Het moment dat je partner niet wil maar jij wel
Hallo,
Wij zitten in onze relatie met een libidoverschil en dat maakt het misschien wat lastiger, maar ik kan mij voorstellen dat zelfs in relaties waar het wel goed loopt er af en toe momenten zijn waarop de een wil en de ander niet, en ik vroeg mij af hoe jullie daar dan mee om gaan.
Ik heb geprobeerd te googlen maar ik vind alleen lange termijnoplossingen, communicatie, therapie enz. Wat ik vooral wil weten is stel jullie zitten naast elkaar op de bank en de ene wil en de andere niet, hoe gaan jullie daar dan op dat moment mee om. Gebeurt er iets, gebeurt er niets, praten jullie er over of houden jullie het voor jezelf, masturbeert de partner die zin heeft, en zo ja is dat dan in het bijzijn van de partner, zondert die zich af, of is dat stiekem..?
De reden van mijn vraag is dat ik mij regelmatig in deze situatie bevind en ik niet goed weet hoe ik er mee om moet gaan. Ik denk dat iedereen het patroon wel herkent van een werkdag, thuiskomen, eten, huishouden, uurtje tv kijken en gaan slapen. Als ik overdag mijn vriendin gemist heb en we na alles die dag eindelijk een momentje samen hebben, dan is dat voor mij vaak aanleiding om wel wat meer te willen, maar zij is dan op en voor haar hoeft het niet. Ik kan al van een kilometer afstand zien dat er niks zal gebeuren dus ik begin er ook niet over, ga naast haar zitten en kijk mee naar dat tv programma dat me op dat moment eigenlijk niet interesseert. Als ik wel wat zou proberen of er wat van zou zeggen loopt het toch uit op gezucht en een discussie en dat is het zo vlak voor het slapengaan niet waard. Maar acteren alsof er niks aan de hand is vreet ook energie, en ik moet vaak heel veel moeite doen om niet chagrijnig te zijn tegen haar (want zij kan er natuurlijk niks aan doen maar het is niet fijn om zoiets weg te stoppen).
Hetzelfde doet zich ook voor op zondagochtend bijvoorbeeld. Ze slaapt dan graag uit maar door mijn ritme door de week ben ik meestal al vroeg wakker. Twee uur naast haar liggen maakt dan dingen los, maar zodra zij wakker is dan staat ze op om te ontbijten en de dingen te gaan doen die ze gepland had. En dan is het weer hetzelfde, doen alsof er niks aan de hand is.
Daarom vroeg ik mij af hoe dat bij jullie loopt op zo'n moment.
Geen echte afspraak maar we hebben er wel uitgebreid over gesproken, ook over wat voor hem minimaal en voor mij maximaal is en daar houden we beiden rekening mee en zijn we tevreden over. Mijn man weet dat vaker dan mijn maximum er niet in zit en dat respecteert hij. Dat is ook prettig voor hem want dat maakt dat de kwaliteit veel beter is. Dus heel vaak is niet altijd beter. Ik merk het als hij zin heeft en ik laat hem merken of het een optie is of niet, waardoor het toch spontaan is. Ik zeg overigens nooit zomaar nee. Soms moet ik er écht niet aan denken, of ik voel me ziek. Alleen dan is het echt nee. Dus minder dan zijn minimum wordt het ook niet. Verder delen wij veel, lachen veel, raken elkaar in het voorbijgaan veel aan, geven complimenten, knuffels, een kus. We praten veel over wat ons bezig houdt. Dat is voor ons allebei heel belangrijk.
troelahoep schreef op 18-07-2024 om 14:25:
[..]
Ah, dan zou de titel niet "het moment dat je partner niet wil maar jij wel" moeten zijn? Eigenlijk lijkt ze helemaal niet te willen, maar neemt ze genoegen met een leven als broer en zus? Ik heb helaas geen oplossingen voor je, ik vind het moeilijk klinken eerlijk gezegd, zoals je het omschrijft vraag ik me af of jullie wel bij elkaar passen. Alhoewel ik het eens ben dat het niet aantrekkelijk is als jij elke dag hoopt op seks en het gebeurt niet, waardoor je gefrustreerd raakt, vind ik jouw behoeftes niet vreemd. Ik vraag me bijna af of ze jou wel aantrekkelijk vindt. Ik ben juist heel graag intiem met mijn man, maar ben dan ook heel knuffelig juist. En bij mij werkt het eerder omgekeerd: ik gebruik eerder seks om lekker in slaap te vallen en niet meer te denken aan alle dingen niet nog moeten gebeuren, i.p.v. dat het hele huis aan kant moet zijn voor er zin is in seks.
Dat heb ik ook, seks voor het slapengaan en ik slaap heerlijk. Zij niet, zij is dan net klaarwakker. Dus voor het slapengaan (ik denk voor veel koppels een logisch moment) valt voor ons al helemaal af. Een beetje knuffelen soms wel maar dat wordt dan vaak door haar afgebroken omdat ik anders weer zin krijg.
Die vraag of ze mij wel aantrekkelijk vindt heb ik mij ook al gesteld…
Hier ook een verschil in libido, maar hier heb ik wat meer zin dan mijn vriend. Dus de stelling van jouw vriendin dat alle mannen onverzadigbaar zijn, klopt alvast niet. 
Vooropsteld: ik geef ons seksleven een dikke 9. Wij vrijen bijna nooit 's avonds, dan zijn wel allebei te moe. Maar regelmatig spreken we af om samen vroeg naar bed te gaan, dan hebben we tijd en rust. Ja, dat plannen we. Klinkt niet romantisch, maar het werkt prima. Het leuke is dat we daar dan overdag al grapjes over maken: niet te hard werken hoor, want vanavond gaan we vroeg naar bed. Dat is onderdeel van het voorspel. Als hij dan toch weinig zin heeft, beginen we met douchen. Daarna geef ik een langzame, aandachtige ontspanningsmassage van de rug/achterkant lichaam, dat is ook plezier voor mij. Daarna is de keuze aan hem: slapen of verder gaan. Ik zeur niet over zijn keuze, we knuffelen daarna nog en ik help mezelf wel als het nodig is, ook in zijn bijzijn. Maar meestal wil hij dan wel verder, hij heeft gewoon eerst ontspanning nodig. En dat hoor ik bij jouw vriendin ook.
Nu moet je niet denken dat hij totaal passief is, hij verleidt me wel degelijk, maar gewoon minder vaak dan ik wil. Gelukkig kennen we elkaars signalen en weten we precies wat de ander lekker en een afknapper vindt (daarvoor moet je wel praten natuurlijk), dus het is altijd heel fijn en bevredigend.
Voor mij werkt het dan weer absoluut niet als mijn vriend zegt zin te hebben en dan meteen NU wil. Als ik zelf nog geen zin heb, heb ik een (lange) aanloop nodig. Dus bv regelmatig een knuffel, lieve opmerking, wat lieve berichtjes gedurende de dag. "Minstens een half uur voorspel" (knuffelen, strelen) werkt voor de meeste vrouwen, ook voor mij en dat hou ik er ook in, en mijn vriend weet dat. Na dat halve uur is seks en klaarkomen zoveel makkelijker, beter en dus leuker. En dus is de kans groter dat we allebei binnenkort weer willen.
Als we minder dan (ongeveer) eens per 2 weken uitgebreid aandacht aan elkaar besteden (al dan niet met seks) dan voel ik dat mijn gevoel van verbondenheid terugloopt. Dan ga ik hem verleiden, ook als ik aanvankelijk zo heel veel zin heb of moe ben. Want gaandeweg vind ik het toch altijd wel leuk.
Nog een tip: verdiep je eens in de 5 liefdestalen. Doe even samen een testje online. Als je weet wat haar talen zijn, kun je op dat vlak gemakkelijk winst boeken.
Y123 schreef op 18-07-2024 om 14:48:
[..]
Dat heb ik ook, seks voor het slapengaan en ik slaap heerlijk. Zij niet, zij is dan net klaarwakker. Dus voor het slapengaan (ik denk voor veel koppels een logisch moment) valt voor ons al helemaal af. Een beetje knuffelen soms wel maar dat wordt dan vaak door haar afgebroken omdat ik anders weer zin krijg.
Die vraag of ze mij wel aantrekkelijk vindt heb ik mij ook al gesteld…
Erg frustrerend uiteraard. Want verschil in libido en het geschikte moment valt op te lossen zoals Marianne 76 hierboven ook al aangeeft. Maar als de wil om een compromis te zoeken bij de een wel aanwezig is maar bij de ander niet, dan wordt het wel erg lastig.
Marianne76 schreef op 18-07-2024 om 14:56:
Hier ook een verschil in libido, maar hier heb ik wat meer zin dan mijn vriend. Dus de stelling van jouw vriendin dat alle mannen onverzadigbaar zijn, klopt alvast niet.
Vooropsteld: ik geef ons seksleven een dikke 9. Wij vrijen bijna nooit 's avonds, dan zijn wel allebei te moe. Maar regelmatig spreken we af om samen vroeg naar bed te gaan, dan hebben we tijd en rust. Ja, dat plannen we. Klinkt niet romantisch, maar het werkt prima. Het leuke is dat we daar dan overdag al grapjes over maken: niet te hard werken hoor, want vanavond gaan we vroeg naar bed. Dat is onderdeel van het voorspel. Als hij dan toch weinig zin heeft, beginen we met douchen. Daarna geef ik een langzame, aandachtige ontspanningsmassage van de rug/achterkant lichaam, dat is ook plezier voor mij. Daarna is de keuze aan hem: slapen of verder gaan. Ik zeur niet over zijn keuze, we knuffelen daarna nog en ik help mezelf wel als het nodig is, ook in zijn bijzijn. Maar meestal wil hij dan wel verder, hij heeft gewoon eerst ontspanning nodig. En dat hoor ik bij jouw vriendin ook.
Nu moet je niet denken dat hij totaal passief is, hij verleidt me wel degelijk, maar gewoon minder vaak dan ik wil. Gelukkig kennen we elkaars signalen en weten we precies wat de ander lekker en een afknapper vindt (daarvoor moet je wel praten natuurlijk), dus het is altijd heel fijn en bevredigend.
Voor mij werkt het dan weer absoluut niet als mijn vriend zegt zin te hebben en dan meteen NU wil. Als ik zelf nog geen zin heb, heb ik een (lange) aanloop nodig. Dus bv regelmatig een knuffel, lieve opmerking, wat lieve berichtjes gedurende de dag. "Minstens een half uur voorspel" (knuffelen, strelen) werkt voor de meeste vrouwen, ook voor mij en dat hou ik er ook in, en mijn vriend weet dat. Na dat halve uur is seks en klaarkomen zoveel makkelijker, beter en dus leuker. En dus is de kans groter dat we allebei binnenkort weer willen.
Als we minder dan (ongeveer) eens per 2 weken uitgebreid aandacht aan elkaar besteden (al dan niet met seks) dan voel ik dat mijn gevoel van verbondenheid terugloopt. Dan ga ik hem verleiden, ook als ik aanvankelijk zo heel veel zin heb of moe ben. Want gaandeweg vind ik het toch altijd wel leuk.
Nog een tip: verdiep je eens in de 5 liefdestalen. Doe even samen een testje online. Als je weet wat haar talen zijn, kun je op dat vlak gemakkelijk winst boeken.
En dat plannen dat lukt? Mijn vriendin gaf vroeger (toen we nog niet samen woonden) vaak aan dat ze het ongemakkelijk vond om volgens een agenda zin te krijgen in plaats van spontaan. Ik dacht toen dat het beter zou gaan eens we zouden samenwonen omdat er zich dan veel meer kansen voordoen.
ik denk dat je de lat te hoog legt als je ook nog spontaniteit gaat verwachten. Dat wordt in een lange relatie sowieso lastiger, maar als de een eigenlijk nooit zin heeft en je verwacht behalve vaker seks óók nog dat het spontaan gebeurt dan verwacht je naar mijn idee echt teveel.
Margaretha2024 schreef op 18-07-2024 om 16:22:
ik denk dat je de lat te hoog legt als je ook nog spontaniteit gaat verwachten. Dat wordt in een lange relatie sowieso lastiger, maar als de een eigenlijk nooit zin heeft en je verwacht behalve vaker seks óók nog dat het spontaan gebeurt dan verwacht je naar mijn idee echt teveel.
Ieder is verschillend natuurlijk en ik begrijp ook wel dat het bij sommige stellen goed werkt op deze manier. Je kan de dag zelf namelijk al een hele dag op de verleidingstoer gaan om al in de stemming te komen. Voor mij persoonlijk is het bijvoorbeeld fijn als een van ons bijvoorbeeld in de namiddag of ergens in de avond al zin krijgt en subtiel (of minder subtiel) begint met wat intimiteit en een bepaalde sfeer creëren. Maar zin kan ook pas komen als we beiden al in bed liggen, dat de een begint met aanrakingen en dat de ander daardoor ook zin krijgt.
Y123 schreef op 18-07-2024 om 16:11:
[..]
En dat plannen dat lukt? Mijn vriendin gaf vroeger (toen we nog niet samen woonden) vaak aan dat ze het ongemakkelijk vond om volgens een agenda zin te krijgen in plaats van spontaan. Ik dacht toen dat het beter zou gaan eens we zouden samenwonen omdat er zich dan veel meer kansen voordoen.
Ja, dat plannen werkt! Het is niet voor niets dat therapeuten dat ook aanraden. Zin krijg je soms spontaan, maar je kunt ook heel goed zin creëren.
Door een afspraak te maken, kun je zorgen dat er dit dag ruimte in je agenda en je hoofd is daarvoor. Dus niet nog extra klusjes willen doen die avond, niet gedachteloos voor de tv gaan zitten.
En ja, de eerste keer is het best een beetje raar om er zo aan te beginnen, daarom beginnen wij ook rustig aan met douchen en massage. En seks moet niet die avond, het mag, als je het allebei wilt. Wat wel moet, is oprecht aandacht aan elkaar besteden, wederzijds.
Y123 schreef op 18-07-2024 om 16:11:
[..]
En dat plannen dat lukt? Mijn vriendin gaf vroeger (toen we nog niet samen woonden) vaak aan dat ze het ongemakkelijk vond om volgens een agenda zin te krijgen in plaats van spontaan. Ik dacht toen dat het beter zou gaan eens we zouden samenwonen omdat er zich dan veel meer kansen voordoen.
Daarom als je niet geen match bent op dat gebied houd het gewoon op, het was er niet en komt er niet
Y123 schreef op 18-07-2024 om 16:11:
[..]
En dat plannen dat lukt? Mijn vriendin gaf vroeger (toen we nog niet samen woonden) vaak aan dat ze het ongemakkelijk vond om volgens een agenda zin te krijgen in plaats van spontaan. Ik dacht toen dat het beter zou gaan eens we zouden samenwonen omdat er zich dan veel meer kansen voordoen.
Wat is voor haar dan wel haalbaar? Als ze 's avonds vrijen niet fijn vindt, wanneer dan wel? En heeft ze er in het begin wel plezier aan beleefd en is de behoefte nu zowat over of heeft ze het eigenlijk nooit echt fijn gevonden?
Y123 schreef op 18-07-2024 om 14:12:
[..]
Ik ben mij ook bewust van dat verschil. Hebben we beiden trouwens ook over gesproken. Maar net dat (mannen kunnen zogenaamd altijd, bij vrouwen ligt het wat ingewikkelder) maakt dat zij het “voor het zeggen” heeft.
Hebben jullie echt afspraken over de frequentie? Want die zijn er bij ons niet echt, en dat lijkt me ook niet echt spontaan.
'het voor het zeggen hebben'? Proef ik daar iets in dat je er eigenlijk recht op hebt als man? Want ik (vrouw) had ook wel partners waarbij ik degene was met een groter libido. Maar nooit benoemde ik dat als ´maar dan heeft hij het voor het zeggen'.
Als koppel volg je nu eenmaal het tempo van de langzaamste. Dat is inherent aan intimiteit. Als er dan toch seks zou zijn, moet een van de twee zichzelf forceren. Dat kan je ook zeggen van als er niets gebeurt, maar dat kan opgelost worden met masturbatie.
Soms ben je qua intimiteit gewoon geen goede match. Dan is de eerste stap veel praten. En dan kijken of je tot een oplossing kunt komen. Want een relatie met intimiteitsproblemen zorgt uiteindelijk voor veel frustraties en vergroot de kans op affaires en een breuk. Je hoeft zelf niets tegen je zin te doen. Maar kunt een ander ook niets ontzeggen.
Ik had een man die geen sex wilde en er niet over wilde praten. Uiteindelijk zijn we na meer dan 25 jaar gescheiden. Ik snap je frustratie wel. Ik werd er iig geen leukere vrouw van.
Als ik jouw verhaal zo lees dan vraag ik me echt af of je vriendin wel echt van jóu houdt. En of er niet wat dwangmatige trekjes bij haar zijn.
Als je denkt dat ze wel echt van jou houdt, raad ik jullie beiden aan om het boek "Tantra, het geheim van de liefde" door Jan den Boer te lezen. Daar staan mooie oefeningen om in verbinding met elkaar te komen zonder dat er direct sex aan te pas moet komen én hoe je beiden kan omgaan met libido verschillen.
Poezekat schreef op 18-07-2024 om 17:08:
[..]
Wat is voor haar dan wel haalbaar? Als ze 's avonds vrijen niet fijn vindt, wanneer dan wel? En heeft ze er in het begin wel plezier aan beleefd en is de behoefte nu zowat over of heeft ze het eigenlijk nooit echt fijn gevonden?
Ik zie er niet echt een patroon in. Vaak een zondagmiddag als we niks te doen hebben. Of als we wel wat hadden gepland maar dat niet door gaat ofzo. Daar kan dan een week tussen zitten maar even goed een maand.
Ik denk dat ze het vrijen op zich wel fijn vindt maar er vantevoren gewoon vaak tegen op ziet. Een beetje als geen zin hebben om naar een feestje te gaan maar als je er eenmaal bent is het best gezellig.
MRI schreef op 18-07-2024 om 17:12:
[..]
'het voor het zeggen hebben'? Proef ik daar iets in dat je er eigenlijk recht op hebt als man? Want ik (vrouw) had ook wel partners waarbij ik degene was met een groter libido. Maar nooit benoemde ik dat als ´maar dan heeft hij het voor het zeggen'.
Als koppel volg je nu eenmaal het tempo van de langzaamste. Dat is inherent aan intimiteit. Als er dan toch seks zou zijn, moet een van de twee zichzelf forceren. Dat kan je ook zeggen van als er niets gebeurt, maar dat kan opgelost worden met masturbatie.
Ik bedoel het een beetje als wanneer ik wil kan het niet wanneer zij wil wel. Ook al heb ik dan op dat moment misschien niet zo’n zin, ik ga er wel in mee en als we bezig zijn komt die zin wel (en als ik dan nee zou zeggen wie weet komt dan de volgende kans weer…). Verder bepaalt zij ook zo’n beetje hoe de vrijpartij zelf er uit ziet (opnieuw, ik wil dat ze er van geniet zodat ze hopelijk de volgende keer niet te lang laat duren). Ik ben dus in alle opzichten afhankelijk van haar, en dat voelt oneerlijk. Het gaat niet over recht hebben op maar over gelijkwaardig zijn.
Wat je zegt van masturbatie, dat is wat ik nu een beetje doe. Stiekem, buiten haar gezichtsveld, en niet omdat het fijn is maar om een beetje preventief mijn eigen libido te saboteren, zodat ik er in haar bijzijn geen last van heb. Maar dat voelt pijnlijk voor mij, omdat ik dat moment eigenlijk met haar wil delen en omdat ik het gevoel heb dat ik mijn aantrekkingskracht tot haar moet onderdrukken terwijl daar op zich niks mis mee is.
AnnaPollewop schreef op 18-07-2024 om 13:31:
Het lijkt me toch niet het idee van een relatie dat de man zich steeds moet verontschuldigen voor zijn seksuele behoeftes.
Als je geen zin hebt in je man, is er dan wel sprake van liefde? Of is het gewoon wel makkelijk zo, dat er iemand in huis is om de taken een beetje mee te verdelen en het kostwinnerschap.
Het is makkelijk om TO van alles aan te wrijven waardoor het allemaal zijn schuld is, maar zo gek is het toch niet om van een partner te verwachten dat die ook een beetje zin in jou heeft zonder dat je je daarvoor in allerlei bochten moet wringen. Het lijkt mij een slecht teken aan de wand voor de relatie als het zo moet.
Maar waarom zou zijn vriendin wel zich moeten verontschuldigen ? Zij is eerlijk over haar behoeftes vanaf het begin van de relatie al en to daarintegen gaat samenwonen met iemand die minder vaak sex wilt als hij en hoopt dan dat het veranderd