Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Haaika schreef op 16-12-2024 om 12:50:
Een heel groot voordeel van monogamie is dat je elkaar kent en dat je niet bang hoeft te zijn voor allerlei seksuele overdraagbare aandoeningen. Want als je (gezamenlijk) besluit dat het oké is om meerdere sekspartners te hebben, dan valt deze zekerheid weg.
Tenzij je het altijd met een condoom doet. Maar in de praktijk blijkt zonder toch veel lekkerder.
Ik ken een paar stellen die vinden swingen helemaal fantastisch. Maar de vrouwen hebben wel constant vaginale bacteriele infecties. Want een man die eerst bij de ene er in gaat en vervolgens bij de ander, geeft dat door. Zelfs als daar tijd tussen zit. Het is maar net wat je leuk vindt...
Dit staat ook in de Bijbel wat je zegt. In Romeinen 7.
"om hoererij te vermijden zal een ieder zijn eigen partner hebben"
De gevolgen van negeren van dit advies zijn niet voor niets ziektes en ellende.
Je kunt ook gewoon wat oplopen op andere wijze he? En hpv kan iemand ook bij zich dragen vanuit een ver verleden. Ik ken bijvoorbeeld ook iemand die bacteriële infecties oploopt bij een vaste partner door medicatie (bijwerking). En bijvoorbeeld een koortslip is ook herpes.
Daarnaast zijn er tal van manieren om het veilig te doen en kan je ook testen bij een nieuwe partner.
Ik denk dat mensen die vreemdgaan verder geen boodschap aan de bijbel hebben.
Ik kan er nu met iets minder emotie naar kijken. Maar: het is fascinerend hoe irrationeel keuzes zijn van mensen die vreemdgaan. Aan de ene kant heel weloverwogen het zo plannen dat de kans op betrappen klein is, dat leugens kloppen, dat het in het weekschema’s ingevoegd kan worden, dat afspraakjes zorgvuldig uitgedacht worden. Kortom: heel veel bewustzijn over het feit dat het geheim is en moet blijven. Aan de andere kant onveilige seks, niet stilstaan bij potentiële schade die gaat ontstaan, dingen zeggen die gek zijn, denken dat niemand iets doorheeft. Kortom: jezelf heel erg voor de gek houden. Nu denk ik dat wij mensen überhaupt niet ‘logisch’ zijn, maar dit is wel echt onnavolgbaar. Dat maakt het voor mij lastig te begrijpen: aan de ene kant deed je het helemaal zelf en was je er helemaal bij, aan de andere kant is er een stuk vervreemding, dissociatie en misschien wel ontoerekeningsvatbaarheid. Vond dit een heel moeilijk stuk in de verwerking. Uiteindelijk omdat het denk ik inderdaad laat zien: in het vreemdgaan zijn mensen met zichzelf bezig. Mijn vertaling was: ik bestond niet voor hen beide op de momenten dat zij alleen maar met zichzelf en elkaar bezig waren. Ik vond dat verrekt moeilijk te verteren. En, terwijl ik weer een hoop lichtheid in mijn leven ervaar, kan ik ook een paar jaar later die pijn nog steeds in mijn lijf voelen. Sterkte voor degenen die daar nu middenin zitten!
precies zoals je het zegt voel ik het ook Henk!
Het is een zeer pijnlijk stuk in de verwerking. Het helpt dat jij van je vrouw en ik van mijn man ook de pijn zie over hetzelfde en dan daarbij zijn schuld en schaamtepijn zelfs zo dat hij op z'n diepst maar 1 uitweg zag en dat was niet meer willen leven.
Maar het verschil is en blijft dat het jou en mij en velen hier op dit forum is aangedaan door diegene die je het meest liefhebt.
En zij hebben gewetenloos alleen aan zichzelf gedacht.
Dat is de mens.
Geneigd tot heel veel kwaad.
Maar vergeving is helend en maakt sterk, mild en toekomstgericht
Izza schreef op 17-12-2024 om 22:01:
Je kunt ook gewoon wat oplopen op andere wijze he? En hpv kan iemand ook bij zich dragen vanuit een ver verleden. Ik ken bijvoorbeeld ook iemand die bacteriële infecties oploopt bij een vaste partner door medicatie (bijwerking). En bijvoorbeeld een koortslip is ook herpes.
Daarnaast zijn er tal van manieren om het veilig te doen en kan je ook testen bij een nieuwe partner.
Ik denk dat mensen die vreemdgaan verder geen boodschap aan de bijbel hebben.
Klopt, je kan ook monogaam zijn en kanker krijgen of een ongeluk, whatever
Maar het doelbewust zelf opzoeken, net als roken, drinken, overgewicht, kortom overal waar jezelf invloed op kan hebben is een ander verhaal.
Bovendien hadden ze in die tijd geen SOA testen of condooms.
Ik vind het een nuchter logisch advies.
Geen boodschap aan de Bijbel hebben brengt je uiteindelijk naar de dood. En dat geldt niet alleen voor vreemdgangers die geen berouw hebben.
Ben ik nou de enige die weerstand voelt bij het moreel veroordelen is van de vreemdgangers? Ja het is liegen en kwetsend gedrag en verdient consequenties vanuit de partner zoals grenzen stellen oid. Maar om nou te doen of het Grote Zondaren zijn die jouw (de partners) vergeving mogen krijgen... het staat me tegen. Het voelt zo als een soort machtsuitoefening: jij was fout en nu ga ik je vergeven met mijn hand op een geschrift. Maar: Wie zonder zonde is etc.
Maar goed, ik ben me ook bewust van het feit dat mensen de ander willen vergeven om verder te kunnen. Dat is begrijpelijk en menselijk. Misschien zit daar geen moreel oordeel bij. Mocht dat wel zo zijn, dat is er imho ook geen sprake van vergeving.
Maar ik ga er altijd vanuit: je kan een ander niet vergeven, je kan alleen jezelf vergeven om het feit dat je dacht dat je minder waardevol was door bepaalde acties.
MRI schreef op 17-12-2024 om 23:50:
Maar om nou te doen of het Grote Zondaren zijn die jouw (de partners) vergeving mogen krijgen... het staat me tegen. Het voelt zo als een soort machtsuitoefening: jij was fout en nu ga ik je vergeven met mijn hand op een geschrift. Maar: Wie zonder zonde is etc.
Allemaal weer invloed van mensen. Iemand een zondaar te noemen. Wat geef je het recht om over een ander mens te oordelen? De bijbel is heel duidelijk over vreemdgaan maar ook over het gevolg. Je mag scheiden. Dus ook hier is een keuze en ook altijd geweest. Je hoeft dus jezelf niet te pijnigen.
Als dat mijn toon was zet ik dat graag recht. Althans: ik maak onderscheid tussen mensen en hun gedrag. Ik ben zelf ook gelovig en voor mij is een van de meest fundamentele overtuigingen dat ieder mens geliefd en waardevol is. En dat we als mensen daarin gelijk zijn. We zijn allemaal in staat goed te doen en tegelijk doen we allemaal dingen die voor anderen pijnlijk zijn. Ik heb mij werkelijk nooit beter gevoeld dan mijn vrouw en ook niet rondom het vreemdgaan. Ook niet minder. En ook mijn geschiedenis met dingen waar ik zo niet trots op ben.
Ik voel wel een sterk oordeel over vreemdgaan, liegen. Maar dat is meer gericht op het erkennen van pijn en verantwoordelijkheid dan de behoefte te zeggen dat de ander slecht is. En ik geloof dat (heel vaak) herstel mogelijk is als mensen hun verantwoordelijkheid nemen. Voor de vreemdganger betekent dat verantwoordelijkheid nemen voor het vreemdgaan, voor ons samen betekent het verantwoordelijkheid nemen voor alles wat daaraan vooraf is gegaan. En compassie voor onszelf en elkaar omdat we ook maar mensjes zijn die met vallen en opstaan onze weg zoeken in het leven.
LifeEvent! schreef op 17-12-2024 om 22:44:
[..]
Geen boodschap aan de Bijbel hebben brengt je uiteindelijk naar de dood. En dat geldt niet alleen voor vreemdgangers die geen berouw hebben.
Ik zal het maar even verklappen voor je, maar ook wie wel een boodschap heeft aan de bijbel gaat uiteindelijk dood
Mugs schreef op 18-12-2024 om 08:56:
[..]
Ik zal het maar even verklappen voor je, maar ook wie wel een boodschap heeft aan de bijbel gaat uiteindelijk dood
Ik begrijp het dat je dit met deze sarcastische ondertoon meedeelt. Als je het liefdevol bedoelt hoor ik het graag want dan heb ik het niet goed begrepen.
GekkeHenkie100 schreef op 18-12-2024 om 08:41:
Als dat mijn toon was zet ik dat graag recht. Althans: ik maak onderscheid tussen mensen en hun gedrag. Ik ben zelf ook gelovig en voor mij is een van de meest fundamentele overtuigingen dat ieder mens geliefd en waardevol is. En dat we als mensen daarin gelijk zijn. We zijn allemaal in staat goed te doen en tegelijk doen we allemaal dingen die voor anderen pijnlijk zijn. Ik heb mij werkelijk nooit beter gevoeld dan mijn vrouw en ook niet rondom het vreemdgaan. Ook niet minder. En ook mijn geschiedenis met dingen waar ik zo niet trots op ben.
Ik voel wel een sterk oordeel over vreemdgaan, liegen. Maar dat is meer gericht op het erkennen van pijn en verantwoordelijkheid dan de behoefte te zeggen dat de ander slecht is. En ik geloof dat (heel vaak) herstel mogelijk is als mensen hun verantwoordelijkheid nemen. Voor de vreemdganger betekent dat verantwoordelijkheid nemen voor het vreemdgaan, voor ons samen betekent het verantwoordelijkheid nemen voor alles wat daaraan vooraf is gegaan. En compassie voor onszelf en elkaar omdat weO ook maar mensjes zijn die met vallen en opstaan onze weg zoeken in het leven.
Oh maar ik bedoelde jou helemaal niet hoor Henkie, ik voel bij jou eigenlijk weinig oordeel naar de ander, en inderdaad veel compassie.
Dat punt van ongelijkheid was voor mij wel van grote invloed. Door het vreemdgaan en de vergeving ontstaat een duidelijk machtsverschil binnen de relatie. Immers is de bedrieger de zondaar die dat aan alle kanten moet goedmaken (ik las dat stukje over het samenbeklimmenvande berg en dat de bedrieger dan voorop moet en het pad vrijmaken). De bedrogene schenkt vergeving en komt daarmee toch op een soort voetstuk. Immers kan ten alle tijde het besluit weer worden ingetrokken (en dat zal iedereen ook begrijpen). Ik geloof zeker in vergeven maar vergeten doe je het nooit meer. Dus levenslang kan er af en toe een stemmetje opduiken dat zegt "jij hebt mij bedrogen" of twijfel over bepaalde acties. Je krijgt gewoon nooit meer die volledig gelijkwaardige relatie van voorheen terug.
LifeEvent! schreef op 18-12-2024 om 09:49:
[..]
Ik begrijp het dat je dit met deze sarcastische ondertoon meedeelt. Als je het liefdevol bedoelt hoor ik het graag want dan heb ik het niet goed begrepen.
Net alsof het liefdevol klinkt als je zegt dat 'geen boodschap aan de bijbel hebben, leidt tot de dood'.
Sjonge jonge. Met de bijbel in de hand blijf je langer in leven.... Vooral die bijbels hebben er in het verleden toe geleid dat er tal van oorlogen ontstaan he.
Izza schreef op 18-12-2024 om 10:06:
Dat punt van ongelijkheid was voor mij wel van grote invloed. Door het vreemdgaan en de vergeving ontstaat een duidelijk machtsverschil binnen de relatie. Immers is de bedrieger de zondaar die dat aan alle kanten moet goedmaken (ik las dat stukje over het samenbeklimmenvande berg en dat de bedrieger dan voorop moet en het pad vrijmaken). De bedrogene schenkt vergeving en komt daarmee toch op een soort voetstuk. Immers kan ten alle tijde het besluit weer worden ingetrokken (en dat zal iedereen ook begrijpen). Ik geloof zeker in vergeven maar vergeten doe je het nooit meer. Dus levenslang kan er af en toe een stemmetje opduiken dat zegt "jij hebt mij bedrogen" of twijfel over bepaalde acties. Je krijgt gewoon nooit meer die volledig gelijkwaardige relatie van voorheen terug.
Ja daar doelde ik ook op: ook voor de vreemdganger is het niet goed dat er zo'n machtsverschil komt. Begrijpelijk de eerste tijd maar op een gegeven moment zal het machtsverschil vereffend moeten worden, als dat al mogelijk is. En blijf je als bedrogene in de relatie dan is het is imho zaak heel goed te kijken waar je nog zuiver blijft tegenover de ander. Want (en nu chargeer ik even) je kunt natuurlijk al je onmin op je partner projecteren. Ook onmin die er niets mee te maken heeft, onmin met het leven, of met het weer...
