Basisinkomen
Wat vinden jullie van het basisinkomen?
Dat wil zeggen, in plaats van allerlei toeslagen en uitkeringen krijgt iedereen een basisinkomen. Onvoorwaardelijk en hoog genoeg om een (sober) bestaan van te leiden. Soort AOW alleen dan voor iedereen. Werken wordt dan een keuze.
Aan de ene kant lijkt me het niet zo'n gek idee. Al dat bureaucratische gedoe met toeslagen e.d. kan worden afgeschaft. Mensen die even geen werk hebben hoeven geen bibliotheek aan te leggen aan bewijzen van hoe hard ze zoeken naar werk, naast hun 'tegenprestatie' voor hun uitkering.
Aan de andere kant, zouden mensen die het ondanks hun basisinkomen, toch niet lukt om rond te komen en in de schulden komen, verslaafd raken, dakloos, enzovoort, niet nog meer dan nu gezien worden als eigenschulddikkebult-sukkels?
Zou er niet een schreeuwend tekort komen aan mensen voor het vuile en zware werk?
En is het eigenlijk wel zo eerlijk? De een kan goed leven met z'n basisinkomen, terwijl een ander, bijvoorbeeld door een handicap, meer kosten heeft en dus erbij zal moeten werken terwijl hij het sowieso al moeilijker heeft dan degene zonder handicap. Dan kan je dat basisinkomen natuurlijk aanvullen met speciale toeslagen maar dan komen we weer bij het punt dat juist voor basisinkomen pleit (bureaucratie).
En natuurlijk, hoe gaan we het betalen... Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die hun hele leven op de bank gaan zitten, uiteindelijk wil iedereen wel wat doen met z'n leven en iets nuttigs doen. Maar dan nog, hoe moet het betaald worden? Zie bijv. de website basisinkomen.nl voor ideeën hierover... Ik vind het niet allemaal even overtuigend overkomen.
Toch vind ik het ook niet meteen een slecht idee, het blijkt namelijk wel echt mogelijk te zijn, bijv. in Zwitserland. En het lijkt me heerlijk, niet dat ik meteen zou stoppen met werken, maar de zekerheid dat je altijd een inkomen hebt.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
Kaaskopje
Ik snap de verbazing wel. Het basis inkomen invoeren op gemeentelijk niveau ligt niet heel erg voor de hand. Welke gemeenten zouden dit onderzoeken dan, want het klinkt wel heel erg kansloos.
precies
Je eerste stukje was wel heel erg vaag, net of het in een verkeerd draadje stond want een basisinkomen onderzoeken in een gemeente is een beetje vreemd.
Kaaskopje
Je hebt gelijk, sommige gemeentes hebben plannen voor experimenten. Wel vreemde experimenten, want de essentie, het basisinkomen is er voor iedereen en is gelijk voor iedereen, komt niet voor in deze experimenten. Het gaat hier om experimenten met een handje vol mensen die toch al een uitkering ontvangen.
Caesar
Ja die indruk heb ik ook, ik val als ik het goed heb gezien ook niet in de categorie die voor zo'n pilot gekozen wordt, maar met mijn aanmelding wil ik vooral bereiken dat ik op de hoogte gehouden wordt. Het zou natuurlijk prachtig zijn als ik weer een leuke baan vind, maar op het eerste gezicht zie ik mijn kansen niet zo groot. Voor mij zou een basisinkomen daarom heel geruststellend zijn. Het idee dat ik nog 14 jaar moet aanmodderen met tijdelijke contractjes, afgewisseld met WW en uiteindelijk bijstandsniveau, is wat deprimerend. En dan ben ik nog een vrij positief ingesteld mens
.
Kaaskopje (ot)
Kijk even in huis, tuin en keuken, iemand zoekt je.
Groeten,
Temet
Temet
We hebben al contact gehad. Dank je wel.
Tegenlicht over het basisinkomen
argumenten op een rijtje / Volkskrant
Basisinkomen, dat werkt helaas niet
Door: Frank Kalshoven 23 mei 2015, 02:00
Het is in de mode, het basisinkomen. Deze week telde ik op de opiniepagina liefst vijf bijdragen. Raymond Gradus (hoogleraar aan de VU, ex-baas van het wetenschappelijk bureau van het CDA) pleitte tegen en kreeg daags daarna op z'n falie van Rutger Bregman (publicist, verklaard voorstander) en Bart Nooteboom, hoogleraar economie te Tilburg. Dit debat - met in de krant van vrijdag nog eens twee bijdragen -- volgt op toenemende politieke belangstelling voor het idee, ook bijvoorbeeld van D66.
Is het wat? Mijn eerste vermoeden: het idee spreekt u aan. Ik zie het aan m'n mailbox. Het tweede vermoeden: in de praktijk is dit het laatste wat u wilt.
Simpeler gezegd: het is 'gratis geld' voor iedereen
Wat is het? Een basisinkomen heeft, volgens de Nederlandse Vereniging Basisinkomen, vier kenmerken. Eén: het is een individueel recht voor ieder mens. Twee: er zijn geen voorwaarden voor toekenning, zoals een inkomens- of vermogenstoets. Drie: het bedrag is hoog genoeg voor een menswaardig bestaan. Vier: er is geen dwang tot arbeid of tegenprestatie.
Simpeler gezegd: het is 'gratis geld' voor iedereen. Niet echt gratis natuurlijk. De belastingbetaler betaalt de overheid, de overheid betaalt alle inwoners een basisinkomen.
Met een basisinkomen kan de arbeidsmarkt worden ontdaan van allerlei regels, zoals het minimumloon
Het idee is om meerdere redenen sympathiek. Het vereenvoudigt de verzorgingsstaat. Met een basisinkomen kan de arbeidsmarkt worden ontdaan van allerlei regels, zoals het minimumloon. Het basisinkomen geeft individuen meer keus.
Wat is dan het (hoofd)probleem? De hoogte. Twee extreme voorbeelden illustreren dit. Stel: het basisinkomen is 5.000 euro per maand. Het gevolg is dat veel mensen zich (deels) terugtrekken van de arbeidsmarkt, en dus ook geen belasting meer betalen waardoor het stelsel zichzelf opblaast. Met 4.000 per maand is dat effect minder sterkt, met 3.000 nog minder, et cetera.
Gaan we AOW'ers dan inderdaad 500 euro per maand minder geven?
Nu beginnen we aan de andere kant. Stel: het individuele basisinkomen is 600 euro per maand. Dat is ongeveer gelijk aan de bijstandsuitkering van nu als vier volwassenen een huishouden delen (namelijk 160 procent van het minimumloon van 1.500 euro). Van 600 euro per maand kun je in je uppie geen 'menswaardig bestaan' leiden in Nederland in 2015. Maar met z'n vieren (4 x 600 = 2.400 euro) wel. Bij zo'n laag basisinkomen zal het zich terugtrekken van de arbeidsmarkt nog steeds voorkomen, maar misschien geen onoverkomelijk vraagstuk meer zijn. Met wat passen en meten is het ook betaalbaar.
Maar dan. Gaan we AOW'ers dan inderdaad 500 euro per maand minder geven? Want een alleenstaande AOW'er krijgt nu 1.100 euro per maand. En gaan we volledig arbeidsongeschikten honderden euro's per maand laten inleveren? Want zij krijgen nu een percentage van hun laatstverdiende loon. Gaan we de huisman van de notaris gratis 600 euro per maand geven? Want die krijgt nu niets. U snapt: dat gaat zomaar niet. De herverdelingsgevolgen zijn te groot.
Het basisinkomen, kortom, is een sympathieke gedachte. Gratis geld klinkt heerlijk
Er zijn, in theorie, twee manieren om te proberen dit op te lossen. Eén: boven op dat lage basisinkomen komen toeslagen, bijvoorbeeld voor gepensioneerden en volledig arbeids- gehandicapten (en voor x, y en z natuurlijk). Hiermee is dan een groot deel van de charme van een basisinkomen - de eenvoud, de vrijheid - weer verdwenen.
De andere oplossing is: maak het basisinkomen een pietsje hoger. Maar met elke euro dat het basisinkomen hoger wordt, nemen de terugtrekkende bewegingen op de arbeidsmarkt toe, en de kosten voor de schatkist bovendien. Zou de teller stoppen bij 1.000 euro per maand (waarbij nog steeds grote groepen huidige uitkeringsgerechtigden inleveren), dan is het economische leed al niet meer te overzien.
Het basisinkomen, kortom, is een sympathieke gedachte. Gratis geld klinkt heerlijk. Maar als je probeert het te concretiseren - langs de lijnen van de definitie van de eigen vereniging - kom je in Nederland anno 2015 terecht in een economische rampgebied en/of een herverdelingsmoeras.
Frank Kalshoven is directeur van De Argumentenfabriek.
Niet zo sterk
Ik vind het verhaal van Kalshoven niet zo sterk.
Ten eerste de definitie. Natuurlijk heeft de Nederlandse pro beweging een definitie van basisinkomen, maar dat is niet - de - definitie. De conclusie van Kalshoven kan zijn dat die Nederlandse versie niet werkt, maar dat zegt nog niets over mogelijk andere versies.
Ten tweede gaat hij uit van een recht evenredig verband tussen de hoogte van dat wat hij 'gratis geld' noemt en het terugtrekken van de arbeidsmarkt.
Dat is een bewering zonder onderbouwing.
De grap is juist dat in de praktijk gevonden is dat het toekennen van een onvoorwaardelijk inkomen tot meer participatie leidt. Mensen gaan weer ondernemen. Onbetaald (maar wel maatschappelijk nuttig dus economisch waardevol), of juist commercieel. Je kunt meer startersrisico nemen als je niet meteen van je werk hoeft te leven.
Bovendien is het kernprobleem van deze tijd nu eenmaal dat de meeste mensen niet werken (de man of de vrouw van + alle variaties van inkomensondersteuning) en dat er bovendien steeds minder werk is. Het BNP wordt met steeds minder handen verdiend. Juist dat rechtvaardigt een enorme herverdeling.
Ten derde zijn de bezwaren die hij noemt tegen herverdeling vooral emotioneel (dat gaat zomaar niet).
De huisman van de notaris kan kosteloos gratis geld krijgen. Vestzak broekzak. Zij betaalt een tikje meer belasting op haar vermogen, hij een zakcent op zijn rekening.
Ik heb wel al eerder in deze discussie gezegd dat juist die emotionele argumenten het zwaarst zullen wegen. Het gevoel gratis geld weg te geven, de gedachte dat die huisman daar niks voor hoeft te doen, dat nekt het. Met rekenen, narekenen, bevoordeling en benadeling in feitelijke zin, heeft het niet zoveel te maken.
Een lang verhaal van iemand die al gratis geld krijgt
Als gevolg van ziekte ben ik uiteindelijk afgekeurd en omdat mijn WIA te laag is, in de bijstand geraakt. Ik mag geen vrijwilligerswerk of kleine incidentele klusjes doen als ik een goede dag heb, want dan ben ik ook in staat gewoon te werken en uit de WIA te gaan, zo vinden de sociale dienst en het UWV. Dat mijn ziekteverloop een groot risico op verzuim geeft en ik nooit de proeftijd zal doorkomen (de reden waarom ik ben afgekeurd), is dan opeens niet belangrijk meer. Ik kan hier wel vrijwilligerswerk doen waar ik als het moet op het laatste moment kan afbellen. Maar het mag niet.
Verder ben ik gewaarschuwd door de sociale dienst van mijn gemeente steekproefsgewijs dat verkoopsites en Facebookpagina's steekproefsgewijs worden gecheckt. Ik heb wel eens spullen over of kleine hobbyproductjes, waar ik niet rijk van word, maar die toch een leuke aanvulling kunnen geven waardoor ik misschien eens een dagje uit kan met de kinderen of mezelf eens kan verwennen met een lekker luchtje of een kappersbezoek. Het moet worden opgegeven bij de sociale dienst als inkomen en wordt afgetrokken. Dat geeft een enorme rompslomp, dat opgeven, ook administratief, en het gaat bij de gemeente vaak fout met verrekenen dus ik ben er mee gestopt.
Ik ben dus volkomen vóór het basisinkomen. Het hoeft me niet rijker te maken maar ik heb dan wel mijn vrijheid terug en ik weet zeker dat ik dan ook weer meer kan bijdragen aan de maatschappij, al is het een klein beetje. Ik zit nu gedwongen in een soort "ik mag niks"-kramp achter de geraniums, ben gestopt met mijn knutselhobby omdat ik er verder niets meer mee kon.
Hoe hoog dat basisinkomen moet zijn? Ik zou het kunnen redden met het bedrag wat ik nu ontvang aan bijstand, WIA en toeslagen, dat ligt rond de 1400 euro voor een alleenstaande moeder met een kind. Het is geen vetpot, maar ik kan er van leven, al is er geen luxe meer. Het is regelrechte onzin dat je als bijstandsmoeder 2200 euro ontvangt. Wie dat beweert is niet goed snik. Ik krijg ook geen kwijtschelding omdat ik nog een beetje spaargeld heb staan voor noodgevallen. Korting voor de bibliotheek en regelingen voor clubjes zijn hier niet. Maar ik red het met zuinig leven en ik besef heel goed dat je niks te eisen hebt als je niet werkt. Daar kan ik mee leven. Maar geef me alsjeblieft mijn vrijheid terug, ik zit nu gevangen in de steeds strengere regels en de angst voor korting of een boete!
Met zo'n basisinkomen gelijk aan bijstand plus toeslagen zou ik het dus kunnen redden. Maar wat belangrijker is: ik zou binnen de grenzen van mijn ziekte weer wat kunnen doen zonder angst in overtreding te zijn. Misschien af en toe eens iets verkopen van mijn hobby of overbodige spullen in huis. Ik hoef niet bang te zijn voor klikkende buren of achterdochtige sociale rechercheurs. Of bang voor een boete omdat ik iets niet goed heb doorgegeven, of binnen vijf dagen. Vanwege mijn ziekte kost het me erg veel moeite mijn administratie en regelzaken te doen, ik heb daar hulp bij, maar als die op vakantie is zou ik zomaar opeens in overtreding kunnen zijn omdat ik dingen kan vergeten. Dat hoort helaas bij mijn ziekte maar de sociale dienst heeft gezegd dat het nou eenmaal de wet is dat je geen waarschuwing krijgt en de kans het alsnog recht te zetten, maar meteen korting op je uitkering en boete. Ze vonden het zelf ook niet fijn, maar ze moeten het toepassen.
Ik ben niet de enige. Mijn vriendin is, weer, haar werk kwijt, ze is in de vijftig en gaat al 10 jaar uitkering in, uitkering uit omdat ze steeds wegbezuinigd wordt. Ze is wel in staat om te werken, maar heeft ook beperkingen waardoor zwaar fysiek werk er niet meer in zit. Per half juli moet ze weer naar de sociale dienst want ook dit contract wordt niet verlengd. Ik had haar huilend aan de telefoon toen ze dat te horen had gekregen. Er is iets geknakt in haar omdat ze wéét wat haar te wachten staat en de regels alleen maar strenger zijn geworden.
In het verleden had ze al vaker sociale recherche aan de deur omdat haar broer, die in haar woonplaats werkt, elke doordeweekse avond bij haar kwam eten en de buren gekletst hadden, dat heeft ze moeten minderen, anders werd haar uitkering gekort. Oh, ze waren heel aardig, hoor! Ze begrepen echt wel dat ze niet fraudeerde. Maar als je te vaak iemand over de vloer hebt kan dat worden gezien als een gezamenlijke huishouding, ook al wonen ze niet samen.
Tegenwoordig zou ze zonder waarschuwing beboet en gekort worden. De sociale dienst mag geen waarschuwing meer geven maar moet direct straffen.
Mijn vriendin deed, toen ze voor het eerst te maken kreeg met de bijstand, een bijscholing in de avonduren. Die moest ze stoppen omdat ze beschikbaar moest zijn voor de arbeidsmarkt. Ze vertelde dat werk altijd voorrang had en dat ze deze opleiding al deed toen ze nog fulltime werkte, maar het mocht niet. Terwijl ze met die opleiding waarschijnlijk meer kans had gehad op werk.
Vrijwilligerswerk voor Amnesty en dieren moest ze ook stoppen om dezelfde reden, hoewel ze dat ook altijd goed met haar werk had kunnen combineren. Ze heeft geen partner en kinderen dus dat kon prima.
Haar laatste ontslag was een klap. Door bezuinigingen wordt haar contract niet verlengd, ook al zag het er tot voor kort wel goed voor haar uit. Ze is nu ingestort, huilt veel, praat over zelfmoord. Ik woon te ver van haar weg om haar regelmatig op te kunnen zoeken, gelukkig heeft ze familie die een oogje in het zeil houden.
Zo ken ik haar niet! Maar dat kan een uitkering met je doen. Ze voelt zich nutteloos omdat ze geen vrijwilligerswerk mag doen of een herscholing. Ze had zich net weer aangemeld voor een opleiding omdat ze dacht dat haar contract verlengd zou worden. Maar binnenkort zal ze worden uitgenodigd voor een baan met behoud van uitkering (dus geen opbouw van pensioen, premies en dergelijke) ver onder haar niveau met mensen die ze niet kan verstaan, een baas die er bij voorbaat al van uit gaat dat ze werkschuw is en de dreiging dat ze gekort wordt als ze niet doet wat er wordt gezegd of ziek wordt. Ze heeft het eerder meegemaakt. En ze wil dit niet meer.
Ik ben dankbaar dat het vangnet er is, en tegelijkertijd is het de hel. Ik ben mijn onafhankelijkheid kwijt, ik weet dat er ogen op me gericht zijn. Ik voel me een sukkel die ook heel goed in de gaten moet worden gehouden. Mijn ziekte heeft me al beperkt maar de strenge regels rond uitkeringen beperken me nog veel meer en verbieden me de mogelijkheden te gebruiken die ik nog wel heb, al is het niet meer mogelijk dat voor een werkgever te doen omdat ik te vaak uitval. Maar ik heb wel mogelijkheden en die wil ik gebruiken zonder angst voor straf en boetes!
En daarom wil ik zo graag een basisinkomen. Zodat mijn vriendin en ik en de vele anderen die tegen hun wil hun hand moeten ophouden met alle druk die daarbij hoort, ons leven weer zin kunnen geven, ook als er geen werk voor ons is en geen werkgever risico op uitval wil nemen.
We voelen ons zo vleugellam door de strenge regels en de angst om het fout te doen!
Vraagje Anoniem
Zou je ook blij zijn met een basisinkomen als dit zeg maar 600 euro per maand is.
Be careful what you wish for....
maar
Als je een basisinkomen wil zodat er niet meer op je gelet wordt en je kan doen wat je wil kan dat dus wel lager zijn dan wat je nu hebt. Dan kun je er nameljk wel bj hobbien en samen eten om kosten te besparen.
Heb ik
Ginny, ik heb een basisinkomen van 600 euro. Sterker nog: man en ik delen dat samen.
Deze oplossing had voor ons de voorkeur boven het keurslijf van een verzekeringssitutie van arbeidsongeschiktheid.
Nu is er daar wel wat mee want het wordt uitgekeerd uit vermogen dat wij zelf verzameld hebben. Het is bovendien genoeg door vermogen dat wij zelf verzameld hebben.
Maar het effect is precies wat het beoogt: er kan nu wel bij gewerkt worden. Alles wat we wel verdienen is extra.
Onze situatie zou bij een basisinkomen niet veranderen. Alweer: vestzak-broekzak. Wat meer belasting op vermogen en in ruil 'gratis' geld. De misvatting die gemaakt wordt is dat mensen erop vooruit zouden moeten gaan. Dat ze er meer aan over zouden moeten houden.
Is niet zo.
Van onvoorwaardelijk geld is zomaar minder nodig dan je denkt. Onvoorwaardelijk geld mag je wel delen. Bij onvoorwaardelijk geld mag je wel cadeautjes aannemen, met de buren of met familie meeeten, etc.
pieter
Dat scheelt in mijn geval hoogstens enkele euro's, hoogstens tientjes per maand. Het gaat om kleine dingetjes als zelfgemaakte kaarten of miniatuurschilderijtjes.
Anoniem
Heel veel mensen zouden wel een basisinkomen van 1400€ willen hebben. Ikzelf zou dat ook prima vinden (wie niet?), maar dat gaat dus nooit gebeuren.
Dus: beantwoordt Ginny's vraag. Zou je tevreden zijn met een basisinkomen van 600€ en dan je vrijheid terug? Want dat is waar het om gaat. Gratis geld, maar wel meer arbeidsparticipatie. Meer eigen verantwoordelijkheid.
Reken je niet rijk. Zo goed als nu (1400€ gratis geld) ga je het niet krijgen. Ja de instanties hijgen in je nek, maar dat is toch terecht. Je krijgt elke maand VEER-TIEN HON-DERD euro. Daar mag best iets tegenover staan. Vind je niet?
Hijgen in je nek
Ik werk bij een organisatie die nogal onder druk staat. Nu moeten er volgens de berichten 5000 man uit. Zal wel loslopen, maar de laatste jaren is er niemand meer bijgekomen terwijl de werkdruk almaar stijgt. Dat hijgen in je nek herken ik dus wel, in mijn geval van gestreste managers die 'afspraken' opgelegd hebben gekregen die we moeten nakomen.
Ginny en Meisje Klein
Kun jij rondkomen van 600 euro in de maand en wat zou jij doen om voldoende inkomen te genereren als je niet meer goed inzetbaar bent voor de arbeidsmarkt en op eigen kracht nooit meer dan een grijpstuiver kunt verdienen? Ik kom echt niet verder dan op zijn hoogst 50 euro. Meer zit er niet in, vanwege mijn handicap.
Ik heb dan wel mijn vrijheid. Maar het slaapt wel koud onder een brug.
Ik heb zelf bedragen gehoord in de diverse media die varieren van 600 tot 2000 euro, maar meest rond de 1500 euro. Dat is voor mij een enorm bedrag, die honderd euro, daar kunnen we een boel mee doen!
Reken je niet rijk met onze 1400 euro. Na aftrek vaste lasten hebben we gemiddeld 75 euro per week over om alles mee te doen. Het kan, en je hoort me niet klagen. Ik ben tevreden dat ik een dak boven mijn hoofd heb en creatief genoeg ben om zo goedkoop mogelijk gezond te eten, ik heb niets met mode en trends. En gelukkig heb ik geen schulden die afgelost moeten worden.
Met 600 euro kun je niet rondkomen. Dit is niet te doen voor de mensen die een te groot risico zijn voor werkgevers vanwege de grote kans op uitval.
Dan heb ik een probleem, ja.
Katniss
Ik wens jullie de komende tijd heel veel sterkte!
Snap ik
Ik snap dat je niet kunt leven van 600€, maar je moet ook snappen dat het onhaalbaar ie om IEDEREEN (dus ook huisvrouwen, werkenden, etc) 1400€ te geven. Dat gaat gewoon niet en daarom gaat het ook nooit gebeuren.
Meisje Klein
In één van de vele berichten over het basisinkomen heb ik eens gelezen dat dat wel kon, omdat veel mensen toch wel blijven werken en er dus meer geld gaat rollen, en omdat het peperdure controlesysteem van de uitkeringen en toeslagen dan niet meer betaald hoeft te worden. Ik ben al aan het googlen, maar kan het niet vinden.
Ik lees in ieder geval vol belangstelling zowel de pro als de contra.
Nee
Een eenvoudige rekensom zal je leren dat dat niet het geval is. Maar er zijn altijd believers en het klinkt natuurlijk ook erg aantrekkelijk.
Anoniem
Gewoon even rekenen. 10 miljoen mensen à €1500 netto per maand. Dat is €180 miljard per jaar. Dat 'peperdure' controle systeem valt erbij in het niet.
daarbij
Een modaal inkomen, dus het meest voorkomende inkomen, ligt maar 350/400 euro daarboven. Mensen zullen dus echt wel proberen die 400 binnen te halen per maand als je modaal hebt nu of daar onder maar meer ook niet.
Al die mensen die dus maar 400 euro boven het basisinkomen verdienen of minder zorgen dus amper voor de belasting: wie moet dan al dat geld ophoesten?
vestzak broekzak 3
Meisje klein, als je ervan uitgaat dat niemand persoonlijk op de verandering financieel vooruit hoeft te gaan, dan kunnen huisvrouwen wel een basisinkomen krijgen.Net als de huisman van de notaris uit het voorbeeld van Kalshoven. Een beetje meer belasting op het inkomen en of vermogen van de kostwinner in dit geval en de huisvrouw wordt door die kostwinner betaald. Zoals dat nu ook zo is (zij eet met de kostwinner mee).
Je hoeft dus niet uit te gaan van een minimumloon voor iedereen. Je hoeft zelfs niet uit te gaan van het huidige minimumloon. Ik denk dat een bedrag van ergens tussen de 600 en 900 euro realistischer is.
Het basisinkomen geeft je kansen om je eigen leven beter en goedkoper of kosteneffectiever te regelen. Daarmee is dat niet alleen een kans, maar ook een must. Anoniem zou een woonvorm moeten vinden die het wel mogelijk maakt om van 600 euro te leven. Dat kan ook door bijverdiensten als hospita.
Er ontstaat een nieuwe dynamiek waarin veel meer verandert dan alleen de manier waarop inkomen verkregen wordt.
serieus
Mirjam geloof je dat nou echt? Als er een basisinkomen komt van 600 euro dan gaat een hele grote groep er enorm op voorruit. Namelijk iedereen die nu ook al werkt. Die 600 en in veel gevallen 1200 euro is meer dan mensen nu aan toeslagen ontvangen maar het is niet genoeg om dan massaal te stoppen met werken.
maar een hele grote groep mensen gaat er enorm op achteruit. Namelijk iedereen met een uitkering. Maar ook alleenstaande ouders met een laag/minimum inkomen (toeslagen vervallen). Jij denkt echt dat die mensen rond kunnen komen van 600 euro? Want dan worden ze maar hospita? Dus mensen moeten maar hun kamers gaan verhuren aan anderen met alleen een basisinkomen of zo?
Ik heb geen problemen met een basisinkomen maar ik geloof er niet in. Juist om je eigen posting hierboven. Dat het jou lukt om erbij te verdienen wil niet zeggen dat iedereen dat kan. Mensen zijn niet voor niets arbeidsongeschikt bijvoorbeeld. Met een basisinkomen van 600 euro stort je een groot aantal mensen in diepe armoede. Erger dan nu.
dan betaal ik toch liever belasting om mensen een fatsoenlijke uitkering te geven. Dan krijg ik maar niet een basisinkomen.
Irreëel
Inderdaad, Miriam geeft zelf hele goede argumenten tegen het basisinkomen.
Mocht het er ooit van komen in Nederland, dan zorg ik dat ik op tijd weg ben, want binnen de kortste keren zal het grootste gedeelte van de bevolking in bittere armoede leven.
zoals het nu gaat is het ook niet goed
Ik lees het bericht van M Lavell. Ik woon in een goedkoop deel van het land, maar ook hier is wonen beneden de 600 euro een utopie. Toch zijn er heel veel andere mogelijkheden om, zoals je zegt, kosteneffectiever te leven. Vooral als je niet meer mee kunt draaien op de arbeidsmarkt is dat een uitdaging. Maar het wordt je door de huidige wet en de daarbij horende bureaucratische en administratieve ellende onmogelijk gemaakt.
Je creativiteit wordt kapot gemaakt. Ik merk dit tot mijn schrik ook bij mijzelf.
Ik kom daar zo uitgebreid op terug, want dit houdt me al heel lang bezig.
Verder wordt er gesuggereerd dat mensen wel zullen stoppen met werken als ze gratis geld krijgen. Ik geloof daar niet in.
Als ik nog zou kunnen werken zou ik mijn werk zéker niet opzeggen! Ik zou denk ik wel parttime gaan werken. Ik zou, net als mijn vriendin destijds, meer vrijwilligerswerk naast mijn werk kunnen doen. Meer tijd voor mijn kind en sociale contacten. Maar ik zou blijven werken want alles dat ik bovenop die basis kan krijgen is mooi meegenomen! En ik mis mijn werk gewoon verschrikkelijk. Het lijkt zo leuk, eeuwig vakantie en de kost voor het kauwen. En ik weet zeker dat er mensen zijn die dat ook zullen doen. Maar neem maar van mij aan: het verveelt snel. De meeste mensen zijn niet in de wieg gelegd voor beroepswerkloze.
Meer mensen zullen parttime gaan werken, daarmee komen meer arbeidsuren vrij die weer door anderen kunnen worden ingevuld die nu werkloos op de bank zitten en geen voldoening vinden in niksdoen.
Niet goed voor de economie? Ja, die zal flink veranderen. Maar zoals het nu gaat is het ook niet gezond. Mensen die diep in de ellende zitten door ziekte en werkloosheid met de wet die in hun nek hijgt, of mensen die dreigen werkloos te raken, of mensen die nog wel werken maar onder steeds grotere stress komen te staan omdat er personeel wegbezuinigd is maar het werk niet minder is geworden. Dat kan toch ook niet zo doorgaan?
Ik kan geen uitspraak doen over de hoogte van het arbeidsinkomen. Ik schrok van de suggestie van 600 euro. Alleen al mijn huur is zo hoog! Maar ik realiseerde me later hoe mijn creativiteit om er toch nog iets van te maken is vermoord. Omdat ik nog maar parttime werkte heb ik al jaren rond bijstandsniveau geleefd, maar ik kon er ongestraft nog wel wat bijverdienen door ruilhandel of het verkopen van mijn hobbyproducten. Net genoeg voor dat extraatje. Dat kan nu allemaal niet meer of levert bureaucratisch en administratief gezeur op, en ik merk dat de vindingrijkheid en creativiteit die ik had is ingekakt.
Daarom heb ik gisteravond opnieuw nagedacht over wat je zou kunnen doen, als je om wat voor reden dan ook niet of niet goed kan meedoen op de arbeidsmarkt.
Ik heb vroeger wel eens fotoreportages gemaakt, ben ook vrij handig met computers, maar niet goed genoeg om er mijn beroep van te maken. Maar wel leuk om op amateurniveau wel eens wat voor een ander te betekenen. Fotograferen op bruiloften en partijen. Ik kwam er alleen te weinig aan toe, want ik had kind, baan en huishouden en de rest van de tijd ging op aan slapen.
Of koken. Je hebt toch zo'n site als thuisafgehaald waar je zelfgemaakt eten kunt verkopen? Ik hou van koken, heb er nu tijd voor, maar met een kind dat niks lust is er geen lol meer aan.
Ik heb een geweldige bijstandsconsulente (het heet anders, maar ik ben het woord kwijt), met wie ik heel interessante discussies hierover heb, dankzij haar heb ik een andere kijk gekregen op in de media uitvergrote verhalen. Het is nog steeds krom wat er gebeurt, maar het is nou eenmaal de wet, en geen overijverige ambtenaar die een onschuldige bijstandsmoeder wil treiteren.
Ze heeft me gewaarschuwd voorzichtig te zijn met de dingen die ik wilde gaan doen om in godsnaam maar achter die geraniums weg te blijven, want de wet ziet dit al snel als iets waar je geld voor moet vragen, wat dan weer met de bijstand verrekend moet worden. Dat begrijp ik wel, maar de wet houdt geen rekening met het verschil tussen echt professioneel fotograferen of ICT, en een beetje goedmoedig amateuristisch leuke plaatjes schieten en een programmaatje installeren voor je buurvrouw die bang is dat haar pc crasht als ze het zelf doet of een modem aansluiten en een wifi-password intikken.
Ook moet echt alles gemeld worden. Dat zal in de praktijk wel meevallen, maar volgens de letter van de wet is het wel zo. De grens van wat je wel en niet doorgeeft is daarbij verschrikkelijk vaag.
"Doe het maar liever niet, better safe than sorry" heeft de consulente gezegd.
Ik weet dat dit een lang verhaal wordt, maar ik zal een aantal voorbeelden geven die laten zien dat juist voor uitkeringsgerechtigden dat basisinkomen zo belangrijk is! Want die worden nu in een wurggreep gehouden, de ambtenaren die met de wet werken voelen zich daar ook niet prettig bij maar ze moeten die wet wel uitvoeren.
De huidige situatie. Eenmalig je buurvrouw helpen met de pc zal geen probleem zijn, maar als je dit vaker doet bij meerdere mensen heb je een probleem. Voor de wet doe ik, kortdoordebocht gezegd, dan iets waar ik geld voor had moeten vragen. Dat dat bijna niks oplevert, daar gaat de wet niet over. Dat dat een enorm gedoe oplevert, ook niet. En in een dorp waar iedereen elkaar kent zit altijd wel een klikspaan die de sociale dienst belt om te melden dat je de boel loopt te flessen.
Dat het verrekend wordt met de bijstand is logisch. Tenslotte is het een laatste vangnet als er geen andere mogelijkheden zijn. Maar er komt een verschrikkelijke administratieve toestand bij kijken en ik heb al hulp nodig met administratie vanwege mijn beperking.
Niet doen. Better safe than sorry.
Ander voorbeeld. Ik heb fruit in mijn tuin. Dit jaar verwacht ik voor het eerst een flinke oogst. Wat zou het leuk zijn vers fruit of potjes jam te verkopen! Bijvoorbeeld via de te-koop-pagina voor onze gemeente op Facebook. Zo heb ik vorig jaar stekjes verkocht voor 50 cent per stuk. Het waren er een stuk of tien, maar dat is toch vijf hele euro's. Maar ook dat zit er niet meer in.
Daarbij begeef je je gewoon op een hellend vlak, het moet worden opgegeven en verrekend en daarnaast kan een UWV-arts opeens beslissen dat iemand die een paar potten jam verkoopt ook wel gewoon kan werken in een winkel of zo, ook al is de afstand tussen gewone arbeid en een beetje hobbyen als bezigheidstherapie en liefhebberij eindeloos groot. Uiteindelijk zal ik wel kunnen bewijzen dat dat echt niet kan, maar voor je zover bent heb je weer een boel stress achter de rug.
Beter niet doen dus.
En dat vind ik verschrikkelijk jammer, ik merk dat het me afstompt.
Met mijn consulente heb ik ook over gevallen uit de media gediscussieerd. Ik vond het zo onrechtvaardig, maar zij legde uit dat het nou eenmaal de wet is en dat niemand, ook zij niet, daar onderuit kan.
Een goed voorbeeld is de moeder van Lange Frans die zoveel in het nieuws is geweest. Het verhaal is in veel media uit zijn verband gerukt, ze is wél terecht gestraft want ze overtrad de wet. Ook al wordt ze nu niet gestraft wegens het oppassen op de kleinkinderen, ze heeft de wet overtreden. De praktijk toont aan hoe bizar de huidige wet is.
Situatie: ze woont te duur maar is nog niet aan de beurt voor een goedkope woning. Ze was afgekeurd voor werk en de arbeidsmarkt zit niet te wachten op zieke oudere vrouwen. Maar dat betekent niet dat ze niks kon doen. Ze paste op de kleinkinderen en als tegenprestatie deed Lange Frans boodschappen of schoof af en toe wat geld toe om de vaste lasten te kunnen blijven betalen tot ze aan de beurt was voor een passende woning. Mooi toch?
Maar daar ging ze de fout in. Want dat had ze allemaal op moeten geven aan de bijstand. Het geld en de boodschappen van haar zoon, omdat ze niet rond kon komen, zou dan verrekend moeten worden. Ze zou er dus niets mee opschieten. Maar het staat in de wet, ze is in overtreding. Dat ze geen betaalbaar huis kon vinden, ja, jammer dan. Maar de praktijk is wel dat ze steeds dieper in de schulden zakt.
Wat zou het mooi zijn als ze een basisinkomen had gehad. Dan was dat huis nog steeds te duur, maar haar zoon had haar dan wel mogen helpen. Ze kon de capaciteiten die ze nog wel had benutten en de schulden wegens gedwongen te duur wonen zouden beperkt kunnen worden. Een win-winsituatie!
Nog een voorbeeld dat de krant heeft gehaald. Een werkloze man met een uitkering, die graag als vrijwilliger zonder tegenprestatie filmde voor de kerk. Leuk! Maar hij maakte een belangrijke fout: hij vergat dit door te geven aan de uitkeringsinstantie. Vrijwilligerswerk moet je altijd doorgeven. Hierbij speelt ook mee dat je dan niet beschikbaar bent voor arbeid en geen recht hebt op WW. Gelukkig werd de eis van zes maanden cel (!!!!) omgezet in een werkstraf. Tja, wet is wet.
Mijn god, waar zijn we mee bezig!
Wat zou het leuk zijn geweest als die man een basisinkomen had gehad én met zijn camerawerk wat extra's kon doen tot hij weer betaald werk had gevonden! Waarschijnlijk is hij, net als ik met mijn cameraatje, niet professioneel genoeg om er zijn werk van te maken, daarnaast is de markt al oververzadigd met fotografen en filmers. Maar de kerk is er blij mee, kan er misschien nog iets tegenover zetten. Ook dat valt wel creatief op te lossen. Zolang hij geen "echt" werk heeft zou hij het leuk kunnen redden daarmee.
Ik word langdradig maar ik heb nog een voorbeeld van hoe het nu gaat en eigenlijk niet zou moeten gaan. In mijn dorp woont een automonteur die arbeidsongeschikt is, maar wel graag aan auto's sleutelt. Niet onder de auto, dat kan hij niet meer, en banden wisselen zit er ook niet meer in, maar hij kan wel onder de motorkap werken. Ik ken hem niet, maar het verhaal is "talk of the town" geweest.
Hij hielp graag en vaak en kreeg daar natuurlijk wel eens een kleinigheidje voor. Hij kreeg vervolgens vreselijk gedonder met het UWV. Want als hij met auto's kon werken kon hij wel uit de WIA en terug aan de slag als automonteur, zo beredeneerde het UWV.
Dat die man maar heel beperkt kon sleutelen, deed er niet toe. Hij sleutelt niet meer en het gaat niet goed met hem, heb ik gehoord.
Met een basisinkomen had die man zijn beperkte capaciteiten weer kunnen benutten en had hij ook nog eens plezier in het leven kunnen hebben, want auto's zijn zijn lust en zijn leven - hij kan er alleen geen volwaardige job meer mee krijgen. Hij blij, andere mensen blij.
En mijn vriendin zou de lasten kunnen verlichten als haar broer door de weeks bleef eten en ze de kosten konden delen. Ook kon ze weer aan de slag voor Amnesty en de dieren. Straks in juli zit ze depressief achter de geraniums. Dat had toch anders gekund?
Rijk word je er niet van, betaald volwaardig werk kun je er niet van maken. Daarbij ben ik ook nog beperkt door mijn ziekte, net als die monteur, en er zijn mensen die door andere oorzaken maar niet aan de bak komen. Wie wel kan werken kan ervoor kiezen fulltime te blijven werken, of parttime en dan op een andere manier zinvol bezig zijn. Er zullen ook mensen zijn die denken dat ze nu lekker kunnen niksen, maar zullen ontdekken dat dat snel verveelt. En er zullen mensen zijn die op een nieuwe manier aan de slag gaan om te gaan werken. Niet op de werkvloer, maar met ruildiensten en dubbeltjeshandel. Zoals potjes jam. Of nuttig vrijwilligerswerk.
Net als mijn vriendin met Amnesty en haar mee-etende broer, die monteur die nog graag onder motorkappen duikt al gaat zijn capaciteit misschien niet verder dan bougies en lampjes verwisselen, die moeder van die zanger die geen goedkoop huis kan vinden en een leuke constructie met haar zoon heeft bedacht, die werkloze man die zo graag filmt.
De wet staat dit in de weg. Als een basisinkomen niet haalbaar is zou men misschien naar die wet kunnen kijken. Maar dan neemt de kans op echte, bewuste, fraude ook weer toe. Maar fraude volgens de wet bestaat niet meer als jij met je onvoorwaardelijke basisinkomen wat bijklust. Scheelt een boel geld voor opsporingswerk! En omdat jij met bijklussen geld verdient, heb je ook weer meer te besteden. Goed voor de economie! Alweer een winwinsituatie 
Mensen met slechtbetaalde rotbaantjes zullen direct stoppen. Wie doet dan die rotbaantjes? Doe de lonen omhoog, en moet jij eens kijken hoe ze solliciteren op zo'n rotbaantje omdat dat leuk casht bovenop je basisinkomen! Meer geld te besteden, meer geld in de economie!
En daarom zeg ik: toch maar dat basisinkomen. Dat was een hele monoloog. Maar ik ben zo'n persoon die aan de onderkant bungelt en vleugellam is geraakt door de steeds strengere wet omdat ik niet meer mee kan doen op de arbeidsmarkt.
Het moet niet overhaast gebeuren en ik denk dat ik het misschien niet eens meer mee zal maken. Maar zoals het nu gaat, is het ook niet goed, met steeds meer mensen die met hun rug tegen de muur staan en hetzelfde vleugellamme gevoel ervaren zoals ik, of depressief worden zoals die vriendin of die automonteur.
Natuurlijk niet
"Mensen met slechtbetaalde rotbaantjes zullen direct stoppen. Wie doet dan die rotbaantjes? Doe de lonen omhoog, en moet jij eens kijken hoe ze solliciteren op zo'n rotbaantje omdat dat leuk casht bovenop je basisinkomen! Meer geld te besteden, meer geld in de economie!"
Natuurlijk niet. Die slecht betaalde rotbaantjes zijn niet voor niets slecht betaald. Helaas. Als een fabriek meer moet gaan betalen aan arbeiders zal ook het eindproduct duurder worden. Wie gaat het dan kopen? En als het bedrijf exporteert denk je dat er dan nog interesse in het product zal zijn. Wel nee. Die fabriek kan gelijk zijn deuren sluiten. Niet goed voor de economie dus. En de mensen die nog wel werken en blijven werken, ook die in de slecht betaalde banen zullen veel meer belasting gaan betalen dus minder te besteden hebben.(En veel mensen vinden hun eigen baan helemaal geen rotwerk, ik ken mensen die heel gelukkig zijn met hun koekjes inpakken werk in een fabriek of schoonmaak werk).
Wat mij betreft kijken wij eerder naar de bureaucratie en alle regels en doen wij niet zo moeilijk. Maar ja, dank zij de Telegraaf en het gebrul door heel veel Nederlanders dat er zoveel misbruik gemaakt wordt is dit nu ontstaan. Vervolgens brullen ze zelf het hardst als ze met die bureacratie en regels te maken krijgen. Want dat was niet de bedoeling. De regels zijn voor anderen.
Alternatief
In jouw geval zou het dan toch beter zijn om de mogelijkheid te hebben om te kunnen kiezen voor een korting op je bijstand in ruil voor de mogelijkheid om tot zeg 200€ te kunnen bijverdienen? Geloof me, dat basisinkomen van 600€ gaat jou alleen nog maar dieper in de ellende storten. Want als part time werken een optie zou zijn, waarom lukt dat nu dan niet?
Slechtbetaalde baantjes zullen heus niet ineens flink betaald gaan worden. Ze worden immers ingevuld door Oost Europeanen die dat salaris prima vinden. En reken maar dat het basisinkomen een aanzuigende werking zal hebben op nieuwe gelukszoekers.
Als werkende zou ik denken, prima geef mij ook maar dat gratis geld. Maar het kan niet anders dan dat werken NIET beloond wordt omdat de belasting flink verhoogd moet worden. Dus tel uit je winst. Ja je kan dat vestzak broekzak noemen, maar ik vind het niet terecht dat iemand die ervoor kiest om niet te werken (bijv de huisvrouw) geld krijgt en de ander (werkende) die keuze volledig moet financieren. Er zijn nl genoeg stellen die allebei werken. Als dat niet meer lonend zal zijn, maak ik ook andere keuzes.