Verlies en Verdriet Verlies en Verdriet

Verlies en Verdriet

Brandende kaars

Bij deze de nieuwe kaarsendraad, voor iedereen die een kaarsje branden wil voor wie dan ook.
Ik start met een kaarsje voor mijn dierbare vriendin. Knuffels!


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Heli

Denk al de hele dag aan jullie, las gister het hartverscheurende bericht en hoop dat de verbinding het nu net lang genoeg volhoud om jou en je gezin alle kracht van de wereld te wensen! Als ik al van slag ben... pfff... woorden schieten te kort. Heel veel sterkte en een hele grote kaars! Liefs, Beertje(s)

Heli

Wat een enorm verlies, het is niet te bevatten.

Piekertje

Piekertje

29-07-2009 om 02:49

Een fakkel

voor de familie van al mijn ernstige zieke patienten vanavond. Vooral voor de moeder van de jonge man die zich zelf verhangen had die zij met eigen handen losgesneden heeft. Die nachtmerrie mag niemand overkomen!

En voor ons als behandelend team, omdat wij niet zo hard zijn als we ons vaak voordoen.

*Lotus*

*Lotus*

29-07-2009 om 09:30

Dikke kaars

Die voor eeuwig mag branden... voor alle mama's en papa's broertjes en zusjes die een familielid moeten missen..

Susan

Susan

29-07-2009 om 09:35

Kaarsen...

Een grote kaars voor Heli en familie die wakker worden zonder Joram in hun midden..... wat een verdriet, ik weet gewoon geen woorden!

En dan gisteren een bericht dat in onze omgeving nog een gezin getroffen is door een zelfde drama. Ook een kind van 7 jaar, verongelukt op vakantie..... Voor haar en haar ouders een hele dikke kaars, zij moeten deze week de weg bewandelen die Heli al heeft gegaan... Wat oneerlijk is dit toch allemaal!

Susan

Sancy

Sancy

29-07-2009 om 10:25

Heli, een kaars

Ik hoop dat jullie gisteren afscheid hebben kunnen nemen zoals jullie bedoeld hebben, vol verdriet om Jorams dood natuurlijk maar toch ook in staat om zijn leven te vieren.
Ik steek een krachtige kaars aan om jullie te steunen in de moeilijke tijd die jullie nu ingaan...

Lieve lieve heli....!

Ik ben net een paar uur terug van vakantie en ik schrik me kapot wat ik nou lees!!!! Wat erg wat erg!!! Wat moet je je vreselijk verscheurd voelen! Ik was meteen al in tranen toen je Enzo* noemde, maar hoopte toen nog dat alles goed zou komen..... nu lees ik de keiharde waarheid.... zit hier een potje te janken omdat je schrijft dat je zo tegen gisteren op zag omdat je hem dan nooit meer kan vasthouden..... dat voelt zo rot!!!! Zo'n enorm gemis!!!
Wat kan ik zeggen..... de dag was gisteren, ik hoop dat het toch mooi was. Ik vind het mooi dat je zegt ook zijn leven te willen vieren.... 7 jaar.... ik vind het gewoon zo erg voor jullie!!!!

En een kaarsje voor kien

... omdat er natuurlijk heel erg veel bovenkomt, als je nog maar een paar maanden geleden je eigen mannetje verloren bent....

En voor therese

Lieve meid ook voor jou een kaars. Ik ben nog maar net terug van vakantie en ik hoor het slechte nieuws. Weet niet meer wat ik zeggen moet.... het is echt zo kl*te allemaal.... liefs

ishtar

ishtar

29-07-2009 om 14:19

Klein kaarsje

voor mezelf. Poes is dood. Lieve poes die al 13 jaar bij ons was.

Tineke

Tineke

29-07-2009 om 14:39

Heli

de dag na, de lege plek...
alle liefde van de hele wereld jullie kant op!

Tineke

Tineke

29-07-2009 om 14:41

Eliana

voor het dochtertje van mijn beste vriendin, aan de andere kant van de wereld...
als operaties niet lukken, hoe moet het dan verder met jou?
grote roze kaars!

mirreke

mirreke

29-07-2009 om 15:03

Heli, voor vandaag en alle dagen die nog volgen

volgens mij begint het nu pas... zinkt het elke dag een beetje dieper in..., het gemis van je kind... het onvoorstelbare, nooit meer, nooit meer...
alle liefde voor jullie

Mariska

Mariska

29-07-2009 om 16:02

Kaars voor de ouders van tanja*

meisje van 7 jaar... veel te vroeg, zo plots uit het leven gerukt... Hoe moeten je ouders verder zonder jou? Niet te bevatten... zo verdrietig...

Petr@

Petr@

29-07-2009 om 20:06

Ook

vandaag weer een dikke kaars vol kracht...

liefs,
Petr@

Stil

Oorverdovend stil is het hier in huis.

Ons mannetje, ons druktemakertje zorgde, tot vervelends toe, voor veel lawaai en geluid. Vandaag was het zoooo stil. Zijn broertje wist ook niet zo goed waar hij het moest zoeken. Alleen spelen is ook zo wat als je grote broer, beste en enige vriend er niet meer is...

Gisteren hebben we afscheid genomen. Het was goed. Een mooie bijeenkomst waaraan we een goed gevoel hebben over gehouden. Heel veel mensen (zo'n vierhonderd, niet te geloven!) waren erbij en dat was hartverwarmend!
Ons ventje tekende heel veel; veel van die tekeningen hebben we opgehangen. Mensen hadden allemaal wat meegenomen; een tekst, schilderij, tekening. Daarvan werd geprobeerd er ook zoveel mogelijk van op te hangen.
Ondertussen hebben we op twee wanden een slideshow met veel foto's van Joram laten zien. Vrienden van ons droegen de kist en toen we binnenkwamen hebben twee vriendinnen en een pianiste 'Lullabye' van Billy Joel gezongen. Ik zal niet elk detail vertellen, maar we hebben zelf een verhaal geschreven over ons ventje (in de vorm 'Er was eens...'), dat is verteld door iemand op zo'n manier dat het voor de kinderen goed te begrijpen was. We hebben samen gezongen en geluisterd naar een instrumentale Piet Piraatmedley. Bij het uitgaan van de kerk hebben we toch 'Vanaf vandaag' van Rob de Nijs gedraaid. Onze vrienden hebben het kistje weer gedragen naar de begraafplaats alwaar er mooi gedicht werd voorgelezen en we daarna even stil zijn geweest om een wens te bedenken. Vervolgens werden 75 ballonnen opgelaten terwijl we de wens in ons hoofd meestuurden met de ballonnen naar de hemel. Heel bijzonder.
Nadat iedereen langs het kistje was gelopen zijn we met onze naaste familie gebleven om zelf het kistje te laten zakken en aarde te strooien.
Na dat alles hebben we vooral veel vastgehouden ipv handjes gegeven. Het was heel vermoeiend maar ook zo goed te weten dat er zo ontzettend veel mensen om ons en om Joram heen staan.

Maar vandaag... zooo stil. En alles gaat door. Dat is ook zo raar. Er moeten gewoon boodschappen gedaan worden. De was moet gewoon gedaan worden. Mijn auto moet gewoon voor de APK... Het zijn allemaal futiliteiten maar moet gewoon doorgaan. Bah.

Jullie warmte heeft me heel goed gedaan; er zijn zelfs kaartjes gekomen van een aantal van hier! Heel bijzonder voelt dat! Dank dank dank!

Heli

tonny

tonny

29-07-2009 om 21:45

Heli....

een kaarsje voor jou, en voor je man en zoon, in deze oorverdovende onwezenlijke stilte!

tonny

MaaikeL

MaaikeL

29-07-2009 om 21:46

Oh heli toch

De tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van je verhaal. Jullie zijn vaak in mijn gedachten deze week. Heel heel veel moed en sterkte voor jullie alle 3. Voortaan steek ik in de kerk ook een kaars voor Joram aan.

Polly Shearman

Polly Shearman

29-07-2009 om 22:12

Toch ook een kaarsje voor balletmama

Je hond af moeten staan kan hartverscheurend zijn. Ik leef ook met jou mee!
Heb ooit een poes verloren op een zeer onprettige manier en ik weet hoeveel verdriet je van een huisdier kan hebben.
sterkte de komende dagen,
rust zacht lieve hond !

groet, polly

Yta Chalne

Yta Chalne

29-07-2009 om 22:28

Ach heli

Een kaars voor jou. Eentje voor kleine broer, die nooit gevraagd heeft om een ander leven en nu ineens wel móet. Een kaars voor jullie gezin, waarin Joram altijd een plek zal hebben maar waar zijn plek nu zo stil is. Ontzettend verdrietig.

kien

kien

29-07-2009 om 22:53

Geerke, bedankt

Helemaal verbaasd was ik toen ik in dit draadje mijn naam zag staan. Lief van je om ook aan mij te denkten! Alle steun en alle kaarsjes doen zoveel goed, ik ben blij dat Heli zoveel steun mag voelen hier.

Kien

Nasha 1st

Nasha 1st

29-07-2009 om 23:59

Heli

verstijfd zit ik hier achter mijn pc en weet gewoon niet wat ik zeggen moet....Wat erg en vreselijk je mannetje te moeten missen....ik begrijp door een afschuwelijk ongeluk? Heel veel sterkte de komende tijd voor jou en je gezin!

Susan

Susan

30-07-2009 om 06:58

Heli

ik kan ook alleen maar stil zijn.....

Susan

Mariska

Mariska

30-07-2009 om 10:16

Lieve heli

Mijn gedachten blijven ook vandaag weer naar je uit gaan. In onze directe omgeving beleven ouders de laatste dagen met hun dochter en tevens enig kind... Komende zaterdag nemen zij afscheid van haar. Wat zal het ook stil bij hun zijn straks. Het maakt me zo verdrietig... Zo oneerlijk dat kindjes zo klein niet groot mogen worden... Ik huil met je mee...
Liefs, Mariska

Heli

Een kaars voor de onwerkelijke stilte, het definitieve...
Alle (grote of kleine) regeldingetjes die gewoon doorgaan

Je wilt wel, maar eigenlijk zegt het je niets, de automatische piloot is dan heel fijn..

Al zou je soms liever niet uit je bed willen komen, het dekbed stevig om je heen, om die buitenwereld maar buiten te sluiten..

Even doen alsof er niets is veranderd, misschien..

Dan ook nog de zorg om jongste, die zijn broer moet missen, en je man met zijn eigen verdriet..

Denk ook aan jezelf, wees lief voor jezelf (en je lijf, dat lijkt misschien een raar advies, maar jij en jullie zijn op dit moment het allerbelangrijkst, dus probeer het..goed eten (al smaakt het je misschien niet) en pak genoeg rust..)

(misschien heb je nu al genoeg van die praktische adviezen, dus ik bewaar er een paar )

Sterkte en liefs, meissie!
Mien

Hieke

Hieke

30-07-2009 om 11:24

Voor jou

voor jou, omdat je hier leest om er te zijn voor anderen.
Omdat je hier leest omdat je zelf verdriet hebt
omdat je hier leest omdat je weet hoe het voelt.
Omdat, gewoon omdat ik vind dat we hier zo lief voor elkaar zijn!

hieke

Voor vincent

.....omdat ik aan je denken moet. Je zou je kleine babybroertje vast moeten kunnen houden, zo erg dat dat niet kan....

Dropke

Dropke

30-07-2009 om 23:10

Lieve heli

Tranen stromen hier over mijn wangen. Wat moet het allemaal onwerkelijk voor jullie zijn. De oor verdovende stilte, het leven dat zomaar doorgaat, terwijl het voor jullie stil staat. Ik wil gewoon even komen zeggen dat ik veel aan je denk. Ik wens je veel kracht toe voor de komende tijd,

liefs Dropke

tonny

tonny

31-07-2009 om 10:34

Een kaars

voor de familieleden en vrienden van de omgekomen en zwaargewonde buspassagiers in Spanje, op de terugweg van een dagje Barcelona.

Hier heb ik gisteren weer een vakantieganger veilig thuis begroet, maar dat is niet vanzelfsprekend...
Wat een verdriet!

Tonny

Anja

Anja

31-07-2009 om 12:36

Voor de nabestaanden van....

- de broer van mijn vriendin, is slechts 48 jaar geworden en laat een gezin achter met twee jonge kinderen...

- de hartsvriendin van mijn collega die twee jaar heeft geknokt tegen borstkanker en de strijd heeft verloren..

- vrouw van een kennis die heel plotseling is overleden....

En deze berichten bereikten ons toen wij terug waren van vakantie....

Allemaal zulke jonge mensen die nog niet gemist konden worden....

Een kaarsje voor de achterblijvers die hun dierbare moeten missen....

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.