Mensen met handicap minder betalen

Een paar duizend euro is wel te betalen, maar mijn 32 inch scherm kostte maar 599,- en vergroten gaat in Windows 10 gewoon met rechter muisknop op de desktop > display settings > Scale & layout. Je mag een percentage kiezen tussen 100 en 350%. Gratis en voor niks.===

Het is bijna aandoenlijk hoe weinig verstand je ervan hebt. Hoe denk je dat computerprogramma's nog in beeld passen als je ze flink uitvergroot? Ik ben erom de laan uitgestuurd. Het was niet werkbaar.

Het gaat niet om Windows alleen. Ik werk voornamelijk op een Mac want die is veel gebruiksvriendelijker voor slechtzienden. Maar er bestaan meer programma's dan alleen word en excel en vaak kun je de grootte daarvan niet aanpassen hoeveel je de schaal van je pc ook vergroot.

Verder is het een misconceptie dat slechtzienden gebaat zijn bij een heel groot scherm. Ik heb dan het overzicht niet omdat het perifere zicht slecht is. Dat betekent dat ik dan de hele tijd met mijn hoofd van links naar rechts moet. Niet werkbaar.

Maar als ik hier over de plannen lees, mag ik mijn zegeningen tellen dat ik hoog opgeleid ben en twee goede banen heb.

Bieb

Jij schrijft: Betekent niet meer (volledig/volwaardig) werk kunnen verrichten door een handicap (of ziekte). Dat is wat anders dan de definitie gehandicapt (of ziek).

Dit klopt niet, mensen die niet meer volledig of volwaardig werk kunnen vinden door ziekte of handicap vallen terug op de wet WIA. http://wetten.overheid.nl/BWBR0019057/2018-01-01

Dit gaat over mensen die op jonge leeftijd al niet kunnen of hebben kunnen werken. Die dus ook nog niet de kans hebben gehad om arbeidsverleden op te bouwen en in sommige gevallen door hun handicap ook niet in staat zijn geweest om een opleiding te volgen.

Hanne

Ik snap dat het ook jongeren kunnen zijn die nog niet in de gelegenheid zijn geweest om verder te leren of ervaring opdien. Dat is heel zuur. Maar in wat voor gat zou jij dat willen gieten?

Wie is verantwoordelijk

Ik denk dat de werkgever moet worden gecompenseerd en niet de werknemer. Dat lijkt het zelfde, maar dat is het niet. Er wordt nu aangegeven dat complexiteit van de regelgeving maakt dat veel werkgevers er geen gebruik van maken. En in plaats van deze complexiteit aan te pakken, wat logisch zou zijn, worden nieuwe regels gemaakt, waarbij de nadelen niet bij de werkgever komen, maar volledig bij de werknemer. Daarnaast zou het volgens mij belangrijk zijn duidelijk aan te geven welke mensen voor de regeling in aanmerking komen, dus alleen mensen die anders in aanmerking komen voor werken bij een sociale werkvoorziening en begeleid werken.

Mensen met een arbeidshandicap moeten in deze regeling zelf meer regelen om minder geld te krijgen. Ze komen in een onderhandelingspositie die niet veel uitzicht brengt.

Daarnaast heeft het nog andere gevolgen. Bijvoorbeeld je hebt een kind van 18 met een handicap/arbeidshandicap. En als ouder verdien je meer dan het minimum loon. Je kind is zorgafhankelijk (eventueel betaald door een PG en komt nu ook nog in de situatie dat hij financieel afhankelijk is. En zo zijn er nog echt veel meer voorbeelden.

Je moet het niet willen

“Ik denk dat de werkgever moet worden gecompenseerd en niet de werknemer.”
Ik denk dat dat het begin van het einde is (was).
Het is een subsidie voor mensen “met afstand tot de arbeidsmarkt”. In dat kader is/was er ook subsidie voor “ouderen” (50+) en allochtonen. Dat kan in bepaalde sectoren ook voor vrouwen, voor grote, voor kleine, voor gesluierden, voor transseksuelen en noem het maar op.

Voor gehandicapten heeft die subsidie zich tijdens het vorige kabinet omgekeerd naar een vergoeding voor risico’s. Daarmee zijn gehandicapten van een onterecht overgeslagen groep op de arbeidsmarkt, een beetje subsidie had de koudwatervrees weg moeten worden, verworden tot een officiëel economisch risico.

En dat kan ook met ouderen, allochtonen, grote, kleine, gesluierden, kale, transseksuelen, noem maar op.

Ad schrijft “afhankelijk zijn van de overheid is het ergste dat er is”
Het trieste is dat werkende arbeidsgehandicapten niet afhankelijk waren. Ze zijn het geworden door een goed bedoelde loonsubisidie aan werkgevers, Een subsidie die zich nu rechtstreeks tegen hen keert.

Het werkt precies zoals het leerlinggewicht. In de jaren 70 ingevoerd als positieve discriminatie voor allochtonen met als resultaat dat leerkrachten allochtonen als probleem zijn gaan zien.
Begin deze eeuw is de regeling aangepast: niet langer afkomst, maar opleidingsniveau is het criterium voor extra geld. Inmiddels leidt dat tot een zichtbare achterstelling en onderschatting op basis van opleidingsniveau van de ouders. “Daar krijgen we extra geld voor, dus die zullen wel een probleem zijn”. Zo gaat dat.

Nee, geen subsidies. Gewoon werk en handhaving van de wetten die over discriminatie gaan.

Deze nieuwe wet moet tot gevolg hebben dat arbeidsproductiviteit gekwantificeerd wordt. Je wordt een presteerder in de cathegorie A, B of C. Dat ga je voor je leven meenemen. Het gaat de toegankelijkheid beperken bij verzekeringen, luchtvaartmaatschappijen, pretparken en bioscopen.
Die categorie betekent dat je een risico bent. Een “ondraaglijk” risico kennelijk.

M Lavell

Eens! Beter had ik het niet onder woorden kunnen brengen.

Miriam

Hoewel ik het éigenlijk heel erg met je eens ben, vraag ik me wel af of je mensen met een beperking werkelijk helpt door elke steun vanuit de overheid weg te laten. Ik zag in oude rapporten van mijzelf dat ik mét behoud van uitkering bij de sociale werkvoorziening heb gewerkt. Ik heb het gevoel dat ik dat niet wist. Het kan ook in een grijs gat zijn weggezakt. Ik had daar een goed salaris en deed daar prima werk, waarvan ik nu weet dat ik het toen verschrikkelijk heb ondergewaardeerd. Tja, ik was jong en had het gevoel dat er meer was dan de sociale werkplaats. Ik kan mezelf nu wel voor mijn hoofd slaan. Maar goed, gedane zaken en zo... Hoe dan ook, mijn loon was kennelijk een combinatie van AAW/WAO en loon. Hoe zie jij het voor je dat werkgevers zich werknemers kunnen veroorloven die minder doen dan gewenst is, maar wel voor hetzelfde loon en dat dan ook onder de dwang van de anti-discriminatiewetgeving?

Minder dan gewenst is?

Kaaskopje de werkgever die meent dat JIJ minder doet dan gewenst daar is een steekje bij los. Loyaler en toegewijder kom je ze tegenwoordig niet tegen geloof ik.
Maar kennelijk heb je al zo lang in het hoekje van “gehandicapt” gezeten dat je alles wat daarover beweerd wordt zelf bent gaan geloven.

Jammer. Het had zonder gemoeten. Jij had gewoon je werk moeten doen zonder dat stempel “sociale werkplaats”. Dan had je er zelf beter van kunnen genieten ook.

Het lijkt me verstandig als bepaalde voorzieningen bij een overheidsloket vandaan kunnen komen, maar daarmee is dan alles gezegd. Je bent een gewone werknemer en wordt gewoon beoordeeld. Zoals Lucille Werner als presentator beoordeeld wordt en op geen enkele manier in die beoordeling compensatie vindt in haar lastige lichaam. Ze is gewoon goed, tussen alle gewone.

Laat eerst al die gehandicapten die gewoon goed zijn tussen alle gewone maar eens gewoon hun recht op werk gewaarborgd zien. Dat betekent dat werkgevers niet mogen discrimineren. Dat ze je gewoon aannemen en gewoon binnen je proeftijd beoordelen op wat je wel kan. En als dat onvoldoende blijkt te zijn dan wordt je contract gewoon niet verlengd. Zoals dat altijd gaat.

Dan zijn er natuurlijk mensen die wel gewoon werk af kunnen leveren, maar dat niet 40 uur in de week kunnen. Ook dat zijn gewone werknemers, al solliciteren die dan op een part-time baan. Voor de rest zie boven.
Ja, mogelijk zou er voor hen een tegemoetkoming kunnen zijn omdat ze geen volledig salaris kunnen verdienen (niet voldoende uren kunnen maken). Maar het slaat nergens op om dat via korting op het salaris te regelen. De uren dat er wel gewerkt wordt, zijn gewone uren die gewoon betaald moeten worden.

Helemaal achteraan de rij sluiten mensen die gewoon niet kunnen werken.
Waarom zou je die mensen verplichten om te gaan werken?
Dat doe je dan gewoon niet. Die geef je gewoon een uitkering. Eentje die ze mogen houden, ook als ze vrijwilligerswerk doen dat formeel tot gewone arbeid hoort. Afwassen in de verenigingskantine bijvoorbeeld. Of zoete broodjes bakken in diezelfde kantine.
Meerijden met oom Kees op de vrachtwagen en dan ook wel eens een spanbanden op mogen rollen.
Dat lijkt wel op werk, maar het is dagbesteding. Kenmerk is vooral dat er NIET dezelfde eisen aan worden gesteld. Er is een permanente begeleider en verder bijvoorbeeld extra veel servies om het lage tempo en of extra breuk te compenseren. Dat kan. Het is geen bedrijf. Het is maar een clubje.

Ja, helaas moeten (arbeids)gehandicapten enige steun van de overheid krijgen.
Maar ze hebben meer aan actieve ondersteuning van hun recht op arbeid en tegen discriminatie dan juist die discriminatie via allerlei vergoelijking aan te wakkeren.
Minder dan gewenst, kom op zeg.
Zeer gewenst!

Te intelligent

NIks Kaaskopje. Verkooptargets halen is maar voor weinigen weggelegd. Om de juiste personen te vinden worden er velen aangenomen waar uiteindelijk slechts enkelen van over blijven.
Het piramide spel de evangelisatie van Jehova getuige en het verkoopsysteem van de Scientology kerk zijn er op gebaseerd.

Realisten, al te intelligente personen en personen met een goed inlevingsvermogen, halen het niet. Die stoppen het verkoopgesprek te vroeg. Ze drukken niet door.

Dus feliciteer jezelf dat je het niet gehaald hebt. Dat is zelfs evident.

Bovendien: een baas moet helemaal niks anders dan jou gewoon beoordelen op wat je wel kunt.
Zoals dat met iedereen gaat.

Als je het plaatje wat ruimer bekijkt is de idiotie nog duidelijker. Voor een beperkte groep wordt het inkomen verlaagd met als excuus dat ze dan wel aan het werk komen. Maar de werkelijkheid is dat het werk waarvoor deze groep in aanmerking komt er domweg niet is. Er is voor iedereen te weinig werk en dat wordt alleen maar erger.

Het is echt niet zo dat de linnenindustrie uit India naar Nederland verhuist door wat salarisverlagingen hier.

Miriam

Mijn voor-voorlaatste werkgever liet mij fijntjes weten dat ik ze geld gekost had, maar dat was pas een probleem toen het hun uitkwam. Laat vanaf hier de targets even los en mijn inlevingsvermogen en zogenoemde intelligentie . Het gaat mij er zuiver om hoe werkgevers, dus ook de kleine, het financieel moeten bolwerken als ze personeel hebben waar ze min of meer op moeten toeleggen. Of dat nou financieel is of door zelf harder te werken, er moet iets bij om tot een positief resultaat te komen. Ik vrees dat het er dan toch op neerkomt dat alleen de grote werkgevers zich dat kunnen veroorloven, maar toch liever voor het snellere werk gaan. Ik ben van mening dat de overheid dan toch maar bij moet springen. De maatschappij dus.

Deze regering zal daar niet op ingrijpen, als het voorstel niet van tafel gaat. Die rekenen volledig vanuit die minder-presterende man of vrouw die zich de tandjes werkt, maar niet de juiste productiviteit haalt en wil daar op beknibbelen. Dat doen ze dmv 'wees solidair, lever flink wat in en help elkaar aan het werk', in plaats van 'wij zijn solidair, lever een klein beetje extra in voor iedereen die dat nodig heeft'. De regering heeft zich tot taak gesteld om de middenklasse nu een beetje uit de wind te houden, omdat deze groep het al zoveel zwaarder gehad zou hebben dan de rest, dus die vallen ze liever niet lastig met gehandicapten die buiten de boot vallen. Diezelfde groep is het kennelijk eens met de regering. Dat treft niet alleen Hollandse onderbetaalde naaisters en inpakkers in spé, maar ook mensen met een universitaire titel. Alleen is bij die mensen het voordeel dat hun salaris dusdanig is, dat ze niet in de minima-cijfers belanden, maar of ze ooit een huis zullen kunnen kopen, is dan wel de vraag.

Ik ben sowieso voor een basisloon, dus dan kom ik uit bij jouw opmerking dat er gewoon geen werk is voor mensen met een laag inkomen. Betaal die mensen dan maar gewoon voor 'niets doen'. Dat ben ik helemaal met je eens. Dan zal verrassend genoeg blijken dat er best wat te doen is voor ze, maar dan komt het wel bovenop dat basisloon, dus een stimulans om dat te doen. 32 uur, of 40 uur werken, maar naar prestatie betaald worden, zeg 28 uur, zou het vuur uit mijn sloffen halen.

Ik snap je punt Kaaskopje

Er vanuit gaande dat de meeste werkgevers bij een vacature een keus hebben uit meerdere sollicitanten, is het niet zo gek dat ze kiezen voor het minste risico e.d. Of wij dat nou sociaal vinden of niet, dat is wel wat er gebeurt natuurlijk. En zeker een kleine werkgever die z'n hoofd boven water moet zien te houden kan je dat niet eens kwalijk nemen.
Uiteindelijk, al is dat weer om andere redenen, hebben sollicitanten met een, bijv. Marokkaanse, achternaam ook minder kans. En een 50-plussers enz.
Zolang de overheid zich er niet mee bemoeit, op welke wijze dan ook, zal dat gewoon zo zijn. Er zijn uiteindelijk een paar opties: ofwel subsidie voor de wg, ofwel de mogelijkheid om minder te betalen, ofwel een wet die bepaalt dat de wg verplicht een x-percentage van zijn personeel in verschillende doelgroepen moet hebben c.q. moet aannemen bij vacatures. En dan wel met sancties, want anders wordt het nog niks (zie de Wet Samen, die een dooie dood stierf).
Wat de beste manier is, geen idee, want alles zal zo z'n voors en tegens hebben.

Tegens

Het enige 'tegens' wat ik kan bedenken als we werknemers met een beperking gewoon naar gewerkte uren blijven betalen, is dat de overheid, dus wij allemaal, minder op ze kan besparen. Ik vind dat we dat ook niet moeten willen.

geen voordeel

https://nos.nl/artikel/2227846-cpb-niet-meer-arbeidsgehandicapten-aan-het-werk-door-nieuw-plan.html

Bezuinigingsmaatregel

Daarmee zou dit een bezuinigingsmaatregel worden, over de ruggen van arbeidsgehandicapten.

Die bestaan niet

Kaaskopje. “Het gaat mij er zuiver om hoe werkgevers, dus ook de kleine, het financieel moeten bolwerken als ze personeel hebben waar ze min of meer op moeten toeleggen.”
Die bestaan niet.

Iemand aannemen is onderdeel van het ondernemersrisico. Als het personeelslid niet blijkt te voldoen om wat voor een reden dan ook, dan verleng je het contract niet. Dat is de normale gang van zaken en dat is de uitweg.
Je kruipt in de verkeerde huid, alsof werkgevers geen uitweg hebben. Dat is helemaal niet waar.

Arbeidsgehandicapten hebben geen uitweg.

Desondanks vind ik dat zij op dezelfde voorwaarden moeten worden aangenomen (en ontslagen als dat mogelijk is).

Je hoeft bij arbeidsgehandicapten geen maatwerkoplossing te vinden voor deze groep werkgevers. Zoveel arbeidsgehandicapten zijn er niet. Als grote werkgevers zonder disciriminatie personeelsbeleid zouden voeren, en daarbij een beetje meer hun maatschappelijke verantwoordelijkheid zouden nemen, dan zouden meer arbeidsgehandicapten aan het werk komen.

Grote werkgevers doen dat niet. Zelfs de overheid doet dat onvoldoende.
Daar ligt het probleem.

Men gedraagt zich bovendien als rupsje nooitgenoeg Steeds weer een regelingetje erbij willen, makkelijker, meer geld, meer korting, etc.

En het gaat allemaal niet helpen. Dat kun je ver vooruit op je vingers natellen.

Dus nee, ik vind niet dat er een soort van tegemoetkoming moet komen voor werkgevers.
Neem iemand aan en beoordel op wat ie wel kan. Werkt het niet dan verleng je het contract niet en zoek je een volgende.

Het is al simpel genoeg voor werkgevers.

Hanne

Dat wórdt het niet, dat was het al direct. Al dit soort beslissingen zijn absoluut niet bedoeld om die arme mensjes gelijkwaardige kansen te bieden. Als je gelijkwaardigheid wilt, betaal je gelijkwaardig vanuit een algemene door álle premieplichtigen gevulde pot en zorg je vanuit diezelfde algemene pot dat deze mensen ergens terecht kunnen. Mensen die in een beschutte werkomgeving werken, ervaren dit (meestal) als iets positiefs, ze vinden het werk leuk, voelen zich nuttig. Mensen die tegen een normaal loon bij een normale werkgever werken, voelen zich gerespecteerd en (hopelijk meestal) trots op zichzelf. Dat doen ze toch maar! Daarom vind ik dit voorstel gewoon een belediging. Het zaagt de poten onder die trots en zelfvertrouwen weg. Men mag je letterlijk met minder waarderen. Kwantiteit gaat voor kwaliteit, loyaliteit en solidariteit. (Het zou zo op een spandoek kunnen )

Mijn boze toon is overigens niet aan jou gericht hoor. Wij zijn het volgens mij volledig eens.

Miriam

"Als grote werkgevers zonder discriminatie personeelsbeleid zouden voeren, en daarbij een beetje meer hun maatschappelijke verantwoordelijkheid zouden nemen, dan zouden meer arbeidsgehandicapten aan het werk komen"

Zo zou het moeten zijn. Maar blijkbaar gaat dat niet zo in de praktijk. Dat geldt overigens ook voor allochtonen of ouderen. En zo zijn er nog wel meer 'doelgroepen' die lastiger aan een baan komen door 'iets' buiten hun eigen schuld. Daarbij is de ene arbeidsgehandicapte de andere niet. We hebben het al gehad over de stratenmaker die ernstige rugklachten heeft versus een fin.medewerker met ernstige rugklachten. Voor de ene bijna onmogelijk om een andere baan te vinden, voor de ander een veel minder groot probleem.
Hoe dan ook, we kunnen van alles vinden en willen, maar als het zonder subsidies, loonkostenvoordelen of verplichtingen met sancties bij niet nakomen, niet het gewenste effect wordt bereikt, komen we ook niet verder.
Je hebt natuurlijk gelijk als je zegt dat een wg een wn gewoon weer kan ontslaan na proeftijd of tijdelijk contract (waarbij hij zich wel aan de aanzegtermijn moet houden....), maar in principe wil een wg natuurlijk iemand aannemen (even ervan uitgaande dat het een vaste vacature is) met het doel iemand te behouden. En zodra een wg maar enig risico ziet, of extra inspanning, of twijfel of contract vervolgd gaat worden, dan is de keus al snel gemaakt om voor een ander te kiezen. Kunnen we wat van vinden, maar dat is wel meestal de praktijk.

M. Lavell

Ik denk dat we vanuit dezelfde opvattingen een andere mening over de oplossing hebben.

Neem iemand aan en beoordel op wat ie wel kan. Werkt het niet dan verleng je het contract niet en zoek je een volgende.===

Waarom zou je jezelf daar in vredesnaam aan willen (blijven) blootstellen? Ik ken één zeer geldige reden: geld. Een tweede reden: voldoening halen uit werk. Een derde: trots zijn op jezelf, omdat je voor je eigen geld werkt. Hoe kun je voldoening voelen als je constant het zwaard van Damocles boven je hoofd voelt hangen als je niet aan de verwachtingen blijkt te kunnen voldoen? De stress is huizenhoog en voor veel mensen ziekmakend. Wat betekent het voor je gevoel van eigenwaarde als je weg wordt gestuurd, omdat je ondanks je goede kwaliteiten toch niet voldoet?

Ondanks dat ik de indruk heb dat je ziet dat het voorstel schandelijk is, heb ik het gevoel dat er verder niet veel van begrijpt. Jouw oplossing biedt werkgevers de mogelijkheid om iemand die onvoldoende presteert te lozen, zonder zich daarover te hoeven verantwoorden. Iemand die niet om zijn huidskleur, religie, of geaardheid wordt ontslagen, maar wel omdat hij of zij niet aan de hoge eisen kan voldoen, wordt niet gediscrimineerd en niet achtergesteld, die voldoet gewoon niet. Zo is het nu voor iedereen, dus ook voor mensen die wel een beperking hebben, maar geen aanspraak kunnen maken op het etiket 'arbeidsgehandicapt'. Worden ook mensen met een geregistreerde arbeidsbeperking, bij een doelgroep horend, niet meer in bescherming genomen door middel van subsidies of onzalige ideeën over aanvullende uitkeringen, dan zijn ze verder van huis. En dat het 'er niet zoveel zijn' lijkt maar zo. Men doet er alles aan om de cijfers van die groep laag te houden. Als zij oordelen dat je kunt werken, omdat zij vacatures kunnen vinden die 'passend' zijn, heb je nergens recht op, ook niet op extra hulp, behalve ww en bijstand. En als je daarover klaagt: ja sorry, zo zijn de regels, onze handen zijn gebonden aan die regels, wij voeren die alleen maar uit. En dan krijg je het verhaal van de kip en het ei: is de staatssecretaris of minister van sociale zaken slachtoffer van statistieken, mogelijk nog gebaseerd op de resultaten van de voorganger, waardoor ze een verkeerde voorstelling van zaken voorgeschoteld krijgt en dat verder niet op waarheid denkt te hoeven uitzoeken? Of zijn de uitvoerende instanties slachtoffer van de staatssecretaris of minister omdat ze haar eigen beroerde inzicht tot uitvoer moeten brengen en zo ongewild misleidende informatie in statistieken moeten weergeven? Of zou allebei kunnen kloppen? De kip én het ei zijn toch gelijkertijd geschapen?

klopt Kaaskopje

Lijkt mij ook niet bepaald fijn om aangenomen te worden met het idee weer geloosd te kunnen worden als ik niet aan de eisen voldoe (geldt voor iedereen natuurlijk maar als arbeidsgehandicapte wordt dat nog veel meer een ding). Niet voor de betreffende wn fijn, maar de wg heeft natuurlijk ook geen zin om op die basis iemand aan te nemen. Kost hem ook tijd en energie die wellicht voor niets is geweest. Dus, die gaat dat (vaak) ook niet zomaar doen, blijkt ook uit de praktijk.
Daarbij loopt de wg nog een heel ander risico en dat is ziekte (ten tijde dat de wg het contract niet wil verlengen). En dat kost hem geld. Dat kan bij elke wn gebeuren maar bij een wn met een arbeidshandicap/beperking is dat risico vaak groter. Ook al is het niet door de handicap of beperking (dat soms aanleiding kan zijn voor eerder uitval), dan wel door de stress.

Ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat arbeidsgehandicapten net zoveel kansen moeten krijgen om te werken en zich te kunnen bewijzen. Maar hoe?

Dubbel bewijzen

Net als mensen met een Arabische achternaam, ouderen en (vaak helaas ook) vrouwen, zullen arbeidsgehandicapten zich dubbel moeten bewijzen.

Mijn kind heeft een fysieke handicap, maar is ook hoogbegaafd. Gelukkig ziet hij er niet raar of eng uit, integendeel, het is een knap kind. Ik hoop dat hij met prachtige cijfers zijn opleiding afmaakt en zijn huidige arbeidsethos kan meenemen als hij gaat werken, dan zal het wel goed komen. Maar ik houd mijn hart vast, als ik deze voorstellen lees.

Waar heb je het over?

Kaaskopje:’Waarom zou je jezelf daar in vredesnaam aan willen (blijven) blootstellen? ”
Je vroeg me wat een werkgever moet doen. Moet je niet ineens aankomen met de gevoelens van een werknemer. Daar hadden we het (even niet) over.

Bovendien:
Je moeten blootstellen aan sollicitatie na sollicitatie na kort contract na sollicitatie is voor heel veel mensen/groepen gewoon. Ook dat is niet iets dat eigen is aan (arbeids) gehandicapten.
Werken is voor IEDEREEN fijner. Steeds weer afgewezen worden, of ontslagen, of het contract niet verlengd is voor IEDEREEN demotiverend.
Het enige wat er tegenover kan staan is geld. Ook dat is voor IEDEREEN hetzelfde.
Voor arbeidsgehandicapten niet minder dan voor anderen. Juist daarom slaat het minder betalen nergens op.

“Jouw oplossing biedt werkgevers de mogelijkheid om iemand die onvoldoende presteert te lozen, ”
Volgens mij begrijp jij iets niet. Over welke oplossing heb je het en waarom meen je dat die “van mij” komt?
Het gaat alweer over iets dat IEDEREEN kan overkomen.
Werkgevers hebben het recht iemand die niet functioneert te lozen, of het contract niet te verlengen. En dat kunnen ze gewoon doen. Ze hebben niet ook nog eens subsidies nodig. Met het aannemen van een arbeidsgehandicapten is het risico nauwelijks groter.
Daar verandert een subsidies voor werkgevers of een korting op het salaris van arbeidsgehandicapten helemaal niks aan. Die korting of subsidie komt niet in de plaats van de andere mogelijkheden die werkgevers al hebben.

Wat had jouw werkgever moeten doen vroeg je.
Gewoon, wat ie gedaan heeft en waar hij recht op had.
Extra subsidie of salariskorting lijkt me wat al te veel clementie voor werkgevers, terwijl het werknemers - arbeidsgehandicapten er helemaal niks extra’s voor terug krijgen.
Niet eens een garantie op werk.

Ik snap niet zo goed waar je naar toe wil met je betoog en al helemaal niet wat je mij verwijt.

Wat die kip en dat ei betreft: nee hoor. Er is gewoon lobby vanuit de werkgevers.
Die willen nog meer dan ze al hadden. In lijn van dit kabinet hebben ze ook ergens recht op. De grootmultinationals hebben het afschaffen van de dividendbelasting cadeau gekregen. De rest van het bedrijfsleven wil ook wat. Over de rug van arbeidsgehandicapten desnoods.

Dat is dus discriminatie

BIeb “Daarbij loopt de wg nog een heel ander risico en dat is ziekte (ten tijde dat de wg het contract niet wil verlengen). En dat kost hem geld. Dat kan bij elke wn gebeuren maar bij een wn met een arbeidshandicap/beperking is dat risico vaak groter.”
Eh nee. Zeker niet in deze tijd van voorlopige en tijdelijke contracten.

Overigens wordt er ook zo over ouderen (50+), en vrouwen (zwanger worden) gedacht.

Discriminatie heet dat.

Miriam

Je vroeg me wat een werkgever moet doen. Moet je niet ineens aankomen met de gevoelens van een werknemer. Daar hadden we het (even niet) over.===

Nou, dan praten we duidelijk langs elkaar heen, want waarom zou ik niet de gevoelens van een werknemer erbij halen? Wat kunnen mij de gevoelens van de werkgever schelen? Ja ja, die uitspraak kan ook niet. Er zijn twee partijen, met twee aparte belangen en die twee belangen moeten zoveel mogelijk een gezamenlijk belang wórden.

Je vroeg waar ik op reageerde en dat is dit deel: "Je hoeft bij arbeidsgehandicapten geen maatwerkoplossing te vinden voor deze groep werkgevers. Zoveel arbeidsgehandicapten zijn er niet. Als grote werkgevers zonder disciriminatie personeelsbeleid zouden voeren, en daarbij een beetje meer hun maatschappelijke verantwoordelijkheid zouden nemen, dan zouden meer arbeidsgehandicapten aan het werk komen."

Puur op wat je fatsoenlijk kunt noemen heb je gelijk. Ik heb al uitgelegd dat 'zoveel arbeidsgehandicapten zijn er niet' maar net is welke cijfers je wilt lezen. Iedereen hoort serieus genomen te worden en werk kunnen krijgen, ongeacht álles. En ja, werkgevers zouden meer hun maatschappelijk betrokken gezicht moeten laten zien. Wat werknemers betreft: Ik weet dat ieder mens die moet of wil werken is blootgesteld aan beoordelingen, veroordelingen, verwachtingen, opleidingseisen enz.. Ook aan afwijzing, willekeur, stomme werkgevers, sympathieke... In dat opzicht zal geen enkele werknemer (in spé), mogen verwachten dat er een voorkeursbehandeling toegepast wordt, dus ook de gehandicapte niet, maar dan...

De praktijk is dat werkgevers in de vorm van teamleiders en vergelijkbare functies op de vloer wel sociaal willen zijn, maar als het op beleid aankomt moeten zij gewoon doen wat ze opgelegd wordt. Het gaat bij dat beleid om de cijfers. Welke afdeling heeft het beste resultaat, welke werknemer steekt erbovenuit, welke werknemer benadeelt de resultaten? Maar ook: De opdrachtgever gaat bij ons weg als we niet voor minder geld gaan werken, welke werknemers kunnen hard werken in weinig tijd en dus tegen lagere kosten?

Er is een flink aantal jaren alweer een omslag geweest in mentaliteit. Ik herinner me nog heel erg goed een interview op tv waarin een man verkondigde dat we het hier niet goed aanpakten. Met onze Nederlandse mentaliteit zouden we er niet komen. Vaste contracten waren passé, we moesten makkelijker kunnen ontslaan, al met al harder worden. Het is al lang geleden, dus ik weet helaas niet meer hoe hij heette, maar ik vond het een afschuwelijk beeld wat hij schetste. We moesten meer naar Amerika kijken. Nee! dacht ik, dat moeten we hier niet willen. Inmiddels zijn zijn ideeën werkelijkheid geworden. Er is geen plaats meer voor halfzacht gedoe. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Bedrijven met een menselijk gezicht. Maar het is niet waarop je kunt rekenen.

Mensen met een mbo-diploma, of alleen vmbo-diploma in al hun niveaus met een beperking komen natuurlijk nooit aan de bak als werkgevers de vrije keus hebben tussen beperkt en onbeperkt. Dus als ze, zoals jij wilt, niet 'geholpen' worden om mensen met een beperking in dienst te nemen en te begeleiden naar wat mogelijk is, zullen ze geen voordeel zien in het aannemen van iemand met een beperking. Deze mensen maken ook geen schijn van kans op contractverlenging als er sprake is van een te laag werktempo, of te lage productiviteit. Er is in dat geval geen sprake van discriminatie als een werkgever vindt dat de uitvoering van de werkzaamheden niet naar wens verloopt tenslotte. Nou, dan maar afschrijven? Gewoon geen werk meer laten doen? Dat is de manier toch niet? Daarom lijkt mij een financiële oplossing noodzakelijk. Niet de nieuwe, zoveel is wel duidelijk.

Juist kaaskoje

Dat is de realiteit. En niet eens zo onlogisch, hoe zuur ook. Discriminatie? Ja ern vorm van. Maar zolang er ook andere sollicitanten zijn, komt een wg dasrmee we. Je kan er per slot van rekening maar 1 kiezen op een vacature.... en dat kan een wg altijd wel op e.o.a. manier rechtvaardigen.
Dus ja, zonder overheidsbemoeinis zal dat xo blijven

Geld helpt niet bij het probleem dat je schetst

“Mensen met een mbo-diploma, of alleen vmbo-diploma in al hun niveaus met een beperking komen natuurlijk nooit aan de bak als werkgevers de vrije keus hebben tussen beperkt en onbeperkt.”
Aan die vrije keus verandert niks. Ze houden die vrije keus en krijgen er salariskorting bij. Plus alles wat er binnengesleept is aan korte cotracten etc.

Nee, ik wil niet dat werkgevers nog meer “geholpen” worden, want werknemers krijgen er niks voor terug. Ik wil dat werkgevers beter op discriminatie gecontroleerd en bestraft worden.

“Nou, dan maar afschrijven? Gewoon geen werk meer laten doen? Dat is de manier toch niet? Daarom lijkt mij een financiële oplossing noodzakelijk. Niet de nieuwe, zoveel is wel duidelijk.”
Geld lost dat toch helemaal niet op als die vrije keus blijft en al die korte contracten blijven?

Vooruit, ik vind het best: verplicht bedrijven vanaf een zeker omzet om de groep arbeidsgehandicapten waar jij het over hebt een baan te verschaffen. Met een staffel desnoods: bij elke extra omzet x nog iemand erbij. Sociale vacatures zo je wilt.

Maar extra geld aan bedrijven geven gaat niet helpen.

Daar komt nog bij dat er niet alleen een groep arbeidsgehandicapten buiten de boot vallen, maar ook allochtonen, vrouwen, homo’s, transgenders en nog een heleboel gewone mensen.
Want er is ook nog eens gewoon te weinig werk.
Die situatie zal niet veranderen. Er komt steeds minder werk.

Iedereen een 15 urige werkweek, dat zou kunnen helpen.

Miriam

"Ik wil dat werkgevers beter op discriminatie gecontroleerd en bestraft worden."

Ik ook. Alles wat riekt naar uitsluiting vanwege geloof, geaardheid of huidskleur is verwerpelijk.

Geld lost dat toch helemaal niet op als die vrije keus blijft en al die korte contracten blijven?===

Ja, maar als de werkgever niet hoeft uit te gaan van normale verwachtingen en iets flexibeler kan omgaan met de functie-eisen, is er niet direct reden om een contract na drie maanden aan de wilgen te hangen. Ondanks de beperking kost zo iemand geen geld, de werkgever verliest er dan niet op.

Daar komt nog bij dat er niet alleen een groep arbeidsgehandicapten buiten de boot vallen, maar ook allochtonen, vrouwen, homo’s, transgenders en nog een heleboel gewone mensen.===

Hiermee sla je m.i. de plank mis.

Iemand ontslaan die niet voldoet aan de productiviteitseisen is niet strafbaar. Dat valt niet onder discriminatie. Het kan dus gebeuren dat iemand wordt aangenomen, want ja, iemand met een beperking níet aannemen is wél discriminatie, maar als diegene na 1 maand weer op straat staat omdat hij niet aan de eisen kon voldoen, valt dat niet onder discriminatie. Hoeveel mensen met een beperking zullen na een contract uitgezwaaid worden denk je, als hun aanwezigheid niet snel genoeg geld oplevert, of zelfs nooit zal opleveren? Kansloos.

Sociale vacatures vind ik heel sympathiek klinken overigens. Werknemers van sociale werkplaatsen moeten toch érgens ondergebracht worden. Compenseer werkgevers voor het deel wat verlies genoemd kan worden, dat is minder dan wat zo'n man of vrouw op een sociale werkplaats had gekost, dus toch nog een besparing.

Wet, discriminatie

Zo'n wet hebben we al eens gehad: de Wet Samen. Het werkte alleen niet....... Waarom niet: omdat het niet hard te maken was, omdat een werkgever nog altijd zich er onderuit kan 'lullen' dat de andere sollicitant betere 'papieren' had, en ALS het al gelijkwaardige 'papieren' waren, dan kan altijd nog het argument gebruikt worden dat in het sollicitatie gesprek de arbeidsgehandicapte minder goed naar voren kwam, reden voor afwijzing gaf door manier van doen of wat dan ook, minder geschikt leek. Valt niet te bewijzen dat dat niet zo is. Daarom is die wet langzaam weer dood gebloed.