Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
GekkeHenkie100 schreef op 17-10-2024 om 15:19:
[..]
Helemaal eens en ik denk ook best een belangrijk punt. Heb recent 2 podcasts geluisterd met ‘de derde’. En het verhaal was ongeveer dat je er niets aan kunt doen en er niet tegen bestand bent. Het triggerde behoorlijk, ook omdat de leuke kant (voor de derde en de overspelige partner dan) ervan uitvoerig aan bod kwam.
Maar, ik snap het: als er verliefdheid/ verlangen is is het niet te stoppen. Is het verslavend en verdovend. Precies daarom geloof ik dat de oplossing zit in voorkomen dat er verliefdheid en verlangen groeit. Dat is niet helemaal te voorkomen, maar je kunt ervoor kiezen het niet te voeden. Ik beland via werk geregeld in persoonlijke gesprekken met vrouwelijke collega’s. Soms voel ik daar niets extra bij en soms maakt het iets los. Geen verliefdheid maar gewoon een gevoel dat de ander een mooi mens is. Wat mij betreft geen probleem, maar voor mij wel reden om er vervolgens extra alert op te zijn. Bijvoorbeeld: geen appjes sturen dat het zo’n fijn gesprek was, geen initiatief nemen om op korte termijn nog eens af te spreken, geen dubbelzinnige dingen zeggen. En dan is het zo dat ik de dag erna misschien nog eens terugdenk aan een mooie ontmoeting, maar dat ebt dan ook weer weg. Dat is niet omdat ik mezelf zo’n nette kerel vind, maar juist omdat ik weet dat ik er gevoelig voor kan zijn. En de overtuiging dat er heel veel mensen zijn met wie wij als mensen gelukkig zouden kunnen samenleven. Om dat een relatie iets is dat je opbouwt en dat hechting ontstaat door met iemand samen te zijn.
Dit blijft voor mij een ding in ons verhaal (elk verhaal is uniek…). Mijn vrouw was niet uit op een affaire, zij zou dat zelf niet initiëren. Het was dat een man met verkeerde bedoelingen haar heeft uitgenodigd voor een kopje koffie en met hele subtiele stappen haar steeds verder bracht. Tot het punt waarop zij zelf actief mee ging doen en grenzen nog verder heeft opgeschoven. En zij had niet het bewustzijn wat maakte dat dit haar zo’n fijn gevoel gaf. De therapeut zei het scherp: het is misdadig om iemand die in een relatie zit te benaderen met de intentie om diegene te veroveren.Dus ik ben voor terughoudendheid in de omgang tussen mannen en vrouwen buiten de relatie. Mand.
Ik blijf dat wel lastig vinden. Zo is het hier, voor zover ik kan nagaan, ook gebeurd. Maar maakt dat het wezenlijk anders? Mijn ex had wel een keuze om ergens in dat proces op de rem te trappen. Dat heeft ze niet gedaan. Sterker nog: Het lukt haar nog steeds niet om op de rem te trappen. En ik begrijp inmiddels heel goed dat wat ik er over zeg ook, qua hoe ze om gaat met onze kinderen, het komt toch niet aan.
Elpisto schreef op 17-10-2024 om 15:33:
[..]
En ik begrijp inmiddels heel goed dat wat ik er over zeg ook, qua hoe ze om gaat met onze kinderen, het komt toch niet aan.
Dat herken ik enorm. Mijn ex-echtgenoot was ook niet voor rede vatbaar. Achteraf wenste ik dat me eerder had gerealiseerd, dan had me dat veel tijd, moeite, frustratie en verdriet bespaard. Goed dus dat jij je daar nu al van bewust bent.
Wat het niet anders maakt is hoe pijnlijk ik het heb gevonden en hoe bedrogen ik mij heb gevoeld. Ze had natuurlijk dat kopje koffie niet moeten drinken, ze had het mij moeten vertellen en er zijn zoveel momenten geweest waarop ze keuzes kon maken. Het is niet dat spontaan haar broek naar beneden zakte. En er was volledig besef dat ik dit niet zou moeten weten (bv de verborgen app). Wat het wel anders maakt is dat ik kan zien dat, hoe verschrikkelijk ook wat gebeurd is, dit niet is wie zij is. En dat ik geloof dat zij dit nooit meer wil. En ook nooit heeft gewild. Daarmee heeft zij dit helemaal zelf gedaan en tegelijk is zij ook slachtoffer van een man met verkeerde bedoelingen op een heel kwetsbaar moment. En haakte er hier even op in dat daarom vind dat we best kritisch mogen zijn op al te intiem contact met mensen van het andere geslacht buiten onze relatie. Omdat mensen soms verkeerde intenties hebben en omdat mensen zonder verkeerde intenties soms wel ongewenste gevoelens kunnen ontwikkelen.
Ik weet dat meningen verschillen. Maar ik vind dat er keuzemoment zijn. Mijn Truus bood zich na een tijdje normaal gedrag, ineens aan. Zeer expliciet. Ik vond daar veel van terug. Maar mijn man ging er op in en koos voor verdergaand flirten. Eerste zoen. En, niet onbelangrijk een eerste keer hotel instappen voor sex. En weer. En weer. Keuzemomenten. Het overkwam hem niet. Hij koos. Hij koos bewust voor sex willen tegen de afspraken van monogamie in. Wel eenmaal gestart is het anders.
Maar ik geloof niet in het overkwam me. Een dronken zoen a la. Maar gericht afspreken om naar een hotel te rijden voor sex, is een keuze.
Zo jammer dat keuzes relaties overhoop halen en levens soort van kapot maken (voor tijdje iig).
Hoevelen zullen zeggen 'het was het waard'?
Tsja, die verschillende meningen… Ik denk zelfs dat mijn eigen mening verschilt van moment tot moment. Als je het hotel als voorbeeld noemt: dat is zo gepland (een locatie uitzoeken, een datum kiezen). Uberhaupt is er volop scherpte om dingen zo te doen dat anderen er niet achter komen. Dat doet niemand anders voor je. Zit ik in mijn pijn dan voel ik vooral dat: het was in het volle besef dat het niet deugde en voor mij pijnlijk was. Zit ik niet zo in mijn pijn dan voel ik ruimte voor compassie voor de omstandigheden, onderliggende pijn en dat die gast dit ook nooit had mogen doen. En zo doe ik ook maar wat omdat te dragen en verwerken 😁. En inderdaad, we vinden allebei dat dat het niet waard was.
Persephone schreef op 17-10-2024 om 16:02:
[..]
Dat herken ik enorm. Mijn ex-echtgenoot was ook niet voor rede vatbaar. Achteraf wenste ik dat me eerder had gerealiseerd, dan had me dat veel tijd, moeite, frustratie en verdriet bespaard. Goed dus dat jij je daar nu al van bewust bent.
Nou ik kwam tot die conclusie, nadat ik begreep dat mn meiden weer bij die gozer waren geweest, en deze zondag met mn meiden en hem naar de kermis gaat. Het maakt gewoon geen seconde indruk. Dus ik heb gisteren gebeld met een mediator hier in het dorp en die om advies gevraagd. En die zei; zorg dat die scheiding er door komt en hou je kinderen in de gaten. Hoop dat je vrouw straks ergens een keer wakker wordt en op de rem gaat trappen als de kinderen dat aangeven. En gebeurd dat niet, dan zul je je kinderen zoveel mogelijk moeten helpen, hulp zoeken en als het dan nog niet ophoud, rest er alleen een gang naar de rechter.
Dus ja. Ik zeg in elk geval van de omgang met die gozer verder niks. Ze krijgt dit allemaal wel weer terug van de kinderen straks. Die meiden van mij zeiden vandaag nog: mama zegt ook dat ze geen andere man gaat krijgen en ik wordt wel een beetje boos als dat toch zo is. Die gaan een hele lastige tijd tegemoet die aapjes en dat komt me wel na.
Elpisto begrijp ik nu eruit dat ze nog steeds zegt dat het vriendschap is?
Waar komen dan de verhalen van knuffelen seks en trouwen vandaan. Mensen zeggen ook van alles hè
Persephone schreef op 17-10-2024 om 14:39:
Nou, ik ga dat niet roepen, Elpisto. Ik geloof namelijk ook dat vriendschappen tussen mannen en vrouwen vaak ingewikkeld zijn, omdat 1 van beide partijen een andere bedoeling dan strikt vriendschap heeft. Het KAN wel (ik heb ook een paar langdurige vriendschappen met mannen waarbij er niks anders speelt), maar een man die zelfs meer vriendinnen dan vrienden heeft, vind ik heel opmerkelijk.
Hij begeeft zich met name tussen vrouwen door zijn werk. En door onregelmatige diensten ook vaak op het schoolplein waar jawel vaak vrouwen zijn. Ik heb een hekel aan dat schoolplein dus ik liet dat aan hem over. Hij heeft ook wel liefdes verklaringen laten lezen of verteld en daar hadden we het dan samen over. Ook wel wat hij dan laat zien dat ze denken dat hij ook wat in hem ziet. Hij paste dan zijn gedrag aan. Maar gaf wel toe dat hij zich gevleid voelde. Maar eerlijk..dat voelde ik ook als ik uitging en die aandacht kreeg.
We zijn door therapie tot de conclusie gekomen zoals ook Henk en Elpisto zeggen dat het glad ijs is. Gevoelens kunnen zo veranderen. Het is niet oké bv om relatieproblemen te bespreken met het andere geslacht. Maar over een algemeen onderwerp kan prima. Ook 1 op 1 afspreken is glad ijs. Onschuldige kopjes koffie kunnen gifcocktails worden als je bepaalde gevleide gevoelens hebt en iemand knap vindt en goede gesprekken hebt.
Daarom zegt hij nu dit nooit meer te willen. Hij wil niet meer op glad ijs want hij heeft bewezen gigantisch uit te glijden. Dus hij wil alle voorwaarden scheppen dat er 1 op 1 contacten zijn met vrouwen.
Ook nu men weet wat hij gedaan heeft, willen vrouwen toch (weer) afspreken. Ook belde er een vrouw hem na 3 weken dat hij uit huis op die zei al een half jaar verliefde gevoelens te hebben en had gehoord dat hij vrijgezel was. Als hij vervolgens zegt tegen die vrouwen wat ik hierboven zeg wordt er gereageerd als "je ligt aan de ketting"
Het feit dat hij liefdesverklaringen krijgt van vrouwen, wil dat iets zeggen? Gevoelsmatig doen vrouwen (en mannen) dat overwegend alleen als ze voelen dat er ruimte is om er tussen te komen. Tenminste dat hoop ik, want anders moet ik concluderen dat ik gewoon niet interessant genoeg ben want ik krijg dat soort verklaringen niet 😁. Maar wat serieuzer: wat zegt het over de omgang die hij heeft als hij dat soort verklaringen krijgt?
Er hoeft niet per se ruimte te zijn. Je hebt ook gewoon vrouwen die het proberen. Dat was bij mijn man zo. Het verschil is alleen dat hij het me eerst altijd vertelde. Sommige vrouwen zijn schaamteloos. Eentje stuurde hem eerst cadeautjes. Hij stuurde de cadeaus terug. Toen kwam een uitnodiging voor een tentoonstelling. Daar zijn we samen heen gegaan. De dame in kwestie zei gewoon tegen hem waar ik bij stond ‘Oh, ik dacht dat je alleen zou komen!’ Nou, niet dus en daarmee was de kous af.
Maar de dame waarmee het fout ging was anders. Dat vertelde hij niet. Zij was een inhuurcollega, gescheiden met kind. Zij had de belofte mee van een instant gezin, wat hij graag wilde en wat wij samen niet hadden.
LifeEvent! schreef op 17-10-2024 om 19:23:
Elpisto begrijp ik nu eruit dat ze nog steeds zegt dat het vriendschap is?
Waar komen dan de verhalen van knuffelen seks en trouwen vandaan. Mensen zeggen ook van alles hè
Nee, ze houd vol dat het een vriendschap was voordat we gingen scheiden. Nu nog ontkennen dat lukt haar echt niet meer hoor, daar hoef je niet bang voor te zijn.
Die verhalen komen bij zijn kinderen weg. Hij is echt ziek wat dat betreft. Maar die dingen heeft die dus tegen zijn kinderen gezegd en die kinderen hebben dat tegen hun moeder gezegd.
Mijn meiden zijn ook steeds een beetje aan het vissen, dus ik verwacht eerlijk gezegd dat ze weten wat er speelt. Wat ziek allemaal dit.
Afijn, als het goed is om 11:30 tekenen voor het ouderschapsplan en stiekem hoop ik ook dat het scheidingsconvenant klaar is.
It's heartbreaking to deal with the aftermath of infidelity, but it’s encouraging to see so many people sharing their experiences and healing journeys. Open communication is key in rebuilding trust, and it’s important to allow each other space to express feelings without judgment. Thank you all for sharing your stories; they really help others know they’re not alone in this struggle.
GekkeHenkie100 schreef op 17-10-2024 om 22:45:
Het feit dat hij liefdesverklaringen krijgt van vrouwen, wil dat iets zeggen? Gevoelsmatig doen vrouwen (en mannen) dat overwegend alleen als ze voelen dat er ruimte is om er tussen te komen. Tenminste dat hoop ik, want anders moet ik concluderen dat ik gewoon niet interessant genoeg ben want ik krijg dat soort verklaringen niet 😁. Maar wat serieuzer: wat zegt het over de omgang die hij heeft als hij dat soort verklaringen krijgt?
Dat is wat ik schreef. Maar zie dat het er wat onhandig staat. Hij vertelde het en dan hadden we het erover wat hij dan deed waardoor die vrouwen blijkbaar dachten dat hij hen ook leuk vond. Hij kon goed luisteren bv en gaf adviezen over dilemma's werk of relatie ook vond iemand hem een fantastische vader en haar eigen vent niet dus dan vroegen ze aan mijn man advies over opvoeding. Hij flirte graag maar vertelde ook dat aan mij. Ik hoorde van anderen dat ze hem knap vonden en zijn status (arts) vinden vrouwen ook erg interessant. Wat S.ndra beschrijft, sommige vrouwen (en mannen) hebben maling aan dat de ander in een gezin zit en zien wat ze willen zien. Zo was er een keer een vrouw die het als signaal zag dat hij ook wat in haar zag toen hij op haar uitnodiging inging een keer koffie te drinken. Hij was toen oprecht verbaasd. Heeft hij daarna ook niet meer gedaan maar wel bij schoolpleinmoeders omdat hij er "dan toch was". Ik heb ook wel eens een vader wat te drinken aangeboden als hij zijn kind kwam halen omdat er een gezellige klik was.
Nu heeft hij ervaren dat hij het dus niet kan! Hij is deze keer nl wel voor een liefdes verklaring bezweken in de zin van dat hij het nu niet vertelden en de spanning ging daarna steeds verder. Van elkaar steeds zien op het schoolplein tot elkaars kinderen ophalen of brengen, sportieve uitjes met de kinderen of schoolactiviteiten begeleiden waar ik en haar man niets aan vonden, een keer koffie drinken onder het mom van een verjaardagsfeestje samen organiseren van onze kinderen en dat bespreken zonder dat de kinderen erbij waren , ze nodigde hem ook uit voor eten met haar gezin als ik aan het werk was (dat wist ik) tot de stiekeme eerste knuffel tot de stiekeme eerste zoen tot stiekem strelen tot uiteindelijk afgesproken seks over jaren verspreid want verslavingsdynamiek vereist steeds meer spanning om dat lekkere gevoel te krijgen. In die tijd wilde ze met mij vriendinnen worden want ze was zo eenzaam dus ontstonden ook de weekenden weg, uitjes en etentjes met de gezinnen. Dus waar andere vrouwen mij op afstand wilden, wilde zij juist veel contact met mij en deden we ook veel samen. Ondertussen wist ik dat haar huwelijk een drama was en vertelde ik haar over mijn relatieproblemen die na een paar jaar ontstonden. Misselijkmakend om aan terug te denken. Ze was ijskoud naar mij toe toen ik haar confronteerde. En haar gedrag is dat nog steeds waardoor ik letterlijk kippenvel krijg, ik ben de 2e vriendin bij wie ze dit heeft gedaan, dat iemand zo berekenend te werk kan gaan en nog steeds van zichzelf vindt dicht bij God te hebben geleefd en nog leeft. Mijn vriendinnen mochten haar niet omdat ze haar een aasgier noemden mbt hun mannen. Waarom zag ik het niet??
Dus ja er is ruimte gekomen bij hem en hij heeft steeds keuzes gehad en ondanks vaak spijt nadien deed hij het toch weer en weer als een verslaafde junk. Tot hij letterlijk kapot ging. Met de gevolgen van zijn eigen daden moet hij nu leven, wat hij nu in de spiegel ziet is veranderd en onze kinderen kijken voorgoed anders naar hem. Maar God kan het kwade ten goede keren. (Romeinen 8 vers 28) Daar ben ik van overtuigd. 🙏
GekkeHenkie100 schreef op 17-10-2024 om 22:45:
Het feit dat hij liefdesverklaringen krijgt van vrouwen, wil dat iets zeggen? Gevoelsmatig doen vrouwen (en mannen) dat overwegend alleen als ze voelen dat er ruimte is om er tussen te komen. Tenminste dat hoop ik, want anders moet ik concluderen dat ik gewoon niet interessant genoeg ben want ik krijg dat soort verklaringen niet 😁. Maar wat serieuzer: wat zegt het over de omgang die hij heeft als hij dat soort verklaringen krijgt?
Ja, bij mij zelfde verhaal. Ik heb er nooit ruimte aan gegeven en was nooit op zoek met mijn ogen. Daardoor kreeg ik nooit op dit manier aandacht. Bij man was dit anders. Hij bekend nu dat hij erg gevleid was door aandacht. Gaf hem een goed gevoel. Hij kon daarin zijn grens niet aangeven. Dus als die andere vrouw fatsoen had, dan ging het goed. Maar die ene Truus had dit niet (had zelf ook een probleem met aandacht/grenzen) en toen ging het dus gruwelijk fout.
Na het uitkomen van het bedrog heb ik tijdje rondgelopen met idee, waarom ben ik wel altijd trouw geweest? Voelde me een sukkel en naïef. Liep dus rond met een andere houding en toen kreeg ik plots wel meer aandacht (of misschien viel het mij nu op en lette ik er voorheen niet op).
Maar wraakacties helpen niet, daar los je het niet mee op. Enige wat helpt is dat de overspelige partner heel goed naar binnen kijkt waar dit gedrag vandaan komt. Bij mijn man is dit heel duidelijk, nu hij het ziet. Hij reageert nu ook anders op aandacht. Hij is er bewust van. En belangrijker: hij heeft het nu niet meer nodig.
Nou mensen, over een uurtje zit ik bij de advocaat. Duim voor me dat we het snel rond gaan krijgen.
Ik moet wel zeggen, als ik er over nadenk dat we vandaag misschien een handtekening gaan zetten onder de scheiding, dat ik me heel erg vreemd en verdrietig voel.
