2500 netto per maand weinig?

best te doen of leuk voor de kinderen?

'Maar ook allebei fulltime is best te doen.'

Dat geloof ik best. En dat geeft meteen aan dat je vanuit de ouders redeneert. Maar daar ging het mij niet om, het gaat mij om de belevenis van de kinderen. Je voegt kinderen aan je huishouden en je elven toe, maar vervolgens wil je er niet te veel hinder van hebben. Dus die kinderen komen er maar bekaaid vanaf komen als het om aandacht en tijd gaat.

En natuurlijk maakt het voor kinderen wel verschil of de oppas mee gaat naar zwemles of papa/mama. En wat te denken van de tandarts, de orthodontist, de inentingen. Of een ruzie op school, die ze uit school met de oppas bespreken in plaats van met jou. De eerste verliefdheid, het vriendje dat het uitmaakte, gevallen met de fiets.

En natuurlijk is traktaties kopen prima te doen voor jou als ouder (!). Maar traktaties maken, samen met je kind, is voor je kind (!) echt veel leuker.

Ik ben echt geen moederkloek, ik werk deeltijd. Maar ik wilde kinderen omdat ik het leuk vind om mijn kinderen te zien opgroeien en ontwikkelen. Niet om een oppas de kans te geven om mijn kinderen te zien opgroeien.

miraya

Hoe bijzonder dat jouw mening toch echt de waarheid lijkt in jouw ogen.
Bah. Ik stel voor dat je bij jeugdzorg gaat werken, uit de berichten krijg ik het idee dat die organisaties ook precies weten wat goed is voor kinderen. En vooral hoe slecht andere ouders het doen als ze niet denken zoals jij.

gr Angela

Miraya

Zelfs al zou ik 24/7 thuis zijn dan zou ik alsnog geen traktaties samen met het kind gaan maken. Dat wordt namelijk niet echt mooi/leuk gezien mijn talent op het gebied van frobelen. Maar ik ben er ook van overtuigd dat het inderdaad helemaal niks uitmaakt voor het kind of je het nu samen in elkaar zet of dat je het bij de supermarkt haalt. Ik heb nooit van mijn kinderen de vraag gekregen of we ook iets kunnen maken. Het belangrijkste is dat ze een traktatie hebben naar keuze die ze fijn kunnen uitdelen op de dag zelf. Prima als je zoiets leuk vindt om te doen maar voor de kinderen maakt het echt niks uit zolang er maar aan gedacht wordt.

Voor kinderen is twee fulltime werkende ouders ook echt niet vervelend. Je zorgt er uiteraard voor dat er fijne opvang waar ze het naar hun zin hebben. Dat kan oma zijn, een oppas, de BSO of een combinatie. En ja dan bespreken ze wel eens iets met oma/de oppas/de buurvrouw/tante ipv met mij. Dat is toch mooi? Dat ze die vertrouwensband hebben met hun oppas en haar zo leuk vinden dat ze dingen met haar willen bespreken. Toen ik kind was hadden mijn ouders een eigen zaak. Inwonende oma ving de kinderen op. Oma was voor mij net zo fijn en vertrouwd als mijn ouders. Mijn kinderen h hebben het altijd prima naar hun zin gehad op de BSO en bij de oppas. De voormalige oppassen zijn nog steeds gewaardeerde familie vriendinnen en geliefd bij de kinderen.

Waarom het verschil zou maken wie ze naar zwemles oid brengt snap ik nog niet helemaal want zo'n spannend ritje is dat niet. Ik denk werkelijk niet dat ze wat missen als ze met iemand anders meerijden. De meeste ouders in mijn omgeving zijn ook niet zo dol op die haal en breng sessies dus er wordt heel wat geschoven onderling zodat de kinderen met elkaar mee kunnen rijden en je als ouder maar een keer in de paar weken aan de beurt bent voor dat soort ongein. Ik heb nooit gemerkt dat mijn kinderen mij of mijn man nou erg misten bij dat soort dingen. En natuurlijk als er echt iets belangrijks is (afzwemmen, doktersbezoek) dan neem ik echt wel vrij en zorg dat hun vader of ik er bij aanwezig is.

Als jij liever parttime wil werken en dat financieel voor jullie mogelijk is moet je dat vooral doen. Het maken van andere keuzes zoals beide ouders fulltime werken is daarmee echter nog niet meteen slechter voor de kinderen.

Jamie

Ik praat natuurlijk vanuit mijn eigen situatie en dat is een baan waarbij inderdaad enige flexibiliteit mogelijk is. Ik heb wel een man die een minder flexibele baan heeft. Dat is ergens lastiger. Aan de andere kant heeft hij juist weer heel stabiele werktijden. Hij is altijd op een vast tijdstip vrij. Ik heb dat niet. Ik ben nooit echt vrij want mijn werk is nooit af. Ik ga vaak later weg van mijn werk dan gepland bijvoorbeeld. Ik werk vaak 's avonds en in het weekend. Die uren moeten uiteindelijk wel gemaakt worden. Mijn man werkt fulltime maar is als hij thuis is ook echt vrij.
Als we allebei zo'n baan zouden hebben als mijn man zouden we iets meer opvang nodig hebben maar we zouden dan wel minder hoeven te improviseren in drukke tijden. We zouden dan elke dag op dezelfde tijd de deur uitgaan en thuis komen en dat zou in sommige opzichten juist weer meer rust geven al zouden we effectief wat meer uren opvang nodig hebben.

Ik ken overigens best wel wat gezinnen waarbij beide ouders een fulltime baan hebben waarbij ze nooit thuis kunnen werken en ook die redden het prima met behulp van de kinderopvang. Waar ik nu woon is dat een heel veel voorkomend scenario.

tja

Ik ben gewoon van mening dat twee maal fulltime werken (op dezelfde dagen) gewoon geen goed idee is. Ik vind niet dat je kinderen zo lang onder de pannen moet brengen bij wie dan ook maar goed, het is duidelijk, dat is MIJN mening.

Ook tja

Ik denk dat tweemaal fulltime werken best mogelijk is als flexibel bent in je werk.

Dan is het ook mogelijk om bij die toneelvoorstelling te zijn, een keertje mee te gaan met de schoolreis, regelmatig wat kwaliteitstijd thuis met de kinderen door te brengen, met natte washandjes en emmertjes te sjouwen als er eentje ziek is, af en toe binnen te waaien als de toetsweek in aantocht is en er eentje 'aangezet' moet worden, etc. Wat een vooroordelen toch weer.

Als je niet flexibel bent dan moet je keuzes maken.

En op de dag dat ik gedwongen word om verplicht samen met de kinderen tractatiefrutsels te knutselen, ga ik accuut een dag meer werken. De horror....

tja

En ik denk dat als je van mening bent dat 'al die dagelijkse dingetjes' van je kind best door een ander gedaan kunnen worden, dan is dat waarschijnlijk ook zo.

Mijn keuze zou het nooit zijn. Ik vind dat armoe.

Jippox

Armoe voor wie? Voor jezelf? Voor je kinderen?
Natuurlijk mis je als fulltime werkende ouder wel eens wat van je kinderen. Jouw man die jou in staat stelt om thuis te blijven zal dat ongetwijfeld ook wel eens hebben. Dat is vooral vervelend voor de ouder inderdaad. Natuurlijk zou je soms graag ergens bij willen zijn en dan kan dat niet. Dat is dan jammer. Vooral voor mij. Waarbij ik overigens wil aantekenen dat er ook dingen zijn die ik inderdaad helemaal niet erg vind om vaak te missen (voetbaltrainingen bijvoorbeeld).

Maar armoede voor de kinderen? Dat lijkt me onzin. Natuurlijk kan je een heel nauw beeld hebben van het gezinsverband wat alleen bestaat uit de vader, de moeder en de kinderen. Daarbuiten is de buitenwereld en die horen er allemaal niet bij. De kinderen zijn afhankelijk van de ouders in alles en het is alleen als de ouders er bij zijn dat ze het goed hebben en dat iets de moeite waard is. Dat is hoe sommige mensen het zien. Ik zie dat heel anders. De wereld van mijn kinderen, ons gezin is veel groter dan alleen wijzelf. Ik gebruik dan ook het woord familie liever dan gezin. Tot familie behoren ook mensen overigens met wie we geen bloedband hebben. Binnen de familie hebben onze kinderen ook vertrouwensbanden met andere volwassenen dan alleen met ons. Onze kinderen vormen emotionele relaties met verschillende mensen en niet alleen met hun ouders. Dus hoeven de ouders helemaal niet overal bij te zijn want er zijn ook andere volwassenen die van hun houden en om hun welzijn geven. Mijn kinderen vinden het niet erg als ik niet overal bij ben omdat er dan wel iemand anders bij is waar ze ook een goede band mee hebben.

Overigens is de periode dat je als ouder echt zo centraal staat dat ze je overal bij willen hebben en niemand anders goed genoeg is ook vrij beperkt. In de tweede helft van de basisschool merk je al dat ze best onafhankelijk aan het worden zijn. Natuurlijk willen ze je er dan nog graag bij hebben als er iets bijzonders is maar echt niet meer dat ze dan elke balletles aan de hand genomen willen worden. Ze vinden het minstens zo fijn als ze met vriendinnetjes meerijden.

Armoe Jippox

Armoe is denk ik een behoorlijk ongelukkig gekozen woord. Ik krijg nu de indruk dat je niet inziet hoe ongelooflijk luxe jij het hebt en goed je het getroffen hebt dat jullie de keuzes kunnen maken qua werken en kinderen die je hebt gemaakt. De situatie die jij schetst als die van jullie vind ik echt uitzonderlijk. De overgrote meerderheid kan je dit niet nadoen. Eenvoudigweg omdat één partner niet genoeg kan verdienen om en vrouw en vier kinderen te onderhouden én een koophuis af te betalen én een buffer op te bouwen. En dan ook nog eens blijkbaar voldoende wind in de rug heeft om dat allemaal zo op te kunnen bouwen. Wat jij schetst is een hele luxe situatie en die heb je zeker niet 100% te danken aan jouw keuzes, er zit ook heel veel geluk bij. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik ervan schrik dat je dat niet lijkt te beseffen - zoals het nu naar voren komt uit je posts.

Ik begrijp dat je als thuisblijfmoeder weleens kritische vragen krijgt over je keuzes. Maar om zo scherp te oordelen over mensen die andere keuzes maken- gedwongen of niet vind ik onnodig kwetsend.

En hoezo tussendoor doen?

Je hebt geen idee Jippox.

Ach

Het zijn gewoon persoonlijke keuzes en daaruit voortvloeiende opmerkingen.

Voor Jippox zou ik zeggen: je bent er zelf ook nog. De kans dat jij over 10 jaar nog op behoorlijk niveau kan intreden lijkt me niet reëel.
Van Jaina zou ik zeggen: je hebt echt geen idee. Tja, het ritje naar de zwemles is niet interessant, maar mijn kind kijkt na elk baantje mijn richting op of het ik het wel goed gezien heb. Je bekijkt het teveel vanuit de praktische kant en bagatelliseert alle kleine dingen die kinderen wel belangrijk vinden.

Daarom zou ik zeggen dat het ideaal is als beide ouders evenveel werken, maar dat kan niet altijd. Soms moet je het doen met de situatie zoals die is.

voorbeeld

Als je iedere dag voor je je echtgenoot weer ziet, een uur lang met een vriendin praat over alles wat er die dag is voorgevallen en wat je bezighoud enz. Gaat dat dan ten koste van de relatie met je man of niet?

Ik denk zeker van wel.

Datzelfde geldt volgens mij voor de relatie met je kinderen als je er niet regelmatig zelf bent als ze uit school en hun clubjes etc. komen, maar dat overlaat aan een oppas.

Je hoort ook wel: ik ben geen leuke moeder als ik niet x uur werk / genoeg tijd heb voor mijn hobby / regelmatig met mijn man weg kan / mijn vriendinnen elke week uitgebreid spreek / en vul verder maar in. Ik denk dan: volgens mij ben je überhaupt geen leuke moeder. Wie alleen opdraaft bij het afzwemmen en het kerstdiner is geen moeder maar meer een soort tante.

De relatie met je kinderen bouw je juist op al die niet zo spannende en interessante momenten. Bijvoorbeeld onderweg naar de zwemles (waar je ook nog even zelf de badjuf ziet en opeens snapt wat je kind bedoelde met een bepaalde opmerking), of onderweg van school naar huis als alle verhalen loskomen, verhalen die ze een paar uur laten alweer vergeten zijn, omdat er alweer zoveel nieuwe dingen gebeurt zijn. Als je dat mis, mis je echt heel wat meer dan alleen verhalen.

Ik weet dat ik nu best in een luxe positie verkeer, maar ik ben ook 6 jaar lang alleenstaande moeder geweest. In de tijd koos ik er ook voor om maar 2 dagen te werken, op een klein flatje te wonen en er veel voor mijn kinderen te zijn. Niet altijd alles kan, maar het is voor een groot deel toch een keuze.

Ik zeg helemaal niet dat 1 van de ouders perse altijd thuis moet zijn. Maar beiden fulltime, dat gaat ten koste van de kinderen. Hoe dan ook. Daar ben ik van overtuigd.

krullevaar

Ja ik ben er zelf ook nog. En ik doe net dat wat ik het aller-allerleukste vind: veel tijd doorbrengen met mijn kinderen! Daarnaast heb ik ook tijd om cursussen te doen en mij op andere manieren te ontwikkelen. En ik ambieer trouwens helemaal geen hoog niveau als ik ga herintreden

Jippox

Wat jij doet moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Die keuze is voor iedereen anders en beide full time werken zou ook niet mijn keuze zijn.

Maar jouw kinderen zijn het grootste gedeelte van de dag op school, dus je zou ook kunnen kiezen om onder schooltijd te werken. Hoog niveau hoeft helemaal niet en heb ik ook niet met mijn onder schooltijd baan. Je moet alleen wel inzien dat zelfs een ondersteunende rol niet meer haalbaar is in deze tijd van overaanbod op de arbeidsmarkt. Dat is een consequentie van je keuze. Niet erg, maar daar moet je wel reëel in zijn en niet zeggen: over 10 jaar ga ik het geld verdienen.

Jippox

Jouw man heeft dus als ik het zo begrijp een slechte relatie met zijn kinderen? Hij is er immers niet bij als ze naar de zwemles gaan of als ze van school thuis komen of tijdens al die dagelijkse dingen. Dus hij heeft dus geen tijd om de relatie met zijn kinderen op te bouwen want hij is er niet bij. Jij bent er wel dus de kinderen hebben blijkbaar wel een hele goede relatie met jou. Volgens jou heb je immers die momenten nodig om een goede relatie met de kinderen op te bouwen. Maar je man is er dan niet want die heeft een baan volgens je eerdere berichten. Jammer dus voor hem dat hij volgens jouw criteria een slechte band met zijn kinderen heeft.

ps: met twee dagen werken een gezin kunnen onderhouden is natuurlijk wel uitzonderlijk. Jij had blijkbaar een dusdanig goed betaalde baan dat dit mogelijk was maar de meeste mensen kunnen hoe zuinig ze ook doen van 16 uur werken geen gezin onderhouden.

Tja

Ideaal wordt het nooit maar ik had best wat meer tijd thuis willen doorbrengen. Blij dat die crisis over is.
Jammer dat het dan toch weer ontaard in het elkaar de maat nemen. Je doet het toch allemaal naar de eigen beste mogelijkheden.

krullevaar

Dat 'hele dag op school' valt tegen als je bedenkt dat het een half uur fietsen (per enkele reis is) (dus ik fiets al zo 2 uur per dag voor het halen/brengen) en dat ze om half 3 al uit zijn. Dan heb ik er ook 2 op het VO met heel wisselende roosters (en blijkt dat die pubers het ook wel heel fijn vinden dat er regelmatig gewoon iemand thuis is, ik had dat zelf vroeger trouwens niet en vond dat echt vreselijk), en dat ik er ook nog eentje heb die heel vaak ziek is.
En dan heb ik het nog niet eens over alle studiedagen en vakanties

Overigens hoef ik over 10 jaar (nou ietsje meer nog) ook niet àl het geld te verdienen, want mijn man krijgt dan natuurlijk ook pensioen.

Suf

Ik ben al 16,5 jaar werkende moeder, waarvan de laatste 5 jaar ft (daarvoor 0,8). En toch heb ik bij elkaar bijna vier jaar wekelijkse ritjes naar het zwembad gedaan. Mijn eveneens 4 dagen werkende ex deed de andere les in de week. Tegenwoordig biedt de BSO aan om kinderen naar zwemles te brengen, onder opvangtijd. Die tijd krijgen werkende ouder en zijn kind er dus gewoon bij als (braak) quality time.
Het enige wat mijn kinderen minder hebben gehad dan kinderen van wie een ouder ft thuis is (of schooltijden werkt) is vrije buitenspeeltijd. Mijn oudste had daar niet zo'n behoefte aan maar jongste gaat doordeweeks na school naar buiten als dat kan. Ze is tegenwoordig een dag per week sleutelkind en vindt dat geweldig.

Topic

Mee eens AnneJ. En dit topic begon eigenlijk gewoon met de vraag of men kan rondkomen van 2500 netto.

Jaina

Mijn man zorgt ervoor dat hij minstens 1x per week de kinderen naar school brengt, en dat hij ze regelmatig ook ophaalt bij clubjes etc. Verder besteed hij in de avonden (en het weekend) veel aandacht aan de kinderen omdat hij dan ook geen andere dingen hoeft te doen. En nee, ideaal is het niet. Hij is dan ook bezig met minder gaan werken (4 dagen ipv 5) omdat hij merkt dat hij echt teveel mist. Dus het klopt wat je zegt: dat zijn relatie met zijn kinderen niet zo is als hij zou willen. Daarvoor is gewoon meer tijd nodig.

Het is trouwens ook maar hoe je leeft. Ik verdiende destijds met die 2 dagen echt niet zo heel veel. Maar ik woonde goedkoop en heb weinig nodig. Ik deed (en doe) alles op de fiets, we geven niet om (dure) kleding of spullen enz. en geven verder ook niet veel uit aan luxe zaken. Dan kom je een heel eind hoor.

Jippox

Zelfs in mijn redelijk goed betaalde baan zou ik van 16 uur niet rond kunnen komen. Ook niet op een klein flatje met huursubsidie. Dus dat is echt uitzonderlijk.

Jammer dat je man dat zo ervaart. Ik ervaar hetzelf heel anders. Luxe dat hij de mogelijkheid om 4 dagen in de week te werken en een partner die fulltime thuis is. Dat is meestal niet mogelijk. Maar eigenlijk gaat de goede band van jou en je kinderen dus ten koste van die tussen je man en de kinderen? Immers als jij meer zou werken zou hij nog een extra dag thuis blijven.

Ik hoop trouwens wel dat de meeste vaders die anders ervaren dan je man aangezien gemiddeld gezien verreweg de meeste vaders wel fulltime werken. Dus die zouden dan allemaal een niet zo optimale relatie hebben met de kinderen? Plus nog al die moeders die ook 5 dagen werken. Of zelfs 4 dagen. Vind ik allemaal wat sterk.

De situatie dat een van beide partners thuis kan blijven en de andere partner ook nog eens minder kan gaan werken is vrij uitzonderlijk en luxe. Het is maar goed dat die mensen die wel allemaal werken toch echt wel een goede band met hun kinderen kunnen ontwikkelen want anders zou het triest gesteld zijn met de ouder/kind band gemiddeld gezien.

Hoezo niet Jaina?

Hoezo zou het niet mogelijk zijn dat een gezin van 1 inkomen rond kan komen? Het is maar net wat voor leven je wilt leiden en hoeveel waarde je hecht aan luxe. Ik denk dat heel veel mensen het best zouden kunnen hoor, zie ook TO.

Dat je zelf (en ik) andere keuzes maakt is wat anders. Ik vind het niet uitzonderlijk.

onzin

Als moeder niet werkt, of, wat vaker zo is, parttime werkt, dan heeft de fulltime werkende vader heel wat meer tijd en ruimte voor de kinderen dan wanneer beide ouders ft werken. Simpelweg, omdat allerlei taken in en om het huis niet ook door hem gedaan hoeven te worden. Als moeder die dag thuis is, dan hoeft vader niet achter het gasfornuis direct na het werk, of nog even boodschappen doen, of de rommel opruimen of, of, of. Hij is dan gewoon vrij, want een parttime werkende partner heeft naast de tijd voor de kinderen ook meer tijd voor allerlei andere dagelijkse zaken. Dus vader heeft m.i. dan heel wat meer ruimte en tijd voor de kinderen. Ook in het weekend.

Heb je enig idee?

"Zelfs in mijn redelijk goed betaalde baan zou ik van 16 uur niet rond kunnen komen. Ook niet op een klein flatje met huursubsidie. Dus dat is echt uitzonderlijk."

Tuurlijk wel, dat kan zelfs met bijstand. Ik zou met mijn 24 uurs onder schooltijd baantje prima een huishouden van mijzelf en mijn 2 kinderen kunnen onderhouden als dat nodig mocht zijn. Zelfs met een eensgezinskoopwoning (en ik woon in een dure regio). Tuurlijk zouden we kleiner moeten wonen dan nu een zouden we onze levensstijl moeten aanpassen, maar er zijn genoeg gezinnen die van een dergelijk inkomen leven. Vergeet niet dat je een hoop toeslagen krijgt die je inkomen verhogen. Zo uitzonderlijk is het echt niet.

Nu is het mijn keuze niet, want ik houd van comfort maar het kan natuurlijk best.

Alleen

Jippox
"Het is trouwens ook maar hoe je leeft. Ik verdiende destijds met die 2 dagen echt niet zo heel veel. Maar ik woonde goedkoop en heb weinig nodig. Ik deed (en doe) alles op de fiets, we geven niet om (dure) kleding of spullen enz. en geven verder ook niet veel uit aan luxe zaken. Dan kom je een heel eind hoor."

Jij hebt blijkbaar niet zoveel nodig als je alleen woont. Dat is precies wat ik bedoelde in mijn eerdere post. Waar haal je de arrogantie vandaan om een oordeel te hebben over hoe een ander dat doet of wat een ander nodig heeft? Ik hou van mijn dochter, en ik hou van werken, en ik wil geld verdienen, veel geld, zodat ik een prettig leven kan leiden met mijn dochter. Probeer mij alsjeblieft niet te vertellen dat het beter is om op bijstandsniveau te leven als alleenstaande moeder

Krullevaer

Met 16 uur in de week? Lijkt mij echt heel moeilijk. Zeker bij een minder goed betaalde baan. Misschien als je het geluk hebt heel goedkoop te wonen & maar 1 kind hebt. Die goedkope woning moet ook maar beschikbaar zijn gelijk want als het langer duurt voordat je die kan vinden zit je al in de schulden. Ik zou met mijn inkomen (fulltime werkend) net ons gezin kunnen onderhouden en dan zouden we eigenlijk moeten verhuizen. Het zou op zich net kunnen in ons huidige huis maar dan is het wel echt puzzelen. Er zou dan bijvoorbeeld flink geschrapt moeten worden in de activiteiten van de kinderen.

Jippox

Besef je wel dat je zegt dat jij meer moeder bent dan iemand als Katniss (sorry Katniss), die alleen staand is en fulltime werkt? Naast dat ik dit een verschrikkelijke uitspraak vind, geloof ik hier ook niks van.

Ik wil het werk van de thuisblijfmoeder echt niet bagatelliseren, maar je kunt jezelf met vier niet-standaard kinderen niet vergelijken met het standaard 2 ouders-2 kinderen huishouden. Bovendien haal je er een heleboel bij dat alleen specifiek voor jouw situatie geldt. Ik snap goed dat je met 4 kinderen, die wellicht wat bewerkelijker dan gemiddeld zijn en een reistijd van 2 uur per dag niet goed ziet hoe je daarbij nog zou moeten werken. Maar dat maakt jou niet meer moeder dan iemand die naast de school woont en een bedrijf aan huis heeft en daarmee flexibel 50 uur per week maakt. Ik woon niet naast de school en ik maak ook geen 50 uur per week, maar ik zou het zo kunnen regelen dat ik fulltime zou kunnen werken terwijl mijn jongste dan niet meer dan 2 dagdelen bso nodig heeft. Maken die 2 dagdelen dan het verwchil?

Goh

Van 16 uur werken rondkomen? Ik ken niemand maar dat zal aan mij liggen. Wat verdient een mens met 16 uur? Blijkbaar meer dan bijstand? Ik lees alleenstaande moeder, lees ik misschien ook een aanvullinkje in de vorm van alimentatie? Zo nee: ik zie graag de rekensom. En waar je met twee dagen in de week werken zo'n bedrag kan verdienen dat je ervan rond kan komen. Want ook al koop je je kleren bij de zeeman, je eten op de markt en ga je niet op vakantie, zonder verdere steun lijkt het mij best bijzonder.

En trouwens Jippox: wat jammer dat je niet ingaat op mijn post waarin ik aangeef hoe uitzonderlijk jouw enorm luxe positie is, waarom eigenlijk niet?
Ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat iemand in jouw situatie niet inziet dat ze gewoon heel veel geluk heeft gehad, de wind in de rug en dat je dat zelf niet ziet en zelfs - zoals AnneJ dat zo mooi noemt- de maat neemt. Jij bent toch niet anders -meer, beter- dan degenen die niet het geluk hadden in een situatie te komen dat ze niet of amper hoeven werken? De term toon en de term armoe suggereert dat....