Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Irtje schreef op 20-12-2024 om 12:37:
[..]
Ik ervaar dat juist anders omdat dit een heel ander proces is namelijk egoïsme en alleen met zichzelf bezig zijn.
Jouw proces (van verwerken, wat betekent dit, eerlijk naar jezelf kijken ed) start inderdaad zodra het uitkomt en de ander stapt/voegt pas later in dit proces in als zij dat kunnen en willen. Zolang zij nog niet kunnen en willen praten over wat er gebeurt is,het waarom ed. zitten zij nog niet in het gezamenlijke verwerkingsproces (afdalen in de put) om hier samen uit te kunnen en willen komen.
Het waarom... Is daar in zijn geval een antwoord op? Volgens de kenners, de professionals niet. De verslaving is het waarom. En net dat antwoord is niet afdoende, omdat we dit niet begrijpen. Een affaire door verliefdheid, dat zijn gevoelens waar we ons iets bij kunnen voorstellen. Maar een verslaving aan... Ik kan het moeilijk bevatten. En dat zorgt dat ik vastloopt. Ik kan 1000 keer vragen waarom. Hij wil antwoorden, maar weet het niet. Jeugdtrauma, verslaving... Ik geloof hem dat hij mij geen voor mij plausibele klinkende antwoorden kan geven. Het is de drug. Zeg maar aan je vrouw... Waarom, omdat het een dwang was. Ik moest. 🤮🤮🤮
Ik denk dat weinig relaties dit soort ontrouw overleven. Ik denk echt dat dit niet mogelijk is.
Draver23 schreef op 19-12-2024 om 17:59:
Net even met de relatietherapeut gemaild en hij vindt inmiddels 20 minuten om de dag genoeg tijd om het erover te hebben. De rest van de dag moet ik er zelf mee dealen. Voelt wat weinig voor mijn gevoel maar okee hij zal het wel weten.
Dat vind ik toch belachelijk weinig. En ik zou serieus steigeren ook. De partner misprutst iets heel ergs en dan zouden wij ons moeten schikken om het hem/haar niet te lastig te maken? Dat gaat het hem niet worden...
Ik praat erover (bijna 4m geleden ontdekt) als ik wil. Zijn meestal geen hele gesprekken maar vragen die ik stel en waarop het antwoord me moet geruststellen.
Draver23 schreef op 19-12-2024 om 21:20:
Ik vind het ook te weinig. Ik heb op een dag zoveel vragen dat mijn hoofd overspoelt. Voor mij zijn het geen destructieve gesprekken. Ze helpen juist heel erg voor het herstel van mijn vertrouwen. Voor mijn vrouw levert het alleen veel stress op. Ze wil er niet constant aan herinnerd worden wat ze heeft gedaan en dat gevoel voelen. Ook omdat ze dan aan hem denkt. Ze is een binnenvetter en wil er dus ook niet teveel over praten.
Ik moet mijn emoties reguleren. Dus als ik vragen heb als; ben je bij mij omdat de derde voor zijn vrouw koos? Of omdat we een kind hebben samen? Of om mij? Die vragen moet ik zelf maar gaan invullen en reguleren.
Ze heeft iemand nodig die haar vergeeft en naast haar staat zegt ze. We zijn pas anderhalve maand verder. Dat dit proces gemiddeld anderhalf jaar gaat duren maakt haar misselijk bij de gedachte zei ze. Ja lieverd, dat doet vreemdgaan met een relatie en met vertrouwen. Goed, jullie merken al dat het even niet zo goed gaat hier...
Mijn man is ook geen prater. Nooit geweest. Maar het was hem van het eerste moment heel duidelijk dat dit door zijn overspel zou veranderen als ik hem nog een kans wilde geven. Want ik heb dat broodnodig.
Winnie86 schreef op 20-12-2024 om 13:03:
[..]
Mijn man is ook geen prater. Nooit geweest. Maar het was hem van het eerste moment heel duidelijk dat dit door zijn overspel zou veranderen als ik hem nog een kans wilde geven. Want ik heb dat broodnodig.
Ook hier geen prater. Maar hij laat me vragen en probeert mij alle antwoorden te geven, al is dat niet altijd makkelijk omdat hij zelf ook vragen heeft.
Hij zucht wel eens als ik weer vraag, of soms is hij geïrriteerd, maar wat later praten we rustig. Hij praat er niet graag over, maar doet het wel en weet dat dit ook moet. En echt, hij is zo gesloten, dus dit is voor hem echt een een hele opgave. Maar hij doet het. Hij heeft ook nog nooit gezegd dat hij dit praten wil stoppen. Het hoort erbij.
Daar zit denk ik wel een verschil. Jullie mannen lijken het te beseffen wat ze gedaan hebben, spijt te hebben en de stappen te willen nemen om het weer goed te maken. Dat lijkt hier soms wel eens te ontbreken.
Draver23 schreef op 20-12-2024 om 13:41:
Daar zit denk ik wel een verschil. Jullie mannen lijken het te beseffen wat ze gedaan hebben, spijt te hebben en de stappen te willen nemen om het weer goed te maken. Dat lijkt hier soms wel eens te ontbreken.
De mijne heeft hier ong 2 jaar over gedaan, dat is voor hem (en mij) al een heel proces op zich geweest. En nog gaat het soms moeizaam. Het besef laten doorkomen wat ze gedaan heeft en waarom is zeer pijnlijk en confronterend voor zichzelf. Ze schuift dit voor zich uit en legt het bij jou neer. Bij mij was het nodig dat ik er op een gegeven moment zo klaar mee was dat ik op het punt stond weg te gaan omdat er geen beweging naar mij toe kwam. Pas toen drong het door dat hij wel moest gaan bewegen.
We hadden overigens wel gesprekken maar deze waren voor mij niet bevredigend en leiden nergens toe omdat hij niet echt naar zichzelf en zijn gedrag wilde kijken. Hier ontmoeten woorden en daden elkaar en dat je telkens ziet dat er geen vervolg in daden op de woorden komen.
Breiertje schreef op 20-12-2024 om 12:54:
[..]
Het waarom... Is daar in zijn geval een antwoord op? Volgens de kenners, de professionals niet. De verslaving is het waarom. En net dat antwoord is niet afdoende, omdat we dit niet begrijpen. Een affaire door verliefdheid, dat zijn gevoelens waar we ons iets bij kunnen voorstellen. Maar een verslaving aan... Ik kan het moeilijk bevatten. En dat zorgt dat ik vastloopt. Ik kan 1000 keer vragen waarom. Hij wil antwoorden, maar weet het niet. Jeugdtrauma, verslaving... Ik geloof hem dat hij mij geen voor mij plausibele klinkende antwoorden kan geven. Het is de drug. Zeg maar aan je vrouw... Waarom, omdat het een dwang was. Ik moest. 🤮🤮🤮
Ik denk dat weinig relaties dit soort ontrouw overleven. Ik denk echt dat dit niet mogelijk is.
Een affaire gaat lang niet altijd gepaard met verliefdheid. Of ze denken soms verliefd te zijn maar als de bubbel klapt (het geheim is weg) is dat gevoel meteen verdwenen. Ook in een affaire ontstaat vaak verslavingsdynamiek. Is het ook een drug om te halen bij de ander wat een goed gevoel geeft. Dat geeft weer een slecht gevoel (geweten) en wordt weer bedekt met weer de drug van aandacht/seks/spanning.
Contact met de ander definitief verbreken is heel belangrijk. Want door het uitkomen van het geheim is de relatie met partner een drama. En om zich goed te voelen kunnen ze nog wel eens terugvallen. Zeker als het truusje trekt.
Breiertje schreef op 20-12-2024 om 12:54:
[..]
Het waarom... Is daar in zijn geval een antwoord op? Volgens de kenners, de professionals niet. De verslaving is het waarom. En net dat antwoord is niet afdoende, omdat we dit niet begrijpen. Een affaire door verliefdheid, dat zijn gevoelens waar we ons iets bij kunnen voorstellen. Maar een verslaving aan... Ik kan het moeilijk bevatten. En dat zorgt dat ik vastloopt. Ik kan 1000 keer vragen waarom. Hij wil antwoorden, maar weet het niet. Jeugdtrauma, verslaving... Ik geloof hem dat hij mij geen voor mij plausibele klinkende antwoorden kan geven. Het is de drug. Zeg maar aan je vrouw... Waarom, omdat het een dwang was. Ik moest. 🤮🤮🤮
Ik denk dat weinig relaties dit soort ontrouw overleven. Ik denk echt dat dit niet mogelijk is.
Breiertje ik begrijp je helemaal. Mijne was ook verslaafd (betaalde seks) en was dit een uiting van trauma’s e.d. maar toch zit ook hier bewustzijn en bewust gedrag onder. Het heeft heel lang geduurd voor er een beetje plausibele antwoorden kwamen en deze zijn en blijven moeilijk te bevatten.
Of er herstel mogelijk is weet ik (nog) niet. Dat zal de tijd ons leren, wat ik nu wel steeds beter zie en begrijp is mijn rol in dit geheel. We moeten samen elk ons eigen proces in om te zien wat we waarom doen en dit dan veranderen. Overigens niet alleen voor deze relatie maar ook voor andere zoals omgang in werk-relaties, vriendschappen e.d. waar je vaak een zelfde rol in aanneemt. Dit is niet altijd slecht maar wel goed als je je daarvan bewust wordt.
Irtje schreef op 20-12-2024 om 14:47:
[..]
Breiertje ik begrijp je helemaal. Mijne was ook verslaafd (betaalde seks) en was dit een uiting van trauma’s e.d. maar toch zit ook hier bewustzijn en bewust gedrag onder. Het heeft heel lang geduurd voor er een beetje plausibele antwoorden kwamen en deze zijn en blijven moeilijk te bevatten.
Of er herstel mogelijk is weet ik (nog) niet. Dat zal de tijd ons leren, wat ik nu wel steeds beter zie en begrijp is mijn rol in dit geheel. We moeten samen elk ons eigen proces in om te zien wat we waarom doen en dit dan veranderen. Overigens niet alleen voor deze relatie maar ook voor andere zoals omgang in werk-relaties, vriendschappen e.d. waar je vaak een zelfde rol in aanneemt. Dit is niet altijd slecht maar wel goed als je je daarvan bewust wordt.
Irtje,
Hoelang zijn jullie al bezig met het 'herstelproces'?
Bij mijn man kwam meteen bij het uitkomen spijt, berouw, en wil om therapie en geholpen te worden.
Nu bijna 6 maand, en hij doet nog steeds alles volgens het boekje.
Bij mij is het andersom. Was sterk,maar ben zoooooooo moe en uitgeput nu. Volledig op. Hij herstelt, ik brokkelt verder de dieperik in. Moet opletten en bewust zijdat ik niet in depressie sukkel. Ptss zegt arts
Draver23 schreef op 20-12-2024 om 13:41:
Daar zit denk ik wel een verschil. Jullie mannen lijken het te beseffen wat ze gedaan hebben, spijt te hebben en de stappen te willen nemen om het weer goed te maken. Dat lijkt hier soms wel eens te ontbreken.
Ik denk dat je hier een denkfout maakt.
Jullie gaan beiden door een verwerkingsproces, maar de reden is totaal het tegenovergestelde en dus niet gelijk aan elkaar.
De bedrogene moet verwerken waarom/wat hij/zij heeft gedaan, terwijl de bedrieger (hopelijk) kampt met schuldgevoelens en ook het waarom hij/zij dit heeft gedaan! Iedereen verwerkt zaken op een eigen manier en het wordt pas moeilijk als deze manier van verwerken niet synchroon loopt.
Zie het bijvoorbeeld als bij het overlijden van een kind, ook hierbij loop je de kans dat partners elkaar niet meer kunnen vinden tijdens het verwerkingsproces, terwijl beiden verdriet hebben. De 1 wil vaak over het kind praten, de ander júist niet, omdat het te pijnlijk is.
Je kunt een ander niet opleggen hoe te verwerken, ook niet een bedrieger. Dat je naar antwoorden zoekt is allemaal heel begrijpelijk, maar soms zijn er gewoonweg geen antwoorden, ook niet na 10x vragen.
Breiertje schreef op 20-12-2024 om 15:00:
[..]
Ptss zegt arts
Bizar dat hier ook al ptss voor wordt gebruikt. Moet je dat even vergelijken met soldaten die in de vuurlinie liggen in Oekraïne.
Je maakt het te groot Beiertje. Weet hoe jij je voelt maar je gaat hier niet dood aan. Sterker nog je mag "blij" zijn dat die met je door wilt. De rest is jouw keuze. Ga echt iets voor jezelf zoeken om afleiding te krijgen. In jouw geval was het maar seks zonder emotionele binding.
Dank voor dit antwoord Roodvruchtje. Daar heb je volkomen gelijk in.
Renate46 schreef op 20-12-2024 om 15:21:
[..]
Bizar dat hier ook al ptss voor wordt gebruikt. Moet je dat even vergelijken met soldaten die in de vuurlinie liggen in Oekraïne.
Je maakt het te groot Beiertje. Weet hoe jij je voelt maar je gaat hier niet dood aan. Sterker nog je mag "blij" zijn dat die met je door wilt. De rest is jouw keuze. Ga echt iets voor jezelf zoeken om afleiding te krijgen. In jouw geval was het maar seks zonder emotionele binding.
Sorry!!!
Ben jij weleens in een oorlogsgebied geweest en kan jij dit vergelijken??
Renate46 schreef op 20-12-2024 om 15:21:
[..]
Bizar dat hier ook al ptss voor wordt gebruikt. Moet je dat even vergelijken met soldaten die in de vuurlinie liggen in Oekraïne.
Je maakt het te groot Beiertje. Weet hoe jij je voelt maar je gaat hier niet dood aan. Sterker nog je mag "blij" zijn dat die met je door wilt. De rest is jouw keuze. Ga echt iets voor jezelf zoeken om afleiding te krijgen. In jouw geval was het maar seks zonder emotionele binding.
Poeh, dit is toch ook wel een erg simplistische reactie hoor! Alsof je persé als soldaat in de vuurlinie moet liggen om PTSS te kunnen ontwikkelen. Die soldaten kiezen daar ook zelf voor hè, al kiest niemand voor PTSS.
Misschien goed om jezelf eens in te lezen in PTSS, er zal een wereld voor je opengaan waarschijnlijk.
RoodVruchtje schreef op 20-12-2024 om 15:38:
[..]
Poeh, dit is toch ook wel een erg simplistische reactie hoor! Alsof je persé als soldaat in de vuurlinie moet liggen om PTSS te kunnen ontwikkelen. Die soldaten kiezen daar ook zelf voor hè, al kiest niemand voor PTSS.
Misschien goed om jezelf eens in te lezen in PTSS, er zal een wereld voor je opengaan waarschijnlijk.
Meen je dat echt dat ze er voor kiezen. Uit welke eitje kom jij?
PTSS:
Als je een heftige en schokkende gebeurtenis meemaakt en deze niet goed verwerkt, dan kun je PTSS krijgen. Dit kan bijvoorbeeld een situatie zijn waarin je leven gevaar liep. Zoals een natuurramp, een oorlog, of een overval.
Maar het kan ook een situatie zijn waarin iemand je als kind veel pijn deed. Of een gebeurtenis waarbij je ernstig lichamelijk gewond raakte, zoals een verkeersongeluk. Ook door de plotselinge dood van een dierbare kun je PTSS krijgen
Kortom dan is alles in het leven volgens jou PTSS elke tegenvaller die je krijgt. Nee gaat veels te ver.
