heb al zoveel mensen gewaarschuwd dat ze teveel krijgen. En toch passen ze het niet aan. En als ik aangeef dat ze een krediet moeten stopzetten en als dat niet kan er niets meer vanaf moeten halen dan doen ze dat niet. Hetzelfde voor creditcards. Als je geen geld over hebt moet je niet gaan lenen of dingen op krediet kopen dat gaat niet goed.

Soms wordt ik er echt een beetje verdrietig van. Maar er is wel een voordeel. Sinds ik dit werk doe hebben mijn man en ik ervoor gezorgd dat als het inkomen van een van ons beiden wegvalt de hypotheek betaalbaar blijft en ik weet heel zeker dat ik altijd moet blijven werken. Thuisblijven is heel leuk en gezellig maar ik zie zoveel problemen bij mensen bij wie een van de twee bewust ervoor heeft gekozen om thuis te blijven dat ik dat dus echt nooit ga doen.

tsjor

Als ze had willen werken bij de post was daar deze maand heus wel werk binnen anderhalf uur rijden afstand!

Willen en kunnen

zijn twee verschillende dingen. Ik ga dat niet voor andere mensen bepalen.

Tsjor

Jemig

Zo gemakkelijk is het dus om alles niet te weten. Ik dacht dat ik blij kon zijn, omdat ik nu wel kindgebonden budget zou krijgen als compensatie voor het wegvallen van de alleenstaande-ouder-korting. Maar nu blijkt dat ik een toeslagpartner heb. Mijn toeslagpartner en ik hebben 1 kind onder de 18 en ons gezamenlijke inkomen is te hoog om in aanmerking te komen voor een kindgebonden budget. Die toeslagpartner is mijn oudste zoon, net 27 geworden, bezig met zijn laatste studiejaar, krijgt geen studiefinanciering etc.
Ik hoef geen verhalen over 27-jarige die nog studeert en thuis woont. Ja, dat kan gebeuren. Ik ben blij dat hij zo hard heeft gewerkt de afgelopen jaren, dat hij zijn studie hopelijk succesvol kan afronden in 2015. Ik weet wat het hem heeft gekost. Maar zijn aanwezigheid in huis kost mij nu dus ook (nog meer) geld. Hij kan werken niet combineren met stage en de stagevergoeding is zelfs te weinig voor de reiskosten naar zijn stage (geen ov-product). Op straat zetten gaat ook niet. Dat weiger ik in elk geval, want dan heeft hij helemaal niets, zelfs geen stopkontakt om de onvermijdelijke laptop in te stoppen.
Leuker kunnen we het niet maken.
Nog acht maanden te gaan. Argghhh

Tsjor

Gisteravond in de krant: belasting ontziet 1-oudergezinnen

Ik weet niet of dit op jou van toepassing is, mmetje, maar er komt in ieder geval bij meer mensen binnen dat alle regelingen (in dit geval van de belasting) mensen juist de schulden in drijven.
Dus belasting gaat bij 40.000 1-oudergezinnen het kindgebondenbudget niet verrekenen met teveel ontvangen geld.

(ik las het in een andere krant AD?, maar vindt nu zo snel alleen een link van de telegraaf)

http://www.telegraaf.nl/dft/geld/belastingen/23420684/__Fiscus_ontziet_40.000_gezinnen__.html

Belastingdienst ontziet 40.000 gezinnen
DEN HAAG -

De Belastingdienst zal het kindgebonden budget van zo'n 40.000 alleenstaande ouders ongemoeid laten. De toeslagen zullen niet worden verrekend met geld dat eerder te veel werd uitgekeerd. De Belastingdienst wil voorkomen dat de gezinnen onder het bestaansminimum zouden komen. De Nationale Ombudsman heeft dat zondag bekendgemaakt in het programma Reporter Radio.

De ombudsman drong eerder aan op het stopzetten van het verrekenen van het kindgebonden budget. Hij deed dat na een rapport van De Landelijke Organisatie Sociaal Raadslieden. Daaruit blijkt dat de Belastingdienst steeds vaker mensen in de problemen brengt. Bij het terughalen van teveel betaalde bedragen houdt de Belastingdienst geen rekening met de zogenaamde beslagvrije voet. Dit is een bedrag dat mensen minimaal moeten ontvangen om op het bestaansminimum te blijven. Het bestaansminimum bedraagt 90 procent van de bijstand.

In de Tweede Kamer heeft vooral de ChristenUnie al vaker erop aangedrongen dat de Belastingdienst rekening gaat houden met de belastingvrije voet.

kiezen of delen

Mmtje in een eerder posting over de vader: "Ik heb ook geen zin in ellende en drama's en ruzies, wij kunnen goed met elkaar opschieten, hebben zelfs sinterklaas gisteren met zijn allen gevierd wat we ieder jaar doen met opa's en oma's van beide kanten, en heb echt geen zin om dit alles te verzieken voor alleen geld."
Dan moet Mmtje ook accepteren dat haar kind dan geen geld heeft als ze hier geen grens wil trekken. En niet aan komen kloppen bij haar medeburgers om de kosten van vader te betalen. De rechtsongelijkheid wordt gigantisch op deze manier. Wij betalen hier wel zelf de studiekosten voor onze kinderen. De vader van MMtjes kind heeft daar kennelijk geen zin in, dus daar moeten we óók aan bijdragen. Dat valt toch niet meer te verdedigen?
Verder vind ik dat het werk in het bejaardentehuis gewoon salaris op moet leveren en niet een bijstandsuitkering. Op die manier verdringt MMtje anderen van een arbeidsplaats. Dat is geen goed idee van in dit geval de gemeente (kan MMtje dus niks aan doen).
Maar ik heb vaak het gevoel dat voor veel met name vrouwen, een uitkering niet voelt als bijdrage van medeburgers, maar als een anonieme pot met geld. Waar naar believen (als je bijvoorbeeld geen discussie wil met je echtgenoot) alles uit betaald moet worden. Dat kan niet.

Tegeltje

'Verder vind ik dat het werk in het bejaardentehuis gewoon salaris op moet leveren en niet een bijstandsuitkering. Op die manier verdringt MMtje anderen van een arbeidsplaats. Dat is geen goed idee van in dit geval de gemeente (kan MMtje dus niks aan doen).'

Ik vermoed dat het hier niet gaat om iets waarvoor een arbeidsplaats verdrongen wordt. Het zal gaan om iets extra's wat gewoon niet gedaan wordt als mmetje er niet is. Of ze helpt mee met iets waardoor het sneller klaar is en de betaalde mensen andere dingen kunnen gaan doen (eten geven, eten ronddelen, mensen ophalen). Er zal geen geld voor zijn om daar een extra kracht voor aan te nemen en als ze alle bijstandsmensen en WAO'ers dat nou lieten doen dan hebben ze in ieder geval geen tijd om 'als hovenier bij te klussen'.

Probleem van deze tijd

is naar mijn mening dat de overheid niet meer de beschermende partij is, maar de partij die veel mensen/groepen juist in de problemen brengt.

In deze best moeilijke tijd zou je van een overheid moeten kunnen verwachten dat die je helpt. Maar de overheid is zelf in de stres geschoten, en is daarnaast afhankelijk van ooit gemaakte afspraken binnen de EU. En nu is de overheid degene die niet alleen bedrijven (zoals bv. de woningbouwverenigingen, en nu ook de zorgleveranciers door alle wijzigingen in de zorg) in de problemen brengt, maar ook de individuele burger zelf.

Daarnaast is er in de laatste jaren in de media (volgens mij bewust door de overheid) een soort verdeel en heers spelletje gespeeld, waardoor verschillende groepen burgers tegen elkaar zijn of worden uitgespeeld, en dan vooral de 'geldhebbers/verdieners' en de 'geldkrijgers'. In deze discussie zie ik dat ook enorm terug.

Ik denk allen, dat wij niet moeten vergeten dat een moderne samenleving functioneert juist vanwege de SOLIDARITEIT naar elkaar. Met onze vrij rechtse regering aan het roer wordt veel te gemakkelijk een beeld neergezet van eigen schuld, dikke bult, en de maakbaarheid van je leven en zo.

Dat is iets wat ik de media inmiddels verwijt: er moet veel meer aandacht worden geschonken aan hoe een maatschappij werkt, en de historische groei ervan, zodat mensen dat beter begrijpen en ook inzien waarom er geld naartoe vloeit, en waarom dat niet erg is.

Ik woon in Duitsland en kan daardoor het nieuws ook wat afstandelijker bekijken en vergelijken met het nieuws hier in Duitsland. Dit aspect wordt in Nederland echt onderbelicht, of helemaal niet belicht, waardoor je gemakkelijk het soort discussies als nu ziet ontstaan.

Solidariteit

Dat woord is in de prullenbak gegooid op het moment dat de ziektekostenverzekering overging naar het huidge systeem en de eerste radioreclame kwam met de boodschap (mannenstem): ik ga toch niet betalen voor zwangerschappen.
Kies voor jezelf, dat is sindsdien de boodschap. Kies voor jezelf en alleen maar jezelf: ikke ikke ikke en laat de rest toch stikken. En dat ikke ikke ikke is dan ook zeer beperkt, namelijk het ik op dit moment voor zover de neus lang is. Niet langer. Dus niet: goede zorg is goed voor kinderen is goed voor de toekomst van het land. Nee, alleen: mijn kinderen moeten het beste van het beste krijgen. Overheidsboodschap sinds heel lang.
Iedereen doet zijn best om voor zichzelf te kiezen, maar er zijn teveel mensen die het niet voor elkaar krijgen om daarmee een leefbaar leven te krijgen, zonder al teveel stress. Werkenden en niet-werkenden. En dan komen groepen tegenover elkaar te staan.

Tsjor

Barvaux offtopic

Dat ligt er maar aan waarvoor je bent afgekeurd, of het handig is dagelijks 2 uur of 4-6 uur te maken.
Als het opstarten (lijf/geest) bv het probleem is, dan zou ik ook liever 1 keer 4 uur werken dan 2 dagen van 2 uur.
Op de been is op de been bij sommige aandoeningen en dan kun je daar soms beter voordeel van trekken en in de dagen erna bijkomen ipv elke dag last te hebben.
Ik heb een aandoening waarbij ik altijd pijn heb.
Als ik dan eenmaal werk is het te doen. Maar ervoor en erna zitten de problemen.
Doe ik dat 5 keer per week of 3 keer per week, dat scheelt 2 dagen pijn.
Laat mij dan maar 3 wat langere dagen werken.

Marije

Je schreef: #98
" Tsjor
Een Tsjor, wat betreft de pensioengerechtigden. Zij zijn de rijkste groep.
Alleen hebben ze ook best een punt: er worden eerder gemaakte afspraken geschonden en ik snap die verontwaardiging daarover wel.

Maar gezien de crisis en het feit dat zij ook van de huizenmarkt hebben kunnen profiteren is het ook niet erg gepast."

Wat ik dus echt niet snap, en wat IK echt niet gepast vind, is het verwijt wat nu naar de gepensioneerden gemaakt wordt.
Die zelfde gepensioneerde heeft dus ooit een huis gekocht waarbij zelf nog goed ingelegd moest worden, heeft daarna renteperiodes meegemaakt waarbij er 15%! rente betaald moest worden, dat meestal allemaal op 1 salaris, en nu de huizen meer waard zijn geworden (en vervolgens onverkoopbaar) mogen ze niet klagen?

Meerwaarde in/op een huis heb je niets aan. Dat is gebakken lucht. D'r is geen enkele bakker die jou een brood verkoopt omdat jij meerwaarde hebt, en ook de zorgverzekering wil graag zijn geld via de bank, en niet via een briefje waarop staat dat jij overwaarde hebt, en dat zij daar tzt een beroep op kunnen doen

Die overwaarde is er pas als het huis verkocht wordt... Als er dan al overwaarde is. En dan is het de vraag, hoeveel gepensioneerden hebben een eigen huis?

Los daarvan, de penisoenen zijn niet geindexeerd, de kosten van levensonderhoud zijn gestegen, om het over de kosten van de zorgpremies (eigen risico etc ) nog maar niet te hebben. G
Gisteren heb daar toevallig nog een praatje over gehad met mijn vader, ruwweg geschat is hij er in de afgelopen jaar ergens tussen de 15% tot 20% op achteruit gegaan. (geen indexatie, hogere ziektekosten (eigen risico en premie), en inflatie) En dat voor een groep die, ~ al zouden ze willen~ niet meer in staat zijn om "een bijbaantje" te nemen.

Nou ja, dit moest ik dus even kwijt.

carla

In dat geval moet je dat je arts dus aan die gemeenteambtenaar laten uitleggen en niet hier daarover gaan klagen.

Eens tsjor, ikke ikke ikke

Maar ik denk dus dat dit een bewuste tactiek van de overheid is geweest, door dit via de media zo neer te zetten.
Ik merk het ook aan de interviewtechnieken, op tv, en op de radio. Alles is aanvallend, alles is inderdaad gericht op het gelijk van het individu. De klager of geïnterviewde wordt onderhand aangevallen en moet zijn standpunt verdedigen, in plaats van uitleggen.

Dit is hier anders, echt. Het valt me enorm op en ik vind het zeer onaangenaam, en dom ook. Iedereen doet zo actief mee aan de afbraak van de samenleving, ook al denken ze dat het niet zo is.

De discussie hier, mensen aanvallen op hun niet-werken, vind ik ook erg naar.

Het wantrouwen, alles is doorspekt van wantrouwen, zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten. De overheid dus, en daardoor ook de mensen naar elkaar. En dan met een smoes een 'participatiesamenleving' willen opzetten... Laat me niet lachen.

Ik denk dat we een goede zaak zouden maken tegen de overheid wegens onbehoorlijk bestuur. Een overheid moet zijn burgers beschermen en helpen. Nu doet onze overheid het tegenovergestelde.

Maar

Afgezien van alle bijstandsproblematiek de zoon die nu gaat studeren heeft toch gewoon recht op alle studievoorzieningen? Ik weet niet precies wanneer de studiefinanciering stopt maar het bedrag wat men nu krijgt aan studiefinanciering kan men straks lenen. Studiefinanciering was sowieso al nooit genoeg om de studie van te betalen en van te leven. Dus het resterende bedrag kan de zoon deels zelf bij elkaar werken en deels lenen.
Als hij geen aanvullende beurs krijgt omdat vader te veel verdient dan zal hij vader om geld moeten vragen.
Willen moeder en zoon de verhoudingen niet op scherp stellen snap ik dat vanuit de persoonlijke relatie wel maar het is logisch dat daar van uit de overheid geen rekening mee wordt gehouden. Als een ouder kan bijdragen moet hij bijdragen en als de ouders niet bij kunnen dragen is er de aanvullende beurs. Die overigens ook niet voldoende is. Er zal dus toch moeten worden bijgewerkt en een deel van de kosten zal moeten worden geleend.
Mocht moeder niet rond kunnen komen zonder een bijdrage van zoon dan kan ze zoon om kostgeld vragen of zoon kan op zichzelf gaan wonen.
Maar in elk geval kan een jonge man van 17/18 jaar best zelf een aantal uur in de week gaan werken (ja ook in combinatie met een studie) en daarnaast nog een bedrag lenen.

Je kan een hele discussie aangaan of het leensysteem ideaal is (nee) en of het college geld niet te hoog is (ja) maar dit is waarmee je het te doen heb en er zijn echt wel mogelijkheden. Met werken en eventueel lenen kan je prima in je eigen onderhoud voorzien als student.

solidariteit

is dat je beseft dat je geld bij anderen vandaan komt. En dat we met zijn allen zijn in deze samenleving. En dat je daarom niet kunt zeggen: "ik wil geen discussie met de vader van mijn kind, dus kan de samenleving even betalen?" Dat vind ik nu heel onsolidair, zo'n houding.

Ondertussen

Ondertussen hoop ik dat mmetje wat meer duidelijke, zinnige informatie heeft gekregen en dat hopelijk de paniek en onrust wat is weggenomen.

Tegeltje

Ik wil nog steeds van jou weten waarom jij een persoonlijke aanval naar mij de3d en mij wil afschilderen als een jankende pgb-profiteur, terwijl er hier veel meer mensen schrijven. Welke reden heb jij om mij er pwrsoonlijk uit te pikken? Heb ik jou in her verleden iets gedaan waar je wraak op wil nemen? Ken je mij persoonlijk? Welke frustratie speelt er mee, dat jij het nodig vindt niet relevante dingen over mij hier neer te schrijven? Of heb ik minder schrijfrechten dan anderen?

Kom op, wees eens flink wn vertel eerlijk waarom jij mij persoonlijk een sneer wilde verkopen.

Sinbads vrouw

Dat soort discussies heb ik ook regelmatig met mijn moeder. Maar zij begrijpt ondertussen, dat ik als werkende in deze tijd een reële loondaling heb van 20% en dat die prijsstijgingen etc. daar nog eens bovenop komen, want voor mij zijn de prijzen en de ziektekosten etc. niet minder gestegen. Ik heb geen andere supermarkt dan de supermarkt die zij heeft. Het enige verschil is dat ik gelukkig nog niet elk jaar het eigen risico kwijt ben. Maar de inkomensdaling is een reële daling. Mijn moeder begrijpt dat ondertussen.
Zij begrijpt ook, dat in haar tijd zaken als wedewe-uitkering (met behoud van eventuele verdiensten), gezinshulp voor een weduwnaar, driedubbele kinderbijslag voor een studeren dkind etc. etc. normaal waren.

Je schrijft over 15% hypotheekrente, dat klopt. Maar er was ook aftrek van die hypotheekrente (is er nu nog). En er waren loonstijgingen met percentages waar je nu van achterover slaat: 1964 13,8% om maar eens een jaar te noemen. Dat zal je vader zich ook nog wel herinneren.

Dat alles op 1 salaris was was eigen keuze, sterker nog, men vond het niet gepast als een vrouw werkte. Maar ze kon het wel, mijn moeder kon het, 4 dagen werken en 2 dagen studeren, waarvan 1 dag betaald werd door de werkgever (zaterdag niet).

Over de huizen zal ik niets zeggen. Ik zie veel mensen die ooit gedroomd hadden dat de waarde van hun huis hun pesioen goed zou aanvullen, maar die waarde krijg je pas als je het huis vekoopt en dat lukt nu niet. Of in elk geval niet voor de prijs die men ervoor wil hebben.

Ik snap inmiddels beter waar het gevoel vandaan komt: de pensioenfondensen vermelden elke keer keurig hoe de prijsstijging is; oudere mensen leven nog in de veronderstelling dat prijsstijigngen gecompenseerd moeten worden (is al lang niet meer zo) en zij hebben onvoldoende feeling met de werkvloer om te weten hoe het echt zit met werk en CAO's en kontrakten. Ik zou willen dat ze het wisten en zich dan opnieuw gingen afvragen wat zij nu voor de volgende generatie kunnen doen. En dan bedoel ik niet 100.000 euro schenken aan je kinderen, want dat is allemaal nog in het kader van 'ikke' en 'mijn kinderen.

Tsjor

Solidariteit

is niet van het individu voor het geheel, maar van het geheel voor het individu. Dat is juist het punt: dat individuen die buiten de grote gemene deler vallen worden opgevangen door het geheel.

Dat gezanik over niet werkende medemensen. Man, als je wel kunt werken heb je geluk. Als je een baan hebt, heb je geluk. Als je een baan hebt die goed betaalt heb je nog meer geluk.