Tips gevraagd voor moeizaam seksleven
Ik ben een man en ik ben benieuwd naar wat meer inzichten rondom dit thema vooral van andere vrouwen die misschien zoiets hebben meegemaakt of zich kunnen verplaatsen in mijn vrouw. In mijn dagelijkse omgeving zit ik de hele dag tussen de mannen en ik heb drie broers en een handjevol vrienden dus ik heb niet echt dames met wie ik dit bespreekbaar kan maken.
Het zit zo: Sinds de bevalling van ons derde en vermoedelijk laatste kind is de seks van organisch, spontaan en liefdevol echt beroerd geworden. Mijn vrouw geeft elke paar weken aan te willen seksen en dan mag ik er overheen als het ware. Het duurt een minuut of 10 gemiddeld en is enorm gefocust op klaarkomen en er is amper voorspel. Ook bepaalde kleinerende en flauwe opmerkingen doen mij vermoeden dat ze er niks aan vindt of het zelfs liever niet doet. Het voelt in alles alsof ze mij een dienst bewijst. Ook opmerkingen dat ze niet zou willen dat ik vreemd zou gaan of na afloop lekker kan slapen vanavond... Tijdens de seks zit ze constant in haar hoofd, elk geluidje van de kinderen of het bed dat kraakt doet ze boos over. Het geeft mij een ontzettend naar en onrustig gevoel en ik wil liever geen seks op deze manier maar wil haar ook niet kwetsen of afwijzen of ons seksleven om zeep helpen of haar het gevoel geven dat er een ander is . De dagen rondom dat ze seks initieert maakt ze ook een bozige indruk, kort lontje en afstandelijk terwijl ze na een tijdje juist weer liefdevol doet en andere vormen van niet seksuele intimiteit zoekt en affectie toont.
De jongste is nu drie-en-een-half en sindsdien speelt dit. De eerste 2 jaar heb ik nauwelijks iets gezegd omdat zo'n bevalling niet niks is en ik haar niet wilde pushen. Heb aangekaart het niet fijn te vinden zo en waar ik dingen anders moet of kan doen maar inhoudelijk komen we nergens. Ze wil niet onder druk gezet worden en de paar keer dat ik over seks begon ook door mijzelf open te stellen dan maakte ze haar ogen tot spleetjes en luisterde heel aandachtig maar geeft zelf niet thuis. In plaats van een opening te creëren via een gesprek en haar mening en gevoelens te horen loop ik tegen een muur en voel ik me schuldig en slecht dat ik er over begon. Zij doet alsof er geen probleem is.
Mijn vraag is hoe jullie vinden dat ik dit het beste kan aanvliegen? Wil haar niet onder druk zetten of kwetsen maar ik wil geen validatieseks meer waarbij het perspectief van haar kant is mij een dienst bewijzen. Gesprekken lukken niet omdat ze super gesloten is op dat vlak. Merk dat ik steeds meer afkeer krijg tegen op deze manier seks hebben. Het gekke is dat het zich primair lijkt toe te spitsen op seks want verder gaan we supergoed prima en kunnen we over alles goed praten. Ook qua niet seksuele-intimiteit is er niks te klagen. Voor mij is seks binnen de relatie zeker belangrijk maar wel op basis van lust en consent en niet als relationele obligatie, misschien is dit helemaal niet aan de hand maar zo voelt het wel.
Jonagold schreef op 26-03-2025 om 17:01:
Ik denk nog steeds dat relatietherapie de eerste stap moet zijn. Omdat haar manier van omgaan met jou gewoon echt niet oké is. Ook al gaat het dan 'alleen maar' over het stukje seks en seksualiteit. Iemand neerhalen over een absoluut heel normale wens, namelijk vrijen met je liefdespartner, is echt heel laag. Ook haar steeds weer verwijzen naar jouw dierlijke instincten vind ik echt niet kunnen. Dat gaat puur over communicatie, over hoe je naar elkaar kijkt en hoe je elkaar behandelt.
Ik snap daarom ook de insteek van Lexus wel. Je kunt haar zo 'bewijzen' dat het jou niet alleen om de seks gaat. Overigens, mijn man en ik hebben het over vrijen. Seks kun je bij wijze van spreken met iedereen hebben, dat gaat over lust en niet over gevoel. Vrijen doe je met liefde, is een uiting van liefde. Van beide partners. Daarom ook dat het zorgt voor verbinding. En seks kan juist voor verwijdering zorgen.
Misschien is dat nog een nuance die haar kan helpen begrijpen waar voor jou het pijnpunt zit?
Lexus zegt volgens mij ook niet dat je een seksloos huwelijk zou moeten accepteren, maar ze bedoelt dat je op de een of andere manier de boel open moet breken. Daar zou voorlopig geen seks een middel toe kunnen zijn.
Een boek over tantra kan zeker een nieuw inzicht bieden voor jullie beiden. Maar ook een boek als Houd me vast van Sue Johnson zou jullie kunnen helpen. Dat gaat over de behoefte aan veiligheid van jullie beiden en hoe jullie gedrag naar elkaar dat kan bevorderen. Het helpt je helder te krijgen wat je zelf nodig hebt en hoe de ander je dat kan geven. Het gaat dus heel erg over communicatie, over invullen voor een ander, over wederzijds begrip.Oh, en eerder deed iemand de suggestie om je vrouw dit draadje te laten lezen. Vind ik ook een goed idee, omdat je heel helder verwoordt waar voor jou het probleem in zit. En er zijn hier verschillende zienswijzen verwoord over hoe het voor je vrouw kan zijn. Misschien is het voor haar herkenbaar, en helpend om aan te kunnen wijzen já, zó voel ik het, zó zit het!
Ja, jij begrijpt hoe ik het bedoel Jonagold. Het gaat er om dat jullie nu vastzitten in een rollenpatroon: de man vindt dat 'gezonde' seks erbij hoort, dat masturbatie niet genoeg is en de vrouw zit vast in 'ja maar mannen zijn nu eenmaal dierlijker en walgelijker dus het moet maar, maar dan laat ik het hem ook wel voelen'. Ik vind zeker niet dat je een seksloos huwelijk moet accepteren maar eens een tijdje uit die focus van 'de seks moet beter' komen en naar het gevoel openen en in verbinding komen toe werken kan heel verfrissend zijn. En ja, daar zul jij dan een tijdje sterk in moeten zijn, zodat zij ook de ruimte krijgt, eerst verbaasd te zijn en misschien in verwarring, want haar oude denkbeelden worden zijn kop gezet. Maar als je wel lieve fysieke verbinding blijft onderhouden zonder dat het naar seks leidt, zou er ook zomaar eens een luikje bij haar kunnen openspringen. Dat ze ruimte gaat voelen om haar eigen sensualiteit te ontplooien. Ik zou zeggen: niet geschoten is altijd mis. Of in dit geval: niet geschoten kan juist heel erg raak zijn.
Izza schreef op 26-03-2025 om 17:04:
[..]
Nee, dat heeft ze niet. En dat is zinloos voor jullie beiden. Jij raakt gefrustreerd en zij heeft geen idee wat ze verkeerd doet en hoe ze dat moet aanpakken. Wellicht is ze blij dat ze van deze "taak" verlost is. Maar jullie huwelijk zal het niet helpen. Er is geen probleembesef. En geen motivatie om daar iets aan te doen. Jij zit volledig vast. De kans bestaat dat je naast frustraties uiteindelijk gaat openstaan voor een affaire of een porno verslaving. Beiden zijn niet wat jij wilt.
Wat je kunt doen:
- continu in gesprek blijven en direct harde grenzen bij grensoverschrijdend gedrag (zuchten, opmerkingen etc). Direct stoppen en benoemen.
- eenmalig mededelen dat jij geen affaire wilt maar wel openstaat voor andere contacten buiten haar zicht. Je gaat dan niet vreemd en neemt je eigen seksualiteit in eigen handen. Zij hoeft daar verder geen last van te hebben. Je kunt gewoon met haar knuffelen en intiem zijn binnen de bovengenoemde voorwaarden. Maar je haalt haar macht en controle over jouw seksualiteit weg.
Duidelijk aangeven dat jij niet wilt scheiden. Maar dat dit voor jou wel een probleem is en dat jij daar wat aan gaat doen. Op die manier neem je zelf verantwoordelijkheid ipv afhankelijk te zijn van een ander (die niet wil). Of van manipulatie.
Izza, je hebt helemaal gelijk. Zoals je in een eerdere post al terecht opmerkte is het vanaf hier alleen maar verder bergafwaards. Zolang zij een verknipt perspectief op seks heeft, zich niet op een normale manier kan uitspreken of luisteren en geen grenzen kan aangeven heeft het geen enkele zin en zal er nooit sprake zijn van een gezonde en gelijkwaardige seksuele relatie. En zolang ik niet op de rem trap en MIJN grenzen een keer duidelijk ga aangeven blijft zij doorgaan met acteren alsof alles prima gaat en er geen issues zijn die aandacht nodig hebben. Komen we geen stap mee verder.
Ga haar nog eenmaal vragen om mee te gaan op gesprek bij een deskundige. Desnoods doet ze dit voor mij. Een normale reactie wanneer je partner aangeeft ergens tegenaan te lopen is is een luisterend oor en vragen hoe je hem of haar kan helpen. Niet je kop in het zand steken en/of lollig gaan lopen doen. Wil voordat wij überhaupt weer seks hebben antwoorden waarom zij doet zoals ze doet t.a.v. seks, en dan met name het kleinerende en het onverschillige. Daarin wil ik haar op alle manier bijstaan en naar mijn eigen aandeel kijken maar we gaan eerst tot iets concreets komen.
Als zij aangeeft dit niet te willen of te zien zitten om welke reden dan ook dan is dat haar volste recht maar dan wil ik geen seksuele relatie meer met haar. Vanaf nu is alle seks ook van de tafel tot er antwoorden komen. Ga haar ook niet verrassen met een afspraak wij gaan samen kijken naar een praktijk of iemand bij wie wij allebei een goed gevoel hebben. Er staat geen tijdslimiet op hoe lang het mag duren, zolang zij actief deelneemt aan het proces en we samen progressie boeken al is het in kleine babystapjes Als ik merk dat het haar niet interesseert of ze gaat daar alleen maar zitten omdat ik het wil dan is het klaar. Dan ga ik haar vragen om een open huwelijk en hoe we daar samen het beste afspraken over kunnen maken. Wil ze dat ook niet dan zie ik geen andere weg dan uit elkaar gaan.
Goed te volgen met alles wat je hier beschrijft. Met alles wat je hier hebt gedeeld en aan reacties hebt gehad: hoe zou jij nu het probleem omschrijven waar jullie over moeten praten? Het kan zijn dat de reactie van jouw vrouw deels bepaald wordt door hoe jij jouw probleem omschrijft.
GekkeHenkie100 schreef op 27-03-2025 om 13:23:
Goed te volgen met alles wat je hier beschrijft. Met alles wat je hier hebt gedeeld en aan reacties hebt gehad: hoe zou jij nu het probleem omschrijven waar jullie over moeten praten? Het kan zijn dat de reactie van jouw vrouw deels bepaald wordt door hoe jij jouw probleem omschrijft.
Waar ik mee worstelde was vooral de vraag in hoeverre de reactie die haar gedrag bij me opwekte niet wat overdreven was. Deels veroorzaakt door hoe luchtig zij er zelf over deed en deels door het al dan niet terechte narratief dat je als man nu eenmaal vaak een wat hoger libdo hebt en je het er dus maar mee moet doen. Inmiddels met dank aan jullie en een stukje zelfreflectie zie ik wel in dat het stuk gedrag absoluut niet normaal of acceptabel is en los staat van al die andere dingen.
Libidoverlies en vermoeidheid in relatie tot kleine kinderen zijn vrij normaal zoals iemand hier ook postte. Maar daar moet je het als stel dan wel op een respectvolle manier over hebben. Zo van joh, ik voel het ff niet. Hoe sta jij er in, hoe gaan we dit samen aanpakken. Wat werkt voor jou wat werkt voor mij en dan tot iets komen wat voor beide werkt. Dat hoeft niet eens een compromis te zijn het kan ook een poosje geen of veel minder seks inhouden. Maar omdat zij niet praat weet ik dat allemaal niet.
Waar wij het wat mij betreft vooral over moeten hebben gaat dus vooral over haar houding rondom seks verbaal en non verbaal en misschien nog wel belangrijker welke triggers daar achter zitten. Die opmerkingen kan ik op zich wel vergeven en vergeten maar het waarom dat vreet aan mijn zelfvertrouwen.
Er zijn best hele kwetsende dingen gedaan en gezegd en zij kan niet doodleuk blijven volharden in de stelling dat het allemaal grapjes waren en ik me niet zo enorm moet aanstellen. Mijn vertrouwen is ernstig beschadigd en dat zal eerst rechtgezet moeten worden wil er weer sprake zijn van seks.
Tot die tijd kunnen we gewoon fysiek intiem zijn zoals we dat waren door knuffels en zoenen etc . Wat ik hoop is dat iemand die er voor geleerd heeft ons daarin kan begeleiden en misschien op weg kan helpen, bijvoorbeeld middels iets van een stappenplan of routekaart te maken. Maar eerst wil ik duidelijke antwoorden van haar.
Echt voel me zo dom dat ik dit jarenlang zo heb laten aanmodderen.
Maar ja 'vroeger' was het allemaal gewoon vanzelfsprekend tussen ons. Ik reed in de beginjaren van de relatie internationaal. De jonge gasten kregen meestal korte ritten. Die noemden ze intern de zogenaamde ooievaars-ritten waarbij het idee was dat je twee avonden per week thuis was. Vaak de zondag en de woensdag zodat je de kans kreeg om je kleine kinderen te zien of een baby te maken. Op die dagen hadden we dan dus 9/10 keer ook seks en dat was fijn en er werd verder eigenlijk nooit over gepraat. Je had ook oudere kerels van 40+ en 50+ met oudere kinderen die waren soms wel twee weken van huis. Inmiddels begrijp ik die ook wat beter 😅.
Jij bepaalt. Maar jouw berichten doen mij denken: niet teveel toespitsen op seks. Het kan zijn dat in de seks iets tot uiting komt wat onderliggend is. En dan is dat wat je samen uit te zoeken hebt. Een vraag die bij mij opkomt: wat zit er in jullie en in jullie relatie wat maakt dat het in het intieme niet stroomt?
Dan kan het gaan over haar beeld van/ervaringen met seks. Maar voor mij aannemelijk dat het meer uit gaat komen op: hoeveel ruimte heb jij voor je partner? Hoeveel ruimte heb jij voor jezelf (zelfliefde)? Wat staat dit in de weg? Inhoeverre mogen behoeftes van de ander er zijn? In hoeverre mogen jou behoeften er van jezelf zijn? Waar ervaar je tekort? Waar is dat ontstaan? Wat kun je elkaar daarin geven.
Het is amateurpsychologie: als jullie beide voelen dat jouw behoeften er toe doen en elkaar daarin bevestigen, dan denk ik dat het op meerdere gebieden en dus ook seksueel gaat stromen.
Niet om nog meer onzekerheid in te brengen, maar kan het zijn dat je partner misschien meer op vrouwen valt?
Vooral omdat jullie relatie verder wel liefdevol is zoals je beschrijft. Haar reactie lijkt meer op zelfhaat, en onderdrukte gevoelens. Nog een reden meer om in therapie te gaan trouwens, de kans dat ze daar met jou open over kan/durft te praten lijkt me heel klein. En wellicht zit ik er helemaal naast hoor!
WakuWaku,
Mijn complimenten in hoeverre jij hier zo respectvol schrijft en blijft schrijven, wat overigens binnen een relatie als standaard dient te zijn, maar dat (meestal) absoluut niet is! je beschrijft ‘het probleem’ voor mij heel helder en duidelijk, zo jammer dat jouw vrouw dat (nog?) niet (kan?) ziet (zien).
Hopelijk gaat zij wel inzien hoe belangrijk dit probleem voor JULLIE is binnen de relatie en gaat zij mee naar een professional die jullie hierbij handvatten kan bieden. Het zou toch echt zonde zijn als jullie relatie hierop gaat stranden?
Aan de andere kant begrijp ik het namelijk ook dat, als zij niets doet of wil, jij wel de relatie beëindigt. Nog steeds wordt onderschat, vind ik, hoe belangrijk een goed seksleven binnen een relatie is. Voor mij behoort het iig wél bij de belangrijkste hoekstenen van een relatie, naast communicatie, respect en vertrouwen.
Succes!
GekkeHenkie100 schreef op 27-03-2025 om 14:08:
Jij bepaalt. Maar jouw berichten doen mij denken: niet teveel toespitsen op seks. Het kan zijn dat in de seks iets tot uiting komt wat onderliggend is. En dan is dat wat je samen uit te zoeken hebt. Een vraag die bij mij opkomt: wat zit er in jullie en in jullie relatie wat maakt dat het in het intieme niet stroomt?
Dan kan het gaan over haar beeld van/ervaringen met seks. Maar voor mij aannemelijk dat het meer uit gaat komen op: hoeveel ruimte heb jij voor je partner? Hoeveel ruimte heb jij voor jezelf (zelfliefde)? Wat staat dit in de weg? Inhoeverre mogen behoeftes van de ander er zijn? In hoeverre mogen jou behoeften er van jezelf zijn? Waar ervaar je tekort? Waar is dat ontstaan? Wat kun je elkaar daarin geven.
Het is amateurpsychologie: als jullie beide voelen dat jouw behoeften er toe doen en elkaar daarin bevestigen, dan denk ik dat het op meerdere gebieden en dus ook seksueel gaat stromen.
Dat zal ongetwijfeld maar ik geef haar alle emotionele en fysieke ruimte die ze maar wil. Dat wil zeggen naar mijn idee en mijn mogelijkheden.Als dat alsnog anders moet dan zal ik dat dus moeten leren.
Weet je, ik ben van nature wel een gevoelsmens en intiutief en wat ik voel is dat haar libdo weg is en ze er eigenlijk gewoon geen zin in heeft op dit moment. Dat ze het liever niet doet maar bang is voor de gevolgen voor het huwelijk en in die strijd compleet vast loopt. Je voelt heel sterk A, je doet B en C dan loop je vanzelf vast. Zeker in iets als seks dat emotioneel en lichamelijk vrij intensief is.
Zeur nooit om seks en benader haar altijd liefdevol en respectvol. Maar blijf een seksueel wezen en dus vijandig omdat zij dat (in elk geval in het hier en nu) niet meer is.
Eigenlijk had ik bij de eerste keer dat ze zo deed eigenlijk gelijk moeten zeggen ho en stop, maar snapte het toen nog niet en het ging heel geleidelijk. Plus als ik haar dan wel confronteerde en het gesprek probeerde aan te gaan loog ze door mij gerust te stellen of mij voor gek te verklaren.
Mijn eerste vriendinnetje was misbruikt dus heb al heel jong geleerd om signalen zowel verbaal als nonverbaal op te pikken als het gaat om consent. Maar voorwaarde is dat iemand dan wel ten alle tijden eerlijk is als het gaat om wat diegene voelt en grenzen aangeeft. Je kunt dat niet voor een ander doen. Mijn vrouw zij bijvoorbeeld als ik merkte dat ze geen zin had doodleuk dat zin kwam naarmate we bezig waren. Inmiddels geloof ik daar geen zak meer van maar dat klonk toen in elk geval vrij plausibel.
we hadden een crosspost 
probeer niet teveel aan jezelf te twijfelen, jouw gevoelens zijn net zo belangrijk als die van haar. En tja, achteraf is het altijd makkelijker praten natuurlijk 😀
RoodVruchtje schreef op 27-03-2025 om 14:29:
WakuWaku,
Mijn complimenten in hoeverre jij hier zo respectvol schrijft en blijft schrijven, wat overigens binnen een relatie als standaard dient te zijn, maar dat (meestal) absoluut niet is! je beschrijft ‘het probleem’ voor mij heel helder en duidelijk, zo jammer dat jouw vrouw dat (nog?) niet (kan?) ziet (zien).
Hopelijk gaat zij wel inzien hoe belangrijk dit probleem voor JULLIE is binnen de relatie en gaat zij mee naar een professional die jullie hierbij handvatten kan bieden. Het zou toch echt zonde zijn als jullie relatie hierop gaat stranden?
Aan de andere kant begrijp ik het namelijk ook dat, als zij niets doet of wil, jij wel de relatie beëindigt. Nog steeds wordt onderschat, vind ik, hoe belangrijk een goed seksleven binnen een relatie is. Voor mij behoort het iig wél bij de belangrijkste hoekstenen van een relatie, naast communicatie, respect en vertrouwen.
Succes!
Dankjewel! Een goed seksleven is nog niet eens het allerbelangrijkste hoor, het hoeft niet spectaculair of heel gevarieerd. Maar als je het gevoel hebt dat iemand het puur voor jou doet als dienst of zelfs met tegenzin dan is dat geen gezonde basis. Dan kun je beter zeggen ik zoek het elders en laat jou met rust en wij zoeken op andere manieren verbinding. Anders gaat alles kapot.
WakuWaku schreef op 27-03-2025 om 14:40:
[..]
Dankjewel! Een goed seksleven is nog niet eens het allerbelangrijkste hoor, het hoeft niet spectaculair of heel gevarieerd. Maar als je het gevoel hebt dat iemand het puur voor jou doet als dienst of zelfs met tegenzin dan is dat geen gezonde basis. Dan kun je beter zeggen ik zoek het elders en laat jou met rust en wij zoeken op andere manieren verbinding. Anders gaat alles kapot.
Een goed seksleven is exact wat ik bedoel, niets meer en niets minder, en heeft helemaal niets te maken met hoe de invulling daarvan is. Het is voor elk mens belangrijk zich simpelweg geliefd en gewild te voelen, vooral door je geliefde!
WakuWaku schreef op 27-03-2025 om 14:40:
[..]
Dankjewel! Een goed seksleven is nog niet eens het allerbelangrijkste hoor, het hoeft niet spectaculair of heel gevarieerd. Maar als je het gevoel hebt dat iemand het puur voor jou doet als dienst of zelfs met tegenzin dan is dat geen gezonde basis. Dan kun je beter zeggen ik zoek het elders en laat jou met rust en wij zoeken op andere manieren verbinding. Anders gaat alles kapot.
Het is moeilijk en denk dat veel stellen hiermee te maken hebben vooral mannen. Een vriendin van mij is vroeger prostituee geweest en ook zei gaf aan dat er veel getrouwde mannen langs kwamen. De vraag is even wat wil jij. Bij een openrelatie kan jij van de koude kermis terugkomen. Je vrouw heeft zo iemand gevonden en voor jou als man is dat niet zo makkelijk. Is het je waard qua seksprobleem om je huwelijk daarmee (mogelijk) op te blazen? Seks is ook maar relatief. Je partner kan ook ziek worden waarbij geen seks mogelijk is. Ga je dan ook weg? Moeilijk dillema voor je en heb ook niet de oplossing. Het is toch je vrouw (kerngezin) en niet een vriendinnetje.
Renate46 schreef op 27-03-2025 om 15:39:
[..]
Het is moeilijk en denk dat veel stellen hiermee te maken hebben vooral mannen. Een vriendin van mij is vroeger prostituee geweest en ook zei gaf aan dat er veel getrouwde mannen langs kwamen. De vraag is even wat wil jij. Bij een openrelatie kan jij van de koude kermis terugkomen. Je vrouw heeft zo iemand gevonden en voor jou als man is dat niet zo makkelijk. Is het je waard qua seksprobleem om je huwelijk daarmee (mogelijk) op te blazen? Seks is ook maar relatief. Je partner kan ook ziek worden waarbij geen seks mogelijk is. Ga je dan ook weg? Moeilijk dillema voor je en heb ook niet de oplossing. Het is toch je vrouw (kerngezin) en niet een vriendinnetje.
Dat een partner ziek kan worden, waardoor er geen seks mogelijk is (al is het dan niet onmogelijk, seks kent nl vele varianten en is niet enkel penetratie) is niet vergelijkbaar met het probleem dat hier speelt. Dit voorbeeld erbij halen is totaal niet relevant ook, want zijn vrouw is niet ziek.
(Bijvoorbeeld) Hetzelfde met een onvervulde kinderwens, waarbij de ene domweg niet wil. Als er onvruchtbaarheid speelt en het kán niet, dan deel je samen hetzelfde verdriet. Heel anders als de ene simpelweg niet wil, want dan is het uitgangspunt al anders en deel je samen ander verdriet.
Ik vind je post dus te simpel gedacht! Een ieder mag bepalen wat voor hem/haar belangrijk is binnen een relatie, ook als dit het seksleven betreft. Vrij normaal om je gewild en geliefd te voelen ipv steeds afgewezen dmv flauwe opmerkingen als ‘ik ga douchen, want ik voel me vies’ na iets zo normaals als seks.
Renate46 schreef op 27-03-2025 om 15:39:
[..]
Het is moeilijk en denk dat veel stellen hiermee te maken hebben vooral mannen. Een vriendin van mij is vroeger prostituee geweest en ook zei gaf aan dat er veel getrouwde mannen langs kwamen. De vraag is even wat wil jij. Bij een openrelatie kan jij van de koude kermis terugkomen. Je vrouw heeft zo iemand gevonden en voor jou als man is dat niet zo makkelijk. Is het je waard qua seksprobleem om je huwelijk daarmee (mogelijk) op te blazen? Seks is ook maar relatief. Je partner kan ook ziek worden waarbij geen seks mogelijk is. Ga je dan ook weg? Moeilijk dillema voor je en heb ook niet de oplossing. Het is toch je vrouw (kerngezin) en niet een vriendinnetje.
Eerst maar even kijken wat ze wil, hopelijk komt het allemaal niet zover. Mijn doel is sowieso niet om het huwelijk kapot te maken echter ben ik wel tot de realisatie gekomen dat deze vorm van omgang ook niet bepaald duurzaam is. Tenzij therapie alles wat ik nu denk overhoop gooit lijkt het toch vooral een geval van de een wil wel en de ander niet. Wie hou je dan voor de gek door daar in lengte van jaren mee door te blijven gaan?
Mocht het allemaal zover komen waar ik overigens niet op hoop dan zou ik denk ik nog eerder een escort bezoeken dan zoeken dan scrollen op datingapps of gaan flirten irl. In verband met discretie maar wil ook absoluut geen emotionele affaire en dat risico loop je dan wel. Plus dat 90% man is op die apps en die willen allemaal hetzelfde. Namelijk een aantrekkelijke vrouw om regelmatig casual seks mee te hebben. Veel succes! Verdien op zich genoeg dus dat proces vind ik ook gewoon zonde van de tijd en energie en geld dat je er in gaat stoppen.
En tja dat zij het met een ander doen, prima. Ik sta daar toch al heel erg open in. Zelf vaak zat aangeboden of ze een keer een trio wil proberen, of solo met een andere vrouw/man of parenclub maar ze walgt al bij het idee.