Mensen met handicap minder betalen

Omdat het is afgesproken in het regeerakkoord

In het journaal werd gezegd dat omdat het is afgesproken in het regeerakkoord er niet zo heel veel meer zal worden veranderd aan deze wet.

Bezuiniging behaald, discussie gesloten, zoiets....zelfs als later blijkt dat de praktijk misschien toch anders is dan bedacht.

En dan raar dat ik hier boos om word.

Je vergeet de waard

Kaaskopje “Ja, maar als de werkgever niet hoeft uit te gaan van normale verwachtingen en iets flexibeler kan omgaan met de functie-eisen, is er niet direct reden om een contract na drie maanden aan de wilgen te hangen”
Ja, maar uitgaan van normale verwachtingen is niet verboden. Als dat nou wel zo was, dan was het nog wat. Maar dat is gewoon niet zo. Werkgevers kunnen mensen met loonkorting aan gaan nemen en ontslaan net zo lang tot ze er een vinden die heel productief is.
Of - de meeste banen gaan tenslotte niet over productie of opbrengst, dus dat hele verhaal van minder rendabel zijn klopt al van geen kant - die uitstekend op zijn plek is.
Dus als een werkgever minder hoeft te betalen en ondertussen wél gewoon uitgaan van de normale verwachtingen, dan pikt ie die arbeidsgehandicapten die gewoon mee kunnen draaien.
Het is een cadeautje voor werkgevers met een stigmatiserend effect voor werknemers en zonder enige garanties voor werknemers.

“Iemand ontslaan die niet voldoet aan de productiviteitseisen is niet strafbaar. Dat valt niet onder discriminatie”
Nee dat klopt. Daarom mag dat ook gewoon.
Maar het meeste - geen werk hebben - komt omdat mensen gewoon niet worden aangenomen. Ze solliciteren duizend keer en worden niet uitgenodigd. En dat wel degelijk om discriminerende motieven als “die zal vaker ziek zijn” Of “zal wel minder produceren”. Het erge aan dit voorstel is dat het het laatste argument (dat bijvoorbeeld ook over Antillianen en Surinamers bestaat) voor arbeidsgehandicapten rechtvaardigt. Ze worden er erkend minder rendabel mee. En dat terwijl heel veel werk helemaal niet om “rendabel” draait.

“Hoeveel mensen met een beperking zullen na een contract uitgezwaaid worden denk je, als hun aanwezigheid niet snel genoeg geld oplevert, of zelfs nooit zal opleveren”
Ik denk dat je zelf te veel overtuigd bent geraakt van het onrendabele. Nogmaals: er zijn op het totaal niet zoveel banen waar opbrengst zo direct telt zoals het bij jouw vorige baas telde. Dat die baas beweert dat jij hem meer kostte dan opleverde geloof jij kennelijk, maar ik niet zo. Dat ligt er maar aan wat je berekend. Klanttevredenheid heeft kennelijk geen belangrijke score.
Last but nog least: de realiteit zal zijn dat het cadeautje van dit kabinet wel wat oplevert voor het bedrijfsleven maar niks voor arbeidsgehandicapten. Ze zullen nog steeds ontslagen worden, niet aangenomen worden, of gedwongen zijn om te stoppen met werken omdat het werken ze meer kost dan het oplevert.

Zie ook de eerdere link van het CPB.

“Compenseer werkgevers voor het deel wat verlies genoemd kan worden,”
Nee dus. Niet doen. Gevaarlijk. Het is stigmatiserend en het levert geen extra banen voor arbeidsghandicapten op.

Je vergeet met de waard te rekenen.
Werkelijk, werkgevers zullen het cadeautje zo gunstig mogelijk in hun voordeel gebruiken. Net zoals dat met de WAO gebeurd is. Ja, dat heeft geleid tot het diskwalificeren van heel veel mensen.
Met deze regeling zal precies hetzelfde gebeuren.

Lavell

"Nu komt een premie die het vooroordeel bevestigt."

Die premie gaat naar de werknemer.

"Nee, dat gaat niet helpen.
Het is een cadeautje aan bedrijven. Iets anders is het niet."

De enige manier voor bedrijven om dit cadeautje te incasseren is door gehandicapten aan te nemen en dat is nou net wat de regeling probeert te bereiken.

De enige misbruikmogelijkheid die ik zie voor werkgevers is mensen die niet arbeidsgehandicapt zijn wel als arbeidsgehandicapt aan te nemen. Daar zal dus toch een of andere medische toets moeten gebeuren en dat is zeker een risico. Dokter, keur me alsjeblieft af, anders krijg ik die baan niet...

Nee, de premie gaat niet naar de werknemer.
De loonkorting -het cadeautje- gaat zeker naar de werkgever. Een premie is er alleen voor die werknemers die geen gezamenlijk huishouden voeren. Arbeidsgehandicapten wonen ook meestal samen. Het is niet voor niets dat er van de regeling wel degelijk een bezuiniging wordt verwacht.

Inderdaad, die keuring.
Precies zoals bij de WAO.

Overigens is dat voor werkgevers wel interessant, voor werknemers niet. Zij gaan immers minder verdienen. Zo weinig zelfs dat het de moeite van gaan werken niet waard is. Vergeet niet dat werken ook geld kost (vervoer, lunch, kleding).

Het zullen vooral werkgevers zijn die graag willen dat iemand een die eigenlijk prima functioneert in die functie, toch in aanmerking komt voor loonkorting.

Rendabel, Miriam

"de meeste banen gaan tenslotte niet over productie of opbrengst, dus dat hele verhaal van minder rendabel zijn klopt al van geen kant"

Dat zie jij een beetje te simpel Miriam. Indirect personeel wordt niet voor niets het personeel genoemd dat alleen maar geld kost, maar niets opbrengt....... Los daarvan: een adm.medewerker die minder productief is dan gemiddeld, zal aangevuld moeten worden met nog een adm.medewerker. M.a.w. wel degelijk een kostenpost. En als we het over overheidspersoneel hebben, dan is extra en/of meer personeel weer belastinggeld..... En hebben we het over onderwijs, of wel Besturen die jij van alles wil verwijten, want het lumpsum geld moet vooral naar de leraren gaan en niet naar het kantoor(personeel) van het bestuur, moeten dan dus weer extra lumpsum geld inzetten.....

Miriam en Ad

Miriam, we zijn het eens over het idee dat alle burgers van Nederland gelijkwaardig behandeld horen te worden. Maar hoe je het ook wendt of keert, is het niet realistisch dat alle mensen met een beperking gelijkwaardige prestaties kunnen leveren. Als je vindt dat deze mensen ontslagen mogen worden als ze inderdaad niet aan de algemeen geldende verwachtingen voldoen, ben je verder van huis dan het nieuwe voorstel. Er móet gewoon geld bij.

Het gaat om mensen die als arbeidsgehandicapt of met afstand tot de arbeidsmarkt of arbeidsbeperkingen een groep vormen die onder die etiketjes aan het werk geholpen zijn of nog moeten worden. Daarmee komen ze dus bij de werkgever in beeld en gaat mogelijk het laadje van gesubsidieerde arbeidsplaatsen open. Voor je van het UWV de 'erkenning' hebt dat er iets aan je rammelt gaat er heel wat aan vooraf, men wil dat liever niet erkennen. Ik zit niet voor niets weer in een bezwaar-procedure tegen een beslissing van het UWV. Het slaat nergens op.

Ieder mens wil dat hij gerespecteerd wordt om wat hij kan, beloond wordt zoals de wet dat voor iedereen bepaalt: minimumloon als ondergrens. Voor arbeidsgehandicapten geldt vervolgens: onmerkbaar aangevuld door de overheid, uitbetaald door de werkgever, volledig recht op WW en over het geheel pensioenopbouw. Zodat iedereen op het loonstrookje, bij werkloosheid en eenmaal met pensioen gelijkwaardig is.

De overheid ziet graag dat iedereen met een beperking aan het werk raakt. Vervolgens komen ze met een plan die niet over iedereen gaat, namelijk de samenleving, maar beperken ze zich tot de groep zelf. Inleveren ten koste van jezelf, in het voordeel van je eigen soort. Ik ben voor solidariteit, maar deze variant vind ik verwerpelijk.

Je lijkt mij te willen overtuigen dat ik het te zwart/wit zie vanuit mijn eigen ervaringen, dat ik het wel érg beroerd getroffen heb met werkgevers die in targets en zo denken, maar dan vraag ik me toch af hoe lang het geleden is dat jij in een dienstverband hebt moeten werken en deel hebt uitgemaakt van die processen. Voor zover ik weet was of ben jij zzp'er. Ik moet opeens aan een uitspraak van mijn vader denken, ook een zzp'er, alleen toen nog freelancer genoemd. Hij lag een keer in het ziekenhuis en zag de verpleegsters rondrennen. Eenmaal thuis tegen mijn zus, ook al enige tijd verpleegkundige "Goh, ik wist niet dat ze zó hard moesten werken."

Dat zal niet gebeuren

Kaaskopje “Maar hoe je het ook wendt of keert, is het niet realistisch dat alle mensen met een beperking gelijkwaardige prestaties kunnen leveren”
Je hoeft het niet nog een keer uit te leggen. Het is waar.
De enige manier waarop je dat sluitend oplost is door werkgevers te verplichten mensen in dienst te nemen. Zolang dat niet gebeurd zullen de mensen waarover dit idee bestaat aan de kant blijven staan.

Een stimuleringsmaatregelen voor werkgevers helpt niet. Ze WILLEN niet.
Net zo als ze geen allochtonen WILLEN, geen vrouwen, geen noem het maar.

De overheid zit graag tevreden werkGEVERS dus is er nu een regeling bedacht die werkGEVERS tegemoet komt.

Heb je je al voorgesteld wat er gebeurt onder deze regeling met een alleenstaande voor wie de loonkorting zal gelden? Die komt voor de rest (bruto 7000 euro per jaar) in aanmerking voor een uitkering. En omdat dat een uitkering is, heeft hij sollicitatieplicht. Hij kan de baan niet weigeren. Moet het lage salaris, desnoods een salaris ver onder het minimumloon voor lief nemen. Dat kan ook iemand zijn die tot voor kort gewoon bij die baas werkte maar van wie de werkgever ontdekt dat ie onder de kortingsregeling valt.

Toen werkgevers de WAO in hun voordeel gingen gebruiken, werden er mensen helemaal afgekeurd tegen hun wil en zonder dat ze er iets aan konden doen. Ze waren namelijk verplicht de arbo-arts te bezoeken die de keuring werd pietluttig binnen de lijntjes ten gunste van werkgevers uitgevoerd. Om het simpele feit dat werkgevers wel tijd en geld hebben om eindeloos bezwaar en beroep aan te tekenen om zo de regels zo veel mogelijk in hun voordeel uit te leggen, terwijl er vanuit de kant van werknemers geen tegenwicht is. Werknemers hebben meestal geen geld en energie voor dat soort uitputtende procedures.

Je droomt bij deze regeling een uitvoering die ten gunste van de zwaksten op de arbeidsmarkt zal zijn.
Dat zal niet gebeuren.

En moeilijk terug te draaien

https://www.volkskrant.nl/buitenland/werk-zoeken-in-spanje-is-nog-altijd-een-helletocht-voor-de-pas-afgestudeerden~a4594515/

"De onzekerheid op de Spaanse arbeidsmarkt is het gevolg van een fout uit het verleden, stelt Jansen. 'Tijdens de dictatuur van Franco werden er vaste contracten ingevoerd die heel moeilijk te beëindigen waren. Als reactie daarop werd in 1984 tijdelijke arbeid bijna volledig vrijgegeven. Het gevolg: vaste werkplekken begonnen te roteren, bedrijven schakelden massaal over op tijdelijke banen en binnen vijf jaar had eenderde van de werknemers een tijdelijk contract. Jansen: 'In Nederland gebeurt nu in zekere zin hetzelfde."

Het wordt met sprookjes verkocht: als je werknemers makkelijk kunt ontslaan kunnen werkgevers ook veeeeeeeeel makkelijker en sneller mensen aannemen.

En daar ga je.

probleem en oplossing

Als ik het goed begrepen heb is er met de huidige regeling een probleem: de werkgevers vinden het te veel gedoe een subsidie voor werknemers met een handicap aan te vragen.

Oke, kan zijn. De overheid wil dat probleem wel oplossen.

Nu zijn er 2 oplossing:
1. Je maakt het aanvragen van subsidie door werkgevers makkelijker of steekt energie in het helpen van werkgevers om het aanvragen van subsidie veel makkelijker te maken.
2. Je legt het probleem bij de gehandicapte werknemers.

Er is nu gekozen voor optie 2 en, verrek, er wordt met die regeling ook nog eens gigantisch bespaard! Terwijl optie 1 vermoedelijk geld kost (hulp van overheid aan werkgevers).

Topoplossing toch?

En ach, dat er allerlei mensen met een handicap de dupe worden, ach. Jammer. Hadden ze maar geen handicap moeten hebben. Pech.

Tja Miriam

Het is duidelijk dat jij de werkgever als de grote boeman ziet. En ongetwijfeld zijn er boeman werkgevers, maar dat zijn ze echt niet allemaal. En natuurlijk kun je van grote bedrijven verwachten (bedrijven die meer armslag hebben) dat ze zich wat socialer opstellen: ze kunnen wel wat hebben. En uiteraard van overheidsinstanties (alhoewel...... dat betaalt de burger dan uiteindelijk). Maar een gemiddeld bedrijf is er om z'n hoofd boven water te houden en te kunnen blijven draaien en zal daardoor niet meer kosten willen maken of risico's willen nemen dan noodzakelijk. Nu gaat de economie goed (alhoewel er nog zat bedrijven zijn die in zwaar weer zitten), maar we hebben bijna 10 jaar crisis achter de rug, en dat zit natuurlijk ook nog in het denksysteem van de gemiddelde werkgever en het kan zomaar wéér gebeuren. Dat is de realiteit en de logica.
Maar dat al betekent niet dat de werkgever maar kan doen en laten wat hij wil. Er zijn talloze regels en verplichtingen die een werkgever moet naleven, zoals het minimumloon, arbozaken, ketenbeding, premies, transitievergoedingen enz enz enz. Terecht, want anders staat de werknemer nergens. Zo is dat geregeld. En zo zal een gemiddelde werkgever niet dingen op zich nemen die niet verplicht zijn maar wél geld en risico met zich mee (kunnen) brengen. Dus wil je het geregeld hebben, dan zal er ofwel een wettelijke verplichting moeten komen ofwel e.o.a. tegemoetkoming.

Even twee linken geplakt

https://100-salaris.nl/regels-loon-arbeidsgehandicapten-eenvoudiger/?cn-reloaded=1

https://vng.nl/files/vng/201804-18-position-paper-loondispensatie.pdf

Tussen de bedrijven door zet ik weer even twee linken om het overzicht te houden. Een neutrale weergave van de situatie en de mening van de VNG.

Miriam en Suze

Suze, natuurlijk slaat Miriam de spijker op de kop. Ik ben het ook niet oneens over het gegeven dat de overheid, met in de hoofdrol de VVD, een erg hoge pet op heeft van werkgevers en een erg lage van burgers die zich niet naadloos in de harde wereld die arbeidsmarkt heet kunnen voegen. Ze verpakken het dan wel in een sausje van 'iedereen even veel rechten', maar de realiteit is anders. Als ik de uitspraken van Rutte door de jaren heen op een hoop gooi, vind ik dat er weinig compassie met deze groep burgers in zijn woorden door klinkt.

Miriam, ik dénk dat ik tamelijk realistisch ben ik mijn beoordeling van dit nieuwe plan, maar ook over wat wenselijk is. Fijn daarbij is, dat dit bevestigd wordt in officiële stukken, zoals van de VNG.

Jij en ik wensen hetzelfde. Gelijkwaardige behandeling van iedereen. Iets wat de normaalste zaak van de wereld is, maar helaas moet ik spreken in termen van 'zou moeten zijn'. Voor mensen met een migratie-achtergrond, met een andere huidskleur dan de witte, met welke religie dan ook en een arbeidshandicap zou dit nu officieel al aan de orde moeten zijn. Tot op zekere hoogte zijn de rechten van ieder mens beschermd door artikel 1, de praktijk is helaas nog niet wat het zou moeten zijn. Hoe dan ook mag een werkgever iemand niet uitsluiten puur en alleen vanwege de genoemde zaken. Maar dat is een zekerheid tot de voordeur en verder niet.

Stel dat Meryam een donkere huidskleur heeft, een niet Hollandse achternaam, moslima is en in een rolstoel zit, dan mag dát niet de reden zijn om iemand uit te sluiten van werk. Meryam heeft de papieren, een leuke babbel, dus die elevator-pitch zat wel snor. Qua persoonlijkheid past ze in het team waar ze aan toegevoegd gaat worden, dus niets mag de werkgever in de weg staan om haar aan te nemen. Dat doet hij dus niet. Hij neemt haar aan. Helaas blijkt na 3 weken dat het inwerken niet zo vlot verloopt als bij iemand die niet in een rolstoel zit. Ze voldoet dus niet aan het niveau waarop ze hoort te zitten en aan de bijpassende productiviteitseisen. Dan mag de werkgever haar weer naar huis sturen. Daarmee discrimineert hij niet. Meryam is daarmee gelijkgesteld aan de "normale" werknemer, dat zou volgens hoe jouw ideaal eruit ziet dus moeten kloppen bij haar gevoel van rechtvaardigheid. Waarom zou je iemand met een beperking tenslotte een speciale behandeling moeten geven? Begrijp ik dat goed?

Ik ga er nu even vanuit dat ik dat goed begrijp. Ik zit zelf in die situatie. Ik heb niets wat mij tot zo'n speciaal geval, die beschermd moet worden, maakt. Zolang alles goed gaat is dat prima. Ik voel me ook niet speciaal in dat opzicht. De werkelijkheid is dat ik wel 'speciaal' ben (niet uniek!). En dat vinden werkgevers ook. Zo speciaal dat ze iemand die dat soort klusjes mogen doen, met het schaamrood op de kaken te laten vertellen dat er geen plaats is voor zo'n speciaal iemand als ik. Ik gebruik mezelf als voorbeeld, puur om te laten zien hoe het werkt. Laat dat verder los alsjeblieft. Het gaat mij om het algemene belang van mensen met lichamelijke of psychische specialiteiten.

Mijn indruk van wat jij zegt, is dat je toch vindt dat dit scenario, dus iedereen gelijkwaardig, geen regelingen die die gelijkwaardigheid zouden ondermijnen, eerlijker is dan werkgevers de ruimte te geven om met overheidsgeld in iemand te investeren, of gewoon in dienst te houden. Die investering kan gaan om tijd, simpelweg tijd. Of begeleiding, langere coaching. Voor alles: om geld.

Volgens wat ik van jou begrijp vind je dat als je als arbeidsbeperkte niet functioneert zoals zou 'moeten', de werkgever dat mag laten merken door je weer te laten gaan, want dat is tenslotte volledige gelijkwaardigheid en de werkgever kan hiermee geen misbruik maken van overheidsgeld. Bovendien, zo zeg jij, zal hij een werknemer die al in dienst is niet alsnog als minder productief richting overheidsloketje kunnen duwen om zo alsnog minder loon enz. te hoeven betalen. Dat laatste is overigens niet aan de orde, volgens het nieuwe plan. Het gaat om níeuwe werknemers en niet al aanwezige werknemers. Het gaat ook níet om mensen die op persoonlijke eigenschappen als kleur, geaardheid en religie gediscrimineerd kunnen worden.

Dit systeem kan positief zijn als een werknemer mag blijven. De trots zal groot zijn, hij wordt gezien als 'normale' werknemer die geld in het laadje brengt, in plaats van geld te kosten. Maar de werknemer die niet voldoet zit met het deprimerende gevoel dat men niet alles heeft gedaan om het tot een succes te maken. Hij is al een mislukkeling eerste klas, nog voor hij kan aantonen dat dat niet het geval is! (even erg zwart/wit gezegd). De kans dat dit patroon zich zal blijven herhalen is enorm groot. Hoe kun je dit met zelfvertrouwen en optimisme volhouden tot je 67 bent?

Dat de gemiddelde werkgever graag zo min mogelijk verplicht wil worden om royaal te investeren in personeel, dus al helemaal niet in arbeidsbeperkte mensen, dat zal nooit veranderen, ook niet met strafmaatregelen gebaseerd op 'gij zult iedereen gelijk behandelen'. De maatschappij moet ervoor zorgen dat deze groep daar niet het slachtoffer van wordt. De hele maatschappij, dus niet deze groep zelf. En niet onder de valse belofte dat daardoor veel meer vacatures zullen vrijkomen voor de groepsleden. Die komen pas weer écht vrij als de maatschappij belangeloos voor beschutte werkplaatsen wil (wat neerkomt op moet) betalen. In het normale bedrijfsleven werken, klinkt ideaal, maar voor veel mensen betekent dat huizenhoge stress. Die help je echt niet door werkgevers te dwingen ze in dienst te nemen.

inderdaad

Zolang je niet hard kunt maken dat een wg een wn niet wil aannemen op grond van zijn handicap (en de daarbij vermeende of daadwerkelijke extra kosten en risico's), kom je daar niet verder mee. En dat is heel moeilijk hard te maken. Wel misschien uit statistieken, maar niet bij een individuele vacature.
Een werkgever is van nature niet een 'sociaal' persoon. Denk ook maar aan hoe het vroeger ging. En in wezen is een wg dat nog steeds niet, alleen door wetten, regels en verplichtingen zijn de omstandigheden en rechten voor wn's 100x beter dan 100 of 200 jaar geleden.
Daarbij zijn de risico's voor werkgevers de laatste jaren een stuk groter geworden (doorbetalen bij ziekte, (transitie)vergoedingen, ketenbedingen enz), in principe bedoeld om de wn meer te beschermen en/of rechten te geven, maar die regelingen kunnen juist voor groepen als arbeidsgehandicapten negatief uitvallen, want de wg wil geen (vermeend) hoger risico op dat soort onkosten.

Je begrijpt er niks van

Kaaskopje “Daarmee discrimineert hij niet. Meryam is daarmee gelijkgesteld aan de "normale" werknemer, dat zou volgens hoe jouw ideaal eruit ziet dus moeten kloppen bij haar gevoel van rechtvaardigheid. Waarom zou je iemand met een beperking tenslotte een speciale behandeling moeten geven? Begrijp ik dat goed?”
Nee. Je doet namelijk alsof dat mijn utopische beeld is, maar dat is het niet.
Het is gewoon de realiteit. Het is zoals het nu werkt. Er is geen voornemen om aan die werking iets te veranderen.

Kaaskopje “Mijn indruk van wat jij zegt, is dat je toch vindt dat dit scenario, dus iedereen gelijkwaardig, geen regelingen die die gelijkwaardigheid zouden ondermijnen, eerlijker is dan werkgevers de ruimte te geven om met overheidsgeld in iemand te investeren, of gewoon in dienst te houden.”
Je denkt dat omdat jij uit.die ruimte die ontstaat meteen de conclusie trekt dat dat ook in het voordeel van werknemers gebruikt zal worden.wat ik je probeer duidelijk te maken is dat dat niet zal gebeuren. De mooie theorie die je hoopt is niet de theorie waarmee bedrijfsbeslissingen genomenworden.

“De trots zal groot zijn, hij wordt gezien als 'normale' werknemer die geld in het laadje brengt, in plaats van geld te kosten.”
Dat geloof ik gewoon niet. Jij zult in dat schuitje niet eens een aanvulling krijgen omdat er ook een ander inkomen is. Wat nou “trots” als met een 40 urige werkweek het salaris van een 15 jarige binnen brengt.
Ik geloof bovendien ook niet in die niet rendabele werknemer.

“In het normale bedrijfsleven werken, klinkt ideaal, maar voor veel mensen betekent dat huizenhoge stress. Die help je echt niet door werkgevers te dwingen ze in dienst te nemen.”
Tja. Die zullen dus geen baan krijgen met deze regeling.

Exit deze regeling wat mij betreft.

Je moet onderscheid maken tussen wat er is en wat je mogelijk het liefst zou willen.
Als je een oplossing voor het alles wilt, dan zie ik meer in een 15 urige werkweek en een basisloon.
Dat is ook een uitkering en kans op meer inkomsten als je meer gaat werken. Maar dan voor iedereen.

Miriam

Ik verdeel je reactie even in alinea 1, 2 en 3.

Alinea 1: Mensen die nu met een arbeidshandicap ergens aan het werk mogen, voelen niet dat hun gewerkte uren opgedeeld worden in 'verdiend geld' en 'uitkering', zoals in het nieuwe plan.

De huidige situatie:

"Loonkostensubsidie compenseert de werkgever voor het verschil tussen de arbeidsproductiviteit van een werknemer (loonwaarde) en het wettelijk minimumloon. Het wettelijk minimumloon gaat namelijk uit van 100% arbeidsproductiviteit. Is een werknemer minder dan 100% productief? Dan kan de werkgever dankzij de loonkostensubsidie toch deze minder productieve werknemer in dienst nemen. De werknemer ontvangt cao-loon, maar tenminste het wettelijk minimumloon. De loonkostensubsidie is maximaal 70% van het wettelijk minimumloon."

Dus nu is er deze regeling voor 'speciale' mensen die een 'risico' vormen voor werkgevers. Ik zit daar echt totaal niet mee. Laat mensen maar 'speciaal' zijn als dat betekent dat ze voor de 100 procent die zij kunnen presteren aan het werk kunnen en voor een salaris wat op het lóónstrookje gelijkwaardig is aan hun collega's. Maar blijkbaar is dit teveel werk voor werkgevers. Het kost teveel moeite.

Alinea 2 ik denk nog niet zoveel wat dit betreft. Het enige wat ik denk is dat dit kabinet niet beseft hoe beledigend het 'voorstel' is (voorstel wat in beton gebeiteld is, is geen voorstel lijkt mij). Ze horen opnieuw uit te gaan zoeken welke fatsoenlijke alternatieven er zijn. Maar ik vrees dat ze daar geen zin in hebben.

Alinea 3
Hier blijken we langs elkaar heen te praten. De nieuwe regeling vind ik te gek voor woorden, dus daar hoeft niemand trots op te zijn, daar had ik het dus ook totaal niet over toen ik het over 'trots' had. Die regeling is een ordinaire bezuiniging. Het leek me duidelijk hoe ik daarover denk. Ik had het over de trots die iemand met een beperking voelt als hij volwaardig mee kan draaien tegen op zijn minst het wettelijk minimumloon op zijn loonstrook, passend bij het aantal uren wat hij gewerkt heeft. Of hij nu alleen woont of niet.

Zonder financiële steun in welke vorm dan ook, zullen arbeidsgehandicapten niet aan het werk raken. Als je daar toch in blijft steken, is dat erg onrealistisch. Om nieuwe misverstanden te voorkomen... daarmee bedoel ik dus niet dat ik de nieuwe regeling opeens wél acceptabel vind. Absoluut niet!

Jij bent ook tegen de plannen van het kabinet, maar de enige oplossing die je aandraagt is dat werkgevers geen slaatje mogen slaan uit subsidies, dus afschaffen die handel en als mensen met een beperking daardoor buiten de boot vallen... tja, zo is het leven. Ik accepteer dat er een tussenweg moet zijn. Dus wél subsidies. Ik ken aardig wat mensen die via die gesubsidieerde tussenweg lekker werken. Op de sociale werkplaats, bij de post, bij sommige winkels e.d.. Dat moet in stand blijven. Dan kost het werkend Nederland maar een paar euro per maand extra.

Dezelfde val

Je hele betoog staat of valt met de terugkerende aanname dat subsidies helpen.
Ik zeg je dat ze niet helpen. De bestaande niet en deze nieuwe niet.
Ze werken zelfs averechts.

Dat leg ik nog één keer uit.
De bestaande regeling is oorspronkelijk bedoeld als stimuleringsmaatregelen om koudwatervrees weg te nemen: neem ze nou maar aan dan zul je vanzelf zien dat het om capabele mensen gaat.
Het had helemaal niks te maken met de veronderstelling dat het om mensen gaat die minder productief zijn. Er is (of was, ik ben niet meer precies op de hoogte, al een tijdje geen werkgever meer) precies zo’n regeling voor autochtonen, Antillianen en Surinamers.
Wie meent dat die stimuleringsmaatregelen eenvoudig te vertalen zijn naar der veronderstelling dat mensen minder produceren, die beweert daarmee hetzelfde over autochtonen, Antillianen en Surinamers.

Ik geef je dus ongelijk.
Het gaat helemaal niet over mensen die minder produceren. Vooral omdat werkgevers nu al het recht hebben om mensen die minder produceren te ontslaan, zelfs als ze onder zo’n regeling vallen. Bij minder produceren moet je trouwens helemaal niet aan opbrengst denken, maar aan collega’s. Collega’s willen niet werken met iemand die er de kantjes vanaf loopt, die veel minder voortbrengt dan zij, die de helft doen in de periode dat zij allang klaar zijn.
Dat soort mensen worden ontslagen. Ook als ze onder een of andere regeling vallen. Gewoon omdat dat kan.
De mensen die met zo’n regeling werken functioneren binnen de algemene lijntjes in de functie die ze uitoefenen. Dus niet langzamer dan de langzaamsten, dien dommer dan de domsten, niet slordiger dan de slordigsten.
Gewoon. Ze draaien gewoon mee, maar met subsidie.

“maar de enige oplossing die je aandraagt is dat werkgevers geen slaatje mogen slaan uit subsidies,”
Dan mis je de essentie.
Die subsidies moeten niet. Werkgevers aan de wet houden moet wel. Dat betekent dat ze mensen die gelijkwaardig mee kunne werken gewoon moeten aannemen en moeten betalen. Niet discrimineren dus.

“Ik ken aardig wat mensen die via die gesubsidieerde tussenweg lekker werken. Op de sociale werkplaats, bij de post, bij sommige winkels e.d.. Dat moet in stand blijven.”
Dan zou je moeten weten dat die mensen gewoon en voldoende meedraaien op hun stek. Die banen blijven in stand als er niet gediscrimineerd wordt.

Vergeef me het, maar na jouw betoog zou juist de conclusie getrokken kunnen worden dat ze onvoldoende meedraaien. Dat ze daarom geen recht hebben op een gewoon salaris. Dat werkgevers daarom recht hebben op compensatie.
Eigenlijk is het alsof je het helemaal eens bent met de theorie die onder die nieuwe wet ligt.
Dat is de val waarin je trapt.
Of is het werkelijk je overtuiging?
In dat geval: Ik het niet met je eens.

heel apart Miriam

Allereerst:
"Er is (of was, ik ben niet meer precies op de hoogte, al een tijdje geen werkgever meer) precies zo’n regeling voor autochtonen, Antillianen en Surinamers.
Wie meent dat die stimuleringsmaatregelen eenvoudig te vertalen zijn naar der veronderstelling dat mensen minder produceren, die beweert daarmee hetzelfde over autochtonen, Antillianen en Surinamers."
Je doelt wrs op de Wet Samen. Die heeft bestaan van 1998 tot 2004. Die wet was bedoeld om werkgevers te stimuleren meer allochtonen aan te nemen. De wet hielt in dat er een registratie moest plaatsvinden van het aantal allochtone fte's in dienst (percentage van het aantal fte's) en die in periodes (ik meen per kwartaal) werden aangenomen. Die cijfers moesten (ik meen) per kwartaal worden aangeleverd en als die onder de norm waren, dan moest men aangeven hoe dat kwam. Nou, dat was niet zo moeilijk: de meeste geschikte kandidaat voor de betreffende functie was toevallig autochtoon. Klaar. Er stond verder ook geen enkele subsidie of sanctie tegenover, het was alleen maar bedoelt om de bewustwording te vergroten. M.a.w.: er was ook geen sprake van dat allochtonen minder productief zouden zijn of wat dan ook, sterker nog de boodschap was dat ze minstens net zo goed waren. Kortom, niets met de situatie van arbeidsgehandicapten te maken, die, vaak i.i.g., extra ondersteuning nodig hebben, of minder productief zijn, of hulpmiddelen voor aangeschaft moeten worden, of beperkingen anderszins, dus daadwerkelijk kosten in de vorm van tijd, energie of geld met zich meebrengen.

"Bij minder produceren moet je trouwens helemaal niet aan opbrengst denken, maar aan collega’s. Collega’s willen niet werken met iemand die er de kantjes vanaf loopt, die veel minder voortbrengt dan zij, die de helft doen in de periode dat zij allang klaar zijn."
Aha, nu zijn de collega's weer de boosdoener..... Tja, waarom niet......
Hoe dan ook, áls die collega's al een punt zouden hebben ("de kantjes er van af lopen"???? Wie stigmatiseert hier eigenlijk?) doordat een arbeidsgehandicapte minder zou produceren, dan betekent dat dan toch DAT die arbeidsgehandicapte minder produceert? Dus dan HEEFT de wg dan toch ook een reden om daar iets tegenover te verlangen, want anders heeft hij daar nadeel aan, op welke manier dan ook. Overigens, als de arbeidsgehandicapte de bui voelt hangen aan het einde van het contract, dan meldt hij zich ziek en gaat hij ziek uit dienst. Zal een wg ook blij van worden.... (kosten voor de wg).

"Die subsidies moeten niet. Werkgevers aan de wet houden moet wel. Dat betekent dat ze mensen die gelijkwaardig mee kunne werken gewoon moeten aannemen en moeten betalen. Niet discrimineren dus."
Nee, dat hoort en mag ook niet, maar dat is niet zomaar te vangen. Dus daar schiet je geen donder mee op.

De verwarring nog groter

Kaaskopje, ik hoop dat het bericht van bieb ons gesprek niet nog ingewikkelder maakt dan het al is.
Ik heb als werkgever een gewichtig formulier gekregen om subsidie op werknemers te kunnen ontvangen wegens afkomst. Dat was niet de wet samen want die gaat over bedrijven met > 35 werknemers.
Ik heb destijds die subsidie niet aangevraagd. Dat had wel gekund.
Ik vond destijds die subsidie te stigmatiserend. Alsof mijn werknemer zich niet op zijn eigen titel had waargemaakt.

Zoals jij mensen kent die via de gesubsidieerde tussenweg kent en je je daarbij voorstelt dat ze dat aan die subsidie danken en niet aan zichzelf.
Ik denk dat ze dat wel degelijk aan zichzelf te danken hebben.
Mensen die eigenlijk niet kunnen werken, die in hun functie te zeer achterblijven bij hun collega’s, die krijgen (of houden) nu al geen baan.

Ik vertel nog maar een keer over een vriend van mij

Hij haalde een 'arbeidsgehandicapte jongeman' binnen in zijn bedrijf, als een van de drie medewerkers. Dat deed hij deels uit sociale overtuiging en deels omdat hij een bijdrage kreeg van de toenmalige regeling.
Jongeman had adhd en een verslavingsverleden (hard drugs) en nauwelijks een opleiding.
Na een jaar bleek dat deze jongeman wel leerbaar was maar dat hij nog niet op het gewenste niveau zat. Hij kon niet zelfstandig werken (of deed er veel te lang over, vooral omdat hij fouten maakte die weer hersteld moesten worden).
Mijn vriend wilde hem wel aanhouden maar dan wel met dezelfde bijdrage. Die bijdrage werd echter flink gekort. En daardoor was het bedrijfseconomisch niet meer haalbaar om deze werknemer aan te houden. Toen heeft hij de werknemer moeten laten gaan.

Echt jammer. Want een jaar langer bij deze baas had voor hem veel verschil kunnen maken. Misschien had de bijdrage een jaar later wel omlaag gekund of helemaal geschrapt kunnen worden.

Kosten van een cursus

“Mijn vriend wilde hem wel aanhouden maar dan wel met dezelfde bijdrage. Die bijdrage werd echter flink gekort. En daardoor was het bedrijfseconomisch niet meer haalbaar om deze werknemer aan te houden. Toen heeft hij de werknemer moeten laten gaan.”
Laten we uitgaan van een premie van 7000€ per jaar ( dat is ie nu maximaal) en een flinke korting van 50%. Blijft er een kostenpost over van 3500€. Voor een jaar zeg je.

Dat zijn de kosten van een bijscholingscursus. Een tamelijk gewone investering in een werknemer. Een investering in de toekomst. Ach, vooruit, je wil dat dat langere tijd meegaat. Maar het bedrag zelf is werkelijk overkomelijk. Daar gaat een bedrijf niet van over de kop.

Nee, ik denk dat jouw vriend er als baas een ander idee bij had. Voor die toelage heeft hij het niet gedaan of gelaten. Hij was niet voldoende zeker van het resultaat.
Het zou nog wel eens veel langer kunnen duren dan een jaar voordat deze jongen op de rails zou zijn.

Ja. Dat is eigenlijk altijd wel een reden om niet verder te gaan met Iemand. Ook als er geen subsidie is.

Miriam

Je dacht misschien dat ik er geen zin meer in had, maar ik heb het bewust even laten liggen.

Kaaskopje, ik hoop dat het bericht van bieb ons gesprek niet nog ingewikkelder maakt dan het al is.===

Voor mij was het gesprek niet ingewikkeld en door Bieb ook niet geworden, voor jou wel? Ik heb vrij helder voor ogen wat ik niet aan de nieuwe regeling vind kloppen en waarom ik subsidie acceptabel vind. De verwarring komt bij jouw vandaan. Jij denkt dat 'we' er beter van worden als alle subsidies zouden stoppen. Dat geld gaat, zo redeneer jij, echt niet naar de werknemer, alleen de werkgever wordt daar beter van. Heb je daar bewijs van? Bovendien is subsidie stigmatiserend en dat moeten we dus ook niet willen. Prima dat jij geen gebruik hebt gemaakt van subsidie, maar het zou mij werkelijk een rotzorg zijn geweest of je die subsidie had aangevraagd of niet, zolang ik maar normaal betaald werk heb en hou.

Als de werkgever met subsidie wel ruimte in zijn bedrijf of desnoods hoofd kan vrijmaken voor een werknemer die extra begeleiding of tijd nodig heeft, heb ik daar vrede mee. Zolang het eindresultaat maar is dat die persoon een baan heeft met op het loonstrookje op zijn minst het minimumloon voor zijn gewerkte uren. Het wordt pas stigmatiserend als het in beton gebeitelde 'voorstel' ingevoerd gaat worden. Dat je ondanks je noeste arbeid je hand op mag gaan houden bij de gemeente, wat een belediging!

Jij lijkt vrij makkelijk over te schakelen naar de fase waarin een gehandicapte werk(zoek)ende gewoon pech heeft als een werkgever hem niet in dienst wil nemen of uit dienst laat gaan. In een 'eerlijke' maatschappij zonder subsidies is dat nu eenmaal de consequentie. Gelijke monniken, gelijke kappen, dus ook voor de burger met beperkingen. Dát haal ik uit jouw reacties.

"Ik denk dat ze dat wel degelijk aan zichzelf te danken hebben.
Mensen die eigenlijk niet kunnen werken, die in hun functie te zeer achterblijven bij hun collega’s, die krijgen (of houden) nu al geen baan."

Heb je enig idee wat er nu nog werkzaam is binnen de sociale werkvoorziening en wat er jarenlang gewerkt heeft? Dat zijn mensen die gemiddeld genomen niet voldoen in een normale bedrijfssituatie. Maar ze werk(t)en wél! En dat deden en doen ze ontzettend trouw, naar niveau en met het gevoel dat ze nuttig zijn. Je zult het vast niet zo bedoelen en bedoelde je het hoop ik sarcastisch, want snotverdorie, hoezo hebben deze mensen dat aan zichzelf te danken? Stonden ze vooraan bij Onze Lieve Heer te bedelen voor een fijne stoornis, misgroeid lichaamsdeel of falende ogen of oren? (Nee nee, ik geloof niet dat mensen wat dan ook bij OLH kunnen vragen, dus bij wijze van spreken.) Het is aan de overheid te danken, aan de besparingsdrang op deze groep mensen, dat die werkplekken de verantwoordelijkheid van 'gewone' werkgevers zijn geworden. Het is maar een klein deel van deze groep die het lukt om zich zelfstandig in het normale bedrijfsleven in te voegen. De rest lukt dat niet en heeft daar ondersteuning bij nodig, of zal aangewezen zijn op dagbesteding. Waanzin.

Mensen ontslaan omdat ze hun werk niet doen zoals de werkgever dat verlangt is géén discriminatie, dus mensen die niet aan de eisen voldoen, kunnen zich niet op anti-discriminatiewetgeving beroepen. Dus als je eenmaal door de sollicitatieprocedure heen bent, kan een werkgever je altijd wegsturen onder het mom van 'voldoet niet', of mooier gezegd 'we hebben te verschillende opvattingen over de invulling van de functie'. Zonder subsidies kun je dus wel inpakken als je beperkingen voor vertraging zorgen.

Ik denk dat iedere verdere toevoeging van mijn kant alleen maar een herhaling van zetten wordt of al is.

Kaaskopje

Je herhaal idd maar dat is nodig, want Miriam snapt het punt niet. Of eigenlijk: ze snapt het wél, maar ze heeft zelf een punt gemaakt en zal koste wat kost dat blijven verdedigen, nooit toegeven dat de ander het misschien wel beter ziet. En erger nog, ze doet dat door volkomen tegenstrijdige argumenten te gebruiken: eerst hebben de meeste arbeiders (dus ook arbeidsgehandicapten) volgens haar geen invloed op de productie, dus dat argument vindt ze onzin. Vervolgens verkondigt ze met droge ogen dat het de collega's zijn die die arbeidsgehandicapten niet willen, want ze lopen de kantjes er van af (subtieler: produceren minder). Los van die lullige opmerking, is dat volkomen tegenstrijdig met haar vorige argument.
Afgezien daarvan: ik ben zelf geen arbeidsgehandicapten, dus voel mij totaal niet aangesproken, maar voor een wél arbeidsgehandicapten is dit ook een zeer nare manier van communiceren.
Maar goed, zo gaat het in de meeste discussies met haar.

Bieb

Ja, je hebt gelijk. Ik herhaal ). Maar dat komt omdat ik zoals gewoonlijk in mijn eigen val trap, waardoor ik denk "hoe kan ik het dan wél duidelijk maken?" Wat dat betreft lijk ik wel een beetje op Miriam, ik bijt me er in vast.

Officieel ben ik ook niet arbeidsgehandicapt, ik kan ook niet zeggen dat ik een top-expert ben, maar ik heb wel de indruk dat ik er meer in zit dan Miriam. En beter aanvoel hoe het is als de nieuwe regeling van kracht zal gaan.

Oh ja collega's

Als ik een ding zeker weet, is dat juist collega's de laatsten zijn die je willen lozen als duidelijk is dat het geen onwil is wanneer je iets minder doet. Collega's willen dat je je best doet en dat je het goed doet, zodat zij het niet over hoeven te doen. Nou, die mentaliteit hebben mensen met een beperking net zo goed als mensen zonder een beperking en vaak nog dubbel ook.

dat denk ik ook

maar los daarvan: het argument onwillige collega's wordt aangehaald omdat een ander argument geen bijval krijgt. En dat het argument collega's compleet tegenstrijdig is met haar andere argumenten. Immers áls collega's hier problemen mee zouden hebben, dan zou dat zijn omdat zij harder moeten werken, het werk niet klaar komt enz. Dus dan zouden niet alleen de collega's daar 'last' van hebben, maar de werkgever dus ook. Dus zou hij ook alle reden hebben om dit gecompenseerd (op wat voor manier dan ook) te willen zien of z'n bedenkingen hebben c.q. er niet aan te willen beginnen.

Bieb

Inderdaad.

Memo's bestaan niet onderhandelingen vergeten

Ik denk dat Rutte wat vergeetachtig aan het worden is. Ik vraag me af of hij wel 100 % kan functioneren. Misschien moeten ze hem laten beoordelen om te zien of hij geen arbeidshandicap heeft, dat is in ieder geval de moeite van de bezuiniging waard...))

Haha Hanne

Die is raak . Ik zit nu trouwens te multitasken tussen het debat en de computer.