Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Bij ons is de ontrouw al lang geleden (20-15 jaar). Maar ik merk dat ik er door een nieuwe levensfase ineens weer opnieuw mee bezig ben. Ik heb de mogelijkheid om de woning van mijn ouders over te kopen. Maar ik vind het zo moeilijk of ik hem kan vertrouwen. Ik twijfel me rot of ik dit alleen of met hem samen zal doen, want als we dit samen doen is de helft van hem. Het is niet dat ik bang ben dat hij nu weer vreemd gaat, want dat is niet zo denk ik, maar meer dat ik indertijd vooral geschrokken ben hoe naïef ik was en hoe afhankelijk ik mezelf gemaakt had van hem in goed vertrouwen. Dat wilde ik nooit meer. Deze situatie is een enorme trigger. Erover praten met hem lukt niet echt. Onze relatie loopt niet heel soepel, maar dat heeft het nooit gedaan. Ineens twijfel ik aan alles. Ik voel me daar rot over. Ik vind dat ik eroverheen zou moeten stappen, dat ik vertrouwen in hem en onze relatie en gezin moet hebben, maar ik kom er niet overheen.
Je hoeft je niet rot te voelen. Je bent realistisch. De relatie loopt niet soepel schrijf je. Er is ooit ook al een vg trauma geweest waardoor je weet dat een relatie niet per se voor het leven is. Het voelt niet veilig. Uit elkaar gaan kan altijd gebeuren. Het vertrouwen hebben in jullie relatie betekent niet dat jij iets straks verliest omdat jouw vertrouwen misplaatst bleek. De tijd gaat het je pas leren. Als jij wel het huis wil en zekerheid dat je het behouden gaat wat de toekomst je ook brengt, volg dan jouw eigen koers. Ik zou het huis alleen kopen. En een testament maken dat het naar hem gaat bij overlijden mits nog gehuwd. Zo iets.
Sandra je schrijft dat jullie relatie niet soepel loopt. En dat je hierover niet kunt praten met hem. Dat in combinatie met eerder ontrouw is wel een belangrijk signaal. Ik zou dus zeker niet naïef zijn in dit verhaal. Je wilt niet meer afhankelijk zijn van hem. En door een gezamenlijke aankoop met grote emotionele waarde ben jij dat wel. Daarom zou ik het zelf kopen als jij dat kunt. Je hoeft hem de daadwerkelijke reden ook niet te vertellen. Aangegeven dat het huis van jouw ouders is en je het graag zelf in eigendom wilt hebben. En misschien dat je ouders ook graag zien dat het in de familie blijft. Lijkt mij een zeer legitieme reden!
Dit is trouwens een voorbeeld waaruit blijkt dat ontrouw levenslang bij je blijft. Vergeving kan vergeten nooit. Volg je gevoel hierin! Die twijfel heb jij niet voor niets.
S.ndra schreef op 04-03-2024 om 06:32:
Bij ons is de ontrouw al lang geleden (20-15 jaar). Maar ik merk dat ik er door een nieuwe levensfase ineens weer opnieuw mee bezig ben. Ik heb de mogelijkheid om de woning van mijn ouders over te kopen. Maar ik vind het zo moeilijk of ik hem kan vertrouwen.
Ik twijfel me rot of ik dit alleen of met hem samen zal doen, want als we dit samen doen is de helft van hem. Erover praten met hem lukt niet echt.
Ik vind vetgedrukte een soort van rode vlag in de zin van dat hij dus nooit (of nog steeds niet) heeft begrepen wat zijn daad van destijds (het vreemdgaan) met jou en jullie relatie heeft gedaan.
Hij zou juist alle begrip moeten hebben dat jij het huis alleen zou willen kopen, want uiteindelijk zal er niets veranderen voor hem, enkel op papier. Uiteindelijk is dit dus hetgeen hij heeft aangericht.
Zijn je ouders op de hoogte van zijn destijds vreemdgaan? Misschien kun je het brengen als dat je ouders dit als soort van ‘vereiste’ stellen, omdat ze de zekerheid willen dat het huis ook daadwerkelijk binnen de familie blijft?
Waarschijnlijk is het ook afhankelijk van hoe jullie eea nu hebben geregeld als jullie nu een koopwoning hebben uiteraard? Heb je de eventuele overwaarde zelf in zn geheel nodig om het huis te kunnen financieren bijv? Of kun je de hypotheek geheel op je eigen salaris financieren?
Izza schreef op 04-03-2024 om 10:57:Dit is trouwens een voorbeeld waaruit blijkt dat ontrouw levenslang bij je blijft. Vergeving kan vergeten nooit. Volg je gevoel hierin! Die twijfel heb jij niet voor niets.
Eigenlijk is de conclusie even zwart/wit dat je levenslang getriggerd wordt door wat door je geliefde is aangedaan. Of je nu in je huwelijk blijft, nieuwe partner hebt (bang dat hij/zij het ook gaat doen) of vrije relatie wat eigenlijk betekent dat je hechtingsangst hebt. Alleen blijven is natuurlijk ook een optie. Tuurlijk zullen het periodes zijn maar je raakt het niet kwijt.
Men had weleens tegen mij gezegd je kan beter je partner naar het graf brengen dan ontrouw/scheiding. Denk dat ik ze gelijk moet geven.
Ik geloof ook dat de triggers er voor de rest van je leven zullen blijven. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat deze steeds minder heftig zullen zijn. Dat hoop ik tenminste, want op deze manier leven is geen doen, geeft veel te veel stress. In mijn geval is het dan ook nog zo dat hij samen werkt met haar, elke dag samen lunchen, elkaar treffen bij het koffiezetapparaat en ga zo maar verder. Daar kan ik wel van kotsen, maar ik moet voor mezelf een manier vinden om daarmee om te kunnen gaan.
Ruud1971! schreef op 05-03-2024 om 15:19:
[..]
Eigenlijk is de conclusie even zwart/wit dat je levenslang getriggerd wordt door wat door je geliefde is aangedaan. Of je nu in je huwelijk blijft, nieuwe partner hebt (bang dat hij/zij het ook gaat doen) of vrije relatie wat eigenlijk betekent dat je hechtingsangst hebt. Alleen blijven is natuurlijk ook een optie. Tuurlijk zullen het periodes zijn maar je raakt het niet kwijt.
Men had weleens tegen mij gezegd je kan beter je partner naar het graf brengen dan ontrouw/scheiding. Denk dat ik ze gelijk moet geven.
Nou nee hoor.
Als je er daadwerkelijk overheen bent ben je er echt niet meer dagelijks mee bezig. Dan heb je het achter je gelaten en is er weer een basis van vertrouwen. Niet meer zoals voorheen (vergeten zal nooit gebeuren). Maar ook niet dat je er niet van kunt slapen of wakker van moet liggen. Komt het gebeuren nog zeer regelmatig en heftig terug? Dan heb je het niet (goed) verwerkt. En dat is inderdaad geen leven. Je maakt jezelf gek op die manier. Als dat niet kan veranderen is de overweging om te stoppen heel verstandig.
Izza schreef op 05-03-2024 om 17:50:
Als je er daadwerkelijk overheen bent ben je er echt niet meer dagelijks mee bezig. Dan heb je het achter je gelaten en is er weer een basis van vertrouwen. Niet meer zoals voorheen (vergeten zal nooit gebeuren). Maar ook niet dat je er niet van kunt slapen of wakker van moet liggen. Komt het gebeuren nog zeer regelmatig en heftig terug? Dan heb je het niet (goed) verwerkt. En dat is inderdaad geen leven. Je maakt jezelf gek op die manier. Als dat niet kan veranderen is de overweging om te stoppen heel verstandig.
Ja ik merk zelf ook echt een verschil of je nog in de relatie waar vreemd gegaan is, bent of dat je die persoon niet meer ziet. Ikzelf word minder getriggerd, toen ik nog probeerde verder te gaan met die ander was ik er echt elke dag mee bezig. Het mag je gevormd hebben, als die persoon uit je leven is, heb je dat triggeren veel en veel minder tot niet.
Ruud1971! schreef op 05-03-2024 om 15:19:
Men had weleens tegen mij gezegd je kan beter je partner naar het graf brengen dan ontrouw/scheiding. Denk dat ik ze gelijk moet geven.
Bij een ontrouwe partner blijven is een keuze he. De dood is onomkeerbaar...
Ruud1971! schreef op 05-03-2024 om 15:19:
[..]
Eigenlijk is de conclusie even zwart/wit dat je levenslang getriggerd wordt door wat door je geliefde is aangedaan. Of je nu in je huwelijk blijft, nieuwe partner hebt (bang dat hij/zij het ook gaat doen) of vrije relatie wat eigenlijk betekent dat je hechtingsangst hebt. Alleen blijven is natuurlijk ook een optie. Tuurlijk zullen het periodes zijn maar je raakt het niet kwijt.
Men had weleens tegen mij gezegd je kan beter je partner naar het graf brengen dan ontrouw/scheiding. Denk dat ik ze gelijk moet geven.
Ik vind dit behoorlijk grof naar mensen die hun partner hebben verloren!
Zoals ik de woorden van Ruud begrijp en herken: rouw na ontrouw is heel anders dan rouw na overlijden. Ik ken het beide en dat geldt voor meer hier. Het is natuurlijk heel persoonlijk. Kan zelf zeggen dat de dimensie ‘in de steek gelaten voelen’ voor mij de rouw agv ontrouw gevoelsmatig moeilijker te dragen vond. Vind het moeilijker pijn en verdriet te verdragen. Juist omdat degene waar je zo van houdt er is, maar toch ook niet. Vindt het lastig er woorden aan te geven.
GekkeHenkie100 schreef op 05-03-2024 om 20:11:
Zoals ik de woorden van Ruud begrijp en herken: rouw na ontrouw is heel anders dan rouw na overlijden. Ik ken het beide en dat geldt voor meer hier. Het is natuurlijk heel persoonlijk. Kan zelf zeggen dat de dimensie ‘in de steek gelaten voelen’ voor mij de rouw agv ontrouw gevoelsmatig moeilijker te dragen vond. Vind het moeilijker pijn en verdriet te verdragen. Juist omdat degene waar je zo van houdt er is, maar toch ook niet. Vindt het lastig er woorden aan te geven.
Nou ja die dingen vergelijken is gewoon ondoenlijk eigenlijk voor mij. Als ik kijk naar: bedrogen worden, weduwe worden en van de een op andere dag in de steek gelaten worden door de vader van mijn kind dat toen een half jaar was, dan is laatste het naarste. Maar dat komt ook omdat ik al veel meegemaakt had en je door veel mee te maken wel herstelt maar toch steeds iets meer van je flexibiliteit en verwerkingsvermogen verliest.
Mooie inkijk en kan ik helemaal volgen MRI
Ruud1971! schreef op 05-03-2024 om 15:19:Men had weleens tegen mij gezegd je kan beter je partner naar het graf brengen dan ontrouw/scheiding. Denk dat ik ze gelijk moet geven.
Jij bent nog samen met je partner, toch?
Dus je had liever dat ze dood was gegaan?
