Tips gevraagd voor moeizaam seksleven

Lexus schreef op 24-03-2025 om 18:01:

Tja of je kan het eens anders aanpakken: het helemaal niet meer over de seks laten gaan maar over de manier waarop ze je behandelt en jouw gevoelens wegwuift. En dat dat het probleem is dat je diep grieft (en wees daar oprecht boos over en sta op voor jezelf) en daar echt over naar een therapeut wil. En ja desnoods eerst apart met zo iemand praten. Naar een relatietherapeut dus en niet naar seksuoloog.

Dat probeer ik maar ze wuift of lacht het dan weg of ze zegt sorry zal niet meer gebeuren. Het is ook niet elke keer of constant dat maakt het ingewikkelder. Die opmerkingen zijn de meest extreme uitingen en waren vermoedelijk de spreekwoordelijke druppel waardoor ik me er echt slecht over ben gaan voelen. 

Veel vaker zijn het non-verbale uitingen geweest, een zucht of een blik. Als ik dan aangeef dat het niet hoeft zegt ze nee joh kom hier en dan doen we het alsnog.  Ben ook wel eens boos geworden, weggelopen en gezegd dat het op deze manier niet hoeft maar dan is ze beledigd en dan praten we er niet over en doen we het de volgende week of twee weken later wel weer. 

Het is echt een optelsom waardoor bij mij het gevoel is ontstaan dat ze er eigenlijk helemaal geen zin in heeft of de seks louter voor mij doet..Als we het er over hebben doe ik mijn verhaal en zegt ze sorry of is de belofte van beterschap. Maar er is nul emotionele verdieping of duidelijkheid in de gesprekken die verklaren waarom ze überhaupt zo doet of zich zo voelt of waarom de seks voor haar geen prioriteit heeft.

Izza schreef op 24-03-2025 om 18:30:

waku, jouw vrouw heeft bepaalde denkbeelden vanaf haar jeugd meegekregen. Seks is voor de voortplanting. Het behoort binnen het huwelijk en is er om he man te behagen. Verder is het zondig en slecht. Dat ze daar zelf plezier uit zou kunnen halen staat daar compleet haaks op. Dit soort interne blokkades zitten heel erg diep. Die ga jij er niet uitkrijgen. Erover praten kan niet eens. En dat past ook in die opvoeding (zondigheid). Ze voldoet aan haar huwelijkse plicht om haar echtgenoot tevreden te houden. Maar plezier is niet afdwingbaar. Die ongemakkelijkheid uit ze door middel van grappen, vervelende opmerkingen en uiteindelijk onmacht en slachtofferschap (huilen). Maar het is gewoon totaal niet om kunnen gaan met dit hele onderwerp. Dat ga jij niet meer eruit krijgen. Genieten van seks en je volledig kunnen overgeven en je vrij voelen binnen je lichaam vraagt enorm veel. Er zijn talloze vrouwen die dit niet kunnen. Dat kan echt alleen aangepakt worden met bewustwording (dat is er niet) en motivatie (dat is er ook niet). Jij kunt haar niet veranderen. Wel kan je in gesprek blijven. Dan laat ze maar huilen of boos worden. Dit is een probleem en daar moet aandacht voor blijven. Daarnaast zou ik direct een harde grens trekken bij ongepast gedrag. Vervelende opmerkingen of grappen? Direct aanspreken "dit is niet grappig wil je dit niet meer zeggen". Of gewoon " ik wil dat je hiermee stopt. Je kwetst mij". En heeft ze geen zin dan stop je daar ook mee. Geef aan dat je merkt dat ze geen zin heeft en dat je dit daarom nu niet wilt. Kijk of er andere verbindende dingen mogelijk zijn. De sauna (desnoods met badkleding), elkaar masseren, kaart spelletjes met vragen voor relaties etc.

Wil ze dit alles niet dan zou ik weer terugkomen op jouw wensen en aangeven dat het jou vrij staat elders te kijken. Dat kan op een discrete manier. Maar zij kan jou niet levenslang op deze manier gijzelen. Seks binnen een relatie is geen dienstverlening maar wederzijds Genieten. Dit is voor jullie beiden beschadigend. Wellicht is het bevrijdend voor haar dat ze niet meer moet.

Ieder mens is baas over zijn eigen seksualiteit.

Los dat ze dat niet accepteert weet ik niet welke gevolgen een open relatie hebben voor de toekomst. Ben je dan gewoon niet meer seksueel intiem samen? Zij walgt van polygamie dus kan me niet voorstellen dat we met die gedachte nog intiem zullen zijn of zelfs maar knuffelen. Los daarvan moeten beide partners er 100% achter staan anders heeft zoiets helemaal geen kans.

Massages geef ik regelmatig en spellen met kaartjes (partner-link etc) geprobeerd maar zij wil of kan niet echt zeggen wat ze denkt en voelt. Of ze is daarin inderdaad geblokkeerd door haar religieuze opvoeding.

Echt je zou het eigenlijk een keer mee moeten maken zo'n gesprek om het het te snappen. Ze peilt gewoon wat ze denkt dat ik wil horen, soms praat ze me ook letterlijk na op een ander moment. Alsof je met een klein kind praat.

 Of de volgende keer hebben we ineens geweldige en "spontane" seks en is ze zogenaamd super in het moment. Om dan vervolgens weer terug te vallen in oude patronen omdat zo'n act niet vol te houden is. Zij kan er gewoon totaal niet mee omgaan. Zou bijna willen stellen dat ze nooit een eigen seksuele identiteit heeft ontwikkeld.

GekkeHenkie100 schreef op 24-03-2025 om 19:26:

[..]

Deze opmerking springt er voor mij uit. Als mensen uit elkaar gaan of er sprake is van ontrouw, dan is dat denk ik altijd na een opeenstapeling van duizenden kleine momenten/keuzes. Het is overduidelijk dat jij houdt van je partner. En tegelijk dat je worstelt met een gebrek aan seks (of eigenlijk niet vervulde behoeften), maar misschien wel meer nog het feit dat zij niet liefdevol op jouw behoeften reageert en ze juist wegpraat. Dit klinkt als voorzichtig afhaken totdat je het point of no return gehad hebt. Wat ik bedoel te zeggen: het leest alsof het bij julie nog een kans heeft, maar dan moet er wel nu urgentie komen vanuit haar. En dat is niet dat zij verandert in een seksgodin, het is dat zij met jou moet erkennen dat jullie iets te doen hebben. Het is ook haar probleem en van een liefhebbende partner mag je verwachten dat hij/zij jouw behoeften niet afwijst en het belangrijk vindt dat jouw behoeften er mogen zijn. Om vervolgens samen een weg te zoeken hoe hiermee om te gaan als het botst.

In het draadje verder na ontrouw lees je verhalen van mensen die helaas niet in staat zijn geweest om met elkaar daarin te verbinden. Met als gevolg gebroken en herstelde relaties na ontrouw. Maar dat is een bak ellende die je graag aan je voorbij laat gaan.

Dat is het, ik worstel niet met een gebrek aan seks, of de kwaliteit van de seks. Ik vind de seks walgelijk omdat het voelt als een klusje wat zij moet doen vanuit huwelijkse voorwaarden.

Samen een kwartiertje een beetje aanrommelen en een vluggertje kunnen net zo veel voldoening geven als twee uur lang in de lampen hangen. Mits het oprecht en puur is.

Een lekkere vrijpartij kan heerlijk verbindend werken maar de soort seks die wij hebben werkt eerder averrechts. Als je maar een greintje zelfrespect heb bedank je daarvoor. Echter soms is het wel fijn, en ben een seksueel wezen en voel me aangetrokken tot haar dus je wil het graag blijven doen. Om vervolgens weer geconfronteerd te worden met gedrag of opmerkingen waardoor je je vies en slecht voelt.

 Er valt ook geen peil op te trekken wanneer en waarom ze zo doet. Laatst zijn we heerlijk een dagje op het strand geweest, lekker gegeten, goed gesprek, veel fysiek contact gedurende de dag, hand in hand gelopen, gelachen, en dan in bed slaat ze om als een blad aan de boom. Terwijl ik nog expliciet aangeef dat we op dat moment geen seks HOEVEN te hebben, maar zij wil dat dan zelf en neemt het initiatief.

Trijsje schreef op 24-03-2025 om 21:05:

[..]

Precies dit.

Ik schreef eerder in dit draadje over mijn eigen ervaringen maar inmiddels weet ik door de extra info dat mijn verhaal toch maar heel weinig lijkt op wat hier speelt. Ik ben bijvoorbeeld heel vrij opgevoed. Bij ons was er echt alleen een groot libidoverschil in de periode met jonge kinderen. Hier spelen meerdere andere dingen.
Mijn hypothese is dat de partner van TO doodsbang is en niet begrijpt wat ze verkeerd doet. Ze geeft hem seks, doet daar haar best voor, dat is hoe ze het geleerd heeft. Ze kan niet iets anders dan dit. En ze begrijpt ook niet wat er niet goed aan is omdat ze geen enkel beeld heeft bij wat er anders zou moeten of wat TO zou willen.
Een gesprek hierover zou daarom wel eens heel beangstigend kunnen zijn. Maar als ze het gesprek niet aangaat, zou hij wel eens bij haar weg kunnen gaan. En dat is ook heel beangstigend. Ik denk dat ze vreselijk klem zit.
Ik denk dat relatietherapie daarom veel belangrijker is dan een seksuoloog. En misschien voor haar wél acceptabel.

Intussen vind ik de toon van TO ook wat veranderd. Eigenlijk is hij nooit helemaal tevreden geweest met de seks met deze partner. En heeft hij last van haar geremdheid. Het klinkt ook niet allemaal heel respectvol. Ik snap dat TO boos is omdat zij ook heel respectloze dingen zegt, maar bij mij ontstaat nu wel het beeld dat TO eigenlijk al aan het uitchecken is.
En ik denk dat zij dit voelt. Dat ze weet dat ze op dit gebied niet voldoet. Maar dat ze wel heel erg haar best doet. En alle frustraties daarover komen er dan waarschijnlijk uit met nare opmerkingen.

Dat verschil in libido is een feit maar waar het bij jou zich heel duidelijk toespitste op jonge kinderen weet ik dus niet waar het bij haar vandaan komt.  Dat is het probleem want dat wil of kan ze niet zeggen. Het kan net zo goed hormonaal zijn, seksuele aversie (al dan niet gericht op mij), vermoeidheid en kinderen die hun tol eisen als een hele rits aan andere oorzaken. Waarschijnlijk heb jij nadat je tot de conclusie kwam dat kinderen er debet aan zijn dat met je partner kunnen bespreken en zo creeer je wederzijds begrip. Vraag me af of zij überhaupt een conclusie heeft gevormd voor zichzelf over waar het libidoverlies vandaan komt, want als je geen onderzoek doet of blokkeert kom je nooit op dat punt.

Overigens heb ik niet het gevoel dat ik ben uitgecheckt hoor, hoe kom je daar bij? Mijn frustratie zit puur in haar onverschilligheid en de flauwe opmerkingen. Vroeger deed ze dit niet dus was ik een tevreden man.

Lexus schreef op 26-03-2025 om 13:09:

[..]

En als je nu eens deze tekst haar laat lezen? Ik zou heel erg schrikken als partner over mijn eigen gedrag. En dan nogmaals zeggen dat je naar een therapeut wil want dat je hier ongelukkig van wordt en dat je vindt dat zij zich daar ook om zou moeten bekommeren als partner ipv je weer weg te wuiven. Je bent te aardig. KOm meer voor jezelf op.

Alles wat daat staat heb ik haar letterlijk gezegd. Meerdere keren en op verschillende toon. Zij gaat dan standaard in de excuusmodus en in de "hoe maak ik hem weer tevreden" modus zonder te herleiden waar die uitingen en gevoelens waar ze kennelijk mee worstelt nu eigenlijk vandaan komen.

Dus de kern van het probleem blijft bestaan, de kritiek vervaagd over de weken en maanden en voor je het weet valt ze weer terug in het oude gedrag omdat ze nog steeds met haar libdio worstelt (vermoedelijk) en of de seks als een moetje ziet.

Heb wel een filmpje gevonden van een Birtse seksuologe imo ijzersterk uitlegt waar het tussen ons mis gaat zonder daarbij de man of vrouw te verwijten,  die ga ik met haar kijken eerdaags,  misschien kunnen we van daaruit een opening creeren om toch wat therapie te gaan ondernemen. Zij legt de focus heel erg op samenwerken en een diepe vriendschap, niet op wat de ander wel niet verkeerd doet of hoe je de ander in beweging kunt krijgen. Dat is precies wat ik hoop te realiseren samen want ik hoef niet beter of vaker seks, de basis moet weer liefde worden.

Lexus schreef op 26-03-2025 om 14:10:

[..]

Waarom moet je er gefrustreerd van raken als er alleen lieve kwetsbare aanrakingen zijn?

Ja gedurende dit draadje dacht ik ook steeds dat er een gesprek moest komen. Maar nu ik je berichten lees, ga ik steeds meer denken: nee deze vrouw zit zo vast in een beeld van ´je moet mannen seks geven ook al is het walgelijk en je mag er zelf niet genieten en achteraf haat je jezelf en je partner en kan je niet anders dan lelijke opmerkingen maken'. En daar zitten jullie gezamenlijk in, ook al heb je daar niet voor gekozen. Een manier om er uit te stappen is als jij niet meer mee gaat in die rol. Laat je niet meer verleiden tot die seksmaniakrol. Heb alleen seks als je voelt: dit is met liefde en 'hart'. Van beide kanten en anders niet. Of heb eens een tijd helemaal geen seks en kijk of er misschien iets openbloeit bij haar. Lees een boek over tantra en kijk eens hoe dat voelt. Ga het eens helemaal anders aanpakken want nu ben je manipuleerbaar door je libido. Maar je hebt handen aan je lijf en liefde voor haar, dus wellicht is het anders aanpakken iets wat grote groei voor jullie kan betekenen.

Omdat seks belangrijk is voor me, vind me wat jong voor een volledig seksloos huwelijk. Niet dat ik met een telraampje zit van we moeten het zovaak doen maar maanden zonder dan raak ik op een gegeven wel gefrustreerd en wil ik neuken. Ja je kunt er zelf een slinger aan geven maar dat is onvergelijkbaar met echte seks. We hebben het twee maanden niet gedaan en daar heb ik waarschijnlijk een stuk meer last van dan haar (behalve dat ze m'n telefoon ging controleren haha ) en het veranderde ook niks in hoe ze deed. Dus de vraag is of en hoe zes maanden of twee jaar zonder wel tot iets positiefs zouden moeten leiden. Je leest ook in verschillende draadjes hier en in de adviezen van seksuologen dat het juist wel weer belangrijk is om het te blijven doen. Dat libido bij vrouwen vaak eerder responsief is en niet spontaan zoals bij veel mannen.

Terugkomend op wat je zei heb je die zin heb natuurlijk wel helemaal gelijk dat je daardoor zo chantabel en kwetsbaar bent als de pest.

Dat weet ze, sterker nog dat zegt ze en gebruikt ze tegen me. Kom toch vanzelf wel weer voor seks en zegt geen nee....

Los komen uit die dynamiek is in die zin een hele concrete en duidelijk oplossing op de korte termijn omdat de onprettige seks op deze manier daarmee direct uit de wereld is maar op de lange termijn niet houdbaar (in elk geval voor mij) . Helemaal als er geen concreet perspectief bij dat celibatair zijn komt kijken.

Zou best kunnen zeggen hoor, zo van we doen het vanaf nu niet meer tot jij serieus aan je issues gaat werken en daar ook in daden achter staan. Maar zou ze überhaupt begrijpen wat haar te doen staat omdat ze zo'n ongezonde perceptie van seksualiteit heeft?