Moedeloos [hoe laat ik het UWV meedenken?]
Ik laat het koppie er niet snel bij hangen, maar nu heb ik die neiging wel een beetje. Ik zat in de ww, ben vanuit de ww ziek geworden, dus zit ik nu in de ziektewet. Een paar maanden geleden heb ik een gesprek gehad met een uwv-arts. Tijdens dit gesprek constateerde de arts dat er meer aan de hand was, dan waar ik voor ziek gemeld was. Zij was de eerste sinds tijden, die over mijn ogen begon. Het leek haar zinvol om het daar verder over te hebben, omdat mijn ogen in de weg staan bij het vinden én vasthouden van werk. Vandaag vond het vervolggesprek plaats. Een andere arts, meer doorgewinterd dan zijn voorgangster, die het gesprek met de voorgangster verwees naar 'Ja, mevrouw X is nog niet zo lang bij ons en ik kan me voorstellen... ', kortom ze werd afgeserveerd als groentje in het vak. De feiten zijn nu dat ik weer beter gemeld wordt en ik als de wiedeweerga de ww weer aan moet vragen, als ik daar tenminste zin in heb, want ja, er zijn ook mensen die van ww afzien, bijvoorbeeld vrouwen die een baby gekregen hebben. Over mijn ogen wordt verder niet gerept, tenzij de oogarts toch over zou gaan tot opereren en ik vanuit die positie in de ziektewet zou komen.
Vorige week ben ik naar een bijeenkomst geweest over hoe te handelen tijdens de ziektewet. Ik heb hierbij nadrukkelijk gevraagd of bij de beoordeling of je weer aan het werk kunt, volledig van de oorzaak van de ziekmelding wordt uitgegaan, of dat er naar het complete beeld wordt gekeken. De dame die mij te woord stond, gaf aan dat naar het complete beeld wordt gekeken. Ik ging daarom positief het gesprek in met de uwv-arts. Hij mocht mij ook niet hersteld melden, zo heb ik van haar begrepen. Onterecht dus blijkbaar.
Nu vraag ik me echt af hoe ik hier mee verder moet. Uiteraard kan ik geluk hebben en toch een werkgever vinden die mij de kans geeft, maar ik begin dat somber in te zien. De een zegt bijna op de drempel al dat ik bepaalde kwaliteiten mis voor de functie, de ander dat ik ondanks dat ze mij geweldig enthousiast en aardig vinden, niet geschikt vinden voor wat er verwacht wordt. Hoe kan ik het uwv zover krijgen dat ze daarover mee gaan denken?
die andere arts?
Kan je niet nog eens een gesprek proberen aan te vragen met die eerste arts die je sprak? Wellicht kan zij hier iets mee? (nieuwer, wellicht beter bekend met de huidige regelgeving....misschien nog niet zo afgestompt en rechtlijnig als nummer 2?) (tenminste, zo komt die tweede arts op me over, volgens jouw tekst)
Andere arts
Op zich was hij heel vriendelijk, maar ja... regels zijn regels. Officieel hoeven ze waarschijnlijk geen rekening te houden met meer dan de oorzaak van mijn ziekmelding, maar ik was zo opgelucht dat het éindelijk iemand was opgevallen dat ik standaard tegen een probleem aan loop. Als ze dan ook nog eens tegenstrijdige signalen afgeven, raak ik de kluts een beetje kwijt.
Als de vorige arts als groentje wordt gezien, die vanuit onervarenheid niet de juiste dingen gezegd had, vraag ik me af of het zin heeft haar nogmaals te spreken.
Huisarts.
Je ww is overgegaan in de ziektewet en je wordt nu weer als "beter" aangemeld voor hetgeen je je eerst had ziekgemeld.
Chronische oogproblemen zorgen er voor dat je niet snel aangenomen wordt door willekeurige werkgevers. Begrijp ik het zo goed?
Wat zegt je huisarts hier over? Is er misschien begeleiding nodig van een slechtzienden -blindeninstituut? ( geen idee of dit voor jou van toepassing is) Mogelijkheden voor aanpassingen of aangepast werk?
Wat vervelend allemaal voor je, al die zorgen. Sterkte!
werk
Is er nooit eerder over opereren gesproken en zou dat helpen?
Waarom serveren mensen je al bij de drempel af of zien ze de kwaliteiten niet, solliciteer je dan wel op geschikte banen voor jou, want ik meen me te herinneren dat je vooral callcenter werk deed. Kun je niet op iets anders solliciteren, anders blijf je toch afwijzingen houden?
heb je al eens rondgevraagd bij de gemeente? Bij mijn vorige werkgever kregen we als proef van de gemeente mensen met een handicap (doof) in dienst. Ze hebben allebei een contract gekregen na 3 mnd proeftijd.
Kaaskopje
Kun je weer contact opnemen met die eerste arts en haar confronteren met de uitspraak van haar collega m.b.t. haar functioneren? Misschien een beetje vals, maar ik vind het niet kunnen dat een arts zijn collega zo afserveert bij een cliënt omdat haar uitspraak niet in zijn straatje past.
Ik zou (als ik er de energie voor had) toch heel graag weer in contact met die eerste arts willen komen, en zeggen: "U had het zo bij het rechte eind maar het wordt nu zomaar van tafel geveegd door uw collega die zegt dat u hier nog niet zo lang werkt. Maar wat moet ik nu verder? Ik was net zo blij dat ik begrepen werd."
Je hebt toch niets te verliezen zoals het er nu voor staat...
vakbond?
Kaaskopje, je bent toch lid van de vakbond, vraag hen eens wat wel en niet mag. Vaak zijn zij ook heel goed van dit soort dingen op de hoogte.
Wil
Ik ben vanwege longembolieën in de ziektewet geraakt. Als de arts van het eerste gesprek niet over mijn ogen was begonnen, had ik nooit het idee gekregen dat ik weer ergens op mocht hopen.Ik val een beetje tussen de wal en het schip met mijn ogen. Dat is altijd zo geweest. Te goed voor het etiket 'gehandicapt', of 'beperking', te slecht voor de realiteit. Ik zat ooit in een reïntegratieproject, omdat mijn man in de ww zat. Zodra man werk had en dus uit de ww, waren mijn rechten van de baan. Lang verhaal kort, ben ik uiteindelijk in de callcenterwereld beland. Zeven jaar lang. Daar ben ik op een rotmanier uitgewerkt waardoor ik ontslag met wederszijds goedvinden heb geaccepteerd. Ga ik nu solliciteren bij een callcenter, dan ben ik niet commercieel genoeg. Werk ik bij een ander bedrijf dan ben ik niet commercieel genoeg én ben ik te langzaam voor een snelle afhandeling in de diverse systemen. Tussen de bedrijven door is er astma en artrose in mijn rug bijgekomen, dus het wordt er niet eenvoudiger op. Tot zover mijn klachten 
. Waar ik nu tegenaan loop, is dat het uwv dus blijkbaar toch niets kan betekenen als ik niet vanwege mijn ogen in de ziektewet zit. Zo ben ik ook ooit uit de WAO gekeurd. Er werd niet verder gekeken dan mijn ogen, want daar was de WAO op gebaseerd. De banen die opeens geschikt bleken te zijn, sloegen werkelijk nergens op. Ik kon met mijn slechte oogjes achter een flessenvulmachine, ik kon met een lockmachine omgaan, dat soort banen. Thuis had ik de naaimachine al lang door het raam gesmeten, omdat het zo'n gepriegel was.
Het zijn inderdaad zorgen. Ik ben inmiddels weer zover, dat ik betaald werk nog liever aan de wilgen hang, dan dit gemodder, maar dat kan niet. Ik weet niet of de huisarts hier iets in kan betekenen. Hij mag sowieso niet adviseren, de oogarts ook niet.
VWes
Ja, daar zeg je wat. Ik heb laatst gelezen dat de gemeente mensen met een beperking wil aannemen. Ik denk dat ik letterlijk een beetje vast ben gelopen, ook in mijn hoofd dus. Ik heb namelijk geen idee tot wie ik mij daarvoor moet richten. Dat traject moet ook nog opgestart worden geloof ik.
Wat de operatie betreft, is het risico te groot dat de gevolgen erger zijn dan de kwaal. De oogarts durft het niet aan. Nu zie ik nog met het oog waar het om gaat, maar de kwaliteit van mijn ogen is zo matig, dat het minste geringste fout kan gaan. Pas als ik zo slecht ga zien, dat het eigenlijk niet veel uitmaakt wat de uitkomst van een operatie is, praten we verder, maar omdat het stabiel is, zie ik dat voorlopig (aan een kant gelukkig) niet gebeuren.
Sally en Taruh
Ik kan geen bericht sturen naar het uwv, omdat ik geen ww heb, maar ik kan uiteraard wel via de telefoon navragen of ik met haar in contact kan komen. En Taruh, ik kan inderdaad eens informeren bij de vakbond. Daar had ik nog niet aan gedacht.
Ziektewet
Mij lijkt toch dat je in de ziektewet blijft tot je beter bent ook al ben je aan een tweede ziekte toe. Dus je krijgt een longembolie, raakt in de ziektewet, je krijgt (ik noem even iets ergs) kanker en bent er meteen heel erg ziek van, dan kunnen ze je toch ook niet uit de ziektewet knikkeren en in de ww gooien?
Kun je niet bij het UWV een second opinion aanvragen bij een andere dokter?
Helena
Ik zal morgen eens bellen. Ik snap sowieso niet hoe het kan dat iemand van het uwv iets anders zegt dan de arts. Hij mocht mij niet beter melden, aldus de medewerkster. Ik ben eerlijk tegen zo'n man, officieel zijn mijn embolieën genezen verklaard. Daar staat een bepaalde tijd voor, een half jaar en dan zouden ze weg zijn. Dat neem ik dan maar aan, maar daarmee is mijn 'recht' op ziek zijn ook van de baan. Dat snap ik ook wel. Los van een stevige verkoudheid ben ik niet doodziek en zou ik bij een werkgever ook langzaam maar zeker weer aan het werk gegaan zijn. Waar ik zo door in de mineur ben geschoten is dat ik eerder tegen mijn verwachting in zomaar het idee had gekregen, door wat de eerste arts gezegd had, dat ik weer een voet tussen de deur had gekregen over het geheel en dat dat vanmiddag dus is ontkend.
Gebeld
Ik moet het nog afwachten, maar ik heb gebeld en de dame aan de telefoon begreep dat een gesprek met een arbeidsdeskundige niet verkeerd zou zijn. Met wie ik ook een gesprek ga krijgen, als dat maar de aanzet geeft tot een stap in de goede richting. Ik wacht nu op een terugbelgesprek, vanmiddag of morgenochtend.
Dat wilde ik net mailen, toetsen arbeidsvermogen
http://www.uwv.nl/particulieren/arbeidsbeperkt/beoordeling-arbeidsvermogen/index.aspx
hulp bij vinden van een baan of bij inkomen, lijkt me goed passen bij jou.
Kaaskopje
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik weet als geen ander hoe het uwv je herstel kan belemmeren doordat de artsen daar van heel veel aandoeningen iets, maar niet alles weten en desondanks de informatie die ze van specialisten ontvangen naast zich neerleggen. Waarom? Geen idee. Het is alleen zo jammer dat de goede onder de kwaden moeten lijden.
Nou, gaat dus niet door
Vanuit de huidige situatie, waarin ik al beter gemeld ben door de uwv-arts, kan de arbeidsdeskundige niets doen. Ik zou aan de bel moeten trekken zodra ik weer in de ww zit. Ik mag wel bezwaar maken tegen mijn hersteldmelding. Alleen vraag ik mij of of dat zin heeft. Naar aanleiding van de oorzaak van de ziekmelding, zou het niet breder gemaakt kunnen worden. Ik zou met mijn longen weer telefonisch werk kunnen doen.
Kaaskopje
Frustrerend hè?! Het is allemaal zo ondoorzichtig en het vreet energie. Laat je niet gek maken hoor.
Lente
Dank je wel voor de tip. Ik vraag me alleen af of ik daar niet te 'licht' voor ben. Maar misschien denk ik weer te voorzichtig .
@ Kaaskopje
Hoe lang heb je last van je ogen?
Heeft dit ooit in de weg gestaan bij je vorige werk?
Was dat reden dat je werd ontslagen?
Wat ik in jou zie is een capabele vrouw die geen moeite heeft met een toetsenbord en beeldscherm. Ook staan je ogen niet in de weg om je hobby uit te voeren.
Ik begrijp je angst voor de financiële terugval wanneer je vanuit de WW naar bijstandsniveau afzakt. En dat je door het gesprek met mevrouw X onverwachte hoop hebt gekregen.
Maar ik denk als er gekeken wordt wat jij allemaal wel zou kunnen en je 30 jaar jonger was je snel aan baan zou komen.
Bij het niet kunnen vinden van een (passende) baan speelt eerder je leeftijd een rol dan je ogen.
Ik bedoel dit niet absoluut niet kattig, maar wees alsjeblieft wel reëel.
Even anders
Inderdaad frustrerend. Als ze mij morgen af zouden keuren, zou ik gebak brengen. Niet omdat ik niet wil werken, maar omdat ik een weg voor mij zie tot mijn 68ste waarin dit gedoe blijft spelen.
Ik werd ontslagen om twee redenen. Ik ben niet commercieel genoeg. Die reden is voor het UWV geen reden om te helpen, omdat het een kwaliteit is die ik niet heb. Moet ik maar een andere richting kiezen. Het lastige is alleen dat ze óveral commerciële kwaliteiten van je verwachten. Maar goed... wat men vooral zorgelijk vond, is dat ik ondanks dat ze twee grote computerschermen hadden aangesleept, mij op een gunstige plek hadden gezet, de lettergrootte groter ingesteld, ik mijn pijltjes en dergelijke groot en zwart had gezet, e.d., niet snel genoeg naar hun zin kon schakelen. Dat ik het na een paar weken door routine wel sneller zou kunnen wilden ze niet afwachten. Ik vond het om eerlijk te zijn al begripvolle mensen, maar ja... tijd kost geld.
Jo, mijn ogen staan mij inderdaad niet in de weg om mijn hobby uit te oefenen, maar je moet niet kijken hoe ik dan zit te werken). Zelfs bij een sociale werkplaats zou ik daarmee in de problemen komen.
Ik heb al een verleden met sociale werkplaats en járen WAO overigens. Allemaal vanwege mijn ogen. Aanvankelijk wilde mijn contactpersoon bij het toemalige GAK mij ook niet bij de sociale werkplaats aanmelden, omdat hij zich niet voor kon stellen dat zo'n frisse positieve meid geen werk zou kunnen vinden, maar na driekwart jaar is hij overstag gegaan. Ik was toen 19 jaar. Ik ben uit de WAO gekeurd, omdat ik mijn jas op de kapstok wist te hangen en ik de hand van de arts wist te vinden. Dan kon ik ook wel werken. Het zure is, wat ik haar wel gun, dat ik een zus heb, die om hetzelfde plus nog wat, in de WAO kon blijven. Zij hoeft al zo'n 32 jaar niet meer te solliciteren.
Kaaskopje
Ik herken het. Ik zit in een iets ander, maar wel enigszins vergelijkbaar schuitje.
Het vreet energie en dat is zo jammer. Die energie is nl. hard nodig om nog enigszins te blijven functioneren. Maar goed, dat weet jij als geen ander.
Even anders
Om hoe het voor mijzelf is ben ik ook een grote voorstander van een basisinkomen. Het lijkt me zo heerlijk als die zorg weg is en je kunt kijken wat je nog wél kunt doen.
Ik ben voor
Dat zou voor heel veel mensen een oplossing zijn. Liever vandaag dan morgen wat mij betreft.
helaas
Zolang men meent dat iedereen dan op zijn reet gaat zitten niksen zal er niets van komen. Terwijl de mensen die wel wíllen maar niet, of beperkt, kúnnen werken in een uitzichtloze situatie terecht zijn gekomen.
Want die werkgever die wel naar je talenten kijkt ondanks je beperkingen is zeldzaam...
Stel je eens voor. Nog jaren te gaan tot je pensioen maar veroordeeld tot bijstand(sniveau), inclusief alle beperkingen en controles die erbij horen... Eeuwig een Big Brother die you watcht of je maar niet stiekem gaat frauderen.
Geluk hebben
Kaaskopje, ik leef zeer met je mee. Hier een echtgenoot met een vergelijkbaar verhaal als dat van jou. Ondanks alle aanpassingen voor zijn slechtziendheid toch uiteindelijk met een smoes ontslagen. Je valt tussen wal en schip. We hadden het geluk in onze kennissenkring een arbeidsdeskundige te hebben die voor zichzelf was begonnen (afgeknapt op het uwv waar ze eerst werkte) en zich speciaal voor dit soort gevallen inzette; mensen die "iets" hebben waardoor de werkgevers geen interesse in ze hebben. Zij heeft mijn man goed geholpen en hij werkt nu weer... binnen haar bedrijf!!
Soms komt het geluk zomaar op je pad. Maar sjongejonge wat hebben we jarenlang gesukkeld tussen die instanties. Je wordt echt van de één naar de ander gestuurd en niemand voelt zich echt verantwoordelijk voor jouw situatie. Vreselijk!
Kaaskopje
Ik leef ook erg met je mee. Ook ik heb jaren in de clinch gelegen met het UWV en ben door al die stress en toestanden er zieker door geworden dan ik al was. Uiteindelijk kregen ze het door (wel nadat ik bezwaar had gemaakt en het uiteindelijk tot een hoorzitting kwam die ik won) en nu laten ze me gelukkig met rust. Ik zit voor 25-35% in de WAO en heb de status ZMP (Zeer Moeilijk Plaatsbaar). Ik ben ook vrijgesteld van sollicitatieplicht. Omdat ik altijd parttime heb gewerkt (meer zat er lichamelijk en geestelijk niet in) is mijn inkomen dus op het sociaal minimum maar ik heb tenminste rust en ruimte. Ooit zal ik wel weer gedeeltelijk kunnen gaan werken, dit wil ik ook maar nu kan het gewoonweg nog niet. Ik doe wel vrijwilligerswerk. Eigenlijk zou ik nu ook in een hogere AO-klasse moeten zitten omdat ik gedurende de laatste vijf jaar nog meer beperkingen heb gekregen maar ik laat het maar zo. Die rust is mij heel wat waard.
Ik ben natuurlijk ook voor het basisinkomen (en voor een Nationaal Zorgfonds). Door alle huidige regelingen worden juist die mensen die wel willen maar niet kunnen benadeelt en er wordt niet (goed genoeg) gekeken naar individuele problematieken en (on)mogelijkheden. De werkdruk bij het UWV is te hoog en de kennis en kunde ontbreekt. Daar zou eens flink de schop onder moeten en geld in moeten worden gestoken.
Als ik jou was zou ik toch een herbeoordeling arbeidsvermogen aanvragen. Misschien kan de cliëntenraad UWV je helpen.
https://www.clientenraad-uwv.nl//
http://www.werkenmeteenvisuelehandicap.nl/
http://www.visio.org/werken/
Heel veel sterkte en succes!
in bezwaar, en rapjes!
Je hebt maar twee weken de tijd om bezwaar te maken, en doe dat ook!! Ik heb niet de hele draad gelezen, maar je hele medische toestand is van belang voor de vraag of jij in staat bent je oude werk te doen. Alleen: volgens mij had jij altijd al slechte ogen, ook voordat je in dienst kwam. Je laatst verrichte werk is de toetssteen, als je dat kon doen met slechte ogen dan zijn die slechte ogen geen reden om je ziek te verklaren voor dat werk.
Maar als je ogen zijn verslechterd en je dat oude werk mede om die reden niet meer zou kunnen doen, dan ben je gewoon ziek in de zin van de ZW, al heb je je ziekgemeld met een ingegroeide teennagel.
Bij twijfel in bezwaar, intrekken kan altijd nog. En hier krijg je een toevoeging voor, ik zou Kerstin Hopman bellen, die weet wel raad met dit soort zaken. http://www.kerstinhopman.nl/
Groeten,
Temet
Temet
Mijn ogen zijn niet slechter geworden (denk ik). Ik lag van de week wel weer om een paaltje omdat ik hem niet goed gezien had, maar dat is niet splinternieuw. Het is dus een situatie waar ik al langer in zit. Vandaar ook mijn blijdschap dat iemand van het uwv hier zomaar aandacht voor had. Ik ga zo op de computer kijken wie Kerstin is .
Kaaskopje
Als ik naar míjn ogen kijk dan zal ik daar ook niet slechter van zijn gaan zien. Dat zit niet in de aandoening. Wat ik wel merk is dat ook mijn ogen ouder worden en ik daardoor wel meer 'last' van mijn ogen heb. Kon ik vroeger nog kleine lettertjes lezen door even goed te turen, nu lukt me dat echt niet meer. Vroeger verslond ik grootletterboeken, nu luister ik liever. Ook merk ik dat ik ongemerkt meer vergroting wil op de pc. Dat valt niet zo op omdat de vergroting afhankelijk is van welk programma of internetpagina ik gebruik.
Kortom het kan best zijn dat je ogen tegenwoordig minder makkelijk meedoen dan vroeger. Dit ook omdat met slechte ogen elk extra moeheidje of mankementje er veel harder inhakt.