Moedeloos [hoe laat ik het UWV meedenken?]
Ik laat het koppie er niet snel bij hangen, maar nu heb ik die neiging wel een beetje. Ik zat in de ww, ben vanuit de ww ziek geworden, dus zit ik nu in de ziektewet. Een paar maanden geleden heb ik een gesprek gehad met een uwv-arts. Tijdens dit gesprek constateerde de arts dat er meer aan de hand was, dan waar ik voor ziek gemeld was. Zij was de eerste sinds tijden, die over mijn ogen begon. Het leek haar zinvol om het daar verder over te hebben, omdat mijn ogen in de weg staan bij het vinden én vasthouden van werk. Vandaag vond het vervolggesprek plaats. Een andere arts, meer doorgewinterd dan zijn voorgangster, die het gesprek met de voorgangster verwees naar 'Ja, mevrouw X is nog niet zo lang bij ons en ik kan me voorstellen... ', kortom ze werd afgeserveerd als groentje in het vak. De feiten zijn nu dat ik weer beter gemeld wordt en ik als de wiedeweerga de ww weer aan moet vragen, als ik daar tenminste zin in heb, want ja, er zijn ook mensen die van ww afzien, bijvoorbeeld vrouwen die een baby gekregen hebben. Over mijn ogen wordt verder niet gerept, tenzij de oogarts toch over zou gaan tot opereren en ik vanuit die positie in de ziektewet zou komen.
Vorige week ben ik naar een bijeenkomst geweest over hoe te handelen tijdens de ziektewet. Ik heb hierbij nadrukkelijk gevraagd of bij de beoordeling of je weer aan het werk kunt, volledig van de oorzaak van de ziekmelding wordt uitgegaan, of dat er naar het complete beeld wordt gekeken. De dame die mij te woord stond, gaf aan dat naar het complete beeld wordt gekeken. Ik ging daarom positief het gesprek in met de uwv-arts. Hij mocht mij ook niet hersteld melden, zo heb ik van haar begrepen. Onterecht dus blijkbaar.
Nu vraag ik me echt af hoe ik hier mee verder moet. Uiteraard kan ik geluk hebben en toch een werkgever vinden die mij de kans geeft, maar ik begin dat somber in te zien. De een zegt bijna op de drempel al dat ik bepaalde kwaliteiten mis voor de functie, de ander dat ik ondanks dat ze mij geweldig enthousiast en aardig vinden, niet geschikt vinden voor wat er verwacht wordt. Hoe kan ik het uwv zover krijgen dat ze daarover mee gaan denken?
Neeeheeeee Kaaskopje!!!
Dat kun je niet.
Echt, trap niet in die valkuil!
Ik snap dat het een grapje was, maar probeer alsjeblieft wel in de juiste mindset te blijven. Goed van je dochter, trouwens!
Sorry
vergeten. Staat er nu wel heel hard en belerend. Was niet zo bedoeld.
Bedankt!
Dat stelt me weer gerust, dat ik niet al te erg in gebreke blijf richting UWV.
Ginny
Ik ga het dit keer (vergeleken met 20 jaar geleden) echt goed doordacht aanpakken. Ik ben nu gewaarschuwd. En ik krijg nu meer goed advies dan toen. Maar soms moet je er ook een grapje over kunnen maken .
Dat moet zeker kunnen
tips voor het gesprek met de arts
Nog even alvast tips voor het gesprek met de arts. Bij je man was de situatie zo overduidelijk heel ernstig, dat ik vermoed dat dat gesprek wat a-typisch is verlopen. En jouw eigen WAO-keuring is alweer lang geleden.
Bij die gesprekken wordt altijd het 'dagverhaal' uitgevraagd, en ook wordt er gevraagd naar hobby's. Let daarbij op als jij je bij een bepaalde activiteit iets anders voorstelt dan het gemiddelde. Bijvoorbeeld: iemand vertelt dat ze het huishouden doet. Als ze er niet bij vertelt dat ze niet stofzuigt omdat ze een robotstofzuiger heeft, nooit was ophangt omdat ze dat haar tienerzoon laat doen, en bij het koken op een barkruk zit omdat ze niet lang achtereen kan staan, dan heeft die arts een heel ander idee van de belastbaarheid dan wat er werkelijk kan.
Als je zegt dat je hobby lezen is, maar er niet bij vertelt dat je dat niet langer dan tien minuten achtereen kan doen en alleen in grote-letterboeken, of met een loep (ik verzin maar wat), dan ontstaat er een verkeerd beeld. Hou dat in de gaten. Als jij een bepaalde activiteit op een heel andere manier verricht dan de gemiddelde Nederlander, zeg dat er dan bij.
Presenteer je niet beter dan je bent, maar ook niet slechter, want dan roept zo'n arts weer dat je aggraveert (overdrijft), net alsof dat betekent dat er niks aan de hand is (een mens kan best overdrijven en toch ernstige problemen hebben; maar dit geheel terzijde).
En het is handig om je medicijnen mee te nemen als je die gebruikt en een lijst van de artsen (namen en adressen) bij wie je onder behandeling bent of onlangs bent geweest, maar dat wist je waarschijnlijk al. Maar je moet dus met name oppassen bij dat dagverhaal - ik krijg heel vaak van mensen te horen dat de weergave in het rapport van de arts een heel fout beeld geeft van de werkelijkheid. Die artsen vragen volgens mij soms slecht door, maar ze zijn natuurlijk ook geen helderzienden.
Groeten,
Temet
Oppassen voor je hobby dus Kaaskopje
Jij bent toch creatief met klein spul? Dat kun je dan beter niet vertellen of zeggen dat je in één dag één dingetje maakt waar je dochter 10 minuten over zou doen.
En vooral niet stoer doen. Schrijf van tevoren alle dingen uit die je thuis of op je werk doet/deed. Zodat je bewust kunt nadenken wat bij jou anders gaat dan bij een ander. Neem maar een dochter als voorbeeld.
Want voor jouw leeftijd is een leesbril heel normaal maar dat is heel wat anders dan jouw beperking qua zicht.
Waardevolle tips
Ik moet punten gaan opschrijven die ik dagelijks tegenkom dus eigenlijk. Dat ik heel voorzichtig de trap af loop ( zie niet goed diepte), hulp nodig heb als ik iets uit een keukenkast onder het aanrecht wil pakken, onzeker ben geworden op de fiets en dergelijke.
Op het werk moesten ze mij ook vaak laten zien waar enveloppen lagen bijvoorbeeld en de aanblik van mij bij de printer was ook best bijzonder.
Wat de hobby betreft hoef ik niet ingewikkeld te doen. Ik doe er echt lang over. Ik moet ook echt weer aan de slag voor Koningsdag.
Borduren?
Ik weet het niet goed meer maar gaat het over borduren als hobby? Dan zou je dat natuurlijk ook gewoon niet kunnen zeggen. Luisteren naar luisterboeken via de luisterbieb, dat is een betere hobby voor jou tijdens je gesprek met een keuringsarts.
Een hobby kan, maar ik zou niet praten over verkopen
Al doe je een hele week over een omzet van 20 euro, niet over verkopen praten.
Ik zou juist vertellen dat het jammer is dat je van je hobby niet je werk kan maken.
De hobby
Als het uwv even gaat zoeken, zien ze dat ik toestemming heb gekregen om wat ik maak te verkopen, zolang het hobbymatig is en ik er geen winst op maak.
Ik begin er niet uit mijzelf over. Als ze er toch naar vragen, kan ik goed uitleggen dat ik meestal meer dagen over een voorwerp doe. Ik heb dat ook al uitgelegd toen ik die toestemming om te verkopen vroeg.
Helemaal geen boeken lezen, komt misschien ook wel geloofwaardig over. Ik lees al zo'n 16 jaar geen boeken meer. Daarvoor las ik graag pillen van boeken weg, maar alleen in bed. En dat gaat sinds 16 jaar niet meer zo lekker.
